29-06-2023
2022 Voorjaar Alpenstrasse.
Na een paar keer een weekendje weg te zijn geweest gaan we nu wat langer weg.
Het is de bedoeling om naar Saksen in Noord-Oost Duitsland te gaan.
Alles is qua voorbereidingen en planning in kannen en kruiken.
Maar dan komt in een keer het bericht dat The Rolling Stones naar Europa komen, hier moet Roderick natuurlijk heen.
Al snel word bekend dat ze op 13 juni naar Amsterdam komen, dat is op een maandag en in de arena.
De arena spreekt Roderick sws niet aan maar op een maandag en dan net na onze vakantie, dat gaat helemaal niet lukken.
Na wat gepuzzel springt in eens München eruit.
Dat is op 5 juni, de op een na laatste dag van onze vakantie.
Aangezien het Karin toch niet uitmaakt waar we heen gaan, gaat Roderick op zoek naar een andere vakantiebestemming.
Het wordt Zuid Duitsland, we gaan de Alpenstrasse rijden.
Deze route begint in Lindau am Bodensee en eindigt in Schönau am Königssee.
We willen daar ongeveer 10 dagen over doen.
De vakantie eindigen we (lees Roderick😏) met een bezoek aan The Rolling Stones in München.
Dag 1 Borger – Schwetzingen 516 km
Om half 6 rijden we uit Borger weg en na een uur maken we onze traditionele eerste stop bij de Mac in Emsbüren.
Na meerdere tussenstops en nog veel meer baustelles komen we om half 2 aan op de CP in Schwetzingen.
Morgen nog een dikke 300 km en dan begint de echte pret 😎
Dag 2 Schwetzingen – Lindau-Zech 335 km
Het plan voor vandaag: Niet al te vroeg er uit, rond 11 uur rijden, om en nabij half 3 in Lindau zijn, stadje verkennen, aan de route beginnen en dan op zoek naar een camperplaats.
En dan nu hoe het ging 😏
Roderick was al om 8 uur wakker, en na het ochtend ritueel rijden we om 10 uur weg.
En dan begint de ellende; Baustelle, stau, stau, baustelle, baustelle und so weiter, und so weiter.
Waar de navigatie aan het begin van de dag nog 13:15 uur aan geeft, is dat na een uur rijden al 14:30 uur.
Uiteindelijk komen we rond 16 uur in de buurt van Lindau en terwijl Roderick door rijdt zoekt Karin op allerlei appjes naar campings/camperplaatsen, het blijkt al snel dat ze hier overal de hoofdprijs vragen.
Maar goed we zijn op vakantie dus het mag wat kosten.
We vinden een camping vlak voor Lindau maar wanneer we zeggen dat we voor 1 nacht willen staan is er geen plek.
We voelen aan ons water dat dit niet de enige camping is die deze “regels” hanteert.
Op de parkeerplaats van de camping gaan we verder zoeken, via een reactie bij een plek op de campercontact app vind Karin een grote, betaalde, parkeerplaats voor campers.
We zijn er wel klaar mee en rijden daar heen, wat uiteraard ook weer niet soepel verloopt.
Om 17 uur zijn we er, Roderick gooit bijna al het kleingeld wat we hebben in de parkeerautomaat maar we staan.
Nadat we ons gesetteld hebben werd het tijd om wat te eten.
Karin vindt op Google Maps een restaurant bij een haven en na een kleine 15 minuten lopen zijn we daar.
Het restaurant blijkt Hongaars georiënteerd te zijn en populair, want het is er goed druk, we krijgen het laatste tafeltje.
We nemen allebei een vleesgerecht en dat blijkt een goede keus. Na het dessert en een espresso wandelen we nog even door de haven.
Wanneer we bij het water zijn zien we om de hoek een soort van midzomeravond terras met live muziek en dat ziet er zeer gezellig uit.
Het blijkt bij de naastgelegen camping te horen.
