Dag 1

Borger – Noisy le sec, 640 km.

De vakantie begon vol vreugde, dankzij collega Flor had Karin een extra dag vrij.
Dat betekende dat we vrijdagmorgen om 10 al weg konden ipv vrijdag 18 uur.

De reis verloopt voorspoedig en we komen zelfs Antwerpen zonder files voorbij.
Vlak voor Parijs belanden we wel in de file maar dat vinden we geen probleem, we hebben toch al een dikke halve dag voorsprong op ons reisschema.
Maar wanneer we de file uitrijden hoor ik een harde plof, de camper heeft bijna geen vermogen meer, ik kan nog net een afrit nemen maar daar stranden we voor het stoplicht.
Shit!!! officieel sta ik dus nog op de snelweg en dat betekent 112 bellen.
Bij de alarmcentrale verstaan ze geen biet van wat ik vertel over waar ik sta en ik moet van hun mijn verzekering bellen.
Die komen vlot in actie en na anderhalf uur is de bergingwagen er.
Hij begint wat te mompelen en zegt dat hij ons niet weg mag slepen want we staan nog op de snelweg. Hij belt met zijn baas en zegt daarna dat hij ons snel en stiekem wegsleept, gelukkig.
We worden naar het bergingsbedrijf gebracht, alle garages zijn dicht dus we moeten wachten tot zaterdag.
We vragen of we in de camper mogen blijven slapen maar dat mag niet, ze willen ’s nachts geen mensen op het terrein hebben.
De verzekeringsmaatschappij gaat voor ons op zoek naar een taxi en een hotel waar ook honden welkom zijn, het duurt even maar om half 12 zijn we in het hotel.
We checken in en gaan op zoek naar wat te eten en stuiten op de mcdonalds, altijd goed zou je zeggen?
Dus niet, koude hamburgers, koude kipnuggets en koude patat, bah!
Terug in het hotel blijkt dat het hotel niet in aanmerking komt voor de “omroep Max keurmerk sticker”, maar goed we hebben een slaapplek.
Morgen weer een dag!

Dag 2

Noisy le sec – Le teich 635 km.

We worden laat wakker en ik bel meteen met de verzekeringsmaatschappij, ze zijn druk bezig om een garage te regelen.
In de loop van de middag komt het bericht dat ze een garage gevonden hebben in een dorp 24 kilometer verderop en ze willen ook meteen wel proberen om de camper te repareren. Mocht dat niet lukken dan mogen we wel in de camper slapen, we zijn blij en we lopen meteen naar het bergingsbedrijf om naar de camper te gaan.
Halverwege worden we gebeld met slecht nieuws, het bergingsbedrijf werkt niet op zaterdag.
We balen ontzettend en vragen hun of ze een hotel kunnen regelen in het plaatsje waar de camper uiteindelijk heen gaat en dat gaan ze proberen.
Ondertussen zijn we weer in de camper en drinken een kop koffie.
Ik begin me ook steeds meer af te vragen wat nu het probleem met de camper kan zijn.
Ik besluit om het mij zeer vertrouwde camperforum om hulp te vragen en binnen 5 minuten zegt iemand, is de slang van de turbo niet los?
De slang van de turbo denk ik, die is voor de vakantie nog gerepareerd omdat er een gat in zat.
Ik doe de motorkap los en ja hoor, de slang is los geschoten.
Na wat gepruts heb ik de slang weer vast en zowaar, de camper doet het weer 
Rond 17 uur rijden we het terrein af, we zijn we on the move.
Onderweg schiet de slang nog een keer los en sta ik op de vluchtstrook weer onder de motorkap, ik begin er al handig in te worden 
Laat in de nacht stoppen we op een camperplek op ongeveer 10 km van de snelweg, we nemen nog een borrel en gaan op bed.

*Heel veel dank gaat uit naar Aveco/Vrieling, die hebben echt hun stinkende best gedaan om het allemaal goed te regelen, jullie zijn toppers!
Ook de leden van het camperforum zijn we dankbaar, zonder hun had ik nooit bedacht wat het probleem zo zijn.
En Henry Kuil wil ik nog bedanken, hij was de hele tijd op de achtergrond aanwezig om ons te hulp te zijn.

Dag 3

Le Teich – Duruelo de la Siërra 530 km.

