Het is weer Hemelvaartsdag, het begin van een van onze favoriete vakantieperiodes. Normaal gesproken vertrekken we dan op de woensdag ervoor en komen dan 2e pinksterdag weer thuis.
Dit jaar willen we via de kust naar Hamburg maar het loopt ineens allemaal anders.
Vrijdag 10 mei kan FC Groningen promotie afdwingen door de thuiswedstrijd tegen Roda JC te winnen en hoewel Roderick altijd zegt dat vakantie voor voetbal komt (de bekerfinale van 2015 zijn we ook gewoon op vakantie gegaan) voelt dit toch anders voor hem.
Karin hakt voor hem de knoop door, we blijven de eerste dagen in Nederland zodat Roderick naar de FC kan. (Wel eens een blij kind gezien? )
Maar daar komt nog bij dat Karin ziek wordt, het lijkt op het Norovirus.
We gaan nu niet op de woensdag weg en bekijken vandaag of we deze dag sws wel weg gaan.
Onder het mom van, of ik nu ziek thuis of in de camper zit, besluit Karin dat we gewoon weggaan.
We willen dan wel op een camping staan, dat is voor een zieke Karin dan toch prettiger en natuurlijk in de buurt van Groningen.
We bellen verschillende campings maar alles zit vol, best wel logisch natuurlijk met een Hemelvaartweekend.
Dan maar op zoek naar een camperplaats, via park4night vinden we een gedoogplaats bij het Paterswoldsemeer.
Het nadeel van dit soort plekken is dat je nooit zeker weet of overnachten is toegestaan.
Maar goed we hebben voor de rest geen andere keuzes meer dus we gaan ervoor.
Een klein nadeeltje is dat er geen fatsoenlijke OV verbinding richting de Euroborg is, dan de fiets maar mee.
Rond 14;30 uur zijn we er, het is een mooi plekje met uitzicht op Kaap Hoorn en het bijhorende haventje.
Dit is voor Karin toch prettiger omdat Roderick vrijdag de halve dag en avond weg is.
We zetten de stoelen in de camper en een klein half uur later staan we op de camping.
We drinken voor de camper nog wat en wanneer de zon ons verlaat gaan we de camper in.
Dag 2 & 3, Kolham – Detern.
Een verslag van 2 dagen. Gisteren was het Roderick dag, de wedstrijd van het jaar wordt gespeeld in de Euroborg. Vriend Bert komt met zijn bus naar Kolham, hij heeft bedacht om samen met Roderick naar stad te fietsen. Om kwart over drie laten we Karin en Achi achter bij de camper. Halverwege stoppen we voor een gehaktbal met mayo. Eenmaal in Groningen zetten we onze fietsen in de bewaakte fietsenstalling van het Europapark en via de jumbo lopen we naar het Sontplein, waar de Corteo naar het stadion begint. Tegen 18 uur zijn we bij het stadion en nadat de spelersbus is gearriveerd gaan we het stadion in. In een kolkende groene hel winnen we met 2-0, volgend jaar weer Eredivisie 💪💚🤍 De volgende dag verlaten we Kolham, maar we stoppen eerst in Hoogezand.
We moeten nog even naar het Kruidvat voor pijnstillers, gisteren tijdens de terugtocht vond Roderick het nodig om te stoppen bij een langs de weg stilstaande auto. Hij dacht dat ze pech hadden (dat was dus niet zo, ze waren foto’s aan het maken van het Noorderlicht) en tussen het stoppen en afstappen laat zijn coördinatie hem in de steek, hij valt met fiets en al om. Hoewel het niet hard ging is hij waarschijnlijk op zijn stuur beland met als gevolg een flink aantal gekneusde ribbenen dat doet heel erg au.
Voorzien van voldoende pijnstillers rijden we naar Duitsland waar we op de camperplek in Detern gaan staan.
Dag 4, Detern – Wangerland
Een rustige dag vandaag, we rijden van Detern naar Wangerland waar we de camper neerzetten op de camperplaats aan het Wangermeer.
Tussen het in de zon zitten door lopen we met Achi langs het meer.
Wanneer aan het einde van de dag de zon weg is gaat Karin koken en sluiten we dag af met een kop koffie.
Dag 5, Wangerland – Dangast.
Na een ontbijtje in de ochtendzon verlaten we het Wangermeer en rijden richting de kust.
We kunnen een lange tijd de kust volgen en we stoppen in de buitenhaven van Hooksiel voor een moot gebakken vis.
Tijdens deze lunch zijn we getuige van een oefening van de kustwacht, een mooi spektakel om te zien.
Met een te volle buik van de vette vis rijden we verder en komen terecht in Wilhelmshaven.
De temperatuur is intussen tijd flink gestegen, we vinden het wel mooi geweest.
We zoeken de plaatselijke camperplaats op maar dat blijkt een geasfalteerde parkeerplaats te zijn waar *campinggedrag niet is toegestaan en kost ook nog eens €24,=.
We pakken de Campercontact app erbij en vinden op drie kwartier rijden 2 campings aan de kust in Dangast.
Aan de hand van de beschrijvingen kiezen we voor campingplatz Rennweide.
Maar dit loopt toch iets anders dan we gedacht hadden.
Bij het inchecken word ons gevraagd om het keuringsrapport van de gasinstallatie, ondanks dat we 2 jaar geleden alles vernieuwd hebben en daar de bon van laten zien, komen we zonder dit rapport niet de camping op.
Een beetje teleurgesteld rijden we naar de andere camping, hier kunnen we zonder problemen inchecken en omdat de weersvoorspellingen goed zijn blijven we hier een extra dag.
Nadat we ons geïnstalleerd hebben doen we een klein rondje strand, drinken een borrel bij de strandimbiss en eten daarna een broodje voor de camper.
Na de koffie gaan we de camper en met het geblaat van de schapen op de achtergrond gaan we de avond in, morgen een stranddag
* Campinggedrag wil zeggen, geen luifel uit en geen tafels & stoelen buiten.
Dag 6, Dangast.
We blijven nog een dagje in Dangast.
Na het ontbijt lopen we richting het strand, met de nadruk op strand want het is eb en zover als je kan kijken is het strand, dan eerst maar het dorpje verkennen.
De eerste stop is bij het souvenierswinkeltje, we kopen daar een koelkastmagneet en we trakteren ons zelf op een waterijsje.
Als we het ijsje op hebben halen we bij de supermarkt een meeneem koffie, die we met uitzicht over de andere camping opdrinken.
Wanneer we na de koffie verder lopen zien we een ijssalon, dat hadden we eerder moeten weten
Nadat we het kustplaatsje wel gezien hebben drinken we op een terras nog een espresso, vergezeld met wat lekkers.
Via het, nog steeds grote, strand lopen we weer terug naar de camper,Karin maakt met handdoeken een windscherm en de rest van de dag liggen we naast de schaapjes in de zon te bakken.
Na het eten lopen we weer naar het dorp, we willen toch graag nog een ijsje eten bij de ijssalon.
We sluiten de avond af met een kop koffie voor de camper.
Dag 7, Dangast – Cuxhaven.
We beginnen de dag met een wandeling naar de bakker, we nemen 2 broodjes mee en eten die voor de camper op.
Na de koffie verlaten we Dangast en gaan met de pont naar Bremen, we willen op de camperplaats in de haven staan maar die staat vol.
We pakken de Campercontact app erbij en zien een leuke plek bij zee in Cuxhaven, dat gaan we doen!
Onderweg stoppen we nog bij de Edeka voor boodschappen en halen we ook een salade voor de lunch.
Om 14 uur zijn we op de camperplaats en nuttigen we eerst onze salade.
De camperplaats stelt niet veel voor, het is gewoon een grote parkeerplaats.
Maar de locatie is fantastisch, het is onderaan de dijk waar je zo het strand oploopt met diverse strandbarren.
Na een drankje bij een van deze barren lopen we naar het hondenstrand, waar ook het noordelijkste punt van Nedersaksen en de Kugelbake, een houten baken voor de scheepvaart, is.
Nadat Achi is uitgerend lopen we door het bos terug naar de camperplaats, waar we uitkomen bij een soort van streetfoodstraat.
We kijken wat voor lekkers daar allemaal te koop is en na een drankje bij de camper halen we bij de asian imbiss heerlijke noodles.
Na de koffie is de zon in de zee verdwenen en verdwijnen wij in de camper.
Na het ontbijt en een kleine wandeling over de dijk rijden we vandaag weer verder, de bedoeling is om binnendoor naar Hamburg te rijden.
Echter is de binnendoorroute helemaal niet mooi en we rijden ook alleen maar achter langzaam rijdende vrachtwagens en daar komt ook nog bij dat het stralend mooi weer is. We stoppen eerst maar eens voor de lunch, bij een natuurzwembad parkeren we de camper en op een bankje eten we een broodje gebakken ei.
Wanneer we dit achter de kiezen hebben zoeken we op de telefoon naar een camperplaats, het is toch zonde om met dit mooie weer in de camper te rijden.
We vinden twee leuk klinkende plaatsen, de eerste is vol maar op de tweede is nog plek zat, en deze is ook nog leuker dan de eerste.
We staan naast de dijk van de Elbe, het pontje meert daar aan, er varen grote zeeschepen voorbij en ook hier is een soort van streetfoodstraat.
We zetten de stoelen achter de camper in het gras neer en drinken een kop koffie met een gebakje erbij.
Na het eten halen we een ijsje bij één van de foodtrucks en lopen daarna met Achi over de dijk.
Dag 9, Elbe-Lüheanleger – Hamburg.
Na het ontbijt en bootjes kijken gaan we vandaag dan wel naar Hamburg. We zetten de navigatie op het Billstedt Center, dat ligt in een wijk in Hamburg. Karin wil graag nog even winkels kijken en dat geeft Roderick mooi de kans om nog een camperklusje te doen. Na anderhalf uur rijden blijkt er wel iets mis te zijn gegaan, we hebben het verkeerde adres in de navigatie gezet. We voeren nu het goede adres en weer anderhalf uur later zijn we bij het winkelcentrum. (Normaal gesproken was het eerste gedeelte een rit van een uur maar door diverse wegopbrekingen duurde dit een half uur langer en het tweede gedeelte duurde ongeveer drie kwartier langer. Dit kwam door de grote drukte en de vele stoplichten in de stad) Bij het winkelcentrum stoppen we even snel lang de weg om te zoeken naar een parkeerplaats, op park4night vinden we er één (https://park4night.com/lieu/368535/) en volgens de app kunnen we ook nog overnachten, helemaal mooi! Na een broodje van de Lidl en een kop koffie gaat Karin naar het winkelcentrum en doet Roderick zijn klusje. Wanneer dat klaar is zien we elkaar buiten het winkelcentrum en drinken daar een drankje. We lopen samen nog een rondje door het centrum, nemen lasagne en een toetje mee en gaan terug naar de parkeerplaats. Na de koffie is het mooi geweest voor vandaag en gaan we languit in de camper.
Dag 10, Hamburg – Hamburg.
We staan vandaag op tijd op, we willen naar de camperplaats aan de andere kant van de stad en omdat het pinksterweekend is willen we daar op tijd zijn. We halen eerst nog verse broodjes bij de Lidl aan de overkant en rijden dan weg. Na een korte pitstop voor diesel komen we 20 minuten later op de camperplaats aan, het is er al goed druk. Nadat we de camper in het rijtje gestoken hebben gaan we eerst ontbijten, na het ontbijt douchen we hier nog en dan gaan we met de trein naar het centrum. Na een oriënterend drankje op het eerste beste terras gaan we beide een kant op. Na wat tussentijdse ontmoetingen zien we elkaar aan het begin van de avond weer, we drinken en eten nog wat op een terras en gaan daarna met de trein weer naar “huis”. We drinken voor de camper nog een kop koffie en wanneer het te koud wordt gaan we de “versierde” camper in, we hebben straks een klein feestje, Kaatje is om 12 uur jarig 🥳
Dag 11, Hamburg – Hamburg.
Het weer is ons vandaag weer goed gezind, we ontbijten buiten in het zonnetje. Na het ontbijt doen we rustig aan en rond de middag vieren we met een donut Karin haar verjaardag 🥳 Daarna gaan we naar het station waar we de trein naar het centraal station nemen. Vanuit daar willen we met de bus naar Miniatur Wunderland maar het vinden van de juiste bushalte valt niet mee. We vragen een keer, tellen een keer tot 10, drinken wat op een terras, vragen nog een keer en om 14:30 uur zijn we er.💪 Maar het is zeker de moeite waard geweest, wat is dit een mooi uitje, een dikke aanrader! We hebben dan ook veel te veel foto’s en filmpjes gemaakt. Hierna gaan we naar de buren, Speicherstadt Kaffeerösterei. Daar worden de koffiebonen die in de haven binnenkomen dagelijks vers geroosterd. De espresso is heerlijk, evenals het gebakje wat we er bij eten want Karin is natuurlijk nog steeds jarig 😉 Na de koffie eten we nog een huisgemaakte goulashsoep en daarna lopen we naar het havengebied. Op de promenade barst het van de mensen en gezelligheid, het is een feest om hier met dit weer te wandelen. We eindigen het stadsbezoek met een verjaardagsdiner bij een Spaans restaurant, waarna we probleemloos met de trein terug rijden naar “ons” station. Bij de camper drinken we nog koffie en gaan daarna naar binnen, morgen weer naar Borger.
Dag 12, Hamburg – Borger.
Rond de middag vertrekken we uit Hamburg, onderweg stoppen we een keer voor het strekken van de benen en een kop koffie en om 16 uur zijn we weer thuis.
We hebben 897 km gereden, het was een leuke vakantie met dit keer weinig geplande dingen.
Een klein nadeel is wel dat we nu bijna door de vakantiedagen heen zijn, dan maar wat vaker een weekendje weg
Als ons 1 ding duidelijk is geworden, is dat Malta geen camper/kampeer eiland is.
Op het eiland zijn geen campings en er is maar 1 officiële camperplaats, die alleen geopend is vanaf 1 oktober t/m 30 april.
Op Park4Night staan wel genoeg plaatsen en met een beetje inzicht vind je zelf ook wel overnachtingsplekken, maar dit zijn dus geen officiële plekken.
Wij hebben hier geen problemen mee ondervonden maar we weten niet hoe dat in het hoogseizoen gaat.
Voorzieningen zijn er dus ook niet, wij hebben het toilet geleegd bij openbare wc’s aan de kust, de vuilwatertank geleegd bij autowasserette’s en vers water ingenomen bij een benzinepomp en een restaurant, beide met toestemming.
De veerboot kost €295 (12-2023) voor een enkele reis en de tocht duur 1 uur en 45 minuten.
Denk goed aan de inentingen van de honden (vergelijk het maar met Engeland), wij misten 1 inenting maar we hadden geluk dat de controleur het te druk had.
In totaal zijn we er 9 dagen geweest, het is een mooi eiland, vriendelijke bewoners, goed eten & drinken, genoeg historie, mooie bezienswaardigheden en alles is betaalbaar.
De dieselprijzen zijn laag, €1,21 per liter, en wat wel even wennen is, ze rijden links!
Omdat we beiden graag wilden weten hoe het is om een lange tijd met de camper onderweg te zijn hebben we besloten om de vakantiedagen van 2023 in de laatste vier weken van het jaar op te nemen en onze vakantiedagen van 2024 de eerste drie weken van dát jaar op te nemen, zo hebben we aaneensluitend zeven volledige weken vakantie.
We vertrekken donderdag 30 november en gaan naar Liechtenstein, Venetië, San Marino, Sicilië, Malta, Vaticaanstad en Rome. Op de terugreis doen we Straatsburg en Antwerpen nog aan.
We zijn 51 dagen onderweg geweest en hebben 7427 kilometer gereden, wat ongeveer €1370 aan diesel was.
De veerboot naar Sicilië koste de heenweg €46 en de terugweg €52.
De veerboot naar Malta koste beide keren €295.
We hebben ongeveer 2600 foto’s gemaakt.
We hebben 15 nachten op 11 betaalde cp/campings gestaan die we vonden op campercontact, dat koste in totaal +/- € 235,=.
We hebben 6 nachten op gratis campercontactplaatsen overnacht en 14 nachten op 13 gratis Park4Night plaatsen.
En we hebben zelf 7 (gratis) plekken gevonden en we hebben gebruik gemaakt van Agricamper, dat kost €35,= per jaar en dan sta je gratis bij aangesloten bedrijven. Omdat we langer dan 1 nacht bleven moesten we wat kopen, we konden hier kiezen tussen hun biologische producten, t.w.v. €25, kopen of een huisgemaakt diner van €26,= pp.
We kozen voor dat laatste en het was heerlijk!
We hebben tijdens de hele vakantie geen gebruik gemaakt van walstroom, onze accu’s werden prima bijgeladen door de zonnepanelen en het bijna elke dag rijden.
Uitgaven:
Entrees/Rondleidingen/gidsen: +/- €650,= (Hier onder vallen ook de rondleiding met gids zoals bij het Vaticaanstad, het Colosseum en het bezoek aan de Etna).
Het bezoek aan de Etna was ook meteen de duurste (€156,=), dit komt ook doordat je het eerste stuk met de kabelbaan gaat en het laatste stuk met 4×4 busjes.
We zijn gek op souvenirs en dan vooral de koelkastmagneten, we proberen in elke plaats of bij elke bezienswaardigheid één te kopen, in totaal waren we ongeveer €330.= daaraan kwijt. Daar moeten we wel bijzeggen dat hier ook flessen wijn en likeur bij in zaten, eveneens als de cadeaus voor het thuisfront.
Parkeerkosten lagen rond de €35.=.
Reizen met het openbaar vervoer heeft ons om en nabij de € 25.= gekost.
Wasserettekosten en autowaskosten was ongeveer €75.=.
En tenslotte €160,= aan tolkosten waarvan 2x een vignet voor Zwitserland.
We hebben niet bijgehouden wat we aan eten & drinken hebben uitgegeven.
En dan nog iets treurigs, achteraf blijkt dat dit de laatste campervakantie was van onze lieve Cody.
Een kort tripje vandaag, we vertrekken van het winkelcentrum aan de ene kant van de stad naar de camping aan de andere kant van de stad, een reis van 13 minuten.
We zoeken een plekje in de zon en zetten de stoeltjes buiten, ons eerste ontbijtje voor de camper is een feit.
Na wat foto’s van de omgeving gemaakt te hebben pakken we de bus naar het centrum, vandaag staat Catania op het programma.
We kunnen hier heel veel over zeggen maar dan komen we nog woorden tekort.
Het historische stadscentrum staat sinds 2002 op de werelderfgoedlijst van UNESCO en dat is duidelijk te zien.
Er is zoveel te bekijken en te beleven dat je tijd te kort komt.
We begonnen met een drankje op het piazza del Duomo, helaas missen we daar door de plaatselijke vismarkt, we zien nog net hoe ze alles opruimen.
We belanden daardoor wel in de streetfoodstraat van Catania, uiteraard eten we daar de plaatselijke specialiteiten.
Van daaruit zwerven we de hele dag door de stad, we zien ontelbare bezienswaardigheden, heel veel mooie kerken en gebouwen, en eten & drinken bij diverse foodstands.
We sluiten het bezoek af waar we ook begonnen zijn en eten daar nog wat. Roderick neemt nog een pistache ijsje (die hier niet mintgroen is) mee voor onderweg. Terug in de camper drinken we een kop koffie met daarbij een Minne. Wederom iets wat je gegeten moet hebben. Vandaag veel afgestreept van het eetlijstje in elk geval.
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 16, 15 december. Catania – Siracusa 94 km.
We ontbijten vandaag weer buiten, wat een heerlijk gevoel.
Na het ontbijt regelen we alle voorzieningen en gaan weer rijden.
De eerste stop is Brucolie , een typisch Siciliaans dorpje, maar wanneer we daar binnen wil rijden staan er borden met ZTL zone, ai dat wordt dus niets.
Via een supermarkt om vers brood te halen, rijden we door naar Augusta.
Daar staat een imposant fort, Castello Svevo.
Helaas is dit fort vanwege renovatiewerkzaamheden afgesloten.
We nuttigen onze broodjes op de parkeerplaats en rijden door naar Siracusa.
Daar gaan we naar de wasserette. We willen tijdens het wachten dingen gaan bekijken, maar wanneer we daar aankomen komt de regen met bakken uit de hemel, dan maar een espresso in de camper.
Na anderhalf uur is de was weer schoon en droog, we zoeken hier een overnachtingsplek in de haven op.
Morgen weer een dag.
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 17, 16 December. Siracusa – Marzamemi 75 km.
Terwijl Karin zich nog een keer omdraait gaat Roderick samen met Achi naar het historisch centrum van Siracusa, Ortygia.
Ze beginnen op de markt waar ze pistachenoten en gedroogd fruit kopen.
Via het oude Griekse theater lopen ze door de rest van dit prachtig stadje, zoals de piazza Archimede waar Fontana di Diana staat.
Van daaruit lopen ze langs de zee naar Castello Maniace en van daar naar Piazza Duomo, een groot plein waar op de Duomo, het Palazzo del Senato, het Palazzo Archivescovile, het Palazzo Beneventano del Bosco, het Gabinetto Numismatici, het Palazzo del Borgia en de Santa Lucia alla Badia kerk staan.
Genoeg bezienswaardigheden op het plein dus.
Via allerlei kleine straatjes, een bakker, een café voor een espresso en nog een kerk komen ze weer terug bij de camper.
We eten een broodje en rijden een stukje het binnenland in naar Noto, weer wat anders dan de route langs de kust. Het is een verrassend mooie route, onderweg komen we alleen twee hoogtebeperkingen tegen van 2,80 meter, de eerste kunnen we makkelijk onderdoor maar bij de tweede twijfelen we, voor de zekerheid stapt Karin uit, het kan!
Wanneer we bij Noto zijn parkeren we de camper aan het begin van het stadje en lopen door Porta Reale, naar het centrum, daar drinken we eerst wat op een terras.
Noto is na een zware aardbeving in de 17e eeuw helemaal opnieuw opgebouwd in de Barokstijl.
We lopen in de zon langs allemaal prachtige gebouwen, zoals kerken, een kathedraal en een paleis.
Nadat we uitgewandeld zijn eten we een broodje op een bankje naast de camper.
De volgende stop is in Marzamemi, een toeristisch vissersdorpje met wat bezienswaardigheden.
We stoppen op een parkeerplaats om ons te oriënteren.
De bezienswaardigheden liggen wat verder weg, we starten de camper om daar heen te rijden maar helaas is hier ZTL zone, dan maar omrijden.
Helaas voor ons, aan de andere kant moeten we ook door dezelfde zone, dan maar naar de volgende stop.
Maar wanneer we terug rijden in dit dorpje zien we op een parkeerterrein bij de haven campers staan, daar kunnen wij nog wel bij. Een fijne plek aan een pittoresk haventje. We gaan mooi op tijd in de relaxstand.
Nextbase 622GWDe gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 18, 17 december. Marzamemi – Valletta 50 km.
Het was weer winderig afgelopen nacht maar het scheelt dat dat geschommel ook wel lekker slaapt.
Vandaag is de dag van de overtocht naar Valletta, Malta.
De afvaart is pas om 18 uur, een goed excuus om wat langer te blijven liggen.
Na het ontbijt waait Roderick eerst de honden uit en daarna gaan we naar Ispica waar we wat bezienswaardigheden op de gevoelige plaat vastleggen.
Hierna rijden we naar de andere kant van het dorp, we doen boodschappen en bij de autowasserette spuiten we het zoute water van de camper.
Rond 14 uur zijn we bij de haven, veel te vroeg maar we hebben toch niks meer te doen.
Karin maakt tussendoor nog een lunch klaar en om half 5 zitten we al op de boot.
Door wat vertraging vaart de boot pas om half 7 af en roepen ze meteen om dat het weer niet best is en dat we bij voorkeur moeten blijven zitten. Dat belooft wat
Achteraf blijkt het mee te vallen en om kwart over 9 staan we op een parkeerplaats bij de haven.
Zo eerst Chinees halen bij de overbuurman
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 19, 20 december. Valletta 0 km.
Vandaag weer een staddag, dit keer dus Valletta, de hoofdstad van Malta. En wat heeft deze stad ons verrast!
We vonden Catania al onverwacht mooi, maar deze stad is echt indrukwekkend.
Vanaf de camper lopen we over de Valletta Waterfront naar de lift die ons naar het bovenste gedeelte brengt, de wandeling hier naar toe was al mooi, maar eenmaal boven is het bijna wonderlijk.
Het eerste waar we komen is de saluting battery, om klokslag 12 uur wordt daar een kanon afgevuurd.
Helaas missen we dat omdat we zo nodig eerst iets wilden drinken.
Daarna lopen we het mooie centrum in, de gebouwen in Valletta zijn vrijwel allemaal opgebouwd met de karakteristieke kalksteen die van het eiland zelf afkomstig is.
Heel veel kleine straten,die van boven naar beneden lopen, verbinden de beide hoofdstraten, Merchants Street en Republic Street.
En er is veel te zien, Kerken, kathedralen, monumenten, leuke winkels, gezellige terrassen en heel veel standbeelden, we hebben nog nooit zoveel standbeelden in een stad gezien als hier.
En wat het extra gezellig maakt is natuurlijk de kerstsfeer die er nu heerst en de daarbij horende kerstmarkt.
We stoppen regelmatig voor een hapje en een drankje maar toch voelen we onze benen al.
Omdat we toch zoveel mogelijk willen zien gaan we een rondje met een treintje doen, super toeristisch natuurlijk, maar wel erg makkelijk om alles te zien.
Tegen de avond lopen we weer terug naar de kerstmarkt om deze ook mèt de gezellige verlichting te zien. Hierna sluiten we de dag af in de foodmarket, deze hadden we vanmiddag al gespot en veel Streetfood uit verschillende werelddelen wordt hier verkocht.
Na een fikse terugwandeling van een dik half uur, drinken we koffie in de camper. Vanaf morgen links rijden
Dag 20, 19 december. Valletta – Marsaxlokk 23 km.
Vandaag verlaten we de hoofdstad, na getankt te hebben voor €1.21 per liter gaan we naar The Three Cities.
The Three Cities bestaan, je raadt het nooit, uit drie steden: Vittoriosa (Birgu), Senglea (L-Isla) en Cospicua (Bormla) en liggen in het havengebied van Malta.
De eerste is Senglea, het valt niet mee om er met de camper door te rijden, maar het lukt ons toch. We parkeren vlakbij het uitzichtpunt en binnen een minuut lopen we daar heen.
Na wat foto’s rijden we naar Vittoriosa, daar is het allemaal nog lastiger rijden en het geconcentreerd op links rijden maakt het ook niet makkelijker.
We kunnen de camper kwijt in de haven, we lopen een stukje omhoog en drinken daar een espresso.
Na de espresso lopen we richting het einde van de stad en zien een treintje dat al de drie steden aan doet, en net als gisteren kopen we weer een kaartje.
Helaas valt dit wat tegen, zelfs het treintje kan niet overal komen.
Na een hobbelig en snel ritje gaan we in de haven, tussen de luxe jachten nog wat eten.
Via Tarxien gaan we naar Marsaxlokk, een must see vissersdorp.
Onderweg tanken we nog LPG en mogen we het verse water aanvullen van de eigenaar.
Even later zijn we in Marsaxlokk en het is inderdaad een prachtige plaats, straks vis eten
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 21, 20 december. Marasxlokk – Ghar Lapsi 36 km.
Gisteravond hebben we na het eten nog de kerstversiering in het dorp bekeken en uiteraard moest Karin nog de zwerfkatten voeren.
Vandaag was ‘langzaam opstart dag’.
Roderick gaat eerst met de honden naar het strandje en loopt daarna naar de Spar aan de andere kant van het dorp voor broodjes.
Na het ontbijt/lunch rijden we via een heel smal weggetje, (de spiegels moesten we inklappen) naar een rotsstrand genaamd st. Peter’s pool. Het is een rotsterras rondom een natuurlijk zwembad met turkooiskleurig water.
Zomers moet het hier mega druk zijn, nu zijn we bijna de enige.
Via Fort Delimara en Fort San Lucian, die beide niet geopend zijn voor publiek, gaan we naar de Ghar Dalam grot, maar het enige wat we daar zien is een parkeerplaats.
Op naar Wied Iz-Zurrieq, een heel klein dorpje waar de boottochtjes naar de Blue Grotto afvaren.
De Blue Grotto is een complex van zeegrotten, op zonnige dagen verlicht de weerkaatsing van het zonlicht op de witte zandbodem de grotten in felblauwe tinten.
We hadden niet de intentie om dat boottochtje te doen maar we zijn nieuwsgierig naar het toeristische effect ervan en dat toeristische effect is er, het is er allemaal horeca.
We besluiten om hier dan maar te gaan lunchen en aangezien we zo’n beetje in de zee zitten nemen we allebei vis, Karin neemt viskoekjes en Roderick de catch of the day, Red Snapper bereid in de oven op zout.
Het is verrassend en lekker maar wel heel veel voor een lunch.
Met een te volle buik stappen we weer de camper in, we gaan naar de Megalithische tempel van Ħaġar Qim.
Deze tempels zijn de oudste vrijstaande bouwsels op aarde, toch iets anders dan hunebedden
Intussen loopt het tegen 4 uur, tijd om een overnachtingsplek op te zoeken, op Park4Night vinden we een parkeerplaats bij Ghar Lapsi.
Ghar Lapsi is een natuurlijke rotsformatie, die zich uitstekend leent om te zwemmen, snorkelen en zelfs te duiken, misschien morgen even pootje baden
Na de borrel hebben we door de zware lunch niet veel trek.
Gelukkig had Roderick vanmorgen ook Malteser worst meegenomen bij de Spar, dat smaakte prima met een broodje. De avond is voor het inkakken en bedenken wat we morgen gaan doen.
Dag 29, 28 december. Punta Pisciotto – Ragusa 61 km.
Gisteren waren we natuurlijk op tijd binnen, konden we mooi weer eens een spelletje spelen, we kiezen voor Skip-Bo.
Na een best of 3, kijken we nog een aflevering van The Lincoln Lawyer en dan is het ook wel bedtijd.
Vandaag verlaten we dan echt dit mooie plekje, als eerste gaan we boodschappen doen, dit keer bij de COOP.
We komen met een volle winkelwagen weer naar buiten en wanneer we alles in de camper gestouwd hebben, rijden we naar Scicli.
Scicli is een barokstadje en is omringd door drie hoge heuvelruggen.
We vinden, voor ons doen, vrij snel een parkeerplaats in het centrum.
Wanneer we op het grote plein zijn zien we een treintje, zo’n treintje is ons vorige keren goed bevallen dus doen we het gewoon nog een keer.
We drinken eerst staand een espresso en stappen dan samen met de honden in.
Na een ritje van een half uur worden we weer op dezelfde plaats afgezet.
We eten eerst wat bij een Italiaans snackbar en daarna gaat Roderick nog wat dingen van dichtbij bekijken.
Hierna rijden we naar Modica, ook dit is weer een barokke stad.
Maar wanneer we de stad binnenrijden gaan we eerst op zoek naar een wasserette.
Het valt niet mee, sommige wasserette‘s op Google zijn stomerijen.
Op park4night vinden we uiteindelijk éen, alleen gaat die pas om half 5 open, kunnen we mooi eerst sightseeing.
En wat weer een mooie stad, vooral de kerken hier zijn fantastisch
We lopen via Chiesa del Carmine en Church of Saint Mary of Bethlehem helemaal naar boven voor een mooi uitzicht vanaf Castello dei Conti.
Van daar dalen we weer af via een van de mooiste kerken die we tot nu toe gezien hebben, Duomo di San Giorgio, met er voor maar liefst 250 traptreden met daarnaast Palazzo Polara.
Terug komen we langs Teatro Garibaldi en de Church of Saint Peter.
Intussen is het 17 uur, op naar de wasserette.
Maar waar er een paar uur geleden nog genoeg parkeerplaatsen waren, staat nu alles vol. We zetten de camper op de parkeerplaats van een babywinkel en vragen binnen of dit mag, dit is geen probleem.
We worden zeer vriendelijk geholpen in de wasserette, zelfs de was wordt opgevouwen.
Tussendoor gaan we nog naar de Lidl en een chocolaterie, Modica is beroemd om haar chocolade dus dat moet mee.
Om 20 uur rijden we daar weg, we hebben via Campercontact een CP gevonden in Ragusa, de bestemming van morgen.
We moeten alleen nog eten, dit keer maar niet zelf koken anders wordt het helemaal zo laat.
Vlakbij zit een pleintje met winkels en horeca, daar zit een bistrot.
We gaan daar naar binnen, ze hebben geen menukaart en geen Engels sprekende ober.
We bestellen iets van een plankje met wat erop, we laten ons verrassen.
We worden niet teleurgesteld, het is ruim voldoende en erg lekker.
Om half 10 zijn we in Ragusa, snel een kop koffie, honden uitlaten, douchen en op bedje.
Nextbase 622GWNextbase 622GWDe gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 30, 29 december. Ragusa – Caltanissetta 153 km.
We beginnen vandaag met het bijwerken van de voorzieningen, vlakbij bij de camperplaats is een servicepunt.
Daarna rijden we naar Ragusa, Ragusa bestaat uit 2 gedeelten, Superiore, het hogere gedeelte en Ibla, het lage gedeelte.
We parkeren de camper eerst bij het hoge gedeelte, alhoewel het dan nog een best eind naar boven lopen is.
Zodra we boven zijn trakteren we ons zelf op een espresso met uitzicht op Chiesa Santa Maria delle Scale, na de koffie bekijken we de kerk van binnen.
Bij het uitlopen van de kerk zien we hoever het nog is naar het benedengedeelte, op zich wel te doen maar dan moet je dat hele eind natuurlijk ook weer terug, we lopen wel terug naar de camper.
Karin had van boven al parkeerplaatsen gezien dus dat komt wel goed.
Vanaf de parkeerplaats is het alsnog wel een stukje lopen maar goed te doen.
Wanneer we op het Piazza Duomo zijn eten we eerst een broodje, hierna begint de sightseeing.
Maar dat sightsee’en valt een beetje tegen, alle kerken zijn dicht, zelfs de Duomo di San Giorgio komen we niet in.
Roderick had op het internet nog wel drie zaken gevonden waar je sws geweest moet zijn als je daar bent en dat lukt wel.
We eten een bijzonder ijsje bij Gelati Divini, kopen speciaalbier en worst bij Enoteca Il Barocco en we kijken rond in het bijzondere souvenierwinkeltje siculamente putia ibla.
Hierna lopen we via een toeristische route weer terug.
Na kort overleg besluiten we om het binnenland in te gaan en om half 6 staan we op een parkeerplaats in Caltanissetta.
Nextbase 622GWDe gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 31, 30 december. Caltanissetta – Agrigento 73 km.
We rijden vandaag als eerste naar Fort Pietrarossa, dit fort wordt zo genoemd omdat de torens van rode bakstenen zijn.
Helaas is het terrein er om heen afgesloten dus we komen er niet dichterbij.
Wat ons wel opvalt is dat er ook bloemen en marmer verkocht word, en wanneer we door een soort van toegangspoort lopen zien we waarom, hier zit een begraafplaats.
En wat voor voor begraafplaats, van hoge muren waar achter/in mensen “begraven” liggen, hoe hoger je in de meters hoge muren ligt, hoe eenzamer je was.
Tot kleine altaren en mini kerken in een grot, echt heel bijzonder om dit te zien!
We dalen hierna weer af, we vinden snel een ruime parkeerplaats en stoppen op het eerste terras voor een espresso.
Na de espresso lopen we via de markt de stad in, wat is dit in het buitenland altijd een belevenis, verse koopwaar zoals vis en kaas ligt open en onafgedekt op de koper te wachten.
Vanaf de markt komen we terecht op het Piazza Garibaldi, het centrale plein.
Midden op het plein staat het Triton-fontein met daarachter de Santa Maria La Nova-Kathedraal, hier kunnen we ook binnen kijken.
Ook zien we het Teatro Regina Margherita, Parrocchia Santa Croce en het Palazzo Del Carmine.
Na deze kleine stadswandeling is het tijd voor eten, we nemen een drankje en wat visfrituurhapjes.
Nu eerst naar de supermarkt, we doen alvast boodschappen voor oudejaarsavond.
Als we daar klaar mee zijn verlaten we Caltanissetta en rijden naar Agrigento.
Bij Agrigento ligt de Vallei van de Tempels, de Vallei van de Tempels is de grootste (1300 hectare) archeologische vindplaats ter wereld en bestaat uit de overblijfselen van de Griekse, Romeinse en vroeg-christelijke kerkneologen.
Na wat zoeken vinden we de betaalde parkeerplaats, wat tevens een camperplaats is.
We kopen een entreeticket en lopen naar boven.
Het is zeer bijzonder om dit allemaal in het echt te zien en we kijken onze ogen uit.
Na ruim twee uur zijn we terug bij de camper, na wat rondkijken over het terrein zijn we het er over eens dat we hier niet blijven overnachten.
We rijden naar een plek vlakbij maar die voelt niet goed.
Op Google Maps vinden we een parking bij een groot winkelcentrum, wanneer we daar aankomen blijkt de parking bovenop het winkelcentrum te zijn, een keer wat anders .
Morgen op zoek naar een rustig plekje om de jaarwisseling uit te zitten.
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 32, 31 december. Agrigento – Agrigento 13 km.
Eerst terug naar gisteren;
We stonden daar mooi bovenop dat winkelcentrum, alleen dacht de beveiliging daar anders over en werden we vriendelijk verzocht om weg te gaan. Deze optie hadden we al rekening mee gehouden, dus geen drama, we hadden we al een back-up en ondanks een wegafsluiting waren we een kwartier later op de andere overnachtingsplaats.
Agrigento – Porto Empedocle 9 km.
Weer een hele rit vandaag l!
We worden wakker en het zonnetje schijnt al, lekker man
Na het ontbijt gaan we samen met de honden op zoek naar een cache, ondanks dat we al eerder in Italië geweest zijn hebben we er nog nooit een cache gelogd, tot vandaag.
En wat voor een? Onze 25e internationale cache, toch een mijlpaaltje.
Met een voldane lach op ons gezicht rijden we naar de volgende camperplaats, Area Punta Piccola Park, vlakbij Scala die Turchi.
Je zou denken dat er rond deze tijd plek zat is maar dat valt tegen, we hebben een van de laatste plekken.
Misschien heeft dat ook wel met de temperatuur te maken, het is gewoon warm.
Het eerste wat dan ook doen is de korte (zwem)broek aantrekken en de stoelen buiten zetten.
We drinken wat, eten een broodje gebakken ei en wandelen daarna via het strand naar Scala die Turchi, Trap van de Turken.
De naam zou zijn afgeleid van het verhaal dat piraten uit Turkije deze rotsen aan het einde van de middeleeuwen hebben beklommen om aan land te geraken. Ze zouden hun boten in de inhammen hebben verstopt en de Sicilianen zo onaangenaam hebben verrast.
Een mooi verhaal en volgens de info die wij hebben zou je ook echt de trappen kunnen beklimmen.
Maar helaas is dat sinds begin 2023, wegens Rolling Stones niet meer mogelijk.
Terug bij de camper is de temperatuur al aardig gedaald, tijd voor onze camperjoggingspak.
We blijven nog even buiten zitten maar even later wordt het toch te koud.
In de camper kijken we “Ik hou van Holland” en “Veronica inside” en proosten om 12 uur met een glas Italiaanse Spumante. Het was weer een fijne jaarwisseling, ook voor de hondjes. (Zoals een aantal van jullie wel weten, vieren wij elk jaar oud en nieuw op vuurwerkvrije plekjes vanwege de honden). Tot vandaag overdag geen vuurwerk gehoord. En vandaag overdag was het een knalletje om de zoveel uur. Om middernacht even wat ‘gezond’ vuurwerk, en weer stil. Dit hadden we gehoopt. Happy new year allemaal.
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 33, 1 Januari. Agrigento 0 km.
Het weer is goed, we blijven hier nog een dag.
We doen een nieuwjaarsduik, een was en een kleine strandwandeling.
Morgen weer op pad.
Dag 34, 2 januari. Agrigento – Tre Fontane 120 km.
De zon doet alweer aardig zijn best wanneer onze dag begint, we doen dan ook rustig aan en ontbijten lekker voor de camper.
Na het opvouwen van de was, rijden we naar Sciacca, een typisch Siciliaans dorpje.
We willen beginnen bij het kasteel waar je een mooi uitzicht over het dorp hebt.
Maar helaas, smalle eenrichtingsweggetjes en een ZTL zone laten dit niet toe.
We rijden naar een parkeerplaats aan het begin van het oude centrum, kopen twee *parkeerkrasloten bij de tabakswinkel en lopen door de toegangspoort het dorp in.
Het is erg druk, er rijden veel auto’s in de smalle straatjes maar wanneer we in het voetgangersgebied komen wordt het mooier.
Vanaf het plein hebben we een mooi uitzicht over de haven.
Na een drankje en klein hapje maken we het rondje af en rijden daarna naar de haven.
Van boven zag de haven er gezellig uit maar eenmaal daar is het een dooie bedoening, we drinken daar voor de camper een kop koffie en rijden weer verder.
We stoppen in Selinunte. Selinunte was in de klassieke oudheid een grote stad en resten ervan zijn te bezichtigen op het opgravingsterrein.
We twijfelen of we dit gaan bezoeken maar doen dit niet.
De zon schijnt nog steeds, we gaan op zoek naar een overnachtingsplek.
We vinden er een op campercontact maar wanneer we daar aankomen blijkt het een lelijke plek aan een doodlopende strandweg te zijn, we rijden door.
We volgen de kustlijn en vinden in Tre Fontane een parkeerplaats aan het strand, er staat ook een politieauto maar de inzittenden schenken geen aandacht aan ons, mooi dan staan we goed.
We lopen nog met de honden over het strand en wanneer de zon ondergaat gaan wij de camper in.
*Op de betaalautomaat hing een briefje dat je bij de tabakswinkel een parkeerkaart moet kopen.
De eigenaar vroeg hoe lang we wilden parkeren, we deden 2 uur en kregen voor €2, 2 kraskaarten.
Toen hij onze verbaasde gezichten zag hielp hij ons met krassen
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 35, 3 januari. Tre Fontane – Trapani 84 km.
Na weer een hondwandeling op het strand en het ontbijt gaan we naar Marsala.
Onderweg stoppen we bij een supermarkt voor wat kleine boodschappen, we kopen ook wat warm vlees voor de lunch.
Aangekomen op de parkeerplaats in Marsala eten we voor de camper eerst onze lunch op en gaan daarna de stad in.
Er zijn hier niet zo heel veel bezienswaardigheden, daar zijn we dan ook snel klaar mee.
Maar waar Marsala bekend om staat is de *Marsala (wijn) en dat moeten we natuurlijk proeven, na een aantal verschillen geproefd te hebben kopen we een fles superiore riserva.
We stappen in de camper en rijden tussen de **zoutpannen door naar Trapani.
Het is een mooie route die bij de zee langs loopt.
We stoppen een paar keer om foto’s te maken, we zien zelfs de Eolische Eilanden liggen.
We stoppen nog bij het zoutmuseum voor het uitzicht met drankje en rijden dan door naar de haven van Trapani.
Daar zien we weer een prachtige zonsondergang, uiteraard wordt ook dit vastgelegd.
We rijden een klein stukje terug en parkeren op de parkeerplaats bij de vissersboten, straks pizza.
We vertrekken om 19:45 uur uit Borger, stoppen een uur later in Emsbüren voor diesel, LPG en uiteraard eten we wat bij de Mac.
Om kwart over elf nemen we de afslag Paderborn en parkeren de camper op de camperplaats bij het Heinz Nixdorf MuseumsForum.
Morgen naar Liechtenstein
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 2, 1 december. Paderborn – Schellenberg (FL) 634 km.
De wekker gaat vanmorgen om 8 uur, we zetten de verwarming aan en snoozen nog een keer.
Na het ontbijt rijden we om kwart voor 10 Paderborn uit.
De navigatie geeft 6 uur rijden, dat is te doen.
We zeggen nog tegen elkaar dat we mooi op schema liggen, als het zo door rijdt zijn we rond kwart voor vijf op onze bestemming in Schellenberg, Liechtenstein.
Maar zodra we daar wegrijden begint het te sneeuwen, we moeten rustig rijden en op de linker rijbaan is het een gaan en komen van oranje en blauwe zwaailampen.
Die ellende blijft ons gelukkig bespaart .
Wanneer we Oostenrijk in rijden begint het te regenen en ook wanneer we de Zwitserse grens passeren houdt de regen aan.
Na een klein stukje Zwitserland rijden we om 17:15 uur Schellenberg in Liechtenstein binnen, het begint spontaan weer te sneeuwen.
We parkeren op de eerste de beste parkeerplaats die we zien, tijd voor een borrel.
Na de borrel kijken we op Google Maps of er nog een eetgelegenheid in de buurt is en dat is er.
300 meter hoger zit Jachtstube zum kreuz en die is alleen op donderdag en vrijdag open, leuk dat gaan we doen.
We eten er simpel maar lekker, nu uitbuiken met koffie in de camper.
Nextbase 622GWNextbase 622GWDe gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 3, 2 december. Schellenberg – Venetië 543 km.
We worden om half 8 wakker van het geluid van een trekker die de hele tijd over de parkeerplaats rijdt.
Wanneer Roderick er uit gaat om te kijken wat het precies is, blijkt het een sneeuwschuiver te zijn.
Hij gaat snel in de kleren om buiten te kijken hoe het er voor staat.
Lang verhaal kort, we zijn ingesneeuwd!
Roderick gaat eerst de honden uitlaten en wanneer hij de camper uitstapt komen er twee jongens aanlopen met een sneeuwschep om hun auto uit te graven. Hij vraagt of hij de schep ook mag lenen, dit is geen probleem.
Terwijl de jongens nog aan het scheppen zijn komt de sneeuwschuiver ook weer terug en helpt de jongens een schuifje.
Hij vraagt Roderick of hij hem ook mee kan helpen, uiteraard zegt Roderick geen nee, als dank geeft hij de jongens allemaal een flesje Maallust Bockbier.
Na het ontbijt rijden we het parkeerterrein af, we willen naar de burchten die hier vlakbij zijn.
Maar het is bergop en het is slippen en glijden, niet fijn.
We besluiten om naar de Hoofdstad van Liechtenstein te rijden, Vaduz.
Op de weg er naar toe tanken we nog even bij de Coop en in Vaduz doen we eerst nog wat boodschappen, toevallig ook bij de Coop.
Daarna lopen we het centrum in en drinken wat bij de koek en zopie van de ijsbaan midden op het plein.
We kopen nog wat bij de souvenierwinkel en laten daar ook een stempel in ons paspoort zetten. In elk (nieuw bezoek aan een) land zoeken we een cache en vinden er één aan het einde van de winkelstraat.
Terug in de camper overleggen we tijdens de lunch wat we gaan doen.
We wilden eigenlijk nog een dag hier blijven maar aangezien het hier nog steeds sneeuwt en de wegen niet heel goed begaanbaar zijn besluiten we om naar Venetië te rijden. Daar komen we om 20 uur in de regen aan, nu eerst maar wat eten.
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 4, 3 december. Venetië 0 km 15 km.
Vandaag staat een dag Venetië op het programma.
Na het honden uitlaten, douchen en ontbijten varen we om 11 uur uit de haven bij de camperplaats.
Om half 12 zijn we in, of is het op, Venetië.
We beginnen met een espresso en een warme croissant gevuld met chocola.
De eerste “bezienswaardigheid” waar we heen gaan is Calle Varisco, het smalste straatje van Venetië.
Daarna bezoeken we een kerk waar net een dienst bezig is, we stoppen voor een warme wijn, bekijken heeeeel veeeeeel souvenirwinkels, eten Arancini met polpo, cannoli di sfoglia con crema, drinken een drankje in de zon, doen boodschappen bij de spar die gevestigd is in een historische gebouw, wandelen door de Joodse wijk, delen een pizza waar we een spritz bij drinken, en lopen al fotograferend over bruggetjes, kleine straten en veel mooie gebouwen.
Aan het einde van de middag lopen we terug richting de boot en eten we vlakbij de haven nog pasta en gaan met de boot van half 7 weer terug naar het vaste land.
Morgen de rest van Venetië verkennen.
Dag 5, 4 december. Venetië 0 km 21 km.
Hapjes, sapjes en trapjes.
Nadat we met kleindochter Lynn gefacetimed hebben (ze is 5 jaar geworden), gaan we vandaag met de bus naar Venetië en dat betekend wat extra stapjes want het busstation ligt op 1,3 km lopen.
We beginnen met een bezoek aan een kerk en drinken daarna een espresso met wat zoets, dit keer een Sfogliatelle.
Daarna lopen we de straatjes in en als eerste zetten we de plaatselijke DHL op de foto en we zien dat ze het hier net zo doen als bij ons, 1 x aanbellen en dan hard weglopen
Wij lopen ook weer verder, het is niet te geloven hoeveel straatjes Venetië heeft! We wandelen de hele dag door allemaal verschillende straatjes en steegjes en we vragen ons af hoe de bewoners hun eigen huis telkens terug kunnen vinden.
Uiteraard hebben we ook voldoende rustmomenten met spritz en cicchetti, en maken we ook weer heel veel foto’s.
Op de markt kopen we verse zongedroogde tomaten en balen dat de rest van de markt al afgelopen is.
Daarna beklimmen we, (klinkt stoer maar zit gewoon een lift in) de Campanile. Ook bezoeken we een gedeelte van de Basiliek st. Marco en maken een foto van de brug der zuchten. Daarna gaan naar de beroemdste boekenwinkel van Venetië, Libreria Acqua Alta, hier huist een grote historie aan onder water gelopen boekenkasten en zie je de oplossingen in de vorm van hoge tafels en stapels boeken in gondels zodat het water geen kans heeft. We sluiten onze dag af bij het luxe warenhuis “T Fondaco dei Tedeschi”, de exclusieve (dure) merken vliegen je om de oren.
Na een half uur lopen zijn we weer bij het busstation en eten daar nog een lasagne.
Volgens de boekjes heeft Venetië ongeveer 400 bruggen maar onze voeten zeggen dat het er zeker meer dan 600 zijn.
Morgen naar San Marino
Het luxe warenhuis.
Dag 6, 5 december. Venetië – San Marino 232 km.
Een druk begin van de dag vandaag.
Na het uitlaten van de honden gaat Karin wentelteefjes bakken, dat was lang geleden en heel lekker.
Het is vandaag ook een rijdag dus naast het gebruikelijke ritueel gaan we ook de vuilwatertank en de wc legen en vullen we de vers watertank.
Daarna vertrekken we van de camperplaats en rijden naar een tankstation, daar tanken we diesel en LPG.
De volgende stop is de supermarkt en wanneer we daar klaar zijn bellen we op de parkeerplaats met onze andere kleindochter Myra, ze viert vandaag haar 2e verjaardag.
En dan is het reistijd maar het is geen relaxte rit, die Italianen zijn onberekenbaar wat betreft rijstijl.
De ene rijdt 120 waar je 50 mag de ander rijdt 50 waar je 120 mag.
Ze draaien vlak voor je de weg op of halen je in over het verdrijvingsvlak en over doorgetrokken strepen.
Onderweg lunchen we nog op een parkeerplek en om kwart voor 6 arriveren we in de dikke mist op de camperparkeerplaats in San Marino, nu eerst een borrel en straks koken.
Nextbase 622GWDe gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 7, 6 december. San Marino – Rimini 32 km.
Vandaag staat het historische centrum van San Marino op het programma.
De weg er naar toe is best wel bijzonder, vanaf de camperplaats lopen we naar de parkeergarage en vanaf daar ga je met 3 liften naar boven.
Eenmaal boven zien we dat er heel veel politie rondloopt, even later horen we dat de Italiaanse president vandaag ook een bezoekje brengt aan San Marino.
We hebben er eerst geen last van en lopen rustige rond door dit prachtige stadje.
Nadat we een poosje rondgedwaald hebben stoppen we voor een espresso en een gluhwein, even opwarmen want het is goed koud.
Wanneer we verder lopen zijn we getuige van het afvuren van 2 kanonnen, hoewel je je het op het filmpje niet goed kunt horen is het een hels kabaal.
Daarna lopen we naar de drie torens, wat nogal een beste wandeling en klim is maar de uitzichten zijn ondanks het weer fantastisch, onderweg vinden we ook nog een cache dus San Marino is ook afgestreept.
Nadat we de drie torens gezien hebben lopen we terug en dan merken we dat de president er is, op elke hoek staat politie, met en zonder mitrailleur en alle wegen zijn afgesloten met linten.
Met veel moeite komen we aan de andere kant van het centrum waar we wat eten bij een van de vele horecazaken die hier zit.
Hierna lopen we weer terug voor de laatste bezienswaardigheden.
Als we ook dat gezien gaan we terug naar de camper, Karin wil graag naar een van de shoppingmall’s hier in de buurt want die zijn in San Marino taxfree.
Maar dat valt behoorlijk tegen, alles blijkt drie zo duur dan we gewend zijn.
Dan rijden we maar door naar Rimini en die valt niet tegen.
Na het shoppen (1 broek ) eten we daar nog wat en rijden dan naar een parkeerplaats die we op Park4Night gevonden hebben.
We willen vandaag kilometers maken dus staan vroeg op en na de koffie gaan we rijden.
Na anderhalf uur maken we onze eerste stop voor het ontbijt, bij deze parkeerplaats zit ook een servicepunt voor campers, daar maken we dan ook gebruik van.
In de middag stoppen we voor de lunch, Karin bakt tosti’s in de pan.
Wanneer we bijna aan het einde van de tolweg zijn gaat het controlelampje van de dieseltank branden, die heeft dorst.
We verlaten na het betalen van €46,70 de tolweg en rijden naar het dichtstbijzijnde tankstation.
En dan gaat het na het tanken niet helemaal goed met de route.
De navigatie stuurt ons weer op weg, maar we komen bij een afgesloten weg en wat we ook proberen, de navigatie wil ons elke keer terug sturen naar die weg. (“Keer om indien mogelijk” x20)
Karin pakt Google Maps er bij en vindt een andere weg, het is wel een stuk om, maar we gaan wel weer richting het zuiden.
Na nog een stuk rijden vinden we het wel mooi geweest, we vinden dicht bij de snelweg een plek op Park4Night.
Bij aankomst flanst Karin wat eten in elkaar, morgen het laatste stukje.
Nextbase 622GWDe gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 9, 8 december. Luzzi – Villa San Giovanni – Messina 235 km.
Na het douchen en ontbijten gaan we naar Villa San Giovanni, daar vertrekt de boot naar Messina.
De reis rijdt voorspoedig en we hebben onderweg mooie vergezichten, uiteraard is dat op de foto’s bijna niet te zien.
Tegen 13 uur rijden we Messina in maar vlakbij de haven nemen we de verkeerde rijbaan en net als gisteren wil de mevrouw van de navigatie niet meewerken.
Uiteindelijk worden we door 2 medewerkers naar de ticketverkoop gewezen, maar na het kopen van de tickets rijden we naar de verkeerde boot, kunnen we weer terug.
Uiteindelijk staan we vooraan bij de juiste boot en een uur later rijden we Messina in.
Als eerste gaan we naar een wasserette, we hebben al aardig wat was en we weten niet wanneer we er weer een tegen komen.
Het wassen duurt bijna een uur en het drogen ook, intussen ruimen we de camper wat op en doen boodschappen.
Wanneer dat allemaal klaar is gaan we via Park4Night op zoek naar een camperplaats maar dat is geen succes.
De eerste is langs een hele drukke weg en de ander is een afgelegen plek bij de haven waar het vol staat met hangjongeren.
Met de campercontact app vinden we een beveiligde camperplaats op twee kilometer van het centrum.
De plek is goed verstopt want we rijden er 2 x voorbij.
Eenmaal achter het hek laten we eten bezorgen, morgen een dagje Messina.
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 10, 9 december. Messina 0 km.
We worden wakker met een heerlijke morgenzon, we zouden bijna de korte broek aantrekken
Na het ontbijt gaan we naar de tramhalte hier om de hoek, kopen eerst een dagkaart en rijden dan naar het centrum.
We beginnen op het Plaza del Duomo, daar staat een klokkentoren met de grootste en meest ingenieuze astronomische klok ter wereld.
Elke dag om klokslag 12 zie je een heel spektakel, Google er maar eens op.
Hierna gaat Roderick nog boven in de toren kijken en bekijken we samen de naastgelegen kerk van binnen.
Na een kleine lunch gaan we op zoek naar de kerstmarkt, we hadden van de camperplaatseigenaar de tip gekregen om hier heen te gaan.
We kunnen deze niet vinden, we vinden wel een andere kerstmarkt maar die is nog niet geopend.
We hebben intussen al een best stuk gelopen en na een espresso gaan we met de tram terug naar de camper.
Rond 17 uur gaan we weer met de tram terug naar de stad.
We stoppen nu drie haltes eerder zodat we eerst door de winkelstraat lopen.
Na wat winkels van binnen gezien te hebben, gaan we naar de kerstmarkt, diegene die ‘s middags nog dicht was.
Al eten en drinkend lopen we de markt over en wanneer we hier alles wel gezien hebben gaan we naar de andere kerstmarkt.
Die is qua sfeer mooier en authentiek, maar ook een stuk kleiner. Na nog een klein hapje en een vin brûlee lopen we weer naar de tramhalte en een half uur later zijn we weer op de camperplaats, morgen weer on the road.
Dag 11, 10 december. Messina – Castelmola 71 km.
Vandaag hadden we een verrassend begin van de dag, we zijn door de eigenaar van de camperplaats uitgenodigd voor het ontbijt.
Het blijkt een echt Siciliaans ontbijt te zijn namelijk Granitta all caffe con brioche, het is heerlijk en precies voldoende voor het begin van de dag.
Onze eerste stop is een dierenwinkel, Achi wordt nogal zenuwachtig van al het lawaai in de camper door het rijden op de slechte wegen hier.
Nadat we dat gekocht hebben rijden we naar de haven van Messina, we willen het fort “Forte del Santissimo Salvatore” en het standbeeld “Stele della Madonna della Lettera” van dichtbij bekijken maar we kunnen daar op geen enkele manier komen.
Jammer dan, op naar kasteel Scaletta Zanclea.
Ook dit gaat niet goed, de navigatie geeft midden in een dorpje bestemming bereikt aan.
We kijken nog even om ons heen maar zien niks bijzonders, zucht.
Dan maar naar het volgende dorp, Savoca.
Dit gaat allemaal zeer voorspoedig en onderweg stoppen we nog bij een strand voor een kleine wandeling met de honden.
Wanneer we bijna bij het dorpje zijn rijden we tegen een wegafsluiting aan.
We vonden het al heel vreemd dat we allemaal rally auto’s tegen kwamen en nu blijkt dus dat ze uitgerekend naar dit dorp toe moeten en de rest mag dat dus niet.
Lekker dan, na wat draaien en steken in een haarspeldbocht vervolgen we onze route (voor de liefhebbers met 3,5 minuten geduld kunnen dit filmpje bekijken), dan nu maar naar Castelmola, het dorp van de Panorama’s en bij mooi weer kun je hier zelfs de Etna zien.
En warempel, we komen daar zonder problemen aan.
We zetten de camper op de parkeerplaats en verkennen gedeeltelijk het dorp en de vergezichten.
Omdat het ineens hard begint te waaien gaan we niet helemaal naar boven om de Etna te zien , we gaan eerst terug naar de camper.
We drinken daar een borrel en rond etenstijd gaan we terug voor een pasta en een broodje hamburger.
Morgen weer een dag, als we niet weggewaaid zijn
Nextbase 622GWNextbase 622GW
De gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 12, 11 december. Castelmola – Castiglione di Sicilia 46 km.
Na een stormachtige nacht is Roderick als eerste er uit, we waren gisteren nog niet helemaal bovenop geweest en dit gaat hij deze morgen eerst doen.
Er zijn weer mooie panorama’s te zien.
Rond 11 uur rijden we weer en een klein half uur later stoppen we op een betaalde en bewaakte parkeerplaats bij Taormina.
Dit kost dan €20 voor 4 uur maar er is, op aan de kant van de weg na, geen andere parkeerplaats in de buurt en je word dan ook nog naar het begin van het dorp gebracht.
Het is een mooi dorp, het word ook wel het Saint-Tropez van Sicilië genoemd, met genoeg bezienswaardigheden.
Om half drie hebben we alles wel gezien, we bellen de mijnheer van de parkeerplaats en hij brengt ons weer terug naar de camper.
We verlaten nu de kust en gaan de bergen in naar Castiglione di Sicilia.
Castiglione di Sicilia ligt op grote hoogte(540 meter), op een rots boven de Alcantara-kloof.
De rit gaat natuurlijk niet zoals het gepland is, de navigatie stuurt ons door hele smalle staatjes en naar afgesloten wegen.