Wanneer we daar aankomen blijkt het nog veel gezelliger te zijn, er is dus live muziek, je zit er aan het water, je kunt er drankjes en zelfs pizza’s halen.
Pas wanneer de muziek stopt gaan we terug naar de camper, dit maakt onze vakantie toch weer extra mooi.
Morgen eerst naar Lindau.
Dag 3 Lindau-Zech – Weiler 48 km
Vandaag zijn we weer op tijd, we hebben namelijk tot 9 uur betaald voor de camperplaats en om kwart over 9 rijden we weer.
Een kwartier later komen we aan op een van de parkings van Lindau, achteraf blijkt dat dit een goed tijdstip is om hier aan te komen want later op de dag zijn alle parkeerplaatsen vol.
We wandelen door het centrum naar de haven waar we veel foto’s maken.
Na een drankje op het terras gaan we terug naar de camper.
Voordat we aan de Alpenstrasse beginnen gaan we eerst nog naar de Scheidegger watervallen, een must see volgens de site. Het zijn mooie watervallen maar we hebben ze wel groter gezien 🙈
En dan gaan we eindelijk aan de Alpenstrasse beginnen, oh nee toch niet 🤦🏻♂️
Roderick had op het internet ook nog gelezen dat je zeker even naar de Waldsee moet, dat is namelijk het hoogst gelegen zwemwater van Duitsland.
Wanneer we daar aankomen is het er ook nog super mooi en we kunnen de camper naast de ligweide kwijt.
Maar dan, Roderick heeft deze vakantie voor het eerst zijn eigen kleding en zo klaar gelegd voor de vakantie en wat heeft hij niet meegenomen?
Zijn zwembroek 😡 oh ja zijn slippers en zijn waterschoenen ook niet 🤣
Maar goed we willen hier natuurlijk wel zwemmen dus dan maar in de onderbroek.
Nadat we beide gezwommen hebben pakken we het spul weer op en gaan we beginnen aan de route.
Of toch niet? Nee toch niet.
Eerst gaan we nog naar de Allgäu Skywalk, een grote uitkijktoren en een soort van boomkroonpad maar dan in Duitsland, echt iets voor Roderick.
Karin blijft achter bij camper en een uur later is Roderick ook weer terug.
Intussen is het dan ook al 17 uur, dus tijd om een camperplaats te zoeken.
Na twee volle plekken, vinden we op de campercontact app een gratis plaats bij een zwembad.
Omdat het overal al vol is hebben we er weinig vertrouwen in dat hier nog plek is maar wanneer we daar aankomen zijn we de enige.
Het zwembad is nog open en bij de bijhorende kiosk kunnen we ook nog wat eten.
We eten lekker en niet duur en het overnachten is ook nog gratis.
Na het eten gaan we terug naar de camper en tijdens het koffie drinken komen er nog drie campers bij staan.
Morgen maar eens beginnen met de route?
Dag 4 Weiler – Wertach 73 km
En dan gaat het vandaag eindelijk gebeuren, we gaan de Alpenstrasse route rijden.
Het begint nog wat lastig omdat we geen borden kunnen vinden, maar we hebben de route ook in de navigatie staan, dus het gaat toch helemaal goed.
Het eerste stopmoment is bij Hotel café Berghof am paradies. Deze naam heeft dit bedrijf natuurlijk niet voor niks want het uitzicht vanaf hier is echt paradijselijk.
Helaas is het nog niet geopend maar we mogen wel wat foto’s maken.
We rijden door naar Oberstaufen, een groot en gezellig wintersportdorp.
Na een bezoek aan de supermarkt, stoppen we bij de Grosse Alpsee, waar we op een parkeerplaats een broodje eten met uitzicht op het water.
Een paar kilometer verder stoppen we in Immenstadt, een oude Koninklijke stad, we drinken daar een espresso en slenteren wat door de steegjes en pleintjes.
Via de plaatsen Sonthofen en Bad Hindelang beginnen we, letterlijk en figuurlijk, aan het hoogtepunt van de dag, de Oberjochpas.
