Het gaat oké. Oké in de zin van….jeeh, wat moet je een hoeveelheid geduld hebben wanneer je een draai in je leven maakt. In de tussentijd zit ik te bedenken hoe ik me kan opwerken. Psychisch, inhoudelijk. Zal ik gaan lezen, googlen?! Inmiddels heb ik mijn schoolboeken alweer tevoorschijn gehaald, het is alleen de vraag of de methodieken van twintig jaar oud nog steeds werken. Tijdens mijn opleiding kwam ADHD en PDD-nos niet in de leerweg voor. Het bestond nog niet onder die naam. Een groot deel van de jeugd die ik onder mijn hoede heb en krijg heeft tenminste één van die diagnoses. Moeilijk en interessant. Ik ben gelukkig erg nieuwsgierig en zuig informatie op als een spons. Dus inderdaad, lezen, lezen, lezen.

Ondertussen gaan de sollicitaties door en krijg ik steeds meer moeite met het principe alleen gediplomeerden voor een gesprek uit te nodigen. Misschien omdat ik ervan overtuigd ben dat ik een uitstekende kandidaat ben zonder HBO. Mijn competenties liggen voornamelijk in empathie en motiveren. De twee die heel goed samengaan in het jeugdwerk. Als er iemand instort waar je bijzit, ga je niet om je heen kijken wie ervoor opgeleid is om er iets aan te doen. Op zo’n moment volg je een gevoel, instinct…..empathie.

Maar goed, er openen zich weer nieuwe deuren naarmate ik beter leer te solliciteren. Het stukje ergenis werkt ook mee om meer vechtlust te krijgen in plaats van onzekerheid. Ik heb een paar PGB-clienten gehad en dat is natuurlijk een hele goede optie om aan het werk te gaan. Weer vooruitgang in mijn zoektocht naar een leuke baan.

Dus, het gaat goed. Goed in de zin van…..ik kom er wel.