Rond 16 uur zijn we bij het dorp en gaan op zoek naar een camperplaats, we vinden er drie op Park4Night, 1 valt bij het lezen al af.
We kiezen voor de CP die het leukste klinkt.
Nadat we er een paar keer voorbij gereden zijn, het bleek dat we een klein weggetje onder de hoofdweg door moesten hebben, staan we voor een klein viaductje.
We passen er onder door dus we gaan er voor maar wanneer we op de plaats aangekomen blijkt het een grote bende te zijn, we rijdende met gierende banden weer weg
De andere CP is een parkeerplaats in het dorp, het ziet er rustig en netjes uit, hier blijven we.
Dag 13, 12 december. Castiglione di Sicilia – Parking Rifugio Sapienza 116 km.
Nou dat was weer een dag als geen ander.
In het begin gaat alles voorspoedig, na het ontbijt gaat Roderick nog even naar het plaatselijke kasteeltje, koopt worst en wijn bij de delicatessenwinkel en na een kop koffie in de camper rijden we via het middeleeuws stadje Randazzo naar Maniace ook daar is een kasteel, maar eenmaal aangekomen blijkt dat niet veel voor te stellen, wel doen we er nog wat boodschappen. Op naar Maletto, daar is het Manfredi- kasteel. Dit keer volgen we, in plaats van de navigatie, de bordjes zodat we zeker weten dat we goed rijden.
Maar eenmaal in Maletto worden de wegen steeds smaller en smaller, het is af en toe even flink steken maar het gaat voorspoedig.
Nog een keer rechts en dan zijn we er, die straat loopt dood dus we moeten rechts, maar daar is de doorrij breedte 2 meter.
Normaal gesproken wil dit net maar door de bocht kunnen we net de draai niet krijgen.
Achter ons doen de italianen waar ze goed in zijn, toeteren.
We draaien achteruit en rijden vooruit een andere doodlopende straat in zodat iedereen er langs kan.
Intussen is er een automobilist gestopt, hij heeft voor ons de politie gebeld zodat hun de weg voor ons kunnen afzetten.
Met hulp van de politie en 2 buurvrouwen, rijden we met veel moeite achteruit de straat uit en in tegengestelde richting het dorp weer uit, leuk zo’n kasteel
Op naar Bronte, de hoofdstad van de pistachenootjes.
Maar ook dit gaat niet lekker, tijdens het zoeken naar een parkeerplaats rijden we tegen een wegopbreking aan en moeten we weer keren op een drukke weg.
We vinden het nu wel mooi geweest.
We gaan naar de Etna, onderweg kopen we nog een hele kip en eten die in de camper op.
Om half 4 zijn we op de parkeerplaats onderaan de Etna, morgen met de kabelbaan omhoog.
Nextbase 622GWNextbase 622GWNextbase 622GWNextbase 622GWNextbase 622GWDe gereden route van deze dag. (klik op de foto)
Dag 14, 13 december. Parking Rifugio Sapienza – Catania 64 km.
Een grote dag vandaag, we gaan naar/op de Etna.
We hebben gereserveerd en om 10 uur worden we verwacht bij de kabelbaan.
Het eerste stuk is met de kabelbaan en de laatste 350 meter is met de 4×4 bus, alleen is nu de kabelbaan in onderhoud dus we gaan het hele stuk met de 4×4.
Karin vindt dit alleen maar beter, die heeft niet zoveel met kabelbanen Wanneer we boven (2850 meter) zijn, waait het hard en dat in combinatie met ijssneeuw is dat geen fijne mix, dat voel je wel.
Maar het is het allemaal waard, we lopen op lava van de laatste uitbarsting van zo’n twee weken geleden, een unieke ervaring.
Om 12 uur zijn we weer beneden drinken we nog wat en eten allebei een Arancini, de Siciliaanse snack.
Terug in de camper overleggen we wat de rest van de dag gaan doen.
Karin wil graag in de shoppingmall van Catania kijken, dus dat gaan we doen.
We gaan via Trecastagni om nog een kerk te bekijken en zetten dan de navigatie op Catania.
Maar wanneer we denken dat we er bijna zijn ziet Roderick dat hij de navigatie ingesteld heeft op de camping waar we morgen heen willen en dat is aan de andere kant van de stad
Een half uur later dan gepland komen we aan bij de shoppingmall en er blijkt zowaar een camperplaats bij te zitten, mooi!
Karin gaat alvast naar binnen, Roderick laat de honden uit, drinkt een pilsje en bekijkt de citytrip voor morgen.
Na verloop van tijd is het tijd voor een gezamenlijke borrel en spreken af in het winkelcentrum.
We komen bij een barretje terecht en terwijl Roderick “binnen” wil bestellen neemt Karin alvast plaats op het terras.
Een bedieningsvrouw zegt, in het Italiaans, dat we ook bij haar kunnen bestellen, we bestellen 2 spritz.
Ze mompelt wat over betalen, we begrijpen er helemaal niks van maar we geven haar maar €20.
En dan duurt het en duurt het, we vragen ons af wat er nou weer mis gaat?
Maar ineens komt ze er aan met 2 spritz, 2 schaaltjes nootjes, 2 schaaltjes chips, een kleine pizza en een gevuld broodje.
Oké, dat word dan bij betalen denken wij? Maar nee hoor, we krijgen €8 terug
We zeggen tegen elkaar, dan zal de rekening wel komen wanneer we alles op hebben.
Maar wanneer we alles op hebben en Roderick vraagt aan haar of alles óke is zegt ze si, heel vreemd allemaal.
Karin gaat verder shoppen en Roderick doet nog wat boodschappen, morgen Catania ontdekken.
Hieronder een verslag van onze rondreis door Kroatië.
We vertrokken op donderdag 11 augustus en zaterdag 3 september waren we weer thuis.
We hebben in vijf verschillende landen overnacht en hebben 4921 km gereden, daar hadden we ongeveer 500 liter diesel voor nodig wat ons rond de €995 heeft gekost.
Het land is goed bevallen, we hebben leuke/mooie/interessante dingen gezien.
De pluspunten zijn: genoeg bezienswaardigheden, goede wegen, vriendelijke bevolking, leuke steden, geen massatoerisme, goedkoop, vrij camperen doen ze in dit gebied niet moeilijk over.
Minpunten: Weinig tot geen campingsen/of camperplaatsen, veel zwerfhonden, de wegen van A naar B waren nogal eentonig, veel leegstand/vervallen woningen.
Roderick zijn laatste werkdag voor de vakantie eindigt om 12 uur en om 14 uur rijden we Borger uit. Om 19 uur stoppen we bij de autohof in Eichenzell, waar we een broodje Döner met een patatje eten, dat “je” kun je beter weglaten want we krijgen toch een bak patat en een bult vlees. Met een hele volle maag en een volle tank dure diesel (een liter premium diesel kost €2,079) rijden we verder. Het is niet druk op de weg en met de cruisecontrol op honderd schiet het aardig op. Om de tijd een beetje te vullen hebben we vanaf de Duitse grens de baustellen geteld die we passeerden, wanneer we om 00:50 uur aankomen in Passau staat de teller op 21. Morgen nog “even” Oostenrijk en Slovenië door en de Kroatië vakantie kan beginnen. Maar eerst een drankje
Dag 2
Passau – Kumrovec 431 km.
Omdat we gisteren best laat op bed lagen hadden we besloten om geen wekker te zetten, we zien wel hoe laat we wakker worden. Nou dat wakker worden was dus om kwart over 8. De plaatselijke bakker kwam al toeterend het terrein oprijden, nou ja dan gelijk ook maar broodjes halen. Na het ontbijt en de rest van het ochtendritueel rijden we om half 10 het terrein af. We rijden al vrij vlot Oostenrijk binnen en na heel veel tunnels en saaie stukken snelweg komen we in Slovenië aan. Vlak voor Maribor besluiten we de snelweg te verlaten om een hapje te eten. We komen terecht bij een Gostilna in Pesnica pri Mariboru. We eten een plate schnitzel en een bonensoep. Hierna rijden we verder en na een klein stukje snelweg rijden we via binnendoorbergweggetjes door een Sloveens wijngebied Kroatië binnen. Nadat we de ouderwetse grenscontroles met vlag en wimpel doorkomen komen we aan in het Hrvatsko Zagorje gebied. Het eerste wat op het programma staat (je raadt het nooit) is een kasteel. Aangezien het kasteel bijna dicht gaat wordt dit een bliksembezoek. Na deze bezichtiging rijden we weer naar beneden en parkeren de camper bij het plaatselijke café. We zitten hier goed en de camper staat ook mooi maar helaas serveren ze hier geen eten. We rijden verder naar Kumrovec, een museumdorp wat ook op onze lijst staat. We vinden daar een beschutte parkeerplaats waar we ook de camper neer kunnen zetten. We zetten de stoelen buiten en schenken wat te drinken in. Helaas begint het dan net te regenen en verhuizen we naar binnen. Wanneer de regen stopt lopen we naar de Kroatische snackbar achter de camper. We nemen plaats aan een tafel onder overkapping en na half uurtje Google Translate weten we wat we eten willen. Intussen stroomt de hele zaak vol, er blijkt een pubquiz te zijn en wij zitten een beetje in de weg. We zeggen dat we best wel ergens anders willen zitten en even later zitten we aan de andere kant van de zaak. Terwijl wij onze Cevapi en Pljeskavica nuttigen luisteren we mee met de Pubquiz, best lastig in een andere taal. Na de koffie en een slivovitsj gaan we terug naar de camper, vanaf nu is de vakantie echt begonnen.
Dag 3
Kumrovec – Marija Bistrica 95 km.
We beginnen de dag vandaag wat later, ten eerste omdat we al in Kumrovec zijn en ten tweede, het regent. Wanneer de regen stopt stappen we uit bed en na het ontbijt gaan we naar het folkloristisch dorp. Alles in dit dorp, waar ook Josip Tito is geboren, is authentiek. Het is mooi om door heen te lopen en na het kopen van wat souvenirs en het drinken van een espresso gaan we naar de wijnstreek Zagorje. We willen naar het landgoed Vuglec Berg, daar zit op een mooi punt een pension met een traditioneel restaurant, waar we willen lunchen. Waarschijnlijk door de instelling van de navigatie gaat dit weer moeizamer dan gedacht. We worden een heel smal bergweggetje opgestuurd en wanneer we met moeite boven zijn houdt de weg op en staan we voor een woning. Dan maar een foto maken van het uitzicht, “even” draaien en weer weg. Eenmaal beneden pakken we Google Maps er maar bij en starten opnieuw met de weg er heen. Waar het net al niet zo soepel ging is het nu helemaal drama. We worden we een smal bergweggetje opgestuurd maar dit keer ligt er ook overal grind op de weg, dat is voor de wegligging niet echt fijn. En des te hoger we komen des te steiler het wordt. Het is wat moeilijk inschatten maar we denken dat het op een gegeven moment wel een stijgingspercentage van 20% is. En waar Roderick dan bang voor is gebeurt ook, in een steile bocht slaat de motor af. Karin zegt meteen, Ro doe even kalm, maar Ro heeft een beetje stress. Nadat de motor twee keer is afgeslagen komen we eindelijk met zweet in de bilnaad en een stinkende koppeling weg, pffffff. Een paar bochten later gaat het weggetje over in een grindpad, nu is het mooi geweest, we gaan terug! Wanneer we voor de tweede keer beneden zijn, zien we een bewegwijzeringbordje naar het landgoed, we besluiten nog 1 poging te wagen. Het is weer een smal bergweggetje maar dit keer wel te doen en eindelijk zijn we er. Het is een mooie locatie op een fantastische plek. Wanneer we de kaart krijgen staan er geen lunchgerechten op en we krijgen grote ogen van de prijzen, maar goed we hebben dit ritje niet voor niks gedaan dus we laten het maar eens breed hangen. Maar eerlijk is eerlijk, het eten is echt fenomenaal. Tegen drie uur beginnen we weer aan de afdaling. De volgende stop is Krapina. In Krapina zit een Neanderthaler museum maar dat trekt ons niet zo, het moet ook een mooi oud centrum hebben dus gaan we daar maar voor. Nadat we de camper geparkeerd hebben lopen we het centrum in, dit valt ons wat tegen en na een espresso en nog een korte wandeling rijden we weer verder. We rijden naar onze volgende bestemming, Marija Bistrica, een bedevaartsoord, met de bedoeling om daar op het parkeerterrein te overnachten en dat kan. We zitten nu aan een drankje en hebben de maag nog vol van vanmiddag, straks maar een soepje met brood.
Dag 4
Marija Bistrica – Varaždinsko jezero 100 km.
Het beloofd een warme dag te worden dus zijn we er op tijd bij vandaag. Het eerste wat we gaan doen is een bezoek brengen aan het bedevaartsoord, of beter gezegd attractiepark Marija Bistrica. Waar we gisternacht nog alleen op de parkeerplaats stonden, staat vandaag alles vol. En dat blijkt ook wanneer we bij het bedevaartsoord zelf komen. Het is alleen maar mensen, kraampjes met eten, drinken, ijs en souvenirs. Nu is het natuurlijk ook nog zondag, dus er is ook nog een dienst. We lopen langzaam met de mensenmassa mee naar boven en wanneer we bij het plein zijn loopt Roderick het laatste stukje alleen verder, Karin blijft met de hondjes op het gras wachten. En over dat naar boven lopen? Ken je dat mopje over die man die in zijn auto het nieuws luistert en hoort dat er een spookrijder is en hij zegt: 1? Volgens mij wel honderd! Dat had Roderick dus ook. Terwijl hij naar boven loopt, loopt iedereen naar beneden. Eerst denkt hij nog van “ach de kerkdienst zal zo wel beginnen” maar wanneer hij zich realiseert dat hij de enige is die omhoog loopt gaat het lampje branden. Hij houdt wel stug vol maar voor het beeldende verhaal wat aangegeven wordt tijdens deze pelgrimsroute, loopt hij dit ook nog een keer in de goede richting. Na deze dubbele wandeling lopen we weer samen tussen de kerkgangers door terug, naar het plein waar we de kerk nog bezoeken. En wat voor kerk, echt fantastisch mooi. Na dit alles stappen we in de camper en gaan naar Kasteel Trakošcan, volgens de boeken/internet het mooiste kasteel van Kroatië. En niets is minder waar, terwijl Karin met de hondjes bij de camper blijft gaat Roderick de beklimming weer aan. En niet voor niets, het is een mooi bewaard gebleven klassiek kasteel. Een dik uur later is hij ook weer terug bij de camper, we lunchen daar onze meegebrachte wraps en na de koffie rijden we weer verder. We willen naar Varaždin maar omdat het zo warm is slaan we het centrum over en gaan we naar het stuwmeer, volgens park4night zitten daar voldoende camperplaatsen. Voordat we een plekje zoeken halen we eten bij een verderop gelegen beachbar. We rijden dan naar het meer en vinden een mooie plek vlak aan het water. Nadat we alles geïnstalleerd hebben eten we eerst de patat op en nadat de zon onder is verorberen we het vlees. Morgen beginnen met een duik en dan maar eens kijken wat we gaan doen met deze temperaturen.
Kerkdienst bij het bedevaartsoord.
Dag 5
Varaždinsko jezero – Prelog 112 km.
Er is warm weer voorspeld en dat is een goede reden om op tijd op te staan. Dat lukt ook prima maar omdat we op zo’n mooi plekje staan is het lastig om uit de stoel te komen en het spul op te pakken. Wanneer dat gelukt is rijden we naar Varazdin, de vroegere hoofdstad van Kroatië. We willen eerst naar een soort van winkelcentrum maar die is, op de spar na, dicht. Wel apart op maandag dicht, maar goed het zal. Dan maar naar het centrum en ook daar is alles, op de horeca na, dicht. Een Google moment later blijkt dat het een feestdag is, namelijk Onze Lieve Vrouwe Hemelvaart. We drinken op een terras een espresso en doen dan nog een klein rondje sightseeing en kopen nog wat broodjes voor onderweg. De volgende stop is Sveti Martin na Muri, volgens het internet moet je daar de warmtebronnen bezoeken maar het enige wat we daar kunnen vinden is een welnesscentrum, niet echt ons ding. We rijden door naar de meeste noordelijke provincie, Medimurje. Het is vandaag geen straf om in de camper te rijden, buiten is het 35* en binnen blaast de airco. Wat we wel vreemd vinden is dat we nergens picknickplaatsen/banken tegen komen en we willen toch graag onze broodjes opeten. Na best wel lang rijden ziet Karin een parkeerplaats bij een supermarkt, geen mooie plek maar we hebben best wel trek en het uitzicht gaat ook nog wel. Hierna rijden we naar Cakovec, we willen een rondje door dit stadje lopen maar eerst hebben we eigenlijk water nodig. Doordat we tot nu toe nog elke keer hebben vrij gestaan is het water zo goed als op. We moeten toch nog tanken en bij de Shell pomp vragen we in ons beste Engels of we ook water kunnen innemen. Eerst snapt hij het niet helemaal maar wanneer hij begrijpt wat we bedoelen worden we naar de carwash gestuurd en daar gooien we de watertank vol. We bedanken hun met 2 flesjes Maallust bier en gaan naar het centrum. Wanneer we in het centrum zijn, is het veel te warm om door de stad te lopen. We doen een drankje op een terras en zoeken intussen naar een plek voor de nacht. We zien op Google Maps een grote parkeerplaats bij een zwembad maar wanneer we daar aankomen zijn daar geen schaduwplekken, dan maar weer Maps erbij. 20 minuten verderop zit een meertje en we stellen de navigatie daar dan maar op in. Als we daar zijn zit er een leuk klein jachthaventje met restaurant, ideaal. Nu alleen nog even vragen of we hier mogen overnachten, en dat mag, maar kost wel 60 Kuna (€8). Prima! En zo is onze eerste betaalde camperplaats een feit.
Dag 6
Prelog – Felsőszentmárton, Hongarije 193 km.
We zijn vandaag wat laat met het verslag, uiteraard wordt straks wel duidelijk waarom. Maar we beginnen bij het begin Het wordt weer 33* vandaag daarom staan we op tijd op. We zitten tijdens het ontbijt en de koffie nog lekker in de schaduw van de boom waar we onder staan maar we hebben wel een probleem(pje). We hadden afgelopen zondag nog gezwommen bij het meertje waar we stonden en voor dat we naar bed gingen hebben we ons afgespoeld met de buitendouche. Roderick vond toen al dat de warm/koudknop stroef draaide maar we hebben daar toen verder geen aandacht aan geschonken. De volgende dag viel ons op dat er water lekte bij die aansluiting maar dat leek ons toen minimaal. Echter was de volgende dag de schoonwatertank al voor een derde leeg. Tja dan gaat het hard natuurlijk. Dus vanmorgen maar de boel losgekoppeld en met alle bruikbare dingen in de camper de slangen afgekoppeld en zo waar, het is gelukt We vullen het verloren water aan bij de camperplaats en rijden dan naar Ludbreg, een klein stadje die vernoemd is naar een Zwitserse arts. Volgens zijn geografische berekening was dit het centrum van de wereld, nou dat hebben wij dan mooi even op foto staan. De volgende stop is Durdevac en is niet ver rijden maar omdat het zo warm is doen we een toeristische, toeristische route. Dus nog meer binnendoorweggetjes dan we al deden. Uiteraard brengt ons dat weer op plaatsen waar we anders nooit zouden komen met bijhorende wegen en dan voornamelijk grindpadjes, maar de airco van camper maakt dat ruimschoots goed. Halverwege de dag arriveren we bij een kasteel in Durdevac. Het kasteel stelt niet zoveel voor maar er is wel een leuke binnenplaats met een terras en aangezien het dorstig weer is drinken we daar wat. Durdevac staat ook bekend om het woestijnlandschap dat daar is en uiteraard moeten we dat ook zien. Op Google Maps zien we alleen een soort van dierentuin op een zandvlakte en we denken dat dat het niet is, we lopen er nog wel heen maar er mogen geen honden naar binnen dus gaan we terug naar de camper. Achteraf blijkt dit het wel te zijn. We rijden door naar Virovitica, waar we foto’s maken van een mooi paleis. Terwijl Roderick de foto’s maakt ziet Karin dat er dichtbij ook een NewYorker zit. We parkeren de camper daar en in de tijd dat Karin dat aan het shoppen is zoekt Roderick naar een overnachtingsplek, hij vind een camping op drie kwartier rijden, maar dit is wel in Hongarije. Oké leuk, daar zijn we nog nooit geweest. Er blijkt een Nederlandse eigenaar op te zitten dus we bellen eerst of er nog plek is en dat is er. Wanneer we daar aankomen nodigt Leo, de eigenaar, ons meteen uit voor een drankje. Dat slaan we natuurlijk niet af. En na nog een drankje en ook nog een Palinka gaan we met Leo naar het dorp. We gaan eerst naar het plaatselijke café, hij moet nog sigaretten hebben en dat moet daar voor een bepaalde tijd. Daarna gaan we door naar het eetcafé waar we een lekkere sjasliek met patat eten. Volgens Leo kost dat 1600 Florint, een halve liter pils kost 400 Florint en dat is niet duur Na het eten lopen we terug naar de camping. Leo gaat naar huis en wij drinken nog een kop koffie voor de camper. Het was weer een leuke en bijzondere dag.
Dag 7
Felsőszentmárton, Hongarije 0 km.
We waren gisteren aan het twijfelen over wat we vandaag zouden doen, het wordt weer warm en er is hier een zwembadje. Vanmorgen hakken we de knoop door, we blijven hier nog een dagje. Roderick loopt ‘s morgens eerst naar de mini supermarkt voor ontbijt en tegen de middag nestelen we ons bij het zwembad. Tussendoor maakt Karin ook nog even gebruik van de wasmachine. Wanneer de zon weg is gaan we weer bij de camper zitten en Karin kookt een campermaaltijd. Nu lekker aan de koffie, morgen weer naar Kroatië.
Dag 8
Felsőszentmárton – Kopačevo 177 km.
Nadat we afscheid hebben genomen onze gastheer Leo rijden we weer richting Kroatië. Maar niet voordat we nog op zoek gaan naar een Hongaarse cache. We vinden die vrij makkelijk en zodoende hebben we weer een land erbij op onze cachekaart. Wanneer we bij de grens zijn moeten ze deze keer alle papieren, dus ook die van de honden. We hebben het allemaal goed voor elkaar en kunnen doorrijden naar het volgende loket. Daar willen ze alleen onze paspoorten en het kentekenbewijs zien en we zijn weer welkom in Kroatië. We stoppen eerst bij een supermarkt voor wat boodschappen en rijden dan de Baranja regio in die bekend staat om zijn wijngaarden. Via een wijnroute komen we uit in Karanac, een Etno dorpje. Roderick heeft gelezen dat in dat dorp een authentiek Etno restaurant “Baranja Kuca” zit. En als Roderick dat leest dan moeten we daar natuurlijk ook heen De lokale gerechten die je daar kunt eten zijn allemaal bereidt op een open vuur of in de kleioven. We kiezen voor kalfsvlees en goulash, en het is echt fantastisch maar ook heel veel, we kunnen geen boe noch bah meer zeggen. Na een espresso lopen we nog door het achtergelegen openluchtmuseumpje en stappen daarna weer in de camper. Ondanks dat die redelijk in de schaduw staat is het daar binnen 40* We starten snel de motor en met de airco aan rijden we naar het natuurpark “Kopački rit”. Onderweg stoppen we nog bij kasteel Tikves waar ook een landhuis bij zit, Roderick vindt het niet zo bijzonder dus zijn we daar snel weer weg. Tien minuten later komen we aan bij het informatiecentrum van het natuurpark, we willen daar overnachten op de parkeerplaats zodat we morgenvroeg het park kunnen bezoeken maar helaas, er staan verbodsborden. Drie kilometer verderop zit een camping, dan daar maar heen. We zitten nu voor de camper, het is 19 uur en nog steeds warm 32* en we zitten nog vol van het eten van vanmiddag. Morgen een rondvaart doen in het natuurpark.
Dag 9
Kopačevo – Osijek 40 km.
We willen vandaag een rondvaart doen in het natuurpark “Kopački rit” en dat betekent op tijd er uit. Roderick gaat eerst samen met de honden broodjes halen in het dorp en daarna legen we op de camping de wc en vullen we de watertank. Om half 10 staan we met een ticket in de ene hand en een broodje in de andere hand te wachten bij het treintje wat ons naar het park toe brengt. Het is een mooie en interessante boottocht en we hebben wat geleerd over het natuurlijke overstroom gebied van de Donau en Drava. Hierna rijden we naar Savoyai-kastély in Bilje. Ondanks dat het bijna op instorten staat is het een mooi kasteel. Door naar Osijek, de hoofdstad van deze provincie. Omdat nog steeds bloedheet is gaan we naar een grote shoppingmall aan de rand van de stad. Nadat we eerst samen wat drinken op een terras gaat Karin het koele centrum en Roderick gaat met de honden in de schaduw voor de camper zitten. Rond kwart over vijf is Karin klaar met winkelen rijden we naar het centrum van de stad. We vinden daar een parkeerplaats aan de Drava naast het zwembad, hier staan we wel goed voor de nacht maar eerst nog wat eten. We lopen naar het mooie oude centrum maar daar zitten geen eetgelegenheden, alleen maar cafés en barren. Dan maar naar de boulevard, het blijkt nog wel een heel stuk lopen langs de Drava voordat we bij de boulevard zijn. En wanneer we daar zijn is het overgrote gedeelte weer cafés en barren. We lopen door naar het centrum en vinden daar een American bar waar ze ook eten serveren. We kiezen de fingerfood en dat smaakt heerlijk. Voordat we aan de wandeling naar “huis” beginnen sluiten we af met een ijsje bij ijssalon Peter Pan. Nu nog voor de camper aan de borrel.
Dag 10
Osijek – Ilok 151 km.
Vandaag staat er oorlog op het programma, niet letterlijk natuurlijk. We zitten nu in een gebied waar de burgeroorlog op z’n hevigst was en daar willen wij ook bij stilstaan. We beginnen in Osijek zelf, bij het monument “Crveni fićo”. Het kunstwerk herdenkt symbolisch de Kroatische overwinning op het Joegoslavische volksleger en Servische indringers tijdens de slag om Osijek. De volgende stop is wat luchtiger, we rijden naar wijndorp Erdut en bekijken daar een vervallen kasteel en een kasteelruïne. Na een espresso bij de plaatselijke horeca gaan we naar Vukovar. We parkeren de camper bij een kasteel aan de Donau en gaan de stad in. Uiteraard niet zonder foto’s te hebben gemaakt van het kasteel met omliggende gebouwen en een monument aan de rivier. Na klein hapje eten rijden we naar de watertoren, uiteraard gaat Roderick naar boven voor een mooi uitzicht over de stad. Daarna rijden we naar spomen-park Dudik, een monument voor 455 mensen die hier geëxecuteerd werden tijdens de tweede Wereldoorlog. Hierna rijden we via Memorijalni centar Domovinskog rata Vukovar, een Herdenkingsbegraafplaats voor een gevonden massagraf van 938 slachtoffers van de burgeroorlog naar Spomen dom Ovčara. Spomen dom Ovčara is een herdenkingcentrum voor ongeveer 260 slachtoffers van oorlogsmisdaden. Een kilometer verderop staat een monument voor deze slachtoffers, en nadat we dit ook bezocht hebben maken we een einde aan deze indrukwekkende dag. We vinden een mooi plekje aan de Donau en zitten nu op een bankje aan de borrel met uitzicht op de rivier, de vissers en aan de overkant Servië, best wel bijzonder.
Dag 11
Ilok – Vladislavci 157 km.
Vladislavci – Osijek 0 km.
Osijek – overnachtingsplek Osijek 4 km.
We worden wakker met regen en niet te zuinig ook. We blijven zelfs een uur langer liggen. We beginnen met een bezoek aan een kasteel en een ruïne boven het plaatje Ilok. Of we, Roderick. Karin blijft in de camper en Roderick gaat met de paraplu boven het hoofd daar naar toe. Het valt hem toch allemaal een klein beetje tegen maar het uitzicht was dan wel weer mooi. Dus op naar het volgende uitzicht, Vidikovac Vukovo. We rijden daar tussen de wijnranken door en eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over de wijnvelden, Ilok en de Donau. We gaan verder naar Vinkovci, de oudste stad van Kroatië en naar het schijnt ook van Europa. Maar eerst stoppen we bij de supermarkt voor een broodje en eten die daar op de parkeerplaats op. Achteraf geen handige timing want we wanneer we het centrum in rijden begint het keihard te regenen. We besluiten om dan maar door te rijden maar weten nog niet waar heen. We stoppen bij een klein barretje in Tordinci om te kijken wat we gaan doen. Aangezien het weer toch niet mooi is zoeken we maar naar een overnachtingsplek en we vinden een camping in Dakovo en dat plaatsje staat toevallig ook nog op ons lijstje. Kunnen we morgen daar mooi verder. Helaas doet Roderick iets niet goed met het invoeren van de navigatie want drie kwartier later rijden we weer door hetzelfde dorpje. Na het opnieuw instellen moeten we nog een uur rijden maar naar een half uur is de rit over. In de buurt van het plaatsje Vladislavci krijgen we rechtsachter een klapband. We zetten de camper stil op de weg en bellen de alarmcentrale van Aveco. Ze sturen een sleepwagen en wij zetten de camper op de oprit van een naast gelegen woning waar niemand thuis lijkt. We drinken wat koffie in de camper want het regent nog steeds en tijdens de koffie komt de heer des huizes naar buiten lopen. We willen hem uitleggen wat er aan de hand is maar hij verstaat geen woord Engels. Terwijl Roderick nog met handen en voeten bezig is om te vertellen wat er gebeurt is begint hij te bellen. Even later staat zijn zoon, van ongeveer 10 jaar denken wij, naast ons. Hij spreekt wel Engels en legt het verhaal uit aan zijn vader. Zijn vader wil ons op allerlei manieren wel helpen maar omdat de sleepwagen al onderweg is heeft dat geen zin, maar natuurlijk ontzettend aardig. Om kwart over 7 arriveert de sleepwagen, we hadden de melding om 17 uur gedaan en ze vertelden ons al dat het een tijdje kon duren. Wanneer de camper er op staat krijgen we van de zoon nog een dik stuk kaas mee, waarom weten we niet, maar natuurlijk ontzettend aardig. De sleepwagenman brengt ons naar Osijek waar hij een bekende bereidt heeft gevonden om er vandaag nog een andere band op te zetten, wel een 2e handse maar dat maakt ons niet uit. Dit hadden we absoluut niet verwacht, wat weer ontzettend aardig. Hij laadt onze camper af bij de garage en wanneer de eigenaar er ook is rijdt hij verder. De eigenaar heeft zijn dochter, Petra, meegenomen als vertaalster, heel handig. Als hij de camper opkrikt blijkt dat hij toch niet de goede band heeft, maar hij belt zijn vrouw en een half uur later is de goede band er. Intussen hebben we hele gesprekken met de familie over onze vakantie, WO2, de burgeroorlog en wat we nog moeten zien. Wanneer de band er onder zit zegt hij dat we, wanneer we weer thuis zijn, het beste alle banden kunnen vervangen. We vragen of hij ook 4 nieuwe banden kan regelen en wat de levertijd is. Hij stapt achter zijn pc en zegt dat hij dinsdag om 12:30 uur vier nieuwe banden binnen kan hebben. Aangezien we het niet meer prettig vinden rijden besluiten we dit te doen. Na nog een selfie met Petra nemen we afscheid en om 21:15 komen we op dezelfde parkeerplaats aan waar we twee nachten geleden ook stonden. Morgen maar eens kijken wat we gaan doen.
Dag 12
Osijek – Vinkovci 67 km.
We doen rustig aan vandaag want vanwege de nieuwe banden die er dinsdag opgezet worden, moeten we in de buurt van Osijek blijven. Na het wat langer op bed liggen, douchen en ontbijten rijden we naar “Vodenica na Dravi”, de grootste watermolen van Kroatië maar helaas is die vandaan gesloten voor publiek. En als dank voor ons bezoek vinden we ook nog een boete, voor het niet betalen van parkeergeld onder onze ruitenwisser. Ondanks dat de betaalautomaat moeilijk te zien was, is het toch eigen schuld, dikke bult. We vragen aan een buurtbewoonster wat we moeten doen en zij adviseert ons om dit meteen te betalen bij het adres wat er op staat. We weten niet waar we terecht komen maar bij het loket is het geen probleem om daar 59 Kuna achter te laten. We gaan nu naar Vinkovci, daar waren we gisteren ook al geweest maar toen zijn we vanwege de regen daar niet gestopt. Vlak voor dat we daar zijn zien we een carwash, dit is een goede dag om even de camper goed schoon te maken. Na deze schoonmaakwerkzaamheden parkeren we de camper op een parkeerplaats in Vinkovci, bij een soort van winkelcentrumpje en terwijl we een espresso drinken bij het café daar, besluiten we dat we hier wel goed staan. We lopen via het park naar de stad. Wanneer we de rivier de Buset oversteken gaat Roderick Sightseeing en Karin Shopseeing. We zijn daar allebei snel mee klaar, ondanks dat dit de oudste stad van Kroatië is, is er niet zo heel veel te zien en dat zelfde geldt voor het winkelaanbod. We eten daar nog wat en lopen dan weer terug naar de camper. We drinken nog een espresso op het terras waar we dat vanmiddag ook al deden. We zitten er goed en drinken er ook nog een borrel. Intussen gaat de tv aan voor Manchester-Liverpool en komen er chipjes op tafel, we blijven nog even
Dag 13
Vinkovci – Dakovo 96 km.
We beginnen vandaag weer heel rustig aan, we kunnen pas om 12:30 uur terecht voor de nieuwe banden bij de garage in Osijek. Na het uitslapen, halen we een broodje bij de supermarkt, verwisseld Roderick de volle wc cassette voor een lege en gaan we Kuna’s pinnen voor de nieuwe banden. Dit gaat natuurlijk niet heel makkelijk. Je moet er sws op letten dat je kiest voor “withdrawal” en voor “without conversion”. Dat is eerste is niet moeilijk maar die tweede staat op de automaat anders omschreven. Wanneer we er eindelijk over uit zijn welke knoppen we moeten kiezen, weigert die geld te geven. Maar na een keer googelen blijkt dat we maar maximaal bedrag per dag kunnen pinnen. Gelukkig hebben we onze eigen rekening en een gezamenlijke rekening dus uiteindelijk lukt het allemaal. Nadat we ons broodje op hebben rijden we naar de garage en om kwart over twaalf zijn we daar. Anderhalf uur later rijden we met een mooi setje nieuwe banden, een nieuw Facebookvriendinnetje; Petra, en een ervaring rijker weer weg. We willen naar Dakovo (spreek uit als Dàkò) maar die weg is afgesloten en we komen per ongeluk terecht op de tolweg. Normaal gesproken niet ons ding tijdens vakanties, maar aangezien we toch al laat zijn doen we het gewoon. Onderweg komen we langs een grote parkeerplaats met voorzieningen en daar legen we onze volle wc cassette, de vuilwatertank en vullen het schone water weer aan. Of dat allemaal de bedoeling is van deze parkeerplaats weten we niet. Maar aangezien de campings en camperplaatsen hier zeer schaars zijn doen we het gewoon. Mochten we in overtreding zijn dan horen we dat vast wel wanneer we de tolweg verlaten. We horen niks bij het tolpoortje en na het betalen van ongeveer €3,= tol, rijden we Dakovo in. We zetten de camper op een grote parking neer en lopen naar het centrum. Dakovo heeft, op Rome na, het grootse plein van Europa met aangelegen een kathedraal, een aartsbisschoppelijke huis, herenhuizen en een seminarie voor de opleiding van geestelijken. De weg naar het plein is in het midden gevuld met een lange rij van terrassen en dat ziet er natuurlijk zeer aantrekkelijk uit. We stoppen voor een drankje en besluiten om vandaag in Dakovo te blijven. Na alles gezien te hebben sluiten we de dag af bij een authentiek Kroatisch restaurant, die we via een tip op FB hebben gekregen. Nu lekker uitbuiken in de camper en morgen naar Slavonski Brod.
Dag 14
Dakovo – Sovsko Jezero 89 km.
Vandaag staat een bezoek aan Slavanski Brod op het programma. Deze stad ligt aan rivier de Sava en aan overkant van deze rivier ligt Bosnië. Er is daar een oud fort en via FB krijgen we een tip om daar ook de lokale markt te bezoeken. We rijden naar het oude centrum in de veronderstelling dat de markt daar ook wel is, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Dan eerst maar een terrasje op de Dorzo voor een espresso. Aangezien die markt maar tot 12 uur is vragen we via FB waar de markt is, en niet veel later krijgen we antwoord. We zitten niet echt in de buurt dus dan maar met de camper daar heen. Wat een belevenis om op zo’n markt te lopen. Er zijn heel veel kraampjes met fruit, kraampjes met 2e hands kleding, met honing en met drank en als je wilt kun je hier ook nog een Nokia 3310 kopen. We kopen bij een kraampje een broodje, drinken op het terras nog een espresso en lopen weer terug naar de camper. De volgende stop is het oude fort, gebouwd op de oever van de Sava. Het fort is, op een klein gerestaureerd gedeelte na, voor het grootste gedeelte vervallen. Na een rondwandeling, wat foto’s maken en een afsluitend drankje op het terras ven het fort, verlaten we Slavanski Brod. We rijden naar de Pozega vallei, aan de rand van deze vallei ligt het Sovsko meer, ook wel het blauwe oog genoemd. Dit omdat zijn vorm en de donkerblauwe kleur op een oog lijkt. Het verhaal achter dit “oog” is veelzijdig. Velen beschouwen het als een zee-oog omdat het het enige overblijfsels is van de Pannonische zee in Kroatië. En anderen gaan uit van de legende over Janica en haar broers Peter en Jakov. Voor de nieuwsgierigen > https://www.turistickeprice.hr/nl/ken-je-de-legende-van-het-blauwe-oog-van-Slavoni%C3%AB/ Voor ons maakt het niet uit, we staan hier fantastisch
Dag 15
Sovsko Jezero – Podgaric 208 km.
Na een hele stille en donkere nacht rijden we rond 10 uur bij het meer weg. We rijden naar Kutjevo, een dorp wat bekend staat om zijn wijn en de ondergrondse wijnkelders die je vanuit het kasteel kunt bezoeken, helaas is het kasteel dicht. We rijden verder door het Papuk natuurpark naar kasteel Ružica, helaas eindigt dit bij een dood lopende weg. Dan maar naar het meer van Orahovica. Maar helaas dat meer is geen meer meer Veel ‘helaasjes’ achter elkaar dus. Op de terugweg halen we bij de bakker in Orahovica een broodje en nuttigen die op een bankje in de zon. We moeten dezelfde weg weer terug, een beetje jammer van de kilometers die we achteraf dus voor niks hebben gereden maar we hebben wel een mooi uitzichtpunt, dus ook 2x , gehad. We gaan nu naar staatsstoeterij in Lipik waar ze de beroemde lippizaner paarden fokken. Officieel zijn ze dicht maar we mogen wel even snel binnenkijken. De paarden hebben net voer gekregen dus er was niet zoveel aandacht voor ons. Gelukkig hadden de stalkatten wel wat tijd over. Intussen is het al 16 uur, dus tijd om een plek voor de nacht te zoeken. Roderick tikt de laatste bezienswaardigheid voor deze dag in op de navigatie, maar mochten we onderweg een leuk plekje zien dan stoppen we gewoon. Met de navigatie aan het raam en de telefoon in de houder met Google Maps aan, zoeken we naar een plekje. De eerst blauwe vlek op Maps is een droog gevallen meer. Voor de 2e blauwe vlek wijken we een klein stukje van de route af, al rijdend over een waardeloos aan elkaar gelapt wegdek, zien we geen water maar alleen bomen. Niet veel later geeft de navigatie aan dat we bijna bij onze bestemming zijn maar er lijkt ook weer een plas in de buurt. Terwijl we onze volle aandacht hebben bij het water rijden we de bezienswaardigheid voorbij. Aangekomen bij het water, wat een grote visvijver blijkt te zijn, zien we ook een restaurant. We vragen daar of we nog wat kunnen eten en of we dan ook met de camper mogen blijven staan. Dat is geen probleem. Mooi want nu kunnen ook nog naar het monument* wat Roderick wil zien. Na het eten gaan we met de honden die kant op, deze is ook weer afgevinkt.
Na een rustige avond zonder internet rijden we vandaag na het ontbijt en de koffie naar het Brezovica bos. In dit bos staat een herdenkingstoren op de plek waar het Joegoslavische georganiseerde verzet zijn strijd tegen de binnenvallende nazi’s begon. https://hr.wikipedia.org/wiki/Spomen-park_Brezovica Hierna rijden we door naar Sisak, we drinken in het centrum een kop koffie en rijden naar de spar voor een broodje. We hebben daar ook een foto gemaakt van een monument maar we kunnen niet terug vinden waar dit voor staat. Daarna rijden we verder door het prachtige Lonjsko Polje natuurgebied. We eten bij een pont-oversteek ons broodje op en stoppen in het dorpje Cigoc. Die dorp bestaat voornamelijk uit houten huizen en er wonen meer ooievaars dan mensen. Uiteraard zien wij geen één ooievaar. We rijden verder door dit natuurgebied en komen terecht in Jasenovac. We doen hier nog snel wat kleine boodschappen voor het avondeten en rijden dan door naar de parkeerplaats van het bloemmonument. Hier staat een torenhoge betonnen bloesem ter nagedachtenis aan de slachtoffers van het concentratiekamp dat hier was. Dit kamp werd niet geëxploiteerd door het Duitse rijk maar door de toenmalige Kroatische regering. Hier het verhaal er achter https://www.spomenikdatabase.org/jasenovec Hoe dan ook sluiten wij de dag af vóór de camper. De 32C van vandaag zit nog behoorlijk in de lucht en het is warm.
Dag 17
Jasenovac – Banja Luka (BiH) 106 km. + 12 km.
Op tijd erbij vandaag, we willen Bosnië in en gisteren hadden we al gezien dat het bij de grens erg druk was. Wanneer we vanochtend aan komen is het ook al aardig druk maar toch zijn we binnen een half uur de grens over. We stoppen eerst aan de andere kant van de rivier waar we gisteren stonden. Hier staat namelijk ook een monument ter nagedachtenis aan het concentratiekamp. Op naar Banja Luka, onderweg stoppen we bij een Bosnische supermarkt voor een broodje en rond de middag parkeren we de camper in het centrum. We zoeken als eerste een terras op, we hebben zin in koffie, we heb geen Bosnisch geld en geen internet. We vragen de ober waar we kunnen pinnen, dat is naast het terras. Oké dan graag 2 espresso Terwijl Roderick gaat pinnen vraagt Karin waar we een simkaart kunnen kopen, hij wijst naar een kiosk 20 meter achter ons. Dus de volgende stop voor Roderick is de kiosk, hij koopt voor €2 een simkaart waar 15 G tegoed op zit, niet echt duur of zo en bij het installeren van de simkaart krijgen we ook nog hulp van de bediening. We zijn helemaal klaar voor een rondje stad. Karin bekijkt het winkelaanbod en Roderick bezoekt het historische gedeelte. Een kleine twee uur later hebben we het wel gezien en spreken we elkaar weer op het terras. En wat nu? We hebben geen zin meer om nog een stuk te rijden dus we blijven hier. We hebben nog wel een probleempje met de koelkast, die is nogal aan het stinken. Dat is een teken dat de uitvoer en de wokkel schoongemaakt moet worden. Een mooi klusje voor Roderick, we rijden naar een grote shoppingmall en terwijl Roderick het spul schoonmaakt zoekt Karin daar binnen de koelte op. Na dit alles zoeken we op Park4Night een overnachtingsplek op. We vinden een parkeerplaats aan de rivier met daarom heen de nodige horeca, gezellig. We dineren, bij wijze van spreken, in onze achtertuin. Wanneer we na het eten terug zijn in de camper blijkt het toch niet zo’n goede plek te zijn. We zitten dus middenin het uitgaansgebied en nadat er een paar keer op de camper geklopt is, zijn we er klaar mee. We rijden wat rond om de stad en komen uiteindelijk via een weggetje omhoog terecht bij een slagboom met een bewaker. Er zit ook een parkeerplaats bij en het ziet er rustig uit, Karin vraagt aan de bewaker of we hier mogen overnachten en dat vindt hij geen probleem. Wel luxe, een bewaakte overnachtingsplek
Dag 18
Banja Luka – Jajce (BiH) 88 km.
Ondanks dat we gisteren laat op de overnachtingsplek waren besluiten we om voor het slapen gaan nog wel even te douchen. Daarna drinken we nog wat en voordat we het in de gaten hebben is het al erg laat voor ons doen, dan morgen maar wat langer liggen. Dat langer liggen lukt bij Roderick natuurlijk niet, hij wordt wakker van parkeerende auto’s en denkt dat we vast gezet worden. Dat blijkt mee te vallen, voor de zekerheid zet hij maar wel de stoelen naast de camper en drinkt er een kop koffie. Wanneer we weg willen gaat ook net de auto achter ons weg, dus nu is er al helemaal geen probleem. Vandaag rijden we naar Jajce, dit stadje staat bekend om zijn fort en de watervallen midden in het centrum. We willen vanuit Banja Luka de rivier Vrbas volgen. Zodra we Banja Luka uit zijn kiezen we voor de linkeroever dit blijkt, toevallig,een hele goede keuze te zijn want na een paar kilometer worden we staande gehouden door de politie. Deze weg is afgesloten vanwege een kampioenschap kano/raften of zoiets? We moeten een andere weg volgen. Deze weg volgt de rivier op de voet en we worden getrakteerd op prachtige vergezichten en foto momenten. Na een rit van ongeveer 2,5 uur komen we aan Jajce, en voor 5 BAM mogen we de camper op de busparking neer zetten. Het is allemaal wel heel toeristisch maar goed, je moet het wel gezien hebben. Nadat we alles gezien hebben zoeken we de camping op die hier vlakbij is, het is mooi weer dus we kunnen lekker buiten zitten. Na een drankje gaat Roderick nog even aan de wandel naar het vlakbij gelegen meer. Daar staan 20 kleine watermolentjes, ze zijn niet meer in gebruik maar is wel erg leuk om te zien. Wanneer Roderick terug is, begint het te onweren. Voordat we de camper ingaan voert Karin nog snel de zwerfhonden, doen we snel alle ramen en luiken dicht en dan begint het noodweer. Dat hebben we deze vakantie nog niet meegemaakt, zelfs de honden vinden het niet meer leuk. Na dik anderhalf uur zwaar weer, trekt het weer wat bij en kunnen we elkaar weer verstaan in de camper. Wel zo gezellig.
Dag 19
Jajce (BiH) – Otočac 243 km.
Vandaag nemen we afscheid van Bosnië (hier gaan we zeker terug komen) en gaan we naar de Plitvice meren. Dit is natuurlijk een must-see wanneer je in Kroatië bent. We hebben online kaarten gereserveerd voor 14 uur. We vertrekken om 10 uur vanaf de camping,hebt is bijna drie uur rijden dus we hebben nog wat speling. Uiteraard hebben we die speling wel weer nodig. We stoppen eerst bij een supermarkt voor wat broodjes maar helaas hier geen broodjes. Dan maar naar de pekara, daar hebben ze wel broodjes We eten dit onder het rijden op. Het is wel jammer dat we op tijd staan want de route is weer mooi, daar hadden we rustig langer over willen doen. We stoppen daarna nog een keer om te tanken, want een liter premium diesel kost hier €1,66. Daarna op naar de grens. Helaas zitten we vanaf de pomp tot bijna bij de grens achter een vrachtwagen die niet harder gaat dan 50 km, schiet dus niet echt op. Bij de grens gaat het vrij vlot en om kwart over twee staat Roderick bij de infobalie van het Plitvice meer. Hij vraagt waar hij zijn voucher kan omruilen en het eerste wat de mevrouw achter de balie zegt is: “Relax you’re not too late” Dat was net wat hij wilde horen. Na wat grapjes over en weer geeft de mevrouw het plattegrondje aan hem en zegt erbij dat die er niet in het Nederlands is. De mevrouw werkt er 11 jaar en kent alle accenten. Na een drankje op een terras, beginnen we aan de wandeling. We zijn nog maar net goed en wel bezig of we moeten al op een bootje stappen. Aan de overkant stappen we uit maar we zien geen bordjes meer van de route (F) die we willen volgen. Oké, Jut en Jul en hadden dus moeten overstappen in een andere boot. Wanneer we terug lopen is die boot net weg en mogen we nog een half uur wachten. Maar het is het dit alles meer dan waard, om half zeven zijn we terug bij de camper. We willen morgen richting de kust en daarom gaan we op zoek naar een camperplaats richting het westen. We vinden op campercontact een gratis plek op een camperplaats die niet meer in gebruik is. Het ziet er ook zo uit maar het voelt wel veilig. We rijden nog naar het dorp voor een pizza en om half negen zitten we aan het diner. Morgen dus naar de kust maar we weten nog niet waar. Mocht iemand nog tips hebben voor een mooi kustplaatsje met camping of CP tussen Prizna en Senj dan horen we het graag.
Dag 20
Otočac – Sveti Juraj 63 km.
Gisteravond zijn we op het internet nog op zoek geweest naar een camping/camperplaats aan de kust. Op campercontact vinden we Camp “Ujča” https://camp-ujca.com/ De foto’s beloven veel goeds dus we gaan er voor. Uiteraard willen we wel een leuke route en wanneer we daar naar kijken zien we het plaatsje Kutevero op de route liggen. Waar komt die naam ons nou bekend van voor? Wanneer we in onze reisvoorbereidingspapieren kijken zien we dat daar een berenopvang zit, leuk. De route er heen is weer mooi en de berenopvang is heel bijzonder om te zien. Van de negen beren die er zijn, zien we er, ondanks het warme weer, vijf. Na een drankje op het terras kopen we nog wat souveniertjes en vervolgen de mooie route. En wanneer we weer afdalen van de berg naar beneden krijgen we tegelijk het “wauh” moment, wat een uitzicht, en daar gaan wij heen. Na nog veel meer van deze momenten komen we aan bij de camping. En we zijn niet teleurgesteld, wat een leuke camping. We hebben een van de laatst beschikbare plaatsen maar dat is zeker niet de minste plaats. Nadat we ons geïnstalleerd hebben gaan we zwemmen in de zee en drinken een borrel voor de camper. Morgen helemaal niks
Dag 21
Sveti Juraj 0 km.
Gesloten!
Vandaag genieten we van een zon, zee, snorkel en stranddag.
Dag 22
Sveti Juraj – Spielfeld 298 km.
Na een stormachtige nacht worden we wakker met regen en volgens de voorspellingen houdt dat aan tot zaterdag. Tijd om te gaan. Het lijkt ons leuk om binnendoor naar Karlovac te rijden maar na uurtje zijn we wel klaar met het rijden in de regen en zelfs mist. We zetten “snelwegen vermijden” uit en rijden via de tolweg naar Karlovac. Daar kopen we boodschappen bij de interspar en halen er ook onze lunch. Een broodje cordonbleu voor Karin en voor Roderick een halve kip. Het weer is er intussen niet beter op geworden en we besluiten Kroatië te verlaten, we gaan naar Oostenrijk. Daar zit net over de Sloveense grens een gratis camperplaats. In theorie is dat een kleine twee uur rijden maar in de praktijk is dat toch weer anders. De navigatie gaf al aan dat er anderhalf uur vertraging was maar dat leek ons wel heel sterk. Maar zodra de Kroatische tolweg overgaat in de grensovergang naar Slovenië, staan we inderdaad bijna twee uur stil. Het is niet anders. Vlak voor de Oostenrijkse grens tanken we nog “goedkope” diesel en om 18 uur rijden we Spielfeld in. De camperplaats is op de parkeerplaats van Buschenschank Zweiger. We hadden gelezen dat je daar kunt eten en drinken en ondanks dat we niet weten wat een Buschenschank is, gaan we daar wel heen. Het ziet er gezellig uit en de tafels zijn bezet met locals. Meteen valt de taal op, onverstaanbaar Duits. Zelfs de eigenaar,die bij ons aan tafel komt, kunnen we bijna niet verstaan. Wat we wel begrijpen is dat ze alleen eten en drinken verkopen dat ze zelf maken/verbouwen, helaas voor Roderick brouwen ze geen bier. Dan maar een rood wijntje. Na een kleine zoekactie op Google komen we er achter wat het precies is > https://www.suedtirol.info/nl/beleven/eten-drinken/boerencafes/-hofschank-of-buschenschank- Uiteraard bestellen we ook eten, het zijn alleen maar koude gerechten maar het smaakt heerlijk en het is weer meer dan voldoende. Na het eten vragen we nog of ze koffie serveren, maar dat verbouwen ze blijkbaar niet dus drinken we dat in de camper.
Dag 23
Spielfeld – Altdorf bei Nürnberg 565 km.
We zitten op het moment dat je weet dat de vakantie voorbij is, maar dat je daar eigenlijk niet aan toe wilt geven. Hoe kunnen we de laatste dagen nog optimaal benutten? We gaan van Spielfeld gewoon binnendoor naar Duitsland. Dat levert weer leuke routes, stopmomenten en foto’s op. Na ongeveer 250 km vinden we het wel mooi geweest en rijden de snelweg op. Twee uur later passeren we de Duitse grens en volgens goede Duitse traditie staan we meteen in de file. Onderweg dineren we bij de mcdonalds en om 21 uur stoppen we op een parkeerplaats in Altdorf bei Nürnberg. Morgen de laatste kilometers.
Dag 24
Altdorf bei Nürnberg – Borger 656 km.
Een lange dag, een kort verhaal en weinig foto’s. Vanmorgen om 9:30 uur vertrokken, eerst op de nabij gelegen camperplaats nog de wc geleegd en daarna gaan rijden. Met de cruisecontrol op 100 km, ontelbare baustelle en verschillende stops waren we om 19 uur thuis.
Na een paar keer een weekendje weg te zijn geweest gaan we nu wat langer weg.
Het is de bedoeling om naar Saksen in Noord-Oost Duitsland te gaan.
Alles is qua voorbereidingen en planning in kannen en kruiken.
Maar dan komt in een keer het bericht dat The Rolling Stones naar Europa komen, hier moet Roderick natuurlijk heen.
Al snel word bekend dat ze op 13 juni naar Amsterdam komen, dat is op een maandag en in de arena.
De arena spreekt Roderick sws niet aan maar op een maandag en dan net na onze vakantie, dat gaat helemaal niet lukken.
Na wat gepuzzel springt in eens München eruit.
Dat is op 5 juni, de op een na laatste dag van onze vakantie.
Aangezien het Karin toch niet uitmaakt waar we heen gaan, gaat Roderick op zoek naar een andere vakantiebestemming.
Het wordt Zuid Duitsland, we gaan de Alpenstrasse rijden.
Deze route begint in Lindau am Bodensee en eindigt in Schönau am Königssee.
We willen daar ongeveer 10 dagen over doen.
De vakantie eindigen we (lees Roderick😏) met een bezoek aan The Rolling Stones in München.
Dag 1 Borger – Schwetzingen 516 km
Om half 6 rijden we uit Borger weg en na een uur maken we onze traditionele eerste stop bij de Mac in Emsbüren.
Na meerdere tussenstops en nog veel meer baustelles komen we om half 2 aan op de CP in Schwetzingen.
Morgen nog een dikke 300 km en dan begint de echte pret 😎
Dag 2 Schwetzingen – Lindau-Zech 335 km
Het plan voor vandaag: Niet al te vroeg er uit, rond 11 uur rijden, om en nabij half 3 in Lindau zijn, stadje verkennen, aan de route beginnen en dan op zoek naar een camperplaats.
En dan nu hoe het ging 😏
Roderick was al om 8 uur wakker, en na het ochtend ritueel rijden we om 10 uur weg.
En dan begint de ellende; Baustelle, stau, stau, baustelle, baustelle und so weiter, und so weiter.
Waar de navigatie aan het begin van de dag nog 13:15 uur aan geeft, is dat na een uur rijden al 14:30 uur.
Uiteindelijk komen we rond 16 uur in de buurt van Lindau en terwijl Roderick door rijdt zoekt Karin op allerlei appjes naar campings/camperplaatsen, het blijkt al snel dat ze hier overal de hoofdprijs vragen.
Maar goed we zijn op vakantie dus het mag wat kosten.
We vinden een camping vlak voor Lindau maar wanneer we zeggen dat we voor 1 nacht willen staan is er geen plek.
We voelen aan ons water dat dit niet de enige camping is die deze “regels” hanteert.
Op de parkeerplaats van de camping gaan we verder zoeken, via een reactie bij een plek op de campercontact app vind Karin een grote, betaalde, parkeerplaats voor campers.
We zijn er wel klaar mee en rijden daar heen, wat uiteraard ook weer niet soepel verloopt.
Om 17 uur zijn we er, Roderick gooit bijna al het kleingeld wat we hebben in de parkeerautomaat maar we staan.
Nadat we ons gesetteld hebben werd het tijd om wat te eten.
Karin vindt op Google Maps een restaurant bij een haven en na een kleine 15 minuten lopen zijn we daar.
Het restaurant blijkt Hongaars georiënteerd te zijn en populair, want het is er goed druk, we krijgen het laatste tafeltje.
We nemen allebei een vleesgerecht en dat blijkt een goede keus. Na het dessert en een espresso wandelen we nog even door de haven.
Wanneer we bij het water zijn zien we om de hoek een soort van midzomeravond terras met live muziek en dat ziet er zeer gezellig uit.
Het blijkt bij de naastgelegen camping te horen.
Wanneer we daar aankomen blijkt het nog veel gezelliger te zijn, er is dus live muziek, je zit er aan het water, je kunt er drankjes en zelfs pizza’s halen.
Pas wanneer de muziek stopt gaan we terug naar de camper, dit maakt onze vakantie toch weer extra mooi.
Morgen eerst naar Lindau.
Dag 3 Lindau-Zech – Weiler 48 km
Vandaag zijn we weer op tijd, we hebben namelijk tot 9 uur betaald voor de camperplaats en om kwart over 9 rijden we weer.
Een kwartier later komen we aan op een van de parkings van Lindau, achteraf blijkt dat dit een goed tijdstip is om hier aan te komen want later op de dag zijn alle parkeerplaatsen vol.
We wandelen door het centrum naar de haven waar we veel foto’s maken.
Na een drankje op het terras gaan we terug naar de camper.
Voordat we aan de Alpenstrasse beginnen gaan we eerst nog naar de Scheidegger watervallen, een must see volgens de site. Het zijn mooie watervallen maar we hebben ze wel groter gezien 🙈
En dan gaan we eindelijk aan de Alpenstrasse beginnen, oh nee toch niet 🤦🏻♂️
Roderick had op het internet ook nog gelezen dat je zeker even naar de Waldsee moet, dat is namelijk het hoogst gelegen zwemwater van Duitsland.
Wanneer we daar aankomen is het er ook nog super mooi en we kunnen de camper naast de ligweide kwijt.
Maar dan, Roderick heeft deze vakantie voor het eerst zijn eigen kleding en zo klaar gelegd voor de vakantie en wat heeft hij niet meegenomen?
Zijn zwembroek 😡 oh ja zijn slippers en zijn waterschoenen ook niet 🤣
Maar goed we willen hier natuurlijk wel zwemmen dus dan maar in de onderbroek.
Nadat we beide gezwommen hebben pakken we het spul weer op en gaan we beginnen aan de route.
Of toch niet? Nee toch niet.
Eerst gaan we nog naar de Allgäu Skywalk, een grote uitkijktoren en een soort van boomkroonpad maar dan in Duitsland, echt iets voor Roderick.
Karin blijft achter bij camper en een uur later is Roderick ook weer terug.
Intussen is het dan ook al 17 uur, dus tijd om een camperplaats te zoeken.
Na twee volle plekken, vinden we op de campercontact app een gratis plaats bij een zwembad.
Omdat het overal al vol is hebben we er weinig vertrouwen in dat hier nog plek is maar wanneer we daar aankomen zijn we de enige.
Het zwembad is nog open en bij de bijhorende kiosk kunnen we ook nog wat eten.
We eten lekker en niet duur en het overnachten is ook nog gratis.
Na het eten gaan we terug naar de camper en tijdens het koffie drinken komen er nog drie campers bij staan.
Morgen maar eens beginnen met de route?
Dag 4 Weiler – Wertach 73 km
En dan gaat het vandaag eindelijk gebeuren, we gaan de Alpenstrasse route rijden.
Het begint nog wat lastig omdat we geen borden kunnen vinden, maar we hebben de route ook in de navigatie staan, dus het gaat toch helemaal goed.
Het eerste stopmoment is bij Hotel café Berghof am paradies. Deze naam heeft dit bedrijf natuurlijk niet voor niks want het uitzicht vanaf hier is echt paradijselijk.
Helaas is het nog niet geopend maar we mogen wel wat foto’s maken.
We rijden door naar Oberstaufen, een groot en gezellig wintersportdorp.