Zes kilometer, 105 bochten en fantastische uitzichten later komen aan in Wertach.
We zien een camperplaats en er zijn zelfs nog plekken vrij, ondanks dat het voor ons doen nog vrij vroeg is, stoppen we toch.
Het is een leuke camperplek met uitzicht op de Grüntensee, een mooi einde van de dag.
Dag 5 Wertach – Bad Bayersoien 118 km
Na het ontbijt en honden uitlaten gaan we verder met de route.
De eerste stop is de hoogste kasteelruïne van Duitsland, Kasteel Falkenstein.
Volgens onze informatie kun je daar gewoon met de auto/camper naar boven rijden, maar wanneer we daar aankomen wordt ons verteld dat we moeten lopen.
Karin past, Roderick niet.
Na een stevige wandeling van een half uur is hij boven.
Ondanks dat het weer wat minder is, is het uitzicht wel weer de moeite waard.
Wanneer Roderick weer beneden is blijkt dat de afzetting voor auto’s slechts tijdelijk was 😡
We gaan verder richting Füssen.
Wanneer we langs de Weissensee rijden zien we daar een leuk terras een het water, een mooi stopmomentje.
We eten daar een lekkere kartoffelsuppe en rijden daarna door naar Füssen.
We parkeren de camper op een grote parkeerplaats vlakbij de Altstadt.
Het is een mooie historische stad met veel bezienswaardigheden.
Nadat we alles zo’n beetje gezien hebben kopen we nog 2 schneeballen voor onderweg en gaan we weer verder.
Helaas nemen we een verkeerde afslag en komen op de snelweg terecht, wanneer we hier eindelijk vanaf kunnen, rijden we terug naar Füssen om de route te vervolgen.
Onderweg vinden we een leuke plek om de schneeballen te verorberen en via de Bedevaartskerk in Wies en het klooster in Steingarden komen we aan in Bad Bayersoien, waar een camperplaats is.
We sluiten de dag af met eten van plaatselijke Italiaan.
Dag 6 Bad Bayersoien – Garmisch-Partenkirchen 72 km
Vandaag doen we het iets anders als anders.
We vinden de route heel leuk maar we gaan best veel over drukke wegen en dat moet toch anders kunnen.
Via RouteYou maken we zelf een route en via mooie binnenwegen gaan we via Unterammergau, Oberammergau, Slot Linderhof, Klooster Ettal, Oberau, Farchant naar Garmisch-Partenkirchen.
De eerste twee plaatsen zijn niet heel bijzonder maar Slot Linderhof is meer dan de moeite waard, wat een pracht en praal.
Bij klooster Ettal komen we , na het betalen van het parkeergeld er achter dat alles hier dicht is, heel jammer want Roderick had zich verheugd op een bezoek aan de bijhorende brouwerij.
We rijden door naar Garmisch-Partenkirchen maar door een wegafsluiting komen we vandaag weer op een snelweg terecht en ook vandaag duurt het heel lang voordat er een afslag komt.
Na behoorlijk wat zinloze kilometers komen we tegen 13 uur aan in Garmisch-Partenkirchen.
We zoeken een parkeerplaats op om onze onderweg gekochte broodjes op te eten en besluiten dat het mooi geweest is voor vandaag.
Via Park4Night vinden we een camperplek bij het station.
Vanuit daar gaan we het centrum van Garmisch in.
Het is intussen wel standaard, Karin gaat shoppen en Roderick gaat sightseeing.
Tegen 17 uur ontmoeten we elkaar op een terras voor een drankje, daarna scheiden onze wegen weer, Roderick loopt naar de Ludwigstrasse in Partenkirchen.
Een must-see volgens het internet.
Aan het begin van de avond zien we elkaar weer bij de camper, en eten we voor de camper nog kip met patat die Roderick onderweg heeft meegenomen.
Dag 7 Garmisch-Partenkirchen – Bad Tölz 68 km.
Na een frisse douche, rijden we eerst naar de Lidl voor boodschappen.
