Sporten? Wat is dat?

9 oktober 2019 by Karin van Helden Posted in Kaatjesding Leave a comment

Dit jaar is er iets geks gebeurd. Ik ben veranderd in een fanatieke sportschoolganger. Nou zeg! Wie had dat gedacht. Mijn hele leven ben ik het sporten uit de weg gegaan. Niets voor mij. Gedoe! Loop je te rennen naar (n)iets en weer naar huis. En je wordt er ook nog moe van. Bij kickboksen word je afgemat terwijl je roept dat je dood gaat. No mercy. Doorgaan! Dat werd een blauwe maandag. Klasjes waarbij ik achteraan stond te springen en te hijgen gaven mij nooit een boost. Alleen maar ‘hoe lang nog? Nog twintig? Toe even!! Een sportinstelling van niets, ik weet het. Dus toen een collega mij wees op de voordelen van fitness op je eigen tempo dacht ik; Ha! Dat ga ik echt niet doen. Niet kunnen ook. Maar ze maakte me enthousiast. Niet dolenthousiast. Maar genoeg om me op een dag in te schrijven. Dat was afgelopen Januari.

Het is nu Juli jongens! Ik ga nog steeds! De eerste maanden drie dagen per week. Maar ik had al gauw door dat ik daar problemen mee ging krijgen. Met mezelf wel te verstaan. Het beheerste mijn agenda en iemand die mijn dagritme kent weet dat daar iets in zit. Slapen, werken, sporten en nog wat luttele uren voor andere zaken. Ik bracht het terug naar twee keer per week. En dat lukt nog steeds. Ik ga overigens in de meeste gevallen met tegenzin heen, maar heb wel het blije gevoel achteraf. Dat wat nodig is om enthousiast te blijven. Ook werkt het mee dat er kilo’s en centimeters verdwijnen. Gewoon zomaar, terwijl ik nog zeker één keer per week patat eet. En soms chips. Chocola ook. En tosti’s. En kaneelbroodjes van de Aldi. Owh! Croissantjes. Ham kaas. Die ook. Heerlijk.

Oké. Ik dwaal af. Het is ook laat op de avond nu. Altijd zin in een snack. Maar zes van de zeven dagen doe ik het niet. Oké, soms vijf. Maar meestal ben ik stoer. Na het avondeten niets meer. Alleen fruit. Dat helpt ook. Maar verder, twee keer in de week een uur fitness werkt. Voor mij. Ik voel me er fijn bij. En dat lieve mensen had ik nooit gedacht. Ik had je keihard uitgelachen als je dat een paar jaar geleden had voorspelt. Nu weet ik beter. Ik kan het! Als dit geen motivational speech is voor de twijfelaars onder jullie. Als ik het kan, kan iedereen het.

Bachelor

8 oktober 2019 by Karin van Helden Posted in Kaatjesding 2 Comments

Nou, wat kun je makkelijk van de radar verdwijnen als je binnen social media je mond houdt. Ik heb een behoorlijke poos geen zin gehad om te schrijven. Dit lag puur aan mezelf. Een combinatie van; wat heb ik te melden en geen inspiratie. Maar hey! Ineens ging er weer van alles door mijn hoofd. Voordat het chaos wordt kan ik het beter weer zwart op wit zetten. De laatste tijd ben ik me ervan bewust dat ik ouder word. En ik weet het niet zo goed. Wat vind ik hier eigenlijk van.

Standaard zeg ik hardop dat ik me 25 voel, dag in dag uit. Het verschil wat je moeilijk uit kan leggen aan iemand die daadwerkelijk 25 is, is het gevoel wat je soms overspoelt. Je hebt zoveel extra jaren in je herinneringen dat er soms een terugblik in je hoofd voorbij komt. Een confrontatie dat het decennia geleden is dat je bij dat moment was. Een ongemakkelijk gevoel, tegelijkertijd ook prettig. Een moment dat je ervoor wilt kiezen een gevoelig muziekje op te zetten en weg te kruipen in een hoekje van de bank. Het komt ook ineens, bij een vliegtuigje wat overvliegt of een motor in de verte op de snelweg. Alsof je besef van tijd en het eindige binnen komen. Misschien voor jou bla bla, maar toch weet ik inmiddels dat het bestaat, het komt en gaat met name als je ouder wordt. Binnen deze uitleg en het gevoel leef ik momenteel iets meer. Er gebeurd namelijk veel. Positief en negatief. Oftewel ying en yang. Want het is in evenwicht. Ik heb na mijn mindere periode van anderhalf jaar geleden mijn bachelor in het leven gehaald. Oprecht gelukkig en in balans. Op naar de rest.

Daar is het bruggetje. Deze jongedame gaat studeren. Met dat ik het opschrijf schiet er een zenuwachtig gevoel in mijn buik. Zeg ik dit nu hardop? Tegen iedereen? Nu moet je wel. Geen weg meer terug. Kort gezegd dient deze kans zich aan en ik heb altijd gezegd dat ik graag nog een studie zou willen doen. Het is nu of nooit. Onzekerheid speelt mij parten. Kan ik het wel? Ben ik slim genoeg? Ben ik in staat mij hier honderd procent voor in te zetten? Allemaal vragen waar ik het antwoord niet op weet en er maar op één manier achter kan komen. Doen! En dat is wat iedereen die mij kent zegt. Doen! Ik kan slechter leven met; had ik maar……dan niets doen. Dus HBO, here I come. Op naar een bachelor die zwart op wit staat.

Het voelt als een mooi moment. 47 zijn en ervoor gaan. Waarom niet. Fijn werk, een topper van een man, een dochter om trots op te zijn, een leven met ruimte voor een uitdaging, een gezonde familie en zelf met beide voeten op een stevige fundering. Daarom besef ik me nu zoveel meer dat ik dit ben. Met zoveel jaren achter me. Alles om me hier te krijgen waar ik nu ben. Wish me luck! Even een bakkie en dan ga ik weer verder met mijn leven……

Ik kan niet heksen!

7 oktober 2019 by Karin van Helden Posted in Geen categorie, Kaatjesding Leave a comment

Je kent het wel, het wordt de hoogste tijd dat je een vriend of vriendin weer even ziet. Druk, druk, druk is het excuus. De wil is er maar het daadwerkelijk je agenda pakken en plannen schiet erbij in. Het was bij mij een lijstje aan het worden. Tijd voor actie.

De afgelopen tijd zag ik dierbare kennissen en vriendinnen weer. De één met een etentje, de ander met een lunch. Ook een vluggertje ‘ik ben in de buurt’ bakkie kwam voorbij. Midden in het bos een middagje zonnen op een kabouterterras met een oud collega was een fijn weerzien, je zal er maar wonen. Heerlijk. Ik realiseer me dat ik echt wat schade heb ingehaald.

Vandaag ging ik namelijk met oud collega en tevens vriendin naar de Heksenhoeve in Appelscha. Wat ik me daar bij voor moest stellen wist ik niet. Het bleek een zoektocht naar geluk en wilskracht. Er woont een witte heks en ze probeert je van je zweverige vooroordeel met beide benen in de bossige grond te zetten. Doormiddel van opdrachtjes op het prachtige bosperceel word je gedwongen na te denken over mensen die je mist en weer wilt zien en verdriet wat ergens zit en bij haar weggestopt kan worden in een met mos begroeide ton. Wichelroede lopen was een openbaring en valt beter natuurkundig uit te leggen dan spiritueel. Het blijkt een methode die menigeen gebruikte en het kan vandaag de dag nog. Zo bijzonder om de wichelroede in je handen te voelen draaien terwijl je niets doet. Wat een fijne middag. Wat een rust. Wat een mooie plek.

Het was dan ook vanmiddag dat ik gedwongen werd na te denken over de mensen die ik gauw weer wil ontmoeten. En laat ik daar nu net, wat zelden voorkomt, geen antwoord op hebben. Ik heb de laatste tijd echt iedereen even gezien. Ik ben blij dat ik daar weer even de tijd voor heb genomen. In het najaar maar weer een nieuwe ronde.

Vakantie 2018 Polen

6 oktober 2019 by Roderick Veuger Posted in 2018 Polen Leave a comment

Dag 1, 544 km.

We vertrekken om 17:30 uur uit Borger, we eten in Oldenburg bij de Mexicaan en om 2 uur zijn we op de CP in Grimmen.
Vandaag Polen in!

Dag 2, 160 km.

Vandaag rijden we Polen in, onze eerste stop is in Świnoujście waar we “lunchen”. Na de lunch willen het pontje pakken naar de overkant maar de regelmeneer vind dat we te zwaar zijn en het pontje 6 kilometer verderop moeten nemen dus rijden we daar maar heen. Daar blijkt dat we eerst een dik uur in de wachtrij moeten staan maar ach we vakantie. Wanneer we het pontje verlaten rijden we een stuk door nationaal park “Wolin” en komen in Wolin uit. We besluiten om naar de camperplek bij het strand te rijden en dat blijkt een goede keuze. We staan op een groot terrein tussen de bomen vlakbij het water waar vanaf de steiger gevist wordt, je kan er ook zwemmen maar daar is het toch iets te fris voor. Na de borrel eten we een soepje met een broodje ei en zien de zon onder gaan, het ultieme vakantiegevoel.

Dag 3, 125 km.

We worden wakker met de zon op de camper, heerlijk! Na het ontbijt rijden we naar Wolin om de camperplaats te betalen en om wat boodschappen te doen, wanneer we dat gedaan hebben rijden we naar het Wolinski Park om daar het bizonreservaat te bezoeken. Na een korte wandeling komen we bij een soort van veredelde dierentuin waar naast de bizons ook hertjes, vogels en wilde zwijnen te bewonderen zijn, al met al stelde het niet zo heel veel voor maar het was leuk om te zien. We vervolgen onze route langs de kust en maken een tussenstop in Rewal waar we een ijsje eten en een biertje doen. We rijden verder over een best wel slechte weg naar Kolobrzeg waar we de camping opzoeken. Het is redelijke grote camping waar alles best wel dicht op elkaar staat, niet echt ons ding maar goed. Na een maaltijd in het bijhorende restaurantje lopen we naar het strand, we drinken daar een espresso en wandelen met de honden langs de zee terwijl de zon onder gaat. Terug op de camping zitten we nog lekker buiten aan een drankje.

Dag 4, 197 km.

We rijden om half elf de camping af en proberen de kust te volgen maar dit blijkt niet mee te vallen. Aan het begin komen we nog een leuk strandje tegen maar omdat we daar de camper niet fatsoenlijk kunnen parkeren rijden we door. We komen aan in Darlowo en aangezien onze maagjes knorren gaan we op zoek naar een restaurant. Het valt ons op dat, tot nu toe, er bij de restaurants geen lunchkaart is dus we gaan maar weer aan de warme maaltijd. Roderick eet hier zijn eerste Poolse specialiteit, Zurek. Dat is een soep van gezuurd roggemeel gevuld met vlees, paddestoelen en een gekookt ei, hij vond het lekker! We rijden weer verder maar de zee volgen wil niet echt lukken, we maken nog een tussenstop bij een meertje om wat te drinken en rijden weer door. Na een poosje nemen we een verkeerde afslag en komen terecht op een zandpad, de navigatie zegt dat dit pad maar 3 km lang is dus we rijden tergend langzaam door om na 3 km op het volgende zandpad terecht te komen. Dit gaat wel 15 km zo door en met het zweet in de handen komen we na een dik uur eindelijk weer op de verharde weg. We rijden naar nationaal park Slowinski, daar zijn de bewegende duinen te zien. We parkeren de camper voor de nacht en besluiten om nog “even” naar de duinen te lopen, doordat we al kletsend niet goed opletten lopen we twee keer het toegangspad mis, 9 km en 2 uur later zijn we weer terug bij de camper. Karin warmt nog een maaltijd uit blik op en we gaan op tijd op bed.

Dag 5, 138 km.

Nadat we een paar foto’s van onze overnachtingsplaats hebben gemaakt vertrekken we weer met hetzelfde doel als gisteren, de kust. Al heel snel komen we bij een mooie plek maar op het strand na was daar alles dicht dus rijden we verder. Na weer een stuk rijden komen we in Karwia, daar zit een leuk strand maar kunnen we de camper niet kwijt, dan maar lunchen. Roderick probeert weer een Poolse soep namelijk Rosòl, een heerlijke kippensoep. Karin neemt een goulashsoep en ook die was heerlijk. Als hoofdgerecht heeft Karin een soort van varkenshaas met placki ziemniaczane, dat zijn Poolse aardappelkoekjes. Roderick kiest voor vis en is weer drukker met de graatjes dan met eten maar dat is dan ook weer zijn ding. We vervolgen onze weg richting het volgende strandje en komen uit bij Chlapowo, waar we het perfecte strandje met parkeerplaats vinden en ook de honden zijn daar welkom. We genieten daar van de zon, het is 26 graden, en lopen wat in de zee. Het water is daar aanzienlijk helderder dan in Nederland maar daardoor zien we ook dat er behoorlijk wat kwallen rond drijven, toch maar even oppassen. Tegen half zes verdwijnt de zon en we besluiten om de boel op te pakken. Volgende bestemming, Hel! Dat is het uiterste puntje van een landtong. Wanneer we daar aankomen moeten we eerst de camper zandvrij maken, als dat achter de rug is lopen we even een stukje de camping af naar een soort van horeca straatje, Roderick eet nog een worst van de grill en Karin besteld een grote patat, en groot is dan ook echt groot 😉 Na de koffie gaan we nog douchen, morgen bij daglicht maar kijken hoe de Hel er uit ziet.

Dag 6, 117 km.

Na een goede nachtrust staan we ‘s morgens op tijd op, we willen naar het uiterste puntje van de landtong.
Het is een leuke wandeling met diverse herinneringen aan de tweede Wereldoorlog.
Uiteraard wil Roderick ook op de foto op dat punt en komt met de schoenen vol zand weer terug.
Op de camping vullen we de watertank en legen de wc en rijden de landtong weer af.
De volgende stop is Gdynia.
We parkeren aan het aan einde van de boulevard en lopen richting de stad, onderweg stoppen we voor een soepje ( de Poolse tomatensoep kan nu ook worden weggestreept 😏) en een broodje en lopen de stad in.
Het gedeelte waar we lopen vinden we niet zo heel bijzonder en na 2,5 uren rijden we weer verder richting Gdansk.
We zijn net goed en wel onderweg wanneer Karin een enorme shoppingmall ziet, we gaan vol in de ankers en zetten de camper neer op de parkeerplaats.
Na ongeveer 2 uur is Karin weer terug met een voorraadje winterkleding.
We eten in de camper nog wat Thaise take-away en na de koffie rijden we weer verder.
We willen morgen naar de Westerplatte, daar begon op 1 september 1939 de Duitse invasie van Polen, het begin van de tweede Wereldoorlog.
We plaatsen de camper daar op de parkeerplaats voor de nacht.

Dag 7 118 km.

We zijn er op tijd bij vandaag want we willen het monument van de Westerplatte bezoeken. Tijdens de wandeling er heen zien we eerst wat andere monumenten en een aantal overgebleven resten van woningen die ze daar hebben laten staan ter herinnering. Daarna zien we het monument op een grote heuvel voor ons, zeer indrukwekkend en bizar dat hier het begin van de tweede Wereldoorlog was. Onze volgende stop is Gdansk en dan het “oude” gedeelte, voordat we goed en wel de stad in zijn zien we een reuzenrad en uiteraard moet Roderick daar in, Karin beschrijft vanaf de grond op haar instagram hoe hij dit beleefd 😏 “Ro in rondje 1; *doink doink doink! Waar moet ik kijken, links rechts, Wauh! Andere bankje, staan, joepie! Foto, filmpje, mooi man! 2e rondje; Owh, nog een keer? Maar even weer zitten dan. Leuk! 3e rondje; nog een keer??! Onderuit gezakt, heb het wel gezien. Jawn!” Uiteindelijk heeft hij daar 6 rondjes ingezeten😂 Daarna lopen we de stad in en het is daar prachtig met zeer mooie gebouwen en straten. Na een Paczki (Poolse donut) en een kop koffie loggen we onze eerste Poolse cache en lopen terug naar de camper, next stop; het kasteel van Malbork. Het is een imposant kasteel wat, net als Gdansk, tijdens WO2 bijna helemaal was stuk geschoten. We lopen daar een paar uur rond en vertrekken naar Elblag, het moet een leuk stadje zijn maar door de harde wind en de regen is het is vandaag niet zoveel aan en we zijn dus weer op tijd terug in de camper.

Dag 8 192 km.

We zijn weer vroeg op pad en willen als eerste naar de bootlift die in het Elblaski kanaal ligt, na een uurtje rijden komen we daar en lopen richting de lift. We hebben geluk, er komt net een boot aan en het is fascinerend om te zien hoe dit gaat. Nadat we broodje in de camper gegeten hebben rijden we weer verder naar Lidzbark Warminski waar een middeleeuws bisschopskasteel staat maar wanneer we daar aankomen zijn ze daar met wegwerkzaamheden bezig en na 3 keer in dezelfde file te hebben gestaan houden we het voor gezien en rijden verder. We gaan naar Reszel waar ook een kasteel staat, bij aankomst eten we op een terrasje eerst een wafel met aardbeien en slagroom en lopen dan naar het kasteel. Via allerlei steile en smalle stenen trappertjes lopen we helemaal naar boven, onderweg staan er verschillende soorten oude martelwerktuigen tentoongesteld, wat hadden ze vroeger pijnlijke methodes om mensen te straffen. We vervolgen ons rit naar Swieta Lipka waar een van de belangrijkste Mariaheiligdommen van Polen staat. Het is een prachtig mooi gebouw en van binnen is die zelfs nog mooier, na het van binnen en buiten gezien te hebben rijden we naar Gierloz, hier is de Wolfsschanze, in 1940 was hier het hoofdkwartier van Hitler. Er zit hier ook een soort van camping bij en omdat het al aan de late kant is besluiten hier te blijven en morgen de Wolfsschanze te bekijken.

Dag 9 178 km.

