Cody †

Ach, Cody. 

Die lieve, trouwe knapperd met een rugzak. 

Na het overlijden van Barto gaat Karin langzaam op zoek naar een nieuwe vriend voor in ons gezin. Doordat Karin regelmatig op het hondenforum te vinden was werd haar aandacht getrokken door de verhalen over Cody. Cody woonde met twee pleegbroers in een gastgezin bij Nicky. Maar wat een moeite moest Nicky doen om een gouden mand voor Cody te vinden. Zijn gebruiksaanwijzing was complex en hier haakten veel op af. Karin niet. Volgens Karin was de combinatie van een zachtaardige hond met angst en zijn knappe uiterlijk doorslaggevend. Het verhaal klopte en we zouden wel zien. Wat wij wel altijd weten bij een adoptie, we gaan tot het uiterste. Eenmaal bij ons worden ze niet meer losgelaten. We gingen ervoor en op 24 september 2016, de laatste dag van onze Slovenië vakantie, halen wij hem op uit Den Haag.

Cody was zo lief. Maar zo moeilijk te peilen. Binnen zocht hij altijd een vaste plek, in de woonkamer onder de eettafel, in de keuken onder de bank en in de camper onder de tafel. Daar lag hij alle uren die hij binnen was. Eenmaal buiten was hij een blij ei en huppelde erop los. Roderick was van de lange wandelingen en zorgde een paar keer per dag voor de kilometers. Heerlijk vond Cody dat. Mits het precies zo ging als de dag ervoor. En de dag daarvoor. En daarvoor. Dat we hem gekscherend een autist noemden was meer dan logisch. Alle kenmerken waren aanwezig. Als we op een ander moment dan voorheen met de riem klaar stonden voor een wandeling, keek hij je aan en was moeilijk in de benen te krijgen. Het klopte gewoon niet in zijn ogen. Hij legde daarentegen zijn volste vertrouwen in Roderick. Daar kwamen de langste wandelingen en de grootste bakken voer vandaan. Ook is Roderick niet van de knuffels en Co ook niet. Een heerlijke combinatie die twee. Buiten liep Co in het kielzog van Roderick in de tred die we kennen van een herder. Soms even op je hakken of een botsing als je plotseling stopt. Het was daarom goed uit te leggen waarom juist Cody zo’n enorm verdriet bij Roderick teweegbracht toen hij er niet meer was. Anders dan anders. Maar hun band was ook anders dan anderen.  

Natuurlijk was Karin ook gek met Cody, ze gaf hem zo nu en dan een knuffel die hij afwees met een kop die de andere kant op keek. Ze hadden tijdens het uitlaten hun eigen gewoonten met koekjes en huppeltjes. Het was zo’n intens trouwe viervoeter, de ergste in zijn soort. Zijn angsten en afhankelijkheid maakten van hem een zorgenkind. Maar we deden het automatisch en met liefde. Roderick voorop. Onvergetelijk. Zijn karakter en zijn schoonheid. 

We missen hem enorm, maar in de wetenschap dat hij bij ons een fijn leven heeft gehad.

Geniet van zijn foto’s zoals wij van hem hebben genoten.  🖤

post

Hondencamping Evensterk, Een.

by Posted in Geen categorie Tagged , , , , , , , , , , Leave a comment

Omdat de weersverwachting goed lijken gaan we op het laatste moment het weekend met de camper weg.

We hebben deze camping al een poos in onze favorieten staan en nu gaan we er maar eens heen, ook omdat we zeer nieuwsgierig zijn hoe Achi het hier doet. Omdat Karin nog een avonddienst heeft neemt Roderick vrijdags de camper en de honden mee naar het werk, vandaar uit rijdt hij naar de camping in Een en om half twaalf arriveert Karin daar ook.

De volgende dag bivakkeren we de hele dag rond de camper, we willen eigenlijk naar het bijhorende zwemwater maar het weer doet een beetje raar. Het ene moment is het bewolkt & fris, het andere moment regent het en dan is het in de volle zon weer heel warm. Het mooie van deze camping is dat de honden overal los kunnen omdat het hele terrein omheind is. Achter de omheining kun je zo het naast gelegen bos inlopen om de honden uit te laten, ideaal! ’s Avonds gaan we nog gezellig en lekker barbecueën en omdat Karin nog aan de studie moet, drinkt Roderick na het eten koffie met de mede campinggangers rond het kampvuur.

Zondags is het weer stabieler en na de “lunch” pakken we de zwemspullen en lopen naar het water. Dat zwemwater blijkt een oude zandafgraving te zijn met een klein strandje, het ligt aan de overkant van de camping waar je eerst door een weiland heen naar toe moet lopen. Het is heerlijk afgelegen en we hebben het hele meer voor ons zelf, ook de honden vinden het geweldig. Na een paar uur begint de lucht te betrekken, een goed teken om de spullen weer op te pakken terug te gaan naar de camper. Wanneer we terug zijn bij de camper besluiten we om meteen maar naar huis te gaan.