We ontbijten daar in de camper en hervatten daarna de route.
Al snel zien we een afslag naar een meer en ondanks dat we net het ontbijt en koffie achter de kiezen hebben stoppen we daar toch even.
Een half uur later zien we weer een mooi plekje aan het water en ook daar stoppen we en gaan daar even pootjebaden en drinken een kop koffie.
Tegen 13 uur rijden we Bad Tölz binnen en stoppen op de parkeerplaats voor campers.
Aan het aangrenzende riviertje eten we onze broodjes op en gaan daarna het stadje in.
Karin doet een rondje Marktstrasse en Roderick gaat naar de Kalvarienbergkirche voor een mooi uitzicht over de stad.
Wanneer we daar beide klaar mee zijn weten we niet goed wat te doen, de parkeerplaats waar we staan is ook een camperplaats en we staan er best leuk en wanneer we verder rijden weten we niet waar we dan terecht komen.
Op een terrasje beslissen we dat we hier blijven en bestellen een borrel.
Morgen weer verder.
Dag 8 Bad Tölz – Kiefersfelden 125 km.
Nadat we de voorzieningen weer op peil hebben verlaten we met een lekker zonnetje Bad Tölz.
De eerste stop laat niet lang op zich wachten, het is het uitzichtpunt bij de Tegernsee.
Na dit fotomoment lezen we nog even de tips voor deze etappe door.
Een must do is vis eten bij Herzogliche Fischzucht Wildbad in Kreuth, dus doen we dat en we worden niet teleurgesteld.
Na deze vroege lunch vervolgen we de route.
De route is nog steeds mooi en de uitzichten blijven prachtig.
Bij Gmund am Tegernsee ziet Roderick een rodelbaan, uiteraard moeten we daar stoppen.
Wanneer hij weer beneden is drinken we nog wat en stappen we weer in de camper.
Onderweg zien we de zon langzaam aan verdwijnen, we stoppen op een parkeerplaats en tijdens het koffie drinken zoeken we een camperplaats op. Het wordt de CP in Kiefersfelden, bij de waterskibaan aan de Hödenauer See.
Wanneer we de camper op de plek neer zetten begint het te regenen, het was weer een mooie dag.
Dag 9 Kiefersfelden – Bernau am Chiemsee 85 km.
Het zonnetje schijnt wanneer we wakker worden, daar worden we vrolijk van 😏
Na het gebruikelijke rondje hondjes uitlaten beginnen we aan de rit.
Vandaag is het de bedoeling om naar de Chiemsee rijden.
We hebben zelf weer een route gemaakt, die gedeeltelijk langs de officiële alpenstrasse gaat en ook leuke binnendoor weggetjes neemt.
We beginnen met de beklimming en afdaling van de Tatzlwurmstrasse, een mooi slingerweggetje door de bergen en waar we ook tol voor moet betalen. Na de afdaling stoppen we voor een kop koffie met gebak.
Niet veel later komen we aan in het mooiste dorp van Europa, Nussdorf am Inn.
Na een uitgebreide wandeling sluiten we dit bezoek af bij de plaatselijke horeca met een drankje en een soepje.
Niet veel later bereiken we het volgende dorpje van de route, Neubeuern.
Zoals aangegeven in de beschrijving moeten we door een smalle stadspoort naar binnen maar er blijkt ook nog een hoogtebeperking te zijn.
Die is 2.70 meter en wij zijn 2.80 meter.
Maar wanneer we voor de poort staan blijkt die beperking wel mee te vallen.
Na weer een wandeling en wat foto’s rijden we verder.
Rond 14 uur komen we aan bij Chiemsee, het is mooi weer en er is een camperplaats vlakbij het meer.
We stoppen er mee voor vandaag.
Nadat we op plek staan en de boel hebben verkent gaan we met de boot naar Herreninsel.
Een eilandje in de Chiemsee met een leuk paleisje 😏
Terug op het vaste land eten we een snackje bij een kiosk aan het water maar wanneer we het toe hebben aan een kop koffie gaat die net dicht.