We zijn er weer op tijd bij en na het ontbijt maken we ons op voor een rondje Wolfsschanze. Ondanks dat er veel bunkers niet meer in goede staat zijn (aan het einde van de oorlog hebben de Duitsers zelf geprobeerd om alles te vernietigen) is het heel indrukkend om te zien. Zeker met de gedachte wat voor kwade plannen hier gesmeed zijn. Wat we dan wel vreemd vinden is dat de geallieerden tot aan het einde van de oorlog niet van het bestaan van dit complex af wisten terwijl het een heel groot complex was en het heel wat werk en beton gekost heeft, dat moet toch opvallen wanneer je zoiets bouwt? We gaan weer verder en rijden het Mazurisch metenplateau binnen, dit omvat de grootste meren van Polen. We zien heel veel water en stoppen voor de lunch in Mikolajki, de zomerhoofdstad van dit gebied. We kunnen nu ook door de Pierogi een streep zetten. Na een wandeling door de haven koopt Karin nog wat Pools servies voor thuis en daarna zetten dan de reis voort. Het is best wel een tocht langs de meren en de niet altijd goede wegen zorgen er voor dat we best wel lang onderweg zijn, maar het is wel mooi. Onderweg stoppen we om wat te drinken bij een leuk mini parkje aan het water. Daar besluiten we om naar Augustów te rijden om daar te overnachten, het is een mooie plek bij een recreatiehaventje.

Dag 10 288 km.

We hebben vandaag drie dingen in de planning,om te beginnen de uitzichttoren bij Mscichy in nationaal park Biebrza. Wanneer je geluk hebt kun je daar elanden spotten. De laatste 3 kilometer daarna toe is echter weer een helse rit over een onverharde landweg, wanneer we daar al stuiterend aankomen blijkt het een prachtige mooie plek te zijn. Karin bakt wentelteefjes en al kauwend genieten we van het uitzicht. Oh ja en geen eland gezien☹️ We gaan we over dezelfde weg terug, nu naar Osowiec, daar zit een beverreservaat. Het is wel weer een mooie route door het nationaal park maar die wegen😱 Na een uur rijden komen we bij het informatiecentrum en die blijkt dicht te zijn, dus ook geen bevers. Dan maar naar de volgende, het drielandenpunt punt van Polen, Rusland en Litouwen. We moeten hier voor weer helemaal omhoog rijden maar gelukkig kunnen we wel een stukje snelweg meepakken. Rond 18 uur komen we daar aan en gelukkig, we kunnen er gewoon heen lopen. Het is een mooi moment en heel vreemd ook want zoals je kunt zien bij de foto’s zijn de Russen niet echt gastvrij, je mag niet eens op hun kant van de zuil staan. We loggen daar nog een cache en terwijl Karin terug loopt naar de camper vindt Roderick nog een cache in Litouwen. We besluiten een plek voor de nacht op te zoeken en komen uit bij de ingang van nationaal park wigry. Volgens de borden zijn daar ook bevers, het is ons wel best.

Dag 11 283 km.

Voordat we wegrijden loopt Roderick met de hondjes nog een klein stukje het park in en maakt daar wat foto’s van het meertje. We gaan vandaag naar het Tartarendorp in Kruszyniany, hoewel er geen “echte” Tartaren meer zijn is het wel leuk om te zien, ook het kerkhof is bijzonder omdat alle graven naar Mekka zijn gericht. We eten daar allebei ook nog een traditioneel Tartaars gerecht, Karin kiest voor Babka ziemniaczana en Roderick voor Bielusz😏 Met een volle maag vertrekken we naar Nationaal park van Bialowieza maar dat duurt allemaal langer dan gedacht. De wegen zijn weer niet al te best en rond Bialystok zijn ze met wegwerkzaamheden bezig en dat gaat hier Polen iets minder georganiseerd dan in Nederland. In Nowo Berezowo houden we bij een houten kerkje even een korte pauze en moeten dan nog half uurtje naar de door ons uitgezochte camping. We hadden die camping speciaal uitgezocht omdat daar een wasmachine aanwezig is maar je raad het waarschijnlijk al, die is stuk 🙃 Karin kookt deze avond ook nog twee keer omdat Roderick te zuinig was om eieren weg te gooien en dat maakte de pasta Carbonara niet echt lekkerder, dus eten we spaghetti Bolognese. Tijdens afwas loopt er nog een vos op de camping dus we hebben vandaag in elk geval wel wild gezien!

Dag 12 270 km.

We beginnen vandaag in nationaal park van Bialowieza, omdat je dit park alleen in mag onder begeleiding is het onze bedoeling om met paard en wagen een rondrit te maken. Maar helaas is dat vandaag niet mogelijk, we kunnen wel wandelen met een gids in het park maar dat kan pas aan het einde van de dag, dat word ons te laat. We besluiten om daar wat te eten en het word Bigos, een traditioneel Pools gerecht. Na het eten koopt Roderick daar nog 4 biertjes uit Rusland, Oekraïne, Wit Rusland en Litouwen, als een kind zo blij 😏 We rijden we naar een ander gedeelte van het park en bezoeken daar een reservaatje met oa bizons, wolven en elanden. Hierna rijden we door naar Grabarka, hier is de heilige berg. Het belangrijkste bedevaartsoord van de orthodoxe christenen in Polen. We gaan verder naar Lublin, een heel mooi historische en gezellig stadje. We parkeren na enig twijfelen en advies de camper op een grote parkeerplaats en gaan de stad in. We eten daar bij de plaatselijke bierbrouwerij. Wanneer we terug komen bij de camper hebben we buren en vlak na ons komen die ook “thuis”, het zijn 3 Belgische vrienden die een tour van drie weken maken om alle bezienswaardigheden van de tweede Wereldoorlog te bezoeken. Onder het genot van Pools pils kletsen we wat af en voordat we er erg in hebben is het 1 uur, nu maar snel op bed.

Dag 13 204 km.

We beginnen de dag met een rondje plaatselijke “zwarte” markt die bij onze overnachtingsplek is, het stelt weinig voor, het is vooral niet moderne kleding en gereedschap. We starten de camper rijden naar Majdanek, een concentratiekampmuseum bij Lublin, het is immens groot en zeer indrukwekkend. We lopen daar drie uur vol afschuw rond. Terug in de camper drinken we een kop koffie en proberen het te laten bezinken. We besluiten om een stuk zuidelijker te rijden en dat is best wel bijzonder hier, je rijdt bij wijze van, van Groningen naar Amsterdam over alleen maar 80 km wegen dwars door dorpjes en steden met kruisingen, rotondes, stoplichten en heel veel zebrapaden. We stoppen aan het eind van de dag op een prachtige camping in Lancut.

Dag 14 174 km.

Weer een rij dag vandaag, we gaan op zoek naar water en tussendoor willen we nog het mooiste kasteel van deze regio zien. Het is een leuke route over kleine bergen en door mooi landschappen. Vlak voor we bij het kasteel zijn staat er een bord met een hoogte beperking van 2 meter 50, wij zijn 2 meter 60 maar over het algemeen worden de beperking wel wat ruimer aangehouden. Wanneer we bij het punt aanhouden lijkt het inderdaad wat laag, terwijl Karin uitstapt om te kijken of het wil rijd Roderick heel langzaam er onderdoor, helaas het past niet en uiteraard moeten we nu weer dezelfde weg terug om richting het water te gaan. Halverwege komen we een nog een bierbrouwerij tegen en natuurlijk stoppen we daar, we kijken daar wat rond en Roderick ruilt wat Maallust biertjes met hun biertjes. We rijden weer verder en even later stoppen we bij een stuwdam en eten daar wat. Het zoeken naar een mooi plekje aan het water valt tegen en rond 17 uur stoppen we maar bij een camping, het is wel bij een strandje dus morgen gaan we genieten van een dagje zon😎

Dag 15 0 km.

Het is mooi weer en we hebben besloten om een dagje strand te doen en dat was het dan ook wel😏

Dag 16 79 km.

We zijn in het Bieszcady-gebergte en het is super mooi weer, we beginnen de dag met een bezoek aan de grootste dam van Polen bij Solina. Vanaf de parkeerplaats loopt de route via een soort van markt met kleding, souvenirs en eettentjes naar de dam, het is er druk en het uitzicht is mooi. Op de wandeling terug eten we een wafel en iets van gebakken kaas, de ene met jam en de andere met spek, erg lekker! We rijden weer verder en niet veel later stoppen we in Rownia, daar staat een mooie houten Orthodoxe kerk en inderdaad, die is mooi. Een paar kilometer later rijden we Ustrzyki Dolne binnen, er is een markt en het ziet er gezellig uit. We halen er fruit voor het ontbijt, Roderick koopt er een broek en Karin loopt weg op een paar nieuwe schoenen. We drinken er nog wat en gaan dan naar Czarna waar ook weer een mooie houten kerk staat. Na een paar foto’s stappen we weer in de camper en rijden een mooie route door het gebergte. We komen aan bij een uitzichtpunt en stoppen weer, we drinken in de zon een of ander vies alcoholvrij drankje die Roderick eerder deze week van een Pool had gekregen omdat wij hem hadden geholpen om zijn auto te starten met startkabels. We besluiten om een plek voor de nacht op te zoeken en nog even te genieten van het mooie weer, de dag eindigt in Lutowiska.

Dag 17 214 km.

We worden vandaag wakker met regen, jammer want we hadden in de planning om een klein wandelingetje te doen, dan maar in de droge camper. We willen naar het aardolie museum bij Bobkra en volgen weer een mooie route door het gebergte. Tegen half een zijn we er bijna maar stoppen eerst voor de lunch bij een restaurant, de eigenaresse verteld ons dat ze gesloten zijn vanwege een besloten feestje. Intussen klets ze met nog 2 Poolse mensen en zegt dat we wel wat kunnen eten maar dan kippensoep en hoofdgerecht met kip, wij slaan dit aanbod niet af en we worden naar een soort galerijtje geleid waar ze snel een tafel voor ons klaar zet. We eten er heel erg lekker en hoeven maar 60 zloty (ongeveer €15) te betalen wat zelfs voor Poolse begrippen hartstikke goedkoop is, uiteraard ronden wij dit bedrag wel af naar boven😏 Tien minuten later zijn we bij het aardoliemuseum, Roderick vind het allemaal bere interessant, Karin vind het iets minder en gaat wat eerder terug naar de camper. Nadat Roderick ook weer terug is rijden we door naar Nowy Sacz waar we parkeren voor de nacht.

Dag 18 143 km.

Het is de bedoeling om vandaag naar de zoutmijnen te gaan maar wanneer we wakker worden schijnt de zon, zonde om dan in een mijn te zitten😏 Dus change of plan, we gaan naar Krakau. Na ongeveer 10 km rijden zien we ineens een mooie parkeerplaats aan een rivier en we maken meteen een stop voor een kop koffie. Een uur later staan we midden in Krakau, we lopen er de hele dag rond, wat een fantastisch mooie stad. Na heel veel foto’s, hapjes en drankjes verlaten we aan bet einde van de dag de stad en rijden naar de parkeerplaats van de zoutmijnen, morgen is er regen voorspeld.

Dag 19 85 km.

Roderick is er op tijd bij vandaag, hij gaat de zoutmijnen, Karin doet waar ze goed in is en blijft op bed liggen😂 Het is een imposante bezienswaardigheid wat begint met 360 traptrede’s naar beneden. Na ongeveer 2 uur is hij weer terug, we de drinken een kop koffie en zijn een beetje doelloos. We tickets voor Auschwitz maar dat is pas dinsdag om 17:40 uur, we zoeken naar diverse dingen om te doen maar het is allemaal best ver weg. We besluiten om op de gok naar Oświęcim te rijden in de hoop dat er tickets over zijn. Om half twee zijn we daar, Roderick loopt meteen naar de receptie en verdraaid er zijn tickets beschikbaar voor 16 uur, we zetten de camper op de parkeerplaats eten daar onze eerste Golabaki.

Dag 20 309 km.

Tijdens het ontbijt overleggen we wat we gaan doen vandaag want heel langzaam aan loopt de vakantie toch op zijn einde en we zitten nog dik 1000 km van huis. We besluiten om het zuiden te laten voor wat het is en rijden richting het noord westen. De bedoeling is om via Opole naar Wroclaw te rijden. We stoppen eerst nog bij de pomp voor LPG en diesel om 5 minuten later te stoppen bij de Carrefour voor nog wat boodschappen. Eenmaal goed en wel onderweg zien we een grote benzinepomp met het bordje bus/wc en ook daar stoppen we, we legen de wc, de vuilwatertank en vullen ons drinkwater bij. Via de snel en tolwegen arriveren we in Opole, het is lastig om een parkeerplek te vinden want ze er bijna overal met de weg en gebouwen bezig. Na aardig wat rondjes rijden vinden we een plekje, nu eerst maar eens wat eten. Je zult het niet zeggen wanneer je de foto ziet maar we eten pannenkoek, Karin een pannenkoek lasagne, Roderick een crispy rolls pannenkoek gevuld met pulled porc en kaas met een rode bietensoep erbij, het was zeer lekker. Daarna gaan we nog even het stadje in. Wanneer we weg rijden uit Opole trekt Karin aan de noodrem, STOP, DAAR ZIT EEN ACTION!!! Als een kind zo blij komt ze even later weer buiten, ze heeft hier spullen gekocht die in Nederland niet meer verkrijgbaar waren. Inmiddels is het al 7 uur geweest en we besluiten Wroclaw rechts te laten liggen en via de Facebookpagina van Wild Camperen vinden een mooi rustig plekje bij een klooster.

Dag 21 417 km.

Roderick begint de dag met een bezoek aan het klooster waar we overnacht hebben maar helaas is die dicht, dan maar een rondje er om heen lopen. Wanneer bij terug is rijden we naar Glogow en drinken daar een kop koffie. We zetten de reis voort naar Leszno maar daar kunnen we geen parkeerplaats vinden, dan maar naar Rydzyna, het dorpje stelt, op het grote kasteel na, niks voor. We besluiten, net als nog 3 bussen vol met toeristen, om daar maar te eten. Doordat het zo druk was duurde het allemaal wat langer dan verwacht en we besluiten om maar wat kilometers te maken vandaag. Vlak voor Szczecin vinden we een picknickplaats in het bos en stoppen daar, morgen de foto want het is nu te donker.

Dag 22 83 km.

De vakantie loopt nu echt op z’n einde en we gaan vandaag naar Szczecin om ons zloty’s op te maken. Dat blijkt nogal tegen te vallen want na een uur vinden we pas een parkeerplaats en dan kunnen we het “centrum” ook nog niet vinden. We lopen oeverloos rond en belanden bij een cafe aan het water waar we wat drinken. Aan de overkant zien we meer horeca en een grote parkeerplaats. We lopen terug naar de camper en rijden daar heen. Het is een mooie plek om te overnachten en we sluiten de avond af met een lekker etentje bij de Poolse Robin Hood.

Dag 23 388 km.

We worden deze vakantie voor de laatste keer wakker in Polen. We rijden voor de laatste keer naar onze “vaste” supermarkt ,de Biedronka, en daar maken we onze laatste zloty’s op😏 We hebben vandaag afgesproken met Jeroen en Jolanda, vrienden van het camperforum, ook zijn ze de beheerders van de Facebookgroep Wild Camperen. We zijn weer lang onderweg want het is nog steeds een en al baustelle in Duitsland. Tegen half vijf komen we aan in Bleckede waar Jeroen & Jolanda al zijn. Hun zijn echte wereldreizigers, ze zijn ongeveer 6 maanden per jaar met hun camper onderweg en komen in landen als Mongolië, Benin, Tadzjikistan en Palestina. Je kunt meer over hun reizen lezen op www.campereis.nl Na een etentje bij de Griek drinken we wat in hun camper en luisteren met open mond naar hun reisverhalen. Later als we groot zijn ………..

Dag 24 391 km.

Nadat we Jeroen en Jolanda hebben uitgezwaaid verrekken wij ook, we gaan naar Bremen want Karin wil nog winterkleding kopen. Na een dagje shoppen rijden we naar Borger en dan is het na 5126 kilometer officieel, de vakantie zit er op! We hebben genoten van Polen en de bevolking, het is zeker een aanrader!

2013 Noorwegen

6 oktober 2019 by Roderick Veuger Posted in 2013 Noorwegen, Geen categorie, Norway Deze vakantie las ik: Tagged Camper, noorwegen, Vakantie Leave a comment

Dag 1 “De lange heenreis”

Op Zondag vroeg uit de veren! Dat is wel een dingetje. Roderick werkt natuurlijk tot een uur of zes in de ochtend en om dan de wekker op acht uur te zetten is bijna gekkenwerk. We spreken af dat ik begin met rijden en dat Ro in de camper kan slapen. Dit blijkt achteraf tegen dovenmansoren, had ik kunnen weten. Hij stond om acht uur naast z’n bed, is vrolijk onder de douche door gerend en fris en fruitig al toeterend achter het stuur gaan zitten wachten op de vrouw. Om half tien rijden we. Verse koffie in de hand en blij dat we eindelijk na vier jaar weer eens écht op vakantie gaan.

Het is mooi rustig op de weg en we kunnen stevig doorrijden. Alhoewel, stevig. We komen erachter dat we het ‘ducatoprobleem’ ook onder de leden hebben. De vijfde versnelling loopt eruit als je het gas loslaat. Dus….óf geen gas loslaten, óf niet in de vijf rijden. Klein smetje op de reis en we besluiten voor morgen hulptroepen in te schakelen. Na enige oefening is er mee om te gaan en we kunnen dus lekker doorrijden zoals ik al zei. Onderweg ontbijten we in Duitsland en later op de dag snacken we her en der. Veel koffie in elk geval, al is meer dan de helft ondermaats. Maar het is cafeïne en daar doen we het goed op, Ro sowieso want die rijdt de dag zonder probleem vol. Mooi op tijd bij de boot! 19:00 om precies te zijn. 20:45 is de afvaart. Ro laat de hondjes en zichzelf even uit in de mooie en drukke haven.

Tja, en dan zit je op de boot. Een minicruiseschip. Restaurants, winkels, gokhal, bank, alles is er. We mogen niet in de camper blijven en zijn dus ook verplicht om daar te vertoeven. We hadden al besloten om op de boot te eten en komen bij ‘Catch me if you can’ terecht, inderdaad vernoemt naar de film. Een buffetrestaurant waar je voor 550 NK onbeperkt eet en drinkt met twee personen. Achteraf niet nodig, want het is stormachtig op zee en ook al is het normaal geen probleem, beide krijgen we last van misselijkheid op de maag na een uur of twee. Het voelt als enorme turbulentie met vrije val en trillingen aan één stuk door. Ook hoor je al het servies in het restaurant steeds rammelen. Geen ontkomen aan. Ineens begrijpen we waarom meer dan de helft van de honderden passagiers overal ligt te slapen. Zelfs in slaapzakken op de grond. Behalve de Noren zelf, die maken er een feestje van en drinken onbeperkt to ze er bij neervallen. Achteraf horen we van *Peter dat ze er een uitje van maken om sigaretten en drank in te slaan op de boot. Retourtje en ondertussen onbeperkt aan de zuip. Zo goedkoop drinken ze thuis niet. Grappig verhaal. Wij hebben in elk geval het laatste uur tegen elkaar aangelegen en gewacht tot we eindelijk weer in de camper mochten. Daar aangekomen waren de hondjes trouwens blij en ontspannen. Geen last van de reis in elk geval.