Na een bezoek aan de supermarkt, stoppen we bij de Grosse Alpsee, waar we op een parkeerplaats een broodje eten met uitzicht op het water.
Een paar kilometer verder stoppen we in Immenstadt, een oude Koninklijke stad, we drinken daar een espresso en slenteren wat door de steegjes en pleintjes.
Via de plaatsen Sonthofen en Bad Hindelang beginnen we, letterlijk en figuurlijk, aan het hoogtepunt van de dag, de Oberjochpas.
Zes kilometer, 105 bochten en fantastische uitzichten later komen aan in Wertach.
We zien een camperplaats en er zijn zelfs nog plekken vrij, ondanks dat het voor ons doen nog vrij vroeg is, stoppen we toch.
Het is een leuke camperplek met uitzicht op de Grüntensee, een mooi einde van de dag.
Dag 5 Wertach – Bad Bayersoien 118 km
Na het ontbijt en honden uitlaten gaan we verder met de route.
De eerste stop is de hoogste kasteelruïne van Duitsland, Kasteel Falkenstein.
Volgens onze informatie kun je daar gewoon met de auto/camper naar boven rijden, maar wanneer we daar aankomen wordt ons verteld dat we moeten lopen.
Karin past, Roderick niet.
Na een stevige wandeling van een half uur is hij boven.
Ondanks dat het weer wat minder is, is het uitzicht wel weer de moeite waard.
Wanneer Roderick weer beneden is blijkt dat de afzetting voor auto’s slechts tijdelijk was 😡
We gaan verder richting Füssen.
Wanneer we langs de Weissensee rijden zien we daar een leuk terras een het water, een mooi stopmomentje.
We eten daar een lekkere kartoffelsuppe en rijden daarna door naar Füssen.
We parkeren de camper op een grote parkeerplaats vlakbij de Altstadt.
Het is een mooie historische stad met veel bezienswaardigheden.
Nadat we alles zo’n beetje gezien hebben kopen we nog 2 schneeballen voor onderweg en gaan we weer verder.
Helaas nemen we een verkeerde afslag en komen op de snelweg terecht, wanneer we hier eindelijk vanaf kunnen, rijden we terug naar Füssen om de route te vervolgen.
Onderweg vinden we een leuke plek om de schneeballen te verorberen en via de Bedevaartskerk in Wies en het klooster in Steingarden komen we aan in Bad Bayersoien, waar een camperplaats is.
We sluiten de dag af met eten van plaatselijke Italiaan.
Dag 6 Bad Bayersoien – Garmisch-Partenkirchen 72 km
Vandaag doen we het iets anders als anders.
We vinden de route heel leuk maar we gaan best veel over drukke wegen en dat moet toch anders kunnen.
Via RouteYou maken we zelf een route en via mooie binnenwegen gaan we via Unterammergau, Oberammergau, Slot Linderhof, Klooster Ettal, Oberau, Farchant naar Garmisch-Partenkirchen.
De eerste twee plaatsen zijn niet heel bijzonder maar Slot Linderhof is meer dan de moeite waard, wat een pracht en praal.
Bij klooster Ettal komen we , na het betalen van het parkeergeld er achter dat alles hier dicht is, heel jammer want Roderick had zich verheugd op een bezoek aan de bijhorende brouwerij.
We rijden door naar Garmisch-Partenkirchen maar door een wegafsluiting komen we vandaag weer op een snelweg terecht en ook vandaag duurt het heel lang voordat er een afslag komt.
Na behoorlijk wat zinloze kilometers komen we tegen 13 uur aan in Garmisch-Partenkirchen.
We zoeken een parkeerplaats op om onze onderweg gekochte broodjes op te eten en besluiten dat het mooi geweest is voor vandaag.
Via Park4Night vinden we een camperplek bij het station.
Vanuit daar gaan we het centrum van Garmisch in.
Het is intussen wel standaard, Karin gaat shoppen en Roderick gaat sightseeing.
Tegen 17 uur ontmoeten we elkaar op een terras voor een drankje, daarna scheiden onze wegen weer, Roderick loopt naar de Ludwigstrasse in Partenkirchen.
Een must-see volgens het internet.
Aan het begin van de avond zien we elkaar weer bij de camper, en eten we voor de camper nog kip met patat die Roderick onderweg heeft meegenomen.
Dag 7 Garmisch-Partenkirchen – Bad Tölz 68 km.
Na een frisse douche, rijden we eerst naar de Lidl voor boodschappen.
We ontbijten daar in de camper en hervatten daarna de route.
Al snel zien we een afslag naar een meer en ondanks dat we net het ontbijt en koffie achter de kiezen hebben stoppen we daar toch even.
Een half uur later zien we weer een mooi plekje aan het water en ook daar stoppen we en gaan daar even pootjebaden en drinken een kop koffie.
Tegen 13 uur rijden we Bad Tölz binnen en stoppen op de parkeerplaats voor campers.
Aan het aangrenzende riviertje eten we onze broodjes op en gaan daarna het stadje in.
Karin doet een rondje Marktstrasse en Roderick gaat naar de Kalvarienbergkirche voor een mooi uitzicht over de stad.
Wanneer we daar beide klaar mee zijn weten we niet goed wat te doen, de parkeerplaats waar we staan is ook een camperplaats en we staan er best leuk en wanneer we verder rijden weten we niet waar we dan terecht komen.
Op een terrasje beslissen we dat we hier blijven en bestellen een borrel.
Morgen weer verder.
Dag 8 Bad Tölz – Kiefersfelden 125 km.
Nadat we de voorzieningen weer op peil hebben verlaten we met een lekker zonnetje Bad Tölz.
De eerste stop laat niet lang op zich wachten, het is het uitzichtpunt bij de Tegernsee.
Na dit fotomoment lezen we nog even de tips voor deze etappe door.
Een must do is vis eten bij Herzogliche Fischzucht Wildbad in Kreuth, dus doen we dat en we worden niet teleurgesteld.
Na deze vroege lunch vervolgen we de route.
De route is nog steeds mooi en de uitzichten blijven prachtig.
Bij Gmund am Tegernsee ziet Roderick een rodelbaan, uiteraard moeten we daar stoppen.
Wanneer hij weer beneden is drinken we nog wat en stappen we weer in de camper.
Onderweg zien we de zon langzaam aan verdwijnen, we stoppen op een parkeerplaats en tijdens het koffie drinken zoeken we een camperplaats op. Het wordt de CP in Kiefersfelden, bij de waterskibaan aan de Hödenauer See.
Wanneer we de camper op de plek neer zetten begint het te regenen, het was weer een mooie dag.
Dag 9 Kiefersfelden –Bernau am Chiemsee 85 km.
Het zonnetje schijnt wanneer we wakker worden, daar worden we vrolijk van 😏
Na het gebruikelijke rondje hondjes uitlaten beginnen we aan de rit.
Vandaag is het de bedoeling om naar de Chiemsee rijden.
We hebben zelf weer een route gemaakt, die gedeeltelijk langs de officiële alpenstrasse gaat en ook leuke binnendoor weggetjes neemt.
We beginnen met de beklimming en afdaling van de Tatzlwurmstrasse, een mooi slingerweggetje door de bergen en waar we ook tol voor moet betalen. Na de afdaling stoppen we voor een kop koffie met gebak.
Niet veel later komen we aan in het mooiste dorp van Europa, Nussdorf am Inn.
Na een uitgebreide wandeling sluiten we dit bezoek af bij de plaatselijke horeca met een drankje en een soepje.
Niet veel later bereiken we het volgende dorpje van de route, Neubeuern.
Zoals aangegeven in de beschrijving moeten we door een smalle stadspoort naar binnen maar er blijkt ook nog een hoogtebeperking te zijn.
Die is 2.70 meter en wij zijn 2.80 meter.
Maar wanneer we voor de poort staan blijkt die beperking wel mee te vallen.
Na weer een wandeling en wat foto’s rijden we verder.
Rond 14 uur komen we aan bij Chiemsee, het is mooi weer en er is een camperplaats vlakbij het meer.
We stoppen er mee voor vandaag.
Nadat we op plek staan en de boel hebben verkent gaan we met de boot naar Herreninsel.
Een eilandje in de Chiemsee met een leuk paleisje 😏
Terug op het vaste land eten we een snackje bij een kiosk aan het water maar wanneer we het toe hebben aan een kop koffie gaat die net dicht.
Geen probleem, we wilden toch nog een stukje wandelen en is nog wel een horeca zaak die open is.
We kunnen daar nog net een tafeltje bemachtigen maar helaas schenken ze alleen nog maar koude drankjes🤷♂️
Dan maar een ijsje en een weizen.
Terug bij de camper drinken we een kop koffie en niet veel later komt de camperplaats eigenaar langs met een traktatie, een soort van n….zoen.
Heel aardig en heel lekker.
We zijn er nog niet over uit wat we morgen gaan doen, mocht het weer mooi weer zijn dan blijven we hier nog een dag.
Dag 10 Bernau am Chiemsee 0 km.
En het is mooi weer vandaag 😏☀️😎🏖🍻
Dag 11 Bernau am Chiemsee – München 136 km.
Na het lekkere dagje strand van gisteren gaan we vandaag weer rijden.
Het is voor ons echter wel het einde van de Alpenstrasse, we “moeten” nog twee etappes maar er is ook nog een andere etappe.
Onze, of eigenlijk Roderick’s, grand finale is in München want morgen treden The Rolling Stones op in het Olympiapark.
We stellen de navigatie in op snelwegen vermijden en tegen 11 uur vertrekken we van de camperplaats.
Via mooie binnendoorweggetjes komen we om half 3 aan in München.
Voordat we naar het olympiapark rijden gaat Karin eerst shoppen in een groot winkelcentrum.
Maar dat heeft nog al wat voeten in aarde want ondanks al ons huiswerk van gisteren, is er voor onze camper geen parkeerplaats te vinden.
Na bijna anderhalf uur rijden vinden we eindelijk een vrij plekje waar de camper past en om 16 uur zitten we bij het winkelcentrum aan een espresso.
Wanneer Karin naar binnen gaat, loopt Roderick buiten nog een rondje maar daar is weinig te beleven.
Hij loopt samen met de honden terug naar de camper en samen wachten ze braaf op het vrouwtje 😏
Het is heel druk in het winkelcentrum en Karin is meer tijd kwijt met in de wachtrij staan dan met het shoppen zelf.
Uiteindelijk rijden we om half 8 bij het winkelcentrum weg en komen we om 20 uur op de parkeerplaats van het Olympiapark.
Nadat we een plekje hebben opgezocht gaan we op zoek naar wat te eten en komen uiteindelijk terecht bij de Griek.
Terug bij de camper drinken we samen nog een borrel.
Karin gaat zo op bed en Roderick gaat samen met de honden alvast het terrein voor morgen verkennen, hij is ook totaal niet zenuwachtig 😂
Dag 12 München 0 km.
Vandaag is voor Roderick de grote dag, The Rolling Stones geven een concert in het Olympiapark.
Het verslag van Roderick zijn belevenissen van deze dag staat hier.
Dag 13 München – Borger 794 km.
Vanmorgen om 12 uur vertrokken we bij het Olympiapark en om 23 uur waren we in Borger.
Onderweg natuurlijk regelmatig gestopt
Bij de op een na laatste stop in Ibbenbüren hebben we het toilet geleegd en bij de laatste stop in emsbüren nog even “goedkoop” getankt.
In totaal hebben we 2370 km gereden, daarvan waren er 1645 voor de heen en terugreis.
We hebben een hele leuke vakantie gehad en kijken nu alweer uit naar de zomervakantie, dan gaan we het continentale deel van Kroatië doen.
Een ding wat al een poos op ons to do lijstje staat is bij een etappe van de Tour de France langs de route staan.
Omdat we maar kort weg kunnen moet de etappe dichtbij huis zijn en niet in de vakanties vallen.
Onze keuze valt in 2012 op de derde etappe in Noord-Frankrijk van Orchies naar Boulogne sur Mer.
Roderick heeft zich via Google Maps voorbereid en heeft een leuk plekje, met een kleine stijging er in, aan het parcours gevonden.
Op 1 juli stappen we in de camper en rijden naar Boulogne sur Mer en overnachten daar op een CP vlakbij het strand.
Na een rustige nacht rijden we vandaag naar ons plekje langs het parcours, in het echt ziet het er mooi uit maar de stijging in het wegdek is toch iets minder dan gedacht.
Na het verkennen en het op foto’s vastleggen van het parcours worden we nog geïnterviewd door een plaatselijkekrant.
‘S avond kijken we nog wat tv in de camper en gaan daarna toch enigszins gespannen slapen.
En dan is daar de dag van de etappe, spannend.
Wanneer we uit de camper stappen zien we dat we niet meer de enige zijn, we maken hier natuurlijk ook nog wat foto’s van en dan is het wachten.
Na verloop van tijd komt de veel besproken reclamekaravaan, wat een beleving.
Het is net alsof er geen einde aan de karavaan komt en de goodies vliegen uit de wagens.
En dan is er rust, we hebben de TV in de camper aan en lopen af en toe naar binnen om te kijken waar ze ongeveer fietsen tot het moment dat we een helikopter horen en even later ook zien, iedereen word wat onrustig en dan begint het.
En wat gaat het allemaal snel, wat wij dachten wat een kleine stijging is stelde niks voor en voordat we het in de gaten hebben is het hele circus ook alweer voorbij. Wat wel een leuk moment is dat de leider in het klassement voor ons een lekke band krijgt.
We kijken de etappe af in de camper en krijgen nog visite van 2 Franse jongens die graag mee willen kijken.
Wanneer de finish is geweest pakken we het spul in rijden naar de camperplek in Équihen-Plage, we kopen daar de krant waar we in staan, drinken er wat maken er nog een strandwandeling en zien ons en de camper ’s avonds in de samenvatting nog op TV.
Voordat we aan de terugreis beginnen maken we nog een strandwandeling, doen boodschappen bij de Carrefour en stoppen nog bij een groot winkelcentrum om vervolgens in de regen naar huis te rijden.
Met een ding minder op ons to do lijstje en een fantastische ervaring rijker, kijken we met heel veel plezier terug op dit uitje.
Onze allereerste campervakantie, helaas kunnen we niet alle foto’s terug vinden en de volgorde klopt ook niet helemaal. Ook leuk om terug te lezen hoe dit alles zonder navigatie en internet ging.
PS Wanneer je op de tekst klikt, opent die in een nieuw tabblad.
Hieronder een verslag van onze rondreis door Slowakije.
We vertrokken op donderdagavond 8 juli en zaterdag 31 juli waren we weer terug in Borger.
Het land is ons heel goed bevallen en raden dit als bestemming ook zeker aan.
De pluspunten zijn: Mooie natuur, veel bezienswaardigheden, goede wegen, vriendelijke bevolking, leuke historische steden, geen massatoerisme, goedkoop, wildcamperen is mogelijk.
Minpuntje: Weinig campings.
We hebben 4234 km gereden, onze route staat op Polarsteps.
Volgens deze app hebben we 3800 km gereden maar we kunnen dit niet controleren omdat de camper nog in Beilen staat.
Dag 1
Borger – Maagdenburg 440 km.
Vandaag, donderdag, begint na Roderick’s (halve) werkdag onze vakantie. We hebben lang gewacht met de definitieve bestemming want we wilden graag naar Bosnië maar toen die dinsdag nog op oranje stond gingen we voor plan B, Slowakije. Voordat we vertrekken krijgen we nog visite van Wim & Hanny en Angie, Patrick & Lynn en rond 17:30 uur vertrekken we. De eerst stop is de Mac vlakbij Schüttorf. Daarna rijden we, met een aantal koffiestops door naar de CP in Maagdenburg. Een overvolle plek aan de Elbe. Morgen naar Slowakije
Dag 2
Magdenburg – Sekule 675 km
We willen vandaag in Slowakije aankomen dus we vertrekken meteen na het ontbijt, het is een beste rit en het wedstrijdje wegwerkzaamheden word een ruime overwinning van de Tsjechen op de Duitsers. Ook stoppen we weer regelmatig voor een kop koffie. Rond 19 uur komen we Slowakije binnen en rijden meteen door naar het plaatsje Sekule, daar zit een camperplaats aan een meer maar eerst stoppen we in het dorp voor een hapje eten. Ondanks dat we lek geprikt worden doen we nog wel even een borrel aan het water.
We beginnen de dag met een frisse duik, heerlijk wakker worden zo Na een bakje yoghurt met blauwe bessen en de koffie rijden we naar Smolenice, daar is een kasteel die in juli en augustus geopend is voor bezoek. Het is wel eerst even een wandeling maar het is de moeite waard. Eén nadeel er mogen geen honden naar binnen en de toren mag je alleen beklimmen wanneer je de rondleiding doet en die begint pas een uur later, we moeten dit dus helaas overslaan. We rijden door richting Krajne en onderweg stoppen we in Trnava voor boodschappen. Trnava, Trnava? zegt Roderick, die staat ook op mijn ToDo lijst! Even het lijstje zoeken. En nergens dat lijstje te vinden, hoe kan dat? Hij heeft het gisteravond nog gehad en bijgewerkt. Nadenken, nadenken. In de prullenbak? Nee. In de broekzak? Nee, nergens geen lijstje En toch moet die in de camper zijn. We laten het rusten, tenminste Karin Na de boodschappen zetten we de reis voort, we hebben de lunch mee maar we zien in Dechtice een leuk terras en eten daar een broodje. De serveerster vraagt ons wat wij hier doen, op vakantie zeggen we. Op vakantie, hier? Zegt ze verbaasd. We krijgen meteen de tip om Klooster Katarínka ruïne te bezoeken, in haar beste Engels legt ze uit waar dat is. Na wat rondrijden vinden we het uiteindelijk en met daarna nog een wandeling van 20 minuten zijn we ook bij het klooster. Het is inderdaad mooi om te zien en dan zeker wanneer je bedenkt dat het helemaal gerenoveerd gaat worden. De volgende stop is dan Krajne maar het kerkje waar we voor heen gaan kunnen we niet vinden, dan maar op zoek naar een plek voor de nacht en we komen uit in Vrbové, bij een stuwmeertje. Het is hier druk met locals die hier vissen en drankjes doen, het voelt goed dus we schuiven aan
Dag 4
Vrbové – Slovenský dvojkríž – Kasteel Čachtický – Kasteel Beckov – Nové Mesto nad Váhom 68 km
We worden wakker van de regen die op het dak tikt, een goede reden om ons nog even om te draaien. Na het uitslapen douchen en ontbijten we en rijden dan naar Slovenský dvojkríž, daar staat het symbool van de Slowaakse Staat, het dubbele kruis. Tevens heb je er normaal gesproken een mooi uitzicht maar met het weer van vandaag valt dat helaas tegen. We vervolgen onze route naar de ruïne van kasteel Čachtický. Wanneer we daar aankomen is het alleen maar harder gaan regenen maar dat weerhoudt Roderick er niet van om toch naar boven te lopen, weer een wandeling van een kleine 20 minuten berg op. De ruïne is wederom fantastisch om te zien en helaas valt ook hier het uitzicht weg door de bewolking. Terug bij de camper drinken we een kop koffie en gaan naar het volgende kasteel, de ruïne van Kasteel Beckov. Dit keer gaan Karin en Cody ook mee naar boven, hoewel dit slechts een wandelingetje van 5 minuten is Het klinkt een beetje eentonig maar dit kasteel is weer de moeite van de klim waard. Na een drankje op het terras van het kasteel rijden we naar de camping in Nové Mesto nad Váhom. De camping ligt aan een leuk meertje en er is een beach bar bij. We eten en drinken daar wat om daarna terug te gaan naar de camper. Roderick wil graag de finale van het EK voetbal zien maar de WiFi is te slecht omdat in de camper te kijken dus gaat hij terug naar het terras van de dichte beach bar en gaat daar in zijn eentje op zijn de telefoon de wedstrijd kijken.
Dag 5
Nové Mesto nad Váhom – Trencin – Považská Bystrica 102 km
Nou dat was gisteren een latertje voor Roderick Maar vanmorgen weer vol aan de bak, het toilet moest leeg, de vuilwatertank moest leeg en de verswatertank moest weer vol. Na we dat alles gedaan hebben rijden we naar Trencin, een oud stadje met boven de stad een kasteel. We kunnen de camper op loopafstand van het centrum kwijt. We beginnen met een wandeling door het centrum en na een drankje op een terras gaan Roderick en Cody naar het kasteel. Het is geen lange wandeling maar wel heel stijl. Wanneer Roderick en Cody boven zijn blijkt dat er geen honden mee mogen Ze lopen samen weer naar beneden, Cody blijft bij Karin en Roderick klautert weer omhoog. Achteraf blijkt het allemaal de moeite waard, het is een van de mooiste kastelen die hij gezien heeft en het uitzicht over de stad is fantastisch Wanneer hij beneden is heeft een Karin een plek op het terras van een brouwerij gevonden. We nuttigen daar de lunch, wat voor Roderick zijn eerste Slowaakse specialiteit betekend namelijk “Bryndzové halusky” en hij doet er een klein bierproeverijtje bij. Na de lunch stoppen we bij een klein winkelcentrum voor wat huishoudelijke dingen. Aangezien het warm is besluiten we een plek voor de nacht te zoeken. Wat ons tot nu toe opviel was, waar water is word gevist en waar word gevist kun je met de camper ook wel overnachten. Maar eerst willen we nog het kasteel in Červený Kameň, wat er precies fout gaat weten we niet maar het kasteel van Červený Kameň ligt niet in Červený Kameň Dan maar verder met onze zoektocht voor overnachtingsplek. Via Google maps vinden we een groot meer waar je omheen kunt rijden dus appeltje eitje maar helaas, niets is minder waar, aan het hele meer is geen afslag te bekennen. Wanneer we verder rijden ziet Karin een afslag en we rijden daar in maar het lijkt nergens naar toe te leiden. Net op het moment dat we willen keren roept Karin “vissers”! We rijden door en ja hoor een klein meertje, niet zo idyllisch als we in gedachten maar toch. Morgen word het heel warm (33*) dus gaan we op tijd op zoek naar een plek bij zwemwater. Dag 6
Považská Bystrica – Mojšova Lúčka 54 km
We zijn er vandaag op tijd uit, we willen op zoek naar een plekje aan het water waar we de hele dag en nacht kunnen blijven. Via Park4Night vinden we 5 potentiële plekken maar we weten inmiddels dat niet alles wat op het internet staat waar is We rijden via een omleiding naar het eerste plekje, nou ja plekje? Is een modderpad in een bosje zonder zwemwater, snel weer weg! De 2e is wel aan het water maar daar voor moeten we eerst een heel eind lopen dus die valt ook af. Op naar de derde, die is wel direct aan het water maar de wal is te hoog dus zwemmen word het dan niet, zucht Dan maar naar de vierde, die is hemelsbreed slechts 500 meter verder maar wel 3 km rijden en wanneer we daar aankomen rijden we een weg op met aan de waterkant alleen maar vangrail. Dan maar weer terug en dan zien we een klein strandje met een soort van pizzeria als strandtent. We parkeren de camper op de parkeerplaats en kijken of het wat is en ja het is wat. We nemen plaats op hun strandstoelen en eten als lunch pizza. We vertoeven er de hele dag, het is er een gezellige drukte met zwemmers, bootjes in het water laters, fietsers, en skeelerrijders. Rond een uur of zeven houden we het voor gezien en steken we de BBQ aan, het was een mooie dag
Dag 7
Mojšova LúčKa – Strecno – Martin – Bojnice 84 km
Het is warm en daardoor zijn we vroeg wakker, na de koffie en het ontbijt gaan Roderick en Cody op zoek naar een cache en vol trots komen ze weer terug, ook bij Slowakije kan een vinkje op de Geocache kaart. De eerste stop van vandaag is het kasteel van Strecno, het is een gerestaureerde ruïne, helaas is het alleen toegankelijk onder begeleiding van een gids en ook hier mag Cody niet mee. We rijden door naar Martin, een stad met een klein historisch centrum. Na de lunch scheiden onze wegen, Karin gaat shoppen en Roderick gaat het stadje verkennen. Rond 15 uur zien we elkaar weer bij de camper en die brengt ons een uur later in Bojnice, waar het sprookjeskasteel van Slowakije staat. Het parkeren kost €7 maar voor €10 mogen we ook de nacht er blijven staan en na alleen maar leuke plekjes, staan we nu op het lelijkste plekje tot nu toe. Roderick haast zich naar boven want om 17 uur sluit het kasteel. Hij heeft het deze vakantie al vaker gezegd maar dit kasteel is toch echt de mooiste die hij gezien heeft. Wanneer hij weer beneden is lopen we terug richting het kasteel en eten daar in een van de vele restaurants die daar in de straat zijn.
Dag 8
Bojnice – Banska Bystrica – Vlkolinec – Oravská Poruba 166 km
Naar weer een warme nacht beginnen we de dag op tijd, we gaan boodschappen doen bij de Tesco. Nadat we de broodnodige spullen hebben ingeslagen vertrekken we naar Banska Bystrica, onderweg stoppen we op een parkeerplaats om onze meegenomen broodjes te nuttigen. Terwijl we ons broodje opeten is het een komen en gaan van mensen met lege flessen, een zoekopdracht op Google leert ons dat er een waterbron zit en de mensen daar zonder schaamte hun lege flessen voor thuis vullen. Net na de middag komen we aan in Banska Bystrica. Het is een heel leuk plaatsje waar in de tweede Wereldoorlog de op één na grootste opstand tegen het nazi regime plaats vond. Vanaf de klokkentoren heb je een mooi uitzicht over het plein, het historisch centrum en de het gedeeltelijk over gebleven kasteel. Na een drankje op het terras staat Vlkolinec op het programma, we rijden een mooie route door het nationale park Lage Tatra en na een beste klim komen we daar aan. Vlkolinec is een dorpje waar historische tradities, huizen, gewoontes en ambachten bewaard zijn gebleven, dit dorp staat dan ook op de werelderfgoedlijst van UNESCO en het uitzicht is fantastisch. We eten daar allebei nog een traditioneel Slowaaks gerecht en gaan daarna weer de Lage Tatra in, we gaan naar een camping in Oravská Poruba, zodat we alle benodigde dingen weer kunnen legen en vullen.
Dag 9
Oravská Poruba – Orava – 2,5 rondje Liptov meer – Malatiny 119 km
Het was vannacht minder warm en dat slaapt wel lekker (en langer). We halen ‘s morgens eerst de was op die we gisteravond bij de receptie hebben laten doen en hangen die te drogen in de camper. Daarna rijden we naar Orava waar weer eens een kasteel staat . Maar niet zo maar een kasteel, deze is gebouwd op een rots boven de rivier de Orava in Oravský Podzámek als een soort “adelaarsnest” . Het is een van de grootste en best bewaarde kastelen die we gezien hebben en natuurlijk is bovenin het uitzicht weer fenomenaal. Na de bezichtiging eten we nog een klein Slowaaks lunchje en rijden we verder naar Havranok. We zorgen er voor dat we de kleine weggetjes rijden en zo vinden weer een mooi plekje voor een koffiestop. Wanneer we daar bijna zijn zien we heel groot meer, het Liptov meer, een groot stuwmeer. Weet je wat we gaan doen zeggen we tegen elkaar, het is weer warm dus we zoeken hier een mooi plekje aan het water. Zo gezegd, niet zo gedaan Het eerste plekje was te ver van het strand dus we volgen Google maps naar het volgende plekje maar helaas die weg is op een of andere manier afgesloten. Dan maar de andere kant op, we vinden verschillende afritten naar het meer toe maar of er is geen plek of je kunt er niet zwemmen of de weg loopt dood. Dan maar naar het naastgelegen meertje. Wanneer we bijna bij het plekje zijn wat we voor ogen hebben staat ook hier een slagboom ons in de weg, we zijn er helemaal klaar mee en zoeken de dichtstbijzijnde Camperplaats op. We komen terecht in Malatiny op camperplaats Sojka resort, zo nog even bbq-en
Dag 10
Malatiny – Havránok – Svätý Kríž – Liptovský Mikuláš – Liptovský Ján – Štrbské Pleso 105 km
Doordat we gisteren een halve dag verpest hebben met het zinloos rondrijden voor een camperplek, beginnen we vandaag de dag op tijd. Klein nadeeltje, de route die we gisteren twee keer gereden hebben rijden we vandaag gedeeltelijk weer, maar dat is geen straf. De eerste stop is het Archeologisch openluchtmuseum museum Havránok. Na een mooie wandeling in de heuvels rijden we weer een stukje terug en stoppen in Svätý Kríž, daar staat de Houten Articulaire Evangelische Kerk, een van de grootste houten gebouwen in Midden-Europa. Deze kerk heeft geen spijker of schroef gezien. Heel bijzonder. We doen daar onze lunch en gaan daarna door naar Liptovský Mikuláš, daar staat een van de grootste synagoges van Slowakije, na een kleine bezichtiging en wat foto’s gaat de reis verder. Onderweg zien we ineens een klein marktje met lokale specialiteiten, we stoppen daar en kopen voor Karin witte druivensap met prik en een zakje naturel chips, Roderick haalt wat worsten en schapenmelk. Verschil moet er zijn. Hij was heel nieuwsgierig naar deze lokale lekkernij, het is een erg lobbige melk en hij vind het wel lekker. Gelukkig maar, want hij moest meteen een liter kopen . We rijden inmiddels het Hoge Tatra gebergte in en de volgende stop is Liptovský Ján, dit dorp is rijk aan minerale en thermale bronnen en heeft de meeste herenhuizen van het land. We drinken er wat en gaan dan door naar Štrbské Pleso. Štrbské Pleso is een belangrijk centrum van toerisme en wintersport, het hoogste toeristische plaatsje van de Hoge Tatra. Hoewel we niet van de toeristenmassa zijn, is dit toch onze laatste stop voor vandaag. We zetten de camper op een betaald parkeren plek neer en lopen het plaatsje in. Het is eigenlijk een lange straat van marktkraampjes met alleen maar souveniertjes en eettentjes, maar wel met de gezelligheid van vakantie. Roderick beklimt nog even de Tatras Tower en gaat naar beneden met de glijbaan. Na dit alles gaan we nog Slowaaks uit eten en buiken uit voor de camper onder een heldere sterrenhemel
Dag 11
Štrbské Pleso – Lomnický štít – Belianska jaskyňa – Ždiar 52 km
De eerste stop van vandaag is dichtbij en echt iets voor Roderick, hij gaat naar Lomnický štít, de op één na hoogste bergtop van Slowakije. Het heeft wel wat voeten in aarde, je moet namelijk twee keer “overstappen” en bij de de tweede keer werkt het ook nog met een tijdslot. Eenmaal boven valt het uitzicht tegen, er is heel veel bewolking. Dan maar weer naar beneden maar zo werkt het niet, ook naar beneden werkt het met een tijdslot en dat is een van 50 minuten. Uit nood besteld Roderick maar een biertje en gaat weer terug naar buiten, waar zo waar de bewolking zo goed als verdwenen is, dat worden dan toch weer wat leukere foto’s Na een dikke drie en half uur is Roderick weer beneden en na de lunch rijden we naar Belianska jaskyňa, de grootste grot van het Tatra gebergte die geopend is voor bezoekers. De lengte van de grot is 3,5 km waarvan 1,1 km toegankelijk is en hoogteverschil is 118 meter. Terwijl Karin in de camper blijft gaat Roderick de grot bezoeken, helaas mag je er geen foto’s maken maar neem van hem aan dat het echt een belevenis is, de tour duurt dan ook 70 minuten. Wanneer hij weer terug is, is het ook tijd om een plek voor de nacht te zoeken, na een paar kilometer rijden komen we terecht in Ždiar, het is een echt wintersportdorp en hoort bij de Goral-gemeenschap. We staan op een algemene parkeerplaats met zicht op de bergen en aan de andere kant een restaurant, waar we ‘s avonds wat eten. Roderick neemt forel en Karin neemt een Goral specialiteit. Na het eten neemt Roderick ook een plaatselijke delicatesse namelijk Tatransky Caj, een borreltje van 52%
Dag 12
Ždiar – Osturňa – Podolinec – Stará Ľubovňa – Kežmarok 126 km
Onze eerste stop voor vandaag is Podolinec en omdat we nog een stukje hoge Tatra mee willen pakken stellen we Osturňa in als via punt, gewoon willekeurig. Wanneer we door Osturňa heen rijden valt ons de huizenbouw op en via Google vinden we het bijzondere verhaal achter dit dorp. https://cycloscope-net.translate.goog/osturna-slovakia?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=nl&_x_tr_hl=nl&_x_tr_pto=ajax,nv,elem Even later zijn we in Podolinec, dit is een oud middeleeuws stadje. We lopen hier doorheen en doen gelijk wat boodschapjes bij de Coop. Hierna rijden we naar Stará Ľubovňa, waar weer eens een mooi kasteel staat. Na het kasteelbezoek eten we wat in de camper en gaan naar Kežmarok. Halverwege de rit staat in eens al het verkeer stil, het word het tegen gehouden door een agent. Wanneer wij bij hem zijn verteld hij ons dat de weg naar Kežmarok is afgesloten en dat we moeten omrijden. Natuurlijk zijn we niet de enige en wanneer we in Kežmarok aankomen is het kasteel al dicht. We drinken er nog wel wat en Roderick maakt wat foto’s van de buitenkant. Vlakbij Kežmarok vinden we een wellness/ waterpark waar we de camper parkeren. Karin gaat nog even kokkerellen 🧑🍳🍽
Dag 13
Vrbov – Dobšinská ľadová jaskyňa – Levoča – Spišský hrad 115 km
We verlaten vandaag de hoge Tatra en gaan het Slowaaks paradijs in. Het is de bedoeling om te beginnen in Poprad en daarna naar de ijsgrot te gaan. Om de route zo mooi mogelijk te doen werken we met via punten in de navigatie zodat we zeker weten dat we binnendoor gaan. We rijden heel mooi door het paradijs maar wanneer we bij de ijsgrot zijn blijkt dat we door een tikfoutje in de navigatie Poprad per ongeluk hebben overgeslagen. Balen, maar om nu dezelfde route van uur weer terug te rijden gaat ons ook te ver, misschien komen we er nog wel een keer langs. Bij de parkeerplaats van de ijsgrot drinken we eerst nog wat en dan gaat Roderick die kant op. Achteraf blijkt het weer een beste klim van 20 minuten te zijn maar weer meer dan de moeite waard. Helaas mag je daar binnen geen foto’s maken (of je moet van te voren €10 betalen) maar het was weer heel bijzonder. Wanneer Roderick terug is rijden we verder en 5 minuten later stoppen we bij een restaurant om te lunchen, het blijkt een soort van saloon te zijn. Karin eet weer gebakken kaas en Roderick gaat voor de cowboy schotel, chili met vlees en bonen. Het smaakte allemaal weer heerlijk. We gaan weer door, onderweg stoppen we nog voor boodschappen voor het avondeten en rijden dan naar Levoča. Levoča is een voormalige koninklijke stad, de stad en zijn bezienswaardigheden horen tot de mooiste van het land. Na dit alles gezien te hebben rijden we naar Spišský hrad, de grootste burcht van Midden-Europa. We kunnen daar aan de voet van het kasteel de camper parkeren. Morgen maar eens van binnen bekijken.Dag 14
Spišský hrad – Bardejov – Demjata 113 km
Roderick is op tijd vandaag, hij mag naar het kasteel Karin is ook blij want die gaat lekker uitslapen, zo doen we beide iets wat we leuk vinden Als om 9 uur de echte poort open gaat staat Roderick vooraan. Wanneer Roderick om 11 uur weer terug is van weer een indrukwekkend kasteel zit Karin net aan haar 2e bakje koffie. Op de planning staan drie steden maar aangezien de verhalen daarover allemaal op elkaar lijken skippen we er sws één. De eerste stad waar we heen gaan is ook meteen het verste weg en doordat we weer een aangepaste “mooie” route rijden zijn we bijna 2 uur onderweg, maar dat verveeld geen moment, Slowakije is echt een mooi land. Onderweg rijden we langs een motorrest, een soort van wegrestaurant/chauffeurscafe. Karin had op een site gelezen dat je daar lekker, lokaal en goedkoop kan eten, dus dat gaan we proberen. En inderdaad niets is minder waar, we eten een heerlijk soepje, een hoofdgerecht en drinken er iets bij en we mogen €9,60 afrekenen. Met een goed gevulde maag rijden we door naar Bardejov, volgens de boekjes de historische parel van Oost-Slowakije. En dat is inderdaad geen leugen. We liepen er gezellig rond, eten er een ijsje, bezichtigen de Kerk, lopen onverwachts langs een bijzonder Beatles museum en sluiten daar af met een drankje op het terras. Tijdens dat drankje zoeken we een plek voor de nacht en via een besloten FB groep vinden we weer een aangenaam plekje.
Dag 15
Demjata – Prešov 18 km
Wat een begin van de dag vandaag! We zitten voor de camper lekker aan de koffie wanneer er 2 auto’s stoppen, het zijn waarschijnlijk medewerkers van de gemeente en ze komen met bermmaaiers het gras kortwieken. We grappen nog wat tegen elkaar van, je had de tuinmannen toch vrij gegeven?😂 Net wanneer Roderick binnen is om een 2e bakkie in te schenken klinkt er een harde knal, Cody stoot z’n kop tegen de tafel en Karin roept, Ro wat doe je? Blijkt er waarschijnlijk een steentje door de bermmaaier gelanceerd te zijn tegen het raam van de bijrijdersstoel. Roderick spreekt de jongen van de maaier aan en hij belt zijn baas. Die komt even later met zijn Engels sprekende assistente en zeggen meteen sorry, het word allemaal geregeld. Hun bellen met de Slowaakse Carglass en regelen het zo dat we naar Presov kunnen om het raam te vervangen op hun kosten. Éen klein dingetje, we kunnen pas maandag terecht. Intussen biedt de assistente nog haar excuses aan, want ze was hier gisteren geweest met een groep kinderen en ze vond dat het gras te hoog stond en dankzij haar waren ze dus aan het maaien.😂 Intussen zijn we aan het kijken hoe we dit allemaal gaan doen, de planning voor vandaag was naar Sabinov te gaan en dan daarna een camping op te zoeken aan het water. Daar konden we dan vrijdag de dag door brengen met mooi weer. En een stad bezoeken lijkt ons nu niet handig met een open deurraam, dus dan maar meteen een camping op zoeken om daar vier nachten te gaan staan.😱 Net op het moment dat we weg willen rijden word mevrouw de assistente gebeld, ze hebben in Presov extra hun best gedaan en we kunnen vrijdagmorgen al terecht. Oh wat zijn we blij, oh wat…. We gaan meteen daar heen en vragen of we de camper op het terrein neer mogen zetten om daar te blijven slapen, dat is geen probleem. Het is 20 minuten lopen naar de stad dus besluiten we om daar maar heen te gaan. We doen een beetje sightseeing, we shoppen wat en pakken verschillende terrasjes. Wanneer de maag begint te knorren eten we wat bij de Mexicaan en kopen daarna een ijsje. Roderick zoekt het nog even hoger op, geen toren wordt overgeslagen. En we stoppen op de terugweg nog 2x voor een espresso. Tijd om terug te gaan naar ons industriële plekje bij de ramenmeneer. Het was weer een mooi avontuur.
Dag 16
Prešov – Bžany 48 km
Na een rustig nachtje industrieterrein zijn we er op tijd uit want om 8 uur zijn we meteen aan de beurt voor een nieuw raam. Om half 10 is de klus geklaard en via de supermarkt rijden we door naar de vodná nádrž Veľká Domaša, een stuwmeer op een uur rijden van Prešov. We stoppen bij een camping die we op campercontact gevonden hebben, maar dat vinden we helemaal niks. Alles staat vol met auto’s, tentjes en caravans en het ene plekje wat eventueel nog vrij is, is zo schuin dat je er niet normaal kunt staan. We rijden weer terug want we hadden ook nog een ruime parkeerplaats met een strandje langs het meer gezien. Nadat we de borden vertaald hebben besluiten we om hier te blijven te staan. Op de borden staat dat je hier via een app moet betalen en de kosten voor 24 uur bedraagt €4,70, dat is ons het wel waard. We halen de stoelen uit de camper en installeren ons op het gras.
Dag 17
Bžany – Herl’any – Košice – Vyšný Medze 139 km
Na een relaxte dag gaan we vandaag weer een stukje rijden, we willen via Herl’any naar Košice. In Herl’any is een van de weinige koudwatergeisers ter wereld, hoewel deze maar zelden actief is gaan we toch heen en inderdaad vandaag geen activiteit. We rijden door naar Košice, de één na grootste stad van Slowakije. (*zie extra info onderaan) Wat een mooie stad, we zijn er de hele dag zoet met sightseeing, terrasjes en natuurlijk het beklimmen van een kerktoren😉 Aan het einde van de dag tikken we een camping in in de navigatie en we komen terecht in een prachtige boomgaard waar we de zon nog even flink meepakken.
Wat extra info en interessant feit. Roma vormen de derde bevolkingsgroep in Slowakije. Volgens Slowaakse cijfers uit 2018 woonden er officieel 111.889 Roma in het land. De afgelopen week zien wij vooral in het Noordelijke gedeelte veel Ghetto’s met Roma. Onafgemaakte huizen en gebouwen die soms geen deur of raam hebben. Erg armoedig. De Roma herken je aan hun uiterlijk. Ze lopen veel langs de weg vanwege gebrek aan vervoer of bezigheden. We hebben geen moment ‘last’ van ze gehad, maar het blijft een bijzondere gewaarwording in Europa.https://www.groene.nl/artikel/de-roma-zullen-nooit-veranderen De grootste stad in die regio is Košice, waar we vandaag waren, flanerend tussen terrassen en mooie winkels. Weggestopt achter winkelcentra en tankstations en genesteld tussen de ringweg ligt Lunik IX, het grootste Roma-getto van Slowakije. Kijk hier eens https://www.google.com/search?q=lunik+IX&rlz=1CDGOYI_enNL947NL948&oq=lunik&aqs=chrome.0.69i59j69i57j69i60.2056j0j4&hl=nl&sourceid=chrome-mobile&ie=UTF-8 en klik op afbeeldingen. Heel triest en ondenkbaar bijna. We wilden het toch even delen, naast onze geweldige vakantie avonturen, want de aanwezigheid van deze bevolkingsgroep doet niets af aan het mooie land en de mogelijkheid van vakantie vieren. Het voelt veilig en goed.
Gisteravond heeft Karin nog 2 wasjes gedraaid en toen we vanmorgen wakker werden was de was nog niet droog, dan maar even een kop koffie extra drinken 😉 We rijden eerst weer een stukje terug voor het klooster van Jasov maar die is dicht op zondag, dus we moeten het doen met foto’s van de buitenkant. We rijden door richting het kasteel van Krásna Horka, we weten dat die ook niet geopend is want die wordt nog gerestaureerd na een brand in 2012. Onderweg stoppen we op een parkeerplaats om een broodje te eten en die parkeerplaats blijkt tegenover een mausoleum te zitten die bij het kasteel van Betliar hoort, waar we vandaag ook nog heen willen. Als we er toch staan dan ook maar even binnen kijken. Man man man er is een spreekwoord “Het is niet al goud wat blinkt”, nou hier wel en zeer indrukwekkend. Ook wel bijzonder dat je hier je laatste rustplaats hebt, zelfs de hond heeft een standbeeld achter het mausoleum. We gaan door, we stoppen niet bij het kasteel van Krásna Horka maar maken van afstand een foto. De volgende stop is het kasteel van Betliar, we lopen door de tuin om het mooie kasteel heen, best nog wel een wandeling. Wanneer we dat gedaan hebben trakteren we ons zelf op een ijsje 🍦 Het loopt al tegen drieën en het is de bedoeling om via de Telgárt brug naar Zvolen te gaan. Maar door de stops bij een mooi uitzichtpunt en de brug besluiten we om maar eerder een overnachtingsplek op te zoeken, we komen terecht op een mooie grote parking bij een ski-oord. Het is een mooi plekje, we drinken een borrel en trappen de BBQ aan 🍖
Dag 19
Bučník – Zvolenský zámok – Hodruša Hámre 166 km
Eerst even terug naar gisteren, Roderick had nog een uitkijktoren gezien en na de bbq besloot hij om samen met Cody daar nog naar toe te gaan. 2,5 uur later is hij in het donker kapot en helemaal bezweet terug. �
We hebben in principe al de hele vakantie mooi tot soms heel warm weer en wanneer het dan regent is dat ‘s nachts. Afgelopen nacht was het goed raak, het donderde en bliksemde alsof het een lieve lust was � We zaten allebei rechtop in bed maar eenmaal van de schrik bekomen slaapt het ook wel weer lekker.
We beseffen ons goed dat de vakantie langzaam maar zeker op zijn eind loopt en de laatste paar “To Do” dingen gaan niet allemaal lukken. Wat we zeker willen doen is een dag Bratislava dus het is de bedoeling om daar woensdagavond aan te komen en de donderdag daar te besteden.
Tot die tijd kijken wat er op onze route komt. Vandaag is dat het kasteel van Zvolen, we hebben de navigatie weer zo ingesteld dat we niet de snelste/kortste route rijden. Tot aan Zvolen valt het allemaal een beetje tegen, op het terrasje van een authentiek treinstation na, maar na het bezoeken van het kasteel (die dicht was), rijden we over de door ons geliefde bos- en bergweggetjes. We rijden naar Banská Štiavnica, we willen daar het stadje bezichtigen, maar wanneer we daar zijn is het rond de 32 graden, veeeel te warm voor ons. We gaan op zoek naar een camperplek, via het camperforum hadden we een plekje aan het water bij een oud mijnbassin gevonden, maar daar aangekomen was het er hartstikke druk, zelfs de camper konden we er niet kwijt. Via Campercontact vinden we op een kwartier rijden een camping met goede recensies en rijden daar heen. Het is een leuke en simpele camping en ook vlakbij een zwemplas, voor vandaag staan we hier goed.
Dag 20
Hodruša Hámre 0 km
Het weer is mooi en de zwemplas ligt op 150 meter, we blijven nog een dagje
Dag 21
Hodruša Hámre – Banská Štiavnica – Bratislava 207 km
Na het zwemdagje beginnen we vandaag na de koffie met opruimen van de gebruikte dingen van gisteren. Vlak voor vertrek legen en vullen we alles voor de laatste keer deze vakantie. Vandaag word een reisdag, we willen via een “langzame” route naar Bratislava en we hebben ook nog een aantal “to see” dingen op het programma staan. De eerste is Banská Štiavnica, volgens de campingbeheerders een van de mooiste stadjes van Slowakije. Het is inderdaad een mooi en klein stadje, we lunchen daar en Roderick gaat nog een mini mijntje in. Na de lunch rijden we verder maar hoe meer we afdalen, hoe minder mooi de route is. Intussen loopt de temperatuur op naar 35 graden en de voorgenomen uitstapjes naar Nitra en Trnava slaan we over. In plaats daar van stoppen we onderweg bij een meertje voor een kop koffie en wat verkoeling en later op de dag pauzeren we voor een zmzrlina. Tegen 18 uur arriveren we op de camperplaats (een grote, gratis parkeerplaats) bij de Donau, in Bratislava. Het is mooi weer en terwijl Karin de camper uitveegt zoekt Roderick een terrasje op. Aan het water is een zomers ingericht terrein met foodstands, barretjes en loungeplekken. Wanneer Karin er ook is nemen we plaats in de strandstoelen aan het water. We zitten echter nog geen vijf minuten of het begint een potje te waaien We vluchten een overdekt terras op en doen daar wat streetfood en een drankje. Na gegeten te hebben onder het genot van een enorme bries, doen we de koffie in de camper. Buiten wordt het donker. Overigens een uur eerder dan in Nederland! Roderick schiet nog wat plaatjes van de verlichte omgeving. Prachtig hier.
Dag 22
Bratislava 0 km
Doordat het gisteren eigenlijk best wel een druk,vermoeiend dagje was en we heel veel foto’s moesten uitzoeken is het verslag een dagje later
Vandaag staat een gescheiden dag Bratislava op het programma. Karin gaat naar de shoppingmall en Roderick gaat een dagje sightseeing. Behalve dat het een hele mooie stad is en dat de shoppingmall heel groot en goed is valt er verder weinig over deze dag te zeggen, de foto’s zeggen hopelijk genoeg.
Dag 23
Bratislava – Kúty 69 km
Weinig kilometers voor de terugreis horen we je denken, inderdaad maar dat hoor je zo. We hadden gisteravond besloten om niet meteen met de terugweg te beginnen, Roderick was nog niet naar het kasteel geweest en had ook nog geen souveniertje gekocht. Dus na het douchen en ontbijt gaat Roderick nog even de stad in en Karin gaat wat drinken op een terrasje aan de overkant van de Donau waar we de hele tijd zicht op hadden. Rond half één sluit ook Roderick aan en we nuttigen daar (denken we) onze laatste Slowaakse maaltijd. Na de lunch zetten we de navigatie op tolwegen vermijden en na een laatste stop bij de supermarkt en het benzinestation zijn we klaar voor het maken van wat kilometers. Wanneer we bijna bij de grens zijn, en staan te wachten achter afslaand verkeer, worden we van achteren aangereden. Het klinkt heftiger dan het is maar we hebben best wel wat schade. Ons geluk is geweest dat er een dikke Ford Ranger achter ons stil stond. Die werd aangereden door een andere auto die ons niet stil zag staan, we willen niet weten hoe het anders met ons ‘plastic bakje’ was afgelopen, maar het allerbelangrijkste is dat er niemand gewond is. Dit alles gebeurde rond 16 uur en om half acht was alles pas geregeld met politie, blazen op het pijpje, papieren inleveren, brandweer, nog een keer politie, schadeformulieren inleveren etc. En niemand die anders dan Slowaaks spreekt! Nog een geluk bij een ongeluk, we staan naast een parkeerplaats van een motorest. Daar gaan we na al het geregel wat drinken en eten. Even bijkomen. Nu staan we op deze parkeerplaats voor de nacht. (We dachten; hmmm, kan erger, leuk aan het water….maar zitten noodgedwongen binnen vanwege de muggen! 30C!) Intussen hebben we ook al contact gehad met de alarmcentrale en dat word morgen allemaal verder opgepakt. Wordt vervolgd.
Dag 24
Kúty – Borger 1064 km
Het is een vroeg begin van de dag want we worden wakker van een dieselmotor, het blijkt de sleepdienst te zijn. We worden afgesleept naar hun terrein 1 km verderop. En nu? We bellen met de alarmcentrale, we kunnen een huurauto ophalen op het vliegveld van Wenen. De man van de sleepdienst belt een taxi die is er om kwart over 10 en brengt Roderick daar heen. Eerst staat hij bij het inleverpunt van Sixt maar na wat ronddwalen vind hij ook het ophaalpunt. Vanaf dat moment loopt het allemaal niet erg soepel maar na een paar keer bellen en mailen vertrekt hij met een mooie Ford Puma en is om half drie terug bij Karin. We laden het meeste spul uit de camper in de auto en precies 24 uur na de aanrijding vertrekken we en laten we de camper achter in Slowakije. Om de twee uur wisselen we van stoel, stoppen we voor een Duits “diner” en in 03.05 uur parkeren we de auto op de oprit. We zijn veilig thuis, wanneer de camper er weer is horen we vanzelf. Wat wel apart was is dat we vlak voor de aanrijding het er nog over hadden hoe goed deze camper ons bevalt en dat we er heel blij mee zijn, nu alleen maar hopen dat de schade meevalt maar we zijn er bang voor.
In totaal hebben we 1300 km gereden, je kunt op Polarsteps de route bekijken.
Dag 1
Borger – Tjeukemeer 103 km.
Na meer dan 7 maanden niet met de camper te zijn weggeweest is het eindelijk weer zo ver, we gaan op pad.
Het is Hemelvaartsdag, Karin mag eerst nog werken maar zodra ze thuis stappen we in de camper en om kwart over elf vertrekken we, een dik uur later stoppen we op een parkeerplaats bij het Tjeukemeer.
We besluiten vandaag om de ANWB havenstedenroute te doen en na het ontbijt rijden we richting Oudemirdum waar we de route oppakken.
De eerste stop is de Mirnse klif maar dat vonden we niet veel voorstellen en we rijden terug naar de Oudemirdumerklif en dat lijkt inderdaad meer op een klif, na wat foto’s en een mooi uitzicht over het IJsselmeer rijden we door naar Stavoren.
Onderweg pauzeren we nog voor een heerlijke lunch in de haven van Laaksum en stoppen we bij het monument “Liever dood dan slaaf”.
In Stavoren parkeren we de camper bij de sluis en onder het genot van een kop koffie kijken we naar alle boten die voorbij varen.
We gaan verder naar de oude haven waar we “Het Vrouwtje van Stavoren” nog even op de foto zetten.
We vervolgen de route naar Hindeloopen, we zetten de camper op een grote parkeerplaats aan het begin van het dorp neer en wandelen naar de haven, daar drinken we wat met een mooi uitzicht over de haven.
Na de drankjes lopen we over de dijk weer terug naar de camper.
We besluiten om een overnachtingsplek te zoeken en campercontact brengt ons naar camperplaats familie Abma in Workum.
We eten huisgemaakte Babi pangang en zitten nu aan de koffie, morgen weer verder.
We zijn vandaag niet al te vroeg wakker en na het douchen en ontbijt doen we de campervoorzieningen. De camperplaats vraagt een vrijwillige bijdrage, die we in brievenbus gooien en na een leuk gesprek met de beheerders over letterlijk koetjes en kalfjes laat Roderick ook een fles Maallust achter en gaan we weer op pad.
We beginnen met een wandeling en een drankje in Workum en rijden dan door naar Allingawier, een museumdorp maar meer dan een parkeerplaats voor het dorp vinden we niet, we maken een foto van de kerk, drinken een kop koffie bij de camper en rijden door naar het idyllische terpdorp Exmorra, ook daar kunnen we niks bijzonders vinden 🙈
Via een leuke route rijden we door naar Harlingen waar Karin gaat shoppen en Roderick een biertje doet op het terras van bierbrouwerij “Het Brouwdok”.
Wanneer Karin terug is rijden we een stukje terug naar Pingjum, daar zit camping “De Nije Trije” van Biersommelier en biertroubadour Jan Nota.
We zetten de stoelen in het laatste beetje zon, drinken nog een borrel en na het eten gaan we naar binnen.
Dag 4
Nog even terug naar gisteren, na het eten krijgt Roderick een berichtje van Jan of hij nog even een biertje komt doen, duh natuurlijk wil Roderick dat😏
Samen met een vriend van hem proeven we veel biertjes, *stachelen we met de Maallust M10 en maken we het behoorlijk laat.
Voordat we weggaan zeggen we gedag tegen Jan en zijn vrouw en ruilen terloops nog even wat biertjes.
We rijden naar Witmarsum waar we het monument van Menno Simons op de foto zetten en zien we ook nog even dat er een lammetje geboren wordt.
We gaan verder naar Bolsward, het is er rustig en er word daar flink aan de weg getimmerd 😏
We drinken er nog wat en sluiten de Havenstedenroute af.
We maken daarna een klein beginnetje met de Zeebodemroute in Flevoland, de eerste stop is in Urk.
We lopen daar best lang rond en uiteraard doen we ook weer een terrasje.
Wanneer we wegrijden besluiten we naar Almere te rijden, Roderick heeft daar morgen een afspraak.
Via een Facebookpagina vinden we een niet officiële overnachtingsplekje op een dijk bij Almere.
We staan er fantastisch mooi😎
*Stachelen is een Zuid-Duitse traditie waarbij een gloeiend hete pook in het bier gedompeld wordt. Door de hitte gaat het bier schuimen en karamelliseren de restsuikers in het schuim. Hierdoor gaat het bier ontzettend lekker ruiken, de temperatuur wordt iets hoger en de karameltonen worden nog meer geaccentueerd. Ideaal voor bieren met veel restsuiker, zoals bockbier en dubbel.
We beginnen de dag met stress, althans Roderick heeft stress en automatisch zorgt hij er dan voor dat Karin ook stress heeft.
Hij moet moet om 10:55 uur bij een afspraak zijn, we zijn er er ruim op tijd maar hij kan het niet vinden, achteraf blijkt dat het niet aan hem lag want hij had een verkeerd adres doorgekregen.
Eind goed al goed en om te ontspannen drinken we op de parkeerplaats nog een kop koffie.
Op dat moment parkeert er een bedrijfsauto van autosleutelskopieren.nl voor ons, dat is apart, we hebben het bevestigingsoogje van onze sleutel stuk en dat is best irritant.
Roderick loopt meteen naar het bedrijfspand daar achter en 3 minuten later is hij weer terug met een “nieuwe” sleutel.
Na dit alles gaan we verder, we besluiten om de “Lek en Lingeroute” te gaan rijden.
Onderweg drinken we een kopje koffie in Hilversum en pakken de route op in Vianen, we brengen een bezoekje aan het oude centrum maar de regen jaagt ons weer terug naar de camper.
Het weer is zeer wisselvallig maar terwijl we langs de Lek rijden breekt net de zon door, een mooi fotomomentje.
Bij Schoonhoven steken we met de pont de Lek over, daar drinken we in de zon een kopje koffie, we lopen nog door Schoonhoven heen.
De dag loopt op zijn einde en we besluiten naar Vlist te rijden. Daar zit de Vlisterhoeve, een boerderij met camperplaatsen en heel veel dieren.
Helaas is de grond daar erg nat en we zitten al vrij snel vast maar het voordeel van een boerderij is dat de boer je zo weer los trekt 🚜😏
Na het diertjes knuffelen gaan we verder met de Lek en Lingeroute.
We zoeken in Gorinchem een parkeerplaats maar alles staat vol dus rijden we door en komen net buiten Gorinchem terecht bij de Boven-Merwede.
Terwijl Roderick een eitje bakt legt er een vrachtschip aan die hun auto van hun schip aftakelt, een leuk schouwspel.
Na de lunch rijden we verder en via een hele mooie route komen we bij Fort Asperen maar die is niet geopend, we drinken een kop koffie op de parkeerplaats en vervolgen de route.
De volgende stop is Fort Everdingen en heel toevallig zit daar ook een bierbrouwerij 😏
Roderick vind al heel snel de brouwer en terwijl Karin een kop koffie drinkt, krijgt Roderick een rondleiding , proeft een mooi biertje en na het ruilen van wat lekkere dingen is het tijd om te gaan.
We moeten naar Hilversum waar Roderick morgen weer een afspraak heeft, dit keer al om 8 uur ‘s morgens.
Via de Appie in Houten zoeken we een ongezellige parkeerplaats op waar Karin wel voor gezellig en lekker eten zorgt.
Dag 7
Hilversum – Mijdrecht 25 km.
Vandaag geen reisdag maar wel een dag met een verhaal, zoals we al schreven had Roderick afgelopen maandag een afspraak in Almere en vandaag in Hilversum.
Afgelopen maandag was een PCR test en vandaag moest hij zich melden op Media Park Hilversum.
Hij had zich elf maanden geleden opgegeven voor de quiz “Ik weet er alles van” met Ruben Nicolai en vandaag was de opnamedag.
Helaas was dit geen succesvolle dag, hij stond met nog twee kandidaten op de wachtlijst en wanneer er een kandidaat casht is er iemand van de wachtlijst aan de beurt, helaas was hij nummer drie op de lijst en werd er maar 2 x gecasht.
Met een ervaring rijker en een illusie armer verlaat hij de studio.
Buiten loopt hij nog wel Ruben tegen het lijf en hij geeft hem een fles M10.
Maar het is nog wel een feestelijke dag want Karin is jarig 🥳🎉 en ze trakteert zich zelf op dagje shoppen in Hilversum.
We zijn zo’n beetje tegelijk terug bij de camper en rijden naar de camperplaats in Mijdrecht.
Het is te laat om nog uit eten te gaan dus Karin kiest voor Domino’s, wat we laten bezorgen.
Tijdens het eten zien we ook nog de FC verliezen, morgen maar weer verder met vakantie vieren 😏
Dag 8
Mijdrecht – Durgerdam – Monnickendam – Hoorn 114 km.
We gaan vandaag langs het IJsselmeer omhoog, we vinden al snel een leuk plekje voor een kop koffie en het verlate verjaardagsgebakje van Karin.
We zitten lekker in het zonnetje met een mooi uitzicht ☀️
We rijden door naar Monnickendam waar we door het dorp en haven wandelen, op een terras doen we, onder het genot van wat lekkers, een drankje.
We rijden verder omhoog en via een tussenstop bij de supermarkt komen we aan op de camperplaats van jachthaven Grashaven in Hoorn.
Nadat we de camper op zijn plek hebben staan lopen we nog even Hoorn in.
Dag 9
Hoorn – Medemblik – Enkhuizen – Almere 135 km.
We zijn er op tijd bij vandaag maar laat weg.
Karin heeft vandaag school en dat gaat al een poos online dus gaat vandaag vanuit de camper.
Het is kwart over 12 wanneer we gaan rijden, eerste stop Medemblik.