Geen probleem, we wilden toch nog een stukje wandelen en is nog wel een horeca zaak die open is.
We kunnen daar nog net een tafeltje bemachtigen maar helaas schenken ze alleen nog maar koude drankjes🤷♂️
Dan maar een ijsje en een weizen.
Terug bij de camper drinken we een kop koffie en niet veel later komt de camperplaats eigenaar langs met een traktatie, een soort van n….zoen.
Heel aardig en heel lekker.
We zijn er nog niet over uit wat we morgen gaan doen, mocht het weer mooi weer zijn dan blijven we hier nog een dag.
Dag 10 Bernau am Chiemsee 0 km.
En het is mooi weer vandaag 😏☀️😎🏖🍻
Dag 11 Bernau am Chiemsee – München 136 km.
Na het lekkere dagje strand van gisteren gaan we vandaag weer rijden.
Het is voor ons echter wel het einde van de Alpenstrasse, we “moeten” nog twee etappes maar er is ook nog een andere etappe.
Onze, of eigenlijk Roderick’s, grand finale is in München want morgen treden The Rolling Stones op in het Olympiapark.
We stellen de navigatie in op snelwegen vermijden en tegen 11 uur vertrekken we van de camperplaats.
Via mooie binnendoorweggetjes komen we om half 3 aan in München.
Voordat we naar het olympiapark rijden gaat Karin eerst shoppen in een groot winkelcentrum.
Maar dat heeft nog al wat voeten in aarde want ondanks al ons huiswerk van gisteren, is er voor onze camper geen parkeerplaats te vinden.
Na bijna anderhalf uur rijden vinden we eindelijk een vrij plekje waar de camper past en om 16 uur zitten we bij het winkelcentrum aan een espresso.
Wanneer Karin naar binnen gaat, loopt Roderick buiten nog een rondje maar daar is weinig te beleven.
Hij loopt samen met de honden terug naar de camper en samen wachten ze braaf op het vrouwtje 😏
Het is heel druk in het winkelcentrum en Karin is meer tijd kwijt met in de wachtrij staan dan met het shoppen zelf.
Uiteindelijk rijden we om half 8 bij het winkelcentrum weg en komen we om 20 uur op de parkeerplaats van het Olympiapark.
Nadat we een plekje hebben opgezocht gaan we op zoek naar wat te eten en komen uiteindelijk terecht bij de Griek.
Terug bij de camper drinken we samen nog een borrel.
Karin gaat zo op bed en Roderick gaat samen met de honden alvast het terrein voor morgen verkennen, hij is ook totaal niet zenuwachtig 😂
Dag 12 München 0 km.
Vandaag is voor Roderick de grote dag, The Rolling Stones geven een concert in het Olympiapark.
Het verslag van Roderick zijn belevenissen van deze dag staat hier.
Dag 13 München – Borger 794 km.
Vanmorgen om 12 uur vertrokken we bij het Olympiapark en om 23 uur waren we in Borger.
Onderweg natuurlijk regelmatig gestopt
Bij de op een na laatste stop in Ibbenbüren hebben we het toilet geleegd en bij de laatste stop in emsbüren nog even “goedkoop” getankt.
In totaal hebben we 2370 km gereden, daarvan waren er 1645 voor de heen en terugreis.
We hebben een hele leuke vakantie gehad en kijken nu alweer uit naar de zomervakantie, dan gaan we het continentale deel van Kroatië doen.
It’s not only Rock ‘n Roll.
Het wel en, vooral wee van een dagje Rolling Stones in München.
Dit voorjaar is het de bedoeling om met de vakantie naar Saksen in Noord-Oost Duitsland te gaan.
Alles is qua voorbereidingen en planning in kannen en kruiken.
Maar dan komt het nieuws dat The Rolling Stones naar Europa komen, hier moet ik natuurlijk heen.
Al snel word bekend dat ze op 13 juni naar Amsterdam komen, dat is op een maandag en in de arena.