Gauw naar de camperplek en slapen. Helemaal klaar met vandaag, allebei. Gelukkig is plek vlakbij en pas de volgende zullen we zien hoe mooi de plek is. 1:00 is familie Veuger out!

*Peter Kirchhof is een Nederlands/Noorse vriend/kennis en al vóór de vakantie heeft Ro contact met hem over tips en trucs in Noorwegen. Hij woont in Kristiansand, de stad waar we aanmeren. Deze avond is Ro met hem aan het smsen en ze spreken morgen om 9:00 af om naar de garage te gaan. Wat lief en gastvrij van Peter. Maar zo kennen we hem ook, is het niet via onszelf dan wel door al z’n vrienden in Nederland die wij ook kennen.

Dag 2 ‘Onnodig kilometervreten’

Vanochtend staan we vroeg naast ons bedje. Om 9 uur komt Peter en we gaan kijken of we iets kunnen doen aan onze 5e versnelling. We zetten een kopje koffie en gaan eerst even kletsen over het wonen in Noorwegen, wat een leuke verhalen heeft Peter. Wat een ander land. Tegelijkertijd hebben we inside-information, want van hem horen we dat de brandstofprijzen op Zondag en Maandag lager zijn. Raar maar waar. Vandaag dus ook nog tanken. Een tijdje later rijden we achter hem aan naar een camper/caravandealer die ons weer verwijst naar een servicegarage een minuut verderop. En service dat was het. Gekeken en oké bevonden. Zo handig dat Peter er nog bij was. In het Noors deed hij het woord en wisten wij meteen wat er aan de hand was. Olie was goed en niet nodig, en verder kan het rijden op dit moment geen kwaad. In de vier in elk geval niet boven de 80 en ons wordt verteld dat we dat sowieso niet veel gaan halen in Noorwegen. Weinig tot geen snelwegen.

We nemen met een goede fles Maallust afscheid van Peter, ongeopend bedoel ik dan en krijgen nog een tip mee voor nu. Een hoogtepunt boven de stad in de bergen van Kristiansand. Dat gaan we doen. En Peter, onwijs bedankt!

Eenmaal boven is er geen woord van gelogen, wat een mooie plek. We besluiten broodjes af te bakken en koffie te zetten. Hier kunnen we wel even blijven staan. Paar mooie plaatjes geschoten en filmpje gedraaid natuurlijk. Tijdens de lunch kijken we naar de planning van de dag. De planning is Mandal en Lindesnes aanhouden. Op die manier komen we langs de kust en zien we de kleinere fjorden plaats maken voor de grotere. Ook heeft Ro via het forum diezelfde tips uitgeprint. Onnodig om uit te leggen hoe het kan dat zijn nieuwsgierigheid ervoor gezorgd heeft dat we enorm omgereden zijn. Lees, héél ver heen en datzelfde stuk weer hééélemaal terug. Maar met een korte tussenstop bij de plaatselijke ‘Kiwi’ (supermarkt) komen we uiteindelijk aan in Lindesnes. Een schiereiland wat een natuurlijk scheiding vormt tussen de kleine en de grotere fjorden. Ook komen hier Skagerrak en de Noordzee samen wat kan zorgen voor flink wat natuurgeweld aan de kust. Trouwens een onnatuurlijke stilte schijnt ook voor te komen. In elk geval is het hoogtepunt van deze plek de traditioneel rood met witte vuurtoren. Hier staan we dan ook met ons campertje en brengen we de nacht door. En volgens mij hebben de zeeën vandaag gekozen voor ruzie. Het gaat behoorlijk tekeer. Wij vinden dat wel lekker. Kun je goed op slapen. We hebben zojuist in de camper gegeten, gaan straks nog even de route voor morgen uitstippelen en dan naar bed. Allebei best moe en morgen weer een dag!

Dag 3 ‘Begin de dag met een wandeling’

Zoals gewoonlijk ging om 8 uur het wekkertje en stond Ro al vrij snel naast het bed. Ik niet. Ik ben van de snoozemomenten. Zo lang mogelijk blijven liggen. Als Ro gedoucht is begin ik me uit te rekken. Wat een mooi weer. Dat beloofd wat.

Na de ochtendcruesli met yoghurt gaan we naar buiten, op zoek naar een cache! Hemelsbreed kan ‘ie dichtbij liggen, je kan hier ook omhoog, en dat blijkt een behoorlijke klim. Apetrots op ons oude baasje Barto, die huppelt van steen naar steen en kijkt zo nu en dan achterom, “kom je nog?” Eenmaal boven heeft Ro de cache redelijk snel te pakken. We kunnen gaan afdalen. Meteen merk ik dat ik verkeerde schoenen aan heb en ga eerst naar de camper om ze te wisselen. De vuurtoren ziet er namelijk ook nogal hooggelegen uit. Beneden aan de voet van de berg waar de vuurtoren op staat wordt entree gevraagd, dit vanwege een paar musea over het stukje geschiedenis vanuit de oorlog. De Britten hebben hier een Duits vrachtschip gebombardeerd niet wetende dat er 1000 Russische krijgsgevangen op zaten. Een naar stukje geschiedenis. Wij gaan de vuurtoren beklimmen en dat ‘wij’ komt voornamelijk uit het feit dat ik bij de vuurtoren aangekomen, zag dat het een klein klimmetje bleek te zijn. Dat doe ik ook wel even. En zo geschiede, voor het eerst waag ik me aan zo’n klim. Tijd voor koffie! Na een souveniertje gekocht te hebben gaan we richting de camper. Op naar de volgende bestemming.

In Spangereid gaan we de camper verzorgen. Dit houdt in dat we diesel en water gaan tanken en het toilet gaan legen. Niet dat we er al doorheen waren, maar je weet nooit waar we terecht komen en we houden het graag bij als het toch in de buurt is. Hierna is onze eindbestemming en slaapplaats Flekkefjord. We stellen de navigatie in en gaan met die banaan.

Wat weer een schitterende route door de bergen en langs de fjorden. We genieten enorm van de omgeving. Ook is het heerlijk weer, alles ziet er prachtig uit onder de warme zon. Onderweg komen we nog door een klein stadje, Lyngdal. We besluiten even uit te stappen en van het zonnetje te genieten. Horeca is er helaas niet echt, dus eten we een broodje braadworst en doen tot slot nog wat boodschappen voor vanavond. Boodschappen zijn hier ontzettend duur. Alles eigenlijk. Ik denk dat de meeste zaken minstens een keer zo duur zijn als bij ons. Uit eten gaan is dus niet elke dag een welkome optie. We zouden best kunnen, maar de goedkoopste pizza is 25 euro bijvoorbeeld, dat is vooraf al wat minder leuk ofzo. We hebben nu voor de tweede keer in de camper gegeten en dat is prima.

Wat vandaag lekker was, is dat we mooi op tijd op de plek stonden en heerlijk buiten hebben gezeten. We staan in de haven en hebben op een trap gezeten met borrel en chips. Heerlijk om de zon zijn warmte te voelen verliezen met het verstrijken van de tijd. Toen het wat frisser werd hebben we binnen gegeten en zitten nu lekker in de camper het avondritueel te volgen. Filmpjes, foto’s en dergelijke op de harde schijf, stukje schrijven en route voor morgen uitstippelen. Het was weer een mooie dag, met een pluim voor Barto, wat heeft die het goed volgehouden vandaag. Hij heeft de hele haven ook in z’n eentje verkend en had nog energie over om de eendjes te pakken en achter het vrouwtje aan te rennen. Heerlijk!

Dag 4 ‘Schipper mag ik overvaren?’

Vanmorgen kwamen we iets later op gang dan normaal. Wel de wekker om acht uur, maar alles iets relaxter denk ik. We reden in elk geval wat later. Desalnietemin is er dan nog genoeg dag over. Vandaag gaan we iets meer rijden om morgen op tijd bij de *‘preekstoel’ te kunnen zijn. Daarvoor moeten we iets meer kilometers overbruggen en we besluiten daarom iets grotere wegen te nemen. Dat heeft een ander voordeel. Je ziet veel meer stadjes.

Het eerste stadje dient zich net rond lunchtijd aan. Egersund! Een gezellig stadje met kleine straatjes en winkeltjes. Ook komen we bij een terrasje met voldoende zon, want daar moeten we van genieten zolang die er is. We eten een broodje en een enorme tompouce met koffie. We konden niet kiezen, dan maar allebei. Al heb je hier meteen een rekening waarvoor je bij ons een diner krijgt. Niet over nadenken, we gaan er niet telkens op letten. Genieten!

Een uurtje later rijden we weer. De omgeving is lichtelijk veranderd. Hogere bergen en meer rots. Ook zijn de fjorden oneindig groot. Met dit mooie weer zien die grote spiegels er indrukwekkend uit. We zeggen het vaak hardop. Wat mooi…

Rond een uur of twee komen we bij de volgende stop. Stavanger. Een grote stad met veel bekende winkels en veel terrassen. Hier willen we graag even rond kijken. We zetten de camper in de haven en beginnen op een terrasje. En verdorie, het gebeurd toch, Ro neemt geen biertje. Hij wil geen tien euro betalen voor een biertje en ik begrijp het maar het is ook jammer. Veel dingen zijn niet meer om van te genieten als je die prijzen niet gewend bent. Ik merk het ook met het shoppen. Bij H&M koop ik een bodymist omdat ik er in Nederland geen kan vinden en bij NewYorker koop ik een shirtje omdat die in verhouding nog betaalbaar was maar nog steeds 5 euro duurder dan in Euro’s. Grappig, ik dacht eerder dat je aan de kaartjes van bijvoorbeeld Esprit, Only, NewYorker kon zien wat de koersen zijn, je weet wel, alle vlaggetjes op het prijskaartje met hun eigen valuta. Nou niet dus, de prijzen verschillen dus echt. Ik zie de prijzen in euro’s en Noorse kronen en weet meteen wat ik ‘teveel’ betaal. Maar genoeg gezeurd daarover, we zijn hier ook voor heel veel andere dingen en zijn nog steeds positief onder de indruk van Noorwegen.

Na het ‘shoppen’ gaan we richting camperplek. Daarvoor moeten we met een veerboot overvaren naar Tau. Dit duurt ongeveer een half uurtje en is een leuke afwisseling. Bij de ‘preekstoel’ kunnen we niet staan dus rijden we iets verder door en gaan morgen weer een tikkie terug. De plek die we hadden uitgezocht is ten eerste moeilijk te vinden en vervolgens na het vinden onbereikbaar. Dan maar een andere plek in Forsend en die blijkt ontzettend leuk. Er staan nog een aantal campers en er zijn een groot aantal stenen picknickbanken waar iedereen gezellig zit te borrelen en eten. Dat gaan wij ook doen. Ons kopje koffie na het eten drinken we op een rots voor de camper die uitzicht biedt over het grote fjord waar we aan staan. Do I need to say more….
Morgen weer een dag.

*‘Preikestolen’ een enorm stenen plateau op twee uur klimmen met een adembenemend uitzicht.

Dag 5 ‘Afzien’

Vanmorgen op tijd wakker om fris en fruitig aan de dag te beginnen. Een dag die achteraf gezien ook optimaal moest beginnen, we hadden namelijk op dat moment nog geen weet van de enorme prestatie die we gingen leveren.

Laat ik bij het begin beginnen. Om ongeveer elf uur stonden we onder aan de berg waarop de Preikestolen te vinden is. De instructies staan op een groot bord aan het begin van het pad. Wandelschoenen aan, honden aan de riem, twee uur op en twee uur af. Prima, niets wat we nog niet wisten, we kunnen beginnen.

Het is maar goed dat we alles van te voren niet wisten. Wat een klim! Alles over rotsen en Kliffen. Echt klimmen alsof we berggeiten zijn, niet normaal. Soms een stuk met een houten looppad, door mensenhanden gemaakt, vervolgens weer puur natuur. We lopen hele stukken over flauwe watervallen naar boven, kleine stroompjes zijn nog aanwezig. Op driekwart van de tocht vergissen we ons nog eens in de benamingen van de routes en nemen de zwaarste, via rotsen en over de berg wel te verstaan. Het moge duidelijk zijn dat het niet onze eerste keus was. Wat een eervolle vermelding waard is, zijn de hondjes. Ze waren mee! Zes en een half uur hebben we geklommen en afgedaald en beide hebben alles gelopen. Helemaal ons oude baasje Barto! Apetrots! Het was een enorme ervaring, alleen bovenop het plateau stond zoveel wind! Niet normaal. We zijn er niet langer gebleven dan nodig. Toen we met de afdaling begonnen en een aantal mensen volgden, zagen we ook pas de ‘makkelijke’ route. Voor ons een welkome afwisseling, andere route terug;) Uiteindelijk werd het steeds zwaarder en toen we beneden waren had ondergetekende geen energie meer in de benen. Toch blij dat ik het gedaan heb, geen twijfel.

Vanwege de vermoeidheid hebben we meteen een camperplek opgezocht op een paar kilometer afstand. Lekker onderuit. Daarnaast was het ook al bijna zes uur toen we daar vertrokken, hoog tijd om op plek te gaan. Ro heeft op de camperplek nog even de moeite genomen om te kijken naar iets waar we eten konden halen. Hij kwam met een pizzakaartje terug. Te ver om weer terug te lopen, dus hebben we lekker laten bezorgen. Kost tien euro, maar dan heb je ook wat.

Moe maar voldaan schrijven we onze stukjes en legen de camera’s. Straks de planning voor morgen. Er is a.s. weekend een traditionele weekend in Bergen met veel eten en goederen uit Noorwegen. Dat lijkt ons sowieso leuk om mee te maken. Morgen maar een tikkie die kant op. Voor nu, op tijd naar bed.

Dag 6 ‘It’s raining cats & dogs’

Gatsiedarrie. Dat kan dus ook. Wakker worden met regen en onweer en hetzelfde weer nu nog steeds op je dakje krijgen. Misschien twee keer een opklarinkje, maar dan houdt het wel op. Zelf hebben we het vermoeden dat de hoogte waarop we zitten ook van invloed is. Minder leuk is het als je leest op facebook en twitter dat het in NL stralend mooi weer is. Maar bij ons in de camper werken we met halfvolle glazen, dus vandaag gaan we kilometers maken. Even een stukje opschieten. Noorwegen is zo groot, geen overbodige luxe als je zoveel op het programma hebt staan.

We starten mooi op tijd met als einddoel het natuurreservaat Hardangervidda. Het gebied met de grootste kans op een persoonlijke ontmoeting met een rendier. Verder is het een prachtig stuk natuur en we moeten nog even uitvogelen wat we er gaan doen.

Onderweg komen we veel leuke plaatsen tegen maar het is sowieso de bedoeling via de ‘zalmstudio’ te gaan in Suldal, daar zie je de zalmen tegen de stroming opzwemmen via een raam, maar die was gesloten! Jammer! Hierdoor zijn we vrij laat aan de lunch toe, we wilden in de camper pizza van gisteren gaan eten, maar we spotten een gezellig ‘cafe’ wat hier meer weg heeft van een restaurantje. Geheel tegen de planning in eten we er een Noorse lunch. Alhoewel, ik eet een Noors twaalfuurtje en Ro Noorse kost. Het heet ‘steikt comle’. Gisteren hadden ze deegballen met kruiden en suiker en…..(?)op het menu. Die worden gekookt met wortelen, zoete aardappel en worst etc. Vandaag gaan die deegballen in stukken en wordt alles gebakken in de pan. Dat is het dus….ongeveer. En Ro vond het lekker, het idee van een plaatselijk gerecht heeft bij hem altijd een streepje voor. Voor ons was dit een leuke stop op deze druilerige dag. De hondjes zijn vandaag voornamelijk in de camper maar zijn nog steeds moe van gisteren volgens mij. Ik doe ook van boven tot onder pijn. Vroeg al aan Ro of honden ook spierpijn kunnen hebben, zo ja, arme hondjes.

We vervolgens onze weg en komen aan het einde van de middag aan in Odda. Een plaatsje in het reservaat. We staan op een dure camperplek, maar hadden geen zin om nog verder te kijken na zo’n lange rit. Kr150,= per nacht, dat is E18.62 Maar goed, we staan wel mooi. Het regent nog steeds en het lijkt erop dat het vandaag ook niet meer stopt. Morgen zou het beter zijn! We duimen.

Dag 7 ‘Vallend water’

Vanmorgen stonden we op met, echt waar, regen. Een half uurtje later was het droog en dat bleef het de rest van de dag! Gelukkig! We hadden gisteren toen we hier heen reden een paar watervallen overgeslagen vanwege het weer en nu we aan een nieuwe dag wilden beginnen hadden we toch een beetje spijt. Helemaal toen we lazen dat het ging om twee watervallen met allebei een nr.1 notering. De hoogste en de ruigste van Noorwegen. Kan ons het schelen, we gaan terug. Kost een halve dag, maar dan heb je ook wat.

En inderdaad, geweldig om van dichtbij te zien. Eerst de låtefoss 165m hoog en de ruigste, daarna de langfoss 612m hoog en de hoogste. Beide goed te bereiken omdat ze langs de weg liggen. Voor de gelegenheid een parking met souvenirkiosk neergezet. Keurig geregeld en de watervallen kun je niet beschrijven, dat moet je zien en horen. Oorverdovend geweld door neerstortend water wat gepaard gaat met een natte, mistige spray en wind. Het staat op camera, maar zelfs dan zal het tekort schieten, dat weet ik nu al.

