post

2013 Noorwegen

Dag 1 “De lange heenreis”

Op Zondag vroeg uit de veren! Dat is wel een dingetje. Roderick werkt natuurlijk tot een uur of zes in de ochtend en om dan de wekker op acht uur te zetten is bijna gekkenwerk. We spreken af dat ik begin met rijden en dat Ro in de camper kan slapen. Dit blijkt achteraf tegen dovenmansoren, had ik kunnen weten. Hij stond om acht uur naast z’n bed, is vrolijk onder de douche door gerend en fris en fruitig al toeterend achter het stuur gaan zitten wachten op de vrouw. Om half tien rijden we. Verse koffie in de hand en blij dat we eindelijk na vier jaar weer eens écht op vakantie gaan.

Het is mooi rustig op de weg en we kunnen stevig doorrijden. Alhoewel, stevig. We komen erachter dat we het ‘ducatoprobleem’ ook onder de leden hebben. De vijfde versnelling loopt eruit als je het gas loslaat. Dus….óf geen gas loslaten, óf niet in de vijf rijden. Klein smetje op de reis en we besluiten voor morgen hulptroepen in te schakelen. Na enige oefening is er mee om te gaan en we kunnen dus lekker doorrijden zoals ik al zei. Onderweg ontbijten we in Duitsland en later op de dag snacken we her en der. Veel koffie in elk geval, al is meer dan de helft ondermaats. Maar het is cafeïne en daar doen we het goed op, Ro sowieso want die rijdt de dag zonder probleem vol. Mooi op tijd bij de boot! 19:00 om precies te zijn. 20:45 is de afvaart. Ro laat de hondjes en zichzelf even uit in de mooie en drukke haven.

Tja, en dan zit je op de boot. Een minicruiseschip. Restaurants, winkels, gokhal, bank, alles is er. We mogen niet in de camper blijven en zijn dus ook verplicht om daar te vertoeven. We hadden al besloten om op de boot te eten en komen bij ‘Catch me if you can’ terecht, inderdaad vernoemt naar de film. Een buffetrestaurant waar je voor 550 NK onbeperkt eet en drinkt met twee personen. Achteraf niet nodig, want het is stormachtig op zee en ook al is het normaal geen probleem, beide krijgen we last van misselijkheid op de maag na een uur of twee. Het voelt als enorme turbulentie met vrije val en trillingen aan één stuk door. Ook hoor je al het servies in het restaurant steeds rammelen. Geen ontkomen aan. Ineens begrijpen we waarom meer dan de helft van de honderden passagiers overal ligt te slapen. Zelfs in slaapzakken op de grond. Behalve de Noren zelf, die maken er een feestje van en drinken onbeperkt to ze er bij neervallen. Achteraf horen we van *Peter dat ze er een uitje van maken om sigaretten en drank in te slaan op de boot. Retourtje en ondertussen onbeperkt aan de zuip. Zo goedkoop drinken ze thuis niet. Grappig verhaal. Wij hebben in elk geval het laatste uur tegen elkaar aangelegen en gewacht tot we eindelijk weer in de camper mochten. Daar aangekomen waren de hondjes trouwens blij en ontspannen. Geen last van de reis in elk geval.

Gauw naar de camperplek en slapen. Helemaal klaar met vandaag, allebei. Gelukkig is plek vlakbij en pas de volgende zullen we zien hoe mooi de plek is. 1:00 is familie Veuger out!

*Peter Kirchhof is een Nederlands/Noorse vriend/kennis en al vóór de vakantie heeft Ro contact met hem over tips en trucs in Noorwegen. Hij woont in Kristiansand, de stad waar we aanmeren. Deze avond is Ro met hem aan het smsen en ze spreken morgen om 9:00 af om naar de garage te gaan. Wat lief en gastvrij van Peter. Maar zo kennen we hem ook, is het niet via onszelf dan wel door al z’n vrienden in Nederland die wij ook kennen.

Dag 2 ‘Onnodig kilometervreten’

Vanochtend staan we vroeg naast ons bedje. Om 9 uur komt Peter en we gaan kijken of we iets kunnen doen aan onze 5e versnelling. We zetten een kopje koffie en gaan eerst even kletsen over het wonen in Noorwegen, wat een leuke verhalen heeft Peter. Wat een ander land. Tegelijkertijd hebben we inside-information, want van hem horen we dat de brandstofprijzen op Zondag en Maandag lager zijn. Raar maar waar. Vandaag dus ook nog tanken. Een tijdje later rijden we achter hem aan naar een camper/caravandealer die ons weer verwijst naar een servicegarage een minuut verderop. En service dat was het. Gekeken en oké bevonden. Zo handig dat Peter er nog bij was. In het Noors deed hij het woord en wisten wij meteen wat er aan de hand was. Olie was goed en niet nodig, en verder kan het rijden op dit moment geen kwaad. In de vier in elk geval niet boven de 80 en ons wordt verteld dat we dat sowieso niet veel gaan halen in Noorwegen. Weinig tot geen snelwegen.

We nemen met een goede fles Maallust afscheid van Peter, ongeopend bedoel ik dan en krijgen nog een tip mee voor nu. Een hoogtepunt boven de stad in de bergen van Kristiansand. Dat gaan we doen. En Peter, onwijs bedankt!