De arena spreekt mij sws niet aan maar op een maandag en dan net na onze vakantie, dat gaat helemaal niet lukken.
Na wat gepuzzel springt in eens München eruit.
Dat is op 5 juni, de op een na laatste dag van onze vakantie.
Aangezien het Karin toch niet uitmaakt waar we heen gaan, ga ik op zoek naar een andere vakantiebestemming.
Het wordt de Alpenstrasse in Zuid Duitsland, zie hier ons verslag.
Op zaterdag 4 juni rijden we van de Chiemsee naar München en parkeren de camper op de parkeerplaats van het Olympiapark.
Nadat we uit eten zijn geweest loop ik nog even met de honden naar het stadion toe.
Op mijn kaartje staat namelijk niet bij welke ingang ik naar binnen moet dus kan ik nu mooi even kijken of dat al ergens aangegeven staat.
Helaas staat dat nog nergens aangegeven dus morgen maar weer kijken.
Het was de bedoeling om uit te slapen maar om 8 uur word er al op de deur geklopt, of we alvast het parkeergeld willen betalen want de betaalautomaten werken niet.
Nou ja, dan ben ik in elk geval op tijd er uit.
Na het uitlaten van de honden, ontbijt en douchen ga ik maar alvast die kant op.
Bij de ingangen staat nog steeds niks aangeven en via het grote plein, waar allemaal standjes worden opgebouwd, loop ik door naar de Olympiaberg.
Dit een 60 meter hoge “bult” die gemaakt is van puin uit de 2e Wereldoorlog.
Na een mooi uitzicht over de stad en op het stadion, loop ik weer naar beneden.
Ik ga weer op zoek naar de juiste ingang.
Ik waarschuw alvast, dit wordt een lang verhaal 😉
Bij de eerste ingang die ik tegen kom vraag ik aan de beveiliger of hij weet voor welke kaarten deze ingang is, dat weet hij niet!?
Oké dan loop ik wel naar de volgende poort.
Wanneer ik over een bruggetje loop zie ik allemaal vrachtwagens staan en maak daar een foto van.
Dan zie ik daar ook een kleine groepje fans staan, die weten vast wel welke ingang ik moet hebben.
Maar ook hun weten dat niet, zij staan hier omdat ze early entree tickets hebben.
Er staat ook een jongen, Piotr uit Polen, die een kaart voor hetzelfde vak (pit A) als mij heeft en ook hij weet niet welke ingang hij moet hebben.
We besluiten samen te gaan zoeken.
We vragen, tegen beter weten in, eerst bij de VIP ingang, daar moeten we dus niet zijn.
Vervolgens vragen we het bij de doorgang waar alle opbouwmateriaal naar binnen wordt gebracht en daar zeggen ze dat er tussen de VIP ingang en de early entree ingang nog een toegang is naar binnen.
Waar we ook kijken, geen ingang te zien.
Dan maar weer verder zoeken.
Het wordt een beetje eentonig maar ook bij de volgende ingang krijgen we geen duidelijkheid.
Intussen heb ik ook al een paar keer gebeld naar het informatienummer van het stadion maar die word niet opgenomen.
We hebben nog 1 ingang te gaan en daar zien we een meisje praten met de beveiliging.
Nadat ze is uitgepraat, stappen we op haar af en vragen of zij iets te weten is gekomen.
Het blijkt dat ook zij een kaartje voor hetzelfde vak heeft en ook zij is niet veel wijzer geworden.
Maar aan haar, Tamara uit München, is verteld dat we naar de ingang moeten waar wij net vandaan komen.
We lopen samen met haar daar heen.
Daar weten ze natuurlijk van niks maar ze gaan het navragen.
Na een kwartier komt diegene terug en wijst op een kaart de ingang aan waar we moeten zijn.
Dat is dus de ingang waar we net vandaan komen, zucht!