Blij dat we nog zijn teruggereden gaan we halverwege de dag richting de uiteindelijk geplande bestemming. Een stuk hoger ligt Voss en om daar te komen kun je alleen maar een schitterende natuurweg nemen, we mogen niet klagen, zelfs het twee tot drie keer rijden van een gedeelte van deze route heeft ons niet verveeld, sterker nog, soms twijfel je of je er al wel langs bent gekomen. Tijdens de lunch stoppen we bij een ‘cafe’ op een geweldige camping aan een fjord. We eten Fish&chips en zalm met aardappeltjes. Heerlijk, vanavond in de camper maar gewoon een broodje. Ergens halverwege de route is er een aantal kilometers veel fruitteelt te vinden. Appels, pruimen en peren. De weg staat bekend om z’n fruitstalletjes met vers fruit langs de weg. Natuurlijk kopen wij ook heerlijk ‘Opal’pruimen en appels.

Door een verkeerde afslag rijden we eerder dan gepland een brug over en tunnel in, die we voor morgen in de planning hadden. Een snelle berekening geeft de doorslag, we rijden door. Misschien kunnen we daardoor ergens anders weer wat tijd besteden. Twee weken is best kort voor zo’n mooi, maar vooral groot land. Einddoel wordt dus Voss.

En wat leuk, het is een sportief stadje. We staan naast een groot fjord waar ze de hele avond aan het parachutespringen zijn. Oftewel, ze springen hoog boven ons uit vliegtuigjes en komen even later voor onze neus aan de grond. Toen we aankwamen waren ze aan het parasailen, maar dat was snel voorbij. Leuk om dat allemaal van dichtbij mee te maken. Tijdens het eten nog menig parachute zien landen. De deur staat nu nog open, het is heerlijk buiten, net te koud om buiten te zitten. Maar we zijn wel bijna de hele avond buiten geweest. Fijn vakantiegevoel. En uiteraard weer zin in morgen.

Dag 8 ‘Kedengedeng’

Vanmorgen gingen we meteen een korte wandeling maken vanuit de camper voor we op pad gingen. We moesten nog een bezoek aan de kerk brengen en er lag een cache bij de kerk. Ondanks dat het tweede wat onchristelijk klinkt is dat wel gelukt en was de kerk gesloten, op Zondag! Maar goed, het blijven aparte exemplaren met al dat hout, dus toch de moeite waard.

Alsof het zo moet zijn op deze dag, hadden we ook nog het kleinste kerkje van Noorwegen op de route liggen. Daar aangekomen was ook dit kerkje gesloten en bleek zelfs in winterstop te staan. Normaal betaal je entree voor de acht vierkante meter. Alles wat commercieel wordt vinden wij iets minder leuk. Toch was ook dit iets wat je meegepikt moet hebben.

Op naar Flåm, een toeristische trekpleister. Deze plaats staat in het teken van de Flåmexpress, een ouderwets treintje wat de verbinding legt tussen het dal en het station op dik 800mtr. hoogte. Van daaruit kun je weer een trein nemen naar Bergen, de provinciehoofdstad. Wij betalen even E100,= (*Kuch!) voor twee retourtjes en houden onszelf voor dat we dit de hele vakantie al wilden doen. Het is zeker de moeite waard maar heeft een beetje het Disneygehalte. Een stem uit de speakers die in alle talen aan je uitlegt wat je links of rechts gaat zien. Ook zijn de vele souvenirwinkeltjes, restaurantjes en kiosken aan het begin en einde van de rit een teken van een toeristische goudmijn. Het wordt bevestigd door de vele tourbussen op de parkeerplaats en de horden japanners die rondrennen. En dan overdrijf ik niet. Tijdens de treinrit kun je halverwege even uit de trein bij een waterval om foto’s te maken. Alle Japanners massaal op dat platform foto’s van elkaar maken met waterval op de achtergrond. En helemaal hilarisch is de manier waarop ze foto’s maken, grote camera’s met groothoeklenzen of zelfs Ipads! Leuk om te zien. Eenmaal weer terug van de treinrit lopen we nog rond op het grote terrein. We spotten een bierbrouwerij. Leuk! Eigenlijk een soort van Maallust qua idee. Ro doet een proeverijtje, koste wat ‘t kost. Vandaag kan ons dat even niets schelen. Tijdens dit kroegbezoek doe ik nog even een rondje souvenirwinkels en ach ja, toe maar, ook maar een zak euro’s leeggegooid. Zijn nu toch bezig. Toch gaan we voldaan op zoek naar een camperplek voor de avond. Het was weer een leuke dag.

Al zoekende naar een geschikte plek doen we bij toeval twee toeristische trekkers, een vergezicht vanaf een hoge berg en nog iets hoger een groot houten gevaarte met een glazen wand waarbij je het gevoel hebt dat je boven het dal staat, met hoogtevrees geen aanrader. Doordat we op deze manier ineens op de toppen van de bergen rijden, hebben we beide het idee om hier ergens te overnachten. Bij de start van een bergwandeling spotten we een parkeerplaats en gaan staan. Wie doet ons wat. We hebben net nog een klein hapje gegeten en gaan straks weer lekker onder de wol, zo hoog in Noorwegen. (ong.1300 mtr.) Morgen weer een dag!

Dag 9 ‘Daar boven in de bergen’

Vanmorgen werden we wakker van de stilte. We stonden natuurlijk hoog en alleen. Heerlijk. We vielen ook met onze neus in de boter, want toen we wegreden klommen we nog steeds en het was een prachtig stuk natuur. Zo anders als wat we gezien hadden tot nu toe. Een soort steppen van rotsen, stukjes sneeuw en kleine meertjes. Het was er ook koud. Pas na een hele poos begonnen we aan de afdaling en we vonden het een welkome afwisseling op de afgelopen ritten. Tijdens de afdaling hadden we ook nog een ontmoeting met de plaatselijke koeien en schapen. Die lopen hier boven overal rond en we rijden ook regelmatig over een wildrooster. Soms echt even remmen, want vooral de schaapjes liggen graag in de bermen langs de weg. Super leuk!

Ro had wat punten in de navigatie gezet maar het wil vandaag niet zo lukken. Allereerst was het zalmcentrum gesloten, dit keer stond er wel in het boekje dat je in september dagelijks heen kan, erg jammer. Was hetzelfde idee als een paar dagen terug, de trek van de zalmen in beeld. Misschien komen we er de komende dagen nog weer langs. Verder zijn we het houten kerkje in Vik misgelopen. Beide niet gezien. Omdat je in de meeste fjorden met de boot naar de andere kant gaat, zitten we al gauw aan de ‘verkeerde’ kant en kunnen het kerkje wel op onze buik schrijven. Ro gaat eerst even checken wat we vandaag dan wel gaan zien! Het plaatsje Balestrand valt hem ook tegen, je hebt er uitzicht over het hele fjord en Ro vind dan dat je ook hoog moet staan. Nu zaten we op een bankje aan het enorme fjord en ik kon kijken zover als ik wilde, een mooi totaalplaatje van het Fjord, schitterend. Volgens Ro doe je dat toch het best vanaf grote hoogte. Oké, wat gaan we nu doen?

We gaan eerst de natuurroute (nr.13) vervolgen en het eindpunt, een gletsjer, proberen te bereiken. Dat is voor vandaag waarschijnlijk teveel, maar logistiek zitten we midden in het Sognefjord en dat houdt in dat we steeds op die boten terecht komen. Op zich geen ramp, maar je moet er steeds voor betalen. Ro geeft aan dat omrijden qua diesel soms nog duurder is, maar in dit geval moeten we die kant ook op voor de bezienswaardigheden. Onderweg rijden we soms weer enorme stukken omhoog en zien ook weer menig schaapje en koetje langs de kant. Rond een uur of zes willen we op stok en beginnen uit te kijken naar een plekje. Die rijden we voorbij in Vassenden, een plek met picknickbankjes en aan het Jolstravatnet, een groot water. We gaan nog even buiten borrelen en vinden het een ‘vieze’ plek. Veel troep van bbq’s e.d. Het is dat we zo naar binnen gaan, anders waren we vast doorgereden. Het haalt behoorlijk wat van de charme weg, die troep. We hebben beiden sterk het gevoel dat het de Noorse bevolking zelf is die dat gedaan heeft, onbegrijpelijk. Maar goed. Het blijft buiten dat een mooi plekje.

We hebben laat gegeten, de aardappelen wilden niet gaar worden;) We aten vers gekookte aardappelen met bietjes en hachee uit blik. Hadden we zin in. Nu straks weer lekker slapie doen. De dagen zijn lang genoeg zo.

Dag 10 ‘Oud en koud’

Vandaag weer een leuke, drukke dag gehad. Aangezien we gisteren een beetje achter de feiten aanliepen, moest er vandaag hard gewerkt worden. We begonnen aan de mooie rit naar het informatiecentrum ‘Jostedalsbreen National park’ in Oppstryn. Daar kunnen ze ons alles vertellen over de vele gletsjers die daar in de buurt liggen. Geen overbodige luxe, want er blijkt behoorlijk wat verschil te zitten tussen de loopafstanden en hoe dicht je vervolgens bij het eeuwenoude ijs staat.

De rit erheen valt voornamelijk op door het ‘blauwe’ water wat we in elk stuk water of rivier zien. Een bijna lichtgevende, turquoise kleur. Ergens hebben we gelezen dat dit komt door een algensoort, maar ik kan het even niet weer vinden. Het water is brandschoon in elk geval.

Bij het centrum aangekomen worden we geadviseerd de Bødalsbreen (1 uur heen, 1 uur terug en op honderd meter afstand van de gletsjer) of de Briksdalsbreen (45 min. heen en 45 min. terug en op 200 meter van de gletsjer) te doen. Vanwege mijn aanhoudende blessure besluiten we de Briksdalsbreen te doen. Hier naartoe zijn ook paden aangelegd en je kunt zelfs met een soort jeep naar boven en beneden. De beste optie.

Helaas moeten we om daar te komen een behoorlijk stuk terug van waar we vandaan komen. Maar zoals ik al eerder zei, hier is dat geen vervelende situatie, het is maar een paar keer dat je iets denkt te herkennen van de vorige keer. We komen voor de tweede keer door Olden en zien voor de tweede keer het enorme cruiseschip wat hier is aangemeerd en zijn passagiers massaal uitgespuugd heeft in het kleine dorpje. Duizenden toeristen op zoek naar fotomomenten en koopjes. Al zul je dat laatste niet zo gauw vinden in Noorwegen. We filmen het spektakel om het spektakel en gaan gauw weer verder.

Bij de voet van de Briksdalsbreen wapenen we ons met drinken, wandelschoenen en wandelstokken zodat we goed voorbereid kunnen beginnen. Het is een eitje vergeleken bij de Preikestolen, alleen breekt mijn conditie me op. Ik heb ontzettend moeite met het klimmen en m’n slapen kloppen van de inspanning. Ik loop door in de hoop snel de cadans te vinden. Na een tijdje loop ook ik lekker in de zon naar boven. Onderweg worden we met bordjes op de hoogte gehouden van de leeftijd van de gletsjer en zien op een bepaald punt dat er in 1920 nog gletsjer was daar, schokkend als je bedenkt dat we meer dan een kilometer van de gletsjer waren. Een kilometer in minder dan een eeuw verdwenen, foetsie. Maar we lopen wel door een prachtig schoon stuk landschap met halverwege een kudde geitjes die enthousiast met ons meelopen. Inmiddels weten we dat veel dieren met de honden meelopen. Laatst in een dierentuin liepen de alpaca’s ook met ons mee. Grappig.

Aangekomen bij de gletsjer overvalt je een enorme stilte en een vreemd gevoel dat dit ijs eeuwenoud is. Er drijven stukken in het water naast ons en dat is op de één of andere manier heel bijzonder. Het maakt je letterlijk, maar ook figuurlijk, klein. We lopen er een tijdje rond en maken veel foto’s, net als het water beneden is het ijs ook blauw, alsof er blauwe vloeistof inzit. We vertrekken als laatsten weer op weg naar beneden. Mooi hoor.

Naar alle waarschijnlijkheid mogen we op de parking overnachten, maar omdat we het niet zeker weten, stippelen we het plan voor morgen lichtjes uit, zodat we in die richting een plek voor de nacht kunnen vinden. Het wordt een parking aan het fjord bij Olden. Het cruiseschip is inmiddels vertrokken. We koken een potje en doen onze routineklusjes en gaan straks lekker onder de wol. Weer een fijne dag.

Dag 11 ‘Driving at the moon’

Wederom beloofd het een zonnige dag te worden als we opstaan. We treffen het ontzettend. Vandaag gaan we een stukje route doen via een ‘oude’ weg. Het werd eerder als doorgaande weg gebruikt maar daar is hij eigenlijk niet geschikt voor. Wat heet…..

We rijden door een maanlandschap van stenen, plassen en een minimum aan vegetatie. Maar zo mooi op z’n eigen manier. Roderick had van te voren een plek aangemerkt als tussenpunt, precies op dat weggetje. Er is namelijk halverwege een leuk hotel met regionale keuken en daar gaan we lunchen. Bovenaan de top van deze route wordt namelijk over een tijdje fanatiek geskied. Behalve een stoeltjeslift en dit hotel is er niets op deze route. Wij houden ervan. Maar lunch zei ik. Je zult het niet geloven maar ik at ‘reindeerstew’! Ro nam een Elgburger en zo aten we allebei behoorlijk regionaal. (Elg=eland) Het was ook een supergezellig ding. Toen er een bus Chinezen stopte zijn we nadat ons de bek openviel maar gauw verdergegaan met de tocht. Die Chinezen zijn best aardig, maar ze verstikken de omgeving waar ze zijn. Ze zijn ineens overal en gaan zelfs met het toilet op de foto. Zolang we er voor weg kunnen lopen is het wel grappig.

We vervolgen de route en maken het niet te laat vandaag. We stoppen in Lom. Hier zou je ook lekker kunnen eten bij een regionaal bekende kok, maar je kan niet kiezen wat je wilt eten en daar zien we vanaf. Het menu wat de chef in gedachten heeft bestaat uit voor ons bekende gerechten. We gaan dus ergens anders kijken. Dat geeft helaas ook niet zoveel keus. Doordat we in een toeristisch dorp zitten zijn het allemaal dezelfde eetgelegenheden. Zalm, gehaktballen en braadworsten in overvloed. Om nog een beetje uit de band te springen neemt Ro Elgkebab. Maar het is niet een supermaaltijd. Komt waarschijnlijk door vanmiddag, dat was uitermate geslaagd. Oh ja, de Elg en Reindeer smaken naar Lamsvlees. Niet helemaal mijn ding, maar je moet alles meegemaakt hebben toch?

We staan op een parking waarvan we niet helemaal zeker zijn van goedkeuring, maar we blijven gewoon staan. We zien wel. Ik doe dit stukje voor het eerst op de IPhone en niet op de Laptop. Valt niet tegen. Nog even een drankje en dan slapen.

Dag 12 ‘Hollanddag’

Achteraf de dag dat we veel met Nederland in contact kwamen door, inderdaad, Nederlanders. Gisteren hadden we besloten een broodje te eten bij de plaatselijke bakker. Een ultramodern gebouw in Noorse sferen met ‘open’ bakkerij. In het weekend staan ze in de rij voor het bijzonder lekkere brood. Dat wij zo goed op de hoogte zijn komt door het Nederlandse vrouwtje dat er werkt en al 7 jaar in Noorwegen woont. Toch leuk, zo kom je net iets meer te weten. Na het ontbijt buiten de deur gaan we beginnen aan de nr.55 van Lom naar Sogndal die schitterend moet zijn. En daar is weer geen woord van gelogen.

In het begin denken we dat het best wat spannender mag, maar al gauw veranderd het landschap en komen we hoger en hoger. Het hoogterecord wordt gebroken naar halverwege de 1400mtr. De Nederlanders die we gisteren ontmoet hebben rijden toevallig achter ons aan en we stoppen twee keer samen om de vergezichten vast te leggen. Na de tweede stop draaien zij om en gaan terug naar Lom. Als je voor de 11e keer in Noorwegen bent heb je andere wensen, zij komen voor de herfstkleuren dit keer. Wel krijgen we nog op het hart gedrukt dat we ontzettend blij mogen zijn met het weer. Dat realiseren we ons steeds meer inderdaad. We nemen hartelijk afscheid. Leuk!

Tijdens deze tocht komen we veel bussen tegen dit keer. Dat betekend sowieso dat het een bekende, mooie route is. Daarnaast zien we op één van de bussen ‘cruiseline service’ staan en weten meteen dat we straks ‘beneden’ weer een cruiseschip kunnen zien liggen. En inderdaad, twee stuks. Daarnaast zien we later op de route nog één. Wat een gevaartes en wat een mensen komen er van zo’n boot. We realiseren ons maar al te goed dat er als dorpje heel wat op je afkomt als er zo’n schip aanmeert. Dat moet je wel weten, anders ben je zo door je appelgebakjes heen. Tijdens het passeren van al die bussen met toeristen op de smalle weggetjes, moet je wel eens een tikkie terug om elkaar te passeren. Dit keer seint een bus dat hij een stukje achteruit gaat voor ons. En zo ontmoetten we onze volgende Hollander. Hij draait z’n raampje naar beneden: “Voor die Nederlanders doe ik nog wat!” *Grijns Ook hebben we vandaag twee Nederlandse campers gepasseerd, vaker dan ooit, dus
vanaf de buschauffeur bombarderen Ro en ik dit als ‘HollandDag’!

We komen aan bij het zalmcentre. Eindelijk krijg ik m’n trekkende zalmen te zien. En het is inderdaad de moeite waard. Enig minpuntje is dat het een nabootsing is. De zalmen zijn niet ‘wild’. Desalniettemin zijn ze indrukwekkend en groot! Mooi om te zien hoe ze stil liggen door te blijven bewegen in de stroming. Vlak voor ons wordt in het museum een OADbus gegidst, maar die zijn aan het eind en we kunnen dus niet stiekem aanschuiven. Het maakte de Hollanddag wel weer compleet.

Wat gaan we doen. Na wat wikken wegen besluiten we uiteindelijk Kristiansand in de navigatie te zetten en langzaamaan die kant op te gaan. Eigenlijk kun je doordat er weinig wegen zijn niet zo makkelijk een nieuwe route kiezen. Enige optie is bij Kvanndat de boot nemen en bij Utne erweer af. Dan rijden we aan de andere kant van het Sørfjord langs. Dat hebben we nog niet gezien. Het lijkt me allemaal wat ingewikkeld en we laten het op ons afkomen. Maar wonder boven wonder zegt het vrouwtje van de navigatie precies wat ik wil. Op de veerboot komen we erachter dat we toevallig de gewenste route nemen. Maar goed ook. Want onderweg stoppen we bij een Kro om wat te eten, één van de weinigen die open is aan deze kant, en wanneer we binnenstappen worden we verwelkomd in het Nederlands. Vreemd hoor, heel de vakantie geen Nederlander getroffen en vandaag de één na de ander. Maar ja, het is ook HollandDag natuurlijk, dan heb je dat. Dit vrouwtje is eigenaar van de Kro en woont hier al dik 35 jaar. Getrouwd met een Noor. Weer horen we leuke weetjes en feiten over Noorwegen. We drinken bij haar en de locals nog een bakje koffie en gaan weer op pad. We blijken 3 km van een camperplek te zitten. Hopen dat het wat is.