Eenmaal boven is er geen woord van gelogen, wat een mooie plek. We besluiten broodjes af te bakken en koffie te zetten. Hier kunnen we wel even blijven staan. Paar mooie plaatjes geschoten en filmpje gedraaid natuurlijk. Tijdens de lunch kijken we naar de planning van de dag. De planning is Mandal en Lindesnes aanhouden. Op die manier komen we langs de kust en zien we de kleinere fjorden plaats maken voor de grotere. Ook heeft Ro via het forum diezelfde tips uitgeprint. Onnodig om uit te leggen hoe het kan dat zijn nieuwsgierigheid ervoor gezorgd heeft dat we enorm omgereden zijn. Lees, héél ver heen en datzelfde stuk weer hééélemaal terug. Maar met een korte tussenstop bij de plaatselijke ‘Kiwi’ (supermarkt) komen we uiteindelijk aan in Lindesnes. Een schiereiland wat een natuurlijk scheiding vormt tussen de kleine en de grotere fjorden. Ook komen hier Skagerrak en de Noordzee samen wat kan zorgen voor flink wat natuurgeweld aan de kust. Trouwens een onnatuurlijke stilte schijnt ook voor te komen. In elk geval is het hoogtepunt van deze plek de traditioneel rood met witte vuurtoren. Hier staan we dan ook met ons campertje en brengen we de nacht door. En volgens mij hebben de zeeën vandaag gekozen voor ruzie. Het gaat behoorlijk tekeer. Wij vinden dat wel lekker. Kun je goed op slapen. We hebben zojuist in de camper gegeten, gaan straks nog even de route voor morgen uitstippelen en dan naar bed. Allebei best moe en morgen weer een dag!

Dag 3 ‘Begin de dag met een wandeling’

Zoals gewoonlijk ging om 8 uur het wekkertje en stond Ro al vrij snel naast het bed. Ik niet. Ik ben van de snoozemomenten. Zo lang mogelijk blijven liggen. Als Ro gedoucht is begin ik me uit te rekken. Wat een mooi weer. Dat beloofd wat.

Na de ochtendcruesli met yoghurt gaan we naar buiten, op zoek naar een cache! Hemelsbreed kan ‘ie dichtbij liggen, je kan hier ook omhoog, en dat blijkt een behoorlijke klim. Apetrots op ons oude baasje Barto, die huppelt van steen naar steen en kijkt zo nu en dan achterom, “kom je nog?” Eenmaal boven heeft Ro de cache redelijk snel te pakken. We kunnen gaan afdalen. Meteen merk ik dat ik verkeerde schoenen aan heb en ga eerst naar de camper om ze te wisselen. De vuurtoren ziet er namelijk ook nogal hooggelegen uit. Beneden aan de voet van de berg waar de vuurtoren op staat wordt entree gevraagd, dit vanwege een paar musea over het stukje geschiedenis vanuit de oorlog. De Britten hebben hier een Duits vrachtschip gebombardeerd niet wetende dat er 1000 Russische krijgsgevangen op zaten. Een naar stukje geschiedenis. Wij gaan de vuurtoren beklimmen en dat ‘wij’ komt voornamelijk uit het feit dat ik bij de vuurtoren aangekomen,  zag dat het een klein klimmetje bleek te zijn. Dat doe ik ook wel even. En zo geschiede, voor het eerst waag ik me aan zo’n klim. Tijd voor koffie! Na een souveniertje gekocht te hebben gaan we richting de camper. Op naar de volgende bestemming.

In Spangereid gaan we de camper verzorgen. Dit houdt in dat we diesel en water gaan tanken en het toilet gaan legen. Niet dat we er al doorheen waren, maar je weet nooit waar we terecht komen en we houden het graag bij als het toch in de buurt is. Hierna is onze eindbestemming en slaapplaats Flekkefjord. We stellen de navigatie in en gaan met die banaan.

Wat weer een schitterende route door de bergen en langs de fjorden. We genieten enorm van de omgeving. Ook is het heerlijk weer, alles ziet er prachtig uit onder de warme zon. Onderweg komen we nog door een klein stadje, Lyngdal. We besluiten even uit te stappen en van het zonnetje te genieten. Horeca is er helaas niet echt, dus eten we een broodje braadworst en doen tot slot nog wat boodschappen voor vanavond. Boodschappen zijn hier ontzettend duur. Alles eigenlijk. Ik denk dat de meeste zaken minstens een keer zo duur zijn als bij ons. Uit eten gaan is dus niet elke dag een welkome optie. We zouden best kunnen, maar de goedkoopste pizza is 25 euro bijvoorbeeld, dat is vooraf al wat minder leuk ofzo. We hebben nu voor de tweede keer in de camper gegeten en dat is prima.

Wat vandaag lekker was, is dat we mooi op tijd op de plek stonden en heerlijk buiten hebben gezeten. We staan in de haven en hebben op een trap gezeten met borrel en chips. Heerlijk om de zon zijn warmte te voelen verliezen met het verstrijken van de tijd. Toen het wat frisser werd hebben we binnen gegeten en zitten nu lekker in de camper het avondritueel te volgen. Filmpjes, foto’s en dergelijke op de harde schijf, stukje schrijven en route voor morgen uitstippelen. Het was weer een mooie dag, met een pluim voor Barto, wat heeft die het goed volgehouden vandaag. Hij heeft de hele haven ook in z’n eentje verkend en had nog energie over om de eendjes te pakken en achter het vrouwtje aan te rennen. Heerlijk!

Dag 4 ‘Schipper mag ik overvaren?’

Vanmorgen kwamen we iets later op gang dan normaal. Wel de wekker om acht uur, maar alles iets relaxter denk ik. We reden in elk geval wat later. Desalnietemin is er dan nog genoeg dag over. Vandaag gaan we iets meer rijden om morgen op tijd bij de *‘preekstoel’ te kunnen zijn. Daarvoor moeten we iets meer kilometers overbruggen en we besluiten daarom iets grotere wegen te nemen. Dat heeft een ander voordeel. Je ziet veel meer stadjes.

Het eerste stadje dient zich net rond lunchtijd aan. Egersund! Een gezellig stadje met kleine straatjes en winkeltjes. Ook komen we bij een terrasje met voldoende zon, want daar moeten we van genieten zolang die er is. We eten een broodje en een enorme tompouce met koffie. We konden niet kiezen, dan maar allebei. Al heb je hier meteen een rekening waarvoor je bij ons een diner krijgt. Niet over nadenken, we gaan er niet telkens op letten. Genieten!