We vertrekken op tijd want ik wil onderweg nog een nieuwe slangklemtje kopen, er moeten nog broodjes gehaald worden en er moet nog getankt worden.
Na een klein stukje rijden zien we een intermarche met een benzinepomp, Karin vind er binnen ook nog slangklemmetjes.
Terwijl Karin de honden uitlaat haal ik het oude klemmetje eraf en plaats de nieuwe.
Met een volle tank, maag en goed vertrouwen in de slangklem zetten we onze reis voort.
Het duurt echter niet lang of de slang laat weer los.
Ik maak de slang nu vast met 2 klemmen en controleer bij elke stop de klemmen.
We rijden het laatste stuk binnendoor en stoppen regelmatig om wat te eten, foto en koffie momenten.
Rond 19 uur komen we aan in Duruelo de la Siërra, onze overnachtingsplek.
We gaan nog het dorp en daar blijkt het hele weekend al feest te zijn.
Vandaag is er live muziek en een optocht met vuurwerk.
Cody en Shooter vinden dit helemaal niets en worden er bang van, snel terug naar de camper.
We drinken nog een borrel en gaan op bed, maandag gaat de vakantie echt beginnen.

Dag 4

Duruelo de la siërra – Soria 103 km.

Vandaag begint het eigenlijk echt, omdat we de rivier de Duero(Spanje)/Douro(Portugal) willen volgen beginnen we bij de oorsprong.
Dat blijkt een stevige bergopwaartse wandeling van dik 2,5 km te zijn en natuurlijk ook weer bergafwaarts terug.
Aan het begin van de wandeling hebben we het behoorlijk warm van het lopen maar des te hoger we komen des te mistiger en kouder het wordt. Dat maakt de klim best zwaar.
Maar samen met de hondjes halen we het en we zijn weer een ervaring rijker.
Terug bij de camper drinken we koffie en eten wat gehaktballetjes in satesaus, dat wandelen maakt wel hongerig hoor.
We zetten de navigatie op snelwegen vermijden en stellen hem in op Soria.
Via allerlei leuke binnendoorweggetjes, met foto en koffie momenten komen we rond half 7 aan bij een camperplaats, het is een groot parkeerterrein bij het voetbalstadion en een universiteit.
Het voelt goed dus we besluiten om hier te blijven.
We hebben intussen ook wel weer trek en lopen de stad in, het is een leuke stad en we belanden bij een soort van tapas bar. Meer regel dan uitzondering hier. Veel buitenbarrerjes met statafels voor je tapasborrel. De Spanjaard maakt er gretig gebruik van, het is druk in de stad.
We moeten alleen nog even wachten tot kwart over 8 want dan gaat pas de keuken open, kan ik mooi wat biertjes drinken en Karin is met behulp van Google de menukaart aan het vertalen.
Rond 10 uur zijn we uitgegeten en lopen terug naar de camper.
Morgen weer verder.

Dag 5

Soria – Aranda de Duero 187 km.

We beginnen de dag op tijd want we willen nog wat boodschappen doen dus de eerste stop is de Le Clerc, we drinken daar nog een espresso en dan gaan we op pad.
We nemen zoveel mogelijk binnendoorweggetjes om de Duero te volgen maar dat blijkt heel lastig.
Desondanks rijden we een mooie route met veel rust en foto momenten.
Hoogtepunt van de dag is wel een ruïne op een grote “heuvel”.
We stoppen daar voor een borrel en wat in de oven gebakken broodjes.
Het is al na 4 uur wanneer we de camper weer instappen.
We rijden weer via verlaten wegen door naar Aranda de Duero waar een camperplaats is, we staan daar op een leuke plek met uitzicht op de Duero.
We gaan nog even het leuke stadje in voor een hapje en een drankje en buiken uit in de camper, op naar morgen.

Dag 6

Aranda de Douro – Tordesillas 157 km.