We lopen weer terug en spreken een semi-hoofdbeveiliger, die zegt dat we bij deze ingang moeten zijn, wat zeer vreemd is omdat dit de ingang voor pit B is. (Pit A en B zijn gescheiden door een lange catwalk)
Maar volgens haar kunnen we daar gewoon om heen lopen?!
We zijn er wel klaar mee, we staan vooraan, en besluiten om hier te blijven.
Intussen is het 12 uur, ik had Karin beloofd om nog even terug te komen en vraag aan hun of ik even weg kan.
Dat is geen probleem.
Terug bij de camper, eet ik een broodje en drink een kop koffie.
Na de koffie kijkt Karin mij aan en zegt, ga jij maar snel weer terug, ik zoek je straks wel op.
Wanneer ik terug kom zijn er nog een man en een meisje bijgekomen, Esmaralda uit Slowakije en Geir uit Noorwegen.
Om de beurt gaan ze uit de rij om merchandise te kopen, intussen komen Karin en Achi er ook aanlopen en die gaan voor mij een t-shirt halen.
Daarna lopen ze weer door.
Het is de hele dag al mooi weer en de poort gaat pas om 17 uur open, Geir stelt voor om een biertje te gaan drinken bij de biergarten.
Piotr en ik willen dat ook wel, van de dames hoeft dat niet maar ze willen wel de wacht houden op ons plekje.
Na wat biertjes en mannenpraat schuift ook Karin aan.
En dan wordt Piotr gebeld door Tamara, ze heeft gehoord dat de poort open gaat.
We gooien ons bier achterover en rennen terug.
Wanneer we daar aankomen blijkt er helemaal niks aan de hand te zijn.
Intussen begint het weer te betrekken.
Er verschijnt een man met een megafoon bij de poort.
We hopen dat hij gaat vertellen dat de poort eerder open gaat maar nee.
Vanwege de regen gaat de poort een uur later open, waarom snappen we niet.
Het wordt nu echt noodweer en het regent harder en harder.
Weer komt de man met de megafoon naar voren.
Dit keer verteld hij dat er vanwege het noodweer een safe zone is bij de andere ingang, Tamara vraagt of wij daar met onze tickets ook terecht kunnen en hij zegt dat dat kan.
We sprinten met ons 5en daar heen en staan daardoor weer vooraan.
We vragen meteen aan de beveiliging waar de safe zone is maar die kijken ons aan alsof ze water zien branden.
Nadat ze communiceren met hun collega’s, vertellen ze ons doodleuk dat het foute informatie is.
We vragen ons af wat nu te doen, volgens de beveiliging staan we goed voor pit A.
We twijfelen wel, Geir vertrouwd het niet.
Hij heeft een pit B ticket en weet zeker dat hij bij de andere ingang goed staat en gaat terug.
De regen wordt alleen maar harder en harder en ik sta daar met een kapotte paraplu en een nat t-shirt.
Ik vraag aan mij lotgenoten of ze het oké vinden dat ik mijn regenjas ophaal.
Uiteraard is dat geen probleem en 15 minuten sta ik weer bij ze, in een droog shirt en een regenjas.
En dan gaat de klok richting 18 uur, alle beveiligers komen onder hun afdakje weg en ja hoor, the gates are open.
We rennen als een malle naar rechts, dat is het lengtegedeelte van het stadion, maar dan weer een dicht hek 😡
En we zijn Esmaralda ook al kwijt maar dat maakt niet zoveel uit, ze heeft toch een andere kaart dan ons.
En dan wachten we en we wachten en we wachten.
Pffff, we worden er moedeloos van.
En na bijna een half uur gaat ook deze poort open, de beveiliging schreeuwt nog, niet rennen maar dat is tegen dovemansoren gezegd.
We moeten net als vroeger weer ouderwets rennen over het veld om als eerste bij het voorste vak te komen.
En dan weer een kaartcontrole 😠
Tamara is er als eerste door maar bij mij en Piotr wil de controleur een polsbandje zien en die hebben we niet.
We worden aan de kant gezet maar dan laat een andere controleur ons wel door.