Een uurtje later rijden we weer. De omgeving is lichtelijk veranderd. Hogere bergen en meer rots. Ook zijn de fjorden oneindig groot. Met dit mooie weer zien die grote spiegels er indrukwekkend uit. We zeggen het vaak hardop. Wat mooi…

Rond een uur of twee komen we bij de volgende stop. Stavanger. Een grote stad met veel bekende winkels en veel terrassen. Hier willen we graag even rond kijken. We zetten de camper in de haven en beginnen op een terrasje. En verdorie, het gebeurd toch, Ro neemt geen biertje. Hij wil geen tien euro betalen voor een biertje en ik begrijp het maar het is ook jammer. Veel dingen zijn niet meer om van te genieten als je die prijzen niet gewend bent. Ik merk het ook met het shoppen. Bij H&M koop ik een bodymist omdat ik er in Nederland geen kan vinden en bij NewYorker koop ik een shirtje omdat die in verhouding nog betaalbaar was maar nog steeds 5 euro duurder dan in Euro’s. Grappig, ik dacht eerder dat je aan de kaartjes van bijvoorbeeld Esprit, Only, NewYorker kon zien wat de koersen zijn, je weet wel, alle vlaggetjes op het prijskaartje met hun eigen valuta. Nou niet dus, de prijzen verschillen dus echt. Ik zie de prijzen in euro’s en Noorse kronen en weet meteen wat ik ‘teveel’ betaal. Maar genoeg gezeurd daarover, we zijn hier ook voor heel veel andere dingen en zijn nog steeds positief onder de indruk van Noorwegen.

Na het ‘shoppen’ gaan we richting camperplek. Daarvoor moeten we met een veerboot overvaren naar Tau. Dit duurt ongeveer een half uurtje en is een leuke afwisseling. Bij de ‘preekstoel’ kunnen we niet staan dus rijden we iets verder door en gaan morgen weer een tikkie terug. De plek die we hadden uitgezocht is ten eerste moeilijk te vinden en vervolgens na het vinden onbereikbaar. Dan maar een andere plek in Forsend en die blijkt ontzettend leuk. Er staan nog een aantal campers en er zijn een groot aantal stenen picknickbanken waar iedereen gezellig zit te borrelen en eten. Dat gaan wij ook doen. Ons kopje koffie na het eten drinken we op een rots voor de camper die uitzicht biedt over het grote fjord waar we aan staan. Do I need to say more….
Morgen weer een dag.

*‘Preikestolen’ een enorm stenen plateau op twee uur klimmen met een adembenemend uitzicht.

Dag 5 ‘Afzien’

Vanmorgen op tijd wakker om fris en fruitig aan de dag te beginnen. Een dag die achteraf gezien ook optimaal moest beginnen, we hadden namelijk op dat moment nog geen weet van de enorme prestatie die we gingen leveren.

Laat ik bij het begin beginnen. Om ongeveer elf uur stonden we onder aan de berg waarop de Preikestolen te vinden is. De instructies staan op een groot bord aan het begin van het pad. Wandelschoenen aan, honden aan de riem, twee uur op en twee uur af. Prima, niets wat we nog niet wisten, we kunnen beginnen.

Het is maar goed dat we alles van te voren niet wisten. Wat een klim! Alles over rotsen en Kliffen. Echt klimmen alsof we berggeiten zijn, niet normaal. Soms een stuk met een houten looppad, door mensenhanden gemaakt, vervolgens weer puur natuur. We lopen hele stukken over flauwe watervallen naar boven, kleine stroompjes zijn nog aanwezig. Op driekwart van de tocht vergissen we ons nog eens in de benamingen van de routes en nemen de zwaarste, via rotsen en over de berg wel te verstaan. Het moge  duidelijk zijn dat het niet onze eerste keus was. Wat een eervolle vermelding waard is, zijn de hondjes. Ze waren mee! Zes en een half uur hebben we geklommen en afgedaald en beide hebben alles gelopen. Helemaal ons oude baasje Barto! Apetrots! Het was een enorme ervaring, alleen bovenop het plateau stond zoveel wind! Niet normaal. We zijn er niet langer gebleven dan nodig. Toen we met de afdaling begonnen en een aantal mensen volgden, zagen we ook pas de ‘makkelijke’ route. Voor ons een welkome afwisseling, andere route terug;) Uiteindelijk werd het steeds zwaarder en toen we beneden waren had ondergetekende geen energie meer in de benen. Toch blij dat ik het gedaan heb, geen twijfel.

Vanwege de vermoeidheid hebben we meteen een camperplek opgezocht op een paar kilometer afstand. Lekker onderuit. Daarnaast was het ook al bijna zes uur toen we daar vertrokken, hoog tijd om op plek te gaan. Ro heeft op de camperplek nog even de moeite genomen om te kijken naar iets waar we eten konden halen. Hij kwam met een pizzakaartje terug. Te ver om weer terug te lopen, dus hebben we lekker laten bezorgen. Kost tien euro, maar dan heb je ook wat.

Moe maar voldaan schrijven we onze stukjes en legen de camera’s. Straks de planning voor morgen. Er is a.s. weekend een traditionele weekend in Bergen met veel eten en goederen uit Noorwegen. Dat lijkt ons sowieso leuk om mee te maken. Morgen maar een tikkie die kant op. Voor nu, op tijd naar bed.

