Alles komt weer langzaam op orde. Voor m’n ogen schuiven de stukjes op z’n plek. Ik had meer kunnen zeggen, meer kunnen schrijven. Maar het was een rollercoaster van emoties waar ik geen controle over had. Ik was en ben onzeker over beslissingen en gevolgen van alles wat ik doe. Wij doen. Ik ben geneigd om te zeggen dat veel meer mensen het zwaar(der) hebben en ik vooral niet moet klagen. Er zijn lastige zaken aan de hand. Maar. De grootste zorg die wij op het moment hebben is dochter. 

Ons kind heeft eindelijk de hulp die ze nodig heeft. Ze is in deeltijdtherapie en gaat daarnaast veel naar haar werk, dat wat ze graag doet. Dat willen we haar niet afnemen. Ze werkt graag. Ook zij is niet stabiel in haar emoties. Ze gaat op en neer en heeft goede en slechte dagen. Daarnaast is ze moeilijk te ‘lezen’, ze lacht veel en doet altijd alsof het overal naar citroentjes ruikt. Inmiddels weten we beter. Het gaat niet goed. Ons kind wil niet op deze aarde zijn. Soms wel, maar die momenten creëert ze zelf door een gelukkig gevoel op te zoeken bij een vriendje, drugs en pijn. Als dat uit beeld is, is ze ongelukkig. Wij kunnen er niets aan doen, toekijken. Luisteren naar adviezen doet en kan ze niet. Alles is sterker dan haarzelf. En waar het lijkt alsof ik het erger maak, ik breng het juist voorzichtig. Het is veel erger. Dag in dag uit. Het is zo’n lief kind, maar zelfdestructief. We hebben samen besloten dit te vertellen. Er wordt zoveel gepraat. Verzonnen. Daar kun je boven staan, maar we realiseren ons ook dat het ook fijn is om te zeggen wat je hebt. Dat helpt haar. Ook om er de komende jaren tegen te vechten. Transparantie kan haar helpen. Want wat ze doet, doet ze vaak zonder controle over zichzelf. Sta daar eens bij stil, dat geen controle hebt over de dingen die je doet. Foute dingen ook. 

Haar diagnose. De startfase van borderline. (Klik hier voor informatie) Kleine fragmenten AS. Maar we kunnen nog veel bereiken. Ze krijgt nu wat ze nodig heeft. Dit is haar verhaal. Ons verhaal. Vechten om jezelf wat waard te vinden. En dat is ze. Een schat van een meid met een slechte start. Het gaat goed komen. 

3 thoughts on “Ons kind

  1. Jeetje wat heftig voor jullie allemaal!! Respect dat je hier je verhaal zet wat een hele stap is…. Prachtig omschreven. Wens jullie super veel sterkte!! Zal vaak erg moeilijk zijn maar idd loont het zich er samen voor te vechten!! Kop op, het gaat zeker goed komen!!!!
    Dikke knuffel Xxx ?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

vijf × drie =