Ik ben al een poosje stil. Terwijl ik een mooi platform heb met veel lezers. Maar er moet me iets van het hart. Het weegt steeds zwaarder en ik heb er last van. Mensen die wat dichter bij mij staan weten dat ik hooggevoelig ben. Alles komt binnen. Filteren is er niet bij, me ervoor afsluiten lukt maar zelden. Op mijn werk heb ik een modus gevonden. Daar ‘gebruik’ ik het ten gunste van de cliënt, onbewust overigens. Maar op dit moment komt de wereld bij me binnen. De medemens staat steeds verder van mij af. Ik begrijp het niet meer. Ik probeer met heel mijn vermogen te begrijpen wat er om ons heen gebeurd. Maar het lukt me niet meer. 

Wat gebeurd er? Waarom zijn er zoveel mensen op zichzelf gericht. Ervan overtuigd dat hun waarheid de juiste is. Waar is het inlevingsvermogen. Waar is het relativeringsvermogen. Het lijkt wel alsof er een zaadje geplant is bij iedereen. ‘Kom voor jezelf op, vecht, het draait om jou, jij bent belangrijk, en iedereen die je in de weg staat, laat ze weten dat ze op opzij moeten gaan en vooral hun mond moeten houden!’ Maar zonder jezelf tekort te doen zijn er toch andere manieren? 

Weet je, social media is voor mij funest. En toch kijk ik nog te vaak. Corona, racisme, losgeslagen jeugd, mensen die overlijden door verdrinking……. Een onderliggende factor van deze meldingen laat zien dat mensen vooral met zichzelf bezig zijn. Zichzelf onoverwinnelijk vinden. Mij overkomt niets, alles komt op het bordje van een ander. En als er dan wel iets gebeurd is het de schuld van de ander. De premier, de politie, Corona. Alles behalve eigen verantwoordelijkheid. Ik vind het vreselijk als mensen zeggen dat onze vrijheid in het geding komt door maatregelen die juist opgelegd zijn voor onze veiligheid. En het mooie is, je mag zelf bepalen wat je ermee doet. We leven in een vrij land. Je mag gaan en staan waar je wilt maar onthoud dat je ook kiest voor een ander in het geval van Corona. Als ik probeer jou te ontlopen is het niet netjes als je voor me springt met je mening. Ik denk dan alleen maar; onder welke steen heb jij geleefd. Wat begrijp je niet. Hou nog even vol en weet dat je leven er heel anders uit had kunnen zien. Je zal maar in Beiroet wonen bijvoorbeeld. 

Ik wijt het aan welvaart. We hebben het te goed. We leven in een mooi land. Je mag lekker foeteren op de regering wanneer iets niet gaat zoals je wilt. Lekker buiten jezelf. Je hebt mogelijkheden om je te ontwikkelen tot een bevoorrecht persoon ten opzichte van de rest van de wereld. En als we niet wakker liggen van een oorlog naast ons bed, of armoede waarbij er dagelijks geen zekerheid is op wat eten, of dictatuur waarom je niets zelf mag beslissen, blijft er weinig over dan je tegen een gezonde samenleving te keren. Je premier, je landgenoot, je buren, je familie. Lekker zeuren tegen elkaar. Je mening opleggen. En in het ergste geval het negeren van adviezen of het gebruiken van geweld. En dan heb ik het in het eerste geval over een rode vlag bijvoorbeeld en in het tweede de reljeugd. 

Ik heb de afgelopen maanden een paar keer gezegd dat ieder mens voor zichzelf eens moet afvragen hoe je vanochtend opstond. Hoe je dag verlopen is. Of je binnen je eigen vier muren en leven erge last hebt gehad van ingenomen vrijheden. Was je ongelukkig vandaag? Was het onhoudbaar? Ik niet. Ik heb een fijne zomer gehad. Uiteraard heb ik gewoon moeten doorwerken wat enorm relativeert. Alle klussen op m’n to do lijst gebeurden in de vrije tijd erom heen. En ik weet heus dat er door omstandigheden voor veel mensen een zwaardere periode achter de rug ligt. Maar er blijven nog veel over die hun zegeningen moeten gaan tellen.

Ik maak me zorgen. Heb de antwoorden niet. Die liggen bij ieder individu zelf. Waarom negeer ik adviezen, waarom ga ik de straat op om te rellen, waarom luister ik niet wat meer naar de mensen om me heen. Hun ervaringen, hun inzichten, hun problemen, hun angsten. En ben ik in staat daar rekening mee te houden. En zo niet. Waarom niet? 

Ik vind 2020 maar een vreselijk jaar. Ik hoop dat we 31 december klokslag 12 uur ineens wakker worden, om ons heen kijken, verbaast over wat we meemaakten in die rare droom en er alle lessen uithalen die gegeven zijn. 

Als je dit gelezen hebt ben ik blij dat je even naar me hebt willen luisteren. Ik had het gewoon nodig om het van me af te schrijven. Ik weet dat ik er niets aan kan veranderen. 

Toch weet ik dat het weer goed komt allemaal. Waarschijnlijk hebben we dit nodig met z’n allen. Geniet van jullie dag. 

4 thoughts on “Zonder antwoorden…

  1. Bij mij was 2019 al niks, 2020 wordt hem ook niet, dus ik ga vol voor 2021.
    En op je vraag over het wakker worden. Gelukkig starten bij mij maar 3 hersencellen op en geniet ik heerlijk van mijn koffie. Daarna komt de rest van de dag.

    Wel weer mooi geschreven Karin!

Laat een antwoord achter aan Roelien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

4 × twee =