Deze camping is voor ons en de honden voor herhaling vatbaar.

post

Hardenberg

by Posted in Weekendjes weg Tagged , , , , , , 2 Comments

Nadat we tijdens het laatste uitje in Sauerland ons nieuw gezinslid Achi hadden opgehaald gaan we dit weekend proberen hoe het met haar in de camper gaat.

We kiezen voor Hardenberg, het lijkt ons een leuk stadje en de camperplek ligt op loopafstand van het centrum.

Na een tussenstop bij de McDonalds arriveren we om 18 uur op de camperplaats.

De volgende dag zien we hoe mooi we staan, we staan bij het park en achter het park stroomt de Vecht.

Ideaal voor een wandeling en het uitlaten van de honden.

’s middags lopen we met de honden Hardenberg in, een gezellig stadje met leuke winkels en mooie horeca.

Halverwege de dag doen we een borrel met een bittergarnituurtje bij De Troubadour aan de Vecht.

Wanneer het donker begint te worden lopen we terug naar de camper, we drinken daar nog wat en gaan dan zonder honden weer de stad in om een hapje te eten.

Het is druk in de Hardenbergse horeca en na een paar keer “nee sorry, we zitten vol” komen we terecht bij Hartigh en Soed.

We nemen allebei een drie gangen keuzemenu, we eten lekker en na het dessert lopen we terug naar de camper.

We vullen de avond met “Wie is de mol” en Ted Lasso op Apple TV.

Zondag worden we wakker met regen en dat gaat de hele dag door.

We blijven, op de honden uitlaten na, de hele dag al lezend en voetbal kijkend in de camper.

Na deze vermoeiende dag starten we de camper en na een half uurtje rijden zijn we weer in Borger.

Met Achi ging het wel goed, we hebben het idee dat ze auto rijden niet zo leuk vind.

Overdag met haar ging ook goed, al moet Karin dan niet te opvallend weggaan, dat vindt ze niet leuk.

’s avonds ligt ze op de cabinestoel maar bij het minste of geringste wordt ze wakker en springt dan van de stoel af om te kijken wat er aan de hand is, meestal is dat Roderick die naar de wc gaat 😉

Al met al ging het dus best goed, op naar het volgende uitje.

Een nieuw gezinslid?

by Posted in In's en out's v/d Beestenboel Tagged , , , Leave a comment


Er is nieuws aan de horizon. Al een half jaar weten Ro en ik dat we gezinsuitbreiding willen. Barto is nu anderhalf jaar geleden overleden en we willen weer een maatje voor Shooter. Na de vakantie in september gaan we op zoek. Maarrrrr……

Er kwam iets tussen. Anders gezegd, er kwam een hondje tussen. Een vriendin overver plaatste een hondje wat echt een eigen plekje zocht op korte termijn. Het gastgezin had inmiddels 7 maanden voor hem gezorgd en de situatie werd minder overzichtelijk na zo’n lange tijd. Zijn aanbeveling was er één naar m’n hart en z’n uitstraling was perfect. Hij is ook nog heel mooi. Alles viel voor mij op z’n plek. Maar het was nog maar juli. De vakantie staat voor de deur en er zouden dus veel schakels voor hem komen als hij nu bij ons zou komen wonen. In overleg was er gelukkig de mogelijkheid om na de vakantie te plaatsen. Nu de klik nog. 

Die was er. Zowel met het baasje als met Cody. Wat een schat. Een wandeling volgde. We ontmoetten elkaar in het midden van het land, omdat Den haag en Borger nogal ver uit elkaar liggen. Samen met Shooter hadden we een bijzondere wandeling waarin we door beide honden verrast werden. De beren op de weg die ik verwachtte waren er niet. En dan met name van Shooter. Die blaft naar alles wat hond is. Nu niet. Hij liep zelfs los in het hondenbos en had door dat telkens blaffen een begin zonder eind was. Zoveel honden. Hij besloot het gelaten toe te laten en ging zelfs zo nu en dan bij het vrouwtje ‘onder de rok’, weg met al die honden. Kortom. Geslaagd. 

Nu het huisbezoek. We krijgen een check. Ben je wie je bent, heb je de ruimte, de liefde, de zorg. Dit bezoek staat ook gepland. Daarna nog een wandeling voor dat we met vakantie gaan, en dan….hopelijk, een groot welkom als we terug zijn. De laatste loodjes. Ik wil niet anders dan positief zijn. Morgen weet ik meer!