En het blijkt een schitterend plekje. Hier kunnen we rustig op stok. Wat weer een mooie dag met veel zonneschijn. Hier doen we het voor. Laatste loodjes helaas. Nog niet aan denken.

Dag 13 ‘Bijna vrijdag de 13e’

Vandaag gaan we helaas afdalen naar Kristiansand. Iets sneller dan afgelopen week bedacht, maar we kunnen onze creativiteit niet kwijt in verschillende routes en besluiten daarom het laatste stuk sneller te doen. Het gebrek aan wegen geeft ons dezelfde route als de heenreis. Dat is meteen de reden dat hier zoveel natuur is, weinig wegen, weinig mensen.

Wederom zien we toch weer een stukje Noorwegen wat we niet kennen als we een stukje doen wat wel nieuw voor ons is. Een soort Veluwe met vennen en dennen. Alleen meer bergen, dat dan weer wel.

Verder genieten we weer als altijd en zeggen nog tegen elkaar dat de uitzichten nog steeds niet vervelen. We eten onderweg nog bij een zeer afgelegen, maar smoordrukke Inn. Waarschijnlijk een soort sport/natuurhotel. Er lopen veel jongeren ala padvinder. Ro eet weer eens apart, hoe kan het ook anders. Rømmegrøt. Het is een soort pap waar rozijnen, kaneel en suiker over kan en veel mensen eten het om ons heen. Hij vind het niet vies, maar neemt het vast nooit weer! Ik at het andere Noorse gerecht wat je overal kan eten, de Kjøttkaker (Noorse gehaktballen met jus) met gekookte aardappelen en erwtenpuree.

Aan het einde van de dag breekt het zonnetje weer door. Heerlijk. Maar telkens als we een ‘bankje’ in de zon spotten is de zon wanneer we zitten weer weg. Flauw. Als we tijdens het vallen van de avond 16 km voor Kristiansand rijden gebeurd datgene wat ons bijna een stipnotering in de ‘vrijdag de 13e lijst’ bezorgd.

Ik zit net even op de telefoon te klooien en ineens: “Karin, kijk!!!!” Ro gaat volop de rem! Ik schrik maar volg meteen zijn vinger die naar rechtsvoor wijst. Daar staat ‘ie! Een eland! Hij wilde gaan oversteken maar bedacht zich gelukkig. We hadden al gehoord dat ze zelfs bij vrachtauto’s nog naar binnen komen vanwege hun hoogte. Maar wat uniek! We hadden Nederlanders gesproken die in elf jaar Noorwegen slechts één keer een stelletje gespot hadden. Ik buig voorover en zie hem het dennenbos weer inlopen. Wat een groot en imposant dier! Ik was zo blij! De hele vakantie zei ik al bij zo’n bord:” Ro, eindelijk gaan we rendieren zien!” Tegen beter weten in. De borden betekenen hier net zoveel als bij ons de ‘reeënborden’, je ziet ze zelden. Mazzel zo op de ‘laatste’ dag!

Nu staan we weer op de camperplek waar we de eerste nacht ook stonden en gaan morgen rond 18 uur met de boot. Hopelijk iets rustiger als toen. Beide niet zo fijn gehad op de boot. Het is in elk geval veel rustiger weer de afgelopen dagen. We zullen zien. Eerst lekker slapen.

Dag 14 ‘Varen over de woelige baren’

Nou, daar is ‘ie dan. Laatste dagje Noorwegen. Vandaag slapen we uit, voor zover we dat nog kunnen. We staan al in Kristiansand en hoeven pas rond 5en met de boot. Het toeval wil dat het strontweer is. Regen, regen en nog eens regen. Wat ons beide zorgen baard is het geweld wat we zien als we naar buiten kijken. De golven in de haven slaan tegen de rotsen alsof stormt. Hebben wij weer. De hele week mooi weer en nu wij met de boot moeten stormt ’t op zee.

Gelukkig blijft het op de boot behoorlijk rustig. Het helpt ook dat het nog licht is. Maar we hebben veel momenten vergeleken en we hadden de heenreis echt rotweer. Het is veel kalmer vandaag. Het is zelfs zo dat we verrast zijn als we al naar de camper terug moeten. Huh? Dat is snel. Op de boot nog wat inkopen gedaan en wat gegeten, dan vliegt de tijd dus.

Op dit moment rijden we nog door Denemarken. Ro wil graag even een stuk rijden vanwege de rust op de weg op dit tijdstip. We zitten natuurlijk nog met het versnellingsprobleem en daar heeft hij nu weinig tot geen last van zonder medeweggebruikers. We hebben net nog een burger gehaald bij de Mc Donalds, in Noorwegen geen mc tegengekomen, dus wel even zin in. Maar even afwachten wanneer Ro op stok wil, voor nu rijden we nog wel lekker…

Dag 15 ‘Aan alles komt een eind’

Het is gebeurd! Over! Klaar! Voor nu….

We zijn weer thuis! Vandaag nog in twijfel wat we zouden gaan doen. Als we een shopdag in Duitsland hadden kunnen regelen waren we daar nog, maar helaas, in Duitsland doen ze nauwelijks aan koopzondag. Dan maar huiswaarts.

En nu zitten we op de bank. De wasmachine draait en de tv staat op voetbal. Dat krijgt Ro ook nog op z’n dakje, een beste nederlaag voor Groningen. Je kunt het allemaal maar beter gehad hebben. Morgen hebben we een vrije dag! Precies…..het glas is halfvol. Heerlijke vakantie gehad en enorm genoten, van Noorwegen, en de tijd met elkaar! Dit gaat niet weer vier jaar duren voor we weggaan. No way! Het was geweldig!

Goebelsmühle, Luxemburg

6 oktober 2019 by Roderick Veuger Posted in 2018/2019 Goebelsmühle, Luxemburg, Jaarwisseling Tagged Camper, Goebelsmühle, Jaarwisseling, Kerstmarkt, luxemburg, oud&nieuw Leave a comment

Zoals elk jaar gaan we tijdens de jaarwisseling met de camper weg, vooral omdat we het leuk vinden maar ook omdat de honden bang voor vuurwerk zijn.

Dit jaar gaan we naar de zus en zwager van Karin, Gert & Cindy, die in Goebelsmühle, Luxemburg een huisje op een camping hebben.

De camping is dicht maar we zijn er wel welkom.

Vrijdags na het werk vertrekken we, we rijden door Duitsland en na een tussenstop bij de Mac, overnachten we aan de Rijn in Düsseldorf.

De volgende dag gaan we de stad in en er blijkt nog steeds kerstmarkt te zijn, gezellig!

Na een dagje shoppen, wandelen, eten en drinken sluiten we de ogen.

Zondags rijden we verder naar Goebelsmühle waar we rond 17 uur aankomen.

We zetten de camper op de plek en krijgen een rondleiding over de camping.

Oudejaarsdag maken we een mooie wandeling langs de rivier, vinden 2 caches en eindigen de middag bij het kampvuur met Glühwein en warme chocolademelk met Baileys & slagroom.

Zonder tv, internet en vuurwerk gaan we onder het genot van heel veel hapjes en drankjes het nieuwe jaar in.

Nieuwjaarsdag verlaten we na een goedkope tankbeurt Luxemburg en rijden in mist en regen naar huis.

2016 Slovenië

6 oktober 2019 by Roderick Veuger Posted in 2016 Slovenië Tagged Camper, slovenie, Vakantie Leave a comment

Dag 1

Vandaag vertrekken we rond haf 3 uit Borger en rijden van baustelle naar baustelle tot dat we na 605 km aankomen op onze 1e camperplek in Strullendorf, Duitsland.

Dag 2 573 km.

Van Duitsland door Oostenrijk naar Slovenië.

Dag 3 59 km

We worden wakker in Kranjska Gora. Het wordt vandaag 25 C! Fijn! Helaas komen we er snel achter dat we hier voorlopig niet kunnen vertrekken. Het is zaterdag en het dorp is afgesloten vanwege een wielerevenement. We maken van de nood een deugd. Het plaatsje verkennen. Het is in de winter een ski-oord en in de zomer wordt er volop gewandeld, gefietst en gesport. Zeer toeristisch. Roderick begint de dag meteen met een baantje rodelen. Met de skilift omhoog en rodelend de berg af. Een groot succes! Het mocht alleen wel iets harder. Iets met slome voorgangers. Maar hij is blij, het was de moeite waard. We lunchen en wandelen tot we de afzetting zien verdwijnen in het dorp. Het plan is de pas te nemen, de ”Vrsjicpas’ Deze gaat om 14 uur open. Adembenemend mooi met ontelbaar veel haarspeldbochten. We stoppen een paar keer onderweg. Onder andere bij de ‘Jasna See’. Maar met deze temperaturen lopen alle Slovenen hier rond. Geen parkeermogelijkheid en vrij snel weer verder. Op het hoogste punt genieten we van het uitzicht en is shooter aan het zoenen met een schaap. Hoezo tam. Ze lopen je gewoon omver. ‘Je staat op een mooie, sappige pol gras, kssssst!’ Maar wat een uitzicht. Wanneer we met de afdaling bezig zijn stoppen we een paar keer voor fotomomenten. En, de ‘Triglev’. Ro zoekt er al de hele dag naar. De hoogste driekliffer in de omgeving. Meer dan 2800 mtr hoog. We vinden hem, maar op het uitzichtpunt groeit er precies een boom voor. Beetje jammer. Maar, gezien! We maken de route op de pas af en stoppen aan het einde van de dag op een schitterende camping in Soka. We staan aan een stromend riviertje en genieten van de plek. Het plaatselijke restaurant serveert heerlijke Sloveense specialiteiten en we zitten tot in de late uurtjes op het gezellige terras. Wat een geweldige eerste dag!

Dag 4

Om 09:00 staan we naast ons bed. Enerzijds vanwege de vakantiepret, anderzijds vanwege de kinderen die in de vroege ochtend over de camping rennen. Geeft niets. De zon laat zich alleen nog op de toppen zien, maar het ziet er veelbelovend uit. Onverwacht komt er een busje de camping op met verse broodjes. Wat een prettig begin. We doen lekker rustig aan en gaan uitgebreid douchen. 12 uur zitten we aan de espresso op het terras van de camping en trekken ons plan. De eerste stop is een burcht in een mooie omgeving. Er zijn zelfs wat grotten waar je vrij in en uit kan lopen. Voor mij voldoende, dieper hoeft voor mij niet. De volgende stop is de grootste waterval van Slovenië. Kan bijna niet anders dan dat je ergens moet afzien. En inderdaad. Een behoorlijke klim. Niet ver, wel hoog. Als we eenmaal boven staan is het geen euforisch ‘wauh’ gevoel. We kennen ze hoger en mooier. Maar hé, je moet er geweest zijn. Spannender wordt het als we besluiten als berggeiten langs de oever beneden te lopen. Enorme keien en veel stenen. We worden uiteindelijk beloond met een voetenbad in helderblauw en ijskoud ‘drink’water. Wat een intense rust en schoonheid. Dat kan onze camera niet vangen. De dag nadert z’n einde en qua kilometers hebben we niets gedaan. Toch maar een camping opzoeken. In deze tocht belanden we nog een halve minuut per abuis in Italië. Uiteindelijk vinden we slingerend door de bergen, langs de stromende rivieren een mooie camping in Kobarid. Aangekomen op de parking vallen de eerste druppels en dondert het in de lucht. Dit houdt uiteindelijk de hele avond en begin van de nacht aan. We sluiten de dag af in een sfeervol restaurant met overdekt terras en eten heerlijk. In de camper gaan we meteen languit en doen een drankje terwijl de regen op het dak klettert. Hopelijk slapen we de regen weg en is er morgen weer zon.

Dag 5 87 km

Gelukkig worden we wakker met een waterig zonnetje. Ik trek een lange broek aan maar verruil hem rond het middaguur voor een korte. Het weer trekt dus goed bij, een gemiddelde 22 graden. Na onze espresso op de camping gaan we door de bergen naar de centrale Alpen. We willen overnachten bij het meer van Bohenj en komen onderweg weer schitterende vergezichten tegen. Het blauwe water wordt minder blauw, maar blijft kraakhelder. We lunchen in Tolmin en doen daar ook een paar boodschappen. Onderweg rijden we voornamelijk door ongerepte natuur en kleine dorpjes. We stoppen zo nu en dan voor een espresso of foto. Als we bij het meer van Bohenj aankomen zijn we nog niet aan de kant van de camping. Toch ziet het er zo gezellig uit dat we voor een tussenstop gaan. Ro vindt op deze plek z’n eerste vakantiecache. Niet omdat hij voor het eerst zoekt, maar wel voor het eerst vindt. Even later rijden we om het meer naar de camping. Één die prioriteit euro’s heeft in plaats van de gasten. Er zou voldoende plek zijn, ook aan het meer. Het enige wat gebeurd is dat Campers en busjes als sardientjes in een fuik rijden en maar her en der naast elkaar parkeren. Wij staan nog redelijk mooi door de stuurmanskunsten van manlief. Toch enigszins teleurgesteld door de ‘zoek maar een plekje’ methode die ze in Slovenië hanteren. De ene keer een zegen, vandaag een ‘straf’. Maar het mag de pret niet drukken. We gaan eten in de plaatselijke horeca en het is weer lekker. Leuke gewoonte in Slovenië. Je kan je eten overal meenemen als je het niet op krijgt. Heel normaal. Wij slaan de ‘doggybag’ voor de pizza af, beland toch in de vuilnis bij gebrek aan zin de volgende dag. Het is koud vanavond. Na het buiten eten drinken we nog een espresso bij de camper en na een krap uurtje ben ik het die de kou niet meer trekt. We gaan onder de wol en ik schrijf nog een stukje en monteer de film. Nu heerlijk slapen. Op naar de volgende dag.

Dag 6 64 km

Ik begon de dag net als het weer, zonnig en helder. We zaten heerlijk voor de camper en Ro en Shooter namen een frisse ochtendduik in het meer. Rond elven begin het te druppelen en al gauw veranderde het mooie weer in aanhoudende regen. Ro had z’n zinnen gezet op een kabelbaantripje naar een hoge top en zelfs de regen bracht hem niet op andere gedachten. Achteraf had hij dat liever wel gehad. Het was nat, koud en geen uitzicht. Ik lag ondertussen in de camper op bed om wat te lezen maar schrok wakker toen Ro terug kwam. Het was voor mij het begin van een lusteloze dag. Ik ben niet meer bijgetrokken. Het weer ook niet trouwens. We reden richting het meer van Bled en kregen zo nu en dan een waterig zonnetje. Toch hadden we het allebei koud en namen ons voor de korte broek te verruilen voor een lange als we op de plaats van bestemming zouden zijn. Onderweg wilden we een vallei/kloof aandoen, maar die was onvindbaar. Morgen maar weer proberen. Ik wilde deze dag liever liggend doorbrengen. Eenmaal op de camping aan het meer van Bled, kroop ik meteen op bed en heb tot het eten geslapen. Eten deden we in het restaurant bij de camping. Ongezellig maar goed aangeschreven. Nu is dit troosteloze weer natuurlijk geen aanbeveling voor je sfeervolle terras en zitten we in TL-licht binnen. Dit moet vermeld. Toch had ik een ouderwetse ‘vlieg in m’n soep’. Het bestaat dus echt. Verder was het eten prima. En Hollandse prijzen, toeristische prijzen dus. Na het eten doet Ro een nachtelijk rondje meer met Shooter. Ik zet mijn vermoeiende dag voort en ga meteen richting camper. Languit op bed inderdaad. Laat het morgen alsjeblieft weer zonnig en aangenaam zijn. Trusten, over en uit…

Dag 7 0 km

We worden wakker met zon! Fijn. Ro haalt broodjes en we genieten voor de camper van de vroege ochtend. We willen graag rond het meer van Bled wandelen vandaag en melden ons bij de receptie. Graag later uitchecken aub. Maar als we eenmaal in het mooie weer rond het meer kuieren, zoveel mogelijk terrasjes aandoen, overvalt ons het gevoel van willen blijven. We gaan dus nog een tandje rustiger en doen nog meer terrasjes. Eenmaal terug op de camping is de dag ver gevorderd. Of we misschien vanwege de modder na de regen van gisteren, een droger plekje mogen uitkiezen. Hadden we beter niet kunnen doen, kost een achterlicht. Maar goed, kun je toch niets meer aan doen. We ontmoeten hierdoor aardige Nederlanders waarvan we leuke reistips krijgen. De man helpt Ro wat uit de brand door mee te kijken en rustig te blijven bij het herstellen van het achterlicht. Ro geeft hem vervolgens een echte maallust en de rust komt weer terug. We krijgen trek. Maar even wat eten bij het campingrestaurant. We zitten daar de avond uit en gaan bij thuiskomst meteen plat. Enerverend maar fijn dagje.

Dag 8 48 km

Vroeg uit de veren en wederom zon. We ontbijten in de camper en hebben vandaag een bezoek aan de kloof in de planning. Niet zover rijden, en het lijkt de moeite waard. Het is een understatement. Het is adembenemend mooi. Wat een natuurgeweld. Het water dan. Alles eromheen is zo magisch mooi. Een setting van een sprookjesbos met watervallen. Enig minpuntje, de vele toeristen, waar we zelf ook deel van uitmaken. We lopen een paar keer in rijen achter elkaar vanwege smalle stukken en tegemoet komende wandelaars. Het maakt het her en der wat minder romantisch. Toch blijven we op veel plekken onze adem inhouden. Zeer de moeite waard. We gaan weer verder. We lunchen in Bled en maken onze telefoon Slovenië-proof. Oftewel, een oude IPhone krijgt een Sloveense simkaart en wordt onze hotspot. Na Bled rijden we richting het oosten. We hebben zin in een ander Slovenië en gaan het minder toeristische gedeelte verkennen. Wanneer we aankomen in Kranj, blijkt er een perfect aangelegde camperplek te zijn met alles erop en eraan. Ook nog eens naast het ‘oude’ centrum. We zitten in de namiddag voor de camper in het zonnetje en gaan aan het begin van de avond de stad verkennen. Heel gemoedelijk en mooi. Het is ook best warm. We hebben allebei een vest aan, niet nodig. Maar gauw wat eten op een terras. We zoeken een traditioneel restaurant en eten weer geweldig. Veel voor weinig, dat ook. We zitten duidelijk weer in een niet toeristisch gedeelte. Espresso voor een euro, een tweepersoons schaal vol met vlees, groenten en friet voor 19 euro en drankjes voor 1 euro dertig bijvoorbeeld. Het heeft z’n charme, de ongerepte gebieden. Wij houden ervan. We sluiten de dag met drankje voor de camper en hebben weer genoten.