Wakker worden, koffie drinken, eten, douchen, honden uitlaten, vuil watertank legen, wc legen, drinkwater vullen en dan is het zo elf uur voordat je wegrijdt.
In Penafiel stoppen we voor een klein bezoekje aan de supermercado en aan de Chinese action waar we twee kleine stoeltjes kopen, we nuttigen nog even een espressootje met 2 tapas en vervolgen onze route.
Onderweg komen we een imposant kasteel tegen waar volgens de reisgids ook nog een grote ondergrondse kelder met wijnmuseum zit, daar moeten we heen!
Na een aardige klim met de camper staan we voor een dichte poort, hoewel het nog “maar” kwart voor twee is komen we er niet meer in, ze zijn tussen 2 en 4 gesloten ?
Intussen is de temperatuur behoorlijk op gelopen en we besluiten een camping op te gaan zoeken zodat we het mooie weer nog meepakken.
Dat zoeken lukt wel want campings blijken schaars te zijn en na lang speuren zien we dat er een camping in Tordesillas is. Rond 5 uur komen we daar aan.
We draaien de luifel uit, zetten de stoelen buiten en instaweather tikt 28 graden aan.
’s avonds eten we een kleinigheidje en wandelen nog even door het inmiddels verlaten stadje. De ‘entree’ wordt bemand door een standbeeld van een levensgrote stier. Het stikt er dan ook van de aanwijzingen dat er stierenruns gehouden worden. Gaten in het wegdek voor de hekwerken die we her en der zien liggen. Heel veel hotels en heel veel logo’s van stieren. Maar goed. Terug naar de camping.
Nog een borrel onder de luifel en dan morgen weer verder met onze trip.

Dag 7

Tordesillas – Miranda do Douro 197 km.

Vandaag stonden we voor de 1e keer deze vakantie op een camping, Karin had daar s’avonds de was gedaan en s’morgens hebben we na het ontbijt eerst uitgebreid gedoucht.
De eerste stop was Medina del Campo waar volgens de gids een van de mooiste kastelen van Spanje staat en dat was zeker waar.
We lopen daar vol verwondering rond en maken best veel foto’s.
Na wat te hebben gedronken bij de camper op de parkeerplaats rijden we verder naar Toro, een monumentaal stadje, we “lunchen” daar en met een volle maag zetten we de route voort.
We zien onderweg weer prachtige vergezichten en tegen het einde van de dag rijden we Portugal in.
We besluiten naar een camping in Miranda do Douro te gaan zodat we nog lekker de avond voor de camper kunnen meepakken en dat lukt goed want het is hier ook nog een uur vroeger.
Karin warmt nog een lekker soepje en broodje op en we genieten van het mooie verlichte stadje.
Morgen eens kijken hoe het er bij daglicht uitziet en dan rijden we verder de Douro af.

Dag 8

Miranda do Douro – ???️ 109 km.

Vandaag beginnen we rustig aan, we staan aan het stroom dus na het eten en douchen maken we de camper schoon en halen ons stofzuigertje er door.
Daarna gaan we naar Miranda do Douro wat heel mooi gelegen ligt aan de Douro.
Na wat eten en een kleine boodschap zetten we de navigatie aan op coordinaten die we gekregen hebben van één van de camperforumleden.
Dit plekje moeten we absoluut voor ons zelf houden en dat doen we dan ook.
De rit gaat niet over geplaveide wegen, op een gegeven moment moeten we een heel krap bochtig straatje door waar we net door heen passen maar aan het einde blijkt dat we ineens bij mensen achter het huis staan. We kunnen er ook niet keren, dan maar heeeel langzaam achteruit dezelfde weg terug.
Rond 4 uur komen we uiteindelijk op de plaats van bestemming en het is er echt fantastisch. De weg erheen laat veel te raden over. Desolaat en heel veel zwartgeblakerde landerijen. Bosbranden?
Op het plekje waar we staan vliegen allemaal gieren die rond deze tijd gevoed worden door de plaatselijke boeren zodat ze het vee met rust laten.
Wat een adembenemend gezicht, dit is niet met foto’s uit te drukken.
We genieten hiervan tot het donker wordt en zitten lang in alle stilte buiten. Dit voelt zo alleen op de wereld. Het is inderdaad een gouden tip.

Dag 9

???️ – Pinhao 165 km.

Vandaag staan we op tijd op want de gieren wachten niet op ons en zo waar, deze morgen vliegen ze nog dichterbij over ons heen.
Wanneer de gieren ons verlaten vertrekken wij ook, het was een fantastisch plekje!
We vervolgen onze route langs de Douro en komen rond lunchtijd uit in Vila Nova de Foz Côa, inderdaad een mond vol en dat zaten we na het eten ook.
Opvallend is de vriendelijkheid van de Portugees wanneer we te gast zijn, zolang hij niet achter het stuur zit.
We hoeven maar even te stoppen om de kaart te lezen en de hulp komt eraan. Als een Portugees langzaam praat is hij beter te verstaan dan een Spanjool. Dus luisteren we gemoedelijk naar alle uitleg en doen er vervolgens niets mee. Het is goed bedoeld.