Na een “Stadswandeling” en een drankje rijden we verder naar Enkhuizen, we rijden zoveel mogelijk binnendoor en zijn daardoor best lang onderweg.
Is ook helemaal niet erg met dit weer, we waaien zo wat de camper uit.
Na wat sightseeing rijden we over de dijk naar Lelystad, daar zit een gratis camperplek maar die is sinds 1 april gesloten.
We besluiten door te rijden naar Almere en vinden zelf een “Camperplaats”.
Morgen even Almere in.
Dag 10
Almere – Laren 68 km.
De dag eindigt gisteren anders dan verwacht, het vinden van een mooi plekje wil niet altijd zeggen dat het ook een veilig plekje is
en daar kwamen we gisteravond voor de eerste keer achter.
Het loopt tegen 12 uur ‘s avonds en we horen een auto stoppen, hij is wat aan het draaien en steken en rijd weer terug.
Daarna horen we hem weer draaien en steken en daarna weer. Het is stil maar we vertrouwen het niet. We doen het keukenraamgordijn een stukje omhoog en we zien net een man zenuwachtig rokend weglopen.
Na verloop van tijd zien we hem weer, nog steeds zenuwachtig rokend. We zien dan ook geknipper van autolampen.
Het is mooi geweest, heel voorzichtig draaien we de voorstoelen terug, terwijl we de camper starten schuiven we de gordijnen open en rijden weg.
Roderick weet nog een plekje bij een sporthal in Almere en daar parkeren we voor de nacht.
Voor vandaag staat een middagje shoppen in Almere op het programma, Roderick zet Karin af in het centrum (wat een heel leuk winkelcentrum is) en hij rijdt zelf door voor een kop koffie bij campervrienden.
Rond de middag is Roderick weer terug en drinken we samen wat op een terras.
Na de drankjes vervolgt Karin haar shopronde.
Aan het einde van de dag halen we wat kip op de markt voor het avondeten en rijden daarna naar huizen, maar die CP is vol dus door naar Laren waar nog wel een plekje vrij is.
We hebben nog geen zin om naar huis te gaan dus besluiten we om de heuvelrugroute te gaan rijden.
Het is een mooie route met veel bezienswaardigheden onderweg.
We beginnen via een mooie weg in Laag Vuursche, we stoppen voor een kleine lunch in Zeist, maken een wandeling bij Fort Rhijnhouwen, zetten de camper aan de kant voor een foto bij de Donjon van Langbroekerwetering, pauzeren bij Kasteel Sterkenburg, gevolgd door een foto van Landgoed Leeuwenborg en het tegenover liggende huis Molenstein.
Aan het einde van de route eten we op de camperplaats de resterende kip van gisteren en gaan we zo aan de borrel 🍺
Morgen weer naar huis😢
Dag 12
Hilversum – Borger 180 km.
Het is de laatste dag.
We rijden langzaam aan naar huis, stoppen onderweg bij de McDonalds en zijn om 20 uur thuis.
Wat was het weer een genot om met de camper weg te zijn, binnenkort maar weer een weekend weg 😏
Nadat Roderick nog heeft gewerkt en Karin haar laatste tentamen van dit schooljaar heeft gedaan vertrekken we om 16 uur uit Borger naar Den Oever, waar we om 18 uur op de camperplek bij het Zuiderstrand aankomen.
Het is een mooie, gratis plek aan het water.
We drinken dan eerst een borrel en proosten op het begin van onze vakantie ?
Na de borrel gaat Roderick voor ons wat eten halen en hij komt thuis met een plate kibbeling en een plate scholfilet wat hij bij de haven heeft gehaald.
Het was lekker.
Dag 2
Den Oever – Den Helder 32 km.
Het is de bedoeling om de dag te beginnen met een bezoek aan de ZeeVerse Vismarkt maar wanneer de wekker gaat horen we alleen maar wind en regen, we draaien ons nog even om maar het stopt niet met waaien regenen.
Dan toch maar die kant op, de markt is overdekt en klein en met veel vis die vers voor je word schoon gemaakt.
Wij vertrekken met gerookte zalm die we in de camper opeten.
Na een kop koffie rijden we naar de Den Helder, Roderick wil naar het Marinemuseum en het reddingsmuseum, Karin gaat in de stad shoppen.
Rond 17 uur zien we elkaar weer in de camper, we staan op camperplaats Willemsoord in de haven.
Na de borrel halen we eten op bij “Foodies To Go” en sluiten af met koffie.
Dag 3
Den Helder – Huisduinen – Alkmaar – Marken 108 km.
Ondanks dat het hard waait staan we vandaag op tijd op, we douchen op de camperplek in de haven en rijden dan naar Huisduinen waar we naar Fort Kijkduin gaan.
Dit is een Napoleontisch fort met een museum en een zeeaquarium.
Nadat we hier uitgebreid hebben rond gelopen eten we op de parkeerplaats een broodje en rijden verder.
Via Julianadorp, Callantsoog, Schagen en Schoorl komen we aan in Alkmaar.
We stoppen daar voor een kleine citytrip, het is een mooie stad.
Na wat shoppen en een drankje gaan we verder, via De Rijp, Edam, Monnickendam komen we aan in Marken, waar we na een beetje sightseeing op een terrasje belanden.
We besluiten om onze verzilverde AH zegels hier om te zetten in eten.
We worden weer wakker met harde wind maar goed, dat zal op Marken wel vaker zo zijn ?
Roderick gaat eerst nog wandelen met de honden om zo ook nog even bij het WO2 monument en het watersnoodramp monument te kijken.
Daarna rijden we naar Spaarndam, een palingdorp waar ook het beeld staat van Hansje Brinker. Het was lastig parkeren maar hij staat op de foto.
De volgende stop is Santpoort-Zuid waar de ruïne van Brederode staat, helaas is die vandaag niet geopend. We zetten de reis voort naar IJmuiden waar we eerst naar de zeesluizen gaan en daarna naar de sluis in de haven. Na een portie kibbeling is het volgende doel Lisse maar wanneer we daar aankomen regent het pijpenstelen, we besluiten om een plek voor de nacht op te zoeken en komen terecht bij het Klinkenbergerplas.
Dag 5
Klinkenbergerplas-Katwijk aan zee-Leiden-Maassluis 67 km.
Het is zo waar mooi weer vandaag dus de korte broek aan en naar Katwijk aan zee.
We maken daar een korte strandwandeling, drinken een espresso bij een strandtent en wandelen over de boulevard, heerlijk dat mooie weer.
De volgende stop is Leiden, wat weer een mooie stad, we “beklimmen” de burcht, doen een stadswandelingetje en verzilveren onze kortingsbon van de postcodeloterij bij Tosti world.
We rijden verder en via Schipluiden en Maasland komen we terecht in Maassluis.
We stoppen hier voor een drankje en besluiten om hier maar te blijven.
Er zijn twee gratis camperplaatsen aan de Maas, de eerste plek waar we kijken is vol maar bij de tweede kunnen we nog net het laatste plekje bemachtigen.
We zitten buiten lekker in de zon met een prachtig uitzicht op de scheepvaart.
Na het eten drinken we buiten nog een kop koffie en dan is het gebeurd met de zon en begint het te regenen. Maar onderuit in de camper met kletterende regen op het dak is ook gezellig.
Dag 6
Maassluis-Schiedam-Nieuwerkerk aan de IJssel-Nieuwpoort-Gorinchem-Drimmelen 115 km.
Waar we gisteren om 11 uur in het zonnetje op het strand liepen, lopen we vandaag rond dezelfde tijd in de regen in Schiedam wat overigens weer een leuke stad is.
We kopen bij de plaatselijke Turkse bakker voor onze lunch drie broodjes en een pizzapunt voor €6,75, we wanen onze even in het buitenland, wat we in de camper opeten.
Voldaan rijden we door naar Nieuwerkerk aan den IJssel waar het laagste punt van Nederland is.
Na een selfie gaan we terug naar de camper waar Karin bericht krijgt dat ze ook haar laatste tentamen positief heeft afgelegd, de propedeuse is binnen?
De reis gaat verder naar Nieuwpoort, een oud vestingstadje omringd door stadswallen en het heeft een beschermd dorpsgezicht maar wanneer we willen uitstappen begint het weer te plenzen.
Roderick loopt nog wel even snel naar buiten voor een paar foto’s.
Weer terug in de camper gaan we naar Gorinchem, ook dit is een vestingstad, het is gelukkig weer droog en we slenteren gezellig door de stad.
Op een terrasje vieren we Karin haar propedeuse met een borrel en een bittergarnituur.
Voordat we weer weggaan halen we bij de poelier een hele kip, die we op onze eindbestemming in Drimmelen lekker oppeuzelen.
Dag 7
Drimmelen – Biesbosch – Brielle – Oostvoorne 139 km.
Vandaag staat de Biesbosch in de planning, we wilden in eerste instantie een bootje huren maar vanwege het slechte weer zien we daar van af en we rijden naar Werkendam waar we naar het Biesbosch MuseumEiland gaan, we maken daar een mooie rondvaart en bezoeken daarna het museum.
Na een kop koffie gaan we naar Brielle, weer een leuk vestingstadje waar we door heen wandelen, we eten daar een ouderwetse pannenkoek en een broodje bal en we zetten de rit voort naar Oostvoorne daar lopen we naar het strand waar het druk is met kitesurfers .
Mooi om te zien hoe de surfers met deze harde wind spelen.
Na dit schouwspel gaan we naar de jachthaven waar we camper parkeren voor de nacht.
We beginnen vandaag met een rondvaart over de Maasvlakte 1 & 2, wat een wereld van verschil met de rondvaart van gisteren.
Daarna gaan we naar Stellendam waar we bij de visafslag een broodje met verse paling eten.
De volgende stop is Goedereede, een mooi vestingsdorpje, het is onze laatste stop in Zuid- Holland.
We toeren over de Brouwersdam naar Zeeland waar we in de zon een drankje doen aan het grootste zoutwatermeer van Europa, het Grevelingermeer.
We rijden verder en stoppen in de jachthaven van Bruinisse, we vergapen ons aan de grote plezierjachten en in de zon gaan we op zoek naar een camperplaats maar die zit daar niet, dus gaan we naar Zierikzee.
Dag 9
Zierikzee- Neeltje Jans – Kamperland 46 km.
Wanneer we wakker worden schijnt de zon, eindelijk.
We trekken de korte broek aan en lopen van de camperplek naar Zierikzee, ook dit is weer een heel mooi vestingstadje.
We drinken een kop koffie en verkennen de stad.
We zetten de reis voort naar de Deltawerken waar we een bezoek brengen aan de Neeltje Jans, we lopen door èn over het waterverdedigingsysteem, wat een knap staaltje werk!
Daarna maken we een rondvaart over de Oosterschelde.
Hierna lopen we nog door (een)walvis expo en nemen een kijkje in het bluereef aquarium.
Wanneer we weer bij de camper zijn is de dag ook voorbij, we rijden naar Kamperland en zoeken een plekje op camperplek Zeeland in Kamperland.
Dag 10
Kamperland 0 km.
Het is mooi weer, we staan dichtbij het Veerse Meer dus we blijven hier een dagje extra staan, lekker niks doen.
Dag 11
Kamperland – Colijnsplaat – Yerseke- Vlissingen – Middelburg 110 km.
We beginnen de dag met een bezoek aan Colijnsplaat waar je een kijkje kunt nemen in de vismijn, helaas wanneer wij daar langs lopen sluiten ze net de deuren.
Dan eerst maar een kopje koffie met appeltaart.
Daarna gaan we naar de Zeelandbrug waar je vanaf onder aan de dijk een mooi droste effect hebt, nadat we dit op de foto hebben gezet rijden we verder naar Yerseke, we doen wat boodschappen bij de appie en lopen daarna door naar de haven.
Intussen begint de maag ook weer te knorren en gaan we lunchen, Roderick ziet oesters op de kaart staan dus hij heeft zijn keuze snel gemaakt.
Op naar Vlissingen, daar zit een camperplaats bij een camping vlakbij de Boulevard maar wanneer we daar aankomen is er nog maar 1 aftands plekje in de schaduw beschikbaar waar we €35 voor moeten betalen, we danken beleefd en rijden naar de volgende camping, die is vol.
Oké dan maar iets doorrijden naar een mini camping, ook vol, we stoppen nog een keer bij een boerencamping en je raadt het al, ook vol.
We besluiten om eerst maar eens wat campings te bellen voordat we verder rijden en naar drie telefoontjes en drie keer “sorry we zijn vol” besluiten we om naar Middelburg te rijden, daar zit een camperpark met 60 plaatsen en wanneer we daar aankomen is er gelukkig nog plek.
We kunnen er ook nog een was draaien, dus vanavond een schoon bedje. Karin kookt met extra veel pannen en toestanden, want we kunnen weer eens in een washok afwassen. Morgen gaan we de stad verkennen, dat kan prima met 18 graden.
Dag 12
Middelburg – Terneuzen – Retranchement – Sluis 137 km.
Omdat we er toch zijn gaan we Middelburg bezoeken en daar krijgen we geen spijt van, wat een prachtige stad.
We gaan beide onze eigen weg, Karin shoppen en Roderick sightseeing.
Na een lekkere lunch gaan we naar Terneuzen, Roderick wil graag bij het sluizencomplex kijken maar dat viel tegen aan wat er allemaal te zien was.
Door naar Retranchement waar we de verdedigingswallen en de vestinggracht willen bekijken maar daar aangekomen komt de regen met bakken uit de hemel.
Het loopt inmiddels tegen 5 uur en we besluiten om naar een camping in sluis te rijden.
Nadat we de camper hebben neer gezet lopen we naar Sluis, het is een mooi dorpje vlakbij de Belgische grens met 2000 inwoners maar er komen daar jaarlijks zo’n 5 miljoen toeristen.
Ook staat hier Nederlands enige Belfort.
Na weer wat sightseeing laten we de honden uit op de verdedigingswallen want het blijkt dat ze die hier ook hebben ?
Dag 13
Aardenburg – Zundert – Heusden – Waalwijk 212 km.
Onze eerste stop van vandaag is Aardenburg, het moet een van de oudste plaatsjes van Zeeland zijn. Na een korte wandeling en wat foto’s rijden we door België naar Zundert, daar is Vincent van Gogh geboren, we doen daar boodschappen bij de appie en zetten Vincent zijn huis op de foto.
Door naar Heusden, wat weer een fantastisch mooi vestingstadje is met een oude gezellige haven.
Inmiddels zijn we aan het einde van de dag en is het tijd om een camperplaats op te zoeken.
Karin vind op de campercontact app een plekje in de haven van Waalwijk maar die heeft maar twee plekken, we gokken het er op, gelukkig is er nog een plekje vrij en wat voor plek.
We staan aan de Bergsche Maas naast de koeien met uitzicht op de schepen die voorbij varen, hier houden we van!
Het eerste bezoek van vandaag is het plaatsje Oisterwijk, een Bourgondisch dorp met een gezellig dorpsplein.
Na een kop koffie, doen we rondje dorp inclusief een wandeling over de plaatselijke markt.
Van daaruit rijden we in de regen naar Oirschot en wanneer daar na drie gemiste afslagen aankomen is het net weer droog.
Het wordt een beetje eentonig maar ook dit is weer een heel gezellig dorp met veel horeca, ook hier lopen we wat rond en eten daar een broodje.
Ons volgende doel is Heeze, daar staat een kasteel maar het is helaas niet te bezoeken, we lopen er half om heen, maken wat foto’s en rijden door naar Geldrop.
Ook daar staat een kasteel en die is wel van binnen te bezichtigen.
Het is een mooi kasteel en van de vrijwilligers krijgen we nog wat aanvullende informatie.
Hierna gaan we naar de bijhorende kinderboerderij, zintuigentuin en de Engelse landschapstuin.
Intussen is het tijd geworden om een plekje voor de nacht te zoeken en we komen terecht in Helmond, ook hier is een kasteel maar dat zien we morgen dan wel weer?
Dag 15
Helmond – Deurne – Ommel – Grathem – Thorn – Ohé en Laak 119 km.
Het eerste wat we vandaag doen is het kasteel van Helmond bezoeken, het valt niet mee om een parkeerplaats te vinden en achteraf hadden we beter kunnen lopen vanaf de camperplaats, maar ja dat is iets met een koe en kont.
We rijden door naar Deurne, daar zit de Ossenbeemd en volgens ons boek “Nederland voor nop” hebben ze daar ook een vleermuizenburcht. Wanneer we daar zijn zit er een soort van kinderboerderij en iets van een natuurtuin, heel leuk om te zien maar geen vleermuizen.
We vragen nog een van de medewerkers maar die weet van niks, nou moeten we er wel bij vertellen dat de gids uit 2003 komt?
Ook staan er nog twee kastelen in Deurne, een “groot” en een “klein” kasteel.
Het grote kasteel is een ruïne en het kleine kasteel is niet geopend voor bezoekers, maar beide zijn ze zeer mooi.
Op naar Ommel, dat is een bedevaartsplaats en we brengen een bezoek aan de “Onze Lieve Vrouwekerk”. We maken een tussenstop bij een benzinepomp waar voorzieningen zijn voor campers, met een lege vuilwatertank, een schone wc en een volle watertank gaan we naar Grathem, Limburg.
Misschien niet zo heel verrassend maar ook hier staat een kasteel, helaas is deze ook niet geopend voor bezoekers.
Op naar het witte stadje Thorn, een historisch en toeristisch stadje gevuld met witte huizen.
We dwalen daar wat rond en daarna besluiten om een camperplek op te zoeken, we willen naar de jachthaven van Ohé en Laak maar Roderick tikt het niet goed in op de navigatie en we komen terecht in Roermond, dan daar maar naar de jachthaven maar wanneer we daar aankomen blijkt die vol te zijn.
Terug naar Ohé en Laak, achteraf blijkt dit zeer goed uit te pakken, we staan op een prachtig plekje aan het water, morgen wordt het mooi weer dus we blijven hier een extra dagje.
Dag 16
Ohé en Laak 0 km.
Vandaag een dagje niks doen, behalve een bezoekje aan de bakker. Volgens de mijnheer bij de receptie is de bakker in het dorpje 700 meter verderop dus kan Roderick daar mooi even heen lopen met de honden. Het dorpje is inderdaad 700 meter lopen maar de bakker zit aan het einde van het dorpje, dat valt dan wel tegen met slippers onder je voeten, maar goed hij komt weer terug met brood en gebak.
Op wat zwemmen na was dat dan wel weer de nodigde beweging voor vandaag, morgen weer verder.
Dag 17
Ohé en Laak 0 km.
Niets is zo veranderlijk als de mens, het is nog steeds mooi weer, we blijven nog 1 dagje en eten pannenkoeken ??
Dag 18
Ohé en Laak – Roosteren – Susteren – Born – Bunde – Maastricht 121 km.
Na 2 dagen niks doen zijn we on the move, de eerste stop is in Roosteren waar we boodschappen doen en halen warme broodjes en wat lekkers voor onderweg.
Nadat we in de camper de broodjes hebben opgepeuzeld rijden we naar Susteren, dit dorpje ligt op het smalste stuk van Nederland.
Daarna gaan we een klein stukje door Duitsland, waar we in het meest westerlijk deel van dit land komen, naar Born waar een kasteel ruïne is en in de kasteeltuin zit een kleinschalige dierentuin.
Het is een leuke dierentuin met niet de standaard dieren.
Na een paar uurtjes rond dwalen vertrekken we naar Bunde, daar begint de mergellandroute.
Het is wel een leuke route maar Roderick is niet tevreden, alle leuke dingen die hij wil zien komen we niet langs.
Na het plaatsje Mesch, het eerste bevrijde plaatsje in WO2, stoppen we voor een kop koffie en om een andere route uit te zoeken.
We zitten lekker in het zonnetje en net op het moment dat we weer verder willen rijden stopt er een auto, het zijn de oom en tante, Marjan & Geert, van Angie die daar toevallig een autoroute doen, heel apart.
Na een half uurtje kletsen nemen we afscheid en wijken van de route af richting Geulhem.
Wanneer we net rijden beseffen we ons dat het al vijf uur is geweest en we proberen een plekje voor de nacht te zoeken.
Na diverse doodlopende bospaadjes en lelijke parkeerplaatsen stoppen we onze zoektocht en rijden naar een plekje die op een besloten FB pagina staat in Maastricht, ook geen mooie plek maar het is wel goed zo.
Dag 18 Deel 2
Maastricht – Maastricht 5 km.
Tijdens het eten kwam de handhaving langs en deelde ons mee dat we hier niet mogen overnachten en werden verwezen naar een officiële camperplaats verderop.
Wanneer we wakker zijn en koffie willen zetten blijkt het gas op te zijn, een slechte start van de morgen ?
We rijden via een benzinepomp richting Margraten en stoppen onderweg voor een kop koffie en een broodje op een mooi plekje. In Margraten is de Amerikaanse begraafplaats van hun tweede Wereldoorlog slachtoffers.
Zeer indrukwekkend om dit te zien.
Intussen is het stralend mooi weer en in het zonnetje rijden we naar Gulpen, waar we wat drinken bij het proeflokaal van Gulpener.
Op naar Chateau Neubourg, het is bijna een ruïne maar wel mooi om te zien, via een tussenstop bij het kasteel in Waalre rijden we binnendoor een prachtig mooie route naar Vaals, het lijkt wel of we in het buitenland op vakantie zijn, waar we uiteraard het hoogste punt van Nederland en het drielandenpunt vastleggen op camera.
We eten daar nog een patatje zuurvlees en Roderick drinkt een lekkere drielanden biertje.
We besluiten dat het mooi geweest is voor vandaag en zien in de app dat er in België een gratis camperplaats is, een kwartier later staan we er, toch nog een dagje in het buitenland.
Dag 20
Kelmis (België) – Hoensbroek – Steyl – Baarlo 127 km.
Vandaag willen we binnendoor naar Arcen, best wel veel kilometers maar als de route net zo mooi is als gisteren dan is dat geen straf.
Het eerste wat op de planning staat is Hoensbroek, onderweg vinden we nog een mooi uitzichtplekje om koffie te drinken.
In Hoensbroek doen we eerst nog wat boodschappen en daarna bezoeken we het kasteel.
Door naar Arcen maar de route valt ontzettend tegen, we komen zelfs nog door een saai stukje Duitsland, zelfs zo saai dat Karin onderweg in slaap valt.
Wanneer we dichter bij de Maas komen word het wel weer mooier en we stoppen in Steyl, wat klein-Vaticaan genoemd word.
We drinken wat op een terrasje en besluiten dat we op zoek gaan naar een camperplaats en komen terecht in Baarlo.
Dag 21
Baarlo – Broekhuizen – Well 82 km.
Eerst even terug naar gisteravond, wanneer we na het eten koffie zitten te drinken komt er een mede-camperaar naar ons toe en verteld ons dat hij onze verhalen op Facebook volgt en het leuk vind om te lezen, daar zijn we best wel een beetje trots op. Ook leuk om te horen hoe we op verschillende manieren het camperen beleven.
Na de koffie besluit Roderick om nog even met Cody naar de uitkijktoren te lopen, een dik uur later en met wat foto’s van een kasteel en het uitzicht is hij terug.
Vandaag is onze eerste stop in Baarlo bij een ander kasteel en daar voeren we ook de hertjes met appels die we uit de bomen plukken.
We volgen de Maas naar Broekhuizen waar we een espresso drinken en nemen het pontje naar Arcen.
Van daaruit rijden we naar Well waar we maar weer eens een kasteel bekijken.
Wanneer we dat gedaan hebben vinden we het wel mooi geweest voor vandaag.
Het is mooi weer en we hebben deze vakantie nog niet gebarbequed, via de Jumbo rijden we naar onze camperplaats in Well. Een mooie plek midden in het bos, aan een natuur-zwemvijver. En het is een warme avond, we kunnen lekker lang voor de camper zitten.
Dag 22
Well – Wellerlooi – Gennep – Mook – Beek en Ubbergen – Huissen 110 km.
Door een reactie krijgen we een tip om de uitkijktoren te bezoeken, Roderick en uitkijktorens is wel een dingetje dus dat doen we als eerste vandaag. Volgens ons hebben we niet de goede toren maar het uitzicht is er niet minder om.
Via een mooie binnendoor route komen we terecht in Gennep.
We doen daar boodschappen en drinken er een kop koffie.
Op naar Mook, daar willen we naar de Mookerschans, daar moet je een prachtig uitzicht hebben over de Maasvallei maar wanneer we de camper parkeren begint het te regenen, jammer.
We drinken daar onder een boom nog wel een kop koffie en Karin vindt weer een nieuw vriendje ?
Door naar de dassen crèche in Beek en Ubbergen maar die is dicht.
De dag loopt inmiddels op zijn einde en we rijden in de regen naar de camperplaats in Huissen waar de zon schijnt.
Aangezien het onze laatste vakantie avond is leggen we al ons kleingeld bij elkaar om uit eten te gaan in het stadje.
We eten lekker en we buiken uit in de camper, morgen uitslapen en kalm aan naar Borger.
Dag 23
Huissen – Borger 165 km.
De vakantie zit er weer op en we hebben 2223 km gereden.
Kort samengevat: Het was een leuke vakantie met typisch Nederlands weer.
Zeeland vonden we veel te druk en Limburg heel mooi.
Vandaag is een reisdag, we vertrekken ‘s middags om 16 uur en om 2 uur ‘s nacht zijn we op ons startplaats voor onze Tsjechië reis.
Dag 2 Marianske Lazne – Loket – Bečov nad Teplou 69 km.
We starten de dag met een bezoek aan Marianske Lazne, we moeten een stevig stukje lopen voordat we in het centrum zijn en belonen ons zelf met een lekker drankje op een terras. Nadat we via het park terug gelopen zijn stappen we in de camper en rijden we door het Boheemse woud naar Loket. Loket is een oud middeleeuws stadje omringt door ongerepte natuur en er staat een prachtig kasteel. We gaan er eerst lunchen en daarna wandelen we door het mooie stadje en bezoeken het kasteel. Rond etenstijd bezoeken we de plaatselijke brouwerij waar Roderick de plaatselijke biertjes proeft en eten daar een heerlijke maaltijd, de gegrilde varken die we daar krijgen komt rechtstreeks uit hun eigen buiten-oven. We sluiten af met een typisch Tsjechië’s nagerecht, warme knoedels gevuld met vers fruit en slagroom. Wanneer we naar Bečov nad Teplou rijden valt de avond komen we in het donker op de camperplaats aan.
Dag 3 (20 augustus) Bečov nad Teplou – Karlovy Vary 41 km.
We beginnen de dag met een bezoek aan de burcht en het kasteel van Bečov nad Teplou. De burcht is niet toegankelijk voor publiek en het kasteel mag je alleen in onder begeleiding van een gids, er zijn 2 rondleidingen en we doen ze allebei. De gids praat alleen Tsjechië’s maar we hebben er een boekje met Engelse beschrijving bij gekregen zodat we kunnen “meelezen”. Beide rondleiding zijn mooi en we weten nu precies alles van de hoed en de rand? Na beide rondleidingen gaan we lunchen onder het genot van een pivo en een kofola. Na het eten gaat Roderick nog even een rondje lopen rond de burcht waarna we verder rijden naar Karlovy Vary. De navigatie staat ,zoals gewoonlijk in de vakanties, op snelwegen vermijden en daardoor zijn behoorlijk lang onderweg door het Boheemse woud maar drinken we nog wel een drankje op een mooi terras met prachtig uitzicht. Wanneer we bijna bij de camperplek zijn ziet Karin een overdekt winkelcentrum waar we dan uiteraard moeten stoppen. We doen boodschappen bij de Albert en Karin breidt haar garderobe nog even uit. Niet veel later komen we aan op de plek van bestemming, het is geen mooie plek en het is ook nog behoorlijk gaan regenen, we blijven lekker in de camper en gaan morgen de stad bezoeken.
Dag 4 (21 augustus) Karlovy Vary – Rokle 71 km.
Vandaag staat een bezoekje aan Karlovy Vary op het programma, het is ongeveer een half uur lopen vanaf de parkeerplaats waar we overnacht hebben. Maar wat een prachtig mooie en schone stad is dit, we komen bijna ogen tekort. Naast al het sightseeing gaan we ook nog met het treintje naar boven waar je een schitterend uitzicht over de stad hebt. Tegen het einde van de dag zijn we terug bij de camper en besluiten om een overnachtingsplek op te zoeken, we komen terecht op Kemp U Lesa in Rokle, het is een druk bezochte camping voornamelijk voor fietsers die daar in trekkershutjes overnachten. We eten er nog een schnitzel en sluiten de dag af met een kop koffie voor de camper.
Dag 5 (22 augustus) Rokle – Ustek 118 km.
Na het ontbijt legen we de wc en vullen de watertank om vervolgens naar Zatec te rijden. Zatec is het hart van de Saaz hop en dat wil Roderick natuurlijk graag zien. Onderweg komen we al langs vele hopvelden en aangekomen in Zatec bezoeken we het hopmuseum, waar de geschiedenis van de hop, de teelt en de oogst mooi wordt weergegeven. Na dik 2 uur zijn we uitgeleerd en gaan we bij de naastgelegen brouwerij wat eten, uiteraard onder het genot van een pilsje. Daarna lopen we een ruimte binnen waar een verzamelaar al zijn flessen bier uit de hele wereld heeft tentoongesteld. Bierbrouwerij Maallust stond er niet tussen , maar nu wel ? Roderick beklimt nog “even” de naast staande toren en dan rijden we verder. We gaan naar Kasteel Libochovice. Via weer een leuke route door het mooie landschap komen we daar een dik uur later aan. We gaan dit keer niet naar binnen maar pakken onze klapstoeltjes en drinken een kop koffie bij het bijhorende vijvertje en overleggen wat we gaan doen. Het word morgen mooi weer en we besluiten water op te zoeken. Via de Facebookpagina van genieten in Tsjechië vinden we op drie kwartier rijden een meer waar ook diverse strandtentjes zijn, daar gaan we heen. Wanneer we daar aankomen ligt er pal naast het meer ook een camping, hier blijven we nog even ?
Dag 6 (23 augustus) Ustek 0 km.
Het is warm vandaag dus blijven nog maar een dag hier. We liggen de hele dag tussen de Tsjechen aan het strand, lekker niks doen en genieten van het weer onder het genot van wat hapjes en drankjes die we halen bij het strandtentje. Morgen weer verder.
Dag 7 (24 augustus) Ustek – Nové Město pod Smrkem 132 km.
Na een dagje niks doen rijden we, dankzij de hulp met drukken van wat mede camping gasten, met moeite weg van de oneffen en gladde ondergrond van de camping. We rijden weer een mooie route, eerst door het Lausitzer Gebergte, onderweg stoppen we bij de Kaufland en kopen daar wat lekkere broodjes die we onderweg opeten bij een mooi plekje aan een meertje. Vervolgens volgen we de weg door het ijzergebergte wat weer net zo mooi is, we stoppen bij een klein meertje om wat te drinken voor de camper en genieten van de omgeving en de rust. Na nog een stop en wat foto’s bij een kerk in Hejnice zoeken we in de campercontact app naar een plek om de dag te eindigen. We komen terecht op Autocamp Nové Město in Nové Město pod Smrkem. Een hele leuke, drukke maar gezellige camping aan een klein meertje die helemaal is ingesteld op mountainbikers. Er zijn diverse bars en eettentjes, uiteraard eten en drinken we daar ook wat want voor het geld hoef je het niet te laten. De camping kost 130 CZK en voor twee hoofdgerechten inclusief twee drankjes betalen we 360 CZK (€1 is ongeveer 25 CZK).
Dag 8 (25 augustus) Nové Město pod Smrkem – Janské Lázně – Pec pod Sněžkou – Vrchlabí 143 km.
We zijn er op tijd bij vandaag en na het ontbijt verlaten we de camping. Het eerste tussenstopje is bij een groot stuwmeer wat helemaal omheind is, achteraf blijkt het gebruikt te worden voor drinkwaterwinning. We rijden door het Krkonose gebergte naar Janské Lázně waar we een hele grote uitkijktoren zien, dit moet Roderick beklimmen? Karin en de honden blijven achter op een terras, een dik drie kwartier later is Roderick boven en het uitzicht is fantastisch maar wat nog mooier is, je kunt met een glijbaan weer naar beneden en dat duurt zo’n 30 seconden, awesome! We rijden verder naar Pec pod Sněžkou waar je met een gondel naar de top van de Snezka berg (de hoogste berg van Tsjechië) kunt. Karin en hoogtes is niet echt een goede combi dus zij en de hondjes blijven achter in de camper. Anderhalf uur later is Roderick weer terug en ook hier was het uitzicht, ondanks dat het wat mistig was, fenomenaal! De dag loopt inmiddels op zijn einde en we besluiten naar Vrchlabí te rijden waar wederom een autokemp (camping) aan het water zit. Ook hier zit weer een soort van bar/restaurant bij, wat altijd een gezellige bedoeling is. We bestellen in ons beste Tjechie’s eten, wat tot lachwekkende momenten leidt van het barpersoneel maar wel wordt gewaardeerd. Na het eten gaat Roderick nog met succes op zoek naar een cache bij het voetbalstadion en terwijl hij dit vindt klinkt er luid gejuich vanuit datzelfde stadion, toch leuk dat ze zo met je meeleven ?
Dag 9 (26 augustus) Vrchlabí – Jičín – Malá Skála 93 km.
We beginnen de dag met een volle planning, de eerste is het dorp Jičín. We kunnen moeilijk een parkeerplaats vinden dus zetten we de camper maar bij de Kaufland neer en wandelen het dorp in. We stoppen eerst op een terras voor een kop koffie en een chocoladecake waarna we het dorp door wandelen, Roderick beklimt nog even de plaatselijke toren en koopt zure haring en iets van worst in zuur. We besluiten om bij de Kaufland naar binnen te gaan om wat broodjes te halen voor onderweg en komen naar buiten met een gebraden hele kip en BBQ vlees. Onderweg zoeken we een plekje om al dat lekkers op te eten maar dat valt niet mee. Uiteindelijk kunnen we stoppen bij een grote parkeerplaats en gaan daar lunchen . Met een volle buik rijden we verder naar Malá Skála, het is rond 16 uur dat we daar aankomen. Het is best warm en we zien een camping aan de rand van een riviertje, we laten de planning voor wat het is en stoppen, we gaan aan de rivier staan. Intussen had Roderick al gezien dat daar een brouwerij zit en terwijl hij daar een biertje drinkt doet Karin de was. Rond zeven uur zetten we de BBQ aan, het echte vakantiegevoel!
Dag 10 (27 augustus) Malá Skála – Groningen 864 km.
Onze laatste dag Tsjechië en echt helaas, wat is dit land ons goed bevallen. Prachtige en diverse natuurgebieden, mooie dorpen en steden, veel historie, genoeg camper/campingplaatsen, vriendelijke bevolking en alles redelijk goed te betalen? Maar we hebben geen keus, Karin moet woensdag om 12 uur op de Hanzehogeschool in Groningen zijn voor haar motivatiegesprek en een 21+ test zodat ze voor haar werk een HBO-opleiding kan doen. Maar voordat we de navigatie op Stad instellen rijden we naar Friedstejn waar een ruïne van een kasteel staat, daarna rijden we door naar Troskovice en bekijken daar de overblijfselen van Kasteel Trosky. Onze laatste bezienswaardigheid wordt Kasteel Kost in Sobotka, we eten daar onze laatste Tsjechiese lunch en terwijl een soort van kantinemaaltijd nuttigen zien we een eindje achter ons koks die op hele grote platen aan het grillen zijn. Daar balen we van want dat had ons ook lekker geleken. En dan gaan we tocht echt beginnen aan de terugweg, we rijden door Boheemse Zwitserland en in Děčín maken we ons laatste kleingeld op. Wanneer we Děčín uitrijden begint de camper onregelmatig te rijden en het klinkt alsof er ergens lucht ontsnapt. Helaas een bekend geluid, een lekke turboslang. We stoppen bij een Tsjechiese benzinepomp voor de laatste keer tanken en vragen of er een garage in de buurt is, helaas niet dus dan maar verder rijden. We vinden in de navigatie een garage wat maar een klein stukje omrijden is. We komen terecht bij een nette en professionele VW garage in Bahretal, Duitsland. Een dik uur later rijden we daar weer weg. (de slang was niet stuk maar los geschoten) Goed en wel op de snelweg let Roderick niet op en rijdt een afslag voorbij, de navigatie leidt ons een stuk door Dresden en eenmaal op de route mogen we ook nog aansluiten in de file. Vanaf dan rijden we op wat baustelle na vrij vlot door, totdat we wat lawaai horen in het woongedeelte van de camper. Cody is niet lekker en aan de diarree, we stoppen op de eerst volgende parkeerplaats en ruimen de boel op, nog geen half uur later moet ons lief hondje ook nog overgeven, weer de camper aan de kant. Dit herhaald zich nog een keer of drie en uiteindelijk komen we pas om vier in Groningen aan, we drinken nog wat en gaan op bed. Morgen na Karin haar gesprek verder on tour.
Dag 11 (28 augustus) Groningen – Noordpolderzijl 53 km.
Na een korte nachtrust volgt een spannende dag voor Karin, vanmiddag is de toelatingstest en motivatiegesprek voor haar HBO-V opleiding. Roderick zet Karin af bij de Hanze hogeschool en gaat zelf met de honden naar het Noorderplantsoen. Om drie uur is er witte rook, ze heeft het gehaald! We stappen in de camper, bestemming Noordpolderzijl. Wanneer we daar aankomen lopen we eerst met de hondjes de dijk op, het is heel anders dan Tsjechië maar niet minder mooi. Op het terras vieren we Karin haar toelating met een borrel en wat lekkers. Nu lekker in de zon voor de camper en vanaf morgen de noordzeekust verkennen.
Dag 12 (29 augustus) Noordpolderzijl – Emden 152 km.
Omdat we nog niet weten waar we vandaag terecht komen rijden we ‘s morgens eerst naar Uithuizen voor boodschappen. Na het winkelen tanken we diesel en LPG en zetten koers naar Duitsland en proberen zoveel mogelijk de kustlijn te volgen, onderweg eten we bij de Eemshaven nog een lekkere Hollandse uitsmijter en rijden via Polen naar Duitsland. De eerste stop is in Ditzumerverlaat, waar we de wc en vuilwatertank legen en de schoonwatertank bijvullen, we kunnen er weer tegenaan. We besluiten naar Emden te rijden, daar moet een mooie camperplek aan het einde van de landtong zijn. En het is inderdaad een mooie plek met veel bekijks. Voor ons zien we grote zeeschepen op zee, links van ons varen ze de sluis in en recht van ons wordt er een schip gelost. We zitten hier goed.
Dag 13 (30 augustus) Emden – Campen – Greetsiel – Leybuchtsiel 59 km.
Nadat we een groot zeeschip de sluis in hebben zien varen rijden we naar het centrum van Emden voor een kop koffie en boodschappen, we kopen een kop soep op de markt en eten die op in de haven. We vervolgen de kustlijn en de eerste stop is bij de hoogste vuurtoren van Duitsland, Leuchtturn Campen. Die is 65.3 meter hoog en telt 320 treden, uiteraard gaat Roderick de beklimming aan. We rijden verder naar Greetsiel, een heel mooi havendorpje. Onder het genot van een drankje zoeken we een plek op waar we aan het water kunnen staan en via de Park4Night app vinden we er een vlakbij, het is geen officiële camperplaats maar word wel gedoogd. Het is mooie plek en Roderick neemt ook nog een duik van de steiger. Na de zwem eten we een soepje en een in de supermarkt gekochte flamkuchen, nu aan de koffie met een Becherovka, proost.
Dag 14 (31 augustus) Leybuchtsiel – Nessmersiel 32 km.
We staan op tijd op want het word warm en we willen op zoek naar een plek aan het water, we hebben op de app al een paar plekken gezien en we besluiten om ze gewoon bij langs te rijden. De eerste is vol, de tweede vinden we niks en bij de derde zien we een bord met hondenstrand staan. We stoppen daar, ontbijten, drinken een kop en bepakt en bezakt lopen we naar het strand. We ploffen neer op het strand, tot een uur of vier. Het is eb geworden en in plaats van zwemmen kunnen we alleen nog maar wadlopen, daarbij begint het ook nog harder te waaien waardoor je zo’n beetje gezandstraald wordt. We pakken de spullen op en genieten bij de camper, uit de wind, van de laatste zon. Als ook die weg is zetten we de BBQ aan, een mooie afsluiting van de dag.
Dag 15 (1 september) Nessmersiel – Dedesdorf 194 km.
Het is vandaag Sieltjesdag, we rijden langs de kust door verschillende dorpjes waarvan de namen eindigen met Siel. We gaan van Dornumersiel, Bensersiel, Neuharlingersiel, Harlesiel, Horumersiel naar Wilhelmshaven. Onderweg stoppen we natuurlijk ook regelmatig, het zijn leuke plaatjes met haventjes, gezellige horeca maar met allemaal dezelfde toeristische winkeltjes. Vanuit Wilhelmshaven zoeken we naar een overnachtingsplaats en komen uiteindelijk terecht bij een plekje aan de Weser in Dedesdorf. Het was weer een mooie dag, morgen wordt er regen voorspeld dus dat word een dagje shoppen in Bremen.
Dag 16 (2 september) Dedesdorf – Bremen – Grossenkneten 95 km.
Vandaag staat een dagje shopping centre op het programma dus reizen we af naar waterfront in Bremen. Na een succesvolle dag voor Karin sluiten we daar af met en diner in de fastfood corner en rijden naar Grossenkneten om te overnachten.
Dag 17 (3 september) Grossenkneten – Cloppenburg 32 km.
Vandaag gaan we naar Cloppenburg, we zijn er al op tijd en ondanks dat het een leuk stadje is zijn we er na een middag al uitgekeken. We gaan terug naar de camper, drinken daar een borrel en we halen op de hoek een pizza. Morgen naar Nederland.
Dag 18 (4 september) Cloppenburg – Groningen 192 km.
Vandaag vertrekken we naar Groningen, morgen heeft Karin haar introductiedag op school. We kopen eerst nog aardbeien en yoghurt voor het ontbijt bij de Edeka en halen bij de bakker broodjes voor onderweg. Na het ontbijt starten we de navigatie, die staat nog steeds op “snelwegen vermijden” maar die heeft nogal wat problemen met een wegopbreking in de stad en we rijden nog drie extra rondjes door Cloppenburg. Rond één uur roepen de broodjes ons en we stoppen op een parkeerplaats, net wanneer we zijn uitgegeten begint het te regenen, tijd om verder te rijden. Een dik half uur later rijden we het Groninger land binnen. We besluiten een rondje Oldambtmeer te doen en sluiten dat tochtje af met een drankje in Blauwestad. Via Jumbo Euroborg en Friet van Piet rijden we naar de camperplaats in Kardinge waar we ons eten naar binnen werken.
Dag 19 (5 september) Groningen – Zuidbroek 74 km.
Om 7 uur gaat de wekker, Karin heeft vandaag haar introductiedag op de Hanzehogeschool. Roderick brengt Karin en haar collega Hilda met de camper naar school toe, daarna gaat hij terug naar de camperplek in Kardinge en ruimt de camper alvast wat op. Rond de middag begint zijn maag te knorren, hij rijdt naar restaurant de ringweg om belegde broodjes te halen, maakt een tussenstop bij de Euroborg om te fanshoppen en rijdt naar het stadspark om de broodjes te verorberen. Na een rondje park met de honden belt Karin dat ze opgehaald mag worden. We zetten Hilda af bij haar auto in Kardinge en gaan naar Zuidbroek, daar zit een camperplaats bij de haven. We halen Chinees en drinken buiten nog een kop koffie. Nu een borrel en morgen weer naar huis.
We vertrekken om 17:30 uur uit Borger, we eten in Oldenburg bij de Mexicaan en om 2 uur zijn we op de CP in Grimmen. Morgen Polen in!
Dag 2, 160 km.
Vandaag rijden we Polen in, onze eerste stop is in Świnoujście waar we “lunchen”. Na de lunch willen het pontje pakken naar de overkant maar de regelmeneer vind dat we te zwaar zijn en het pontje 6 kilometer verderop moeten nemen dus rijden we daar maar heen. Daar blijkt dat we eerst een dik uur in de wachtrij moeten staan maar ach we vakantie. Wanneer we het pontje verlaten rijden we een stuk door nationaal park “Wolin” en komen in Wolin uit. We besluiten om naar de camperplek bij het strand te rijden en dat blijkt een goede keuze. We staan op een groot terrein tussen de bomen vlakbij het water waar vanaf de steiger gevist wordt, je kan er ook zwemmen maar daar is het toch iets te fris voor. Na de borrel eten we een soepje met een broodje ei en zien de zon onder gaan, het ultieme vakantiegevoel.
Dag 3, 125 km.
We worden wakker met de zon op de camper, heerlijk! Na het ontbijt rijden we naar Wolin om de camperplaats te betalen en om wat boodschappen te doen, wanneer we dat gedaan hebben rijden we naar het Wolinski Park om daar het bizonreservaat te bezoeken. Na een korte wandeling komen we bij een soort van veredelde dierentuin waar naast de bizons ook hertjes, vogels en wilde zwijnen te bewonderen zijn, al met al stelde het niet zo heel veel voor maar het was leuk om te zien. We vervolgen onze route langs de kust en maken een tussenstop in Rewal waar we een ijsje eten en een biertje doen. We rijden verder over een best wel slechte weg naar Kolobrzeg waar we de camping opzoeken. Het is redelijke grote camping waar alles best wel dicht op elkaar staat, niet echt ons ding maar goed. Na een maaltijd in het bijhorende restaurantje lopen we naar het strand, we drinken daar een espresso en wandelen met de honden langs de zee terwijl de zon onder gaat. Terug op de camping zitten we nog lekker buiten aan een drankje.
Dag 4, 197 km.
We rijden om half elf de camping af en proberen de kust te volgen maar dit blijkt niet mee te vallen. Aan het begin komen we nog een leuk strandje tegen maar omdat we daar de camper niet fatsoenlijk kunnen parkeren rijden we door. We komen aan in Darlowo en aangezien onze maagjes knorren gaan we op zoek naar een restaurant. Het valt ons op dat, tot nu toe, er bij de restaurants geen lunchkaart is dus we gaan maar weer aan de warme maaltijd. Roderick eet hier zijn eerste Poolse specialiteit, Zurek. Dat is een soep van gezuurd roggemeel gevuld met vlees, paddestoelen en een gekookt ei, hij vond het lekker! We rijden weer verder maar de zee volgen wil niet echt lukken, we maken nog een tussenstop bij een meertje om wat te drinken en rijden weer door. Na een poosje nemen we een verkeerde afslag en komen terecht op een zandpad, de navigatie zegt dat dit pad maar 3 km lang is dus we rijden tergend langzaam door om na 3 km op het volgende zandpad terecht te komen. Dit gaat wel 15 km zo door en met het zweet in de handen komen we na een dik uur eindelijk weer op de verharde weg. We rijden naar nationaal park Slowinski, daar zijn de bewegende duinen te zien. We parkeren de camper voor de nacht en besluiten om nog “even” naar de duinen te lopen, doordat we al kletsend niet goed opletten lopen we twee keer het toegangspad mis, 9 km en 2 uur later zijn we weer terug bij de camper. Karin warmt nog een maaltijd uit blik op en we gaan op tijd op bed.
Dag 5, 138 km.
Nadat we een paar foto’s van onze overnachtingsplaats hebben gemaakt vertrekken we weer met hetzelfde doel als gisteren, de kust. Al heel snel komen we bij een mooie plek maar op het strand na was daar alles dicht dus rijden we verder. Na weer een stuk rijden komen we in Karwia, daar zit een leuk strand maar kunnen we de camper niet kwijt, dan maar lunchen. Roderick probeert weer een Poolse soep namelijk Rosòl, een heerlijke kippensoep. Karin neemt een goulashsoep en ook die was heerlijk. Als hoofdgerecht heeft Karin een soort van varkenshaas met placki ziemniaczane, dat zijn Poolse aardappelkoekjes. Roderick kiest voor vis en is weer drukker met de graatjes dan met eten maar dat is dan ook weer zijn ding. We vervolgen onze weg richting het volgende strandje en komen uit bij Chlapowo, waar we het perfecte strandje met parkeerplaats vinden en ook de honden zijn daar welkom. We genieten daar van de zon, het is 26 graden, en lopen wat in de zee. Het water is daar aanzienlijk helderder dan in Nederland maar daardoor zien we ook dat er behoorlijk wat kwallen rond drijven, toch maar even oppassen. Tegen half zes verdwijnt de zon en we besluiten om de boel op te pakken. Volgende bestemming, Hel! Dat is het uiterste puntje van een landtong. Wanneer we daar aankomen moeten we eerst de camper zandvrij maken, als dat achter de rug is lopen we even een stukje de camping af naar een soort van horeca straatje, Roderick eet nog een worst van de grill en Karin besteld een grote patat, en groot is dan ook echt groot 😉 Na de koffie gaan we nog douchen, morgen bij daglicht maar kijken hoe de Hel er uit ziet.
Dag 6, 117 km.
Na een goede nachtrust staan we ‘s morgens op tijd op, we willen naar het uiterste puntje van de landtong. Het is een leuke wandeling met diverse herinneringen aan de tweede Wereldoorlog. Uiteraard wil Roderick ook op de foto op dat punt en komt met de schoenen vol zand weer terug. Op de camping vullen we de watertank en legen de wc en rijden de landtong weer af. De volgende stop is Gdynia. We parkeren aan het aan einde van de boulevard en lopen richting de stad, onderweg stoppen we voor een soepje ( de Poolse tomatensoep kan nu ook worden weggestreept ?) en een broodje en lopen de stad in. Het gedeelte waar we lopen vinden we niet zo heel bijzonder en na 2,5 uren rijden we weer verder richting Gdansk. We zijn net goed en wel onderweg wanneer Karin een enorme shoppingmall ziet, we gaan vol in de ankers en zetten de camper neer op de parkeerplaats. Na ongeveer 2 uur is Karin weer terug met een voorraadje winterkleding. We eten in de camper nog wat Thaise take-away en na de koffie rijden we weer verder. We willen morgen naar de Westerplatte, daar begon op 1 september 1939 de Duitse invasie van Polen, het begin van de tweede Wereldoorlog. We plaatsen de camper daar op de parkeerplaats voor de nacht.
Dag 7 118 km.
We zijn er op tijd bij vandaag want we willen het monument van de Westerplatte bezoeken. Tijdens de wandeling er heen zien we eerst wat andere monumenten en een aantal overgebleven resten van woningen die ze daar hebben laten staan ter herinnering. Daarna zien we het monument op een grote heuvel voor ons, zeer indrukwekkend en bizar dat hier het begin van de tweede Wereldoorlog was. Onze volgende stop is Gdansk en dan het “oude” gedeelte, voordat we goed en wel de stad in zijn zien we een reuzenrad en uiteraard moet Roderick daar in, Karin beschrijft vanaf de grond op haar instagram hoe hij dit beleefd ? “Ro in rondje 1; *doink doink doink! Waar moet ik kijken, links rechts, Wauh! Andere bankje, staan, joepie! Foto, filmpje, mooi man! 2e rondje; Owh, nog een keer? Maar even weer zitten dan. Leuk! 3e rondje; nog een keer??! Onderuit gezakt, heb het wel gezien. Jawn!” Uiteindelijk heeft hij daar 6 rondjes ingezeten? Daarna lopen we de stad in en het is daar prachtig met zeer mooie gebouwen en straten. Na een Paczki (Poolse donut) en een kop koffie loggen we onze eerste Poolse cache en lopen terug naar de camper, next stop; het kasteel van Malbork. Het is een imposant kasteel wat, net als Gdansk, tijdens WO2 bijna helemaal was stuk geschoten. We lopen daar een paar uur rond en vertrekken naar Elblag, het moet een leuk stadje zijn maar door de harde wind en de regen is het is vandaag niet zoveel aan en we zijn dus weer op tijd terug in de camper.
Dag 8 192 km.
We zijn weer vroeg op pad en willen als eerste naar de bootlift die in het Elblaski kanaal ligt, na een uurtje rijden komen we daar en lopen richting de lift. We hebben geluk, er komt net een boot aan en het is fascinerend om te zien hoe dit gaat. Nadat we broodje in de camper gegeten hebben rijden we weer verder naar Lidzbark Warminski waar een middeleeuws bisschopskasteel staat maar wanneer we daar aankomen zijn ze daar met wegwerkzaamheden bezig en na 3 keer in dezelfde file te hebben gestaan houden we het voor gezien en rijden verder. We gaan naar Reszel waar ook een kasteel staat, bij aankomst eten we op een terrasje eerst een wafel met aardbeien en slagroom en lopen dan naar het kasteel. Via allerlei steile en smalle stenen trappertjes lopen we helemaal naar boven, onderweg staan er verschillende soorten oude martelwerktuigen tentoongesteld, wat hadden ze vroeger pijnlijke methodes om mensen te straffen. We vervolgen ons rit naar Swieta Lipka waar een van de belangrijkste Mariaheiligdommen van Polen staat. Het is een prachtig mooi gebouw en van binnen is die zelfs nog mooier, na het van binnen en buiten gezien te hebben rijden we naar Gierloz, hier is de Wolfsschanze, in 1940 was hier het hoofdkwartier van Hitler. Er zit hier ook een soort van camping bij en omdat het al aan de late kant is besluiten hier te blijven en morgen de Wolfsschanze te bekijken.
Dag 9 178 km.
We zijn er weer op tijd bij en na het ontbijt maken we ons op voor een rondje Wolfsschanze. Ondanks dat er veel bunkers niet meer in goede staat zijn (aan het einde van de oorlog hebben de Duitsers zelf geprobeerd om alles te vernietigen) is het heel indrukkend om te zien. Zeker met de gedachte wat voor kwade plannen hier gesmeed zijn. Wat we dan wel vreemd vinden is dat de geallieerden tot aan het einde van de oorlog niet van het bestaan van dit complex af wisten terwijl het een heel groot complex was en het heel wat werk en beton gekost heeft, dat moet toch opvallen wanneer je zoiets bouwt? We gaan weer verder en rijden het Mazurisch metenplateau binnen, dit omvat de grootste meren van Polen. We zien heel veel water en stoppen voor de lunch in Mikolajki, de zomerhoofdstad van dit gebied. We kunnen nu ook door de Pierogi een streep zetten. Na een wandeling door de haven koopt Karin nog wat Pools servies voor thuis en daarna zetten dan de reis voort. Het is best wel een tocht langs de meren en de niet altijd goede wegen zorgen er voor dat we best wel lang onderweg zijn, maar het is wel mooi. Onderweg stoppen we om wat te drinken bij een leuk mini parkje aan het water. Daar besluiten we om naar Augustów te rijden om daar te overnachten, het is een mooie plek bij een recreatiehaventje.
Dag 10 288 km.
We hebben vandaag drie dingen in de planning,om te beginnen de uitzichttoren bij Mscichy in nationaal park Biebrza. Wanneer je geluk hebt kun je daar elanden spotten. De laatste 3 kilometer daarna toe is echter weer een helse rit over een onverharde landweg, wanneer we daar al stuiterend aankomen blijkt het een prachtige mooie plek te zijn. Karin bakt wentelteefjes en al kauwend genieten we van het uitzicht. Oh ja en geen eland gezien☹️ We gaan we over dezelfde weg terug, nu naar Osowiec, daar zit een beverreservaat. Het is wel weer een mooie route door het nationaal park maar die wegen? Na een uur rijden komen we bij het informatiecentrum en die blijkt dicht te zijn, dus ook geen bevers. Dan maar naar de volgende, het drielandenpunt punt van Polen, Rusland en Litouwen. We moeten hier voor weer helemaal omhoog rijden maar gelukkig kunnen we wel een stukje snelweg meepakken. Rond 18 uur komen we daar aan en gelukkig, we kunnen er gewoon heen lopen. Het is een mooi moment en heel vreemd ook want zoals je kunt zien bij de foto’s zijn de Russen niet echt gastvrij, je mag niet eens op hun kant van de zuil staan. We loggen daar nog een cache en terwijl Karin terug loopt naar de camper vindt Roderick nog een cache in Litouwen. We besluiten een plek voor de nacht op te zoeken en komen uit bij de ingang van nationaal park wigry. Volgens de borden zijn daar ook bevers, het is ons wel best.
Dag 11 283 km.
Voordat we wegrijden loopt Roderick met de hondjes nog een klein stukje het park in en maakt daar wat foto’s van het meertje. We gaan vandaag naar het Tartarendorp in Kruszyniany, hoewel er geen “echte” Tartaren meer zijn is het wel leuk om te zien, ook het kerkhof is bijzonder omdat alle graven naar Mekka zijn gericht. We eten daar allebei ook nog een traditioneel Tartaars gerecht, Karin kiest voor Babka ziemniaczana en Roderick voor Bielusz? Met een volle maag vertrekken we naar Nationaal park van Bialowieza maar dat duurt allemaal langer dan gedacht. De wegen zijn weer niet al te best en rond Bialystok zijn ze met wegwerkzaamheden bezig en dat gaat hier Polen iets minder georganiseerd dan in Nederland. In Nowo Berezowo houden we bij een houten kerkje even een korte pauze en moeten dan nog half uurtje naar de door ons uitgezochte camping. We hadden die camping speciaal uitgezocht omdat daar een wasmachine aanwezig is maar je raad het waarschijnlijk al, die is stuk ? Karin kookt deze avond ook nog twee keer omdat Roderick te zuinig was om eieren weg te gooien en dat maakte de pasta Carbonara niet echt lekkerder, dus eten we spaghetti Bolognese. Tijdens afwas loopt er nog een vos op de camping dus we hebben vandaag in elk geval wel wild gezien!
Dag 12 270 km.
We beginnen vandaag in nationaal park van Bialowieza, omdat je dit park alleen in mag onder begeleiding is het onze bedoeling om met paard en wagen een rondrit te maken. Maar helaas is dat vandaag niet mogelijk, we kunnen wel wandelen met een gids in het park maar dat kan pas aan het einde van de dag, dat word ons te laat. We besluiten om daar wat te eten en het word Bigos, een traditioneel Pools gerecht. Na het eten koopt Roderick daar nog 4 biertjes uit Rusland, Oekraïne, Wit Rusland en Litouwen, als een kind zo blij ? We rijden we naar een ander gedeelte van het park en bezoeken daar een reservaatje met oa bizons, wolven en elanden. Hierna rijden we door naar Grabarka, hier is de heilige berg. Het belangrijkste bedevaartsoord van de orthodoxe christenen in Polen. We gaan verder naar Lublin, een heel mooi historische en gezellig stadje. We parkeren na enig twijfelen en advies de camper op een grote parkeerplaats en gaan de stad in. We eten daar bij de plaatselijke bierbrouwerij. Wanneer we terug komen bij de camper hebben we buren en vlak na ons komen die ook “thuis”, het zijn 3 Belgische vrienden die een tour van drie weken maken om alle bezienswaardigheden van de tweede Wereldoorlog te bezoeken. Onder het genot van Pools pils kletsen we wat af en voordat we er erg in hebben is het 1 uur, nu maar snel op bed.
Dag 13 204 km.
We beginnen de dag met een rondje plaatselijke “zwarte” markt die bij onze overnachtingsplek is, het stelt weinig voor, het is vooral niet moderne kleding en gereedschap. We starten de camper rijden naar Majdanek, een concentratiekampmuseum bij Lublin, het is immens groot en zeer indrukwekkend. We lopen daar drie uur vol afschuw rond. Terug in de camper drinken we een kop koffie en proberen het te laten bezinken. We besluiten om een stuk zuidelijker te rijden en dat is best wel bijzonder hier, je rijdt bij wijze van, van Groningen naar Amsterdam over alleen maar 80 km wegen dwars door dorpjes en steden met kruisingen, rotondes, stoplichten en heel veel zebrapaden. We stoppen aan het eind van de dag op een prachtige camping in Lancut.
Dag 14 174 km.
Weer een rij dag vandaag, we gaan op zoek naar water en tussendoor willen we nog het mooiste kasteel van deze regio zien. Het is een leuke route over kleine bergen en door mooi landschappen. Vlak voor we bij het kasteel zijn staat er een bord met een hoogte beperking van 2 meter 50, wij zijn 2 meter 60 maar over het algemeen worden de beperking wel wat ruimer aangehouden. Wanneer we bij het punt aanhouden lijkt het inderdaad wat laag, terwijl Karin uitstapt om te kijken of het wil rijd Roderick heel langzaam er onderdoor, helaas het past niet en uiteraard moeten we nu weer dezelfde weg terug om richting het water te gaan. Halverwege komen we een nog een bierbrouwerij tegen en natuurlijk stoppen we daar, we kijken daar wat rond en Roderick ruilt wat Maallust biertjes met hun biertjes. We rijden weer verder en even later stoppen we bij een stuwdam en eten daar wat. Het zoeken naar een mooi plekje aan het water valt tegen en rond 17 uur stoppen we maar bij een camping, het is wel bij een strandje dus morgen gaan we genieten van een dagje zon?