Eindelijk zijn we in het vak en bijna helemaal vooraan.
We staan tegen het hek wat het publiek scheid van het podium en de catwalk.
Nadat we weer op adem zijn gekomen moeten we eerst naar de wc, ik ga eerst en Piotr houd onze plek bezet.
Ik vraag bij de uitgang van het vak waar de wc’s zijn maar tot mijn grote verbazing weten ze dat niet, heel apart.
Even verderop weten ze het wel, het is niet te geloven maar ik moet weer helemaal terug naar de kant waar we binnen waren gekomen.
Dat betekent dus teruglopen door al het publiek wat al ruimschoots binnen is, de trap weer op en bijna het stadion weer uit.
Wie dat verzonnen heeft?
En dan begint het voorprogramma, Reef.
Een kruising van ZZ Top en AC/DC met de zoon van Ron Wood op gitaar.
Niet slecht maar zeker niet bijzonder.
Hierna ga ik nog even “snel” naar de wc.
En dan is het om 10 voor 9 eindelijk zo ver.
Op de videowall begint de tribute aan Charlie gevolgd door het openingsnummer, Street Fighting Man.
Na 19th nervous breakdown komt ipv Sad Sad Sad, wat het derde nummer in Madrid was, Rocks Off.
Wat mij betreft een goede keus, ik vind dat een heerlijk nummer.
Na Thumbling Dice komt Out of Time, een nummer wat ze nog nooit eerder live gespeeld hebben.
Daarna is de Vote Song aan de beurt, helaas voor mij is dat Ruby Tuesday geworden.
Tijdens het minder bekende Ghost Town maak ik een mooie foto van Mick.
Wanneer Keith aan de beurt is zingt hij het fantastische Connection gevolgd door de ballad Slippin’ Away.
Na nog meer classics word de show afgesloten met Satisfaction.
Ik neem afscheid van Tamara en Piotr en verlaat met een heerlijk gevoel het stadion.
Buiten zie ik Karin en de honden, ze heeft de helft van het concert bij de camper geluisterd en de andere helft naast het stadion en dat was volgens haar ook een bijzondere belevenis.
Terug bij de camper trek ik eerst mijn AliExpress Rolling Stones schoenen uit, dat is na zo’n lange dag een heel fijn gevoel.
We zetten de stoelen buiten neer en onder het genot van een biertje kijken we hoe langzaam de parkeerplaats leeg stroomt.
Mede dankzij de organisatie was dit weer een dag voor in de boeken.
Hoe het begon
Het is de zomer van 1982, het is mooi weer en er staat een middagje zwembad op het programma. Voor dat ik op de fiets stap pak ik nog snel een cassettebandje uit de muziekkast van mijn ouders café en stop die in mijn walkman.
Halverwege het zwembad en het cassettebandje klinkt er in mijn oren wat geroezemoes, het geroezemoes word harder, er begint een piano te spelen en iemand op het podium begint te praten.
Thank you very very much for waiting, if i can please you, The Rolling stones!!
Het publiek word gek, er klinkt een gitaar, het publiek word nog gekker, er begint iemand te zingen “Under my thumb”
Na dit nummer begint de zanger te praten “Thank you, thank you, hé welcome Virginia, welcome Hampton and welcome if you watching on TV of you having a good time here drinking a few beers, smoking a few joints, Lets spend the night together!!
Vanaf dit moment ben ik Stones fan!
Please allow me to introduce myself
Roderick dus, voluit Roderick Lucien Veuger.
Geboren op 18 november 1967 boven het café van mijn Pa en Ma aan het Zuiderdiep in stad Groningen.
Getogen in Borger, samenwonend met Karin, vader van Angie en trotse opa van Lynn en Myra.
Werkzaam als Bierbrouwer bij Bierbrouwerij Maallust.
In mijn vrije tijd genieten van het leven.
Samen met Karin zo vaak mogelijk met onze camper op stap.
Netflix.
Rolling Stones fan.
Supporter van FC Groningen.