Ook blijven we ons verbazen over de constante geur van brandhout in de valleien. In de capitool staat dat het authentiek is voor de noordelijke provincie, maar waarom staat er niet bij. Dat we dus verkoolde heuvels tegenkomen en veel mistige rookluchten op afstand is en blijft het de vraag waardoor dit komt.
Maar wat ons het meest verbaasd is de troep die ze overal achter laten, niet normaal!
De allermooiste plekjes liggen bezaaid met afval, ze flikkeren echt alles in de berm.
Het einde van de dag nadert en we zoeken op de navigatie een overnachtingsplaats uit en komen terecht in Pinhôa, een aanlegplaats voor de plaatselijke cruiseboten en dan niet de 020 bootjes maar de echte “love” boten.
Na een wandeling door het stadje belanden we in een café/restaurant waar al het bootpersoneel ook zit.
Onder het genot van een drankje verzinnen we wat al hun functies zijn naar aanleiding van hun kleding.
Achteraf blijkt dat alle personeel van de verschillende boten door elkaar heen zit.
We call it a day!

Dag 10

Pinhâo – Celorico de Basto 93 km.

Na weer een goede nachtrust hadden we vandaag een aantal dingen in de planning staan, om te beginnen een rondvaart van 2 uur over de Douro onder het genot van een bijhorend glaasje port.
Echter wanneer we ons melden is de 2 uur durende rondvaart al volgeboekt, de 1 uur durende tocht kon nog wel dus doen we dat maar.
Op zich was het wel leuk maar na een half uur varen keerde het bootje om en zag je hetzelfde nog een keer maar we hebben wel over de Douro gevaren.
We eten nog een broodje in het stadje en rijden dan een stukje noordwaarts want het is warm en daar ligt een camping aan een klein riviertje waar we kunnen zwemmen.
We rijden een heel stuk langs de Douro met weer prachtige uitzichten.
We komen nog langs een grote stuwdam waar ook een sluis zit, zeer indrukwekkend om te zien hoe daar een boot ongeveer 40 meter omhoog gaat.
Rond 5 uur Portugese tijd komen we via veel klimmen en dalen op de camping aan en het begint spontaan te regenen.
Dat zwemmen laten we maar.
Morgen zakken we weer af naar de Douro en daarna langzaam richting de kust.

Dag 11

Celorico de Basto – Entre os Rios 120 km.

Vandaag een rustig dagje, we vertrekken rond 12 uur met een volle watertank, een lege vuilwatertank, een lege wc en hebben geen einddoel behalve dan “onze” rivier te blijven volgen.
Dit gaat vandaag niet helemaal goed omdat we navigatie niet instellen op wat routepunten.
Daardoor rijden we bijvoorbeeld al een kwartier in de 1e versnelling achter een tractor aan en wanneer we die rookmachine eindelijk kunnen inhalen blijken we allang de juiste afslag gemist te hebben.
Dan is natuurlijk keren op de bochtige kringelweggetjes een hele opgave, maar goed wanneer we eenmaal de goede route weer te pakken hebben genieten we ook weer.
We drinken onderweg nog 4 espresso en 1 water en moeten maar liefst €3.30 betalen ?
De volgende stop is een hotel waar we, onder het genot van een prachtig uitzicht, ook nog even een consumptie nuttigen.
Dan vervolgen we onze route via nog meer bochtige weggetjes totdat Karin in de verte een leuk haventje ziet, na er 3 keer om heen gereden te zijn komen we er toch terecht. (Karin zit morrend naast mij, de beste stuurlui…die doet net of ze de weg hier kent?)
We doen bij de plaatselijke bar nog een borrel en zodra de zon wegzakt zoeken we de camper op, morgen weer verder!

Dag 12

Entre os Rios – Moreira 15 km.

Een heel kort ritje vandaag, we hebben namelijk op een camper app een plekje aan de rivier met strand gezien.
Nu is het altijd afwachten of die informatie klopt maar deze keer klopte die en om half 12 liggen we tot 7 uur te bakken in de zon, zwemmen wat en doen voor de rest helemaal niks.
Einde verhaal 😉

Dag 13

Moreira – Porto 61 km.

