Zin of onzin

Er is veel aan de hand. Er gebeurd ook veel. Toen iemand vol verbazing hoorde dat ik het leven van me afschrijf en ook nog met iedereen deel, besefte ik dat het niet voor iedereen normaal is. Te begrijpen is. Waarom doe je dat, wil je dat? 

Ik doe het al acht jaar! Best lang. Het begon door m’n ‘ziekte’ en de helende werking van het opschrijven. Het delen. Ook het gevoel hebben dat je anderen helpt met hun eigen versie. En toen het beter met me ging, was ook de inspiratie minder. Ging ik minder schrijven. Er waren meer redenen voor het verzanden van de regelmaat waarin ik schreef. Maar daar ga ik nu niet dieper op in. Het zij zo. 

Vandaag de dag voel ik voornamelijk de drang om te schrijven als het slecht met me gaat, of wanneer er problemen met puber zijn. Het is zo fijn als het zwart op wit staat, dat kan ik niet uitleggen. Dan is het in m’n hoofd weer blanco. En natuurlijk kan dat ook op een notitieblok, opgeborgen in m’n nachtkastje. Maar ik heb er geen problemen mee, ik deel graag. In de wetenschap dat iemand er misschien iets uithaalt waar ze iets aan hebben, of het gevoel hebben dat ze niet alleen staan in…..noem maar iets. 

Ik merk wel dat de lezers dichterbij komen. Door social media komen linkjes van logjes bij iedereen voorbij. Ook in je naaste omgeving. Toen ik begon had ik na een tijdje enorm veel vaste lezers, maar ik kende er niemand van. Een paar misschien, waaronder m’n eigen moeder. Je bouwde je lezers op door je site op blogverzamelsite’s te zetten of door je ratings bij Google te beïnvloeden. Maar uit m’n eigen woonplaats? Zelden. Heerlijk anoniem en toch zo open. Dat is dus anders nu. 

Toch mag iedereen het weten als het iets minder gaat. Op dit moment kunnen er veel zaken beter. Maar het is niet onoverkomelijk. Het beestje bij de naam noemen doe ik vast nog. Maar niet nu. Het is nacht en tijd om te gaan slapen. Maar werd door een vriend herinnert aan de zin en onzin van bloggen. Ik moest het even op een rijtje zetten voor mezelf. Bij deze! 

Geluk

Al tijden heb ik een blik vol geluk in huis, letterlijk! Van de Hema. 50 kaarten met spreuken vol geluk. Ik heb er ook al tijden een paar in m’n tas. Voor mij waardevol. Ik pak ze er weer eens bij en kijk een tijdje. Heel goed. Ik moet er bijna van huilen, er spelen zaken die binnenkomen via de kaarten.

En de meest belangrijke staat hieronder. Diep van binnen ken ik mezelf zo goed, en ik ben goed in zelfdestructie. Al m’n hele leven.

Het wordt weer tijd!

I rest my case!