Dag 15 0 km.
Het is mooi weer en we hebben besloten om een dagje strand te doen en dat was het dan ook wel?
Dag 16 79 km.
We zijn in het Bieszcady-gebergte en het is super mooi weer, we beginnen de dag met een bezoek aan de grootste dam van Polen bij Solina. Vanaf de parkeerplaats loopt de route via een soort van markt met kleding, souvenirs en eettentjes naar de dam, het is er druk en het uitzicht is mooi. Op de wandeling terug eten we een wafel en iets van gebakken kaas, de ene met jam en de andere met spek, erg lekker! We rijden weer verder en niet veel later stoppen we in Rownia, daar staat een mooie houten Orthodoxe kerk en inderdaad, die is mooi. Een paar kilometer later rijden we Ustrzyki Dolne binnen, er is een markt en het ziet er gezellig uit. We halen er fruit voor het ontbijt, Roderick koopt er een broek en Karin loopt weg op een paar nieuwe schoenen. We drinken er nog wat en gaan dan naar Czarna waar ook weer een mooie houten kerk staat. Na een paar foto’s stappen we weer in de camper en rijden een mooie route door het gebergte. We komen aan bij een uitzichtpunt en stoppen weer, we drinken in de zon een of ander vies alcoholvrij drankje die Roderick eerder deze week van een Pool had gekregen omdat wij hem hadden geholpen om zijn auto te starten met startkabels. We besluiten om een plek voor de nacht op te zoeken en nog even te genieten van het mooie weer, de dag eindigt in Lutowiska.
Dag 17 214 km.
We worden vandaag wakker met regen, jammer want we hadden in de planning om een klein wandelingetje te doen, dan maar in de droge camper. We willen naar het aardolie museum bij Bobkra en volgen weer een mooie route door het gebergte. Tegen half een zijn we er bijna maar stoppen eerst voor de lunch bij een restaurant, de eigenaresse verteld ons dat ze gesloten zijn vanwege een besloten feestje. Intussen klets ze met nog 2 Poolse mensen en zegt dat we wel wat kunnen eten maar dan kippensoep en hoofdgerecht met kip, wij slaan dit aanbod niet af en we worden naar een soort galerijtje geleid waar ze snel een tafel voor ons klaar zet. We eten er heel erg lekker en hoeven maar 60 zloty (ongeveer €15) te betalen wat zelfs voor Poolse begrippen hartstikke goedkoop is, uiteraard ronden wij dit bedrag wel af naar boven? Tien minuten later zijn we bij het aardoliemuseum, Roderick vind het allemaal bere interessant, Karin vind het iets minder en gaat wat eerder terug naar de camper. Nadat Roderick ook weer terug is rijden we door naar Nowy Sacz waar we parkeren voor de nacht.
Dag 18 143 km.
Het is de bedoeling om vandaag naar de zoutmijnen te gaan maar wanneer we wakker worden schijnt de zon, zonde om dan in een mijn te zitten? Dus change of plan, we gaan naar Krakau. Na ongeveer 10 km rijden zien we ineens een mooie parkeerplaats aan een rivier en we maken meteen een stop voor een kop koffie. Een uur later staan we midden in Krakau, we lopen er de hele dag rond, wat een fantastisch mooie stad. Na heel veel foto’s, hapjes en drankjes verlaten we aan bet einde van de dag de stad en rijden naar de parkeerplaats van de zoutmijnen, morgen is er regen voorspeld.
Dag 19 85 km.
Roderick is er op tijd bij vandaag, hij gaat de zoutmijnen, Karin doet waar ze goed in is en blijft op bed liggen? Het is een imposante bezienswaardigheid wat begint met 360 traptrede’s naar beneden. Na ongeveer 2 uur is hij weer terug, we de drinken een kop koffie en zijn een beetje doelloos. We tickets voor Auschwitz maar dat is pas dinsdag om 17:40 uur, we zoeken naar diverse dingen om te doen maar het is allemaal best ver weg. We besluiten om op de gok naar Oświęcim te rijden in de hoop dat er tickets over zijn. Om half twee zijn we daar, Roderick loopt meteen naar de receptie en verdraaid er zijn tickets beschikbaar voor 16 uur, we zetten de camper op de parkeerplaats eten daar onze eerste Golabaki.
Dag 20 309 km.
Tijdens het ontbijt overleggen we wat we gaan doen vandaag want heel langzaam aan loopt de vakantie toch op zijn einde en we zitten nog dik 1000 km van huis. We besluiten om het zuiden te laten voor wat het is en rijden richting het noord westen. De bedoeling is om via Opole naar Wroclaw te rijden. We stoppen eerst nog bij de pomp voor LPG en diesel om 5 minuten later te stoppen bij de Carrefour voor nog wat boodschappen. Eenmaal goed en wel onderweg zien we een grote benzinepomp met het bordje bus/wc en ook daar stoppen we, we legen de wc, de vuilwatertank en vullen ons drinkwater bij. Via de snel en tolwegen arriveren we in Opole, het is lastig om een parkeerplek te vinden want ze er bijna overal met de weg en gebouwen bezig. Na aardig wat rondjes rijden vinden we een plekje, nu eerst maar eens wat eten. Je zult het niet zeggen wanneer je de foto ziet maar we eten pannenkoek, Karin een pannenkoek lasagne, Roderick een crispy rolls pannenkoek gevuld met pulled porc en kaas met een rode bietensoep erbij, het was zeer lekker. Daarna gaan we nog even het stadje in. Wanneer we weg rijden uit Opole trekt Karin aan de noodrem, STOP, DAAR ZIT EEN ACTION!!! Als een kind zo blij komt ze even later weer buiten, ze heeft hier spullen gekocht die in Nederland niet meer verkrijgbaar waren. Inmiddels is het al 7 uur geweest en we besluiten Wroclaw rechts te laten liggen en via de Facebookpagina van Wild Camperen vinden een mooi rustig plekje bij een klooster.
Dag 21 417 km.
Roderick begint de dag met een bezoek aan het klooster waar we overnacht hebben maar helaas is die dicht, dan maar een rondje er om heen lopen. Wanneer bij terug is rijden we naar Glogow en drinken daar een kop koffie. We zetten de reis voort naar Leszno maar daar kunnen we geen parkeerplaats vinden, dan maar naar Rydzyna, het dorpje stelt, op het grote kasteel na, niks voor. We besluiten, net als nog 3 bussen vol met toeristen, om daar maar te eten. Doordat het zo druk was duurde het allemaal wat langer dan verwacht en we besluiten om maar wat kilometers te maken vandaag. Vlak voor Szczecin vinden we een picknickplaats in het bos en stoppen daar, morgen de foto want het is nu te donker.
Dag 22 83 km.
De vakantie loopt nu echt op z’n einde en we gaan vandaag naar Szczecin om ons zloty’s op te maken. Dat blijkt nogal tegen te vallen want na een uur vinden we pas een parkeerplaats en dan kunnen we het “centrum” ook nog niet vinden. We lopen oeverloos rond en belanden bij een cafe aan het water waar we wat drinken. Aan de overkant zien we meer horeca en een grote parkeerplaats. We lopen terug naar de camper en rijden daar heen. Het is een mooie plek om te overnachten en we sluiten de avond af met een lekker etentje bij de Poolse Robin Hood.
Dag 23 388 km.
We worden deze vakantie voor de laatste keer wakker in Polen. We rijden voor de laatste keer naar onze “vaste” supermarkt ,de Biedronka, en daar maken we onze laatste zloty’s op? We hebben vandaag afgesproken met Jeroen en Jolanda, vrienden van het camperforum, ook zijn ze de beheerders van de Facebookgroep Wild Camperen. We zijn weer lang onderweg want het is nog steeds een en al baustelle in Duitsland. Tegen half vijf komen we aan in Bleckede waar Jeroen & Jolanda al zijn. Hun zijn echte wereldreizigers, ze zijn ongeveer 6 maanden per jaar met hun camper onderweg en komen in landen als Mongolië, Benin, Tadzjikistan en Palestina. Je kunt meer over hun reizen lezen op www.campereis.nl Na een etentje bij de Griek drinken we wat in hun camper en luisteren met open mond naar hun reisverhalen. Later als we groot zijn ………..
Dag 24 391 km.
Nadat we Jeroen en Jolanda hebben uitgezwaaid verrekken wij ook, we gaan naar Bremen want Karin wil nog winterkleding kopen. Na een dagje shoppen rijden we naar Borger en dan is het na 5126 kilometer officieel, de vakantie zit er op! We hebben genoten van Polen en de bevolking, het is zeker een aanrader!
We willen dit jaar tussen Hemelvaart en Pinksteren de
Romantische strasse rijden, we vertrekken de woensdag voor Hemelvaart en omdat
het die dag nog heel mooi weer is besluiten we te beginnen bij een plekje aan
het water. Via het camperforum krijgen we de tip om in Varik te gaan staan, dit
is aan de Waal. We brengen de dag luierend in de zon door en zien de vele
schepen voorbij varen.
Dag 2.
Na het ontbijt en de koffie stellen we de navigatie in op
Wurzburg. We rijden de hele dag en met de gebruikelijke tussenstops komen we
rond 17 uur aan op een kleine camping naast rivier de Main. We worden ontvangen
door een nors aan doende barman, die bijna niet te verstaan is maar hij is heel
aardig. We eten daar een lekkere schnitzel, we drinken nog een kop koffie bij
de camper en sluiten de dag af met een lekkere borrel.
Dag 3.
Vandaag beginnen we dan aan de romantische strasse. We rijden
rond 10 uur van de camping af en parkeren even later de camper vlakbij het
Würzburger Residenz, een mooi begin van de dag. Nadat we daar 2 uur lang hebben
rond gedwaald gaan we het centum verkennen, ook dit is allemaal schitterend om
te zien. Vlak voor dat we wegrijden kopen we wat broodjes bij de bakker en eten
die onderweg bij een picknickplaats op. Van Wurzburg rijden we door naar
Wertheim en parkeren de camper alvast op camperplaats, we lopen binnen 5
minuten naar de Altstadt waar we weer onze ogen uitkijken. Terwijl Karin met de
honden terug loopt gaat Roderick nog even een “bultje” beklimmen om bij een
kasteel te komen. Terug bij de camper zitten we rustig bij de rivier en eten we
lekkere chili con carne. Morgen weer verder maar wanneer we dit tempo aanhouden
gaan we de route niet afmaken.
Dag 4.
We verlaten Wertheim en vervolgen de route. De eerste stop is
Tauberbischofsheim. Ook dit is weer een mooi gezellig stadje, eigenlijk kunnen
we dit wel vertellen bij elk plaatsje waar we komen dus laten we ons maar
beperken tot de plaatsnamen met wat foto’s. We rijden door naar
Lauda-Köningshofen, Bad Mergentheim, Weikersheim, Röttingen, Crelingen en
eindigen op de camperplaats in Rothenburg Ob der Tauber. Onderweg vonden we nog
mooi rustig plekje om te lunchen. Rothenburg Ob der Tauber is een oud
vestingstadje, heel mooi om door heen te lopen en de sfeer te proeven echter net
als Carcassonne en de mont saint Michel is het allemaal zeer toeristisch en
daardoor heel commercieel. We eten er nog even wat en gaan dan terug naar de
camper waar we door het mooie weer nog lang buiten kunnen zitten.
Dag 5.
We vertrekken weer mooi op tijd en rijden naar
Schillingsfürst, daar is echter niet zo heel veel te zien dus rijden we weer
door maar door wegopbrekingen en veel een richtingsweggetjes raken we van de
route af en rijden we een binnendoor richting Feuchtwangen, onderweg vinden we
wel weer een leuk plekje om een broodje te eten. We vervolgen onze route en we
komen rond 14 uur aan Feuchtwangen waar op een terrasje een drankje doen, we
halen nog 2 lekkere gebakjes voor onderweg en vervolgen onze route. Wanneer we
onze route vervolgen komt de regen met bakken uit de hemel. We stoppen bij het
volgende stadje, Dinkelsbühl, op de camperplaats met de gedachte om later het
vestingstadje te bezoeken maar het houdt echter niet meer op met regenen en we
besluiten om in de camper te blijven, morgen weer een dag!
Dag 6.
Wanneer we wakker worden is het droog, heerlijk! We lopen na
het ontbijt meteen naar het vestingstadje Dinkelsbühl en ook dit is weer
fantastisch. Na wat gewandeld te hebben gaat Karin nog even shoppen en Roderick
gaat een biertje doen op het terras, wanneer Karin klaar is is het tijd om
verder te gaan maar natuurlijk niet zonder een (te)lange wandeling over de
stadsmuur. Het loopt al mooi tegen het einde van de middag als we in de camper
stappen en dan begint het ook weer te regenen. We besluiten om naar Harburg te
gaan, daar is een camperplaats aan de voet van een burcht. We staan daar
helemaal alleen en Roderick besluit om nog even de burcht te gaan bezichtigen.
Tijdens het rondwandelen in de verlaten burcht ziet hij een deur open staan en
loopt daar naar binnen. Hij komt op de stadsmuur terecht en wandelt daar een
rondje. Bij terugkomst is echter de deur op slot en na weer een half rondje
lopen ziet hij een deur met daarop een bordje nooduitgang, die is gelukkig wel
open. Het is intussen gestopt met regenen en zo zitten we in het zonnetje nog
even van onze avondmaaltijd te genieten.
Dag 7.
We gaan weer op pad en onze eerste stop is in Donauwörth, het
is weer een romantisch stadje met vele mooie gebouwen. Na het uitrijden van het
stadje missen we een routebordje en we rijden een uur om, het voordeel hiervan
is dat we wel weer een leuk lunchplekje vinden. Na de lunch stoppen we in Rain
maar dat vonden we niet zo bijzonder. Na een half uurtje komen aan in Friedberg
waar we wat drinken en een rondje langs de stadsmuur doen. We vervolgen de rit
naar Augsburg maar daar is het zo druk dat we besluiten door te rijden. We
eindigen de dag in Landsberg am Lech, het stafje ziet er mooi en interessant
uit, morgen maar even sightseeing.
Dag 8.
Helaas we worden wakker met regen, we blijven een uurtje
langer liggen maar de regen wordt er niet minder om.
We willen wel graag Landsberg am Lech zien dus gewapend met paraplu en de
jassen gaan we die kant op.
En het is weer een mooi stadje met prachtige vakwerkhuizen en historische
gebouwen, we lopen er dik 2 uur rond, stoppen nog even bij de bakker voor wat
verse broodjes en rijden naar Hohenfurch.
Het daar niet zo bijzonder dus we vervolgen weer onze weg, nu naar Schongau.
Karin is nog koud van het vorige uitstapje en blijft in de camper, Roderick
trekt weer de jas aan loopt naar boven.
Hoewel het wat kleiner is, staan ook hier weer mooie gebouwen.
Met een kwartier is Roderick ook klaar maar omdat hij bij de verkeerde
stadsmuur de weg naar beneden neemt is hij nog een half uur langer onderweg!
De volgende stop is Rottenbuch, waar een groot klooster staat.
Niet alles is toegankelijk dus we maken wat foto’s in de kerk, drinken in het
plaatselijke cafe nog een sapje en stappen weer in de camper.
We rijden naar de Wieskirche, een prachtig mooie kerk.
Na de gebruikelijke foto’s besluiten we dat het mooi is geweest voor vandaag.
We besluiten een plek voor de nacht te zoeken en onderweg komen we een
snackwagen met gegrilde kippen tegen en we stoppen en nemen onze avondeten mee
de camper in.
10 minuten later staan we op een stil plekje onze kipjes te verorberen en heel
even gaan we in gedachten terug in de tijd
Dag 9
We staan vandaag in dubio, gaan we eerst de route afmaken of
gaan we eerst naar slot Neuschwanstein?
Terwijl we rijden zien we een bord met “slot
Hohenschwangau”, dan daar eerst maar heen.
Terwijl we de afslag nemen zien we boven op de
bergen 2 kastelen liggen, de andere blijkt dus Neuschwanstein te zijn.
We rijden een soort van dorpje binnen waar
alleen maar parkeerplaatsen, horeca, souvenirwinkels en toeristen (lees
Japanners;-) ) zitten.
En je kunt er tickets kopen voor vervoer naar beide kastelen met bus of met paard en wagen, we
kunnen ook entreekaarten kopen om beide kastelen van binnen te bekijken maar
gezien de mensenmassa en de prijs zien we daar van af.
We drinken eerst een kop koffie en gaan dan met
paard en wagen naar Hohenschwangau, we vinden het mooi en na “alles” gezien en
gefotografeerd te hebben gaan we lopend naar beneden.
Daar belonen we ons zelf met een lekker glaasje
drinken.
Voor onze “reis” naar Neuschwanstein nemen we de
bus, binnen 10 minuten zijn we boven en vanaf de Marienbrücke kunnen we een
mooie foto maken van het kasteel.
We wandelen nog een klein stukje verder en komen
dan aan bij het kasteel, van dichtbij is die mooi maar van afstand vinden het
eigenlijk. mooier.
Doordat we geen entreekaarten hebben gekocht zijn
we ook zo weer uitgekeken en besluiten om ook nu weer naar beneden te lopen
maar we hebben eerst wat energie nodig dus neemt Karin een traditionele
goulashsoep en Roderick een lekkere dunkelweizen.
Beneden aangekomen stappen we in de camper en
parkeren die even later op een (te dure) camperplek in Füssen, de romantische
strasse is nu ook officieel ten einde.
Dag 10.
De romantische strasse zit er op maar Roderick wil nog wel
graag naar het hoogste punt van Duitsland, de Zugspitze.
Een half uur later staan we in Garmisch-Partenkirchen maar daar kunnen we
alleen met het treintje omhoog en daar doet die bijna anderhalf uur over, dat
is ons iets te lang.
We vragen daar om informatie en we worden verwezen naar een plaatsje verderop
waar de skiliften omhoog gaan.
Daar aangekomen eten we eerst nog even een. broodje bij de camper, we lopen
gezamenlijk naar de ticketverkoop en zien dat een retourtje €56 kost?
Karin twijfelde nog of ze mee ging naar boven maar die twijfel was nu weg.
Roderick gaat alleen naar boven en laat Karin alleen achter.
Het is daarboven een gezellige boel.
Na een biertje, een paar foto’s en wat pasjes in de sneeuw gaat hij weer naar
beneden.
Karin heeft intusseneen terras aan het water gevonden, we drinken daar nog wat
en beginnen dan aan de reis richting het noorden.
Na een uitgebreid diner bij de mcdonalds stoppen we aan het einde van de avond
in Kassel.
Morgen, zaterdag, zoeken we het water op en is Karin jarig.
Dag 11,12 en 13.
Het is zaterdag, het is mooi weer en Karin is jarig.
We zijn nog 300 km van huis en we besluiten om de laatste 2 dagen een plekje
bij het water te zoeken.
De keuze valt op de Twistesee, we hebben geluk want we kunnen nog op een van de
laatste vrije plekken staan, de rest van het weekend is het een komen en dan
vooral weer gaan van teleurgestelde camperaars omdat er geen plek meer is.
We delen ook nog onze plek zodat we een klein maar knus tuintje hebben.
‘S avonds gaan we ter gelegenheid van Karin haar verjaardag uit eten, we eten
heerlijk bij de plaatselijke Tapaceria.
Wanneer we terug zijn bij de camper is het al flink afgekoeld dus sluiten we de
avond binnen af.
Ook zondag is het weer fantastisch, we zitten de hele dag voor de camper.
Maandag vertrekken we op tijd, het is weer gebeurd met de pret?
Rond 18 uur zijn we thuis, we kunnen meteen aan tafel want Angie en Patrick
hebben gekookt, heerlijk!
De vakantie begon vol vreugde,
dankzij collega Flor had Karin een extra dag vrij.
Dat betekende dat we vrijdagmorgen om 10 al weg konden ipv vrijdag 18 uur.
De reis verloopt voorspoedig en we komen zelfs Antwerpen
zonder files voorbij.
Vlak voor Parijs belanden we wel in de file maar dat vinden we geen probleem,
we hebben toch al een dikke halve dag voorsprong op ons reisschema.
Maar wanneer we de file uitrijden hoor ik een harde plof, de camper heeft bijna
geen vermogen meer, ik kan nog net een afrit nemen maar daar stranden we voor
het stoplicht.
Shit!!! officieel sta ik dus nog op de snelweg en dat betekent 112 bellen.
Bij de alarmcentrale verstaan ze geen biet van wat ik vertel over waar ik sta
en ik moet van hun mijn verzekering bellen.
Die komen vlot in actie en na anderhalf uur is de bergingwagen er.
Hij begint wat te mompelen en zegt dat hij ons niet weg mag slepen want we
staan nog op de snelweg. Hij belt met zijn baas en zegt daarna dat hij ons snel
en stiekem wegsleept, gelukkig.
We worden naar het bergingsbedrijf gebracht, alle garages zijn dicht dus we
moeten wachten tot zaterdag.
We vragen of we in de camper mogen blijven slapen maar dat mag niet, ze willen
’s nachts geen mensen op het terrein hebben.
De verzekeringsmaatschappij gaat voor ons op zoek naar een taxi en een hotel
waar ook honden welkom zijn, het duurt even maar om half 12 zijn we in het
hotel.
We checken in en gaan op zoek naar wat te eten en stuiten op de mcdonalds,
altijd goed zou je zeggen?
Dus niet, koude hamburgers, koude kipnuggets en koude patat, bah!
Terug in het hotel blijkt dat het hotel niet in aanmerking komt voor de
“omroep Max keurmerk sticker”, maar goed we hebben een slaapplek.
Morgen weer een dag!
Dag 2
Noisy le sec – Le teich 635 km.
We worden laat wakker en ik bel meteen met de verzekeringsmaatschappij, ze zijn druk bezig om een garage te regelen. In de loop van de middag komt het bericht dat ze een garage gevonden hebben in een dorp 24 kilometer verderop en ze willen ook meteen wel proberen om de camper te repareren. Mocht dat niet lukken dan mogen we wel in de camper slapen, we zijn blij en we lopen meteen naar het bergingsbedrijf om naar de camper te gaan. Halverwege worden we gebeld met slecht nieuws, het bergingsbedrijf werkt niet op zaterdag. We balen ontzettend en vragen hun of ze een hotel kunnen regelen in het plaatsje waar de camper uiteindelijk heen gaat en dat gaan ze proberen. Ondertussen zijn we weer in de camper en drinken een kop koffie. Ik begin me ook steeds meer af te vragen wat nu het probleem met de camper kan zijn. Ik besluit om het mij zeer vertrouwde camperforum om hulp te vragen en binnen 5 minuten zegt iemand, is de slang van de turbo niet los? De slang van de turbo denk ik, die is voor de vakantie nog gerepareerd omdat er een gat in zat. Ik doe de motorkap los en ja hoor, de slang is los geschoten. Na wat gepruts heb ik de slang weer vast en zowaar, de camper doet het weer Rond 17 uur rijden we het terrein af, we zijn we on the move. Onderweg schiet de slang nog een keer los en sta ik op de vluchtstrook weer onder de motorkap, ik begin er al handig in te worden Laat in de nacht stoppen we op een camperplek op ongeveer 10 km van de snelweg, we nemen nog een borrel en gaan op bed.
*Heel veel dank gaat uit naar Aveco/Vrieling, die hebben echt hun stinkende best gedaan om het allemaal goed te regelen, jullie zijn toppers! Ook de leden van het camperforum zijn we dankbaar, zonder hun had ik nooit bedacht wat het probleem zo zijn. En Henry Kuil wil ik nog bedanken, hij was de hele tijd op de achtergrond aanwezig om ons te hulp te zijn.
Dag 3
Le Teich – Duruelo de la Siërra 530 km.
We vertrekken op tijd want ik wil onderweg nog een
nieuwe slangklemtje kopen, er moeten nog broodjes gehaald worden en er moet nog
getankt worden.
Na een klein stukje rijden zien we een intermarche met een benzinepomp, Karin
vind er binnen ook nog slangklemmetjes.
Terwijl Karin de honden uitlaat haal ik het oude klemmetje eraf en plaats de
nieuwe.
Met een volle tank, maag en goed vertrouwen in de slangklem zetten we onze reis
voort.
Het duurt echter niet lang of de slang laat weer los.
Ik maak de slang nu vast met 2 klemmen en controleer bij elke stop de klemmen.
We rijden het laatste stuk binnendoor en stoppen regelmatig om wat te eten,
foto en koffie momenten.
Rond 19 uur komen we aan in Duruelo de la Siërra, onze overnachtingsplek.
We gaan nog het dorp en daar blijkt het hele weekend al feest te zijn.
Vandaag is er live muziek en een optocht met vuurwerk.
Cody en Shooter vinden dit helemaal niets en worden er bang van, snel terug
naar de camper.
We drinken nog een borrel en gaan op bed, maandag gaat de vakantie echt
beginnen.
Dag 4
Duruelo de la siërra – Soria 103 km.
Vandaag begint het eigenlijk echt, omdat we de rivier
de Duero(Spanje)/Douro(Portugal) willen volgen beginnen we bij de oorsprong.
Dat blijkt een stevige bergopwaartse wandeling van dik 2,5 km te zijn en
natuurlijk ook weer bergafwaarts terug.
Aan het begin van de wandeling hebben we het behoorlijk warm van het lopen maar
des te hoger we komen des te mistiger en kouder het wordt. Dat maakt de klim
best zwaar.
Maar samen met de hondjes halen we het en we zijn weer een ervaring rijker.
Terug bij de camper drinken we koffie en eten wat gehaktballetjes in satesaus,
dat wandelen maakt wel hongerig hoor.
We zetten de navigatie op snelwegen vermijden en stellen hem in op Soria.
Via allerlei leuke binnendoorweggetjes, met foto en koffie momenten komen we
rond half 7 aan bij een camperplaats, het is een groot parkeerterrein bij het
voetbalstadion en een universiteit.
Het voelt goed dus we besluiten om hier te blijven.
We hebben intussen ook wel weer trek en lopen de stad in, het is een leuke stad
en we belanden bij een soort van tapas bar. Meer regel dan uitzondering hier.
Veel buitenbarrerjes met statafels voor je tapasborrel. De Spanjaard maakt er
gretig gebruik van, het is druk in de stad.
We moeten alleen nog even wachten tot kwart over 8 want dan gaat pas de keuken
open, kan ik mooi wat biertjes drinken en Karin is met behulp van Google de
menukaart aan het vertalen.
Rond 10 uur zijn we uitgegeten en lopen terug naar de camper.
Morgen weer verder.
Dag 5
Soria – Aranda de Duero 187 km.
We beginnen de dag op tijd want we willen nog wat
boodschappen doen dus de eerste stop is de Le Clerc, we drinken daar nog een
espresso en dan gaan we op pad.
We nemen zoveel mogelijk binnendoorweggetjes om de Duero te volgen maar dat
blijkt heel lastig.
Desondanks rijden we een mooie route met veel rust en foto momenten.
Hoogtepunt van de dag is wel een ruïne op een grote “heuvel”.
We stoppen daar voor een borrel en wat in de oven gebakken broodjes.
Het is al na 4 uur wanneer we de camper weer instappen.
We rijden weer via verlaten wegen door naar Aranda de Duero waar een camperplaats
is, we staan daar op een leuke plek met uitzicht op de Duero.
We gaan nog even het leuke stadje in voor een hapje en een drankje en buiken
uit in de camper, op naar morgen.
Dag 6
Aranda de Douro – Tordesillas 157 km.
Wakker worden, koffie drinken, eten, douchen, honden
uitlaten, vuil watertank legen, wc legen, drinkwater vullen en dan is het zo
elf uur voordat je wegrijdt.
In Penafiel stoppen we voor een klein bezoekje aan de supermercado en aan de
Chinese action waar we twee kleine stoeltjes kopen, we nuttigen nog even een
espressootje met 2 tapas en vervolgen onze route.
Onderweg komen we een imposant kasteel tegen waar volgens de reisgids ook nog
een grote ondergrondse kelder met wijnmuseum zit, daar moeten we heen!
Na een aardige klim met de camper staan we voor een dichte poort, hoewel het
nog “maar” kwart voor twee is komen we er niet meer in, ze zijn
tussen 2 en 4 gesloten ?
Intussen is de temperatuur behoorlijk op gelopen en we besluiten een camping op
te gaan zoeken zodat we het mooie weer nog meepakken.
Dat zoeken lukt wel want campings blijken schaars te zijn en na lang speuren
zien we dat er een camping in Tordesillas is. Rond 5 uur komen we daar aan.
We draaien de luifel uit, zetten de stoelen buiten en instaweather tikt 28
graden aan.
’s avonds eten we een kleinigheidje en wandelen nog even door het inmiddels
verlaten stadje. De ‘entree’ wordt bemand door een standbeeld van een
levensgrote stier. Het stikt er dan ook van de aanwijzingen dat er stierenruns
gehouden worden. Gaten in het wegdek voor de hekwerken die we her en der zien
liggen. Heel veel hotels en heel veel logo’s van stieren. Maar goed. Terug naar
de camping.
Nog een borrel onder de luifel en dan morgen weer verder met onze trip.
Dag 7
Tordesillas – Miranda do Douro 197 km.
Vandaag stonden we voor de 1e keer deze vakantie op
een camping, Karin had daar s’avonds de was gedaan en s’morgens hebben we na
het ontbijt eerst uitgebreid gedoucht.
De eerste stop was Medina del Campo waar volgens de gids een van de mooiste
kastelen van Spanje staat en dat was zeker waar.
We lopen daar vol verwondering rond en maken best veel foto’s.
Na wat te hebben gedronken bij de camper op de parkeerplaats rijden we verder
naar Toro, een monumentaal stadje, we “lunchen” daar en met een volle
maag zetten we de route voort.
We zien onderweg weer prachtige vergezichten en tegen het einde van de dag
rijden we Portugal in.
We besluiten naar een camping in Miranda do Douro te gaan zodat we nog lekker
de avond voor de camper kunnen meepakken en dat lukt goed want het is hier ook
nog een uur vroeger.
Karin warmt nog een lekker soepje en broodje op en we genieten van het mooie
verlichte stadje.
Morgen eens kijken hoe het er bij daglicht uitziet en dan rijden we verder de
Douro af.
Dag 8
Miranda do Douro – ???️ 109
km.
Vandaag beginnen we rustig aan, we staan aan het
stroom dus na het eten en douchen maken we de camper schoon en halen ons
stofzuigertje er door.
Daarna gaan we naar Miranda do Douro wat heel mooi gelegen ligt aan de Douro.
Na wat eten en een kleine boodschap zetten we de navigatie aan op coordinaten
die we gekregen hebben van één van de camperforumleden.
Dit plekje moeten we absoluut voor ons zelf houden en dat doen we dan ook.
De rit gaat niet over geplaveide wegen, op een gegeven moment moeten we een
heel krap bochtig straatje door waar we net door heen passen maar aan het einde
blijkt dat we ineens bij mensen achter het huis staan. We kunnen er ook niet
keren, dan maar heeeel langzaam achteruit dezelfde weg terug.
Rond 4 uur komen we uiteindelijk op de plaats van bestemming en het is er echt
fantastisch. De weg erheen laat veel te raden over. Desolaat en heel veel
zwartgeblakerde landerijen. Bosbranden?
Op het plekje waar we staan vliegen allemaal gieren die rond deze tijd gevoed
worden door de plaatselijke boeren zodat ze het vee met rust laten.
Wat een adembenemend gezicht, dit is niet met foto’s uit te drukken.
We genieten hiervan tot het donker wordt en zitten lang in alle stilte buiten.
Dit voelt zo alleen op de wereld. Het is inderdaad een gouden tip.
Dag
9
???️ –
Pinhao 165 km.
Vandaag staan we op tijd op want de gieren wachten
niet op ons en zo waar, deze morgen vliegen ze nog dichterbij over ons heen.
Wanneer de gieren ons verlaten vertrekken wij ook, het was een fantastisch
plekje!
We vervolgen onze route langs de Douro en komen rond lunchtijd uit in Vila Nova
de Foz Côa, inderdaad een mond vol en dat zaten we na het eten ook.
Opvallend is de vriendelijkheid van de Portugees wanneer we te gast zijn,
zolang hij niet achter het stuur zit.
We hoeven maar even te stoppen om de kaart te lezen en de hulp komt eraan. Als
een Portugees langzaam praat is hij beter te verstaan dan een Spanjool. Dus
luisteren we gemoedelijk naar alle uitleg en doen er vervolgens niets mee. Het
is goed bedoeld.
Ook blijven we ons verbazen over de constante geur
van brandhout in de valleien. In de capitool staat dat het authentiek is voor
de noordelijke provincie, maar waarom staat er niet bij. Dat we dus verkoolde
heuvels tegenkomen en veel mistige rookluchten op afstand is en blijft het de
vraag waardoor dit komt.
Maar wat ons het meest verbaasd is de troep die ze overal achter laten, niet
normaal!
De allermooiste plekjes liggen bezaaid met afval, ze flikkeren echt alles in de
berm.
Het einde van de dag nadert en we zoeken op de navigatie een
overnachtingsplaats uit en komen terecht in Pinhôa, een aanlegplaats voor de
plaatselijke cruiseboten en dan niet de 020 bootjes maar de echte
“love” boten.
Na een wandeling door het stadje belanden we in een café/restaurant waar al het
bootpersoneel ook zit.
Onder het genot van een drankje verzinnen we wat al hun functies zijn naar
aanleiding van hun kleding.
Achteraf blijkt dat alle personeel van de verschillende boten door elkaar heen
zit.
We call it a day!
Dag 10
Pinhâo – Celorico de Basto 93 km.
Na weer een goede nachtrust hadden we vandaag een
aantal dingen in de planning staan, om te beginnen een rondvaart van 2 uur over
de Douro onder het genot van een bijhorend glaasje port.
Echter wanneer we ons melden is de 2 uur durende rondvaart al volgeboekt, de 1
uur durende tocht kon nog wel dus doen we dat maar.
Op zich was het wel leuk maar na een half uur varen keerde het bootje om en zag
je hetzelfde nog een keer maar we hebben wel over de Douro gevaren.
We eten nog een broodje in het stadje en rijden dan een stukje noordwaarts want
het is warm en daar ligt een camping aan een klein riviertje waar we kunnen
zwemmen.
We rijden een heel stuk langs de Douro met weer prachtige uitzichten.
We komen nog langs een grote stuwdam waar ook een sluis zit, zeer indrukwekkend
om te zien hoe daar een boot ongeveer 40 meter omhoog gaat.
Rond 5 uur Portugese tijd komen we via veel klimmen en dalen op de camping aan
en het begint spontaan te regenen.
Dat zwemmen laten we maar.
Morgen zakken we weer af naar de Douro en daarna langzaam richting de kust.
Dag 11
Celorico de Basto – Entre os Rios 120 km.
Vandaag een rustig dagje, we vertrekken rond 12 uur
met een volle watertank, een lege vuilwatertank, een lege wc en hebben geen
einddoel behalve dan “onze” rivier te blijven volgen.
Dit gaat vandaag niet helemaal goed omdat we navigatie niet instellen op wat
routepunten.
Daardoor rijden we bijvoorbeeld al een kwartier in de 1e versnelling achter een
tractor aan en wanneer we die rookmachine eindelijk kunnen inhalen blijken we
allang de juiste afslag gemist te hebben.
Dan is natuurlijk keren op de bochtige kringelweggetjes een hele opgave, maar
goed wanneer we eenmaal de goede route weer te pakken hebben genieten we ook
weer.
We drinken onderweg nog 4 espresso en 1 water en moeten maar liefst €3.30
betalen ?
De volgende stop is een hotel waar we, onder het genot van een prachtig
uitzicht, ook nog even een consumptie nuttigen.
Dan vervolgen we onze route via nog meer bochtige weggetjes totdat Karin in de
verte een leuk haventje ziet, na er 3 keer om heen gereden te zijn komen we er
toch terecht. (Karin zit morrend naast mij, de beste stuurlui…die doet net of
ze de weg hier kent?)
We doen bij de plaatselijke bar nog een borrel en zodra de zon wegzakt zoeken
we de camper op, morgen weer verder!
Dag 12
Entre os Rios – Moreira 15 km.
Een
heel kort ritje vandaag, we hebben namelijk op een camper app een plekje aan de
rivier met strand gezien.
Nu is het altijd afwachten of die informatie klopt maar deze keer klopte die en
om half 12 liggen we tot 7 uur te bakken in de zon, zwemmen wat en doen voor de
rest helemaal niks.
Einde verhaal 😉
Dag
13
Moreira – Porto 61 km.
Vandaag is de laatste etappe van
onze Douro trip, we volgen de N108 tot we in Porto zijn.
We rijden naar het strand en lopen over de pier waar de Douro in de zee
uitmond.
We proberen nog om de camper ergens te parkeren om de stad te verkennen maar
dat blijkt een mission impossible.
We besluiten dan maar om een camping op te zoeken en een half uurtje later
arriveren we daar.
‘S middags doen we nog een drankje bij een strandtent eenmaal op de camping
aangekomen draait Karin er nog even 2 wassen door en ik ga een poging wagen om een
duik in de zee te nemen.
Dat valt tegen, de zee is onstuimig en doordat ik ook niemand anders zie
zwemmen loop ik maar voorzichtig tot mijn middel de zee in en voel dat het
water mij probeert de zee in te trekken. De volgende golf blaast mij omver en ik
vind het dan wel mooi geweest.
Rond een uur of 8 gaan we wat eten, wandelen langs de verschillende
restaurantjes en laten de honden ook nog uitwaaien op het strand.
We drinken tussen het drogende wasgoed nog wat en gaan zo op bed, morgen een
dagje luieren.
Dag 14
Porto 0 km.
Waar we gehoopt hadden op een
dagje zon en strand krijgen we alleen maar mist.
We blijven een beetje rond de camper hangen en besluiten om ’s middags even
naar de Lidl te lopen, het is een stevige wandeling van dik 2 km maar met wat tussenstops
wil het prima en we zien zowaar nog heel even de zon.
Op de terugweg zien we een leuk uitziend restaurantje en besluiten om daar ‘s
avonds te gaan eten.
Het blijkt een Braziliaans restaurant te zijn en we hebben geluk met een hele
aardige ober, die goed Engels spreekt en een heel klein woordje Nederlands.
We nemen de specialiteit en laten ons verrassen.
Dat bleek een goede keus, op advies van de ober begonnen we met een Braziliaans
aperitiefje wat weg drink als ranja. De kok kwam met een spies met vlees bij
ons langs en sneed er dan wat vlees af op ons bord, zo kregen we in totaal 7
verschillende soorten en we mochten nog meer hebben maar we zitten dan al
bommetje vol.
We sluiten af met espresso en Roderick neemt er nog een bijhorend digestief bij.
We gaan rollend naar de camper, morgen weer on the move.
Dag 15
Porto – Barcelos 75 km.
Nadat gisteren ons stranddagje in
de mist was opgegaan trekken we vandaag weer verder, we gaan richting het
noorden.
Karin wil graag eerst nog even kijken bij een grote shopping mall en groot is
die!
Roderick maakt van de nood een deugd en brengt een bezoekje aan de kapper en
onder het mom van “doe maar een kapseltje” loopt hij tevreden weer de
deur uit.
Dan nog even Porto uit zien te rijden ?
Dat is best wel druk maar onze navigatie loost ons, ondanks een paar
wegafzetingen, binnen 3 kwartier de stad uit.
We gaan eerst naar een vissersdorpje om daar onder het genot van koffie en een
klein gebakje te beslissen waar we heen gaan.
Het wordt Barcelos, het stadje waar de geschiedenis van de Portugese haan is
ontstaan.
Het is een leuk en gezellig stadje met op elke hoek de beroemde haan.
Na een wandeling en hapje eten gaan we terug naar de camper.
Er blijkt echter een soort van feest te zijn, of dit te maken heeft met de verkiezingscampagnes
die nu gaande zijn weten we niet, maar de Portugese Jannes en Sieneke zingen
uit volle borst en alle auto’s toeteren er vrolijk op los.
Het deert ons niet en we gaan lekker op bed.
Dag 16
Barcelos – Rio Caldo 62 km.
Vandaag willen we richting het
noorden van Portugal namelijk naar Parque nacionel da peneda geres.
Wanneer we net onderweg zijn rijdt de camper niet lekker, hij stottert en houd
wat in bij het optrekken, we krijgen ook niet echt goed de kans om uit te
proberen wat het is omdat we alleen maar op kleine bergweggetjes rijden.
We rijden maar gewoon door en stoppen bij Bom Jesus op een berg vlakbij Braga.
Dit is een bedevaartsoord met een fantastisch mooie kerk, we kijken onze ogen
uit en maken heel veel foto’s.
Na de lunch vervolgen we onze weg maar het rijden gaat niet beter en na verloop
van tijd gaat er ook een lampje op het dashboard branden, via het camperforum
en app contact met onze plaatselijke garagehouder besluiten we rond 5 uur maar
een camping op te zoeken.
Maandag eerst maar een garage opzoeken om de motor uit te laten lezen.
We staan wel op een mooie plek aan het water dus als het weer gewoon mee werkt
dan hoeven we ons morgen niet te vervelen, maandag zien we wel verder.
Dag 17
Omdat we hier een dag blijven
nemen we het er ook even van, we slapen uit, we ontbijten laat , Karin maakt
nog een soepje klaar, we zonnen wat, we zwemmen iets, gaan nog uit eten en
zitten nu nog met een aangename temperatuur voor de camper.
Geen zorgen voor de dag van morgen 😉
Dag 18
Rio Caldo – Penedones 139 km.
Vandaag staat in het teken van
het brandende lampje, we staan op tijd op want we willen weten wat het probleem
is.
De campingeigenaar weet wel een garage die de motor kan uitlezen, die zit een
dorpje verderop.
Maar een dorpje verderop is in dit gebied toch wel iets anders en een uur later
zijn we bij die garage.
De motor wordt uitgelezen en er blijkt een probleem met de turbo te zijn wat
zij niet kunnen verhelpen, op naar de Ford garage in Braga.
Intussen brandt het lampje niet meer en de auto rijdt weer aardig normaal. Na
een poosje zoeken vinden we de garage maar er spreekt daar geen monteur Engels
of Duits en na het proberen uit te leggen met handen & voeten en Google
vertaal , komt er een verkoopmedewerker uit de showroom die gelukkig wel een
woordje Engels spreekt. We leggen uit wat waarschijnlijk het probleem is en er
gaat een monteur een rondje met de camper rijden om te kijken wat kan zijn.
De verkoopmedewerker komt even later uitleg geven. Hij zegt dat ze de
turboslang beter hebben vastgedraaid en wanneer we gewoon rustig aan rijden we
gewoon de vakantie af kunnen maken.
Opgelucht rijden we weer verder maar na een paar meter blijkt er geen
verbetering in te zitten en het lampje gaat ook weer branden, zucht.
We rijden maar gewoon verder, het is vandaag ook nog heel erg warm (heet!) en
besluiten maar een camping op te zoeken. Maar net als het “dorpje
verderop” is dit niet zo maar gebeurd.
We rijden gelukkig wel weer op een mooie N weg met genoeg uitzichten.
Rond 4 uur zien we een camping aan het water en we besluiten om hier te
stoppen.
Het is een camping aan een prachtig mooi stuwmeer.
We parkeren de camper en gaan eerst wat drinken bij het bijhorende restaurant.
Het is zelfs te warm om in de zon te zitten. Roderick gaat nog even zwemmen met
de honden en na het douchen gaan we terug om wat te eten.
Er komt geen menukaart op tafel, we moeten eten wat de pot schaft en dat was
echt heerlijk.
Vooraf gerookte vleeswaren, als hoofdgerecht vlees met patat, bruine bonen met
rijst en kool, een heerlijke dessert en dan ook nog koffie met een lekkere
borrel.
Intussen hebben we besloten dat we hier morgen ook nog blijven en dan woensdag
maar weer eens richting Borger gaan.
Nu genieten we nog even van de koele “zomer” avond onder het genot
van een drankje.
Dag 19
Penedones 0 km.
Het is al vroeg warm vandaag,
misschien is heet wel een beter woord.
Na het late ontbijt trekken we de waterschoenen aan, nemen broodjes en drankjes
mee en gaan naar het strandje.
We liggen daar de hele dag met de hondjes in de zon te bakken.
Rond borreltijd gaan we naar het restaurantje voor een drankje en krijgen daar
de plaatselijke lupineboontjes bij, een leuke afsluiter van de middag.
Na het douchen laten we ons daar weer verrassen voor het eten.
Als voorgerecht krijgen we gebakken worstjes met rauwe ham en het hoofdgerecht
is gestoofde vis (inktvis) met gekookte aardappelen en groene kool.
Roderick vind het allemaal erg lekker, Karin ook maar de inktvis is niet haar
favoriet.
Het nagerecht is een zoete appel met iets van kaneelstroop uit de oven en
smaakt heerlijk.
Bij de koffie krijgen we hetzelfde likeurtje als gisteren maar nu met een drank
gewekte kers erin, zelfs Roderick krijgt het hier warm van.
De ober vind dit blijkbaar leuk en we krijgen hierna nog 2 huisgemaakte
likeurtjes.
We genieten nog van de ondergaande zon en gaan daarna terug naar de camper.
Morgen maar richting het noorden.
Dag 20
Penedones – Saint Geours de
Maremne 855 km.
We willen op tijd rijden vandaag
dus de wekker staat vroeg.
Maar het loopt toch weer ietsje anders, nadat we ons ontbijt op hebben staat de
camping/restaurant eigenaar bij de camper met de vraag of we nog zin hebben in
een kopje koffie?
Uiteraard slaan we dat aanbod niet af, we krijgen er zelfs nog 2 broodjes met
jam en honig bij.
Nadat Roderick als dank wat flesjes Maallust achterlaat vertrekken we.
We besluiten dan ook nog maar even naar het “dichtstbijzijnde” dorpje
te rijden voor wat boodschappen en verlaten daar met plaatselijke flessen wijn,
kip, worst en broodjes.
Onderweg stoppen we bij een stuwmeer en verorberen we de vaste lekkernijen, de
wijnen zijn voor thuis.
Rond 12 uur ’s avonds is het mooi geweest en stoppen we voor de nacht in een
dorp dichtbij de snelweg.
Morgen weer verder richting stormend Nederland.
Dag 21
Saint Geours de Maremne – Crespin
950 km.
We liggen vandaag een uurtje
langer op bed, daarna gaat Roderick nog even naar de bakker en de slager in het
dorp.
Hij komt terug met lasagne, een witlofschotel, een pasteitje, een vers Frans
brood en een belegde stokbrood.
We ontbijten niet en rijden meteen weg.
De rit begint in de mist maar tijdens onze eerste stop schijnt de zon en
verorberen we ons stokbrood en drinken koffie in de zon.
Tegen 18 uur zijn we bijna bij Parijs en besloten we om te stoppen voor ons
diner, na een half uurtje in de oven kunnen we aan tafel, helaas moet dat voor
de eerste keer deze vakantie binnen in de camper maar het smaakt er niet minder
om.
Rond 8 uur rijden we Parijs “binnen” en het is er nog lekker druk.
Wat ons op de heenweg ook al opviel is dat de Franse automobilisten absoluut
niet bang zijn in het verkeer en dat de Franse motorrijders levensmoe zijn want
die rijden met een gang van 70/80 km kriskras tussen de file’s door.
Na de drukte kunnen we weer relaxed doorrijden.
Terwijl we dicht bij de Belgische
grens zijn vindt Karin een camperplek op de campercontact app, een kwartier
later zijn we daar.
Maar er moet ons nog 1 ding van het hart, onderweg krijgen we via FB te lezen
dat een goede vriend van ons vandaag te horen heeft gekregen dat hij
ongeneselijk ziek is.
Dat komt hard binnen, het laat ons de rest van de reis niet meer los.
Arjan wanneer je dit leest weet dat we in gedachten bij je zijn.
Karin gaat ontdaan op bed en ik drink nog een extra biertje.
“But to lose you would cut
like a knife”
Morgen het laatste stukje.
Dag 22
Crespin – Borger 435 km.
We worden wakker op de parkeerplaats van een groot kerkhof in Crespin, het was er heerlijk rustig en we hebben goed geslapen ? Roderick gaat op zoek naar de plaatselijke Carrefour voor wat lekkere broodjes maar na een half uur wandelen komt hij terug met de conclusie dat die daar niet meer zit. (Ondertussen maakte de plaatselijke bakker al toeterend kenbaar dat hij broodjes bij zich had op de CP bij Karin. Maar ja, Ro haalt al broodjes;) We moeten toch nog tanken en we rijden dan maar naar het dichtstbijzijnde plaatsje en voordat we het in de gaten hebben doen we de boodschappen en het tanken in België. Roderick ziet nog een bierwinkel en koopt ook nog wat biertjes voor zichzelf. Het weer wordt er niet beter op en we rijden daarna meteen rond Brussel de file in, we nuttigen noodgedwongen onze Belgische broodjes in de camper. Bij Antwerpen valt de drukte in het verkeer gelukkig mee maar vanaf de grens tot en met Hoogeveen is het drama met het verkeer. Bij Zwolle worden we nog gespot en op de foto gezet door een bekende. Om 19 uur zijn we thuis in ons mooie dorp.
Vandaag vertrekken we rond haf 3 uit Borger en rijden van baustelle naar baustelle tot dat we na 605 km aankomen op onze 1e camperplek in Strullendorf, Duitsland.
Dag 2 573 km.
Van Duitsland door Oostenrijk naar Slovenië.
Dag 3 59 km
We worden wakker in Kranjska Gora. Het wordt vandaag 25 C! Fijn! Helaas komen we er snel achter dat we hier voorlopig niet kunnen vertrekken. Het is zaterdag en het dorp is afgesloten vanwege een wielerevenement. We maken van de nood een deugd. Het plaatsje verkennen. Het is in de winter een ski-oord en in de zomer wordt er volop gewandeld, gefietst en gesport. Zeer toeristisch. Roderick begint de dag meteen met een baantje rodelen. Met de skilift omhoog en rodelend de berg af. Een groot succes! Het mocht alleen wel iets harder. Iets met slome voorgangers. Maar hij is blij, het was de moeite waard. We lunchen en wandelen tot we de afzetting zien verdwijnen in het dorp. Het plan is de pas te nemen, de ”Vrsjicpas’ Deze gaat om 14 uur open. Adembenemend mooi met ontelbaar veel haarspeldbochten. We stoppen een paar keer onderweg. Onder andere bij de ‘Jasna See’. Maar met deze temperaturen lopen alle Slovenen hier rond. Geen parkeermogelijkheid en vrij snel weer verder. Op het hoogste punt genieten we van het uitzicht en is shooter aan het zoenen met een schaap. Hoezo tam. Ze lopen je gewoon omver. ‘Je staat op een mooie, sappige pol gras, kssssst!’ Maar wat een uitzicht. Wanneer we met de afdaling bezig zijn stoppen we een paar keer voor fotomomenten. En, de ‘Triglev’. Ro zoekt er al de hele dag naar. De hoogste driekliffer in de omgeving. Meer dan 2800 mtr hoog. We vinden hem, maar op het uitzichtpunt groeit er precies een boom voor. Beetje jammer. Maar, gezien! We maken de route op de pas af en stoppen aan het einde van de dag op een schitterende camping in Soka. We staan aan een stromend riviertje en genieten van de plek. Het plaatselijke restaurant serveert heerlijke Sloveense specialiteiten en we zitten tot in de late uurtjes op het gezellige terras. Wat een geweldige eerste dag!
Dag 4
Om 09:00 staan we naast ons bed. Enerzijds vanwege de vakantiepret, anderzijds vanwege de kinderen die in de vroege ochtend over de camping rennen. Geeft niets. De zon laat zich alleen nog op de toppen zien, maar het ziet er veelbelovend uit. Onverwacht komt er een busje de camping op met verse broodjes. Wat een prettig begin. We doen lekker rustig aan en gaan uitgebreid douchen. 12 uur zitten we aan de espresso op het terras van de camping en trekken ons plan. De eerste stop is een burcht in een mooie omgeving. Er zijn zelfs wat grotten waar je vrij in en uit kan lopen. Voor mij voldoende, dieper hoeft voor mij niet. De volgende stop is de grootste waterval van Slovenië. Kan bijna niet anders dan dat je ergens moet afzien. En inderdaad. Een behoorlijke klim. Niet ver, wel hoog. Als we eenmaal boven staan is het geen euforisch ‘wauh’ gevoel. We kennen ze hoger en mooier. Maar hé, je moet er geweest zijn. Spannender wordt het als we besluiten als berggeiten langs de oever beneden te lopen. Enorme keien en veel stenen. We worden uiteindelijk beloond met een voetenbad in helderblauw en ijskoud ‘drink’water. Wat een intense rust en schoonheid. Dat kan onze camera niet vangen. De dag nadert z’n einde en qua kilometers hebben we niets gedaan. Toch maar een camping opzoeken. In deze tocht belanden we nog een halve minuut per abuis in Italië. Uiteindelijk vinden we slingerend door de bergen, langs de stromende rivieren een mooie camping in Kobarid. Aangekomen op de parking vallen de eerste druppels en dondert het in de lucht. Dit houdt uiteindelijk de hele avond en begin van de nacht aan. We sluiten de dag af in een sfeervol restaurant met overdekt terras en eten heerlijk. In de camper gaan we meteen languit en doen een drankje terwijl de regen op het dak klettert. Hopelijk slapen we de regen weg en is er morgen weer zon.
Dag 5 87 km
Gelukkig worden we wakker met een waterig zonnetje. Ik trek een lange broek aan maar verruil hem rond het middaguur voor een korte. Het weer trekt dus goed bij, een gemiddelde 22 graden. Na onze espresso op de camping gaan we door de bergen naar de centrale Alpen. We willen overnachten bij het meer van Bohenj en komen onderweg weer schitterende vergezichten tegen. Het blauwe water wordt minder blauw, maar blijft kraakhelder. We lunchen in Tolmin en doen daar ook een paar boodschappen. Onderweg rijden we voornamelijk door ongerepte natuur en kleine dorpjes. We stoppen zo nu en dan voor een espresso of foto. Als we bij het meer van Bohenj aankomen zijn we nog niet aan de kant van de camping. Toch ziet het er zo gezellig uit dat we voor een tussenstop gaan. Ro vindt op deze plek z’n eerste vakantiecache. Niet omdat hij voor het eerst zoekt, maar wel voor het eerst vindt. Even later rijden we om het meer naar de camping. Één die prioriteit euro’s heeft in plaats van de gasten. Er zou voldoende plek zijn, ook aan het meer. Het enige wat gebeurd is dat Campers en busjes als sardientjes in een fuik rijden en maar her en der naast elkaar parkeren. Wij staan nog redelijk mooi door de stuurmanskunsten van manlief. Toch enigszins teleurgesteld door de ‘zoek maar een plekje’ methode die ze in Slovenië hanteren. De ene keer een zegen, vandaag een ‘straf’. Maar het mag de pret niet drukken. We gaan eten in de plaatselijke horeca en het is weer lekker. Leuke gewoonte in Slovenië. Je kan je eten overal meenemen als je het niet op krijgt. Heel normaal. Wij slaan de ‘doggybag’ voor de pizza af, beland toch in de vuilnis bij gebrek aan zin de volgende dag. Het is koud vanavond. Na het buiten eten drinken we nog een espresso bij de camper en na een krap uurtje ben ik het die de kou niet meer trekt. We gaan onder de wol en ik schrijf nog een stukje en monteer de film. Nu heerlijk slapen. Op naar de volgende dag.
Dag 6 64 km
Ik begon de dag net als het weer, zonnig en helder. We zaten heerlijk voor de camper en Ro en Shooter namen een frisse ochtendduik in het meer. Rond elven begin het te druppelen en al gauw veranderde het mooie weer in aanhoudende regen. Ro had z’n zinnen gezet op een kabelbaantripje naar een hoge top en zelfs de regen bracht hem niet op andere gedachten. Achteraf had hij dat liever wel gehad. Het was nat, koud en geen uitzicht. Ik lag ondertussen in de camper op bed om wat te lezen maar schrok wakker toen Ro terug kwam. Het was voor mij het begin van een lusteloze dag. Ik ben niet meer bijgetrokken. Het weer ook niet trouwens. We reden richting het meer van Bled en kregen zo nu en dan een waterig zonnetje. Toch hadden we het allebei koud en namen ons voor de korte broek te verruilen voor een lange als we op de plaats van bestemming zouden zijn. Onderweg wilden we een vallei/kloof aandoen, maar die was onvindbaar. Morgen maar weer proberen. Ik wilde deze dag liever liggend doorbrengen. Eenmaal op de camping aan het meer van Bled, kroop ik meteen op bed en heb tot het eten geslapen. Eten deden we in het restaurant bij de camping. Ongezellig maar goed aangeschreven. Nu is dit troosteloze weer natuurlijk geen aanbeveling voor je sfeervolle terras en zitten we in TL-licht binnen. Dit moet vermeld. Toch had ik een ouderwetse ‘vlieg in m’n soep’. Het bestaat dus echt. Verder was het eten prima. En Hollandse prijzen, toeristische prijzen dus. Na het eten doet Ro een nachtelijk rondje meer met Shooter. Ik zet mijn vermoeiende dag voort en ga meteen richting camper. Languit op bed inderdaad. Laat het morgen alsjeblieft weer zonnig en aangenaam zijn. Trusten, over en uit…
Dag 7 0 km
We worden wakker met zon! Fijn. Ro haalt broodjes en we genieten voor de camper van de vroege ochtend. We willen graag rond het meer van Bled wandelen vandaag en melden ons bij de receptie. Graag later uitchecken aub. Maar als we eenmaal in het mooie weer rond het meer kuieren, zoveel mogelijk terrasjes aandoen, overvalt ons het gevoel van willen blijven. We gaan dus nog een tandje rustiger en doen nog meer terrasjes. Eenmaal terug op de camping is de dag ver gevorderd. Of we misschien vanwege de modder na de regen van gisteren, een droger plekje mogen uitkiezen. Hadden we beter niet kunnen doen, kost een achterlicht. Maar goed, kun je toch niets meer aan doen. We ontmoeten hierdoor aardige Nederlanders waarvan we leuke reistips krijgen. De man helpt Ro wat uit de brand door mee te kijken en rustig te blijven bij het herstellen van het achterlicht. Ro geeft hem vervolgens een echte maallust en de rust komt weer terug. We krijgen trek. Maar even wat eten bij het campingrestaurant. We zitten daar de avond uit en gaan bij thuiskomst meteen plat. Enerverend maar fijn dagje.
Dag 8 48 km
Vroeg uit de veren en wederom zon. We ontbijten in de camper en hebben vandaag een bezoek aan de kloof in de planning. Niet zover rijden, en het lijkt de moeite waard. Het is een understatement. Het is adembenemend mooi. Wat een natuurgeweld. Het water dan. Alles eromheen is zo magisch mooi. Een setting van een sprookjesbos met watervallen. Enig minpuntje, de vele toeristen, waar we zelf ook deel van uitmaken. We lopen een paar keer in rijen achter elkaar vanwege smalle stukken en tegemoet komende wandelaars. Het maakt het her en der wat minder romantisch. Toch blijven we op veel plekken onze adem inhouden. Zeer de moeite waard. We gaan weer verder. We lunchen in Bled en maken onze telefoon Slovenië-proof. Oftewel, een oude IPhone krijgt een Sloveense simkaart en wordt onze hotspot. Na Bled rijden we richting het oosten. We hebben zin in een ander Slovenië en gaan het minder toeristische gedeelte verkennen. Wanneer we aankomen in Kranj, blijkt er een perfect aangelegde camperplek te zijn met alles erop en eraan. Ook nog eens naast het ‘oude’ centrum. We zitten in de namiddag voor de camper in het zonnetje en gaan aan het begin van de avond de stad verkennen. Heel gemoedelijk en mooi. Het is ook best warm. We hebben allebei een vest aan, niet nodig. Maar gauw wat eten op een terras. We zoeken een traditioneel restaurant en eten weer geweldig. Veel voor weinig, dat ook. We zitten duidelijk weer in een niet toeristisch gedeelte. Espresso voor een euro, een tweepersoons schaal vol met vlees, groenten en friet voor 19 euro en drankjes voor 1 euro dertig bijvoorbeeld. Het heeft z’n charme, de ongerepte gebieden. Wij houden ervan. We sluiten de dag met drankje voor de camper en hebben weer genoten.