Vandaag is de laatste etappe van onze Douro trip, we volgen de N108 tot we in Porto zijn.
We rijden naar het strand en lopen over de pier waar de Douro in de zee uitmond.
We proberen nog om de camper ergens te parkeren om de stad te verkennen maar dat blijkt een mission impossible.
We besluiten dan maar om een camping op te zoeken en een half uurtje later arriveren we daar.
‘S middags doen we nog een drankje bij een strandtent eenmaal op de camping aangekomen draait Karin er nog even 2 wassen door en ik ga een poging wagen om een duik in de zee te nemen.
Dat valt tegen, de zee is onstuimig en doordat ik ook niemand anders zie zwemmen loop ik maar voorzichtig tot mijn middel de zee in en voel dat het water mij probeert de zee in te trekken. De volgende golf blaast mij omver en ik vind het dan wel mooi geweest.
Rond een uur of 8 gaan we wat eten, wandelen langs de verschillende restaurantjes en laten de honden ook nog uitwaaien op het strand.
We drinken tussen het drogende wasgoed nog wat en gaan zo op bed, morgen een dagje luieren.

Dag 14

Porto 0 km.

Waar we gehoopt hadden op een dagje zon en strand krijgen we alleen maar mist.
We blijven een beetje rond de camper hangen en besluiten om ’s middags even naar de Lidl te lopen, het is een stevige wandeling van dik 2 km maar met wat tussenstops wil het prima en we zien zowaar nog heel even de zon.
Op de terugweg zien we een leuk uitziend restaurantje en besluiten om daar ‘s avonds te gaan eten.
Het blijkt een Braziliaans restaurant te zijn en we hebben geluk met een hele aardige ober, die goed Engels spreekt en een heel klein woordje Nederlands.
We nemen de specialiteit en laten ons verrassen.
Dat bleek een goede keus, op advies van de ober begonnen we met een Braziliaans aperitiefje wat weg drink als ranja. De kok kwam met een spies met vlees bij ons langs en sneed er dan wat vlees af op ons bord, zo kregen we in totaal 7 verschillende soorten en we mochten nog meer hebben maar we zitten dan al bommetje vol.
We sluiten af met espresso en Roderick neemt er nog een bijhorend digestief bij.
We gaan rollend naar de camper, morgen weer on the move.

Dag 15

Porto – Barcelos 75 km.

Nadat gisteren ons stranddagje in de mist was opgegaan trekken we vandaag weer verder, we gaan richting het noorden.
Karin wil graag eerst nog even kijken bij een grote shopping mall en groot is die!
Roderick maakt van de nood een deugd en brengt een bezoekje aan de kapper en onder het mom van “doe maar een kapseltje” loopt hij tevreden weer de deur uit.
Dan nog even Porto uit zien te rijden ?
Dat is best wel druk maar onze navigatie loost ons, ondanks een paar wegafzetingen, binnen 3 kwartier de stad uit.
We gaan eerst naar een vissersdorpje om daar onder het genot van koffie en een klein gebakje te beslissen waar we heen gaan.
Het wordt Barcelos, het stadje waar de geschiedenis van de Portugese haan is ontstaan.
Het is een leuk en gezellig stadje met op elke hoek de beroemde haan.
Na een wandeling en hapje eten gaan we terug naar de camper.
Er blijkt echter een soort van feest te zijn, of dit te maken heeft met de verkiezingscampagnes die nu gaande zijn weten we niet, maar de Portugese Jannes en Sieneke zingen uit volle borst en alle auto’s toeteren er vrolijk op los.
Het deert ons niet en we gaan lekker op bed.

Dag 16

Barcelos – Rio Caldo 62 km.

Vandaag willen we richting het noorden van Portugal namelijk naar Parque nacionel da peneda geres.
Wanneer we net onderweg zijn rijdt de camper niet lekker, hij stottert en houd wat in bij het optrekken, we krijgen ook niet echt goed de kans om uit te proberen wat het is omdat we alleen maar op kleine bergweggetjes rijden.
We rijden maar gewoon door en stoppen bij Bom Jesus op een berg vlakbij Braga.
Dit is een bedevaartsoord met een fantastisch mooie kerk, we kijken onze ogen uit en maken heel veel foto’s.
Na de lunch vervolgen we onze weg maar het rijden gaat niet beter en na verloop van tijd gaat er ook een lampje op het dashboard branden, via het camperforum en app contact met onze plaatselijke garagehouder besluiten we rond 5 uur maar een camping op te zoeken.
Maandag eerst maar een garage opzoeken om de motor uit te laten lezen.
We staan wel op een mooie plek aan het water dus als het weer gewoon mee werkt dan hoeven we ons morgen niet te vervelen, maandag zien we wel verder.

