Oftewel, we haalden hem uit het asiel deze dag en kregen een indicatie van z’n leeftijd. Z’n vorige baasje was ‘m kwijtgeraakt of liet ‘m achter. We zullen het nooit weten. Wel weten we dat het zo’n schat is dat er geen mogelijkheid is die mij tegen zou houden de drie weken te gebruiken om hem op te sporen. De weken die een asiel* gebruikt om de rechtmatige eigenaar de kans te geven z’n lieve huisdier terug te vinden. Bij Shooter was er geen resultaat. Laat ik het zo zeggen, op het moment dat we binnen kwamen moest Shooter nog twee dagen blijven. Gelukkig hadden we Angie bij ons en die zou na de twee dagen weer naar haar eigen huis zijn. De medewerkers kwamen met een oplossing. We mochten Shooter mee nemen, maar dan was er nog een kleine kans dat hij opgehaald kon worden en dat was bindend. We namen het risisco en zijn daar nog steeds blij om. Hij werd niet opgehaald en had vast en zeker geen dag langer in het asiel gezeten, dat koppie was tè schattig!

Nu 5 jaar later zijn we nog steeds superblij met ‘m. Hij is een mix schapendoes en dat houdt in dat hij tot de herderfamilie behoort. Waaks, trouw, gehoorzaam. Allemaal fijne eigenschappen. Hij heeft wel zenuwachtige trekjes uit z’n jeugd over gehouden en kan daardoor niet rustig bij je op de bank liggen. Als je beweegt is hij weg. Maar als je een knuffelmoment te pakken hebt, kruipt hij ook helemaal in je!

In het asiel gokten ze op een jaar of vijf. Tel daar onze vijf jaren bij op en Shootje wordt vandaag al 10! Wat gaat dat toch snel. Maar nog jong naast zijn broer Barto van 15. We genieten nog elke dag van allebei onze asielzoekertjes.

Shooter, GEFELICITEERD en nog héél véél gezonde jaartjes met je broer!

*Hier komt Shooter vandaan.