Dag 9 83 km
We starten de dag in het stadje. Kranj bij daglicht. Het is er gezellig en gisteren hadden we al de ‘sweet salons’ gespot. In Slovenië heb je horeca wat zich splitst in eten en drinken. Er zijn dus gelegenheden waar je alleen koffie, bier en frisdrank met taart en zoete broodjes kan nuttigen. Bij de anderen is een broodje weer lastig, weinig gelegenheden waar je een broodje of ‘normale’ lunch kan gebruiken. Pasta, pizza en grill is heel normaal in de middag. In elk geval begonnen wij met espresso en taart. Voor onderweg namen we hartige taart mee van het plaatselijke bakkersloket. Ook zoiets, een kiosk met allemaal brood, hartig of zoet achter glas. Alsof je de krant gaat halen. Ook heel normaal. De hartige taart heeft een speciale naam en is een taart met veel lagen filodeeg gevuld met gehakt of kaas of pizza e.d. Hadden we al eerder gehad en vooral die met gehakt is heerlijk. We laten Kranj achter ons. Vanwege het warme weer besluiten we kort te rijden en naar een meer te rijden met camping. Goede keuze. Aangekomen in Velenje gaan we meteen richting het water en liggen er tot de zon ondergaat. Vervolgens gaan we 400 mtr verderop wat eten. Het is 20 uur en al donker. Ik eet heerlijk, Ro krijgt iets anders dan besteld en twijfelt aan z’n uitspraak of het gehoor van de ober. Hij vindt het al niet zo leuk meer en we drinken onze espresso bij de open loungebar bij de camping. Daar zitten we nog een tijdje. Bijkomend voordeel, kraakheldere WiFi op dat terras. Daar doen we ons voordeel mee en wisselen foto’s en teksten uit voor de verslagen. We hebben inmiddels besloten morgen nog hier te blijven, het wordt weer mooi zonnig met hoge temperaturen. Dat wordt zwemmen en zonnen!
Dag 10 0 km
Ja hoor. Het beloofde weer. We gaan meteen na het ontbijt richting water. Bepakt en bezakt zoals een hollander hoort te doen. Paraplu voor shooter, ligbedjes, handdoeken, leesvoer, iPad, drankjes, luchtbed en…..ja, een tas vol! Het wordt na twaalven bewolkt maar niet minder warm. Aan onze huid te zien was er voldoende zon. Beide behoorlijk verkleurd. We zwemmen veel en Ro probeert het tompouce-luchtbed van de Hema uit. Hilarische taferelen. Heb je net een half uur je longen uit je lijf geblazen, wil dat ding niet onder datzelfde lijf blijven zitten. Ro doet vele pogingen maar beland elke keer met luchtbed bovenop hem terwijl hij er zelf onder hangt, luchtbed in de houdgreep, alsof die er anders vandoor gaat. Ik film en lig dubbel. Dat beloofd veel goeds voor het ‘suppen’. Ro wil een sup huren. Eerlijk is eerlijk, dat ging eigenlijk prima. Het is een surfboard waar je op gaat staan om vervolgens het meer rond te peddelen terwijl je als een echt stamhoofd staand om je heen aan het kijken bent. Dat kan hij dus wel. Alleen een uur lang?! Nee, dat lukt ‘m niet met z’n ADHD benen. Na een kwartiertje is hij er weer en een ervaring rijker. We zwemmen en zonnen tot in de avond en besluiten in de camper wat te eten. Aangezien we omringd zijn met gezellige terrasjes in loungesferen, maar de tentjes treffen zonder eten. Die helft van de horeca inderdaad. Ik trek letterlijk een blik nasi open en we bereiden ons voor op het ergste. Niet nodig, het blijkt prima te eten. Camping-cuisine. Espressootje en sigaartje. We zijn super tevreden zo in de avond. Morgen weer verder Slovenië verkennen.
Dag 11 137 km
Het zou vandaag een mindere dag worden met weinig zon. Merken we niets van. We staan op met zon en dat blijft de hele dag zo. Op het programma staat een bezoek aan de hopfarm waar een hop van Maallust vandaan komt. We worden gastvrij onthaalt en krijgen een rondleiding. We krijgen een kop koffie in de tuin van het woonhuis en zitten al gauw met een picknicktafel vol Slovenen aan de slivovitsj. Er zitten ook een paar Brouwers van een plaatselijk bier uit Maribor. Die hebben toevallig een afspraak met de hopboer. Het is zeer gezellig, maar we willen toch verder. Ro laat diverse bieren van Maallust achter en vraagt om een reactie als ze genuttigd zijn. De hopboer gaat ons contacten en later op de dag zien we een vriendschapsverzoek op Facebook, dat zit wel goed. Je kunt wereldwijd niet genoeg biervrienden hebben. Ook hebben we het telefoonnummer van de Brouwers in Maribor zodat we morgen evt. een bezoek kunnen brengen als we in Maribor zijn. We gaan naar Zalec. Daar staan bierfonteinen waar je je aangeschafte pul kan blijven bijvullen. Een leuk idee en het zit ingenieus in elkaar. Chip onderin het glas waardoor je eenmaal per fontein kan tappen. Vijf verschillende bieren en als je ze allemaal hebt gehad, doen de taps het niet meer en moet je een nieuw glas kopen. Alleen jammer dat we op zondag in Zalec terecht komen. Ro staat langer in de rij voor de taps dan een gemiddelde bar in een feesttent. Maar hoe dan ook, heel leuk om mee te maken. We willen nog even naar één van de steden van Slovenië die in de buurt ligt en als vijfde stadsrechten kreeg. Rijke historie. Celje. Omdat het zondag is kunnen we niet goed peilen waar we moeten zijn, wat het centrum is en wat we er kunnen doen. Terrasje kan altijd. Dat doen we dan maar, altijd goed. We besluiten door te rijden naar Maribor. Daar zijn we dan aan het begin van de avond en kunnen we morgen die stad verkennen. We eten in het centrum van Maribor en komen er na deze zondag achter dat eten op zondag in Slovenië niet vanzelfsprekend buiten de deur kan. Je kunt op tig plekken wat drinken, ook bij restaurants, maar de keukens zijn dicht. Als iemand ons kan vertellen wat de reden hiervan is dan horen we het graag. We speculeren zelf over geloof, geen geld uitgeven op zondag, niet werken op zondag etc. Maar we weten het echt niet. Rond tienen zijn we weer in de camper en doen ons rondje. Foto’s uitzoeken, filmpjes monteren, stukje schrijven, drankje doen en slapen. Morgen weer een dag!
Dag 12 0 km
Na een zeer warme nacht, waarbij tegen elkaar aan liggen niet wenselijk is, maar de camper niet waterpas staat, rollen we met wallen onder de ogen uit bed. Het beloofd weer een warme dag te worden. Toch staat voor mij shoppen op de planning. Wat moet dat moet, ik ga ervoor. Ro gaat voor cultuur en sightseeing waarbij een bezoek aan een wijnkelder en plaatselijke brouwer op het programma staat. We zien elkaar tussendoor voor lunch en terrasjes en hebben het prima naar ons zin in Maribor. Voor we het weten is het avond en gaan we eten in het centrum. Beide zere voeten van de kilometers die we in de benen hebben. Ro heeft voldoende foto’s van de wijnkelder en de bieren die hij geproefd heeft. Altijd bang dat hij te weinig foto’s maakt. Voor mij geldt hetzelfde, maar dan qua shoppen. Veel te veel, altijd bang dat ik te weinig kleding heb. Dus beide voldaan met de pootjes omhoog. Geen spannend verhaal, wel weer een fijne dag!
Dag 13 143 km
Vandaag staat een noordelijke rit op de planning. Het is warm, maar mits je niet aan het water ligt is rijden met de ramen open een goede optie. We starten in Radenci. Daar is het water uit een bron erg warm en het wordt al decennia lang bijzonder gevonden. Aangezien we met een Capitoolgids van Slovenië reizen, kunnen we er voor kiezen routes te rijden waarbij we bezienswaardigheden aandoen, soms de moeite, soms niet. Vandaag rijden we zo’n door Ro bedachte route. We rijden naar Murska Sobota, Moravske toplice, Bogojina en Lendava. In die plaatsen bezoekt Ro kerken, kasteeltjes en oude gebouwen. Ik heb het ooit geprobeerd, maar mij kan het minder boeien. ‘Oh, weer een kerk, leuk!’ Dus ik zit met Shooter steeds op een fijn plekje te wachten, kont in het gras, of een gezellig bankje. Ieder z’n ding. We komen vervolgens in Kroatië. In Pejlenica. Bij de grens ouderwetse pascontrole met de gebruikelijke starre blikken van de grenswachters. We mogen door en zijn in Kroatië. Ro vindt het leuk in elk land minimaal één cache* te vinden en hier ligt er één bij een oude olieput. En waar er in Oostenrijk en Slovenië nog geen gevonden werd, is het hier raak. Hè hè. Ro blij. We drinken nog wat in Kroatië nu we er toch zijn. Heeft toch iets meer voeten in de aarde. Ondanks dat we de grenspost bijna kunnen aanraken, is betalen met euro’s niet mogelijk en pinnen we 100 Kuna, wat ongeveer €13,80 is. Nu zijn de drankjes ook nog vrij goedkoop en zouden we in feite dronken het land weer kunnen verlaten voor dat geld. Doen we maar niet. Dan maar wat Kuna’s mee terug. We zetten de navigatie op Velika polana, een ooievaarsdorp. Je schijnt er te struikelen over ooievaars en hun nesten. Ik weet het, in dit geval slaat dat nergens op, als er één vogel hoog broedt dan is het de ooievaar wel. Maar mijn sarcasme komt door het feit dat we wel geteld één verlaten nest hebben gezien. Uiteraard begrijpen we dat het geen broedseizoen is, maar verlaten nesten kunnen altijd toch. Één dus. En door. Klaar met de dag en op zoek naar een camperplek. We eindigen op een geweldige camperplek in Ljutomer. Heerlijk rustig bij een aantal visvijvers en midden in de weilanden. Enig nadeel zijn de muggen, ze kregen ons net niet klein maar het scheelde maar weinig. Wat een ellende. We sluiten de avond buiten af met een tafel vol citronellakaarsen, spray en wax. Als je denkt dat het enigszins helpt, doet dat het ook. Wat een fijne avond met tig verschillende vogelgeluiden van nachtvogels in het naastgelegen bos. Heerlijk. * Geocachen is het zoeken naar verborgen ‘schatten’ aan de hand van coordinaten die je met een GPS probeert te vinden. Over de hele wereld liggen deze schatten en in de meeste gevallen vind je een logrol waarop je je naam kan zetten. Vervolgens zet je online dat je ‘m gevonden hebt en zo wordt je lijst steeds groter. De mensen die ze uit zetten zijn jij en ik en een vereiste is dat je iets over de vindplaats kan vertellen. Google op Geocachen en er gaat een wereld voor je open. Mocht je benieuwd zijn naar de caches die wij in beheer hebben. (Borger en omgeving) Geef een seintje en we vertellen graag meer.
Dag 14 35 km
Vanmorgen wisten we zeker dat we een wijnroute gingen rijden in het noord-oosten van Slovenië. Wat we nog niet wisten is dat we een geweldige gastvrije en voornamelijk traditioneel, Sloveense dag zouden hebben. Het ging allemaal vanzelf. We werden gisteren al gevraagd of we ontbijt wilden de volgende ochtend. Uiteraard. Zeer benieuwd. We beginnen inderdaad met een simpel maar lekker ontbijt. Leuk om mee te maken wat normaal is hier. We gaan meteen na het ontbijt starten met de route. Toen we in Jerusalem aankwamen, een typisch wijngebied, besloten we iets te drinken. Ro raakt in gesprek met de ober die sommelier is en vraagt of hij tips mag geven. Dat hoef je tegen Ro maar één keer te zeggen. Twintig minuten later zitten we met een kladje in de camper op weg naar de eerste tip. Die zou ook gebeld worden door z’n sommelier-vriend. We konden het niet vinden. Nummer twee was goed te vinden en daar konden we lunchen zonder dat we konden kiezen. Prima. Verras ons maar. Een grote schaal met vlees, kaas, en koude groenten met brood werd ons aangeboden. Heerlijk. In de zon, uitkijkend over de wijngaarden zaten we te eten. Wanneer we vragen of nummer één op ons lijstje bij hun bekend is wordt er lacherig gereageerd. Tuurlijk, ons kent ons. Loop maar even mee. Achter het huis op de heuvel wijst ze een huis in de verte aan, daar moeten we zijn. Hemelsbreed misschien 200 meter. Zodoende rijden we een kwartier later een klein weggetje op naar boven wat doodloopt in een klein buurtschap inclusief wijnboer. Hij hoorde ons al aankomen. Wanneer we plaats nemen aan de picknicktafel onder de druivenranken zitten we al gauw aan de wijn. Ondertussen leren we alles over het bottelproces en vooral Ro vraagt de man het hemd van het lijf. Veel herkenbare handelingen die ook bij het brouwproces komen kijken. Echt mooi om naar te luisteren. Na een kleine rondleiding willen we verder. Maar niet volgens de wijnboer. We moesten nog één bijzondere wijn proeven. Oké, we zijn makkelijk over te halen. Politie komt hier niet, die kopen ze af met wijn nadat ze in het verleden op de loer lagen na elke proeverij. Alsof dat de enige reden is dat we de wijn af willen slaan. We belanden in een gastvrije toestand van bijschenken en brood met blokjes kaas. Ook de muscaatdruif staat erbij, flinke trossen op een schaal, eergisteren geplukt. En echt, kleine minidruifjes en heerlijk zoet. Niet te vergelijken met de supermarktdruif. Daar heeft de wijnboer ook geen goed woord voor over, geteeld met water, veel water zegt hij. Wanneer we eindelijk weg mogen, na alle gastvrijheid, gaan we naar de volgende. Weer vragen we hoe te rijden en weer lopen we achter iemand aan die naast zijn huis de boerderij in de verte aanwijst. “Als de wind goed staat kunnen we met elkaar praten”, grapt de boer. We rijden weer een kwartiertje en vallen met de neus in de boter. Doordat er een bus heeft gereserveerd voor diner met wijnproeverij, kunnen ook wij aanschuiven. We hebben geen keuzevrijheid en weer laten we ons verrassen. We zitten wederom onder de druivenranken met mooi uitzicht. Het laat zich het best omschrijven als een pagode met enorm veel sfeer. We eten heerlijk en krijgen plaatselijke specialiteiten. Ik ben in tegenstelling tot Ro een lastige eter, lust niet alles. Maar de Sloveense keuken is mijn keuken. Ik vind alles lekker. Ook vanavond eten we bijvoorbeeld boekweittaart met kaas na en ik kon het best waarderen. Ook omdat het in onze gids als specialiteit stond en het dan bij voorbaat al meer credits heeft. Je moet het geprobeerd hebben. Maar dit is wel een bijzonder voorbeeld. In Slovenië stoven ze veel. Zo is een sparerib hier heel anders maar heerlijk. Ook de groenten zijn gestoofd met veel smaak. Ja, geweldige keuken! Maar hoe dan ook, Ro maakt telkens opnieuw ‘vrienden’ en ook hier zitten we gezellig met de eigenaar te kletsen en maken het gezellig laat. Ik heb teveel wijn gehad omdat ik geen ‘nee’ tegen vreemde mensen durf te zeggen en dat ik tipsie ben is een unicum. Maar eerlijk is eerlijk, het is een mooie dag. We hebben een prettige kant van Slovenië meegemaakt. En Bourgondische dag met een zilveren randje.
Dag 15 163 km
We dalen vandaag af via het oosten. Onderweg pakken we her en der wat leuke dorpjes mee. We beginnen in Ptuj. Veel terrasjes, historie en veel gezelligheid. Al gauw loopt het tegen de middag en moeten we verder. Einddoel is de warmste rivier in Slovenië en die bereiken we pas aan het einde van de middag. Helaas heb ik last van de gaperitus. Ben echt moe vandaag. Komt vast door de wijn van gisteren. Ik ben dus voor een eerdere stop vandaag. We lunchen onderweg en gaan binnendoor naar Novo Mesto. Daar is een leuke camperplek aan een rivier en we houden van water. Terwijl we rijden veranderd het landschap van landerijen en wijngaarden, in woeste riviertjes met rotsen en bos. Slovenië kent zoveel gezichten. We lijken wel ambassadeur, zo vaak vermeld ik de schoonheid van dit land. Maar het is gewoon verrassend mooi. Dat zal iedereen met ons eens zijn. Kort stukje vandaag maar ook dat komt door mijn vermoeidheid. Maar gauw slapen. Morgen weer een dag.
Dag 16 168 km
We worden wakker en de zon schijnt over de rivier. Er zijn twee grijze puberzwanen die voor onze camper op het meer de stroomversnelling als glijbaan gebruiken. Steeds weer stroomopwaarts en hup, met het stroompje in hoge vaart terug. Heel leuk. Wanneer ze shooter zien beginnen ze keihard te blazen. De ouders maken zich er niet zo druk om, die zullen inmiddels wat gewend zijn. We vertrekken na het ontbijt richting de Kolparivier. In de zomer de warmste rivier van Slovenië en we verwachten er wel iets van. Aangekomen bij de rivier rijden we drie keer hetzelfde traject om een plekje te vinden waar we het water in kunnen. Volgens de gids voldoende, in onze beleving weinig tot niets. We wagen ons achter een groot groen hek met gebouwtjes en komen erachter dat we daar moeten zijn. Je kunt er zelfs lunchen. Dat doen we dan ook maar meteen. Daarna met de pootjes het water in. Nou! Warm is anders. Maar we laten ons niet kennen en na een paar minuutjes voelt het redelijk warm. Maar de zon laat zich ook niet volop zien, dat werkt ook ook tegen. Maar we kunnen het van ons lijstje afvinken. We gaan richting Ljubljana, de hoofdstad. Dan kunnen we morgen shoppen en sightseeing. Onderweg slaat het weer om en belanden we in een fikse hoosbui. Dan kunnen we net zo goed even stoppen en wat drinken. Hier in Slovenië heeft bijna elk horecabedrijf een veranda en zit je dus altijd buiten. Heerlijk. Aangekomen in Ljubljana gaan we de stad alvast verkennen en wat eten. In de avond heel erg gezellig met ontelbaar veel terrasjes. Zin om morgen de stad bij daglicht te verkennen.
Dag 17 55 km
Meteen nadat we uit bed zijn gerold richting stad. We gaan daar ontbijten en een Espressootje doen. Na het ontbijt nemen we afscheid van elkaar en gaat Ro de stad verkennen en de historische trekpleisters bekijken. Ik ga shoppen. Ook een beleving hier. Ik moet volgens de gids in het Emporium zijn en kijk m’n ogen uit. Een historisch gebouw met binnen alleen Europese merken geëtaleerd op marmer, goud en glas. Armani, Gucci, Michael Kors, Cavalli, maar ook Desiguel, Diesel en Banana Republic. Geweldig om daar rond te kijken. Ik twijfel of ik een aankoop ga doen die ik nooit zou doen, en dan bedoel ik qua prijs, maar nee. Het blijft bij kijken. Ik ga gauw naar m’n ‘eigen’ winkels, waarvan ik Zara en Pull&bear absolute toppers vind. Maar ja, die heb je bij ons ook. Na de lunch gaan we samen naar de ‘Warenmarkt’ en zien vooral sfeer. Heel veel kraampjes en veel Sloveense producten. Zoals het hier hoort, doorweven met terrasjes en daar maken we uiteraard gebruik van. We nemen nog wat historische bruggen mee, want elke brug is hier ontzettend mooi en bijzonder. Wat fijn dat de oorlog hier geen sporen heeft achter kunnen laten, die heeft maar een paar dagen geduurd. Alle gebouwen zijn geweldig om te zien. Aan het einde van de middag halen we wat broodjes voor vanavond en gaan vast rijden naar de bestemming van morgen. De grotten van Postonja. Ro wil daar morgen vroeg heen en ik blijf in de camper. Mij niet gezien. Heb engtevrees en ben claustrofobisch. Die combinatie is niet handig. Niet erg, ik hoor het wel van Ro en doe het met de foto’s. Misschien kan ik weer eens ouderwets uitslapen. We zullen zien. Ondanks dat er vandaag veel regen werd voorspelt hebben we zo nu en dan twintig druppels en is de temperatuur oké. Prima te doen
Dag 18 110 km
Vanmorgen was ik vrij! Ik kon uitslapen. Lastig hoor, als je al zo lang vroeg opstaat. Maar het is een uurtje gelukt. Ro was vroeg uit de veren en wilde met de eerste Tour mee in de grotten van Postojna. Dat werd, helaas voor hem, een uurtje later. Ro kijkt even rond en doet wat minibezichtigingen tot het zover is. Als ik hem moet geloven was het adembenemend mooi maar niet met de camera te vangen. Dus wat ik op foto en video zie is niets. Geen diepte, geen detail. Voor mij jammer, voor Ro was het uiteraard geweldig. Wel zeer commercieel met hordes toeristen. Het is ook de bekendste grot met grote ’toonzalen’ en prachtig verlichte ‘kamers’. Anyway, een mooie ochtend voor Ro, een relaxte ochtend voor mij. We gaan vlak na de ochtend rijden en belanden weer in hevige buien. In onze zoektocht naar een plek om te eten komen we in een leuk restaurant terecht waar ook veel Italianen op afkomen. Dat zien we op de parking. Ook komen we er later pas achter dat het er smoordruk is. We eten lekker en na het eten klaart het langzaam weer op. We rijden richting de kust en zijn er sneller dan verwacht. Wanneer we naar beneden kijken vanuit de bergen zien we de zee en hoe dichter we bij Portoroz komen hoe meer we het gevoel krijgen af te dalen in Monaco. Als je daar ooit hebt gereden weet je wat ik bedoel. We zien palmbomen en een decadent aantal hotels aan een drukke en gezellige boulevard, vol met terrassen en winkels. Een hele andere wereld. Ook de temperatuur voelt anders. Door een microklimaat, komen we later achter. We staan met de camper op een strontdure camperplek, maar met de neus aan de zee. Geweldig. We zitten tot in de late uurtjes buiten, met zicht op de zee. We zien de zon in de zee zakken en hebben weer een geluksmomentje. Wat is het weer fijn. Morgen die boulevard maar eens onveilig maken. Trusten!
Dag 19 9 km
Vandaag vallen we met de neus in de boter. We verwachten een paar dagen slechter weer, maar dat gaat niet gebeuren. De zon schijnt als we wakker worden en omdat het inmiddels avond is, weet ik dat hij bijna de hele dag is gebleven. Toen we vanavond het weer checkten voor de komende dagen, waren de druppels verdwenen. Huh? Dat is fijn. Dus vanmorgen begonnen met een frisse ochtendduik in zee. Bijzonder, want het water was heerlijk en het was boven water frisser. In de camper gedoucht en op naar de boulevard. Even decadent doen. De boulevard doet heel zuidelijk aan met palmbomen, casino’s, privestranden met tientallen ligbedjes, dure hotels en heel veel terrassen. We lunchen aan zee en het is rond de middag bloedjewarm. Ik ga nog even met de pootjes in het water. We lopen de boulevard heen en terug waarbij heen de zeekant aan de beurt is en terug de winkeltjes, terraskant. Wat weer een ander gezicht van Slovenië. Onze eindbestemming is Piran en vanwege het warme weer rijden we er op tijd heen. Op de camping is een privestrand en we gaan eerst een paar uur zonnen en zwemmen. Hierna kunnen we via een wandelpad langs zee naar Piran lopen. Piran staat bekend om z’n op elkaar gestapelde huisjes met zalmkleurige daken. De verbindingen tussen de huisjes zijn allemaal steegjes met enorm veel sfeer. De was hangt boven je te drogen en je kijkt zo de woningen in. Het stikt er weer van de terrassen. Op het plein, aan zee, maar ook in de steegjes. Wat een bijzondere plek. We kijken onze ogen uit. We kiezen voor een terras aan zee omdat een local vertelde waar we het best kunnen eten. Wederom lekker gegeten en we wandelen via nog niet gelopen straatjes het lange wandelpad langs zee terug naar de camping. Wat nog een heerlijk temperatuur aan zee. Lauwwarm. Waarschijnlijk ontstaat dit microklimaat omdat deze kust in een enorm grote kom ligt. Wij doen er ons voordeel mee. We zitten nog even buiten voor de camper en zoeken het bed op. We hopen op net zoveel zon als vandaag als we de ogen weer open doen. De kust verder verkennen. Zin in!
Dag 20 515 km
Vanmorgen waren we nog aan het nagenieten van het bijzondere stadje Piran. Blij dat we dit aangedaan hebben. Achteraf gezien hadden we nog een nachtje moeten blijven. Het klimaat hier is mediteraans en voor je het weet laat je het achter je. Dat gebeurde ook. We wilden nog drie plekken aan de kust bezoeken, maar dat ging in sneltreinvaart. We begonnen met Izola, havenstadje, klein, gezellig en goed voor een Sloveense lunch. Toen we naar Koper reden kwamen we erachter dat het een behoorlijke stad is. We parkeerden op een groot terrein aan de rand van de oudstad maar werden weggestuurd. Geen Campers. Aangezien de volgende mogelijkheid was dat we bij het station kunnen parkeren en vervolgens met het OV naar de stad moeten, zijn we maar doorgereden. Ankaran was het laatste plaatsje. De kleinste van alle drie. Mooie camping aan het water met alle faciliteiten. Kunnen we nog even zwemmen. Ro komt bij de receptie vandaan en we kunnen evt nog aan het water staan, zoek maar een plek en kom de plaats dan aangeven. Zo gezegd zo gedaan. Na 15 minuten op de camping rondrijden zien we een leuk plekje. Neerzetten en naar de receptie. Ik zet de stoeltjes vast buiten. Er komen een man en vrouw naar me toe, met plattegrond. Staan jullie op dit nummer? Ja, dat staan we. Nou, die was net aan hun gegeven door de receptie. Ik leg uit dat Ro daar nu is en dat hij deze plek aangeeft. Ik was in de veronderstelling dat wij het eerst waren en dus konden blijven staan. Ro komt na een tijdje weer en zegt dat we een ander plekje moeten zoeken. Huh? Ja een minuut voordat Ro de receptie inloopt was de plek aan die mensen gegeven. Inmiddels zie ik in de verte de vrouw ook weer aan komen lopen. ‘It’s our place!’ zegt ze. Ik knik en zeg dat me dat al duidelijk was geworden. Er komt toevallig een jongen van de camping bij staan en vraagt wat het probleem is. We leggen uit dat ons was gezegd dat we een plekje konden uitzoeken, gedaan, en nu dit. Hij wil wel contact opnemen met de receptie? ‘It’s our place!’ zegt de vrouw weer. Ro kijkt haar aan en vraagt wat we nu gaan doen. ‘It’s our place!’ Zegt de vrouw nogmaals. *JAAAAH, ik hoor je wel! Your place is Your house!!!! Ik irriteer me mateloos aan die vrouw, ook al weet ik dat zij er ook niets aan kan doen. Ze is haar man ook kwijt, die is op zoek naar een ander plekje. Ik vond hem ook veel aardiger, hij zei meteen dat ze wel verder gingen kijken. Ik doe de stoeltjes weer in de camper en ben er klaar mee. Met iedereen hier. Dikke doei! Ik wil ook niet op een ander plekje. Stomme lui. Bij de receptie zeggen ze nog dat we eerst moeten aangeven voor we gaan staan. Ja, ja, ja, prima. Draai er maar een punt aan, jullie blijven stom. En we gaan. En zoals altijd bijt zoiets je in de kont. In no-time rijden we de mooie, Sloveense wereld uit en vinden geen ideaal plekje voor de nacht. Om die reden gaan we maar een flink stuk rijden. Hebben we dat gehad, overmorgen moeten we echt richting huis. We moeten even zoeken welke richting we aanhouden maar al gauw rijden we op de snelweg, de nacht in. Halverwege besluiten we dat we naar de Chiemsee gaan. Die ligt aan de A10 waar we het grootste gedeelte op moeten afleggen. Laat in de avond rijden we de camperplek op en gaan na een drankje meteen slapen. We zien morgen wel waar we beland zijn.
Dag 21 0 km
We staan op en zien dat de zon z’n best doet. Hoe is het mogelijk. We hebben zo’n geluk met het weer deze vakantie. Inderdaad schijnt de zon de hele dag en kunnen we heerlijk naar buiten. We staan op een camperplek aan de Chiemsee en er zitten allemaal terrasjes. Uiteraard beginnen we daarmee en we gaan vervolgens een wandeling langs het meer maken. We maken een grote cirkel en komen halverwege de middag in het centrum van Bernau aan. We eten daar doen wat boodschappen en lopen een half uur terug naar Felden. Wat een fijne middag zo, met het weer. De hele avond zitten we voor de camper en beseffen dat het de laatste officiële vakantiedag is. Om die reden doen we een dekentje over als het frisser wordt, we willen zo lang mogelijk buiten zitten. En dan is het tijd om naar bed te gaan. Ons voorbereiden op de lange rit huiswaarts morgen. Zonder stoppen en tegenslagen, acht uur! Dat wordt een latertje morgen.
Dag 22 843 km
Vandaag stond in het teken van kilometers vreten. We zijn er niet tegen opgestaan en om elf uur vertrokken we. Op naar Nederland. Het was stralend mooi weer, te mooi om te rijden, maar dat heb je niet in de hand. Het wordt een mengeling van langzaam rijden door wegwerkzaamheden of files door wegwerkzaamheden. Uiteindelijk rijden we er dik twaalf uur over. Wat een oneindig land om doorheen te kachelen, Duitsland. Echt saai. We leuken de rit wat op met lunch, drinken, eten en koffie. We stoppen regelmatig en zijn blij als we eindelijk Nederland binnen rijden. Ro vraagt of ik een camperplek wil uitzoeken die dicht bij de grens ligt. Hij wil zo snel mogelijk stoppen, en logisch. Ik zoek een plek uit en het is ook nog een leuke, bij een slot. Niet dat het iets uitmaakt midden in de nacht, maar het idee is leuk. Vijf minuten voor we bij de camperplek zijn horen we de navigatie zeggen: “Houd links aan en neem veerboot…” Nee!!!!!!! Dat meen je niet!!!!!! Laat het een grapje zijn, een pontje? En we zijn moe, willen niet meer rijden en nu nog op zoek naar een andere plek? Voor de duidelijkheid, uiteraard gaat er rond 23 uur geen pontje meer. Ro kijkt in de campergids en vindt gelukkig nog een plek in de buurt. En nog mooier dan deze. We rijden nog een klein kwartiertje en zetten de camper snel neer om verder niemand wakker te maken. Morgen zien we wel verder. Inmiddels word ik ook best wat zenuwachtig, want morgen is ook de dag dat we Cody gaan halen. Eerst maar gauw proberen te slapen.
Dag 23 390 km
Geen haast vanmorgen. We kunnen pas om zes uur in Den haag terecht en het is heerlijk weer. We genieten van een rustige ochtend op de landelijke camperplek. Er staan best veel Campers, maar daar merk je niets van. Bij de hoeve kun je wat drinken en een tosti eten, vlak voor vertrek gaan we dus nog even daar zitten. Onderweg richting den haag moeten we nog even een hondenkussen scoren en door file besluiten we ergens rond Gouda af te slaan. We shoppen kort in Gouda en eten een kleinigheidje, het is nu onbekend hoe de dag gaat lopen met Cody namelijk. Iets later dan gepland zijn we allemaal bij het bos in Den Haag. Voor Cody is het beter dat we even met z’n allen lopen en dat hij dan in de camper gaat. Wanneer hij na de wandeling de camper in moet besluit hij vrijwel meteen dat hij onder de tafel wil liggen. Prima, hij gaat in de hondengordel en is er niet meer vandaan geweest. Wanneer we bijna thuis zijn stap ik eerder uit met de honden en loop met m’n moeder het laatste stuk. Om dezelfde reden, het is voor Cody makkelijker schakelen als hij overal zelf heen loopt. Toch is alles een drempel voor hem. Ook het binnen lopen in ons huis. Hij is angstig en onzeker. Hij zoekt mij en m’n moeder op voor back-up. Ook de katten vind hij eng. We laten hem maar een beetje met rust en zien wel. Geduld is een schone zaak. We zijn allemaal weer thuis en de vakantie zit erop in elk geval. Wat een fijne vakantie in een geweldig land. Dik drie week is mooi, voldoende. Het leven thuis mag ook weer beginnen. Nu met een nieuw gezinslid. Ook dit voelt allemaal weer fijn! Bedankt voor het volgen en eventueel tot een volgend verslag!
Op Zondag vroeg uit de veren! Dat is wel
een dingetje. Roderick werkt natuurlijk tot een uur of zes in de ochtend en om
dan de wekker op acht uur te zetten is bijna gekkenwerk. We spreken af dat ik
begin met rijden en dat Ro in de camper kan slapen. Dit blijkt achteraf tegen
dovenmansoren, had ik kunnen weten. Hij stond om acht uur naast z’n bed, is
vrolijk onder de douche door gerend en fris en fruitig al toeterend achter het
stuur gaan zitten wachten op de vrouw. Om half tien rijden we. Verse koffie in
de hand en blij dat we eindelijk na vier jaar weer eens écht op vakantie gaan.
Het is mooi rustig op de weg en we
kunnen stevig doorrijden. Alhoewel, stevig. We komen erachter dat we het
‘ducatoprobleem’ ook onder de leden hebben. De vijfde versnelling loopt eruit
als je het gas loslaat. Dus….óf geen gas loslaten, óf niet in de vijf rijden.
Klein smetje op de reis en we besluiten voor morgen hulptroepen in te
schakelen. Na enige oefening is er mee om te gaan en we kunnen dus lekker
doorrijden zoals ik al zei. Onderweg ontbijten we in Duitsland en later op de
dag snacken we her en der. Veel koffie in elk geval, al is meer dan de helft
ondermaats. Maar het is cafeïne en daar doen we het goed op, Ro sowieso want
die rijdt de dag zonder probleem vol. Mooi op tijd bij de boot! 19:00 om
precies te zijn. 20:45 is de afvaart. Ro laat de hondjes en zichzelf even uit
in de mooie en drukke haven.
Tja, en dan zit je op de boot. Een
minicruiseschip. Restaurants, winkels, gokhal, bank, alles is er. We mogen niet
in de camper blijven en zijn dus ook verplicht om daar te vertoeven. We hadden
al besloten om op de boot te eten en komen bij ‘Catch me if you can’ terecht,
inderdaad vernoemt naar de film. Een buffetrestaurant waar je voor 550 NK
onbeperkt eet en drinkt met twee personen. Achteraf niet nodig, want het is
stormachtig op zee en ook al is het normaal geen probleem, beide krijgen we
last van misselijkheid op de maag na een uur of twee. Het voelt als enorme
turbulentie met vrije val en trillingen aan één stuk door. Ook hoor je al het
servies in het restaurant steeds rammelen. Geen ontkomen aan. Ineens begrijpen
we waarom meer dan de helft van de honderden passagiers overal ligt te slapen.
Zelfs in slaapzakken op de grond. Behalve de Noren zelf, die maken er een
feestje van en drinken onbeperkt to ze er bij neervallen. Achteraf horen we van
*Peter dat ze er een uitje van maken om sigaretten en drank in te slaan op de
boot. Retourtje en ondertussen onbeperkt aan de zuip. Zo goedkoop drinken ze
thuis niet. Grappig verhaal. Wij hebben in elk geval het laatste uur tegen
elkaar aangelegen en gewacht tot we eindelijk weer in de camper mochten. Daar
aangekomen waren de hondjes trouwens blij en ontspannen. Geen last van de reis
in elk geval.
Gauw naar de camperplek en slapen.
Helemaal klaar met vandaag, allebei. Gelukkig is plek vlakbij en pas de
volgende zullen we zien hoe mooi de plek is. 1:00 is familie Veuger out!
*Peter Kirchhof is een Nederlands/Noorse vriend/kennis en al vóór de vakantie heeft Ro contact met hem over tips en trucs in Noorwegen. Hij woont in Kristiansand, de stad waar we aanmeren. Deze avond is Ro met hem aan het smsen en ze spreken morgen om 9:00 af om naar de garage te gaan. Wat lief en gastvrij van Peter. Maar zo kennen we hem ook, is het niet via onszelf dan wel door al z’n vrienden in Nederland die wij ook kennen.
Dag 2 ‘Onnodig kilometervreten’
Vanochtend staan we vroeg naast ons bedje. Om 9 uur
komt Peter en we gaan kijken of we iets kunnen doen aan onze 5e versnelling. We
zetten een kopje koffie en gaan eerst even kletsen over het wonen in Noorwegen,
wat een leuke verhalen heeft Peter. Wat een ander land. Tegelijkertijd hebben
we inside-information, want van hem horen we dat de brandstofprijzen op Zondag
en Maandag lager zijn. Raar maar waar. Vandaag dus ook nog tanken. Een tijdje
later rijden we achter hem aan naar een camper/caravandealer die ons weer
verwijst naar een servicegarage een minuut verderop. En service dat was het.
Gekeken en oké bevonden. Zo handig dat Peter er nog bij was. In het Noors deed
hij het woord en wisten wij meteen wat er aan de hand was. Olie was goed en
niet nodig, en verder kan het rijden op dit moment geen kwaad. In de vier in
elk geval niet boven de 80 en ons wordt verteld dat we dat sowieso niet veel
gaan halen in Noorwegen. Weinig tot geen snelwegen.
We nemen met een goede fles Maallust afscheid van
Peter, ongeopend bedoel ik dan en krijgen nog een tip mee voor nu. Een
hoogtepunt boven de stad in de bergen van Kristiansand. Dat gaan we doen. En
Peter, onwijs bedankt!
Eenmaal boven is er geen woord van gelogen, wat een mooie plek. We besluiten broodjes af te bakken en koffie te zetten. Hier kunnen we wel even blijven staan. Paar mooie plaatjes geschoten en filmpje gedraaid natuurlijk. Tijdens de lunch kijken we naar de planning van de dag. De planning is Mandal en Lindesnes aanhouden. Op die manier komen we langs de kust en zien we de kleinere fjorden plaats maken voor de grotere. Ook heeft Ro via het forum diezelfde tips uitgeprint. Onnodig om uit te leggen hoe het kan dat zijn nieuwsgierigheid ervoor gezorgd heeft dat we enorm omgereden zijn. Lees, héél ver heen en datzelfde stuk weer hééélemaal terug. Maar met een korte tussenstop bij de plaatselijke ‘Kiwi’ (supermarkt) komen we uiteindelijk aan in Lindesnes. Een schiereiland wat een natuurlijk scheiding vormt tussen de kleine en de grotere fjorden. Ook komen hier Skagerrak en de Noordzee samen wat kan zorgen voor flink wat natuurgeweld aan de kust. Trouwens een onnatuurlijke stilte schijnt ook voor te komen. In elk geval is het hoogtepunt van deze plek de traditioneel rood met witte vuurtoren. Hier staan we dan ook met ons campertje en brengen we de nacht door. En volgens mij hebben de zeeën vandaag gekozen voor ruzie. Het gaat behoorlijk tekeer. Wij vinden dat wel lekker. Kun je goed op slapen. We hebben zojuist in de camper gegeten, gaan straks nog even de route voor morgen uitstippelen en dan naar bed. Allebei best moe en morgen weer een dag!
Dag 3 ‘Begin de dag met een wandeling’
Zoals gewoonlijk ging om 8 uur het wekkertje en stond
Ro al vrij snel naast het bed. Ik niet. Ik ben van de snoozemomenten. Zo lang
mogelijk blijven liggen. Als Ro gedoucht is begin ik me uit te rekken. Wat een
mooi weer. Dat beloofd wat.
Na de ochtendcruesli met yoghurt gaan we naar buiten,
op zoek naar een cache! Hemelsbreed kan ‘ie dichtbij liggen, je kan hier ook
omhoog, en dat blijkt een behoorlijke klim. Apetrots op ons oude baasje Barto,
die huppelt van steen naar steen en kijkt zo nu en dan achterom, “kom je nog?”
Eenmaal boven heeft Ro de cache redelijk snel te pakken. We kunnen gaan
afdalen. Meteen merk ik dat ik verkeerde schoenen aan heb en ga eerst naar de
camper om ze te wisselen. De vuurtoren ziet er namelijk ook nogal hooggelegen
uit. Beneden aan de voet van de berg waar de vuurtoren op staat wordt entree
gevraagd, dit vanwege een paar musea over het stukje geschiedenis vanuit de
oorlog. De Britten hebben hier een Duits vrachtschip gebombardeerd niet wetende
dat er 1000 Russische krijgsgevangen op zaten. Een naar stukje geschiedenis.
Wij gaan de vuurtoren beklimmen en dat ‘wij’ komt voornamelijk uit het feit dat
ik bij de vuurtoren aangekomen, zag dat het een klein klimmetje bleek te
zijn. Dat doe ik ook wel even. En zo geschiede, voor het eerst waag ik me aan
zo’n klim. Tijd voor koffie! Na een souveniertje gekocht te hebben gaan we
richting de camper. Op naar de volgende bestemming.
In Spangereid gaan we de camper verzorgen. Dit houdt
in dat we diesel en water gaan tanken en het toilet gaan legen. Niet dat we er
al doorheen waren, maar je weet nooit waar we terecht komen en we houden het
graag bij als het toch in de buurt is. Hierna is onze eindbestemming en
slaapplaats Flekkefjord. We stellen de navigatie in en gaan met die banaan.
Wat weer een schitterende route door de bergen en
langs de fjorden. We genieten enorm van de omgeving. Ook is het heerlijk weer,
alles ziet er prachtig uit onder de warme zon. Onderweg komen we nog door een
klein stadje, Lyngdal. We besluiten even uit te stappen en van het zonnetje te
genieten. Horeca is er helaas niet echt, dus eten we een broodje braadworst en
doen tot slot nog wat boodschappen voor vanavond. Boodschappen zijn hier
ontzettend duur. Alles eigenlijk. Ik denk dat de meeste zaken minstens een keer
zo duur zijn als bij ons. Uit eten gaan is dus niet elke dag een welkome optie.
We zouden best kunnen, maar de goedkoopste pizza is 25 euro bijvoorbeeld, dat
is vooraf al wat minder leuk ofzo. We hebben nu voor de tweede keer in de camper
gegeten en dat is prima.
Wat vandaag lekker was, is dat we mooi op tijd op de plek stonden en heerlijk buiten hebben gezeten. We staan in de haven en hebben op een trap gezeten met borrel en chips. Heerlijk om de zon zijn warmte te voelen verliezen met het verstrijken van de tijd. Toen het wat frisser werd hebben we binnen gegeten en zitten nu lekker in de camper het avondritueel te volgen. Filmpjes, foto’s en dergelijke op de harde schijf, stukje schrijven en route voor morgen uitstippelen. Het was weer een mooie dag, met een pluim voor Barto, wat heeft die het goed volgehouden vandaag. Hij heeft de hele haven ook in z’n eentje verkend en had nog energie over om de eendjes te pakken en achter het vrouwtje aan te rennen. Heerlijk!
Dag 4 ‘Schipper mag ik overvaren?’
Vanmorgen kwamen we iets later op gang dan normaal.
Wel de wekker om acht uur, maar alles iets relaxter denk ik. We reden in elk
geval wat later. Desalnietemin is er dan nog genoeg dag over. Vandaag gaan we
iets meer rijden om morgen op tijd bij de *‘preekstoel’ te kunnen zijn.
Daarvoor moeten we iets meer kilometers overbruggen en we besluiten daarom iets
grotere wegen te nemen. Dat heeft een ander voordeel. Je ziet veel meer
stadjes.
Het eerste stadje dient zich net rond lunchtijd aan.
Egersund! Een gezellig stadje met kleine straatjes en winkeltjes. Ook komen we
bij een terrasje met voldoende zon, want daar moeten we van genieten zolang die
er is. We eten een broodje en een enorme tompouce met koffie. We konden niet
kiezen, dan maar allebei. Al heb je hier meteen een rekening waarvoor je bij
ons een diner krijgt. Niet over nadenken, we gaan er niet telkens op letten.
Genieten!
Een uurtje later rijden we weer. De omgeving is
lichtelijk veranderd. Hogere bergen en meer rots. Ook zijn de fjorden oneindig
groot. Met dit mooie weer zien die grote spiegels er indrukwekkend uit. We
zeggen het vaak hardop. Wat mooi…
Rond een uur of twee komen we bij de volgende stop.
Stavanger. Een grote stad met veel bekende winkels en veel terrassen. Hier
willen we graag even rond kijken. We zetten de camper in de haven en beginnen
op een terrasje. En verdorie, het gebeurd toch, Ro neemt geen biertje. Hij wil
geen tien euro betalen voor een biertje en ik begrijp het maar het is ook
jammer. Veel dingen zijn niet meer om van te genieten als je die prijzen niet
gewend bent. Ik merk het ook met het shoppen. Bij H&M koop ik een bodymist
omdat ik er in Nederland geen kan vinden en bij NewYorker koop ik een shirtje
omdat die in verhouding nog betaalbaar was maar nog steeds 5 euro duurder dan
in Euro’s. Grappig, ik dacht eerder dat je aan de kaartjes van bijvoorbeeld
Esprit, Only, NewYorker kon zien wat de koersen zijn, je weet wel, alle
vlaggetjes op het prijskaartje met hun eigen valuta. Nou niet dus, de prijzen
verschillen dus echt. Ik zie de prijzen in euro’s en Noorse kronen en weet
meteen wat ik ‘teveel’ betaal. Maar genoeg gezeurd daarover, we zijn hier ook
voor heel veel andere dingen en zijn nog steeds positief onder de indruk van
Noorwegen.
Na het ‘shoppen’ gaan we richting camperplek. Daarvoor
moeten we met een veerboot overvaren naar Tau. Dit duurt ongeveer een half
uurtje en is een leuke afwisseling. Bij de ‘preekstoel’ kunnen we niet staan
dus rijden we iets verder door en gaan morgen weer een tikkie terug. De plek
die we hadden uitgezocht is ten eerste moeilijk te vinden en vervolgens na het
vinden onbereikbaar. Dan maar een andere plek in Forsend en die blijkt
ontzettend leuk. Er staan nog een aantal campers en er zijn een groot aantal
stenen picknickbanken waar iedereen gezellig zit te borrelen en eten. Dat gaan
wij ook doen. Ons kopje koffie na het eten drinken we op een rots voor de
camper die uitzicht biedt over het grote fjord waar we aan staan. Do I need to
say more….
Morgen weer een dag.
*‘Preikestolen’ een enorm stenen plateau op twee uur klimmen met een adembenemend uitzicht.
Dag 5 ‘Afzien’
Vanmorgen
op tijd wakker om fris en fruitig aan de dag te beginnen. Een dag die achteraf
gezien ook optimaal moest beginnen, we hadden namelijk op dat moment nog geen weet
van de enorme prestatie die we gingen leveren.
Laat ik
bij het begin beginnen. Om ongeveer elf uur stonden we onder aan de berg waarop
de Preikestolen te vinden is. De instructies staan op een groot bord aan het
begin van het pad. Wandelschoenen aan, honden aan de riem, twee uur op en twee
uur af. Prima, niets wat we nog niet wisten, we kunnen beginnen.
Het is
maar goed dat we alles van te voren niet wisten. Wat een klim! Alles over
rotsen en Kliffen. Echt klimmen alsof we berggeiten zijn, niet normaal. Soms
een stuk met een houten looppad, door mensenhanden gemaakt, vervolgens weer
puur natuur. We lopen hele stukken over flauwe watervallen naar boven, kleine
stroompjes zijn nog aanwezig. Op driekwart van de tocht vergissen we ons nog
eens in de benamingen van de routes en nemen de zwaarste, via rotsen en over de
berg wel te verstaan. Het moge duidelijk zijn dat het niet onze eerste
keus was. Wat een eervolle vermelding waard is, zijn de hondjes. Ze waren mee!
Zes en een half uur hebben we geklommen en afgedaald en beide hebben alles
gelopen. Helemaal ons oude baasje Barto! Apetrots! Het was een enorme ervaring,
alleen bovenop het plateau stond zoveel wind! Niet normaal. We zijn er niet
langer gebleven dan nodig. Toen we met de afdaling begonnen en een aantal
mensen volgden, zagen we ook pas de ‘makkelijke’ route. Voor ons een welkome
afwisseling, andere route terug;) Uiteindelijk werd het steeds zwaarder en toen
we beneden waren had ondergetekende geen energie meer in de benen. Toch blij
dat ik het gedaan heb, geen twijfel.
Vanwege
de vermoeidheid hebben we meteen een camperplek opgezocht op een paar kilometer
afstand. Lekker onderuit. Daarnaast was het ook al bijna zes uur toen we daar
vertrokken, hoog tijd om op plek te gaan. Ro heeft op de camperplek nog even de
moeite genomen om te kijken naar iets waar we eten konden halen. Hij kwam met
een pizzakaartje terug. Te ver om weer terug te lopen, dus hebben we lekker
laten bezorgen. Kost tien euro, maar dan heb je ook wat.
Moe
maar voldaan schrijven we onze stukjes en legen de camera’s. Straks de planning
voor morgen. Er is a.s. weekend een traditionele weekend in Bergen met veel
eten en goederen uit Noorwegen. Dat lijkt ons sowieso leuk om mee te maken.
Morgen maar een tikkie die kant op. Voor nu, op tijd naar bed.
Dag 6 ‘It’s raining cats & dogs’
Gatsiedarrie.
Dat kan dus ook. Wakker worden met regen en onweer en hetzelfde weer nu nog
steeds op je dakje krijgen. Misschien twee keer een opklarinkje, maar dan houdt
het wel op. Zelf hebben we het vermoeden dat de hoogte waarop we zitten ook van
invloed is. Minder leuk is het als je leest op facebook en twitter dat het in
NL stralend mooi weer is. Maar bij ons in de camper werken we met halfvolle
glazen, dus vandaag gaan we kilometers maken. Even een stukje opschieten.
Noorwegen is zo groot, geen overbodige luxe als je zoveel op het programma hebt
staan.
We
starten mooi op tijd met als einddoel het natuurreservaat Hardangervidda. Het
gebied met de grootste kans op een persoonlijke ontmoeting met een rendier.
Verder is het een prachtig stuk natuur en we moeten nog even uitvogelen wat we
er gaan doen.
Onderweg
komen we veel leuke plaatsen tegen maar het is sowieso de bedoeling via de
‘zalmstudio’ te gaan in Suldal, daar zie je de zalmen tegen de stroming
opzwemmen via een raam, maar die was gesloten! Jammer! Hierdoor zijn we vrij
laat aan de lunch toe, we wilden in de camper pizza van gisteren gaan eten,
maar we spotten een gezellig ‘cafe’ wat hier meer weg heeft van een
restaurantje. Geheel tegen de planning in eten we er een Noorse lunch.
Alhoewel, ik eet een Noors twaalfuurtje en Ro Noorse kost. Het heet ‘steikt
comle’. Gisteren hadden ze deegballen met kruiden en suiker en…..(?)op het
menu. Die worden gekookt met wortelen, zoete aardappel en worst etc. Vandaag gaan
die deegballen in stukken en wordt alles gebakken in de pan. Dat is het
dus….ongeveer. En Ro vond het lekker, het idee van een plaatselijk gerecht
heeft bij hem altijd een streepje voor. Voor ons was dit een leuke stop op deze
druilerige dag. De hondjes zijn vandaag voornamelijk in de camper maar zijn nog
steeds moe van gisteren volgens mij. Ik doe ook van boven tot onder pijn. Vroeg
al aan Ro of honden ook spierpijn kunnen hebben, zo ja, arme hondjes.
We vervolgens onze weg en komen aan het einde van de middag aan in Odda. Een plaatsje in het reservaat. We staan op een dure camperplek, maar hadden geen zin om nog verder te kijken na zo’n lange rit. Kr150,= per nacht, dat is E18.62 Maar goed, we staan wel mooi. Het regent nog steeds en het lijkt erop dat het vandaag ook niet meer stopt. Morgen zou het beter zijn! We duimen.
Dag 7
‘Vallend water’
Vanmorgen
stonden we op met, echt waar, regen. Een half uurtje later was het droog en dat
bleef het de rest van de dag! Gelukkig! We hadden gisteren toen we hier heen
reden een paar watervallen overgeslagen vanwege het weer en nu we aan een
nieuwe dag wilden beginnen hadden we toch een beetje spijt. Helemaal toen we
lazen dat het ging om twee watervallen met allebei een nr.1 notering. De
hoogste en de ruigste van Noorwegen. Kan ons het schelen, we gaan terug. Kost
een halve dag, maar dan heb je ook wat.
En
inderdaad, geweldig om van dichtbij te zien. Eerst de låtefoss 165m hoog en de
ruigste, daarna de langfoss 612m hoog en de hoogste. Beide goed te bereiken
omdat ze langs de weg liggen. Voor de gelegenheid een parking met souvenirkiosk
neergezet. Keurig geregeld en de watervallen kun je niet beschrijven, dat moet
je zien en horen. Oorverdovend geweld door neerstortend water wat gepaard gaat
met een natte, mistige spray en wind. Het staat op camera, maar zelfs dan zal
het tekort schieten, dat weet ik nu al.
Blij
dat we nog zijn teruggereden gaan we halverwege de dag richting de uiteindelijk
geplande bestemming. Een stuk hoger ligt Voss en om daar te komen kun je alleen
maar een schitterende natuurweg nemen, we mogen niet klagen, zelfs het twee tot
drie keer rijden van een gedeelte van deze route heeft ons niet verveeld,
sterker nog, soms twijfel je of je er al wel langs bent gekomen. Tijdens de
lunch stoppen we bij een ‘cafe’ op een geweldige camping aan een fjord. We eten
Fish&chips en zalm met aardappeltjes. Heerlijk, vanavond in de camper maar
gewoon een broodje. Ergens halverwege de route is er een aantal kilometers veel
fruitteelt te vinden. Appels, pruimen en peren. De weg staat bekend om z’n
fruitstalletjes met vers fruit langs de weg. Natuurlijk kopen wij ook heerlijk
‘Opal’pruimen en appels.
Door
een verkeerde afslag rijden we eerder dan gepland een brug over en tunnel in,
die we voor morgen in de planning hadden. Een snelle berekening geeft de
doorslag, we rijden door. Misschien kunnen we daardoor ergens anders weer wat
tijd besteden. Twee weken is best kort voor zo’n mooi, maar vooral groot land.
Einddoel wordt dus Voss.
En wat
leuk, het is een sportief stadje. We staan naast een groot fjord waar ze de
hele avond aan het parachutespringen zijn. Oftewel, ze springen hoog boven ons
uit vliegtuigjes en komen even later voor onze neus aan de grond. Toen we
aankwamen waren ze aan het parasailen, maar dat was snel voorbij. Leuk om dat
allemaal van dichtbij mee te maken. Tijdens het eten nog menig parachute zien
landen. De deur staat nu nog open, het is heerlijk buiten, net te koud om
buiten te zitten. Maar we zijn wel bijna de hele avond buiten geweest. Fijn
vakantiegevoel. En uiteraard weer zin in morgen.
Dag 8
‘Kedengedeng’
Vanmorgen
gingen we meteen een korte wandeling maken vanuit de camper voor we op pad
gingen. We moesten nog een bezoek aan de kerk brengen en er lag een cache bij
de kerk. Ondanks dat het tweede wat onchristelijk klinkt is dat wel gelukt en
was de kerk gesloten, op Zondag! Maar goed, het blijven aparte exemplaren met
al dat hout, dus toch de moeite waard.
Alsof
het zo moet zijn op deze dag, hadden we ook nog het kleinste kerkje van
Noorwegen op de route liggen. Daar aangekomen was ook dit kerkje gesloten en
bleek zelfs in winterstop te staan. Normaal betaal je entree voor de acht
vierkante meter. Alles wat commercieel wordt vinden wij iets minder leuk. Toch
was ook dit iets wat je meegepikt moet hebben.
Op naar
Flåm, een toeristische trekpleister. Deze plaats staat in het teken van de
Flåmexpress, een ouderwets treintje wat de verbinding legt tussen het dal en
het station op dik 800mtr. hoogte. Van daaruit kun je weer een trein nemen naar
Bergen, de provinciehoofdstad. Wij betalen even E100,= (*Kuch!) voor twee
retourtjes en houden onszelf voor dat we dit de hele vakantie al wilden doen.
Het is zeker de moeite waard maar heeft een beetje het Disneygehalte. Een stem
uit de speakers die in alle talen aan je uitlegt wat je links of rechts gaat
zien. Ook zijn de vele souvenirwinkeltjes, restaurantjes en kiosken aan het
begin en einde van de rit een teken van een toeristische goudmijn. Het wordt
bevestigd door de vele tourbussen op de parkeerplaats en de horden japanners
die rondrennen. En dan overdrijf ik niet. Tijdens de treinrit kun je halverwege
even uit de trein bij een waterval om foto’s te maken. Alle Japanners massaal
op dat platform foto’s van elkaar maken met waterval op de achtergrond. En
helemaal hilarisch is de manier waarop ze foto’s maken, grote camera’s met
groothoeklenzen of zelfs Ipads! Leuk om te zien. Eenmaal weer terug van de
treinrit lopen we nog rond op het grote terrein. We spotten een bierbrouwerij.
Leuk! Eigenlijk een soort van Maallust qua idee. Ro doet een proeverijtje,
koste wat ‘t kost. Vandaag kan ons dat even niets schelen. Tijdens dit
kroegbezoek doe ik nog even een rondje souvenirwinkels en ach ja, toe maar, ook
maar een zak euro’s leeggegooid. Zijn nu toch bezig. Toch gaan we voldaan op
zoek naar een camperplek voor de avond. Het was weer een leuke dag.
Al zoekende naar een geschikte plek doen we bij toeval twee toeristische trekkers, een vergezicht vanaf een hoge berg en nog iets hoger een groot houten gevaarte met een glazen wand waarbij je het gevoel hebt dat je boven het dal staat, met hoogtevrees geen aanrader. Doordat we op deze manier ineens op de toppen van de bergen rijden, hebben we beide het idee om hier ergens te overnachten. Bij de start van een bergwandeling spotten we een parkeerplaats en gaan staan. Wie doet ons wat. We hebben net nog een klein hapje gegeten en gaan straks weer lekker onder de wol, zo hoog in Noorwegen. (ong.1300 mtr.) Morgen weer een dag!
Dag 9
‘Daar boven in de bergen’
Vanmorgen
werden we wakker van de stilte. We stonden natuurlijk hoog en alleen. Heerlijk.
We vielen ook met onze neus in de boter, want toen we wegreden klommen we nog
steeds en het was een prachtig stuk natuur. Zo anders als wat we gezien hadden
tot nu toe. Een soort steppen van rotsen, stukjes sneeuw en kleine meertjes.
Het was er ook koud. Pas na een hele poos begonnen we aan de afdaling en we
vonden het een welkome afwisseling op de afgelopen ritten. Tijdens de afdaling
hadden we ook nog een ontmoeting met de plaatselijke koeien en schapen. Die
lopen hier boven overal rond en we rijden ook regelmatig over een wildrooster.
Soms echt even remmen, want vooral de schaapjes liggen graag in de bermen langs
de weg. Super leuk!
Ro had
wat punten in de navigatie gezet maar het wil vandaag niet zo lukken.
Allereerst was het zalmcentrum gesloten, dit keer stond er wel in het boekje
dat je in september dagelijks heen kan, erg jammer. Was hetzelfde idee als een
paar dagen terug, de trek van de zalmen in beeld. Misschien komen we er de
komende dagen nog weer langs. Verder zijn we het houten kerkje in Vik
misgelopen. Beide niet gezien. Omdat je in de meeste fjorden met de boot naar
de andere kant gaat, zitten we al gauw aan de ‘verkeerde’ kant en kunnen het
kerkje wel op onze buik schrijven. Ro gaat eerst even checken wat we vandaag
dan wel gaan zien! Het plaatsje Balestrand valt hem ook tegen, je hebt er
uitzicht over het hele fjord en Ro vind dan dat je ook hoog moet staan. Nu
zaten we op een bankje aan het enorme fjord en ik kon kijken zover als ik
wilde, een mooi totaalplaatje van het Fjord, schitterend. Volgens Ro doe je dat
toch het best vanaf grote hoogte. Oké, wat gaan we nu doen?
We gaan
eerst de natuurroute (nr.13) vervolgen en het eindpunt, een gletsjer, proberen
te bereiken. Dat is voor vandaag waarschijnlijk teveel, maar logistiek zitten
we midden in het Sognefjord en dat houdt in dat we steeds op die boten terecht
komen. Op zich geen ramp, maar je moet er steeds voor betalen. Ro geeft aan dat
omrijden qua diesel soms nog duurder is, maar in dit geval moeten we die kant
ook op voor de bezienswaardigheden. Onderweg rijden we soms weer enorme stukken
omhoog en zien ook weer menig schaapje en koetje langs de kant. Rond een uur of
zes willen we op stok en beginnen uit te kijken naar een plekje. Die rijden we
voorbij in Vassenden, een plek met picknickbankjes en aan het Jolstravatnet,
een groot water. We gaan nog even buiten borrelen en vinden het een ‘vieze’
plek. Veel troep van bbq’s e.d. Het is dat we zo naar binnen gaan, anders waren
we vast doorgereden. Het haalt behoorlijk wat van de charme weg, die troep. We
hebben beiden sterk het gevoel dat het de Noorse bevolking zelf is die dat
gedaan heeft, onbegrijpelijk. Maar goed. Het blijft buiten dat een mooi plekje.