Dag 17

Omdat we hier een dag blijven nemen we het er ook even van, we slapen uit, we ontbijten laat , Karin maakt nog een soepje klaar, we zonnen wat, we zwemmen iets, gaan nog uit eten en zitten nu nog met een aangename temperatuur voor de camper.
Geen zorgen voor de dag van morgen 😉

Dag 18

Rio Caldo – Penedones 139 km.

Vandaag staat in het teken van het brandende lampje, we staan op tijd op want we willen weten wat het probleem is.
De campingeigenaar weet wel een garage die de motor kan uitlezen, die zit een dorpje verderop.
Maar een dorpje verderop is in dit gebied toch wel iets anders en een uur later zijn we bij die garage.
De motor wordt uitgelezen en er blijkt een probleem met de turbo te zijn wat zij niet kunnen verhelpen, op naar de Ford garage in Braga.
Intussen brandt het lampje niet meer en de auto rijdt weer aardig normaal. Na een poosje zoeken vinden we de garage maar er spreekt daar geen monteur Engels of Duits en na het proberen uit te leggen met handen & voeten en Google vertaal , komt er een verkoopmedewerker uit de showroom die gelukkig wel een woordje Engels spreekt. We leggen uit wat waarschijnlijk het probleem is en er gaat een monteur een rondje met de camper rijden om te kijken wat kan zijn.
De verkoopmedewerker komt even later uitleg geven. Hij zegt dat ze de turboslang beter hebben vastgedraaid en wanneer we gewoon rustig aan rijden we gewoon de vakantie af kunnen maken.
Opgelucht rijden we weer verder maar na een paar meter blijkt er geen verbetering in te zitten en het lampje gaat ook weer branden, zucht.
We rijden maar gewoon verder, het is vandaag ook nog heel erg warm (heet!) en besluiten maar een camping op te zoeken. Maar net als het “dorpje verderop” is dit niet zo maar gebeurd.
We rijden gelukkig wel weer op een mooie N weg met genoeg uitzichten.
Rond 4 uur zien we een camping aan het water en we besluiten om hier te stoppen.
Het is een camping aan een prachtig mooi stuwmeer.
We parkeren de camper en gaan eerst wat drinken bij het bijhorende restaurant.
Het is zelfs te warm om in de zon te zitten. Roderick gaat nog even zwemmen met de honden en na het douchen gaan we terug om wat te eten.
Er komt geen menukaart op tafel, we moeten eten wat de pot schaft en dat was echt heerlijk.
Vooraf gerookte vleeswaren, als hoofdgerecht vlees met patat, bruine bonen met rijst en kool, een heerlijke dessert en dan ook nog koffie met een lekkere borrel.
Intussen hebben we besloten dat we hier morgen ook nog blijven en dan woensdag maar weer eens richting Borger gaan.
Nu genieten we nog even van de koele “zomer” avond onder het genot van een drankje.

Dag 19

Penedones 0 km.

Het is al vroeg warm vandaag, misschien is heet wel een beter woord.
Na het late ontbijt trekken we de waterschoenen aan, nemen broodjes en drankjes mee en gaan naar het strandje.
We liggen daar de hele dag met de hondjes in de zon te bakken.
Rond borreltijd gaan we naar het restaurantje voor een drankje en krijgen daar de plaatselijke lupineboontjes bij, een leuke afsluiter van de middag.
Na het douchen laten we ons daar weer verrassen voor het eten.
Als voorgerecht krijgen we gebakken worstjes met rauwe ham en het hoofdgerecht is gestoofde vis (inktvis) met gekookte aardappelen en groene kool.
Roderick vind het allemaal erg lekker, Karin ook maar de inktvis is niet haar favoriet.
Het nagerecht is een zoete appel met iets van kaneelstroop uit de oven en smaakt heerlijk.
Bij de koffie krijgen we hetzelfde likeurtje als gisteren maar nu met een drank gewekte kers erin, zelfs Roderick krijgt het hier warm van.
De ober vind dit blijkbaar leuk en we krijgen hierna nog 2 huisgemaakte likeurtjes.
We genieten nog van de ondergaande zon en gaan daarna terug naar de camper.
Morgen maar richting het noorden.

