Ik ben me ervan bewust dat je op een gegeven moment teveel zeikt en zeurt. Aan alles komt een eind, ook aan nieuwe situaties. Ja, nieuwe situaties worden oud. En oude situaties zijn in andermans ogen veel ouder dan ze werkelijk zijn. Dus klaar nu!

Alleen zit ik op het moment met zo’n zeurend niet happy lichtrood draadje door m’n dagen. Als je ‘boe!’ tegen me zegt begin ik a) te huilen of b) je krijgt een hengst. Er is geen Kaatje op een middenweg te vinden. Op dit moment niet. En daar baal ik van. Het ligt grotendeels aan mezelf en ik ben absoluut niet op zoek naar medelijden. Integendeel, hou op zeg! Nee, ik moet weer schakelen.

En daar ben ik goed in. Schakelen. Ik schakel me een ongeluk de afgelopen jaren. Je vraagt je af of Floortje Dessing ooit rustig op een bank ik Nederland kan blijven zitten. Hetzelfde vraag ik mezelf af, kan ik ooit weer zonder schakelen?!

Het maakt niet uit. Iedereen kent dit gevoel, we hebben er allemaal mee te maken en we zijn op een gegeven moment allemaal weer blij. En terwijl ik dit midden in de nacht aan m’n blog toe vertrouw, realiseer ik me dat het twaalf uur is geweest. Zo gek is dit niet. Het ligt niet aan mij. Het is de dag. Serieus, geloof me dat het nu op dit moment bij me binnen komt.

Het is blue monday!!

Het enige wat ik moet doen is deze dag uitzitten. Als dat alles is! Fijne dag lieve mensen.