We hebben laat gegeten, de aardappelen wilden niet gaar worden;) We aten vers gekookte aardappelen met bietjes en hachee uit blik. Hadden we zin in. Nu straks weer lekker slapie doen. De dagen zijn lang genoeg zo.
Dag 10
‘Oud en koud’
Vandaag
weer een leuke, drukke dag gehad. Aangezien we gisteren een beetje achter de
feiten aanliepen, moest er vandaag hard gewerkt worden. We begonnen aan de
mooie rit naar het informatiecentrum ‘Jostedalsbreen National park’ in
Oppstryn. Daar kunnen ze ons alles vertellen over de vele gletsjers die daar in
de buurt liggen. Geen overbodige luxe, want er blijkt behoorlijk wat verschil
te zitten tussen de loopafstanden en hoe dicht je vervolgens bij het eeuwenoude
ijs staat.
De rit
erheen valt voornamelijk op door het ‘blauwe’ water wat we in elk stuk water of
rivier zien. Een bijna lichtgevende, turquoise kleur. Ergens hebben we gelezen
dat dit komt door een algensoort, maar ik kan het even niet weer vinden. Het
water is brandschoon in elk geval.
Bij het
centrum aangekomen worden we geadviseerd de Bødalsbreen (1 uur heen, 1 uur
terug en op honderd meter afstand van de gletsjer) of de Briksdalsbreen (45
min. heen en 45 min. terug en op 200 meter van de gletsjer) te doen. Vanwege
mijn aanhoudende blessure besluiten we de Briksdalsbreen te doen. Hier naartoe zijn
ook paden aangelegd en je kunt zelfs met een soort jeep naar boven en beneden.
De beste optie.
Helaas
moeten we om daar te komen een behoorlijk stuk terug van waar we vandaan komen.
Maar zoals ik al eerder zei, hier is dat geen vervelende situatie, het is maar
een paar keer dat je iets denkt te herkennen van de vorige keer. We komen voor
de tweede keer door Olden en zien voor de tweede keer het enorme cruiseschip
wat hier is aangemeerd en zijn passagiers massaal uitgespuugd heeft in het
kleine dorpje. Duizenden toeristen op zoek naar fotomomenten en koopjes. Al zul
je dat laatste niet zo gauw vinden in Noorwegen. We filmen het spektakel om het
spektakel en gaan gauw weer verder.
Bij de
voet van de Briksdalsbreen wapenen we ons met drinken, wandelschoenen en
wandelstokken zodat we goed voorbereid kunnen beginnen. Het is een eitje
vergeleken bij de Preikestolen, alleen breekt mijn conditie me op. Ik heb
ontzettend moeite met het klimmen en m’n slapen kloppen van de inspanning. Ik
loop door in de hoop snel de cadans te vinden. Na een tijdje loop ook ik lekker
in de zon naar boven. Onderweg worden we met bordjes op de hoogte gehouden van
de leeftijd van de gletsjer en zien op een bepaald punt dat er in 1920 nog
gletsjer was daar, schokkend als je bedenkt dat we meer dan een kilometer van
de gletsjer waren. Een kilometer in minder dan een eeuw verdwenen, foetsie.
Maar we lopen wel door een prachtig schoon stuk landschap met halverwege een
kudde geitjes die enthousiast met ons meelopen. Inmiddels weten we dat veel
dieren met de honden meelopen. Laatst in een dierentuin liepen de alpaca’s ook
met ons mee. Grappig.
Aangekomen
bij de gletsjer overvalt je een enorme stilte en een vreemd gevoel dat dit ijs
eeuwenoud is. Er drijven stukken in het water naast ons en dat is op de één of
andere manier heel bijzonder. Het maakt je letterlijk, maar ook figuurlijk,
klein. We lopen er een tijdje rond en maken veel foto’s, net als het water
beneden is het ijs ook blauw, alsof er blauwe vloeistof inzit. We vertrekken
als laatsten weer op weg naar beneden. Mooi hoor.
Naar alle waarschijnlijkheid mogen we op de parking overnachten, maar omdat we het niet zeker weten, stippelen we het plan voor morgen lichtjes uit, zodat we in die richting een plek voor de nacht kunnen vinden. Het wordt een parking aan het fjord bij Olden. Het cruiseschip is inmiddels vertrokken. We koken een potje en doen onze routineklusjes en gaan straks lekker onder de wol. Weer een fijne dag.
Dag 11
‘Driving at the moon’
Wederom
beloofd het een
zonnige dag te worden als we opstaan. We treffen het ontzettend. Vandaag
gaan we een stukje route doen via een ‘oude’ weg. Het werd eerder als
doorgaande weg gebruikt maar daar is hij eigenlijk niet geschikt voor. Wat
heet…..
We
rijden door een maanlandschap van stenen, plassen en een minimum aan vegetatie.
Maar zo mooi op z’n eigen manier. Roderick had van te voren een plek aangemerkt
als tussenpunt, precies op dat weggetje. Er is namelijk halverwege een leuk
hotel met regionale keuken en daar gaan we lunchen. Bovenaan de top van deze
route wordt namelijk over een tijdje fanatiek geskied. Behalve een
stoeltjeslift en dit hotel is er niets op deze route. Wij houden ervan. Maar lunch
zei ik. Je zult het niet geloven maar ik at ‘reindeerstew’! Ro nam een
Elgburger en zo aten we allebei behoorlijk regionaal. (Elg=eland) Het was ook
een supergezellig ding. Toen er een bus Chinezen stopte zijn we nadat ons de
bek openviel maar gauw verdergegaan met de tocht. Die Chinezen zijn best
aardig, maar ze verstikken de omgeving waar ze zijn. Ze zijn ineens overal en
gaan zelfs met het toilet op de foto. Zolang we er voor weg kunnen lopen is het
wel grappig.
We
vervolgen de route en maken het niet te laat vandaag. We stoppen in Lom. Hier
zou je ook lekker kunnen eten bij een regionaal bekende kok, maar je kan niet
kiezen wat je wilt eten en daar zien we vanaf. Het menu wat de chef in
gedachten heeft bestaat uit voor ons bekende gerechten. We gaan dus ergens
anders kijken. Dat geeft helaas ook niet zoveel keus. Doordat we in een
toeristisch dorp zitten zijn het allemaal dezelfde eetgelegenheden. Zalm,
gehaktballen en braadworsten in overvloed. Om nog een beetje uit de band te
springen neemt Ro Elgkebab. Maar het is niet een supermaaltijd. Komt
waarschijnlijk door vanmiddag, dat was uitermate geslaagd. Oh ja, de Elg en
Reindeer smaken naar Lamsvlees. Niet helemaal mijn ding, maar je moet alles
meegemaakt hebben toch?
We staan op een parking waarvan we niet helemaal zeker zijn van goedkeuring, maar we blijven gewoon staan. We zien wel. Ik doe dit stukje voor het eerst op de IPhone en niet op de Laptop. Valt niet tegen. Nog even een drankje en dan slapen.
Dag 12
‘Hollanddag’
Achteraf
de dag dat we veel met Nederland in contact kwamen door, inderdaad,
Nederlanders. Gisteren hadden we besloten een broodje te eten bij de
plaatselijke bakker. Een ultramodern gebouw in Noorse sferen met ‘open’
bakkerij. In het weekend staan ze in de rij voor het bijzonder lekkere brood.
Dat wij zo goed op de hoogte zijn komt door het Nederlandse vrouwtje dat er
werkt en al 7 jaar in Noorwegen woont. Toch leuk, zo kom je net iets meer te
weten. Na het ontbijt buiten de deur gaan we beginnen aan de nr.55 van Lom naar
Sogndal die schitterend moet zijn. En daar is weer geen woord van gelogen.
In het
begin denken we dat het best wat spannender mag, maar al gauw veranderd het
landschap en komen we hoger en hoger. Het hoogterecord wordt gebroken naar
halverwege de 1400mtr. De Nederlanders die we gisteren ontmoet hebben rijden
toevallig achter ons aan en we stoppen twee keer samen om de vergezichten vast
te leggen. Na de tweede stop draaien zij om en gaan terug naar Lom. Als je voor
de 11e keer in Noorwegen bent heb je andere wensen, zij komen voor de
herfstkleuren dit keer. Wel krijgen we nog op het hart gedrukt dat we
ontzettend blij mogen zijn met het weer. Dat realiseren we ons steeds meer
inderdaad. We nemen hartelijk afscheid. Leuk!
Tijdens
deze tocht komen we veel bussen tegen dit keer. Dat betekend sowieso dat het
een bekende, mooie route is. Daarnaast zien we op één van de bussen ‘cruiseline
service’ staan en weten meteen dat we straks ‘beneden’ weer een cruiseschip
kunnen zien liggen. En inderdaad, twee stuks. Daarnaast zien we later op de
route nog één. Wat een gevaartes en wat een mensen komen er van zo’n boot. We
realiseren ons maar al te goed dat er als dorpje heel wat op je afkomt als er
zo’n schip aanmeert. Dat moet je wel weten, anders ben je zo door je
appelgebakjes heen. Tijdens het passeren van al die bussen met toeristen op de
smalle weggetjes, moet je wel eens een tikkie terug om elkaar te passeren. Dit
keer seint een bus dat hij een stukje achteruit gaat voor ons. En zo ontmoetten
we onze volgende Hollander. Hij draait z’n raampje naar beneden: “Voor die
Nederlanders doe ik nog wat!” *Grijns Ook hebben we vandaag twee
Nederlandse campers gepasseerd, vaker dan ooit, dus
vanaf de buschauffeur bombarderen Ro en ik dit als ‘HollandDag’!
We
komen aan bij het zalmcentre. Eindelijk krijg ik m’n trekkende zalmen te zien.
En het is inderdaad de moeite waard. Enig minpuntje is dat het een nabootsing
is. De zalmen zijn niet ‘wild’. Desalniettemin zijn ze indrukwekkend en groot!
Mooi om te zien hoe ze stil liggen door te blijven bewegen in de stroming. Vlak
voor ons wordt in het museum een OADbus gegidst, maar die zijn aan het eind en
we kunnen dus niet stiekem aanschuiven. Het maakte de Hollanddag wel weer
compleet.
Wat
gaan we doen. Na wat wikken wegen besluiten we uiteindelijk Kristiansand in de
navigatie te zetten en langzaamaan die kant op te gaan. Eigenlijk kun je
doordat er weinig wegen zijn niet zo makkelijk een nieuwe route kiezen. Enige
optie is bij Kvanndat de boot nemen en bij Utne erweer af. Dan rijden we aan de
andere kant van het Sørfjord langs. Dat hebben we nog niet gezien. Het lijkt me
allemaal wat ingewikkeld en we laten het op ons afkomen. Maar wonder boven
wonder zegt het vrouwtje van de navigatie precies wat ik wil. Op de veerboot
komen we erachter dat we toevallig de gewenste route nemen. Maar goed ook. Want
onderweg stoppen we bij een Kro om wat te eten, één van de weinigen die open is
aan deze kant, en wanneer we binnenstappen worden we verwelkomd in het
Nederlands. Vreemd hoor, heel de vakantie geen Nederlander getroffen en vandaag
de één na de ander. Maar ja, het is ook HollandDag natuurlijk, dan heb je dat.
Dit vrouwtje is eigenaar van de Kro en woont hier al dik 35 jaar. Getrouwd met
een Noor. Weer horen we leuke weetjes en feiten over Noorwegen. We drinken bij
haar en de locals nog een bakje koffie en gaan weer op pad. We blijken 3 km van
een camperplek te zitten. Hopen dat het wat is.
En het
blijkt een schitterend plekje. Hier kunnen we rustig op stok. Wat weer een
mooie dag met veel zonneschijn. Hier doen we het voor. Laatste loodjes helaas.
Nog niet aan denken.
Dag 13
‘Bijna vrijdag de 13e’
Vandaag
gaan we helaas afdalen naar Kristiansand. Iets sneller dan afgelopen week
bedacht, maar we kunnen onze creativiteit niet kwijt in verschillende routes en
besluiten daarom het laatste stuk sneller te doen. Het gebrek aan wegen geeft
ons dezelfde route als de heenreis. Dat is meteen de reden dat hier zoveel
natuur is, weinig wegen, weinig mensen.
Wederom
zien we toch weer een stukje Noorwegen wat we niet kennen als we een stukje
doen wat wel nieuw voor ons is. Een soort Veluwe met vennen en dennen. Alleen
meer bergen, dat dan weer wel.
Verder genieten we weer als altijd en zeggen nog tegen elkaar dat de uitzichten
nog steeds niet vervelen. We eten onderweg nog bij een zeer afgelegen, maar
smoordrukke Inn. Waarschijnlijk een soort sport/natuurhotel. Er lopen veel
jongeren ala padvinder. Ro eet weer eens apart, hoe kan het ook anders.
Rømmegrøt. Het is een soort pap waar rozijnen, kaneel en suiker over kan en
veel mensen eten het om ons heen. Hij vind het niet vies, maar neemt het vast
nooit weer! Ik at het andere Noorse gerecht wat je overal kan eten, de
Kjøttkaker (Noorse gehaktballen met jus) met gekookte aardappelen en
erwtenpuree.
Aan het
einde van de dag breekt het zonnetje weer door. Heerlijk. Maar telkens als we
een ‘bankje’ in de zon spotten is de zon wanneer we zitten weer weg. Flauw. Als
we tijdens het vallen van de avond 16 km voor Kristiansand rijden gebeurd
datgene wat ons bijna een stipnotering in de ‘vrijdag de 13e lijst’ bezorgd.
Ik zit
net even op de telefoon te klooien en ineens: “Karin, kijk!!!!” Ro
gaat volop de rem! Ik schrik maar volg meteen zijn vinger die naar rechtsvoor
wijst. Daar staat ‘ie! Een eland! Hij wilde gaan oversteken maar bedacht zich
gelukkig. We hadden al gehoord dat ze zelfs bij vrachtauto’s nog naar binnen
komen vanwege hun hoogte. Maar wat uniek! We hadden Nederlanders gesproken die
in elf jaar Noorwegen slechts één keer een stelletje gespot hadden. Ik buig
voorover en zie hem het dennenbos weer inlopen. Wat een groot en imposant dier!
Ik was zo blij! De hele vakantie zei ik al bij zo’n bord:” Ro, eindelijk
gaan we rendieren zien!” Tegen beter weten in. De borden betekenen hier
net zoveel als bij ons de ‘reeënborden’, je ziet ze zelden. Mazzel zo op de
‘laatste’ dag!
Nu
staan we weer op de camperplek waar we de eerste nacht ook stonden en gaan
morgen rond 18 uur met de boot. Hopelijk iets rustiger als toen. Beide niet zo
fijn gehad op de boot. Het is in elk geval veel rustiger weer de afgelopen
dagen. We zullen zien. Eerst lekker slapen.
Dag 14
‘Varen over de woelige baren’
Nou, daar
is ‘ie dan. Laatste dagje Noorwegen. Vandaag slapen we uit, voor zover we dat
nog kunnen. We staan al in Kristiansand en hoeven pas rond 5en met de boot. Het
toeval wil dat het strontweer is. Regen, regen en nog eens regen. Wat ons beide
zorgen baard is het geweld wat we zien als we naar buiten kijken. De golven in
de haven slaan tegen de rotsen alsof stormt. Hebben wij weer. De hele week mooi
weer en nu wij met de boot moeten stormt ’t op zee.
Gelukkig
blijft het op de boot behoorlijk rustig. Het helpt ook dat het nog licht is.
Maar we hebben veel momenten vergeleken en we hadden de heenreis echt rotweer.
Het is veel kalmer vandaag. Het is zelfs zo dat we verrast zijn als we al naar
de camper terug moeten. Huh? Dat is snel. Op de boot nog wat inkopen gedaan en
wat gegeten, dan vliegt de tijd dus.
Op dit
moment rijden we nog door Denemarken. Ro wil graag even een stuk rijden vanwege
de rust op de weg op dit tijdstip. We zitten natuurlijk nog met het
versnellingsprobleem en daar heeft hij nu weinig tot geen last van zonder
medeweggebruikers. We hebben net nog een burger gehaald bij de Mc Donalds, in
Noorwegen geen mc tegengekomen, dus wel even zin in. Maar even afwachten
wanneer Ro op stok wil, voor nu rijden we nog wel lekker…
Dag 15
‘Aan alles komt een eind’
Het is
gebeurd! Over! Klaar! Voor nu….
We zijn
weer thuis! Vandaag nog in twijfel wat we zouden gaan doen. Als we een shopdag
in Duitsland hadden kunnen regelen waren we daar nog, maar helaas, in Duitsland
doen ze nauwelijks aan koopzondag. Dan maar huiswaarts.
En nu zitten we op de bank. De wasmachine draait en de tv staat op voetbal. Dat krijgt Ro ook nog op z’n dakje, een beste nederlaag voor Groningen. Je kunt het allemaal maar beter gehad hebben. Morgen hebben we een vrije dag! Precies…..het glas is halfvol. Heerlijke vakantie gehad en enorm genoten, van Noorwegen, en de tijd met elkaar! Dit gaat niet weer vier jaar duren voor we weggaan. No way! Het was geweldig!
Wat heerlijk om de hele dag in je achterhoofd te hebben dat je vanavond op vakantie gaat.Tot 23:00 pak ik rustig de laatste dingetjes in en half twaalf vertrekken we richting Denemarken. (Hierna afgekort tot DK)
Door horrorverhalen over de afstand en de verkeersopstoppingen in Duitsland is de reis me alles meegevallen. Duitsland staat strak van de omleidingen en wegopbrekingen, maar door het nachtelijk uur is dit hinderlijk in plaats van irritant Tot aan Hamburg doe ik net alsof we nog hééééél ver moeten en daardoor zijn we er binnen no time. Vrienden hadden de afstand Hamburg-DK ook als zeer lang ervaren en ook hier heb ik maar een paar keer met m’n ogen geknippert. Om 5 uur waren we bij de grensovergang waar we de nacht hebben doorgebracht. De fijnste nacht van een vakantie, alles ligt nog voor je. Heerlijk.
Dag 2
Maandag 2 november
Doordat we laat op bed lagen gaan we niet meteen vroeg uit de veren. Elf uur staan we naast ons bed en zijn van plan in Tönder te gaan lunchen en de komende dagen te plannen. Ook willen we een simkaart scoren om zo mij de gelegenheid te geven het verslag dagelijks meteen te uploaden, schrijven doe ik elke vakantie, uploaden is nieuw. Natuurlijk gaat dit niet zonder slag of stoot en voor ik het simkaartje aan de wilgen kan hangen wegens tijdverspilling komt er een beetje licht aan de horizon. De telecompany’s werken uiteraard net als de providers in Nederland en de DK-KPN is geen uitzondering. De medewerkers zijn daarin tegen uitzonderlijk behulpzaam waardoor wij ons laten helpen tot we een ons wegen. Zonde van de tijd. Om niet in alle details te treden, uiteindelijk is het gelukt door aanschaf van een Deense dongel met Deense bundel;) Hebben we in NL niets meer aan, maar je wilt wat. Na dit avontuur vallen we bijna om van vermoeidheid, het zal wel een soort camper-lag zijn. Dus òp naar een camperplekje naast een Schlöss en de beentjes omhoog. We eten in de camper, lijkt treurig, maar niets is minder waar. Een maaltijd is in de camper zo bereidt en het is wel zo relaxt. Op je eigen plekje in je eigen tijd. Dat gaan we in tegenstelling tot andere vakantie’s vaker doen dit keer. Al met al niet veel bijzonders gedaan vandaag, maar productiviteit genoeg. Morgen willen we naar het grootste schiereiland van DK, Römö. Het ritme opschroeven naar negen uur opstaan dus. We zullen zien.
Dag 3
Dinsdag 3 november
Het is gelukt, we staan om negen uur op en beginnen met een verkwikkende douche in de camper. Ontbijtje, kopje koffie en rijden maar. Het is geen spetterend weer, maar zo nu en dan een waterig zonnetje is te doen. Het duurt niet lang voor we op de ‘afsluitdijk’ richting Römö rijden. We komen op een eiland wat uitgestorven is. Je voelt dat je in de zomer over de koppen kan lopen, maar nu is daar niets van te merken. Alles dicht. Toch beleven we een hoogtepuntje. Op Römö mag je op het strand rijden en het duurt dan ook niet lang voor wij met onze vier camperwielen door het goudgele zand ploeteren. Geweldig. Om van de nood een deugd te maken parkeren we de camper midden op het strand en gaan lunchen, het voordeel van een camper, je hebt altijd een uitgebreide lunch bij de hand. Dat is genieten.
Na dit hoogtepunt willen we eigenlijk voor het donker van het eiland af en rijden richting Ribe. Tenminste, dat was de bedoeling. Wij staan altijd garant voor een pechgevalletje hier en daar en het werd weer eens tijd na een paar dagen rust. Even gas tanken voor verwarming en heet water werd het slot van een deurtje naar het gascompartiment teveel. “Krak”! Afgebroken. De benzinepomp-meneer verwijst ons naar Bröns even verderop. Daar aangekomen kan de camper-meneer ons niet helpen en verwijst ons naar Lögum kloster, een half uur rijden. Geen keus natuurlijk, dus daar gaan we weer. Aan het einde van de middag komen we daar aan en maken een grote fout. We vragen meteen bij binnenkomst van het dorpje waar we moeten zijn, uiterst slim natuurlijk, maar we deden dat bij een benzinepomp die bemand werd door een vrouw. Sorry, dat moet even gezegd, ben er zelf ook één, dus ik mag het roepen. We hebben namelijk drie kwartier naar dat ding gezocht omdat mevrouw twee keer links zei en twee keer rechts bedoelde, ook was twee tot drie kilometer doorrijden uiteindelijk dik vijf kilometer. Toen we een paar potige wegwerkers gevraagd hadden verstond ik zelfs in het Deens waar we heen moesten en daarna waren we ook snel ter plaatse. Je raadt het al, camper-meneer 2 zat al uitgebreid aan zijn avondmaal en morgen zijn we de eersten. We gaan dus naarstig op zoek naar een camperplekje. Daar gingen wij de mist in. Je denkt namelijk altijd dat er om elke bocht een perfect plekje is en daardoor rij je maar door en door en…..in DK mag je vrij overnachten en daar maken we uiteraard gebruik van. Toch belanden we na een uurtje op de parkeerplaats van camper-meneer 2. Tja, dat zijn van die leermomenten, toch is het niet de eerste keer en vast niet de laatste, zoals ik al zei, er is om de hoek vast een mooi plekje, of om die bocht, of daar rechts, of daar……
We hebben even netjes aangebeld en gevraagd. We zijn welkom en slapen onder de wapperende vlaggen van Kröne Camping met windkracht acht en een semi-drukke autoweg. Maar morgen zijn we de eersten. Zou die meneer dat al eens eerder meegemaakt hebben? Dat ze in slaapzak voor de deur slapen om als eerste binnen te zijn als de winkel open gaat? * Grijns*
Woensdag 4 november
Dag 4
Ik heb zojuist even drie dagen verslag gewist! Ik was blij dat ik net alle achterstand weggewerkt had en kan dus weer opnieuw beginnen. Helaas heb ik dit al eens vaker met jullie gedeeld en ik leer niet van de vorige keren. Eerst even kopiëren Kaatje! Ik raak namelijk nogal eens uitgelogd tijdens het bloggen. Bah! Halsstarrig begin ik nu eerst met vandaag.
Vanmorgen werden we gewekt door hevige regenbuien. Nee, geen buien, gewoon aanhoudende regen. Onze eerste afspraak is dus om tien uur en we staan al voor de deur. De camper-meneer is ontzettend aardig en staat zonder morren in de regen ons kapotte deurtje te bekijken. We rijden naar zijn werkplaats achter het gebouw en nog geen half uur later is het deurtje gerepareerd. Een goed begin, op de regen na dan. We willen vandaag naar Ribe rijden en daar verder kijken wat de mogelijkheden ons bieden. Het blijft regenen en het ziet er niet naar uit dat het nog droog wordt vandaag.
In Ribe stappen we uit de camper en willen te voet het stadje verkennen, maar wat is het koud vandaag. Waterkoud. Binnen een half uurtje kunnen we amper met elkaar praten wegens verlamde lippen. Dit had voorkomen kunnen worden als we de kathedraal konden bezoeken, die is per slot van rekening open tot 17 uur. Vandaag niet! Vraag ons niet waarom, maar alle deuren zijn gesloten. We verlangen naar een binnenactiviteit en besluiten naat het Vikingmuseum te gaan. Ribe is een oud havenstadje met een vikingverleden, dat kan best spannend zijn dus. Het is dan ook een schitterend museum met indrukwekkende archeologische vondsten. Nu vind ik fossielen sowieso al iets intrigerends hebben, ik kon er mijn ei dus wel kwijt. Wat een prachtige vondsten kon je daar bewonderen. Tevens werden we getrakteerd op een expositie over Afrika en last but not least, de middeleeuwen. Het was er natuurlijk alles behalve druk en Ro en ik hebben ons even flink uitgeleefd op alle kledingstukken en hoofddeksels die er lagen. Je zult vroeger maar gevochten hebben in die oorlogen, een overwinning was natuurlijk gewenst, maar jeetje, heb je wel eens zo’n metalen helm op je hoofd gehad? Of z’on harnas aan je lijf? Dat ze überhaupt nog een stap konden verzetten met die toestanden aan het lijf. Respect!
Na Ribe hadden we zin om even een stukje hogerop te gaan na de trage gang van de afgelopen dagen. We zijn door gereden naar Esbjerg, daar is heel veel te zien en daar kunnen we morgen dus meteen aan beginnen.
Op dit moment zit ik dus voor het eerst relaxt te typen achter de laptop. Even de schade inhalen zodat ik de komende dagen niet zoveel hoef te typen. Gewoon m’n dagelijkse verslagje zoals ik elke vakantie doe. Enig verschil, hij gaat meteen online. Luxe hoor! Het ritme vroeg naar bed, vroeg opstaan begint te wennen en ik zit nu niet met de ogen half dicht, dat scheelt. Een borreltje, even lezen en dan lekker naar bedje. Morgen genoeg te zien……
Dag 5
Donderdag 5 november
Vanmorgen meteen na het broodje en douche naar het ‘fiskeri-og söfartsmuseet’, oftewel het scheepvaart en visserij museum. Het belangrijkste, er zijn zeehondjes! Helemaal Kaatje haar ding. Gelijk bij binnenkomst worden we naar de zeehondjes gestuurd, voedertijd! Wat een timing. Daarna zijn we meteen naar het zeeaquarium gelopen en ook daar was ik helemaal in mijn nopjes. Het waterbassin waar je haaitjes en roggen kon aaien heb ik bijna niet verlaten. Toen we buiten het scheepvaartgedeelte aan het bekijken waren, was ik daar al snel klaar mee, ik wilde terug naar mijn vriendjes. Ro heeft voor de goede orde het buitengedeelte netjes afgerond. Ik moet er even bij zeggen dat het vandaag weer waterkoud was. Geen buitenweer.
Na een lunch en het bekijken van de andere gedeelten zijn we buiten nog bij de inmense witte beelden gaan kijken. Ze kijken uit over zee en zijn enorm! (9 meter hoog) Ze zijn gemaakt door een kunstenaar met als thema: “De mens ontmoet de zee”. Heel mooi en wederom hééééééél koud. Dus gauw de camper in en touren…….
We zijn van plan een behoorlijk stuk van de ‘margrietroute’ te vervolgen en rijden daarom een uur tussen twee stroken water, de Noordzee en het Ringköbing Fjord. Mooie stukken, maar ook veel toeristische gedeelten. Alleen maar campings, zomerhuisjes en hotels. Daarom natuurlijk veel winkeltjes en restaurantjes die wel open zijn, maar niets te doen hebben. Je voelt echt dat je buiten het seizoen vakantie viert, dat hebben we voorgaande jaren minder gevoeld. Veel landen gaan wel aardig door, de DK-kust daarin tegen draait alleen op toerisme. Maakt niet uit, wij komen hier voor onszelf en vinden het altijd heerlijk dat het overal niet zo druk is. We verkennen Hvide Sande, wat halverwege ligt en besluiten door te rijden naar een camperplek aan het einde van de kuststrook. Oeps! Gesloten! In de campergids staat dat de plek open is, maar dat blijkt niet zo te zijn. Dit komen we wel vaker tegen en zijn niet in paniek. Gewoon op naar de volgende.
De volgende is een camping in Ulfborg. Het gaat helemaal goed, we kunnen een plekje zoeken en tevens een hapje eten in het restaurant. Toen we eenmaal het restaurantje binnen liepen was het meer een uit de hand gelopen cafetaria waar alle ‘oude van dagen’ samenkomen om de daghap te nuttigen. Het had wel iets charmants. We konden eigenlijk ook niets anders eten dan het dagmenu en de meneer in kwestie verzekerde ons een echte Deense maaltijd. En het was ècht Deens. Doorgebakken speklapjes, gekookte aardappelen, rode bietjes en groentensaus. Heel grappig, maar wel heel lekker. Tijdens een vakantie kan een ouwerwetse maaltijd welkom zijn. Wel hebben we de meneer naderhand even verteld dat het tevens een Hollandse maaltijd was. Ook hij kon daar wel om lachen en overhandigde de rekening waarna wij weer aan de beurt waren om te lachen. Het kostte geen drol en ons buikje zat vol.
Morgen beginnen we met rijden en zien wel wat we gaan doen. We zijn nu bijna Midden-Zuid Jutland uit en gaan Noord-Jutland binnen. Een mooie streek, we gaan het zien….
Dag 6
Vrijdag 6 november
Vanmorgen geen getik op ons camperdak. Droog! Omdat we geen bezichtigingsplannen hebben gaan we een behoorlijk stuk van de margrietroute rijden. Vandaag een geweldig stuk tussen de fjörden en zee. De margrietroute kun je volgen via bordjes met een, jawel, margriet. Dat is hartstikke handig, geen kaart op schoot, gewoon opletten. Om een uur of twee komen we in Lemvig, een gezellig dorpje wat in de capitool aangeduid wordt als “paradijsje”. Het heeft inderdaad iets gezelligers dan alle andere stadjes en dorpjes. Ik ga shoppen! Het is al even geleden en mijn handen begonnen een beetje te trillen. Ik heb veel ‘kijken, kijken, niet kopen’ gedaan, maar ergens rond een uur of drie kon ik mezelf niet meer bedwingen. Een heerlijke sweater kon ik nog wel gebruiken in deze kou. Ondertussen was Ro ook helemaal blij, hij had een ‘kro’* ontdekt waar je gezellig kon zitten voor een biertje en een kopje koffie. Een lekker bakkie ook nog, die hadden we hier nog niet gehad in DK. Ja, onze eigen koffie uit de ‘Bialetti’**, die is natuurlijk het lekkerst.
Het is drie uur en het is mistig geworden, we gaan verder en willen eigenlijk om 16 uur onder dak. Maar goed, eer we een plekje kunnen vinden?! Ongemerkt rijden we toch nog een behoorlijk stuk van de margrietroute. Wel weer een kadootje: een veerboot van Thyborön naar Agger-tange.(10 min.) dat vinden wij zó leuk! Aan de andere kant gaan we verder met de zoektocht. Soms heb je verwachtingen, zo van, er zal wel een grote parkeerplaats bij het haventje zijn, of daar stopt die weg in zee, daar is vast een parkeerplaats. Dit keer rijden we nog een heel stuk door zonder resultaat. Wel weer een verrassing: veerbootje twee van Naessund naar Nees. (10 min.) Enig verschil, het is nu donker. Op het pondje komen we erachter dat we bij de afvaart van daarnet mogen overnachten. Te laat. Zal aan de andere kant ook wel een mogelijkheid zijn. Not! Waar moeten die mensen met hun auto staan als ze te voet met het pondje willen? Weer een tikkie doorrijden dus. Uiteindelijk zien we naast de weg een grote P. We rijden een klein veldje op, (naast een boerderij mams;)) daar waar een wandelroute begint. het ziet er perfect uit en we staan nog steeds.
We hebben in de camper gegeten, wel zo handig als je niets in de buurt hebt. (wel die ene boerderij dan hè? mams!) Opeens horen we “Miaauuuuuuuuuuuuuuuuuw”, ik hoor het meteen. Waarschijnlijk een beetje heimwee naar onze eigen poezebeesten. “Miaaaauuuuuuuuuuuuuuw”, hij zit echt onze aandacht te trekken. Maar met twee honden doe je niet zomaar de camperdeur open. Kaatje kan het natuurlijk niet weerstaan en gaat sneaky naar buiten. En ja hoor, een gitzwart(!) poesje komt aanlopen en wil geaaid worden. Geen probleem, dat houd ik ook wel even vol. Wanneer ik het tijd vind om naar binnen te gaan, hangt hij op mijn heup. In een split second kruipt hij langs mijn broek omhoog. Wat lieffffff! Op dit moment zit ik me te verbijten. Hij roept me om het half uur. route planner . Maar ja, hij moet maar even naar z’n eigen baasje gaan…..straks wil hij mee op vakantie.
Morgen heel verrassend: de margrietroute! We zitten nu op het schiereiland ‘Mors’. Hier is wederom veel te zien. Toch één vraagje. Een beetje zon deze kant op? We klagen niet gauw, maar een paar straaltjes?
* Kro: De Deense benaming voor een herberg. In Denemarken een absolute aanrader voor een lekker hapje of drankje, ook omdat de plaatselijke bevolking hier graag komt. Deze informatie hebben wij ingewonnen via de gidsen.
** Bialetti: Een metalen theepotje met taps toelopende onderkant. Je ziet ze vaak in keukenspeciaalzaken in de stad. Je kunt er een echt Italiaans bakkie mee zetten. Het werkt op je gaspit en door stoomvorming prutteld je koffiepotje vol.
Dag 7
Zaterdag 7 november
Het is weekend en daar merken we niets van, we zeiden vandaag tegen elkaar dat je hier wel heel weinig mensen tegen komt. Onderweg rijden we eigenlijk alleen en het geeft een rustig gevoel. Ook alsof we alleen op de wereld zijn, dat is dan weer gek. Maar goed, ze zijn er wel, de Denen. Bij elk huis staat een auto en er brand hier en daar een lampje binnen, maar verder zien we ze niet.
Vandaag rijden we het eiland Mors over. We bezoeken veel natuurreservaten en rijden door schitterende uitzichten. Het is hier wel moeilijk om een plekje te vinden om een kopje koffie te drinken of een broodje te eten. En als we dan, zoals vandaag een Kro aan zee vinden, is hij gesloten wegens een besloten partij. We stoppen bij een kwik-spar en kopen een lekker brood met vers beleg. Even broodje smeren in de camper, glas melk erbij en we hebben heerlijk gegeten.
We gaan naar een hoogtepunt van de dag. De steile rotsformatie’s in Hangklit. Het begint te regenen en dat is jammer, net nu we de camper uit willen. We komen sinds lange tijd meerdere Denen bij elkaar tegen, waarschijnlijk wandelen ze veel op zaterdag. De meeste Denen gaan meteen de grashelling op naar boven, wij gaan richting het strand onderaan de rotsen. De hondjes zijn los en daardoor komen we niet voor verrassingen te staan. Wat een mooie strandwandeling. Een kort strandje met rechts een steile helling met de mooiste lichteffecten. Hier en daar zien we een spelonkje en scherpe hoeken veranderen in ronde vormen. Zo mooi. Aan het eind van het strandje klimmen Ro en Shooter via een grashelling naar boven, Barto en ik gaan via het strandje weer terug. Toch wel weer een wandelingetje van een half uur. Onderweg veel foto’s gemaakt van krabbetjes, mosselen en kokkels. Genoten van de frisse lucht en de omgeving.
Terug in de camper is het inmiddels tijd om een plekje te zoeken voor de nacht. Bij de haven van Nyköbing is een camperplek. Daar aangekomen blijkt het geen officiële camperplek te zijn en we nemen maar weer een rustige parkeerplaats aan de haven. In de campergids staat dat het centrum van dit stadje erg gezellig is, het is vier uur, we gaan dus meteen maar even kijken. Nou ja zeg, alle winkels dicht. Blijkt dat de winkels in Denemarken al om vier uur sluiten op zaterdag. We doen waar we goed in zijn, een drankje drinken in een plaatselijke kroeg. De hondjes mogen mee naar binnen en dat is een uitzondering in DK. De hondjes mogen nergens mee naar binnen terwijl je eigenlijk continue in een strandscene rijdt. Maar wij vinden ze wel hoor, de hondenplekjes. En als het echt niet kan, dan blijven ze in de camper. Ook niets aan de hand, maar wij vinden het minder gezellig. Na de borrel halen we pizza en eenmaal in de camper zetten we de schotel op NL voor een burgerlijk avondje RTL 4. Dat kunnen we thuis natuurlijk niet…..;)
We zitten nu dus heerlijk onderuit gezakt naar de tv te kijken. Ook lekker……
Dag 8
Zondag 8 november
Vanmorgen voor het eerst lekker uitgeslapen. We hebben een punt in DK bereikt waarbij je nieuwe plannen moet maken. We besluiten links om naar boven te rijden en dan rechts af te draaien richting het oosten, maar dan eerst nog langs de kust. Begrijpen jullie het nog? Er is zoveel wat we willen zien, er zullen op een gegeven moment keuze’s gemaakt moeten worden. Op dit moment slapen we op het uiterste puntje van DK aan de linkerkant. Hanstholm. Van hieruit gaat de ferry naar Noorwegen, Ijsland en de shetlandeilanden. Maar even terug……
Vanmorgen zijn we rond twaalf uur gaan rijden. Het eerste plaatsje wat we aan wilden doen werd met een rode ster op de kaart aangeduid. ‘Het omrijden waard’, betekend dat. Aan de westkust ligt Nörre Vorupör, een gezellig badplaatsje waar zelfs op zondag de souvenirs- en kadowinkeltjes open zijn. Het was zo’n strand waar van die blauw-witte vissersbootjes op het strand liggen. Zo’n ansichtkaartplaatje. Heerlijk even uitgewaaid en geneusd in de winkeltjes. Op een gegeven moment was Ro op het strand met de hondjes en als hij de hondjes loslaat is er een grote kans dat Barto het vrouwtje op zoekt. Dus toen de winkelmevrouw aan mij: “Eule reule hulfen or de knäckebröde” vroeg, antwoorde ik met “Nee, I don’t need help, I’m fine, Thank you!” Tot ik achter haar een zwarte hond op zag doemen die ineens zag dat hij eindelijk het vrouwtje heeft gevonden. “Oh, dat bedoelde u, sorry, he’s mine…..euhm, I’ll be back, uhum….sorry!” Snel leg ik het ansichtkaartje op de toonbank, zeg dat ik zo terug ben en loop met hond naar buiten. Barto loopt naast me en kijkt omhoog, zo van, “Daar was je dus, ik heb weer alles afgezocht…..gaan we nu samen wat leuks doen?” Wanneer ik Ro zoek zie ik hem kilometers verder op de pier lopen, jammer dan, ik doe mijn schatje wel even in de camper en ik ga weer verder met shoppen. Ik kan dit afdoen als een eenmalige ervaring, niets is minder waar. Hij heeft al veel vaker naast me gestaan in bijvoorbeeld de supermarkt, de benzinepomp en naast de camper als Ro even alleen een wandeling maakt met de hondjes. Bij de benzinepomp is misschien een beetje gek, maar als het raam zover openstaat dat hij zich erdoor kan wurmen, tja, do I need to say more? Maar goed, voor ik er een boek over ga schrijven…..we gingen verder.
De margrietroute vervolgt zich naar Hanstholm, daar waar wij nu slapen. We waren lekker op tijd, een uur of vier reden we al bij de haven. Er is geen officiële camperplek, maar in een haven kan je altijd wel staan. Onze nieuwsgierigheid brengt ons vandaag iets verder dan de haven. Omdat het een grote haven is zien we veel industrie, maar daarachter….iets verder dan we kunnen kijken ligt ineens een ruig stuk strand met wat duinpannetjes. We draaien en keren wat op een verhard stuk en staan prachtig aan zee, niets in de buurt, geen mens te zien. We gokken het erop en blijven lekker staan. Dit vinden we zo fijn, midden in de natuur.
Daardoor natuurlijk weer lekker in de camper gegeten en daarvoor hadden we onderweg de boodschappen gedaan, de meeste supers zijn hier op zondag wel open. Dat dan weer wel. Oh ja, we hebben vanavond voor het eerst ‘boer zoekt vrouw’ gekeken, volgens mij net één van de laatsten. Wel leuk voor een keer maar we blijven er niet voor thuis…
Morgen dus rechtsom langs de kust, verder weten we het nog helemaal niet, we laten ons weer verrassen door DK zelf.
Dag 9
Maandag 9 november
Vanmorgen werden we wakker met het allermooiste uitzicht ooit. Een ruige zee en een eenzame horizon. Ik heb even heerlijk met een kopje thee op bed gezeten en gekeken…..alleen maar kijken…zo mooi. Daardoor werd het ochtendritueel een beetje langer dan normaal, maar zoals ik vaker zeg, maakt niet uit, we hebben vakantie. Vandaag hadden we niets bijzonders op het programma, langs de margrietroute liggen een paar punten die we kunnen bekijken en we zien wel wat ervan komt.
Eerst moeten we even langs een toiletgebouwtje bij het strand, het toilet moet leeg en de watertank gevuld. Denemarken heeft de toiletvoorzieningen en picknickplaatsen pico bello in orde. Je kunt het plekje zo gek niet bedenken of de voorzieningen zijn er. Geweldig, kunnen wij nog wat van leren, bij ons moet je soms alleen al zoeken om een afvalbak. Vervolgens zijn we naarstig op zoek naar een benzinestation wat en gaspomp heeft, we hebben een LPG-tankje voor verwarming en boiler en die moet gevuld. In DK hebben ze helaas geen auto’s die op gas rijden, dus ook weinig vulpunten. Er staat er één in het Europees LPG-boekje op de route die we willen rijden, dus dat nemen we even mee. Daar aangekomen geen gas meer, dat hebben ze gehad, maar er zal wel geen droog brood mee te verdienen zijn daar. Dan maar een broodje bij die mevrouw eten. Ook niet verkeerd, ik had een bijzonder broodje, maar zo lekker. Ze eten hier overal rode bietjes bij en die zaten ook tussen mijn broodje, best lekker.
Wanneer we verder gaan komen we bij een vogelrots en reservaat in Bjerget. Het is koud, maar zeker de moeite waard om een wandeling te maken. Even goed inpakken en lopen. Een schitterend duingebied met ruige zee en hoge klif’s. (Kliffen?) We maken het niet te lang en gaan verder. We moeten nog wat boodschappen doen en de volgende plaats is Fjerritslev. Vrij groot en vast voorzien van een goede super.
Een leuke plaats, Fjerritslev, ook om te shoppen. Maar goed, ik kan wel altijd willen shoppen, het is ook mogelijk om het een keer niet te doen. We gaan dus naar de super. We vinden weer heerlijk vlees in de koelingen. De Denen hebben kwalitatief goed vlees. Dat is ons nu al vaak opgevallen. Wat ze niet kennen zijn de voorverpakte groenten die je zo uit de zak kan bereiden. Alleen zo nu en dan een zak sla. De warme groenten komen uit blik, vriezer of pot en vers alleen wortels, kool, en brocolli etc. Ik wil wel een beetje gemak op vakantie. Toetjes hebben ze ook bijna niet. Een paar danoontjes en bakjes op een rij en dat is het. Nee, vooral vlees en brood, dat is er genoeg. Een leuk iets zijn de saladebarretjes in een aantal supers, je schept je eigen salade in een plastic bakje, van sla, paprika, rode biet, kipreepjes, spekjes tot aardappelsalade en kippenpootjes. Die zoeken we nu al speciaal op, dat is zo lekker en je hebt allebei je eigen smaak. Dat staat dus vanavond ook weer op het menu.
We zijn uiteindelijk gestrand in Vesterby, daar staat een klooster en wij staan op hun parking. Om vier uur begint het al te schemeren en we willen het liefst om half vijf een plekje hebben. Het werd uiteindelijk 5 uur, omdat officiële camperplekken hier niet in de buurt liggen en je kunt niet zomaar ergens gaan staan natuurlijk. Dit voelt wel weer goed. We staan uit het zicht van de weg en kijken uit op de zijkant van het klooster. Moet kunnen. Ik schrijf vandaag een beetje vroeg, dat komt toevallig zo uit. Zometeen even een potje koken en dan even in een boek beginnen ofzo. Tv zit er waarschijnlijk niet in, er staan hier aardig veel bomen. Niet erg, we hebben echt geen tv nodig, kunnen een hele poos zonder hoor.
Het is nu nog even de vraag of ik dit stukje kan uploaden straks, door de bomen hebben we volgens mij niet zo’n sterke verbinding. Maar in dat geval doe ik het morgenvroeg wel even, als we weer rijden. We gaan nu even van de avond genieten met voor de verandering geen windvlaagje aan de lucht en heerlijk stil.
Dag 10
Dinsdag 10 november
Gatverdarie, vanmorgen regende het toen we de oogjes open deden. We kwamen tot de conclusie dat we nog geen zonnestraaltje gezien hebben deze vakantie. Natuurlijk rekenen we niet op mooi weer in november, maar gewoon droog is wel lekker. Dat is wel jammer, voorgaande vakantie’s gingen we in januari of begin februari, ook reden we vaak richting het zuiden, als je bijvoorbeeld in Frankrijk halverwege bent, is het al een stuk warmer dan in NL. Omdat we nu in november gingen leek het ons een uitgelezen kans om naar het noorden te trekken, het vriest nog niet en dat is in een camper wel zo praktisch. In principe is onze camper winterhard, maar dat houdt in dat je op wintersport aardig uit de voeten kunt, je staat vaak in bergen sneeuw, isolerend dus en overdag schijnt het zonnetje. Ga je naar Scandinavïe, dan moet je rekening houden met ijzige winden en voor je het weet zijn je leidingen bevroren en vervolgens stuk gevroren. Onze kans dus om dit keer Denemarken te verkennen en met dat verkennen is ook niets mis. We hebben al heel veel gezien.
Vanmorgen zijn we richting Blokhus gereden. Daar mag je ongeveer 14 kilometer op het strand rijden en dat willen we weer mee maken. Dat is zo bijzonder en tegelijkertijd voelt het heel slecht. Ze doen het daar allemaal, maar het gaat een beetje tegen onze NL opvoeding in. Het strand is natuur, dat moet schoon blijven, daar kom je niet met auto’s. Ofzo;) Toch is het geweldig. Bij Lökken gaan we pas weer van het strand en we zijn inderdaad een klein half uurtje verder.
Onze volgende stop is Rubjerg Knude, een bijzondere zandverstuiving aan zee. Er staat een vuurtoren en er is een klif die oorspronkelijk 50m hoog was, maar nu bijna een keer zo hoog vanwege de opslaande duinvorming. De vuurtoren is nog maar half zo hoog en is van hoogste punt gedegradeerd tot ‘kleuter’. Ook was er ooit, heel ironisch, een zandverstuivingsmuseum, dat is nu weg en je ziet nog net een gevelachtig iets aan de voet van de vuurtoren, je kunt zo op het denkbeeldige dak stappen. Dit is nog maar een klein stukje wat in de loop der jaren verdwenen is. Iets verderop is een compleet dorp verdwenen, alleen de kerk staat er nog, Vroeger het centrale punt van de woninkjes, nu aan zee. Heel apart om te zien, dat is de natuur. Daar hebben wij overigens ook behoorlijk mee te maken gehad, om bij de vuurtoren te komen moesten we de enorme duin opklimmen en veel stappen waren één omhoog, twee weer naar beneden. Het was net sneeuw. Eenmaal boven moest ik eerst aan het zuurstof, tel daar een ijzige, koude wind bij op en je begrijpt dat ik mij een seconde afvroeg wat ik daar ookal weer deed. Maar het was zeker de moeite waard.
Het wordt weer later en we gaan naar Hirsthals. Daar gaan we overnachten en gas tanken. Tenminste, dat stond in het LPG-boekje. Vanmorgen hoorde ik de verwarming tikken en dat betekend: gas op! Dan moet mijn skattie in actie komen, zo zielig. Stel je voor, Kaatje in een warm bed, de regen klettert op het dak. De camper wordt steeds kouder. Ro naar buiten, de LPG_tank uit het compartiment, nieuwe uit de achterbak. De juiste sleutels en ringen zoeken, het is immers een nieuw systeem voor ons. We hebben het al een tijdje, maar hij is nog nooit leeg geweest. Dan hoor je hem sleutelen, schroeven, vloeken, de deur open doen om iets te pakken, weer sleutelen, weer naar de achterbak….en dat alles met aanhoudende regen. Uiteindelijk heeft hij het voor elkaar, het kan dan ook bijna niet anders dan dat Hirsthals een LPG-pomp heeft. Een soort Murpey’s law.
En ja, Hirtshals heeft een pomp, op dezelfde plek als de camperplek. We vonden het al zo raar dat er bij de camperplek in het boekje ‘Q8’ stond, het klopt. We staan op een grasveld naast de pomp èn naast het Nordsöen Oceanarium! Daar waar we morgen heen willen. Perfect toch?!
Van de plaatselijke VVV hebben we nog een recente lijst met LPG-stations gekregen zodat we niet weer zolang zonder hoeven. Ook hebben we nog een plaatselijke Kro onveilig gemaakt en ik wat winkeltjes;) Een klein Italiaans restaurantje zag er uitnodigend uit en we besloten ons lekker te laten bedienen vanavond. Heerlijk gegeten, maar de man sprak ook alleen maar Italiaans met een vleugje Deens en hij stond zelf te kokkerellen, dat is ultiem, die weten hoe het hoort. We worden zelden teleurgesteld als we deze combinatie tegenkomen.
Morgenvroeg dus met de camperdeur het oceaanmuseum inrollen, ideaal. Maar eerst even snaveltjes dicht en oogjes toe….
Dag 11
Woensdag 11 november
Vanmorgen werd ik wakker met een dagje Oceanarium in het vooruitzicht. Hier wilde ik sowieso heen in deze vakantie. Het is het grootste in Europa en er zijn natuurlijk weer allemaal levende wezentjes die ik interessant vind. Zoals gezegd stonden we al tegenover het Oceanarium en na het douchen hoefden we alleen maar over te steken.
Natuurlijk werd er op dit moment heftig verbouwd, dat is ons dingetje, daar is het de tijd van het jaar voor. We moesten dus via een alternatieve ingang en daar waar normaal het eerste aquarium staat werd nu getimmerd en lawaai gemaakt. Het wordt wel mooi, er komt een schip met een nieuwe oceaan in het museum. Maar ja, even wachten tot Juni 2010!
Het was geweldig, de hoofdatractie is een enorm aquarium (hèt Oceanarium) ter grootte van de voorgevel van een gemiddelde woning. Zó groot. Daarvoor een tribune waarop je kan zitten en voor je uit staren terwijl de vissen, haaitjes, roggen en Sunfish’s voorbij zwemmen. Die laatste is zeer bijzonder en daar zal ik ook een foto van plaatsen. Ze hebben een paartje en een baby. Ze kunnen wel drie meter worden en 2250kg. Heel apart om te zien, maar……
Om één uur werden de vissen in het Oceanarium gevoerd. In afwachting van wat komen gaat zitten wij op de tribune. Ineens springt van boven een duiker in het water met een microfoontje. Vervolgens worden we twintig minuten getrakteerd op uitleg en unieke beelden vanuit het water door het cameraatje op zijn hoofd. Het was helaas in het Deens, maar ik kon het redelijk volgen. Heel bijzonder. Naast de zeehonden en de vissen en roggen aaien, was het een ontzettend leuke ervaring en we zijn blij dat we dit even mee genomen hebben.
Om een uurtje of drie zijn we doorgereden naar het hoogste topje van DK, Grenen, vlak boven Skagen. Hoger kan ook niet trouwens, het houdt in Grenen gewoon op. We hebben dit keer geluk met een camperplekje, we staan op de parking van het strand van Grenen. Heerlijk vrij en ontzettend rustig. Aangekomen gaat Ro nog even naar buiten met de hondjes en ik ga de camper even schoonmaken en ons bed verschonen. Het is weer vroeg donker, elke dag om vier uur begint het al te schemeren en het maakt de dag behoorlijk kort. Ro wil in elk geval morgen iets vroeger opstaan om de wandeling naar het hoogste punt te maken. Daar komen de Noordzee en het Kattengat bij elkaar en dat zie je aan de stroming. Ik persoonlijk weet hoe ik in de ochtend ben en zie mijzelf niet opstaan voor een fikse wandeling, dat gaat echt niet lukken. Beetje jammer maar ik bedank voor dit uitje en Ro gaat morgenvroeg dus alleen…..morgen zal ik jullie vertellen waarom dit een overweging in plaats van afwijzing waard was geweest…..zucht…dat heb ik weer. Omdat ik vandaag niet kan uploaden kan ik deze laatste zin als een heuse cliffhanger gebruiken. Ik weet tijdens dit schrijven wat er morgen gebeurd…..spannend!
Dag 12
Donderdag 12 november
Vanmorgen heb ik alleen mijn hoofd even opgetild toen Ro mijn telefoon naast mij op het kussen legde. Ergens in mijn droom bedacht ik dat hij aan de wandel ging en ik draaide me nog eens lekker om. Ik wist het, tien paarden, minimaal. Ik slaap lekker door tot Ro weer fris en doorgewaaid de camper binnen komt. Hij is ongeveer een uurtje weggeweest en het is meer dan de moeite waard geweest, en weet je waarom? Zal ik dat eens vertellen. Hij zit te graven in zijn telefoonbestanden om een filmpje te zoeken, ondertussen zegt hij: “Je raadt nooit wat ik gezien heb?” Ik raadde het meteen met mijn ogen half dicht. Ik voelde dat ik iets geweldigs gemist had en hoopte dat ik ernaast zat met mijn antwoord. Hij reageerde er ook niet op en liet mij het volgende filmpje zien:
Het is tijd om verder te gaan. We komen al na een kwartiertje bij een kerk die verdwenen is in het zand en besluiten daar even heen te wandelen. Ondertussen vraag je je natuurlijk af waar je naar gaat kijken als iets verdwenen is, maar er blijkt nog een toren fier overeind te staan en de wandeling erheen is lekker door het bos.En dan baal je! Dan vraag je jezelf af of je mee was gegaan als je dat had geweten. Ik had er geen antwoord op, ik vond het meer dan jammer, dat wel. Verdorie, ik had dat zo graag willen zien. Nu zat ik alleen maar de hele dag te denken of het wel normaal was, of het geen huiler is die daar niet hoort. Ik vraag Ro nog hoe groot hij was en zijn antwoord is verontrustend, zijn twee handen nemen een afstand van een centimeter of 40 aan, klein dus. Kan ik wat doen? Nee, ik kan me niet verstaanbaar maken als ik iemand ga bellen, het Oceanarium ofzo en mails kan ik niet versturen. Daar komt bij dat het misschien wel volkomen normaal was dat hij daar alleen was. Op dit soort momenten moet ik echt loslaten, dat is zo lastig. Anyway, het is gebeurd, ik was ergens anders en of het goed is geweest dat het kleintje daar was/lag zal ik nooit weten.
Het vervolg van de margrietroute is anders dan we gewend zijn, we rijden nu langs de oostkust en pakken meer binnenland mee. Heel heuvelachtig en sereen. Bij één afslag worden we gewaarschuwd voor een minimale hoogte van 2,5 mtr. Wij zijn hoger maar weten nog niet waar de waarschuwing voor is, we hebben het wel vaker meegemaakt en dan blijkt er een behoorlijke marche berekend te zijn voor waaghalzen. Na een kwartiertje staan we voor een tunneltje waar ik meteen ‘Makkie!’ tegen roep en Ro twee keer twijfelt. Ik stap uit en stel hem gerust, karren maar, zelfs met een bult gas kan er nog niets gebeuren. Hij wil na het tunneltje zelf even zien hoe makkelijk het was en daarvoor rij ik even achteruit voor een demonstratie. Ro maakt van de gelegenheid gebruik om snel op de passagierstoel te gaan zitten en ik rij vervolgens door naar Frederikshavn. Ook wel even lekker, een stukkie rijden.
Na een lunch en een paar winkeltjes gaan we op zoek naar een plekje voor de nacht die langs de route ligt. Nog een uurtje route rijden en dan komen we bij een Schlöss waar je met de camper mag overnachten. Mooie timing. Om vier uur staan we op het plekje en kan de avond beginnen. Op naar morgen.
Dag 13
Vrijdag 13 november (13e!)
Net wanneer je denkt dat het niet erger kan, komt er toch een trieste dag om de hoek kijken?! Wat een snertweer. Regen, regen en nog eens regen. We zoeken in de eerste instantie naar een binnenactiviteit, maar wanneer we die niet kunnen vinden besluiten we af te zakken naar Billlund. Over de snelweg. We kunnen wel binnendoor, maar dat duurt anderhalf uur langer dan over de snelweg en met dit weer maakt dat niet zoveel uit. We hebben daardoor meteen kennis gemaakt met de goede camperservice langs de snelweg. Bij elke benzinestation is een camperservicepunt. We hadden water nodig en hebben meteen de wc en vuilwatertank maar even meegenomen. Zijn we helemaal klaar. We zijn dus van plan morgen naar LEGOland te gaan, daar kun je op de parking logeren en na vandaag hebben we een paar dagen geen service nodig.
Op dit moment rijden we op de snelweg en ben ik heel luxe een blogje aan het tikken. Zei net nog tegen Ro dat het niet gekker moet worden, wie had tien jaar geleden geloofd dat je online kunt chatten terwijl je rijdt. Maar het zij zo. Ik maak er dus gebruik van. Ik ga er namelijk niet vanuit dat ik vandaag nog iets spectaculairs meemaak wat het vermelden waard is en wanneer dat wel zo is kan het altijd nog op het web.
Morgen zijn wij dus uw stralende reporters vanuit Legoland. Zin in!
Dag 14
Zaterdag 14 november
Wat een leuke dag! Echt een aanrader, Legoland! En dan hebben wij alleen nog maar een half park gezien, de rest was gesloten. Het was de tegenhanger van de winterEfteling, Legoland in kerstsfeer. Het is wel een beetje gek hoor, wij zijn uit Nederland vertrokken toen er nog wat blaadjes aan de bomen hingen en de meeste mensen net waren bijgekomen van de herfstvakantie en het uurtje van de klok. Dan kom je in DK en alles en iedereen is bezig met kerst! Etalage’s, huizen, muziek en winkels. In legoland was het helemaal compleet. Overal kerstmuziek, kerstbomen, kerstman, sleetjes op de minidaken van het ‘LegoMadurodam’, typische kerstlekkernijen bij de diverse buitenkraampjes en rode tafelkleedjes met kerststerren in de restaurants. We konden er niet omheen. Toch neem je het een beetje half-half. Het is voor ons nog wat te vroeg denk ik. We blijven onderhuids trouw aan onze Sint, al hebben we die hier nog helemaal niet gezien, dat is wel even wennen bij thuiskomst, hij schijnt al weer in het land te zijn. Dat wordt dus even omschakelen volgende week.
Maar even terug naar Legoland. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat alles gemaakt is van legoblokjes, maar als je hier bent geloof je het soms gewoon niet. Zo mooi. Nederland was goed vertegenwoordigt in ‘miniland’. Heel Amsterdam en veel molens, koeien en een gele trein. Even thuiskomen. Verder zagen we veel meer landen en hun typische kenmerken.
Atlantis is een nieuwe atractie, we gingen met een legopoppetje in een onderzeeër naar Atlantis. Vervolgens kwamen we in een onderwaterwereld waar we de afgelopen week al meer van gezien hadden. Enig verschil, dit was de oceaan en geen Noordzee. Dus echte Nemo’s en helder blauwe visjes. Zelfs de haaien waren stukken groter. Even voor de duidelijkheid, ze waren niet van lego. Dit was een stukje ‘echt’ met een paar lego-onderzeeërs en duikers tussen de vissen. Er was ook weer een onderwatertunnel waar je letterlijk tussen de haaien staat. Maar omdat het hier een atractie betrof, we met een hele kudde door waren gelaten om aan het avontuur te beginnen, had ik in die onderwatertunnel een beetje last van bewegingsruimte. De hele tunnel stond vol en ik was blij dat ik deze week al zo’n avontuur beleefd had, ik loop wel even door…..toet, toet, mag ik er even langs? Sorry? Excuse me…..maar zeer de moeite waard. Echt!
Verder is legoland net als alle andere pretparken, veel atractie’s met snelheid, veel kraampjes met calloriëen en dure winkeltjes. Wat ik nog niet verteld heb is de regen die met bakken uit de lucht kwam, de hele dag, mede daardoor hebben we de meeste treintjes en snelheidstoestanden links laten liggen. We hebben wel een regenponcho gekocht. Ja hoor, met ‘legoland’ achterop. Daardoor konden we redelijk droog buiten blijven, daar was toch het meeste te doen.