Dag 6 ‘It’s raining cats & dogs’

Gatsiedarrie. Dat kan dus ook. Wakker worden met regen en onweer en hetzelfde weer nu nog steeds op je dakje krijgen. Misschien twee keer een opklarinkje, maar dan houdt het wel op. Zelf hebben we het vermoeden dat de hoogte waarop we zitten ook van invloed is. Minder leuk is het als je leest op facebook en twitter dat het in NL stralend mooi weer is. Maar bij ons in de camper werken we met halfvolle glazen, dus vandaag gaan we kilometers maken. Even een stukje opschieten. Noorwegen is zo groot, geen overbodige luxe als je zoveel op het programma hebt staan.

We starten mooi op tijd met als einddoel het natuurreservaat Hardangervidda. Het gebied met de grootste kans op een persoonlijke ontmoeting met een rendier. Verder is het een prachtig stuk natuur en we moeten nog even uitvogelen wat we er gaan doen.

Onderweg komen we veel leuke plaatsen tegen maar het is sowieso de bedoeling via de ‘zalmstudio’ te gaan in Suldal, daar zie je de zalmen tegen de stroming opzwemmen via een raam, maar die was gesloten! Jammer! Hierdoor zijn we vrij laat aan de lunch toe, we wilden in de camper pizza van gisteren gaan eten, maar we spotten een gezellig ‘cafe’ wat hier meer weg heeft van een restaurantje. Geheel tegen de planning in eten we er een Noorse lunch. Alhoewel, ik eet een Noors twaalfuurtje en Ro Noorse kost. Het heet ‘steikt comle’. Gisteren hadden ze deegballen met kruiden en suiker en…..(?)op het menu. Die worden gekookt met wortelen, zoete aardappel en worst etc. Vandaag gaan die deegballen in stukken en wordt alles gebakken in de pan. Dat is het dus….ongeveer. En Ro vond het lekker, het idee van een plaatselijk gerecht heeft bij hem altijd een streepje voor. Voor ons was dit een leuke stop op deze druilerige dag. De hondjes zijn vandaag voornamelijk in de camper maar zijn nog steeds moe van gisteren volgens mij. Ik doe ook van boven tot onder pijn. Vroeg al aan Ro of honden ook spierpijn kunnen hebben, zo ja, arme hondjes.

We vervolgens onze weg en komen aan het einde van de middag aan in Odda. Een plaatsje in het reservaat. We staan op een dure camperplek, maar hadden geen zin om nog verder te kijken na zo’n lange rit. Kr150,= per nacht, dat is E18.62 Maar goed, we staan wel mooi. Het regent nog steeds en het lijkt erop dat het vandaag ook niet meer stopt. Morgen zou het beter zijn! We duimen.

Dag 7 ‘Vallend water’

Vanmorgen stonden we op met, echt waar, regen. Een half uurtje later was het droog en dat bleef het de rest van de dag! Gelukkig! We hadden gisteren toen we hier heen reden een paar watervallen overgeslagen vanwege het weer en nu we aan een nieuwe dag wilden beginnen hadden we toch een beetje spijt. Helemaal toen we lazen dat het ging om twee watervallen met allebei een nr.1 notering. De hoogste en de ruigste van Noorwegen. Kan ons het schelen, we gaan terug. Kost een halve dag, maar dan heb je ook wat.

En inderdaad, geweldig om van dichtbij te zien. Eerst de låtefoss 165m hoog en de ruigste, daarna de langfoss 612m hoog en de hoogste. Beide goed te bereiken omdat ze langs de weg liggen. Voor de gelegenheid een parking met souvenirkiosk neergezet. Keurig geregeld en de watervallen kun je niet beschrijven, dat moet je zien en horen. Oorverdovend geweld door neerstortend water wat gepaard gaat met een natte, mistige spray en wind. Het staat op camera, maar zelfs dan zal het tekort schieten, dat weet ik nu al.

Blij dat we nog zijn teruggereden gaan we halverwege de dag richting de uiteindelijk geplande bestemming. Een stuk hoger ligt Voss en om daar te komen kun je alleen maar een schitterende natuurweg nemen, we mogen niet klagen, zelfs het twee tot drie keer rijden van een gedeelte van deze route heeft ons niet verveeld, sterker nog, soms twijfel je of je er al wel langs bent gekomen. Tijdens de lunch stoppen we bij een ‘cafe’ op een geweldige camping aan een fjord. We eten Fish&chips en zalm met aardappeltjes. Heerlijk, vanavond in de camper maar gewoon een broodje. Ergens halverwege de route is er een aantal kilometers veel fruitteelt te vinden. Appels, pruimen en peren. De weg staat bekend om z’n fruitstalletjes met vers fruit langs de weg. Natuurlijk kopen wij ook heerlijk ‘Opal’pruimen en appels.

Door een verkeerde afslag rijden we eerder dan gepland een brug over en tunnel in, die we voor morgen in de planning hadden. Een snelle berekening geeft de doorslag, we rijden door. Misschien kunnen we daardoor ergens anders weer wat tijd besteden. Twee weken is best kort voor zo’n mooi, maar vooral groot land. Einddoel wordt dus Voss.

En wat leuk, het is een sportief stadje. We staan naast een groot fjord waar ze de hele avond aan het parachutespringen zijn. Oftewel, ze springen hoog boven ons uit vliegtuigjes en komen even later voor onze neus aan de grond. Toen we aankwamen waren ze aan het parasailen, maar dat was snel voorbij. Leuk om dat allemaal van dichtbij mee te maken. Tijdens het eten nog menig parachute zien landen. De deur staat nu nog open, het is heerlijk buiten, net te koud om buiten te zitten. Maar we zijn wel bijna de hele avond buiten geweest. Fijn vakantiegevoel. En uiteraard weer zin in morgen.

Dag 8 ‘Kedengedeng’

Vanmorgen gingen we meteen een korte wandeling maken vanuit de camper voor we op pad gingen. We moesten nog een bezoek aan de kerk brengen en er lag een cache bij de kerk. Ondanks dat het tweede wat onchristelijk klinkt is dat wel gelukt en was de kerk gesloten, op Zondag! Maar goed, het blijven aparte exemplaren met al dat hout, dus toch de moeite waard.

