The Revenant

  
Een film met Leonardo di Caprio. Op de één of andere manier was ik lichtelijk geïnteresseerd toen ik het verhaaltje las. Hier wilde ik wel heen. Maar helaas! 

Ro en ik zijn niet snel onder de indruk en hebben een specifieke smaak wat films betreft. 

In deze film gaan we een behoorlijke tijd terug en belanden we in het tijdperk waarin er nog geschoten werd op wild om te eten, en een dorp bestond uit hutten in een bos. Dat kan mooi zijn om naar te kijken, ware het niet dat wat ons betreft Leo iets teveel levens verspilt en teveel mazzel heeft met overleven. Kom op! Het wordt op een bepaald moment voelbaar dat het onrealistisch is en daar haak ik af. Ik hou ervan om me in te leven en het gevoel te hebben dat het kan, echt had gekund. En inderdaad, ik ben ook niet zo van de SF. Maar in een film over een tijdperk mag het best in de buurt van de realiteit komen. 

Wat ons betreft geen Oscar. Een matige 6. 

We’re the Millers

Gisteren werd ik verrast door lievie met een dinnerdate plus film. Gezellig. Ik mocht kiezen welk restaurant en welke film. Nu dacht ik dat ik hem met bovengenoemde film niet zo blij zou maken, dus koos ik iets totaal anders. Hij was verrast?! Tijdens het eten hadden we het er nog eens over en gaf Ro toe dat hij W’re the Millers wel leuk had gevonden. Nou ja, ik ook hoor?! Dan gaan we daar toch heen? De verhaallijn met camper was voor Ro toch een must see dus we maakten er een combi wokken en movie bij de Euroborg van.

20130921-220038.jpg

Wat een leuke film met prachtige humor! Soms ligt de Amerikaanse humor wat verder van ons af, maar aangezien er lacherig met sex, drugs en rock&roll werd omgesprongen zonder piepjes en wazige beelden, was het verrassend leuk. Vonden wij tenminste. Aan het eind komen er ook nog wat bloopers voorbij waar Jennifer A. nog even op de hak wordt genomen, daardoor lopen we met een big smile de bios uit! Een aanrader! Op zoek naar hoofd leeg en verstand op nul, ga lekker naar We’re the Millers!