Dag 9 83 km\

We starten de dag in het stadje. Kranj bij daglicht. Het is er gezellig en gisteren hadden we al de ‘sweet salons’ gespot. In Slovenië heb je horeca wat zich splitst in eten en drinken. Er zijn dus gelegenheden waar je alleen koffie, bier en frisdrank met taart en zoete broodjes kan nuttigen. Bij de anderen is een broodje weer lastig, weinig gelegenheden waar je een broodje of ‘normale’ lunch kan gebruiken. Pasta, pizza en grill is heel normaal in de middag. In elk geval begonnen wij met espresso en taart. Voor onderweg namen we hartige taart mee van het plaatselijke bakkersloket. Ook zoiets, een kiosk met allemaal brood, hartig of zoet achter glas. Alsof je de krant gaat halen. Ook heel normaal. De hartige taart heeft een speciale naam en is een taart met veel lagen filodeeg gevuld met gehakt of kaas of pizza e.d. Hadden we al eerder gehad en vooral die met gehakt is heerlijk. We laten Kranj achter ons. Vanwege het warme weer besluiten we kort te rijden en naar een meer te rijden met camping. Goede keuze. Aangekomen in Velenje gaan we meteen richting het water en liggen er tot de zon ondergaat. Vervolgens gaan we 400 mtr verderop wat eten. Het is 20 uur en al donker. Ik eet heerlijk, Ro krijgt iets anders dan besteld en twijfelt aan z’n uitspraak of het gehoor van de ober. Hij vindt het al niet zo leuk meer en we drinken onze espresso bij de open loungebar bij de camping. Daar zitten we nog een tijdje. Bijkomend voordeel, kraakheldere WiFi op dat terras. Daar doen we ons voordeel mee en wisselen foto’s en teksten uit voor de verslagen. We hebben inmiddels besloten morgen nog hier te blijven, het wordt weer mooi zonnig met hoge temperaturen. Dat wordt zwemmen en zonnen!

Dag 10 0 km

Ja hoor. Het beloofde weer. We gaan meteen na het ontbijt richting water. Bepakt en bezakt zoals een hollander hoort te doen. Paraplu voor shooter, ligbedjes, handdoeken, leesvoer, iPad, drankjes, luchtbed en…..ja, een tas vol! Het wordt na twaalven bewolkt maar niet minder warm. Aan onze huid te zien was er voldoende zon. Beide behoorlijk verkleurd. We zwemmen veel en Ro probeert het tompouce-luchtbed van de Hema uit. Hilarische taferelen. Heb je net een half uur je longen uit je lijf geblazen, wil dat ding niet onder datzelfde lijf blijven zitten. Ro doet vele pogingen maar beland elke keer met luchtbed bovenop hem terwijl hij er zelf onder hangt, luchtbed in de houdgreep, alsof die er anders vandoor gaat. Ik film en lig dubbel. Dat beloofd veel goeds voor het ‘suppen’. Ro wil een sup huren. Eerlijk is eerlijk, dat ging eigenlijk prima. Het is een surfboard waar je op gaat staan om vervolgens het meer rond te peddelen terwijl je als een echt stamhoofd staand om je heen aan het kijken bent. Dat kan hij dus wel. Alleen een uur lang?! Nee, dat lukt ‘m niet met z’n ADHD benen. Na een kwartiertje is hij er weer en een ervaring rijker. We zwemmen en zonnen tot in de avond en besluiten in de camper wat te eten. Aangezien we omringd zijn met gezellige terrasjes in loungesferen, maar de tentjes treffen zonder eten. Die helft van de horeca inderdaad. Ik trek letterlijk een blik nasi open en we bereiden ons voor op het ergste. Niet nodig, het blijkt prima te eten. Camping-cuisine. Espressootje en sigaartje. We zijn super tevreden zo in de avond. Morgen weer verder Slovenië verkennen.

Dag 11 137 km

Het zou vandaag een mindere dag worden met weinig zon. Merken we niets van. We staan op met zon en dat blijft de hele dag zo. Op het programma staat een bezoek aan de hopfarm waar een hop van Maallust vandaan komt. We worden gastvrij onthaalt en krijgen een rondleiding. We krijgen een kop koffie in de tuin van het woonhuis en zitten al gauw met een picknicktafel vol Slovenen aan de slivovitsj. Er zitten ook een paar Brouwers van een plaatselijk bier uit Maribor. Die hebben toevallig een afspraak met de hopboer. Het is zeer gezellig, maar we willen toch verder. Ro laat diverse bieren van Maallust achter en vraagt om een reactie als ze genuttigd zijn. De hopboer gaat ons contacten en later op de dag zien we een vriendschapsverzoek op Facebook, dat zit wel goed. Je kunt wereldwijd niet genoeg biervrienden hebben. Ook hebben we het telefoonnummer van de Brouwers in Maribor zodat we morgen evt. een bezoek kunnen brengen als we in Maribor zijn. We gaan naar Zalec. Daar staan bierfonteinen waar je je aangeschafte pul kan blijven bijvullen. Een leuk idee en het zit ingenieus in elkaar. Chip onderin het glas waardoor je eenmaal per fontein kan tappen. Vijf verschillende bieren en als je ze allemaal hebt gehad, doen de taps het niet meer en moet je een nieuw glas kopen. Alleen jammer dat we op zondag in Zalec terecht komen. Ro staat langer in de rij voor de taps dan een gemiddelde bar in een feesttent. Maar hoe dan ook, heel leuk om mee te maken. We willen nog even naar één van de steden van Slovenië die in de buurt ligt en als vijfde stadsrechten kreeg. Rijke historie. Celje. Omdat het zondag is kunnen we niet goed peilen waar we moeten zijn, wat het centrum is en wat we er kunnen doen. Terrasje kan altijd. Dat doen we dan maar, altijd goed. We besluiten door te rijden naar Maribor. Daar zijn we dan aan het begin van de avond en kunnen we morgen die stad verkennen. We eten in het centrum van Maribor en komen er na deze zondag achter dat eten op zondag in Slovenië niet vanzelfsprekend buiten de deur kan. Je kunt op tig plekken wat drinken, ook bij restaurants, maar de keukens zijn dicht. Als iemand ons kan vertellen wat de reden hiervan is dan horen we het graag. We speculeren zelf over geloof, geen geld uitgeven op zondag, niet werken op zondag etc. Maar we weten het echt niet. Rond tienen zijn we weer in de camper en doen ons rondje. Foto’s uitzoeken, filmpjes monteren, stukje schrijven, drankje doen en slapen. Morgen weer een dag!

Dag 12 0 km

Na een zeer warme nacht, waarbij tegen elkaar aan liggen niet wenselijk is, maar de camper niet waterpas staat, rollen we met wallen onder de ogen uit bed. Het beloofd weer een warme dag te worden. Toch staat voor mij shoppen op de planning. Wat moet dat moet, ik ga ervoor. Ro gaat voor cultuur en sightseeing waarbij een bezoek aan een wijnkelder en plaatselijke brouwer op het programma staat. We zien elkaar tussendoor voor lunch en terrasjes en hebben het prima naar ons zin in Maribor. Voor we het weten is het avond en gaan we eten in het centrum. Beide zere voeten van de kilometers die we in de benen hebben. Ro heeft voldoende foto’s van de wijnkelder en de bieren die hij geproefd heeft. Altijd bang dat hij te weinig foto’s maakt. Voor mij geldt hetzelfde, maar dan qua shoppen. Veel te veel, altijd bang dat ik te weinig kleding heb. Dus beide voldaan met de pootjes omhoog. Geen spannend verhaal, wel weer een fijne dag!

Dag 13 143 km

Vandaag staat een noordelijke rit op de planning. Het is warm, maar mits je niet aan het water ligt is rijden met de ramen open een goede optie. We starten in Radenci. Daar is het water uit een bron erg warm en het wordt al decennia lang bijzonder gevonden. Aangezien we met een Capitoolgids van Slovenië reizen, kunnen we er voor kiezen routes te rijden waarbij we bezienswaardigheden aandoen, soms de moeite, soms niet. Vandaag rijden we zo’n door Ro bedachte route. We rijden naar Murska Sobota, Moravske toplice, Bogojina en Lendava. In die plaatsen bezoekt Ro kerken, kasteeltjes en oude gebouwen. Ik heb het ooit geprobeerd, maar mij kan het minder boeien. ‘Oh, weer een kerk, leuk!’ Dus ik zit met Shooter steeds op een fijn plekje te wachten, kont in het gras, of een gezellig bankje. Ieder z’n ding. We komen vervolgens in Kroatië. In Slavonski brod. Bij de grens ouderwetse pascontrole met de gebruikelijke starre blikken van de grenswachters. We mogen door en zijn in Kroatië. Ro vindt het leuk in elk land minimaal één cache* te vinden en hier ligt er één bij een oude olieput. En waar er in Oostenrijk en Slovenië nog geen gevonden werd, is het hier raak. Hè hè. Ro blij. We drinken nog wat in Kroatië nu we er toch zijn. Heeft toch iets meer voeten in de aarde. Ondanks dat we de grenspost bijna kunnen aanraken, is betalen met euro’s niet mogelijk en pinnen we 100 Kuna, wat ongeveer €13,80 is. Nu zijn de drankjes ook nog vrij goedkoop en zouden we in feite dronken het land weer kunnen verlaten voor dat geld. Doen we maar niet. Dan maar wat Kuna’s mee terug. We zetten de navigatie op Velika polana, een ooievaarsdorp. Je schijnt er te struikelen over ooievaars en hun nesten. Ik weet het, in dit geval slaat dat nergens op, als er één vogel hoog broedt dan is het de ooievaar wel. Maar mijn sarcasme komt door het feit dat we wel geteld één verlaten nest hebben gezien. Uiteraard begrijpen we dat het geen broedseizoen is, maar verlaten nesten kunnen altijd toch. Één dus. En door. Klaar met de dag en op zoek naar een camperplek. We eindigen op een geweldige camperplek in Ljutomer. Heerlijk rustig bij een aantal visvijvers en midden in de weilanden. Enig nadeel zijn de muggen, ze kregen ons net niet klein maar het scheelde maar weinig. Wat een ellende. We sluiten de avond buiten af met een tafel vol citronellakaarsen, spray en wax. Als je denkt dat het enigszins helpt, doet dat het ook. Wat een fijne avond met tig verschillende vogelgeluiden van nachtvogels in het naastgelegen bos. Heerlijk. * Geocachen is het zoeken naar verborgen ‘schatten’ aan de hand van coordinaten die je met een GPS probeert te vinden. Over de hele wereld liggen deze schatten en in de meeste gevallen vind je een logrol waarop je je naam kan zetten. Vervolgens zet je online dat je ‘m gevonden hebt en zo wordt je lijst steeds groter. De mensen die ze uit zetten zijn jij en ik en een vereiste is dat je iets over de vindplaats kan vertellen. Google op Geocachen en er gaat een wereld voor je open. Mocht je benieuwd zijn naar de caches die wij in beheer hebben. (Borger en omgeving) Geef een seintje en we vertellen graag meer.

Dag 14 35 km

Vanmorgen wisten we zeker dat we een wijnroute gingen rijden in het noord-oosten van Slovenië. Wat we nog niet wisten is dat we een geweldige gastvrije en voornamelijk traditioneel, Sloveense dag zouden hebben. Het ging allemaal vanzelf. We werden gisteren al gevraagd of we ontbijt wilden de volgende ochtend. Uiteraard. Zeer benieuwd. We beginnen inderdaad met een simpel maar lekker ontbijt. Leuk om mee te maken wat normaal is hier. We gaan meteen na het ontbijt starten met de route. Toen we in Jerusalem aankwamen, een typisch wijngebied, besloten we iets te drinken. Ro raakt in gesprek met de ober die sommelier is en vraagt of hij tips mag geven. Dat hoef je tegen Ro maar één keer te zeggen. Twintig minuten later zitten we met een kladje in de camper op weg naar de eerste tip. Die zou ook gebeld worden door z’n sommelier-vriend. We konden het niet vinden. Nummer twee was goed te vinden en daar konden we lunchen zonder dat we konden kiezen. Prima. Verras ons maar. Een grote schaal met vlees, kaas, en koude groenten met brood werd ons aangeboden. Heerlijk. In de zon, uitkijkend over de wijngaarden zaten we te eten. Wanneer we vragen of nummer één op ons lijstje bij hun bekend is wordt er lacherig gereageerd. Tuurlijk, ons kent ons. Loop maar even mee. Achter het huis op de heuvel wijst ze een huis in de verte aan, daar moeten we zijn. Hemelsbreed misschien 200 meter. Zodoende rijden we een kwartier later een klein weggetje op naar boven wat doodloopt in een klein buurtschap inclusief wijnboer. Hij hoorde ons al aankomen. Wanneer we plaats nemen aan de picknicktafel onder de druivenranken zitten we al gauw aan de wijn. Ondertussen leren we alles over het bottelproces en vooral Ro vraagt de man het hemd van het lijf. Veel herkenbare handelingen die ook bij het brouwproces komen kijken. Echt mooi om naar te luisteren. Na een kleine rondleiding willen we verder. Maar niet volgens de wijnboer. We moesten nog één bijzondere wijn proeven. Oké, we zijn makkelijk over te halen. Politie komt hier niet, die kopen ze af met wijn nadat ze in het verleden op de loer lagen na elke proeverij. Alsof dat de enige reden is dat we de wijn af willen slaan. We belanden in een gastvrije toestand van bijschenken en brood met blokjes kaas. Ook de muscaatdruif staat erbij, flinke trossen op een schaal, eergisteren geplukt. En echt, kleine minidruifjes en heerlijk zoet. Niet te vergelijken met de supermarktdruif. Daar heeft de wijnboer ook geen goed woord voor over, geteeld met water, veel water zegt hij. Wanneer we eindelijk weg mogen, na alle gastvrijheid, gaan we naar de volgende. Weer vragen we hoe te rijden en weer lopen we achter iemand aan die naast zijn huis de boerderij in de verte aanwijst. “Als de wind goed staat kunnen we met elkaar praten”, grapt de boer. We rijden weer een kwartiertje en vallen met de neus in de boter. Doordat er een bus heeft gereserveerd voor diner met wijnproeverij, kunnen ook wij aanschuiven. We hebben geen keuzevrijheid en weer laten we ons verrassen. We zitten wederom onder de druivenranken met mooi uitzicht. Het laat zich het best omschrijven als een pagode met enorm veel sfeer. We eten heerlijk en krijgen plaatselijke specialiteiten. Ik ben in tegenstelling tot Ro een lastige eter, lust niet alles. Maar de Sloveense keuken is mijn keuken. Ik vind alles lekker. Ook vanavond eten we bijvoorbeeld boekweittaart met kaas na en ik kon het best waarderen. Ook omdat het in onze gids als specialiteit stond en het dan bij voorbaat al meer credits heeft. Je moet het geprobeerd hebben. Maar dit is wel een bijzonder voorbeeld. In Slovenië stoven ze veel. Zo is een sparerib hier heel anders maar heerlijk. Ook de groenten zijn gestoofd met veel smaak. Ja, geweldige keuken! Maar hoe dan ook, Ro maakt telkens opnieuw ‘vrienden’ en ook hier zitten we gezellig met de eigenaar te kletsen en maken het gezellig laat. Ik heb teveel wijn gehad omdat ik geen ‘nee’ tegen vreemde mensen durf te zeggen en dat ik tipsie ben is een unicum. Maar eerlijk is eerlijk, het is een mooie dag. We hebben een prettige kant van Slovenië meegemaakt. En Bourgondische dag met een zilveren randje.

Dag 15 163 km

We dalen vandaag af via het oosten. Onderweg pakken we her en der wat leuke dorpjes mee. We beginnen in Ptuj. Veel terrasjes, historie en veel gezelligheid. Al gauw loopt het tegen de middag en moeten we verder. Einddoel is de warmste rivier in Slovenië en die bereiken we pas aan het einde van de middag. Helaas heb ik last van de gaperitus. Ben echt moe vandaag. Komt vast door de wijn van gisteren. Ik ben dus voor een eerdere stop vandaag. We lunchen onderweg en gaan binnendoor naar Novo Mesto. Daar is een leuke camperplek aan een rivier en we houden van water. Terwijl we rijden veranderd het landschap van landerijen en wijngaarden, in woeste riviertjes met rotsen en bos. Slovenië kent zoveel gezichten. We lijken wel ambassadeur, zo vaak vermeld ik de schoonheid van dit land. Maar het is gewoon verrassend mooi. Dat zal iedereen met ons eens zijn. Kort stukje vandaag maar ook dat komt door mijn vermoeidheid. Maar gauw slapen. Morgen weer een dag.

Dag 16 168 km

We worden wakker en de zon schijnt over de rivier. Er zijn twee grijze puberzwanen die voor onze camper op het meer de stroomversnelling als glijbaan gebruiken. Steeds weer stroomopwaarts en hup, met het stroompje in hoge vaart terug. Heel leuk. Wanneer ze shooter zien beginnen ze keihard te blazen. De ouders maken zich er niet zo druk om, die zullen inmiddels wat gewend zijn. We vertrekken na het ontbijt richting de Kolparivier. In de zomer de warmste rivier van Slovenië en we verwachten er wel iets van. Aangekomen bij de rivier rijden we drie keer hetzelfde traject om een plekje te vinden waar we het water in kunnen. Volgens de gids voldoende, in onze beleving weinig tot niets. We wagen ons achter een groot groen hek met gebouwtjes en komen erachter dat we daar moeten zijn. Je kunt er zelfs lunchen. Dat doen we dan ook maar meteen. Daarna met de pootjes het water in. Nou! Warm is anders. Maar we laten ons niet kennen en na een paar minuutjes voelt het redelijk warm. Maar de zon laat zich ook niet volop zien, dat werkt ook ook tegen. Maar we kunnen het van ons lijstje afvinken. We gaan richting Ljubljana, de hoofdstad. Dan kunnen we morgen shoppen en sightseeing. Onderweg slaat het weer om en belanden we in een fikse hoosbui. Dan kunnen we net zo goed even stoppen en wat drinken. Hier in Slovenië heeft bijna elk horecabedrijf een veranda en zit je dus altijd buiten. Heerlijk. Aangekomen in Ljubljana gaan we de stad alvast verkennen en wat eten. In de avond heel erg gezellig met ontelbaar veel terrasjes. Zin om morgen de stad bij daglicht te verkennen.

