20140712-200847-72527047.jpg

Zo zit je thuis, en zo heb je een droombaan. Natuurlijk is dat voor iedereen verschillend, maar ik ben toch wel met m’n kont in de boter gevallen.

Het is ook weer op z’n Karin’s gegaan hoor. Het was voor mij de duizendeneerste vacature die voorbij kwam binnen de (jeugd)zorg en ik kreeg steeds meer moeite met de afwijzingen. Mijn CV was een nutteloos A4tje naast alle ervaren en pas afgestudeerde medesollicitanten. Dus toen de plaatster van de facebookvacature naar mij toe kwam en vroeg of ik al gereageerd had, hoorde ik mezelf dingen zeggen die niet handig zijn. Op haar vraag; “Wat heb je dan?” Zei ik meteen; “Nou, niets!?” Maar de dingen die ik deed vond ze wel degelijk van belang. Ze zei niet meteen dat ik geen kans maakte. Sterker nog, ze noemde punten die voor mij positief konden zijn. Ze gaf me zo’n denkbeeldige trap onder de kont, niet geschoten is altijd mis, en waar wacht je op? Dat ik meteen naar huis ben gegaan en een sollicitatie heb geschreven. Ja inderdaad. Ze verdiend een grote ‘dankjewel!’

De rest is bekend en ik ben inmiddels een week aan het werk geweest. Wat een fijne baan. Moeilijke, maar dankbare cliënten. Jong ook. M’n eerste ‘puber’ poepluier is een feit en ik heb al ontzettend veel geleerd!

Nu heb ik ‘weekend’ en dat voelt toch anders dan vrij zijn omdat je geen baan hebt. Er gaat om de zoveel tijd een tevreden en voldaan gevoel door me heen. Ik ben blij!

*Ik werk nu als Agogisch begeleider op een groep met verstandelijk beperkte kinderen tot 18 jaar bij het Centrum psychiatrie en verstandelijke beperkingen van het GGZASSEN. Als ik blijf bevallen wordt en blijf ik een vaste invalkracht op die afdeling.

Ik zei al tegen m’n moeder, nog nooit heb ik een baan gezien die zo dicht bij mijn officiële opleiding ligt. MDGO AW. Agogisch werk dus. Toppie!!!

One thought on “Van loos naar werk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

acht − zes =