Dag 20

Penedones – Saint Geours de Maremne 855 km.

We willen op tijd rijden vandaag dus de wekker staat vroeg.
Maar het loopt toch weer ietsje anders, nadat we ons ontbijt op hebben staat de camping/restaurant eigenaar bij de camper met de vraag of we nog zin hebben in een kopje koffie?
Uiteraard slaan we dat aanbod niet af, we krijgen er zelfs nog 2 broodjes met jam en honig bij.
Nadat Roderick als dank wat flesjes Maallust achterlaat vertrekken we.
We besluiten dan ook nog maar even naar het “dichtstbijzijnde” dorpje te rijden voor wat boodschappen en verlaten daar met plaatselijke flessen wijn, kip, worst en broodjes.
Onderweg stoppen we bij een stuwmeer en verorberen we de vaste lekkernijen, de wijnen zijn voor thuis.
Rond 12 uur ’s avonds is het mooi geweest en stoppen we voor de nacht in een dorp dichtbij de snelweg.
Morgen weer verder richting stormend Nederland.

Dag 21

Saint Geours de Maremne – Crespin 950 km.

We liggen vandaag een uurtje langer op bed, daarna gaat Roderick nog even naar de bakker en de slager in het dorp.
Hij komt terug met lasagne, een witlofschotel, een pasteitje, een vers Frans brood en een belegde stokbrood.
We ontbijten niet en rijden meteen weg.
De rit begint in de mist maar tijdens onze eerste stop schijnt de zon en verorberen we ons stokbrood en drinken koffie in de zon.
Tegen 18 uur zijn we bijna bij Parijs en besloten we om te stoppen voor ons diner, na een half uurtje in de oven kunnen we aan tafel, helaas moet dat voor de eerste keer deze vakantie binnen in de camper maar het smaakt er niet minder om.
Rond 8 uur rijden we Parijs “binnen” en het is er nog lekker druk.
Wat ons op de heenweg ook al opviel is dat de Franse automobilisten absoluut niet bang zijn in het verkeer en dat de Franse motorrijders levensmoe zijn want die rijden met een gang van 70/80 km kriskras tussen de file’s door.
Na de drukte kunnen we weer relaxed doorrijden.

Terwijl we dicht bij de Belgische grens zijn vindt Karin een camperplek op de campercontact app, een kwartier later zijn we daar.
Maar er moet ons nog 1 ding van het hart, onderweg krijgen we via FB te lezen dat een goede vriend van ons vandaag te horen heeft gekregen dat hij ongeneselijk ziek is.
Dat komt hard binnen, het laat ons de rest van de reis niet meer los.
Arjan wanneer je dit leest weet dat we in gedachten bij je zijn.
Karin gaat ontdaan op bed en ik drink nog een extra biertje.

“But to lose you would cut like a knife”

Morgen het laatste stukje.

Dag 22

Crespin – Borger 435 km.

We worden wakker op de parkeerplaats van een groot kerkhof in Crespin, het was er heerlijk rustig en we hebben goed geslapen ?
Roderick gaat op zoek naar de plaatselijke Carrefour voor wat lekkere broodjes maar na een half uur wandelen komt hij terug met de conclusie dat die daar niet meer zit. (Ondertussen maakte de plaatselijke bakker al toeterend kenbaar dat hij broodjes bij zich had op de CP bij Karin. Maar ja, Ro haalt al broodjes;)
We moeten toch nog tanken en we rijden dan maar naar het dichtstbijzijnde plaatsje en voordat we het in de gaten hebben doen we de boodschappen en het tanken in België.
Roderick ziet nog een bierwinkel en koopt ook nog wat biertjes voor zichzelf.
Het weer wordt er niet beter op en we rijden daarna meteen rond Brussel de file in, we nuttigen noodgedwongen onze Belgische broodjes in de camper.
Bij Antwerpen valt de drukte in het verkeer gelukkig mee maar vanaf de grens tot en met Hoogeveen is het drama met het verkeer.
Bij Zwolle worden we nog gespot en op de foto gezet door een bekende.
Om 19 uur zijn we thuis in ons mooie dorp.