Alsof het zo moet zijn op deze dag, hadden we ook nog het kleinste kerkje van Noorwegen op de route liggen. Daar aangekomen was ook dit kerkje gesloten en bleek zelfs in winterstop te staan. Normaal betaal je entree voor de acht vierkante meter. Alles wat commercieel wordt vinden wij iets minder leuk. Toch was ook dit iets wat je meegepikt moet hebben.

Op naar Flåm, een toeristische trekpleister. Deze plaats staat in het teken van de Flåmexpress, een ouderwets treintje wat de verbinding legt tussen het dal en het station op dik 800mtr. hoogte. Van daaruit kun je weer een trein nemen naar Bergen, de provinciehoofdstad. Wij betalen even E100,= (*Kuch!) voor twee retourtjes en houden onszelf voor dat we dit de hele vakantie al wilden doen. Het is zeker de moeite waard maar heeft een beetje het Disneygehalte. Een stem uit de speakers die in alle talen aan je uitlegt wat je links of rechts gaat zien. Ook zijn de vele souvenirwinkeltjes, restaurantjes en kiosken aan het begin en einde van de rit een teken van een toeristische goudmijn. Het wordt bevestigd door de vele tourbussen op de parkeerplaats en de horden japanners die rondrennen. En dan overdrijf ik niet. Tijdens de treinrit kun je halverwege even uit de trein bij een waterval om foto’s te maken. Alle Japanners massaal op dat platform foto’s van elkaar maken met waterval op de achtergrond. En helemaal hilarisch is de manier waarop ze foto’s maken, grote camera’s met groothoeklenzen of zelfs Ipads! Leuk om te zien. Eenmaal weer terug van de treinrit lopen we nog rond op het grote terrein. We spotten een bierbrouwerij. Leuk! Eigenlijk een soort van Maallust qua idee. Ro doet een proeverijtje, koste wat ‘t kost. Vandaag kan ons dat even niets schelen. Tijdens dit kroegbezoek doe ik nog even een rondje souvenirwinkels en ach ja, toe maar, ook maar een zak euro’s leeggegooid. Zijn nu toch bezig. Toch gaan we voldaan op zoek naar een camperplek voor de avond. Het was weer een leuke dag.

Al zoekende naar een geschikte plek doen we bij toeval twee toeristische trekkers, een vergezicht vanaf een hoge berg en nog iets hoger een groot houten gevaarte met een glazen wand waarbij je het gevoel hebt dat je boven het dal staat, met hoogtevrees geen aanrader. Doordat we op deze manier ineens op de toppen van de bergen rijden, hebben we beide het idee om hier ergens te overnachten. Bij de start van een bergwandeling spotten we een parkeerplaats en gaan staan. Wie doet ons wat. We hebben net nog een klein hapje gegeten en gaan straks weer lekker onder de wol, zo hoog in Noorwegen. (ong.1300 mtr.) Morgen weer een dag!

Dag 9 ‘Daar boven in de bergen’

Vanmorgen werden we wakker van de stilte. We stonden natuurlijk hoog en alleen. Heerlijk. We vielen ook met onze neus in de boter, want toen we wegreden klommen we nog steeds en het was een prachtig stuk natuur. Zo anders als wat we gezien hadden tot nu toe. Een soort steppen van rotsen, stukjes sneeuw en kleine meertjes. Het was er ook koud. Pas na een hele poos begonnen we aan de afdaling en we vonden het een welkome afwisseling op de afgelopen ritten. Tijdens de afdaling hadden we ook nog een ontmoeting met de plaatselijke koeien en schapen. Die lopen hier boven overal rond en we rijden ook regelmatig over een wildrooster. Soms echt even remmen, want vooral de schaapjes liggen graag in de bermen langs de weg. Super leuk!

Ro had wat punten in de navigatie gezet maar het wil vandaag niet zo lukken. Allereerst was het zalmcentrum gesloten, dit keer stond er wel in het boekje dat je in september dagelijks heen kan, erg jammer. Was hetzelfde idee als een paar dagen terug, de trek van de zalmen in beeld. Misschien komen we er de komende dagen nog weer langs. Verder zijn we het houten kerkje in Vik misgelopen. Beide niet gezien. Omdat je in de meeste fjorden met de boot naar de andere kant gaat, zitten we al gauw aan de ‘verkeerde’ kant en kunnen het kerkje wel op onze buik schrijven. Ro gaat eerst even checken wat we vandaag dan wel gaan zien! Het plaatsje Balestrand valt hem ook tegen, je hebt er uitzicht over het hele fjord en Ro vind dan dat je ook hoog moet staan. Nu zaten we op een bankje aan het enorme fjord en ik kon kijken zover als ik wilde, een mooi totaalplaatje van het Fjord, schitterend. Volgens Ro doe je dat toch het best vanaf grote hoogte. Oké, wat gaan we nu doen?

We gaan eerst de natuurroute (nr.13) vervolgen en het eindpunt, een gletsjer, proberen te bereiken. Dat is voor vandaag waarschijnlijk teveel, maar logistiek zitten we midden in het Sognefjord en dat houdt in dat we steeds op die boten terecht komen. Op zich geen ramp, maar je moet er steeds voor betalen. Ro geeft aan dat omrijden qua diesel soms nog duurder is, maar in dit geval moeten we die kant ook op voor de bezienswaardigheden. Onderweg rijden we soms weer enorme stukken omhoog en zien ook weer menig schaapje en koetje langs de kant. Rond een uur of zes willen we op stok en beginnen uit te kijken naar een plekje. Die rijden we voorbij in Vassenden, een plek met picknickbankjes en aan het Jolstravatnet, een groot water. We gaan nog even buiten borrelen en vinden het een ‘vieze’ plek. Veel troep van bbq’s e.d. Het is dat we zo naar binnen gaan, anders waren we vast doorgereden. Het haalt behoorlijk wat van de charme weg, die troep. We hebben beiden sterk het gevoel dat het de Noorse bevolking zelf is die dat gedaan heeft, onbegrijpelijk. Maar goed. Het blijft buiten dat een mooi plekje.