Dag 17 55 km

Meteen nadat we uit bed zijn gerold richting stad. We gaan daar ontbijten en een Espressootje doen. Na het ontbijt nemen we afscheid van elkaar en gaat Ro de stad verkennen en de historische trekpleisters bekijken. Ik ga shoppen. Ook een beleving hier. Ik moet volgens de gids in het Emporium zijn en kijk m’n ogen uit. Een historisch gebouw met binnen alleen Europese merken geëtaleerd op marmer, goud en glas. Armani, Gucci, Michael Kors, Cavalli, maar ook Desiguel, Diesel en Banana Republic. Geweldig om daar rond te kijken. Ik twijfel of ik een aankoop ga doen die ik nooit zou doen, en dan bedoel ik qua prijs, maar nee. Het blijft bij kijken. Ik ga gauw naar m’n ‘eigen’ winkels, waarvan ik Zara en Pull&bear absolute toppers vind. Maar ja, die heb je bij ons ook. Na de lunch gaan we samen naar de ‘Warenmarkt’ en zien vooral sfeer. Heel veel kraampjes en veel Sloveense producten. Zoals het hier hoort, doorweven met terrasjes en daar maken we uiteraard gebruik van. We nemen nog wat historische bruggen mee, want elke brug is hier ontzettend mooi en bijzonder. Wat fijn dat de oorlog hier geen sporen heeft achter kunnen laten, die heeft maar een paar dagen geduurd. Alle gebouwen zijn geweldig om te zien. Aan het einde van de middag halen we wat broodjes voor vanavond en gaan vast rijden naar de bestemming van morgen. De grotten van Postonja. Ro wil daar morgen vroeg heen en ik blijf in de camper. Mij niet gezien. Heb engtevrees en ben claustrofobisch. Die combinatie is niet handig. Niet erg, ik hoor het wel van Ro en doe het met de foto’s. Misschien kan ik weer eens ouderwets uitslapen. We zullen zien. Ondanks dat er vandaag veel regen werd voorspelt hebben we zo nu en dan twintig druppels en is de temperatuur oké. Prima te doen

Dag 18 110 km

Vanmorgen was ik vrij! Ik kon uitslapen. Lastig hoor, als je al zo lang vroeg opstaat. Maar het is een uurtje gelukt. Ro was vroeg uit de veren en wilde met de eerste Tour mee in de grotten van Postojna. Dat werd, helaas voor hem, een uurtje later. Ro kijkt even rond en doet wat minibezichtigingen tot het zover is. Als ik hem moet geloven was het adembenemend mooi maar niet met de camera te vangen. Dus wat ik op foto en video zie is niets. Geen diepte, geen detail. Voor mij jammer, voor Ro was het uiteraard geweldig. Wel zeer commercieel met hordes toeristen. Het is ook de bekendste grot met grote ‘toonzalen’ en prachtig verlichte ‘kamers’. Anyway, een mooie ochtend voor Ro, een relaxte ochtend voor mij. We gaan vlak na de ochtend rijden en belanden weer in hevige buien. In onze zoektocht naar een plek om te eten komen we in een leuk restaurant terecht waar ook veel Italianen op afkomen. Dat zien we op de parking. Ook komen we er later pas achter dat het er smoordruk is. We eten lekker en na het eten klaart het langzaam weer op. We rijden richting de kust en zijn er sneller dan verwacht. Wanneer we naar beneden kijken vanuit de bergen zien we de zee en hoe dichter we bij Portoroz komen hoe meer we het gevoel krijgen af te dalen in Monaco. Als je daar ooit hebt gereden weet je wat ik bedoel. We zien palmbomen en een decadent aantal hotels aan een drukke en gezellige boulevard, vol met terrassen en winkels. Een hele andere wereld. Ook de temperatuur voelt anders. Door een microklimaat, komen we later achter. We staan met de camper op een strontdure camperplek, maar met de neus aan de zee. Geweldig. We zitten tot in de late uurtjes buiten, met zicht op de zee. We zien de zon in de zee zakken en hebben weer een geluksmomentje. Wat is het weer fijn. Morgen die boulevard maar eens onveilig maken. Trusten!

Dag 19 9 km

Vandaag vallen we met de neus in de boter. We verwachten een paar dagen slechter weer, maar dat gaat niet gebeuren. De zon schijnt als we wakker worden en omdat het inmiddels avond is, weet ik dat hij bijna de hele dag is gebleven. Toen we vanavond het weer checkten voor de komende dagen, waren de druppels verdwenen. Huh? Dat is fijn. Dus vanmorgen begonnen met een frisse ochtendduik in zee. Bijzonder, want het water was heerlijk en het was boven water frisser. In de camper gedoucht en op naar de boulevard. Even decadent doen. De boulevard doet heel zuidelijk aan met palmbomen, casino’s, privestranden met tientallen ligbedjes, dure hotels en heel veel terrassen. We lunchen aan zee en het is rond de middag bloedjewarm. Ik ga nog even met de pootjes in het water. We lopen de boulevard heen en terug waarbij heen de zeekant aan de beurt is en terug de winkeltjes, terraskant. Wat weer een ander gezicht van Slovenië. Onze eindbestemming is Piran en vanwege het warme weer rijden we er op tijd heen. Op de camping is een privestrand en we gaan eerst een paar uur zonnen en zwemmen. Hierna kunnen we via een wandelpad langs zee naar Piran lopen. Piran staat bekend om z’n op elkaar gestapelde huisjes met zalmkleurige daken. De verbindingen tussen de huisjes zijn allemaal steegjes met enorm veel sfeer. De was hangt boven je te drogen en je kijkt zo de woningen in. Het stikt er weer van de terrassen. Op het plein, aan zee, maar ook in de steegjes. Wat een bijzondere plek. We kijken onze ogen uit. We kiezen voor een terras aan zee omdat een local vertelde waar we het best kunnen eten. Wederom lekker gegeten en we wandelen via nog niet gelopen straatjes het lange wandelpad langs zee terug naar de camping. Wat nog een heerlijk temperatuur aan zee. Lauwwarm. Waarschijnlijk ontstaat dit microklimaat omdat deze kust in een enorm grote kom ligt. Wij doen er ons voordeel mee. We zitten nog even buiten voor de camper en zoeken het bed op. We hopen op net zoveel zon als vandaag als we de ogen weer open doen. De kust verder verkennen. Zin in!

Dag 20 515 km

Vanmorgen waren we nog aan het nagenieten van het bijzondere stadje Piran. Blij dat we dit aangedaan hebben. Achteraf gezien hadden we nog een nachtje moeten blijven. Het klimaat hier is mediteraans en voor je het weet laat je het achter je. Dat gebeurde ook. We wilden nog drie plekken aan de kust bezoeken, maar dat ging in sneltreinvaart. We begonnen met Izola, havenstadje, klein, gezellig en goed voor een Sloveense lunch. Toen we naar Koper reden kwamen we erachter dat het een behoorlijke stad is. We parkeerden op een groot terrein aan de rand van de oudstad maar werden weggestuurd. Geen Campers. Aangezien de volgende mogelijkheid was dat we bij het station kunnen parkeren en vervolgens met het OV naar de stad moeten, zijn we maar doorgereden. Ankaran was het laatste plaatsje. De kleinste van alle drie. Mooie camping aan het water met alle faciliteiten. Kunnen we nog even zwemmen. Ro komt bij de receptie vandaan en we kunnen evt nog aan het water staan, zoek maar een plek en kom de plaats dan aangeven. Zo gezegd zo gedaan. Na 15 minuten op de camping rondrijden zien we een leuk plekje. Neerzetten en naar de receptie. Ik zet de stoeltjes vast buiten. Er komen een man en vrouw naar me toe, met plattegrond. Staan jullie op dit nummer? Ja, dat staan we. Nou, die was net aan hun gegeven door de receptie. Ik leg uit dat Ro daar nu is en dat hij deze plek aangeeft. Ik was in de veronderstelling dat wij het eerst waren en dus konden blijven staan. Ro komt na een tijdje weer en zegt dat we een ander plekje moeten zoeken. Huh? Ja een minuut voordat Ro de receptie inloopt was de plek aan die mensen gegeven. Inmiddels zie ik in de verte de vrouw ook weer aan komen lopen. ‘It’s our place!’ zegt ze. Ik knik en zeg dat me dat al duidelijk was geworden. Er komt toevallig een jongen van de camping bij staan en vraagt wat het probleem is. We leggen uit dat ons was gezegd dat we een plekje konden uitzoeken, gedaan, en nu dit. Hij wil wel contact opnemen met de receptie? ‘It’s our place!’ zegt de vrouw weer. Ro kijkt haar aan en vraagt wat we nu gaan doen. ‘It’s our place!’ Zegt de vrouw nogmaals. *JAAAAH, ik hoor je wel! Your place is Your house!!!! Ik irriteer me mateloos aan die vrouw, ook al weet ik dat zij er ook niets aan kan doen. Ze is haar man ook kwijt, die is op zoek naar een ander plekje. Ik vond hem ook veel aardiger, hij zei meteen dat ze wel verder gingen kijken. Ik doe de stoeltjes weer in de camper en ben er klaar mee. Met iedereen hier. Dikke doei! Ik wil ook niet op een ander plekje. Stomme lui. Bij de receptie zeggen ze nog dat we eerst moeten aangeven voor we gaan staan. Ja, ja, ja, prima. Draai er maar een punt aan, jullie blijven stom. En we gaan. En zoals altijd bijt zoiets je in de kont. In no-time rijden we de mooie, Sloveense wereld uit en vinden geen ideaal plekje voor de nacht. Om die reden gaan we maar een flink stuk rijden. Hebben we dat gehad, overmorgen moeten we echt richting huis. We moeten even zoeken welke richting we aanhouden maar al gauw rijden we op de snelweg, de nacht in. Halverwege besluiten we dat we naar de Chiemsee gaan. Die ligt aan de A10 waar we het grootste gedeelte op moeten afleggen. Laat in de avond rijden we de camperplek op en gaan na een drankje meteen slapen. We zien morgen wel waar we beland zijn.

Dag 21 0 km

We staan op en zien dat de zon z’n best doet. Hoe is het mogelijk. We hebben zo’n geluk met het weer deze vakantie. Inderdaad schijnt de zon de hele dag en kunnen we heerlijk naar buiten. We staan op een camperplek aan de Chiemsee en er zitten allemaal terrasjes. Uiteraard beginnen we daarmee en we gaan vervolgens een wandeling langs het meer maken. We maken een grote cirkel en komen halverwege de middag in het centrum van Bernau aan. We eten daar doen wat boodschappen en lopen een half uur terug naar Felden. Wat een fijne middag zo, met het weer. De hele avond zitten we voor de camper en beseffen dat het de laatste officiële vakantiedag is. Om die reden doen we een dekentje over als het frisser wordt, we willen zo lang mogelijk buiten zitten. En dan is het tijd om naar bed te gaan. Ons voorbereiden op de lange rit huiswaarts morgen. Zonder stoppen en tegenslagen, acht uur! Dat wordt een latertje morgen.

Dag 22 843 km

Vandaag stond in het teken van kilometers vreten. We zijn er niet tegen opgestaan en om elf uur vertrokken we. Op naar Nederland. Het was stralend mooi weer, te mooi om te rijden, maar dat heb je niet in de hand. Het wordt een mengeling van langzaam rijden door wegwerkzaamheden of files door wegwerkzaamheden. Uiteindelijk rijden we er dik twaalf uur over. Wat een oneindig land om doorheen te kachelen, Duitsland. Echt saai. We leuken de rit wat op met lunch, drinken, eten en koffie. We stoppen regelmatig en zijn blij als we eindelijk Nederland binnen rijden. Ro vraagt of ik een camperplek wil uitzoeken die dicht bij de grens ligt. Hij wil zo snel mogelijk stoppen, en logisch. Ik zoek een plek uit en het is ook nog een leuke, bij een slot. Niet dat het iets uitmaakt midden in de nacht, maar het idee is leuk. Vijf minuten voor we bij de camperplek zijn horen we de navigatie zeggen: “Houd links aan en neem veerboot…” Nee!!!!!!! Dat meen je niet!!!!!! Laat het een grapje zijn, een pontje? En we zijn moe, willen niet meer rijden en nu nog op zoek naar een andere plek? Voor de duidelijkheid, uiteraard gaat er rond 23 uur geen pontje meer. Ro kijkt in de campergids en vindt gelukkig nog een plek in de buurt. En nog mooier dan deze. We rijden nog een klein kwartiertje en zetten de camper snel neer om verder niemand wakker te maken. Morgen zien we wel verder. Inmiddels word ik ook best wat zenuwachtig, want morgen is ook de dag dat we Cody gaan halen. Eerst maar gauw proberen te slapen.

Dag 23 390 km

Geen haast vanmorgen. We kunnen pas om zes uur in Den haag terecht en het is heerlijk weer. We genieten van een rustige ochtend op de landelijke camperplek. Er staan best veel Campers, maar daar merk je niets van. Bij de hoeve kun je wat drinken en een tosti eten, vlak voor vertrek gaan we dus nog even daar zitten. Onderweg richting den haag moeten we nog even een hondenkussen scoren en door file besluiten we ergens rond Gouda af te slaan. We shoppen kort in Gouda en eten een kleinigheidje, het is nu onbekend hoe de dag gaat lopen met Cody namelijk. Iets later dan gepland zijn we allemaal bij het bos in Den Haag. Voor Cody is het beter dat we even met z’n allen lopen en dat hij dan in de camper gaat. Wanneer hij na de wandeling de camper in moet besluit hij vrijwel meteen dat hij onder de tafel wil liggen. Prima, hij gaat in de hondengordel en is er niet meer vandaan geweest. Wanneer we bijna thuis zijn stap ik eerder uit met de honden en loop met m’n moeder het laatste stuk. Om dezelfde reden, het is voor Cody makkelijker schakelen als hij overal zelf heen loopt. Toch is alles een drempel voor hem. Ook het binnen lopen in ons huis. Hij is angstig en onzeker. Hij zoekt mij en m’n moeder op voor back-up. Ook de katten vind hij eng. We laten hem maar een beetje met rust en zien wel. Geduld is een schone zaak. We zijn allemaal weer thuis en de vakantie zit erop in elk geval. Wat een fijne vakantie in een geweldig land. Dik drie week is mooi, voldoende. Het leven thuis mag ook weer beginnen. Nu met een nieuw gezinslid. Ook dit voelt allemaal weer fijn! Bedankt voor het volgen en eventueel tot een volgend verslag!

Kerstmarkt Nordhorn

6 oktober 2019 by Roderick Veuger Posted in 2018 Nordhorn, Kerstmarkten Duitsland Tagged Camper, duitsland, Kerstmarkt, Nordhorn Leave a comment

Ons jaarlijkse bezoekje aan een Duitse kerstmarkt stond weer in de planning en dit jaar kozen we voor Nordhorn.
Zondagavond 9 december rijden we naar Nordhorn en nog geen uur later parkeren we de camper op de nette camperplaats.
Het is een plek zoals wij die graag zien: op loopafstand van het centrum, je kunt kiezen tussen verharde of grasondergrond, je betaald voor het staan (€5 per 24 uur) en je moet betalen voor het gebruik van stroom en water.
Maandagmorgen worden we wakker met regen maar als je maar lang genoeg op bed blijft liggen gaat dat vanzelf over😏
In de middag lopen we naar het stadje, het is een leuk en gezellig centrum met een ruim opgezette kerstmarkt.
We stoppen bij de eerste de beste kraam en drinken er een warme chocomelk met Baileys & slagroom en een gluhwein.
De rest van de dag besteden we aan wandelen, shoppen en eten & drinken.
De volgende dag doen we nog een klein rondje kerstmarkt en we rijden daarna door naar Weiteveen, waar we op visite gaan bij de mooiste kleindochter ter wereld.

Kerstmarkt Papenburg

5 oktober 2019 by Roderick Veuger Posted in 2017 Papenburg, Kerstmarkten Duitsland Tagged Camper, duitsland, Kerstmarkt, papenburg Leave a comment

Afgelopen weekend stond ons jaarlijkse camperuitje/kerstmarkt bezoek weer in de planning.
Dit jaar wilden we naar een klein kerstmarktje en kozen we voor Papenburg.
Dat kleine was dan ook zeker een succes want als er 15 kraampjes stonden was het veel.
We lopen een rondje, eten reibekuchen mit apfelmus, drinken gluhwein en warme chocomelk.
Dan begint het te regenen en besluiten we om een café op te zoeken voor wat warmte.
We drinken daar thee en wat lekkere biertjes en eten flamkuchen.
Terug in de camper spelen we een paar spelletjes skipbo en kijken op de tablet wat aflevering van manhunt, the UNAbomber.
Zondags rijden we binnendoor weer terug naar huis

Vakantie 2019 Tsjechië/Duitsland

2 oktober 2019 by Roderick Veuger Posted in 2019 Tsjechië/Duitsland/Nederland Tagged Camper, duitsland, Tsjechië, Vakantie Leave a comment

Dag 1 Borger – Marianske Lazne 800 km.

Vandaag is een reisdag, we vertrekken ‘s middags om 16 uur en om 2 uur ‘s nacht zijn we op ons startplaats voor onze Tsjechië reis.

Dag 2 Marianske Lazne – Loket – Bečov nad Teplou 69 km.

