Hmmmmm, de onbezorgdheid is weer down the drain. Een puber weet het toch altijd weer voor elkaar te krijgen. Ze geven je het gevoel dat alles even volgens het draaiboek gaat en dan ineens, BAM! Opletten! Ik ben er heus nog niet klaar voor hoor, wel bij de les blijven ouders en verzorgers?!
Anyway. Ik ben weer wakker.
Er is door mij nog nooit zo vaak terug gedacht aan mijn eigen pubertijd. Was ik ook zo laconiek. Zo stoïcijns. Dat je iets uitvreet maar er eigenlijk niet wakker van ligt. Er niet eens een probleem inziet. Dat het toch heel normaal is, in elk geval heel eenvoudig uit te leggen. Ik weet het niet meer. Ik weet wel dat m’n eigen ouders met de handen in het haar hebben gezeten. Mijn moeder heeft vaak gedacht dat het niet goed zou komen. Zonder dat ik het zelf hoef te zeggen, geeft zij vandaag de dag toe dat ik netjes ben opgedroogd. Moet ik dat vertrouwen hier dan ook hebben?
Er moet wat puber betreft voldoende vertrouwen in mij zijn, want afgelopen dagen hobbelt ze gewoon door. Vraagt zo nu en dan of ik koffie wil, wanneer ik moet werken, waarom Barto zo vreemd loopt en of er nog genoeg toiletpapier is. Allemaal vragen waarop ik wel antwoord heb, maar het met tegenzin geef. Ik ben boos. Ik wil dat ook nog blijven. Maar puber is er zichtbaar ontspannen onder. Vreemd. Ze heeft geen telefoon, geen iPad. Niets. Afgesloten van de buitenwereld. Zoals ik al zei, voldoende vertrouwen in mij en m’n vergevingsgezindheid. ‘Chill man, het komt goed…’
Helaas is dit niet de eerste keer dat de dakpannen rammelen. Ook niet de eerste keer dat ik nadenk over consequenties en gevolg. Wel de eerste keer dat ik het anders wil doen. Ik weet alleen nog niet hoe. Kaatje heeft altijd 34.089 extra druppels dan vele anderen voordat de emmer overloopt en we zitten nu op 34.088. Dus, tijd voor een andere aanpak. Pffff. Ik weet meteen weer waarom ik voor een paar dagen stilzwijgen kies. Het is zo rustig. Puber is zo rustig. ‘Dit vind ik zo’n leuk programma! Hahaha! Moet je morgen naar toneel? Jeeh, wat verhaart die hond, zal ik die eens borstelen morgen? Ik ga even kijken of er nog wat te eten is, moet je ook?’ Voorbeeldig!
Ik zal m’n moeder nog eens vragen. Was Kaatje ook zo? Ondertussen bedenk ik een nieuw strijdplan en haal de gezelligheid uit de momenten met m’n skattie.
Nog even stilzwijgen…..rust…..