We hebben laat gegeten, de aardappelen wilden niet gaar worden;) We aten vers gekookte aardappelen met bietjes en hachee uit blik. Hadden we zin in. Nu straks weer lekker slapie doen. De dagen zijn lang genoeg zo.

Dag 10 ‘Oud en koud’

Vandaag weer een leuke, drukke dag gehad. Aangezien we gisteren een beetje achter de feiten aanliepen, moest er vandaag hard gewerkt worden. We begonnen aan de mooie rit naar het informatiecentrum ‘Jostedalsbreen National park’ in Oppstryn. Daar kunnen ze ons alles vertellen over de vele gletsjers die daar in de buurt liggen. Geen overbodige luxe, want er blijkt behoorlijk wat verschil te zitten tussen de loopafstanden en hoe dicht je vervolgens bij het eeuwenoude ijs staat.

De rit erheen valt voornamelijk op door het ‘blauwe’ water wat we in elk stuk water of rivier zien. Een bijna lichtgevende, turquoise kleur. Ergens hebben we gelezen dat dit komt door een algensoort, maar ik kan het even niet weer vinden. Het water is brandschoon in elk geval.

Bij het centrum aangekomen worden we geadviseerd de Bødalsbreen (1 uur heen, 1 uur terug en op honderd meter afstand van de gletsjer) of de Briksdalsbreen (45 min. heen en 45 min. terug en op 200 meter van de gletsjer) te doen. Vanwege mijn aanhoudende blessure besluiten we de Briksdalsbreen te doen. Hier naartoe zijn ook paden aangelegd en je kunt zelfs met een soort jeep naar boven en beneden. De beste optie.

Helaas moeten we om daar te komen een behoorlijk stuk terug van waar we vandaan komen. Maar zoals ik al eerder zei, hier is dat geen vervelende situatie, het is maar een paar keer dat je iets denkt te herkennen van de vorige keer. We komen voor de tweede keer door Olden en zien voor de tweede keer het enorme cruiseschip wat hier is aangemeerd en zijn passagiers massaal uitgespuugd heeft in het kleine dorpje. Duizenden toeristen op zoek naar fotomomenten en koopjes. Al zul je dat laatste niet zo gauw vinden in Noorwegen. We filmen het spektakel om het spektakel en gaan gauw weer verder.

Bij de voet van de Briksdalsbreen wapenen we ons met drinken, wandelschoenen en wandelstokken zodat we goed voorbereid kunnen beginnen. Het is een eitje vergeleken bij de Preikestolen, alleen breekt mijn conditie me op. Ik heb ontzettend moeite met het klimmen en m’n slapen kloppen van de inspanning. Ik loop door in de hoop snel de cadans te vinden. Na een tijdje loop ook ik lekker in de zon naar boven. Onderweg worden we met bordjes op de hoogte gehouden van de leeftijd van de gletsjer en zien op een bepaald punt dat er in 1920 nog gletsjer was daar, schokkend als je bedenkt dat we meer dan een kilometer van de gletsjer waren. Een kilometer in minder dan een eeuw verdwenen, foetsie. Maar we lopen wel door een prachtig schoon stuk landschap met halverwege een kudde geitjes die enthousiast met ons meelopen. Inmiddels weten we dat veel dieren met de honden meelopen. Laatst in een dierentuin liepen de alpaca’s ook met ons mee. Grappig.

Aangekomen bij de gletsjer overvalt je een enorme stilte en een vreemd gevoel dat dit ijs eeuwenoud is. Er drijven stukken in het water naast ons en dat is op de één of andere manier heel bijzonder. Het maakt je letterlijk, maar ook figuurlijk, klein. We lopen er een tijdje rond en maken veel foto’s, net als het water beneden is het ijs ook blauw, alsof er blauwe vloeistof inzit. We vertrekken als laatsten weer op weg naar beneden. Mooi hoor.

Naar alle waarschijnlijkheid mogen we op de parking overnachten, maar omdat we het niet zeker weten, stippelen we het plan voor morgen lichtjes uit, zodat we in die richting een plek voor de nacht kunnen vinden. Het wordt een parking aan het fjord bij Olden. Het cruiseschip is inmiddels vertrokken. We koken een potje en doen onze routineklusjes en gaan straks lekker onder de wol. Weer een fijne dag.

Dag 11 ‘Driving at the moon’

Wederom beloofd het een zonnige dag te worden als we opstaan. We treffen het ontzettend. Vandaag gaan we een stukje route doen via een ‘oude’ weg. Het werd eerder als doorgaande weg gebruikt maar daar is hij eigenlijk niet geschikt voor. Wat heet…..

We rijden door een maanlandschap van stenen, plassen en een minimum aan vegetatie. Maar zo mooi op z’n eigen manier. Roderick had van te voren een plek aangemerkt als tussenpunt, precies op dat weggetje. Er is namelijk halverwege een leuk hotel met regionale keuken en daar gaan we lunchen. Bovenaan de top van deze route wordt namelijk over een tijdje fanatiek geskied. Behalve een stoeltjeslift en dit hotel is er niets op deze route. Wij houden ervan. Maar lunch zei ik. Je zult het niet geloven maar ik at ‘reindeerstew’! Ro nam een Elgburger en zo aten we allebei behoorlijk regionaal. (Elg=eland) Het was ook een supergezellig ding. Toen er een bus Chinezen stopte zijn we nadat ons de bek openviel maar gauw verdergegaan met de tocht. Die Chinezen zijn best aardig, maar ze verstikken de omgeving waar ze zijn. Ze zijn ineens overal en gaan zelfs met het toilet op de foto. Zolang we er voor weg kunnen lopen is het wel grappig.

