20140130-023700.jpg

Een vreemd weekje, dat was het. Tijd om gewoon even te praten. Over vandaag, morgen of volgende week. In elk geval niet achterom kijken.

Ik ben vandaag bij een vriend die ziek is. Ongeneeslijk ziek. En aan ongeneeslijk ziek zijn hoef je niet dood te gaan, maar het is er wel, altijd. M’n vriendinnetje heeft hetzelfde stempeltje. Alleen stopt zij dat in een laatje. Iedere dag neemt ze als een jonge vrouw zonder lichamelijke problemen. Daar heeft ze voor gekozen en ik bewonder die kracht. ‘Mij krijg je niet, kutziekte!’ Ze is sterk.

Nu vriend. Hoe gaat hij hier mee leven. Want hij weet het nog maar pas. Gooit hij het overboord alsof het er niet is, of kan hij er niet omheen. Ik zal het vanmiddag weer zien. Jantje lacht, jantje huilt. Zo zie ik ‘m. Hij heeft veel gezichten, maar zelden zie je z’n ware ik. Zelfbescherming.

Mooi om zoveel mensen om je heen te hebben die er toe doen. Voor mij persoonlijk. De tegenstelling die je nodig hebt om jezelf in balans te houden.

Ik ben in elk geval blij dat het aan het einde van de dag weer weekend is. Dat gevoel is er sinds dochter en mannetje vrijdag in huis komen en de komende dagen niet vroeg op hoeven. Dat is fijn. Had ik eerder nooit, dat weekendgevoel. Dacht dat ik er wel zonder kon ook. Maar het went snel hoor. Poeh! Weet niet of ik 1,2,3 de horeca weer in zou willen. Voorlopig even niet.

Oh ja!

Maandag staat er weer een puberaal online. De meest gelezen categorie van mijn blog. Mocht je ‘m op Facebook niet voorbij zien komen, ga dan rechtstreeks naar kaatjeswereld.com.

Voor nu een heel fijn weekend. Geniet van alles en elkaar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

4 × 4 =