Ter afsluiting kregen we nog een spetterend vuurwerk. Dat is altijd een succes en een duidelijk verschil met je eigen fluterdeflutpijltjes met oud en nieuw. Schitterend. Het was ook precies genoeg. Tijd om naar de camper te gaan. Het park was van 12:00 tot 19:00 open en we hebben het keurig vol gemaakt. Zonder probleem. In deze tijd zie je dan het park om 16:00 uur veranderen in een lichtjesparadijs. Dat hebben we toch maar mooi even mee gemaakt.
En morgen…..
Morgen gaan we weer verder.
Dag 15
Zondag 15 november
Nou ja zeg! Werden wij vanmorgen toch even gewekt door een stralend zonnetje?! Zo bijzonder dat we meteen een filmpje gemaakt hebben. Even afwachten hoelang hij bij ons blijft vandaag.
We gaan vandaag richting Funen, een eiland in het zuiden, dus iets dichter bij huis. Op het eiland ligt Odense en dat is de plek waar H.C. Andersen zijn leven is begonnen en zich later ontwikkelde tot de beroemdste schrijver van Denemarken. Kijk, dat wil ik allemaal wel eens zien.
Vandaag lieten we de bezienswaardigheden een beetje op ons afkomen en daardoor werd ons rijtje van musea met water en visjes mooi afgerond. Na de Noordzee en de Oceaan, gingen we nu het leven onder het Fjord bekijken in Kerteminde bij Fjord&Baelt. Dit keer kwamen er tuimelaars en kleine walvissen om de hoek kijken. De walvis hebben wij helaas niet gespot. De tuimelaars daarin tegen lieten hun kunstjes zien tijdens het voeren. De kunstjes lijken grappig, maar zijn eigenlijk bedoeld voor de dagelijkse inspectie van gebit, buik en temperatuur. Ook konden we zien hoe er oogdruppels toegediend werden op deze manier.
Tevreden na een dagje zon met een buitje hier en daar zoeken wij dan ook een illegaal plekje in Kerteminde. Gewoon tussen de auto’s van de aangrenzende bewoners staan we op een parking dichtbij het centrum. Wederom een gezellig centrum trouwens, het is alleen zondag en winkelen bij de spar is niet om over naar huis te schrijven. Dit keer halen we chinees bij de plaatselijke…, jee, wat een stomme zin. Waar zou je nu chinees halen?! Anyway, anders dan thuis maar heel lekker.
Ik ben laat met schrijven vandaag en duik dus nu meteen m’n bedje in. Het is jullie vast opgevallen dat ik niet telkens de foto’s meteen plaats. Dit heeft een reden. Eerst moet/mag Ro de foto’s downloaden van de camera en daarna moet ik ze weer uploaden voor mijn site. Dat laatste duurt zo ontzettend lang! Een foto is net zo lang onderweg als wij van hier naar huis. Soms red ik het dus niet met de accu van de laptop en moet de volgende dag verder. Ik kan wel opladen in de camper, maar dat is in ons geval een lang en ingewikkeld verhaal en daar heeft niemand wat aan.
Dus, morgen terug naar het jaar 1805……het jaar waarin Hans Christian Andersen het levenslicht zag.
Dag 16
Maandag 16 november
Toch weer een mager zonnetje vandaag, dat vinden wij uiteraard fijn. Odense it is! Het is maar een klein half uurtje rijden, dus we zijn vrij vroeg in de stad. Een gezellige, drukke stad. We besluiten eerst een espresso te drinken om te bedenken wat we willen zien. Bij de plaatselijke Info kwamen we erachter dat H.C.Andersen vandaag vrij heeft. Toch prettig dat je van de zeven dagen net in Odense bent als de H.C.Andersendingetjes allemaal dicht zijn. Hoe groot is die kans. Dus espresso…..
Ro gaat ondertussen een cache zoeken en ik zit te genieten van een lekker bakkie. Plots staat Jörgen voor me. Ongeveer 75 jaar en met een Deenstalig smoesje wurmt hij zich mijn ochtend binnen. Wanneer ik mij voorstel als Nederlands toerist steekt hij van wal. “You have to see or beautiful cathedral. It’s so nice.” Ik knik instemmend en zeg dat we dat zeker van plan zijn. Dat we hier eigenlijk voor de beroemde schrijver zijn maar dat er vandaag niets open is in zijn straatje. “I can show you his birthhouse? Do you have a map?” Voor ik het door heb hoor ik mezelf zeggen dat hij maar even moet gaan zitten. Om niet in alle details te treden, het heeft ongeveer een uurtje geduurd en ik vond het zeer vermakelijk. Mijn observatie van Jörgen bracht mij tot de volgende conclusie: Dementerend, humoristisch en belerend. Hij zei dat hij leraar is geweest, veel heeft gereisd, 22 jaar bij een vrouw is die de broek aan heeft, schildert en leeft op zijn zintuigen. De realiteit is een grappige man die een opschrijfboekje pakt om mijn gesprekje met hem te noteren. Het boekje is vol en hij wil een nieuwe halen bij de winkel. Ik voel een lichte paniek en pak meteen een nieuw boekje uit m’n tas en schenk het hem. Nu weet ik waarom dat altijd in m’n tas zat. Hij schrijft verder en Ro wandelt zo nu en dan het gesprek binnen. “Most of the time you have to watch the lady’s when they’re in the city, this time it’s you’re husband.*Grijns* Na een paar bakjes koffie wil hij nog even een foto van ons maken en we gaan allebei ons eigen weg. Hij heeft mijn kaartje en stuurt ons met kerst een brief. Mijn gevoel zegt van niet, dat is hij morgen alweer vergeten. Toch was het een interessante man. We gaan lunchen…..
Na de lunch zoeken we het geboortehuis van H.C.Andersen op en maken een foto van de buitenkant. De kathedraal blijkt ook een bezoek waard. Schitterend! Wat een kunstwerk. Doordat het allemaal midden in de stad ligt vermaken we ons een behoorlijke middag en gaan tevreden naar de camper. We waren van plan in Odense te blijven slapen, toch besluiten we wat meer richting het zuiden te rijden. We kunnen de dagen nu aftellen en het moet geen race worden om thuis te komen. We slapen daarom vannacht in Aabenraa. Een mooi plekje in de haven. Eigenlijk weten we nog niet wat we morgen gaan doen. Ro mag in elk geval zeggen wat hij woensdag wil doen. Het is zijn feestje;)
Dag 17
Dinsdag 17 november
We worden vandaag wakker in Aabenraa. Iets verderop zit een enorm winkelcentrum en we hadden gisteren al afgesproken dat we daar onze laatste kronen zouden verslinden! Wat is dat toch met vrouwen. Een laatste stuiver brandt in hun portomonee en tweehonderd euro’s blijven zitten bij gebrek aan koopwaar. Ik begrijp mezelf soms niet. Na deze shopochtend hebben we dus nog steeds kronen en het zij zo. Je kunt moeilijk maar een beetje onzin gaan kopen. (Normaal gesproken ook niet zoveel moeite mee trouwens, ik zal wel een beetje koorts hebben.)
Ro heeft vanochtend besloten dat hij zijn verjaardag in een stad wil vieren. Biertje drinken, gebouwtje bekijken en een hapje eten. Om een beetje in de richting te blijven gaan we alvast naar Duitsland. Bremen. Daar zitten we precies op de helft van de terugreis en blijft het leuk.
Aan het einde van de dag zijn we dan ook heelhuids in Bremen aangekomen. We waren even vergeten dat we op de heenreis zoveel omleidingen hadden, of dachten we dat die in twee weken wel weg zouden zijn?! Gelukkig zijn we een file van 10 kilometer gepasseerd omdat we de andere kant op reden en hebben we zelf geen moment stil gestaan. Onderweg durf je zoiets niet hardop te zeggen, nu we ter plaatse zijn kan ik het rustig melden zonder af te kloppen.
We staan op een camperplek zoals alleen Duitsland die kent. Ruim opgezet, mooi vrij en mèt buren. In Duitsland sta je praktisch nooit alleen. Mag dus na een paar slokken cola niet meer zo hard boeren, we staan niet zo heel erg ver van de buren af namelijk. Ach, waarschijnlijk kijken ze Ro er morgen op aan als hij de hondjes uitlaat;)
We zijn natuurlijk tot minimaal twaalf uur opgebleven. Nu doen we dat elke dag, maar vandaag moest het! Ro is jarig! Hij had voor zichzelf een Lego-camper gekocht en mocht hem ook niet eerder in elkaar zetten dan op zijn verjaardag. Ik heb nog een paar keer gezegd dat hij rustig mocht beginnen met bouwen, maar het enige wat ik dan hoorde was: “Waaraan? Wat bedoel je? Ik weet nog helemaal niet wat ik krijg!” Hij had het campertje in een doorzichtig plastic tasje meegekregen en als ik hem even aan het bewonderen was moest hij weer terug in het tasje, “Anders kan ik zien wat ik krijg.”
Natuurlijk had ik ook nog wat kadootjes gekocht, alleen waren het meer kleine onzindingetjes. Hij heeft alles al en iedereen om ons heen weet dat als hij iets wil, hij het zelf al heeft gekocht voor je de kans krijgt het te schenken. Zie bovenstaand verhaaltje. Er zat wel een mooie sweater bij met Homer Simpson, die wil hij morgen meteen aan, dus die is goed gekeurd.
Tot slot, mijn mams heeft namens mij een lieve en overduidelijke reaktie geplaatst over het logje van vandaag. Het was ook niet de bedoeling dat ik zou kunnen plaatsen vandaag. Maar op elke plek kijk ik altijd even of er beschikbare netwerken zijn en deze camperplek heeft een WIFI-punt. Super dus! Ik plaats dus wel en wil mijn lieve mamsie even bedanken voor de reaktie.
Dag 18
Woensdag 18 november
Vanochtend heerlijk uitgeslapen en in de eerste instantie droog weer. In de relaxte sfeer van het ochtendritueel begonnen de eerste druppels al te vallen. Aangezien we al ter plaatse waren en alleen een fikse wandeling naar het centrum van Bremen voor de boeg hadden, hebben we eerst maar even een kop koffie in de camper gezet en een gebakje gegeten. Mèt een verjaardagskaarsje voor Ro. En het wachten werd beloond, het werd droog. Lang genoeg om naar het centrum te lopen en daar een overdekt gedeelte op te zoeken. Daarna de hele dag pet, maar in NL niet anders hoorden wij.
Bremen! Geweldige stad! Ontzetten leuk shoppen en veel gezellige zit- en eetplekjes. We hebben ons prima vermaakt en ik heb toch wel een paar centjes uitgegeven. Het is een echte aanrader voor een gezellig dagje uit en het ligt maar twee uurtjes van Borger, dat kan dus in principe vaker. Ach ja, meestal komt het er niet van.
Vanavond in de stad gegeten bij een brasserie met allemaal lekkere dingetjes op de kaart. We hebben lekker lang getafeld en rustig aan gedaan. Toen het tijd was om naar huis te gaan kwam er nog steeds water uit de lucht. De wandeling naar de camper is een half uurtje en we hebben allebei niet zo heel veel loopenergie meer. Een taxistandplaats biedt uitkomst. Binnen tien minuten zijn we thuis en zijn heerlijk droog gebleven.
We hebben ons laatste avondje in de camper nog even lekker uitgezeten en gaan nu naar bedje. Morgen weer naar huis en dat is maar twee uurtjes hier vandaan. Aan al het moois komt een eind. En dat wisten we van te voren. Ik zeg altijd maar: “Je kunt niet genieten van een vakantie als je elke week op vakantie gaat.” We moeten er dus weer even tegenaan en ook dat heeft wel weer iets.
Lieve meelezers, vanaf morgen ga ik weer gewoon logjes plaatsen over leuke of oninteressante zaken, dus gewoon weer vanaf de hoofdpagina. Zie jullie daar…….
Nou, de vakantie is eindelijk begonnen. We zijn zojuist de ‘GothardTunnel’ (17 km.) doorgekomen en voor mij is dat nogal een ervaring. Waar heb ik eigenlijk geen last van zou je denken? Dat weet ik zelf amper eigenlijk. Veel, in elk geval, maar het wordt steeds minder 😉 Maar goed, we hebben net even op de navigatie de dichtstbijzijnde camperplek opgezocht en die ligt nog 50 kilometer voor ons. Nog even een tikkie doorrijden dus. Brengt ons om plusminus 3:40 in Cannobio (IT.), Lombardije. Daar staan we aan een riviertje dus dat leek ons wel geschikt. We zijn vandaag om 16 uur vertrokken en met een paar tussenstops is het voor vandaag wel mooi geweest. Ik kan nu nog even mooi een blogje schrijven tijdens de laatste kilometers en dan straks lekker slapie, slapie doen. Morgen waarschijnlijk in 1 rukje door naar Napels. Hoor net dat we zojuist de 1000 km. gepasseerd zijn. Ja, echt genoeg voor vandaag!
MAANDAG 21 JANUARI 2008 23:28
14˚C
DAG 2
Nou, we zijn er! Paestum (IT.) Companie. Vandaag best nog een behoorlijk eind gereden. Vanmorgen vroeg op gestaan na 5 uurtjes slapen. Ro heeft goed zijn best gedaan, ik hoefde niet te rijden. Onderweg het landschap constant zien veranderen. Veel tunnels, soms erin met mist en er weer uit met een stralend zonnetje. Het heeft z’n charmes om de hele dag over de snelweg te scheuren met zo nu en dan een pauze voor een buitenlandse snack, maar nu is het genoeg geweest! Vanaf morgen gaan we op ontdekkingstocht. We zijn net op een soort camperpark aangekomen dicht bij de kust. Een zeer onaantrekkelijke Italiaan doemde op uit het donker toen we onze weg probeerden te vinden op dit park. We hebben hem netjes betaald en staan hier in elk geval tot morgen goed.(Tussen de palmbomen alsof we op de Canarische eilanden staan;))
Wat we trouwens nog even kwijt willen, een halve dag toeren op de snelweg in Italie wordt beloond met een rekeningetje van 50 euries! Wordt hoog tijd dat de toeristen in NL. ook gaan betalen voor onze snelweg. Wij doen in het buitenland niet anders!
DINSDAG 22 JANUARI 2008 22.01
14˚C
DAG 3
Een bewogen dag! Vanmorgen maakte de wekker ons om 08.00 uur wakker. Door het luxe dakraam zagen we in één oogopslag dat het niet zo’n geweldige dag zou worden dan gisteren. Wat het weer betreft dan hè? Het zag er een beetje druilerig uit. Maakt niet uit, we hebben vakantie. Heerlijk gedoucht in eigen campertje en om half 10 op weg naar de Romeinse opgraving in Paestum. Dat was zeker de moeite waard. Drie enorme tempels domineren het buitenmuseum. Daartussen kun je proberen je een voorstelling te maken van o.a. een zwembad, binnenplaats, villa en arena. Het weer was zodanig opgeknapt dat we eenmaal weer buiten de poorten een kopje koffie op het terras hebben gedronken. Moet trouwens zeggen dat alle Italianen hier overdag buiten zitten. Binnen staan in de koffiehuisjes en barretjes helemaal geen tafels en stoeltjes. Hooguit één en daar is je kopje koffie ook nog een euro duurder. Het is de gewoonte een kopje koffie staand aan de bar op te drinken en dan betaal je bijv. maar 0.90ct. Nou is zo’n kopje koffie ook zo weg…de kopjes zijn nog kleiner dan de espressokopjes in Nederland en zijn maar half vol. Die gewoonten heb je snel door, het valt nogal op wanneer je je anders gedraagt dan de gemiddelde Italiaan en opvallen doen we liever niet. Oké, een mooi begin van de dag dus. Ro had op de Garmin routes gemaakt langs de kust en daar zijn we vandaag aan begonnen.
De Almafikust is een schitterend gedeelte en er wonen veel Italianen tegen de rotsen aangeplakt! Dat moet je zien. Nadeel was dat alle bewoners ook gebruik maken van de smalle kustroute en dat hebben we geweten. Wat een getoeter! Er hingen op een gegeven moment zelfs borden met: “verboden te claxonneren”. Je moet je voorstellen dat het met een camper al een hele toer is ‘tig’ haarspeldbochten te nemen en helemaal wanneer de lijnbussen je om de oren vliegen. Daar komen de vaste bewoners nog bij en stress in de vakantie wordt de harde waarheid. Dat viel tegen. De route op zich zelf was, ‘by the way,’geweldig! Wat zouden wij Nederlanders zuinig zijn geweest op zo’n stukje eigen land. De Italiaan daarentegen gooit er liever vuilnis in de berm en bouwt ieder spelonkje om tot afvalbergplaats of autokerkhof. Nou zal het tekort aan afvalverwerking in de buurt van Napels er iets mee te maken hebben, maar feit blijft dat wij het een zootje vinden. Jammer! Toch konden wij er wel doorheen prikken en hebben onze ogen uitgekeken. Alleen het zeewater is al drie tintjes
blauwer dan onze grauwe Noordzee. Rest mij nog één storend elementje te melden. Het verkeer in de stad! Het lijkt of ik last van de zeurzak heb, maar normaal gesproken kunnen wij heel wat behappen. Vandaag hebben we met een aantal zaken kennis gemaakt en zijn gelijk ingewijd in de Italiaanse cultuur. De komende tijd zijn wij overal op voorbereid en hoor je geen wanklank meer. Het lijkt Tokio wel, hier in de stad. Scooters razen je voorbij, auto’s komen van links en rechts tegelijk en dubbelparkeren zet alles vast. Wij hebben uit frustratie maar even een spiegel van een dubbelgeparkeerde auto afgereden, dat doet ‘ie nooit weer! (dit klinkt stoerder dan, per ongeluk eraf gereden;)) Het klinkt misschien een beetje raar, maar na een paar uren toeren in de stadjes hadden we niet eens het gevoel dat we moesten stoppen voor dit incidentje. Alle auto’s zijn verrijkt met strepen en deuken en het liefst wil je maken dat je wegkomt met je mooie campertje, voor hun is een deukje meer of minder een boterham meer of minder. Het verzekeringsgeld wordt in elk geval niet gebruikt voor uitdeuken en een lakje. Genoeg hierover! Morgen gaan we naar de afgraving in Pompeï. We slapen nu al in Pompeï(IT.) op een grote camperparking net buiten de binnenstad. Morgen hopen we op meer zon! Die laat het nog een beetje afweten, maar tussen de buien door is een terrasje gauw gepakt! J
WOENSDAG 23 JANUARI 2008 23:40
15˚C
DAG 4
Ik had beloofd niet meer te zeuren, maar helaas! Ik begin gewoon met het leuke nieuws van vandaag. Om acht uur werden we wakker met een stralende zon en geen wolkje aan de lucht. Gisteravond bleek dat we in het donker, zoekende naar de camperplek, tegenover de ruïnes van Pompeï terecht waren gekomen. Ook dat was een verrassing. Niet zoeken en navigeren in de city, gewoon even oversteken. Het was zeker de moeite waard. Het was alleen zo groot dat het overzicht van de stad ver te zoeken was. Waar ben ik en waar ga ik nu heen. Ook is het een vrij commercieel gebeuren. Voor de ingang staan ‘tig’ kraampjes met allemaal dezelfde souvenirs en cityguids. Je moet er geweest zijn, maar eerlijk gezegd was Paestum gisteren wel net zo indrukwekkend. Na een broodje op het ‘souvenirplein’, met uitzicht op een rij bussen en een massa Japanners, wilden we naar de Vesuvius. Tja, waarschijnlijk hadden we dat gedroomd. Met navigatie en her en der een bordje op straat kwamen we niet verder dan het uitzicht op de Vesuvius. Zelfs een VVV was niet te bereiken door opbrekingen en kleine straatjes. We reden op een gegeven momenten tussen de wijngaarden met krotten waar mensen woonden, met amper een plek om te keren. We hebben minimaal twee uur rondgereden en gaven de moed op. Het is niet eens alleen het zoeken wat ons opbrak. Overal, echt overal liggen bergen vuilnis op straat. Soms zijn de helft van de straten niet te berijden omdat het er vol ligt met vuilinszakken en troep. Het probleem van de afvalverwerking is in Nederland uitgebreid op het nieuws geweest, maar je gelooft je ogen niet. Ik geloof nooit dat wij Nederlanders het zo ver zouden laten komen. Door de wind wordt alles ook nog een keer verspreid over de hele provincie, want zo groot is het probleem, de hele provincie. Wanneer ze het op moeten gaan ruimen krijgen ze het nooit meer schoon. Overal ligt wat. Daarbij komt dat de straten zo slecht zijn, met kuilen en kapotte stukken, dat wij klakkeloos aan hadden willen nemen dat we in een oorlogsgebied aan het rijden zijn. Vandaag hebben we drie dode honden langs de kant van de weg zien liggen en stap je uit, komen er zwerfhonden op je af, zelfs kleine puppies. Ik heb daar heel veel moeite mee. Tel daar de Italiaan in zijn gehavende auto bij op en je kan wel nagaan hoe wij ons voelen na de officiele tweede dag in het binnenland. We werden vandaag zelfs uitgetoeterd omdat we het in ons hoofd haalden voor een rood stoplicht te wachten die het niet meer deed! We hebben in principe een kustroute uitgezocht, maar direkt langs de kust rijden kan hier niet omdat echt alle steden en stadjes pal naast de zee liggen. Je wordt hoe dan ook door de drukke hoofdstraten gestuurd. Voor ons aanleiding om even na te gaan denken wat we nu gaan doen. Napels geeft de toerist van te voren al een waarschuwing wat het rijden in de stad betreft. Na onze ervaringen ook geen zin meer in. Met de trein willen we niet. Dus we gaan onze plannen even bijstellen. Wat wel grappig was. We wilden in elk geval even een hapje eten en daar ook even de tijd voor nemen. In het heetst van de strijd, wederom zoekende naar een camperplek, hielden we oren en ogen open. Allemaal Pizzeria´s! Uiteindelijk kwamen we een Mc Donalds tegen met daarnaast een enorm steakhouse. Daar zou onze dag helemaal van opknappen. Vergeten ze bij het steakhouse Ro z´n voorgerecht en er was geen frites bij, zoals beloofd. Uit pure frustratie een frietje bij de Mac gehaald en nuggets voor Barto. Toen we nog een kop koffie wilden bleek het apparaat stuk. Twee koffietenten later was er een vriendelijke Italiaan met een heerlijke bak Café Americano. Door de vriendelijkheid en de lekkere koffie gaven we hem een fooitje een een toetertje bij vertrek. We moesten allebei lachen om onze blijdschap eindelijk een vriendelijke Italiaan te treffen. Morgen moeten we echt op zoek naar gas, want ook daar kunnen we niet aan komen hier. De man van de camperplek van gisteren had een gasfles beloofd, maar het vrouwtje die er vanmorgen zat gaf eigenlijk aan dat wanneer je met een collega iets regelt, ook bij hem moet zijn voor de afhandeling. Collega in de buurt dan? Nee! Dat dan weer niet! Nou ja, het is eigenlijk jammer dat we dit jaar voor het eerst publiceren op de blog, want kan je verzekeren dat we andere jaren heel tevreden iedere avond een verslag schreven. Het valt gewoon een beetje tegen. Gaan daar snel verandering in brengen. Hebben nog een poosje! Laten ons niet gek maken. Hebben ons vandaag kranig geweerd in het verkeer en de camper zo nu en dan tussen de auto´s gedrukt. Alleen jammer dat we ons dan weer zorgen maken om onze eigen lak….de Italiaan rijdt hem er zo in. Geen probleem! Morgen waarschijnlijk weer zon en hopelijk aan het eind van de dag een heerlijk positief verslag 😉
DONDERDAG 24 JANUARI 2008 23.47
16˚C tot 18˚C
DAG 5
Alsof de Italianen alles goed wilden maken waar ze ons in teleurgesteld hadden! Vandaag was onze dag! Om acht uur wakker met een zonnetje en frisse moed. Vandaag eerst op zoek naar gas. Hadden in Nederland een fles minder mee genomen omdat in het buitenland de flessen altijd anders zijn en we vaak een fles moeten achterlaten. Dit keer niet anders. Ware het niet dat nu ook de koppeling niet goed was. Wederom een Nederlandse fles achter moeten laten in het buitenland. Toch mogen we niet klagen. De gasverkoop was na de uitleg van een vriendelijke Italiaan snel gevonden. De meneer van de gasverkoop heeft z’n uiterste best gedaan de koppeling te laten passen en ons vriendelijk een kant opgestuurd voor een passende koppeling. Eenmaal bij een verkeerde vriendelijke Italiaan aangekomen voor het geschikte onderdeel, werden wij met scooter voor de camper keurig afgezet bij een vriendelijke koppelingmeneer, die op zijn beurt weer de koppeling keurig in orde maakte. Wat een aardige Italianen vandaag, hoe zal deze dag verder verlopen? Nou, super! Per ongeluk reden we bijna tegen de ruïne aan die we vandaag onder andere wilden bezoeken en hadden daardoor de eerste stop mooi vroeg op de dag te pakken. Na een kopje koffie op het terras in de haven van Pescoli, gingen we op weg naar de vulkaan ‘Solvatara”. Moet indrukwekkender zijn dan de Vesuvius. Daar aangekomen gelijk aangesproken door een vriendelijke Italiaan die ons de parkeerplek wees en ons uitnodigde bij hem een Nederlandse gids te kopen;) Hebben we ook gedaan, tegen zoveel vriendelijkheid kunnen wij niet op na de laatste dagen. Bij de ticketverkoop stond een lief oud mannetje die ons voor 15 euro wilde begeleiden als Engelssprekende gids. Doen! Wat gebeurd er allemaal?! Dankzij dat mannetje leerden we waar de ‘aardbeienbomen’, eucalyptusbomen en verschillende struiken goed voor zijn. Waarom we de geur van rotte eieren goed in onze neus moeten opnemen, omdat zwavel gezond is. Waarom er overal om ons heen stoomdampen uit de grond komen, hoe het kan dat we midden in een krater staan, waarom onze voeten warm worden, hoe je met een brandende krant nog meer dampen op kan laten stijgen zodat we langzaam verdwijnen in een dikke mist, hoe het kan dat er midden in de krater een grote plas, dampende, borrelende, modder ligt. Waar de mensen in gaan zitten om een natuurlijke sauna te nemen, welke natuurlijke gassen er vrij komen in de stoom om ons heen en hoe heet het 3 km. onder onze voeten is. En dit is nog niet alles. Ik zal maar niet vertellen wat we hoorden toen we van hem een steen op de grond moesten laten vallen. Ik had gelijk het gevoel dat de grond onder mijn voeten een centimeter dik was. Het klonk alsof je een steen op een grote metalen container, onder een laagje zand liet vallen. Een ervaring om nooit te vergeten. Zonder de gids hadden we er ook weinig van begrepen. Helemaal toppie!
Verder stond vandaag het Amfitheater op het programma. In Pescoli zit het grootste, nog overgebleven amfitheater van Europa. Was inderdaad indrukwekkend groot. Barto was al de hele dag mee op pad en had in deze walhalla van gangetjes zijn weg helemaal gevonden. Waar wij niet in konden komen was hij zo verdwenen, om ergens aan de andere kant van het theater weer op te duiken. Ook hierna werd het weer tijd voor een borreltje op het terras in de haven van Pescoli. Het weer voelde vandaag als een warme voorjaarsdag en tot 16 uur hebben we geen jas nodig gehad.
Tot slot hadden we een beetje pech met het vinden van een camperplek. Uiteindelijk besloten, weer in Pescoli te slapen net als afgelopen nacht. Was een mooie plek en lekker rustig. Dit had zo moeten zijn, want door het rondrijden, zoekende naar een juiste plek, kwamen we langs een enorm winkelcentrum met ‘tig’ winkels in alle soorten en maten. Voor mij ook een walhalla vandaag! Even geshopt en om 21.00 uur op zoek naar een restaurant. Zouden we nog een echt restaurant vinden na al die pizza’s en Mac’s? Ook dat was vandaag helemaal geregeld. We staan voor een pandje te gluren, kunnen we hier eten of niet? Komt er wederom een vriendelijke Italiaan naar buiten, wijst ons de camperplek en vraagt of we bij hem een hapje willen eten. In een restaurant helemaal voor ons alleen wordt de één na de andere lekkernij op tafel gezet en het is duidelijk dat hij voor ons een echt Italiaans proeverijtje aan het maken is. We moeten serieus op een gegeven moment vragen om een dessert want hij blijft maar komen met allemaal gerechten. Heerlijk gegeten en een geweldige afsluiting van een geweldige dag! Ons hoor je niet klagen;)
VRIJDAG 25 JANUARI 2008 22:38
16˚C
DAG 6
Vandaag zijn we verhuisd van de ene naar de andere kust/kant van Italie. In Napels hebben we de mooiste dingen bekeken en de enorme drukte van het verkeer, in en buiten de centra, was voor ons niet echt leuk. We konden ook niet wennen aan het afvalprobleem. Ik kan me niet voorstellen dat onze regering het zover zou laten komen. Het is één grote vuilnisbelt.
Ook de hondjes problematiek kan ik persoonlijk niet aanzien. Heb daar echt moeite mee. Deed niets anders dan Barto zijn hondenkoekjes uitdelen.
Dit alles deed ons besluiten even het binnenland van Italie op te zoeken. Over een paar dagen of eerder gaan we weer oversteken naar Rome. Vannacht slapen we in een pittoresk plaatsje, Troia. Dat we in het binnenland zijn aangekomen mag door de volgende foto’s duidelijk zijn J Door de lange rit van vandaag verder niet veel te melden. Wel dat ik weet dat we véééél mooier weer hebben dan in ‘Ollanda’! Hoop gauw te kunnen uploaden, wordt een hele kluif om al deze blogs in 1 keer door te moeten lezen. Sluit af met de volgende plattelandsfoto’s….
ZATERDAG 26 JANUARI 2008 19:01
15˚C
DAG 7
Vandaag een geweldige dag. Wederom volop zon en een schitterende binnenlandse route. Onze eerste stop was aan de Adriatische kust van het schiereiland ‘Gargano’. Het plaatsje ‘Manfredonia’ is zeer toeristisch en had geweldige terrasjes aan zee. Daar moet je gebruik van maken natuurlijk. Daarna via een binnendoorroute het bedevaartsoord ‘San Giovanni Rotondo’ aangedaan. Een vreemde gewaarwording, zo’n bedevaartsoord. Er staat een enorme kathedraal waar ‘Padro Pia Da Pietralcina’ in een tombe ligt begraven. Deze heilige heeft net als Franciscus, de Stigmata (>de kruisigingwonden van Christus) gekregen. Je komt zo’n enorme kerk binnen en ziet allemaal mensen een beeld kussen. Kom je beneden in de Tombe, dan is het helemaal freaky. Er zitten tientallen mensen rondom een tombe, stil te zijn. Sommige huilen, sommige zitten met de ogen dicht en daar loop je dan tussen. Heb stiekem wat foto’s gemaakt, maar officieel mocht dat natuurlijk niet. Wel mooi om eens mee te maken. Het was er ook enorm druk. De keerzijde van dit heilige gebeuren is dat je eenmaal weer buiten, struikelt over de souvenirkraampjes. ‘San Giovanni Rotondo’ is ook meteen onze overnachtingplaats. Staan op een mooie camperplek met alle voorzieningen. Morgen verder met de route over het schiereiland.
ZONDAG 26 JANUARI 2008 21:46
17˚C Geen tot weinig zon, maar windstil en warm….
DAG 8
Vandaag weer heerlijk gereden. Schitterend weer! We wilden vandaag zoveel mogelijk buiten zijn. Toch eerst even naar, wederom een bedevaartsoord geweest. ‘Monte Sant’Angelo’ heeft een kathedraal met grot waarin St. Michael, eeuwen geleden is verschenen. Het bedevaartsoord was een hele andere dan gisteren, geen huilende en zieke mensen, maar heel veel toeristen en mensen voor een ontspannen zondag in een dorpje vol met souvenirswinkeltjes en terrasjes. Heel gezellig, maar wij willen verder. Vervolgens een route langs de kust genomen die adembenemend was. We waren erg onder de indruk van de ‘Grotte del Mare’. Allemaal inhammen in kalkstenen rotsen waar het azuurblauwe vrij spel heeft. Je ziet na elke haarspeldbocht een geweldige ansichtkaart verschijnen die letterlijk en figuurlijk, niet te filmen is. Je moet er geweest zijn en na de vakantie ga ik ook zeker deze route op de blog zetten. Voor ons was vandaag een zelfvoorzienende dag….we reden namelijk door zo’n rustige omgeving dat we besloten bij een baaitje, ala blue lagoon, te lunchen uit de bank.*Heerlijk genoten en bijna onwerkelijk, zo mooi. Ook vanavond gegeten uit de bank. We hadden zin om even ‘thuis’ te zijn. Zitten nu even lekker tv te kijken. Ro kan in Italie vrij makkelijk de satelliet stellen, dus FC Groningen kijken natuurlijk! Wederom een superdag!
*In de laadruimte onder de bank zitten wat boodschappen waarmee ik voor een paar dagen, onvoorziene omstandigheden een maaltijd kan verzorgen.
MAANDAG 28 JANUARI 2008 21:26
17˚C
DAG 9
Door de schitterende route van gisteren, kon het niet uitblijven dat we vandaag niet zo heel veel nieuwe indrukken op hebben kunnen doen. De route was mooi, maar geen verrassingen. Ook hadden we een kasteel op het programma staan wat, hoe kan het ook anders, op maandag gesloten is. We hebben dus eigenlijk de route afgemaakt zonder veel uit te stappen. Met schitterend weer overigens….dat kan niet op, de laatste dagen. Vandaag wederom een graad of 17, met de hele dag zon. We slapen vannacht in ‘San Salvo’ aan de Adriatische kust, vlak onder Pescara. Morgen gaan we de laars weer oversteken richting Rome. Wel op ons dooie gemakkie…haast kennen we niet!
DINSDAG 29 JANUARI 2008 20:13
17˚C
DAG 10
Vandaag begonnen aan de oversteek, met als doel een schitterende route door National Park d’Abruzzo. Het is weer kraakhelder met een warm zonnetje. Zodra we de Adriatische kust achter ons laten beginnen we al te klimmen. Veel mooie bergen met op de achtergrond de hoge besneeuwde toppen van de skigebieden in de regio. Alles wat we rijden is schitterend en om een uur of half 1 zitten we al aan een broodje en koffie op een terrasje. Het binnenland wat volgt geeft niet zo veel mogelijkheden op terrasjes, dus zitten we na een mooie rit, om een uur of 4 op een kleedje in de zon, midden in de bergen aan een Martini Prosesco. Wat wil je nog meer. Als god in Italië toch? Wanneer de dag ten einde loopt besluiten we de camperplek op te zoeken in Scanno. Hier zijn wat dingen die we willen bezichtigen en de vrouwtjes lopen nog in traditionele kleding. Kunnen we morgen mooi even gaan zien. Op weg naar Scanno stuiten we nog op een skigebied in actie. Weliswaar de laatste acties van de dag, maar altijd leuk om mensen te zien skiën wanneer je niet op wintersport bent. Natuurlijk wel even een après-ski koffie gekocht en toen weer door. Nu staan we tussen de bergen, aan een meer met ons campertje. By the way, wat een ellende, die camperplekken in Italië. Bijna alle plekken zijn onvindbaar of onbereikbaar. Iedere avond zijn we aan het zoeken. Staan nu ook onofficieel. Kan ons het schelen. Staan niemand in de weg. (Tenzij ze morgenvroeg een markt op gaan zetten op deze plek ;)) Morgen verder met de rit door National Park d’Abruzzo.
P.S. zitten hier nog ongeveer 100 bruine beren in dit natuurpark!!!! We weten dat er twee soorten bruine beren zijn in Europa, bij de één moet je schreeuwen en zwaai je met je armen wanneer je hem tegen komt, bij de andere blijf je stokstijf staan en maakt je zo klein mogelijk. Euhm…..tja.
WOENSDAG 30 JANUARI 2008 21:42
15˚C
DAG 11
Vandaag het laatste stuk van de route door Park Nationale d’Abruzzo. Door het mooie weer wederom geen straf om door zo’n prachtige omgeving te rijden. Vanmorgen zijn we begonnen met een wandeling in het eeuwenoude stadje Scanno. Wanneer je een conditie hebt van nul, is dit een ware opgave. Allemaal trappetjes en steegjes en voor ons gevoel bijna alles omhoog. Wel de moeite waard. Oude vrouwtjes in wijde lange rokken en een soort tulbandjes op hun hoofd. Echt de Italiaanse vrouwtjes van de pastareclame. Ook veel regionale winkeltjes. Slecht voor de portemonnee, alles is interessant wanneer het echt Italiaans is. We maken de dag van het oude mannetje met zijn regioproducten helemaal goed. Misschien wel zijn week! Rond de middag gaan we door met de route. Onderweg een paar stops op terrasjes in de zon. Dit weer moet je optimaal mee pikken. Indien mogelijk stoppen en in de zon zitten dus. Rond 15 uur komen we aan in Pescasseroli. Onze eindbestemming van vandaag. Toen we net bij elkaar waren hebben we een rondrit door Europa gemaakt en ook in Pescasseroli geslapen. Heel grappig om weer te zien. We konden ons nog een ijsbaan midden in het dorp herinneren, was er nu ook nog. Doet heel gemoedelijk en gezellig aan. Ook zijn we vanmiddag naar het Natuurmuseum geweest hier. Daar kun je de dieren bekijken die hier in het wild leven. Best een sneue bedoening eigenlijk. Een wolf die voor z’n hokje ligt in een kooi(-tje), een beer die een winterslaap lijkt te houden, zo stil ligt hij. Een ottertje die zo blij is ons te zien, dat hij bijna over z’n hekje heen springt. Nog een beer in rust, een steenuil die angstig naar ons zit te kijken en een soort groot hert, ook blij ons te zien. Ze zitten allemaal in kooien die in verhouding klein zijn. Wij vinden het in elk geval krapjes en hopen dat ze gewond uit de natuur zijn gehaald en niet meer terug geplaatst konden worden ofzo. Laten we daar maar vanuit gegaan. Ondertussen hebben wij die ene beer stiekem hondenkoekjes gevoerd. Hij wilde er niet voor opstaan, maar toen we later weer gingen kijken waren ze opgegeten. Toen hebben we meer over het hek gegooid en at hij ze op waar we bij waren. Zo zagen we hem in elk geval bewegen en lopen. Ach ja, waar je al niet blij mee bent. De rest van de dag Pescasseroli onveilig gemaakt. Eerst met de camper op zoek naar de camperplek….zucht, gaap…..was natuurlijk weer niet te vinden. Blijkt ook niet meer te bestaan hoorden we van iemand die wel een beetje Engels sprak. Uiteindelijk op een campinkje terecht gekomen wat als enige de poorten open had. (van de honderdendertig campings;)) Later hebben we het centrum nog een tijdje aangedaan. Echt een leuk sfeertje hier. Morgen richting Rome. Kijken of we morgen voor de verandering eens in één keer de camperplek kunnen vinden. Wordt nu echt vervelend. Niet vervelend genoeg om onze vakantie te verpesten natuurlijk! CIAO;)
DONDERDAG 31 JANUARI 22:00
10˚C bewolkt
DAG 12
Vandaag een tussendagje! Wat is een tussendagje? Nou, een dagje dat het weer niet meezit en je ook nog niet echt weet welke richting je op wilt. We twijfelen of we wel naar Rome willen. Na een paar dagen binnenland moet je echt naar de drukke stad willen. Hmmm, we willen niet! We besluiten een dagje in te lassen om de camper in bad te doen en de weblog eens proberen aan te vullen. Dus echt gericht op zoek naar een autowasserette, internetcafe, supermarkt en het liefst nog een kledingwasserette. Na wat kopjes koffie en snacks, boodschappen, campertje wassen en internetten gaan we naar de camperplek. Inmiddels later dan we gewend zijn. Maar na zoveel resultaat vandaag, rijden we bewust naar het beginpunt van een route ala Ro. Het eindpunt vandaag is Bolsena. Geweldige plek trouwens. Wederom niet officieel. De camperplek was zeer makkelijk te vinden door het volgen van de bordjes, maar je raadt het al…dicht! Maar goed, gaan gewoon op een mooie parkeerplek aan het meer staan en laat ze maar komen. Maakt ons niets meer uit. Morgen richting Saturnia. De Warmwaterbronnen. Kijk er naar uit.
VRIJDAG 01 FEBRUARI 2008 0:11
14˚C
DAG 13
Vandaag weer lekker weer. Gelukkig, waren al bang voor een omslag in het weer. Tot nu toe was het één dagje regen dus. Hopelijk blijft het daarbij. Rijden vandaag voor het eerst in Toscane en dat is te zien. Een heel andere omgeving, maar ontzettend mooi. Het is allemaal wat meer idyllisch dan waar we al geweest zijn. We zijn vandaag in een aantal “HilltopTowns” geweest. Dat zijn allemaal gezellige dorpjes die allemaal op toppen van bergen liggen en daarom ook in het centrum verschillende straatniveaus hebben. Trappetjes, pleintjes, waterpompen, kleine winkeltjes, het is allemaal aanwezig. Heel knus. We eten in één van die dorpjes en hebben voor het eerst het gevoel dat we echt Italiaans eten. Moeten van een buffetje uitzoeken en het is allemaal warm. Geen lunch, maar diner dus. Maakt het uit, wij passen ons aan. Ondertussen staat er een echte Mamaah! naast ons die ons in het Italiaans probeert uit te leggen wat ze allemaal gemaakt heeft en dat we meer op moeten scheppen. Echt lekker gegeten. Via wat andere bergtop dorpjes komen we om een uur of twee aan in Saturnia. Daar heb ik naar uitgekeken. De zwavelbaden, uit een natuurlijke bron, in de buitenlucht. We worden niet teleurgesteld! Wat mooi en wat lekker! Je kunt je er geen voorstelling van maken. De geur van rotte eieren is wat minder, maar de temperatuur van het water en het zonnetje op ons gezicht maakt alles goed. Wat een weelde. We houden dit een uurtje vol en gaan dan richting het dorpje Saturnia zelf. Een klein gehuchtje, maar zeer knus. We besluiten hier de nacht door te brengen. Na eerst op een karige camperplek gestaan te hebben, besloten we iets verder op te gaan staan waar we achteraf gezien geweldig staan. Alles aanwezig. Heerlijk. Staan voor het eerst met veel meer campers. Ook een keer leuk. Vandaag weer een zeer geslaagde dag. Morgen richting Elba. Ook zin in.
ZATERDAG 2 FEBRUARI 2008 23:10
12˚C TOT 14˚C i/d AVOND OP ELBA!
DAG 14
Vanmorgen voor het eerst een beetje uitgeslapen. We waren van plan een wasje te draaien op de camperplek, maar bij nader inzien toch niet gedaan. Er lagen nog ongeveer 4 wassen te wachten van anderen en aangezien wij niet de hele dag de tijd hebben….even afwassen, douchen, water bijvullen en toilet legen en gaan! We zitten ontzettend dicht bij de zwavelwatervallen en pikken nog net even een vergezichtje mee van de plek waar wij gisteren zo lekker lagen te baden. Zoals het nu leek vanuit de verte was het er best druk. De zon schijnt en we vervolgen onze weg in het mooie Toscane. Vandaag nog een paar ‘Hilltop Towns’ te gaan. De zon verdwijnt een beetje in de loop van de middag en we hebben zelfs hier en daar te maken met een paar druppels! Langzaam komen we in de buurt van de zee. We hebben vandaag sowieso als eindbestemming, Piombino. De plaats waar je kan overvaren naar Elba. We kijken dan wel of we nog over kunnen. Wanneer we om ongeveer 18 uur in Piombino aankomen, snappen we niet helemaal hoe het werkt in de haven. Ik ben niet zo’n held op een boot en wil eigenlijk ook wel even weten hoe ver het varen is e.d. Ik stap uit en zie een soort mega-vertrekhal. Naar binnen met portomonee en sta onmiddellijk voor een loket van MOBY, de veerbootdienst. Euhm, “Do you speak Englisch?”. Na wat uitleg, de boot doet er een uurtje over, camper kan mee, hond geen probleem, creditcard geen probleem, wordt ik wakker bij de laatste opmerking. Hij vertrekt over 7 minuten! Oh jee, geen tijd om na te denken, wil ik dit wel? Wil ik dit niet? Ik kijk Ro aan en zeg dat we dan maar snel tickets moeten kopen. Geen weg terug. Voor de Karinkenners is bovenstaande wel duidelijk denk ik. Eenmaal op de boot, op verkenning. Er zat een shop, helaas nu leegstaand. Was voor mij natuurlijk een geweldige afleiding geweest. We lopen door naar de restauratie en die is best gezellig. We nemen plaats aan het laatste tafeltje en ik bestel een wijn voor de zenuwen. Wanneer de boot vertrekt komen we tot de conclusie dat we nog nooit een boot hebben meegemaakt die zo schommelt dan deze. Sommige momenten kun je niet eens op je benen blijven staan. Toch wil ik natuurlijk een sigaretje roken en dat kan alleen op een stukje voordek. Een sigaretje in het vooruitzicht geeft je ervaren zeebenen. Ik sta buiten en laat de wind door mijn haren waaien. Dit is te doen. Al is het met de benen wijdt, anders val ik toch echt om. Eenmaal weer binnen ben ik kalm en vind het allemaal prima. Ro daarin tegen vindt het geschommel maar niets en verbaast zich over de medepassagiers. Er is werkelijk niemand die ook maar enige blijk geeft van angst of verontwaardiging richting het geschommel. Ik besluit zelfs een broodje te bestellen en loop zeer ervaren naar de counter zonder om te vallen. Wat een ervaring! Eenmaal aan vaste wal moet ik zeggen dat ik niet sta te juichen om nog veel meer van dit soort tochtjes, maar ik zou er aan kunnen wennen. Moeten morgen of overmorgen toch weer terug, daar is in elk geval geen ontkomen aan. We willen alleen wel graag terug met een beetje daglicht. Nu hebben we niets mee gekregen van de boottocht en dat is best jammer. We waren rond acht uur voorzien van een camperplek in Procchio op Elba. Om tien over zitten we bij een gezellig restaurantje en worden heerlijk verwend door de eigenaar. Drankje en dessert van het huis etc. erg leuk. Inmiddels staan we weer op de plek en tikt de regen op het dak van de camper. Zouden we dan toch nog wat slechte dagen krijgen? De temperaturen zijn in elk geval goed. Eigenlijk maakt het ook niet zoveel uit. Wanneer je vakantie hebt is voor ons een beetje regen overkomelijk. We zien wel. Morgen naar het huis van Napoleon! Leuk!
\
ZONDAG 03 FEBRUARI 2008 19:36
15˚C tot 20˚C in de zon
DAG 15
Op dit moment rijden we nog richting Pisa. We kwamen om 18 uur van Elba. Schitterend eiland. Vele gezichten. Zijn vanmorgen begonnen met het huis van Napoleon. Heel interessant. Al zijn meubeltjes staan er nog. Tenminste, dat zeggen ze. Hadden ook wederom schitterend weer. In de zon een graadje of 20. Heerlijk, hebben dus ook weer op menig terrasje gezeten. Om een uur of vier waren we het eiland rond en gingen we weer richting boot. Laat het nu net op dat moment zeer slecht weer worden?! Die bootreis is natuurlijk al geen pretje. Eenmaal op de boot wordt er ook regelmatig omgeroepen dat je niet op de buitendekken mag komen wegens slechte weeromstandigheden. Lekker dan. Moet eerlijk zeggen dat ik er niet veel last van had, maar Ro had toch duidelijk meer moeite met de deining. Trouwens dit keer meer mensen hoor. De boot ging soms ook tekeer, alsof hij met de boeg recht in de dikke golven aan het beuken was. Maakt niet uit, hebben we weer mee mogen maken. Met zeebenen op de vaste wal eerst naar de Mac. Die zie je zelden in Italie, dus wanneer je er één tegen komt, meteen gebruik van maken. We willen ook nog even een stukje doorscheuren naar het noorden. Hebben besloten de laatste week te gebruiken om toch langzaam terug te rijden. Een heenreis van twee dagen gaat nog, maar om dat nu weer te doen. Gaan liever op de relaxte toer. Dus rijden nu in de regen op de snelweg. Stoppen omgeveer 23:00 uur denk ik. Gaan we morgen weer iets leuks doen. Dus voor vandaag….CIAO
MAANDAG 04 FEBRUARI 2008 21:00
12˚C Regen, regen en regen
DAG 16
Soms heb je zin om je onder de rijken der aarde te begeven. Vandaag gingen wij een bezoekje brengen aan Monaco. Het lag aardig op de route en gaf ons meteen de kans een stukje Frankrijk in te rijden. Een jaar of zes geleden hadden wij al een bezoek aan dit koninkrijkje gebracht, maar het is altijd leuk het eens weer te zien. Helaas is een Monaco in stromende regen en onweer niet echt romantisch. Helemaal wanneer je in de haven staat waar de aristocratie vanaf druipt en er om je heen alleen maar koffie in de halve buitenlucht gedronken kan worden. We willen toch maar iets verder richting Frankrijk rijden. Wat moet je anders op zo’n regenachtige dag. We werden vanochtend wel wakker met een waterig zonnetje, letterlijk waterig. We stonden geweldig mooi, in Finale ligure, met uitzicht op zee. De dag begon dus met aardig weer. Halverwege de middag kwamen we in de buurt van een Centre Commercial en besloten even te gaan shoppen. Echt mooi die centra’s. Hebben we in Nederland niet. Daar vind je echt alle winkels onder één dak met als klap op de vuurpijl, een supermarkt ala Makro. Daarna toch besloten een stukje door te rijden. We beseffen ons steeds meer dat we niet al te rustig aan kunnen doen. Wanneer we dit tempo aanhouden zijn we vrijdag niet in Wormer. Vrijdag halen we meteen Angie op. Ook wel leuk, meteen nog een weekendje met die kleine meid. Maar goed, wanneer de navigatie aangeeft dat we ongeveer acht uur op de plaats van bestemming zijn, wordt het ineens ook tijd om te stoppen. We rijden inmiddels in de bergen en regen gaat over in sneeuw. De wegen worden slechter en we vragen ons bijna af of we de laatste tien minuten zelfs wel halen. Het heeft in deze omgeving waarschijnlijk de hele dag gesneeuwd, dus er ligt een halve meter sneeuw en de zwaailampen van de sneeuwschuivers en strooiwagens zijn overal. Gelukkig draaien we al snel een volgesneeuwd camperparkeerterrein op en kijken morgen wel of we hier weer weg komen. Voor nu, even de schotel op de juiste stand en de beentjes omhoog. Morgen zien we wel verder
DINSDAG 05 FEBRUARI 2008 22:29
12˚C De dag begint met een stralende zon en gaat over in regen…
DAG 17
Vanmorgen worden we wakker met een heerlijke felle zon die de sneeuw om onze camper doet schitteren. Wat een mooie onaangeroerde pak sneeuw. Of we hier zometeen zorgeloos weg rijden zien we straks wel. Er staan nog drie campers, die vertrekken nog vóór ons en rijden zo het terrein af. Ik zal jullie niet langer in spanning houden. Ook wij reden zo het terrein af. Een dikke pak sneeuw onder je banden geeft lekker veel grip. Vandaag rijden we richting Auxerre. Een behoorlijk eind, maar zoals gisteren al gezegd, zeeën van tijd hebben we niet meer. We worden door onze navigatiemevrouw eerst op bijna onbegaanbare weggetjes het gebied uit geleidt. Het moet zo zijn denk ik, want we zien in de stralende zon nog de mooiste vergezichten voor we de sneeuw verlaten. Wanneer we op de snelweg terecht komen is het naar weer en is een stuk rijden geen straf meer. Radio hard aan, kopje koffie erbij en karren maar. Om een schappelijke tijd arriveren we in Auxerre. Honderd meter van het centrum. Euhm, wanneer je het centrum buiten de stad meetelt met zijn vele kapsalons, bloemenwinkels, banken en cafeetjes. Voor mij dus geen shops, maar voor ons samen wel een paar tentjes voor een namiddagborrel. Ook leuk. We borrelen tot we kunnen gaan eten en komen erachter dat zeven uur hier in Frankrijk nog erg vroeg is. We zijn de eersten en wanneer we afrekenen zit het restaurant bijna vol. Ach ja, we kunnen ons wel helemaal aan gaan passen, maar daar hebben we niet altijd zin in. Op naar de camper en gestrekt…..nog even een CSI-tje pakken en dan slapie, slapie doen. Morgen op naar België. Had ik al gezegd dat de tijd begint te dringen?! Snif…
WOENSDAG 06 FEBRUARI 2008 12:13
12C Bewolkt en een mager zonnetje
DAG 18
Nou, het uploaden is weer eens gelukt. Bij een heuse MC Donalds. We wisten dat we bij een MC online kunnen, maar op de 1 of andere manier zijn de Italianen niet zo gek op MC. Ze zijn daar in elk geval bijna niet te vinden. Nu op de highway, van Parijs naar Belgie doen we een MC lunch en een upload in 1 adem. We zijn van plan vandaag naar Brugge te rijden. Zijn we in de buurt van Nederland en Brugge is natuurlijk ook leuk. Volgens de navigatie komen we rond een uur of vier in Brugge aan. Kunnen we nog even de stad verkennen. Vandaag hebben we trouwens redelijk weer, maar het weer van het begin van de vakantie is toch echt wel voorbij. We hebben nog een nieuwtje. Alleen mijn moeder is ervan op de hoogte. Door in Italie zoveel ellende te zien onder de zwerfhondjes, hebben we besloten eenmaal in Nederland een hondje uit het asiel een beter leven te geven. Nou waren we al van plan naast Barto weer een ander hondje te nemen, maar ons hart is iets groter geworden na het zien van al die zwerfhonden. We gaan dus a.s. weekend met Angie naar het asiel waar Barto ook vandaan komt. Barto is ook al weer 10 jaar! Gaat snel hoor. Die heeft ook een perfecte vakantie…mag veel mee en rent overal in en uit. Wij gaan nu weer de snelweg op…het uploaden doen we vanaf nu gewoon weer thuis. Zaterdag zijn we echt weer op de Kruisstraat! Is al met al behoorlijk snel gegaan, maar hebben zoveel mooie dingen gezien. Nu al een onvergetelijke vakantie……
DONDERDAG 07 FEBRUARI 2008 22:00
12C Zonnig en mooi weer
DAG 19
Vandaag een geweldig daggie! Gisteravond in Brugge terecht gekomen voor de nacht. Een schitterende camperplek met alles erop en eraan. Wel wat duur, maar meer dan waard. Naast de camperplek was een haven en er lag een schip met een aantrekkelijk restaurant erin. Dat leek ons wel wat. Achteraf een goede keuze. We hebben heerlijk gegeten. Vanmorgen eerst even Brugge in voor een ontbijt/lunchje. Bij toeval kwamen we terecht in een heel gezellig tentje met heerlijke broodjes. Tijdens het eten zagen we steeds rijtuigen voorbij komen en bij ons rees het idee om ook een ritje met paard en wagen door de stad te maken. Na wat navraag gingen we op zoek naar de rijtuigen op de grote markt. We kregen een ontzettend leuke gids met behoorlijk wat humor. Het was ook nog eens geweldig weer. Nou moet ik zeggen dat Brugge ook wel een aanrader is. Wàt een leuk stadje met ontelbaar veel historische gebouwen en hele aparte winkeltjes. Na de GrandTour vroeg Ro nog aan Christoff, onze gids, wat een absoluut moetje is vóór we Brugge verlaten. Hij verteld Ro dat de grote toren achter hem (Belfort) een uitdaging is om te beklimmen. Iedereen die Ro kent weet dat hij die uitdaging meteen aanneemt. Ka gaat shoppen, Ro gaat klimmen. Na al deze leuke acties verlaten we Brugge en gaan op weg naar Nederland. Al na een paar uurtjes gaan we de grens over en gaan in Bergen op Zoom even wat eten. Veel horeca dicht vanwege de afgelopen carnaval, maar we komen uiteindelijk in een gezellige bras terecht. Hierna de laatste loodjes naar Gorinchem. Daar slapen we vannacht. Vanwege de spits slaan we nog even af bij de outlet in Roosendaal. Aangekomen in Gorinchem nog even een hapje eten en we komen eigenlijk bij toeval in een Perzisch restaurant terecht. Heerlijk gegeten. Nog nooit eerder gehad, maar echt super! Uitgeteld en met volle maag komen we aan op de camperplek. Onderuit is de enige optie. Morgen naar Angie……ook gezellig!
P.S. Zie dat we twee keer “per toeval” in een restaurantje terecht kwamen vandaag, maar dat komt omdat we dan de camper parkeren waar plek is, dat is namelijk niet zo eenvoudig en dan is er toevallig een leuk zaakje in de buurt! Vandaag dus toevallig twee keer;)
VRIJDAG 08 FEBRUARI 2008 22:06
10˚C met een zonnetje
DAG 20
Vanmorgen even heerlijk uitgeslapen wegens, tijd teveel! We kunnen pas om half vier bij Angie zijn en hebben dus geen haast. Om een uur of twaalf rijden we richting een lunchmoment. Daarna een grandTour door Amsterdam. Onder andere even door de P.C.Hooftstraat. Toch even checken of er misschien nog een bekende NL’der loopt!;) Ach, het was meer even tijd verdrijven. Om drie uur zijn we bij angie thuis en mogen de pup aanschouwen die ze vorige week gehaald hebben. Zo lief! Floris is een BernerSennerPUP. Nou, make my day! Geef me zo’n beertje en ik ben verkocht. Toevallig natuurlijk morgen zelf ook een hondje halen. Hebben even op het net gezocht en ik ben verliefd op Yentl. 10 maanden en mooi roodbruin. Weet niet zo goed wat voor merk, maar de foto spreekt boekdelen. Nu nog afwachten of hij er nog is morgen. We zijn aan het einde van de dag met Angie naar DOOworld in Almere geweest. Daar kun je o.a. bowlen. Na het bowlen even steengrillen in het restaurant wat er bij hoort, meer het idee dan dat we steengrillen zo ontzettend leuk vinden. Daarna op naar de camperplek in Huizen. We willen nog een ijsje en rijden het centrum door op zoek naar een kopje koffie en ijsje voor we ons settelen. Op dit moment zit Angie te gamen en ronden wij de dag af op de laptop etc. We gaan nog even een filmpie doen en dan morgen vroeg op. Eerst naar stichting AAP en daarna naar ons nieuwe hondje! Ciao
ZATERDAG 09 FEBRUARI 2008 21:04
13˚C
DAG 21
Nou, de laatste dag. Angie heeft heerlijk tussen ons in geslapen en wij hebben heerlijk slecht geslapen. Het maakt niet uit, we hebben veel op het programma vandaag en moeten toch vroeg op! We rijden eerst naar Landgoed ‘de Kemphaan’ in Almere. Daar is ook Stichting AAP gevestigd. Het is heerlijk weer en we slenteren over de biologische markt met veel typerende biologische mensen en lopen relaxt over de loopbrug tussen de apen. Wanneer het tijd is om verder te gaan moeten we gaan beslissen welk asiel we aan gaan doen. We besluiten in elk geval het asiel in Beilen te bezoeken omdat het op de route ligt. Daarna zullen we wel zien. ‘Daarna’ is even later niet meer aan de orde! In Beilen zit Shoot op ons te wachten. Ik kan wel helemaal in detail gaan treden, maar laten we het er op houden dat het, wat mij betreft, liefde op het eerste gezicht is. Over Shoot is niets bekend. Drie weken geleden als zwerver binnen gebracht en lief. Barto keurt hem op het speelveldje geen blik waardig, omdat alle hondestront en geuren veel interessanter zijn. Het lijkt los te lopen en we nemen de gok. Op proef, want dat hoort zo. Dus in de loop van de middag rijden we Borger binnen met de wagen vol geladen. Angie, Barto, Shoot en wij tweetjes. Het is toch wel weer heerlijk thuiskomen hoor. Wel meteen de voorspelde troep door het hele huis, maar het voelt goed. We spreken met Be en Bea, mijn ouders en Gijs af dat we even in Bieze wat gaan eten. We hebben gezellig getafeld en bijgekletst en waren eenmaal thuis door ons vakantieritme aan bedje toe. Nog even een CSI-tje in de speler, maar het mocht niet meer baten. Beide hebben we het einde gemist. Morgen lekker opruimen en wassen! Joepie!
)
.
0 km 
15 km.
) eten we daar nog wat en rijden dan naar een parkeerplaats die we op Park4Night gevonden hebben.
)
) is een kasteel.
We zeggen dat we best wel ergens anders willen zitten en even later zitten we aan de andere kant van de zaak.
298 km.
565 km.
656 km.
.
en de voorgenomen uitstapjes naar Nitra en Trnava slaan we over.