We vervolgen de route en maken het niet te laat vandaag. We stoppen in Lom. Hier zou je ook lekker kunnen eten bij een regionaal bekende kok, maar je kan niet kiezen wat je wilt eten en daar zien we vanaf. Het menu wat de chef in gedachten heeft bestaat uit voor ons bekende gerechten. We gaan dus ergens anders kijken. Dat geeft helaas ook niet zoveel keus. Doordat we in een toeristisch dorp zitten zijn het allemaal dezelfde eetgelegenheden. Zalm, gehaktballen en braadworsten in overvloed. Om nog een beetje uit de band te springen neemt Ro Elgkebab. Maar het is niet een supermaaltijd. Komt waarschijnlijk door vanmiddag, dat was uitermate geslaagd. Oh ja, de Elg en Reindeer smaken naar Lamsvlees. Niet helemaal mijn ding, maar je moet alles meegemaakt hebben toch?

We staan op een parking waarvan we niet helemaal zeker zijn van goedkeuring, maar we blijven gewoon staan. We zien wel. Ik doe dit stukje voor het eerst op de IPhone en niet op de Laptop. Valt niet tegen. Nog even een drankje en dan slapen.

Dag 12 ‘Hollanddag’

Achteraf de dag dat we veel met Nederland in contact kwamen door, inderdaad, Nederlanders. Gisteren hadden we besloten een broodje te eten bij de plaatselijke bakker. Een ultramodern gebouw in Noorse sferen met ‘open’ bakkerij. In het weekend staan ze in de rij voor het bijzonder lekkere brood. Dat wij zo goed op de hoogte zijn komt door het Nederlandse vrouwtje dat er werkt en al 7 jaar in Noorwegen woont. Toch leuk, zo kom je net iets meer te weten. Na het ontbijt buiten de deur gaan we beginnen aan de nr.55 van Lom naar Sogndal die schitterend moet zijn. En daar is weer geen woord van gelogen.

In het begin denken we dat het best wat spannender mag, maar al gauw veranderd het landschap en komen we hoger en hoger. Het hoogterecord wordt gebroken naar halverwege de 1400mtr. De Nederlanders die we gisteren ontmoet hebben rijden toevallig achter ons aan en we stoppen twee keer samen om de vergezichten vast te leggen. Na de tweede stop draaien zij om en gaan terug naar Lom. Als je voor de 11e keer in Noorwegen bent heb je andere wensen, zij komen voor de herfstkleuren dit keer. Wel krijgen we nog op het hart gedrukt dat we ontzettend blij mogen zijn met het weer. Dat realiseren we ons steeds meer inderdaad. We nemen hartelijk afscheid. Leuk!

Tijdens deze tocht komen we veel bussen tegen dit keer. Dat betekend sowieso dat het een bekende, mooie route is. Daarnaast zien we op één van de bussen ‘cruiseline service’ staan en weten meteen dat we straks ‘beneden’ weer een cruiseschip kunnen zien liggen. En inderdaad, twee stuks. Daarnaast zien we later op de route nog één. Wat een gevaartes en wat een mensen komen er van zo’n boot. We realiseren ons maar al te goed dat er als dorpje heel wat op je afkomt als er zo’n schip aanmeert. Dat moet je wel weten, anders ben je zo door je appelgebakjes heen. Tijdens het passeren van al die bussen met toeristen op de smalle weggetjes, moet je wel eens een tikkie terug om elkaar te passeren. Dit keer seint een bus dat hij een stukje achteruit gaat voor ons. En zo ontmoetten we onze volgende Hollander. Hij draait z’n raampje naar beneden: “Voor die Nederlanders doe ik nog wat!” *Grijns Ook hebben we vandaag twee Nederlandse campers gepasseerd, vaker dan ooit, dus
vanaf de buschauffeur bombarderen Ro en ik dit als ‘HollandDag’!

We komen aan bij het zalmcentre. Eindelijk krijg ik m’n trekkende zalmen te zien. En het is inderdaad de moeite waard. Enig minpuntje is dat het een nabootsing is. De zalmen zijn niet ‘wild’. Desalniettemin zijn ze indrukwekkend en groot! Mooi om te zien hoe ze stil liggen door te blijven bewegen in de stroming. Vlak voor ons wordt in het museum een OADbus gegidst, maar die zijn aan het eind en we kunnen dus niet stiekem aanschuiven. Het maakte de Hollanddag wel weer compleet.

Wat gaan we doen. Na wat wikken wegen besluiten we uiteindelijk Kristiansand in de navigatie te zetten en langzaamaan die kant op te gaan. Eigenlijk kun je doordat er weinig wegen zijn niet zo makkelijk een nieuwe route kiezen. Enige optie is bij Kvanndat de boot nemen en bij Utne erweer af. Dan rijden we aan de andere kant van het Sørfjord langs. Dat hebben we nog niet gezien. Het lijkt me allemaal wat ingewikkeld en we laten het op ons afkomen. Maar wonder boven wonder zegt het vrouwtje van de navigatie precies wat ik wil. Op de veerboot komen we erachter dat we toevallig de gewenste route nemen. Maar goed ook. Want onderweg stoppen we bij een Kro om wat te eten, één van de weinigen die open is aan deze kant, en wanneer we binnenstappen worden we verwelkomd in het Nederlands. Vreemd hoor, heel de vakantie geen Nederlander getroffen en vandaag de één na de ander. Maar ja, het is ook HollandDag natuurlijk, dan heb je dat. Dit vrouwtje is eigenaar van de Kro en woont hier al dik 35 jaar. Getrouwd met een Noor. Weer horen we leuke weetjes en feiten over Noorwegen. We drinken bij haar en de locals nog een bakje koffie en gaan weer op pad. We blijken 3 km van een camperplek te zitten. Hopen dat het wat is.

