Er is veel aan de hand. Er gebeurd ook veel. Toen iemand vol verbazing hoorde dat ik het leven van me afschrijf en ook nog met iedereen deel, besefte ik dat het niet voor iedereen normaal is. Te begrijpen is. Waarom doe je dat, wil je dat? 

Ik doe het al acht jaar! Best lang. Het begon door m’n ‘ziekte’ en de helende werking van het opschrijven. Het delen. Ook het gevoel hebben dat je anderen helpt met hun eigen versie. En toen het beter met me ging, was ook de inspiratie minder. Ging ik minder schrijven. Er waren meer redenen voor het verzanden van de regelmaat waarin ik schreef. Maar daar ga ik nu niet dieper op in. Het zij zo. 

Vandaag de dag voel ik voornamelijk de drang om te schrijven als het slecht met me gaat, of wanneer er problemen met puber zijn. Het is zo fijn als het zwart op wit staat, dat kan ik niet uitleggen. Dan is het in m’n hoofd weer blanco. En natuurlijk kan dat ook op een notitieblok, opgeborgen in m’n nachtkastje. Maar ik heb er geen problemen mee, ik deel graag. In de wetenschap dat iemand er misschien iets uithaalt waar ze iets aan hebben, of het gevoel hebben dat ze niet alleen staan in…..noem maar iets. 

Ik merk wel dat de lezers dichterbij komen. Door social media komen linkjes van logjes bij iedereen voorbij. Ook in je naaste omgeving. Toen ik begon had ik na een tijdje enorm veel vaste lezers, maar ik kende er niemand van. Een paar misschien, waaronder m’n eigen moeder. Je bouwde je lezers op door je site op blogverzamelsite’s te zetten of door je ratings bij Google te beïnvloeden. Maar uit m’n eigen woonplaats? Zelden. Heerlijk anoniem en toch zo open. Dat is dus anders nu. 

Toch mag iedereen het weten als het iets minder gaat. Op dit moment kunnen er veel zaken beter. Maar het is niet onoverkomelijk. Het beestje bij de naam noemen doe ik vast nog. Maar niet nu. Het is nacht en tijd om te gaan slapen. Maar werd door een vriend herinnert aan de zin en onzin van bloggen. Ik moest het even op een rijtje zetten voor mezelf. Bij deze! 

2 thoughts on “Zin of onzin

  1. schrijven helpt, daarom ben ik ook met mijn blog begonnen… Inspiratie voor het schrijven is soms moeilijk, dan vraag ik op facebook wat men wil weten, maar de reacties (geen) vallen dan tegen! Geïnteresseerd zijn ze, maar vragen hebben ze genoeg, maar aan mij vragen om er over te schrijven? Ik schrijf zoveel mogelijk, het begon als verwerking van wat mij is overkomen, nu schrijf ik voor de informatie…mijn omgevinng op de hoogte houden van mijn hersenspinsels…als NAH ‘er!

    • Mooi Emil. Ik ben wel op je blog geweest, maar ken ook een stukje van je persoonlijke verhaal door zus Cindy. Je bent een persoonlijkheid waar je niet omheen kunt. Positief bedoeld. Volg je graag op Facebook. Excuus voor de late reaktie, maar kon lange tijd niet modereren. Bedankt voor je reaktie.

Laat een antwoord achter aan Karin van Helden Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

negen − vier =