Mijn mama deel 3

by Posted in Mijn mama Tagged , , , 3 Comments


Daar sta je dan. Het is weekend en dus twee hele dagen om aan het idee te wennen. In de schriftelijke uitslag zitten we in stadium 5. Het is al duidelijk dat het kwaadaardig en dus borstkanker is. 

De huisarts zet alles in een stroomversnelling en dinsdag zitten we in het ziekenhuis. M’n moeder als een trillend vogeltje, m’n vader in een stiltemodus en ik, ik probeer rustig te blijven. Kopje koffie, koetjes kalfjes. Wachtend op de arts die ons alles uit gaat leggen. Een stukje vaste grond terug gaat geven misschien. 

Wat een fijne vrouw, wat mooi ook dat je het voor elkaar krijgt om grote zorgen iets lichter te maken. Het was kort en krachtig. Het traject wordt snel genoemd, over twee weken volgt de operatie al. Voor ons voelt dat nog lang. Achteraf worden deze weken volgepropt met onderzoeken en afspraken. Echo, hartfilmpje, bloed prikken, anestistgesprek, opnamegesprek, neuroloog, pre-operatieve gesprekken met chirurg en verpleegkundige en nog veel meer. We reizen op en neer en inderdaad; we, ik ga met alle afspraken mee. M’n ouders vinden het fijn en dan vind ik dat ook. 

Na alle onderzoeken en afspraken volgen veel uitslagen. De belangrijkste krijgen we pas na de operatie. Hoe groot, welk karakter heeft het en belangrijk, zijn er uitzaaiingen. Tussendoor vieren we de miniuitslagen van echo’s en aanprikmomenten. Op de grote dag van de operatie zijn we er allemaal. In de hele dag waarop je al voor dag en dauw aanwezig bent is er veel loze tijd voor en na de operatie. Zus en ik vullen die met veel koffie en minislaapjes in de auto. Paps zit op de stoel naast mams voor en na de operatie. Een zware dag op verschillende fronten. Toch komt aan deze dag een eind. Een mooi moment is de totale ontspannen moeder na de fikse narcose. Dat hebben we al een paar weken niet gezien. Kalmte. 

Nu gaan we weer twee lange weken wachten op de belangrijke uitslag. En ook belangrijk, wat gebeurd hierna. Het blijft nog een tijdje spannend voor we daar achter zijn. 

Mijn mama Deel 1

by Posted in Geen categorie, Mijn mama Tagged , , , , 3 Comments


De tijd die ik niet op m’n blog kon zijn is ook meteen bewogen geweest. Alles zit weer in de lift, maar toch. 

Begin maart vertelde mijn moeder mij dat ze kanker heeft. De grond zakt onder je vandaan. Zo voelt dat inderdaad. Je knieën worden week, je hart versnelt en je krijgt een zenuwknoop in je maag. Ik weet nu hoe ik zou reageren als ik dat nieuws krijg. De schrik duurde nog geen halve minuut, toen begon er een krachtig gevoel op te komen. ‘Dit gaat ons niet klein krijgen’. Daar hoefde ik niets voor te doen, dat gevoel ontstond automatisch. Ik hoorde mezelf tegen mijn moeder zeggen dat dit niet het einde van de wereld is. Dat we dit gaan winnen, gaan vechten. Mijn moeder daarin tegen was al bezig met doodgaan. Dat is het hele proces zo gebleven weet ik achteraf. Binnen een dag was er een rollenverdeling waarin ik de optimist en aanreiker van hoopgevend nieuws werd, m’n vader de praktisch regelaar en m’n zus de gevoelsverwant. Met andere woorden, die had ook moeite met positief blijven en was samen met m’n moeder intens verdrietig. Het had ook niet anders gehoeven, het was goed zo. Klaar om met z’n allen de strijd aan te gaan. En waar er een gevoel ontstaat dat mijn moeder zwijgzaam tussen bovenstaande zinnen doorleeft, dat was ook zo. Het was voor haar meer een geestelijke strijd dan een lichamelijke. Ik ken mijn moeder ook als een lichamelijk sterke vrouw. Die pijn ondergaat ze moeiteloos. Geestelijk kan er helaas minder op het bordje. Dit was teveel. En dat mocht ook. 

Het is zo bijzonder om mee te maken hoe je dit als gezin beleefd. Wat ieder z’n manier is van verwerken, aangaan en hopen. Ik heb mezelf vooral verbaast. Ik wist dat er een kracht vrijkomt als het nodig is, maar het bewijs weer geleverd zien worden is apart. Je hoeft daar niets voor te doen. Het geeft me rust. Wat er ook gebeurd, er zal altijd genoeg power zijn om op te functioneren. Niet alleen voor mij, voor ons allemaal. 

Deze serie vertel ik het proces van de afgelopen tijd. In de wetenschap dat het op dit moment met m’n moeder heel goed gaat. Het zware traject komt ten einde. Tijd om het op te schrijven.