En het blijkt een schitterend plekje. Hier kunnen we rustig op stok. Wat weer een mooie dag met veel zonneschijn. Hier doen we het voor. Laatste loodjes helaas. Nog niet aan denken.

Dag 13 ‘Bijna vrijdag de 13e’

Vandaag gaan we helaas afdalen naar Kristiansand. Iets sneller dan afgelopen week bedacht, maar we kunnen onze creativiteit niet kwijt in verschillende routes en besluiten daarom het laatste stuk sneller te doen. Het gebrek aan wegen geeft ons dezelfde route als de heenreis. Dat is meteen de reden dat hier zoveel natuur is, weinig wegen, weinig mensen.

Wederom zien we toch weer een stukje Noorwegen wat we niet kennen als we een stukje doen wat wel nieuw voor ons is. Een soort Veluwe met vennen en dennen. Alleen meer bergen, dat dan weer wel.


Verder genieten we weer als altijd en zeggen nog tegen elkaar dat de uitzichten nog steeds niet vervelen. We eten onderweg nog bij een zeer afgelegen, maar smoordrukke Inn. Waarschijnlijk een soort sport/natuurhotel. Er lopen veel jongeren ala padvinder. Ro eet weer eens apart, hoe kan het ook anders. Rømmegrøt. Het is een soort pap waar rozijnen, kaneel en suiker over kan en veel mensen eten het om ons heen. Hij vind het niet vies, maar neemt het vast nooit weer! Ik at het andere Noorse gerecht wat je overal kan eten, de Kjøttkaker (Noorse gehaktballen met jus) met gekookte aardappelen en erwtenpuree.

Aan het einde van de dag breekt het zonnetje weer door. Heerlijk. Maar telkens als we een ‘bankje’ in de zon spotten is de zon wanneer we zitten weer weg. Flauw. Als we tijdens het vallen van de avond 16 km voor Kristiansand rijden gebeurd datgene wat ons bijna een stipnotering in de ‘vrijdag de 13e lijst’ bezorgd.

Ik zit net even op de telefoon te klooien en ineens: “Karin, kijk!!!!” Ro gaat volop de rem! Ik schrik maar volg meteen zijn vinger die naar rechtsvoor wijst. Daar staat ‘ie! Een eland! Hij wilde gaan oversteken maar bedacht zich gelukkig. We hadden al gehoord dat ze zelfs bij vrachtauto’s nog naar binnen komen vanwege hun hoogte. Maar wat uniek! We hadden Nederlanders gesproken die in elf jaar Noorwegen slechts één keer een stelletje gespot hadden. Ik buig voorover en zie hem het dennenbos weer inlopen. Wat een groot en imposant dier! Ik was zo blij! De hele vakantie zei ik al bij zo’n bord:” Ro, eindelijk gaan we rendieren zien!” Tegen beter weten in. De borden betekenen hier net zoveel als bij ons de ‘reeënborden’, je ziet ze zelden. Mazzel zo op de ‘laatste’ dag!

Nu staan we weer op de camperplek waar we de eerste nacht ook stonden en gaan morgen rond 18 uur met de boot. Hopelijk iets rustiger als toen. Beide niet zo fijn gehad op de boot. Het is in elk geval veel rustiger weer de afgelopen dagen. We zullen zien. Eerst lekker slapen.

Dag 14 ‘Varen over de woelige baren’

Nou, daar is ‘ie dan. Laatste dagje Noorwegen. Vandaag slapen we uit, voor zover we dat nog kunnen. We staan al in Kristiansand en hoeven pas rond 5en met de boot. Het toeval wil dat het strontweer is. Regen, regen en nog eens regen. Wat ons beide zorgen baard is het geweld wat we zien als we naar buiten kijken. De golven in de haven slaan tegen de rotsen alsof stormt. Hebben wij weer. De hele week mooi weer en nu wij met de boot moeten stormt ’t op zee.

Gelukkig blijft het op de boot behoorlijk rustig. Het helpt ook dat het nog licht is. Maar we hebben veel momenten vergeleken en we hadden de heenreis echt rotweer. Het is veel kalmer vandaag. Het is zelfs zo dat we verrast zijn als we al naar de camper terug moeten. Huh? Dat is snel. Op de boot nog wat inkopen gedaan en wat gegeten, dan vliegt de tijd dus.

Op dit moment rijden we nog door Denemarken. Ro wil graag even een stuk rijden vanwege de rust op de weg op dit tijdstip. We zitten natuurlijk nog met het versnellingsprobleem en daar heeft hij nu weinig tot geen last van zonder medeweggebruikers. We hebben net nog een burger gehaald bij de Mc Donalds, in Noorwegen geen mc tegengekomen, dus wel even zin in. Maar even afwachten wanneer Ro op stok wil, voor nu rijden we nog wel lekker…

Dag 15 ‘Aan alles komt een eind’

Het is gebeurd! Over! Klaar! Voor nu….

We zijn weer thuis! Vandaag nog in twijfel wat we zouden gaan doen. Als we een shopdag in Duitsland hadden kunnen regelen waren we daar nog, maar helaas, in Duitsland doen ze nauwelijks aan koopzondag. Dan maar huiswaarts.

En nu zitten we op de bank. De wasmachine draait en de tv staat op voetbal. Dat krijgt Ro ook nog op z’n dakje, een beste nederlaag voor Groningen. Je kunt het allemaal maar beter gehad hebben. Morgen hebben we een vrije dag! Precies…..het glas is halfvol. Heerlijke vakantie gehad en enorm genoten, van Noorwegen, en de tijd met elkaar! Dit gaat niet weer vier jaar duren voor we weggaan. No way! Het was geweldig!