We starten de dag met een bezoek aan Marianske Lazne, we moeten een stevig stukje lopen voordat we in het centrum zijn en belonen ons zelf met een lekker drankje op een terras. Nadat we via het park terug gelopen zijn stappen we in de camper en rijden we door het Boheemse woud naar Loket. Loket is een oud middeleeuws stadje omringt door ongerepte natuur en er staat een prachtig kasteel. We gaan er eerst lunchen en daarna wandelen we door het mooie stadje en bezoeken het kasteel. Rond etenstijd bezoeken we de plaatselijke brouwerij waar Roderick de plaatselijke biertjes proeft en eten daar een heerlijke maaltijd, de gegrilde varken die we daar krijgen komt rechtstreeks uit hun eigen buiten-oven. We sluiten af met een typisch Tsjechië’s nagerecht, warme knoedels gevuld met vers fruit en slagroom. Wanneer we naar Bečov nad Teplou rijden valt de avond komen we in het donker op de camperplaats aan.

Dag 3 (20 augustus) Bečov nad Teplou – Karlovy Vary 41 km.

We beginnen de dag met een bezoek aan de burcht en het kasteel van Bečov nad Teplou. De burcht is niet toegankelijk voor publiek en het kasteel mag je alleen in onder begeleiding van een gids, er zijn 2 rondleidingen en we doen ze allebei. De gids praat alleen Tsjechië’s maar we hebben er een boekje met Engelse beschrijving bij gekregen zodat we kunnen “meelezen”. Beide rondleiding zijn mooi en we weten nu precies alles van de hoed en de rand😏 Na beide rondleidingen gaan we lunchen onder het genot van een pivo en een kofola. Na het eten gaat Roderick nog even een rondje lopen rond de burcht waarna we verder rijden naar Karlovy Vary. De navigatie staat ,zoals gewoonlijk in de vakanties, op snelwegen vermijden en daardoor zijn behoorlijk lang onderweg door het Boheemse woud maar drinken we nog wel een drankje op een mooi terras met prachtig uitzicht. Wanneer we bijna bij de camperplek zijn ziet Karin een overdekt winkelcentrum waar we dan uiteraard moeten stoppen. We doen boodschappen bij de Albert en Karin breidt haar garderobe nog even uit. Niet veel later komen we aan op de plek van bestemming, het is geen mooie plek en het is ook nog behoorlijk gaan regenen, we blijven lekker in de camper en gaan morgen de stad bezoeken.

Dag 4 (21 augustus) Karlovy Vary – Rokle 71 km.

Vandaag staat een bezoekje aan Karlovy Vary op het programma, het is ongeveer een half uur lopen vanaf de parkeerplaats waar we overnacht hebben. Maar wat een prachtig mooie en schone stad is dit, we komen bijna ogen tekort. Naast al het sightseeing gaan we ook nog met het treintje naar boven waar je een schitterend uitzicht over de stad hebt. Tegen het einde van de dag zijn we terug bij de camper en besluiten om een overnachtingsplek op te zoeken, we komen terecht op Kemp U Lesa in Rokle, het is een druk bezochte camping voornamelijk voor fietsers die daar in trekkershutjes overnachten. We eten er nog een schnitzel en sluiten de dag af met een kop koffie voor de camper.

Dag 5 (22 augustus) Rokle – Ustek 118 km.

Na het ontbijt legen we de wc en vullen de watertank om vervolgens naar Zatec te rijden. Zatec is het hart van de Saaz hop en dat wil Roderick natuurlijk graag zien. Onderweg komen we al langs vele hopvelden en aangekomen in Zatec bezoeken we het hopmuseum, waar de geschiedenis van de hop, de teelt en de oogst mooi wordt weergegeven. Na dik 2 uur zijn we uitgeleerd en gaan we bij de naastgelegen brouwerij wat eten, uiteraard onder het genot van een pilsje. Daarna lopen we een ruimte binnen waar een verzamelaar al zijn flessen bier uit de hele wereld heeft tentoongesteld. Bierbrouwerij Maallust stond er niet tussen , maar nu wel 🍻 Roderick beklimt nog “even” de naast staande toren en dan rijden we verder. We gaan naar Kasteel Libochovice. Via weer een leuke route door het mooie landschap komen we daar een dik uur later aan. We gaan dit keer niet naar binnen maar pakken onze klapstoeltjes en drinken een kop koffie bij het bijhorende vijvertje en overleggen wat we gaan doen. Het word morgen mooi weer en we besluiten water op te zoeken. Via de Facebookpagina van genieten in Tsjechië vinden we op drie kwartier rijden een meer waar ook diverse strandtentjes zijn, daar gaan we heen. Wanneer we daar aankomen ligt er pal naast het meer ook een camping, hier blijven we nog even 😎

Dag 6 (23 augustus) Ustek 0 km.

Het is warm vandaag dus blijven nog maar een dag hier. We liggen de hele dag tussen de Tsjechen aan het strand, lekker niks doen en genieten van het weer onder het genot van wat hapjes en drankjes die we halen bij het strandtentje. Morgen weer verder.

Dag 7 (24 augustus) Ustek – Nové Město pod Smrkem 132 km.

Na een dagje niks doen rijden we, dankzij de hulp met drukken van wat mede camping gasten, met moeite weg van de oneffen en gladde ondergrond van de camping. We rijden weer een mooie route, eerst door het Lausitzer Gebergte, onderweg stoppen we bij de Kaufland en kopen daar wat lekkere broodjes die we onderweg opeten bij een mooi plekje aan een meertje. Vervolgens volgen we de weg door het ijzergebergte wat weer net zo mooi is, we stoppen bij een klein meertje om wat te drinken voor de camper en genieten van de omgeving en de rust. Na nog een stop en wat foto’s bij een kerk in Hejnice zoeken we in de campercontact app naar een plek om de dag te eindigen. We komen terecht op Autocamp Nové Město in Nové Město pod Smrkem. Een hele leuke, drukke maar gezellige camping aan een klein meertje die helemaal is ingesteld op mountainbikers. Er zijn diverse bars en eettentjes, uiteraard eten en drinken we daar ook wat want voor het geld hoef je het niet te laten. De camping kost 130 CZK en voor twee hoofdgerechten inclusief twee drankjes betalen we 360 CZK (€1 is ongeveer 25 CZK).

Dag 8 (25 augustus) Nové Město pod Smrkem – Janské Lázně – Pec pod Sněžkou – Vrchlabí 143 km.

We zijn er op tijd bij vandaag en na het ontbijt verlaten we de camping. Het eerste tussenstopje is bij een groot stuwmeer wat helemaal omheind is, achteraf blijkt het gebruikt te worden voor drinkwaterwinning. We rijden door het Krkonose gebergte naar Janské Lázně waar we een hele grote uitkijktoren zien, dit moet Roderick beklimmen😏 Karin en de honden blijven achter op een terras, een dik drie kwartier later is Roderick boven en het uitzicht is fantastisch maar wat nog mooier is, je kunt met een glijbaan weer naar beneden en dat duurt zo’n 30 seconden, awesome! We rijden verder naar Pec pod Sněžkou waar je met een gondel naar de top van de Snezka berg (de hoogste berg van Tsjechië) kunt. Karin en hoogtes is niet echt een goede combi dus zij en de hondjes blijven achter in de camper. Anderhalf uur later is Roderick weer terug en ook hier was het uitzicht, ondanks dat het wat mistig was, fenomenaal! De dag loopt inmiddels op zijn einde en we besluiten naar Vrchlabí te rijden waar wederom een autokemp (camping) aan het water zit. Ook hier zit weer een soort van bar/restaurant bij, wat altijd een gezellige bedoeling is. We bestellen in ons beste Tjechie’s eten, wat tot lachwekkende momenten leidt van het barpersoneel maar wel wordt gewaardeerd. Na het eten gaat Roderick nog met succes op zoek naar een cache bij het voetbalstadion en terwijl hij dit vindt klinkt er luid gejuich vanuit datzelfde stadion, toch leuk dat ze zo met je meeleven 😏

Dag 9 (26 augustus) Vrchlabí – Jičín – Malá Skála 93 km.

We beginnen de dag met een volle planning, de eerste is het dorp Jičín. We kunnen moeilijk een parkeerplaats vinden dus zetten we de camper maar bij de Kaufland neer en wandelen het dorp in. We stoppen eerst op een terras voor een kop koffie en een chocoladecake waarna we het dorp door wandelen, Roderick beklimt nog even de plaatselijke toren en koopt zure haring en iets van worst in zuur. We besluiten om bij de Kaufland naar binnen te gaan om wat broodjes te halen voor onderweg en komen naar buiten met een gebraden hele kip en BBQ vlees. Onderweg zoeken we een plekje om al dat lekkers op te eten maar dat valt niet mee. Uiteindelijk kunnen we stoppen bij een grote parkeerplaats en gaan daar lunchen . Met een volle buik rijden we verder naar Malá Skála, het is rond 16 uur dat we daar aankomen. Het is best warm en we zien een camping aan de rand van een riviertje, we laten de planning voor wat het is en stoppen, we gaan aan de rivier staan. Intussen had Roderick al gezien dat daar een brouwerij zit en terwijl hij daar een biertje drinkt doet Karin de was. Rond zeven uur zetten we de BBQ aan, het echte vakantiegevoel!

Dag 10 (27 augustus) Malá Skála – Groningen 864 km.

Onze laatste dag Tsjechië en echt helaas, wat is dit land ons goed bevallen. Prachtige en diverse natuurgebieden, mooie dorpen en steden, veel historie, genoeg camper/campingplaatsen, vriendelijke bevolking en alles redelijk goed te betalen😏 Maar we hebben geen keus, Karin moet woensdag om 12 uur op de Hanzehogeschool in Groningen zijn voor haar motivatiegesprek en een 21+ test zodat ze voor haar werk een HBO-opleiding kan doen. Maar voordat we de navigatie op Stad instellen rijden we naar Friedstejn waar een ruïne van een kasteel staat, daarna rijden we door naar Troskovice en bekijken daar de overblijfselen van Kasteel Trosky. Onze laatste bezienswaardigheid wordt Kasteel Kost in Sobotka, we eten daar onze laatste Tsjechiese lunch en terwijl een soort van kantinemaaltijd nuttigen zien we een eindje achter ons koks die op hele grote platen aan het grillen zijn. Daar balen we van want dat had ons ook lekker geleken. En dan gaan we tocht echt beginnen aan de terugweg, we rijden door Boheemse Zwitserland en in Děčín maken we ons laatste kleingeld op. Wanneer we Děčín uitrijden begint de camper onregelmatig te rijden en het klinkt alsof er ergens lucht ontsnapt. Helaas een bekend geluid, een lekke turboslang. We stoppen bij een Tsjechiese benzinepomp voor de laatste keer tanken en vragen of er een garage in de buurt is, helaas niet dus dan maar verder rijden. We vinden in de navigatie een garage wat maar een klein stukje omrijden is. We komen terecht bij een nette en professionele VW garage in Bahretal, Duitsland. Een dik uur later rijden we daar weer weg. (de slang was niet stuk maar los geschoten) Goed en wel op de snelweg let Roderick niet op en rijdt een afslag voorbij, de navigatie leidt ons een stuk door Dresden en eenmaal op de route mogen we ook nog aansluiten in de file. Vanaf dan rijden we op wat baustelle na vrij vlot door, totdat we wat lawaai horen in het woongedeelte van de camper. Cody is niet lekker en aan de diarree, we stoppen op de eerst volgende parkeerplaats en ruimen de boel op, nog geen half uur later moet ons lief hondje ook nog overgeven, weer de camper aan de kant. Dit herhaald zich nog een keer of drie en uiteindelijk komen we pas om vier in Groningen aan, we drinken nog wat en gaan op bed. Morgen na Karin haar gesprek verder on tour.

Dag 11 (28 augustus) Groningen – Noordpolderzijl 53 km.

Na een korte nachtrust volgt een spannende dag voor Karin, vanmiddag is de toelatingstest en motivatiegesprek voor haar HBO-V opleiding. Roderick zet Karin af bij de Hanze hogeschool en gaat zelf met de honden naar het Noorderplantsoen. Om drie uur is er witte rook, ze heeft het gehaald! We stappen in de camper, bestemming Noordpolderzijl. Wanneer we daar aankomen lopen we eerst met de hondjes de dijk op, het is heel anders dan Tsjechië maar niet minder mooi. Op het terras vieren we Karin haar toelating met een borrel en wat lekkers. Nu lekker in de zon voor de camper en vanaf morgen de noordzeekust verkennen.

Dag 12 (29 augustus) Noordpolderzijl – Emden 152 km.

Omdat we nog niet weten waar we vandaag terecht komen rijden we ‘s morgens eerst naar Uithuizen voor boodschappen. Na het winkelen tanken we diesel en LPG en zetten koers naar Duitsland en proberen zoveel mogelijk de kustlijn te volgen, onderweg eten we bij de Eemshaven nog een lekkere Hollandse uitsmijter en rijden via Polen naar Duitsland. De eerste stop is in Ditzumerverlaat, waar we de wc en vuilwatertank legen en de schoonwatertank bijvullen, we kunnen er weer tegenaan. We besluiten naar Emden te rijden, daar moet een mooie camperplek aan het einde van de landtong zijn. En het is inderdaad een mooie plek met veel bekijks. Voor ons zien we grote zeeschepen op zee, links van ons varen ze de sluis in en recht van ons wordt er een schip gelost. We zitten hier goed.

Dag 13 (30 augustus) Emden – Campen – Greetsiel – Leybuchtsiel 59 km.

Nadat we een groot zeeschip de sluis in hebben zien varen rijden we naar het centrum van Emden voor een kop koffie en boodschappen, we kopen een kop soep op de markt en eten die op in de haven. We vervolgen de kustlijn en de eerste stop is bij de hoogste vuurtoren van Duitsland, Leuchtturn Campen. Die is 65.3 meter hoog en telt 320 treden, uiteraard gaat Roderick de beklimming aan. We rijden verder naar Greetsiel, een heel mooi havendorpje. Onder het genot van een drankje zoeken we een plek op waar we aan het water kunnen staan en via de Park4Night app vinden we er een vlakbij, het is geen officiële camperplaats maar word wel gedoogd. Het is mooie plek en Roderick neemt ook nog een duik van de steiger. Na de zwem eten we een soepje en een in de supermarkt gekochte flamkuchen, nu aan de koffie met een Becherovka, proost.

Dag 14 (31 augustus) Leybuchtsiel – Nessmersiel 32 km.

We staan op tijd op want het word warm en we willen op zoek naar een plek aan het water, we hebben op de app al een paar plekken gezien en we besluiten om ze gewoon bij langs te rijden. De eerste is vol, de tweede vinden we niks en bij de derde zien we een bord met hondenstrand staan. We stoppen daar, ontbijten, drinken een kop en bepakt en bezakt lopen we naar het strand. We ploffen neer op het strand, tot een uur of vier. Het is eb geworden en in plaats van zwemmen kunnen we alleen nog maar wadlopen, daarbij begint het ook nog harder te waaien waardoor je zo’n beetje gezandstraald wordt. We pakken de spullen op en genieten bij de camper, uit de wind, van de laatste zon. Als ook die weg is zetten we de BBQ aan, een mooie afsluiting van de dag.

Dag 15 (1 september) Nessmersiel – Dedesdorf 194 km.

Het is vandaag Sieltjesdag, we rijden langs de kust door verschillende dorpjes waarvan de namen eindigen met Siel. We gaan van Dornumersiel, Bensersiel, Neuharlingersiel, Harlesiel, Horumersiel naar Wilhelmshaven. Onderweg stoppen we natuurlijk ook regelmatig, het zijn leuke plaatjes met haventjes, gezellige horeca maar met allemaal dezelfde toeristische winkeltjes. Vanuit Wilhelmshaven zoeken we naar een overnachtingsplaats en komen uiteindelijk terecht bij een plekje aan de Weser in Dedesdorf. Het was weer een mooie dag, morgen wordt er regen voorspeld dus dat word een dagje shoppen in Bremen.

Dag 16 (2 september) Dedesdorf – Bremen – Grossenkneten 95 km.

Vandaag staat een dagje shopping centre op het programma dus reizen we af naar waterfront in Bremen. Na een succesvolle dag voor Karin sluiten we daar af met en diner in de fastfood corner en rijden naar Grossenkneten om te overnachten.

Dag 17 (3 september) Grossenkneten – Cloppenburg 32 km.

Vandaag gaan we naar Cloppenburg, we zijn er al op tijd en ondanks dat het een leuk stadje is zijn we er na een middag al uitgekeken. We gaan terug naar de camper, drinken daar een borrel en we halen op de hoek een pizza. Morgen naar Nederland.

Dag 18 (4 september) Cloppenburg – Groningen 192 km.

Vandaag vertrekken we naar Groningen, morgen heeft Karin haar introductiedag op school. We kopen eerst nog aardbeien en yoghurt voor het ontbijt bij de Edeka en halen bij de bakker broodjes voor onderweg. Na het ontbijt starten we de navigatie, die staat nog steeds op “snelwegen vermijden” maar die heeft nogal wat problemen met een wegopbreking in de stad en we rijden nog drie extra rondjes door Cloppenburg. Rond één uur roepen de broodjes ons en we stoppen op een parkeerplaats, net wanneer we zijn uitgegeten begint het te regenen, tijd om verder te rijden. Een dik half uur later rijden we het Groninger land binnen. We besluiten een rondje Oldambtmeer te doen en sluiten dat tochtje af met een drankje in Blauwestad. Via Jumbo Euroborg en Friet van Piet rijden we naar de camperplaats in Kardinge waar we ons eten naar binnen werken.

Dag 19 (5 september) Groningen – Zuidbroek 74 km.

Om 7 uur gaat de wekker, Karin heeft vandaag haar introductiedag op de Hanzehogeschool. Roderick brengt Karin en haar collega Hilda met de camper naar school toe, daarna gaat hij terug naar de camperplek in Kardinge en ruimt de camper alvast wat op. Rond de middag begint zijn maag te knorren, hij rijdt naar restaurant de ringweg om belegde broodjes te halen, maakt een tussenstop bij de Euroborg om te fanshoppen en rijdt naar het stadspark om de broodjes te verorberen. Na een rondje park met de honden belt Karin dat ze opgehaald mag worden. We zetten Hilda af bij haar auto in Kardinge en gaan naar Zuidbroek, daar zit een camperplaats bij de haven. We halen Chinees en drinken buiten nog een kop koffie. Nu een borrel en morgen weer naar huis.

Dag 20 (6 september) Zuidbroek – Borger 43 km

Totaal gereden km’s: 3257

Polarsteps (Nederland?Duitsland)

https://www.polarsteps.com/RoderickVeuger/2350478-noordzeekust