Ik schreef dit op een heel ander moment. Je kunt nu eenmaal niet de hele dag blijven posten. Schrijven kan wel de hele dag en op dit moment heb ik zo de behoefte dit van me af te schrijven.
Als je midden in onaangename zaken zit zal je het nooit als het einde van de wereld zien. Elke dag is er weer één en is het weer gelukt ‘m door te komen. Ik ben niet depressief en nooit geweest gelukkig. Ik kan heel veel slecht nieuws omzetten in een fightingspirit, maar vandaag?! Het ene na het andere komt bij me binnen en ik crash bijna! System Error!
Een groot aantal mensen weet dat de situatie bij ons in huis ‘omgegooid is’. Het stadium ‘veranderd is’ zijn we voorbij. Dat is te zacht uitgedrukt namelijk. Ik ben er al aan gewend dat lang niet bij iedereen doordringt wat dit voor consequenties heeft en wat voor een aanslag dit op je leventje is. Ja! Ik zeg het hardop, want dat is het! Nadeel is dat we, Ro en ik, veel incasseren omdat we dat kunnen, maar toch heeft dat een limiet. En die limiet is even in zicht. Gatverdarrie!
Niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou worden, maar het is zo lastig in het brein van een puber rond te lopen en de logica te zoeken. Steeds als ik bij een stukje volwassenheid aankwam bleek dat achteraf nog onderontwikkeld te zijn. En niet een normale hik in het groeiproces maar een achterstand. Door haar zelf opgeworpen. Waarom? Hoe? Wat? Dag opleiding pedagogiek! Theorie is het, niets anders.
Toen ik Catootje* nog onder m’n hoede had was er sprake van een gebrek aan intelligentie waardoor ik wist dat niet alles binnen zou komen. De verwachtingen waren laag en daardoor was ik regelmatig verrast door de sprongen die ze maakte. Na anderhalf jaar was ik zo trots op wat ze bereikt had. En nu nog doet ze het goed. Maar nu.
Nu heb ik te maken met intelligentie. Echt, slim maar zó dom! Helaas was ik zelf ook zo’n puber en kan ik met mams honderduit praten hierover. Zo slim zijn dat je valkuilen schept waar je zelf weer invalt. Toneelspelen en liegen met een stalen gezicht. En ondertussen denken dat jij het wiel hebt uitgevonden en allang volwassen bent. Daar komt dan weer die grote mond en ‘duh!’-mentaliteit vandaan. Ik weet precies hoe het werkt, maar jee, wat een opgave om dagelijks die strijd aan te gaan. Niet alleen voor mij, maar ook voor haar. Daar zit je toch niet op te wachten. Is dan werkelijk het logicagedeelte helemaal weg, als ik het zo doe win ik meer? Blijkbaar wel!
Tuurlijk weet ik dat de strijd nog niet gestreden is en dat er vele blogjes zullen volgen. Maar hé, ik kan me voorstellen dat het voor iemand anders fijn is om te lezen. Of je herkent het, of je denkt dat je het maar getroffen hebt. Beide vind ik prima.
Tot de volgende Error!
* Catootje heeft veel aandacht gekregen in mijn blogs in die tijd, maar helaas. Doordat mijn vorige site gehackt is ben ik bijna alles kwijt. Normaal gesproken link ik de onderwerpen even aan elkaar zodat je terug kan lezen, helaas is dat niet meer mogelijk. Ze had PDD NOS en was onbereikbaar voor haar eigen ouders geworden. Ze heeft toen een jaar parttime bij ons gewoond. Op dit moment gaat het heel goed met haar! Uiteraard is Catootje niet haar echte naam. Ook zal Jeroentje nog wel ter sprake komen, daar heb ik helaas ook niets meer van. Dat leg ik te zijner tijd wel uit.