Het grootste verdriet en gemis in mijn leven.
Ted Etienne Veuger, mijn lieve broertje. Geboren in Stad Groningen, overleden in het Refaja ziekenhuis, Stadskanaal.
Wie was Ted?
Ted is eigenlijk niet beschrijven, hij was een eigenzinnige jongen die zijn eigen pad volgde. Geliefd om wie hij was, hoe hij was en wat hij deed, geliefd omdat hij altijd voor je klaar stond.
Beide zijn we geboren in Stad Groningen aan het Zuiderdiep. Begin 70 jaren verhuizen we naar Borger waar onze ouders in 1974 een horecabedrijf beginnen.
Omdat ze heel veel aan het werk waren waren we altijd op elkaar aangewezen, dit is absoluut geen verwijt maar een feit. Hierdoor hadden we waarschijnlijk ook wat meer speelgoed (Ted Playmobil, ik Lego) dan onze leeftijdsgenoten.
We gingen naar peuterschool “De notedop” en naar de Burgemeester Grollemanschool daarna gingen we allebei naar de MAVO, ook in Borger.
Vanaf die periode werkten we ook in het café van pa en ma, om het weekend stond een van ons achter de bar en de ander achter de draaitafel. Daardoor kwam er steeds meer jeugd naar het café en werden we de uitgaansgelegenheid van Borger en omstreken.
Vanaf ongeveer 1990 woont hij niet meer thuis, hij heeft een eigen kamer bij onze oom Hans die op kruisstraat 2 woont, daar zit nu de ijssalon. Ook hij heeft een baan bij zandzuigbedrijf Zeldenrust in Gasselte.
Hij is gelukkig met het leven dat hij leeft, hij heeft vrienden waarmee hij in het café klaverjast, hij gaat op zijn fiets naar andere cafés of hij gaat in zijn eentje naar de campings.
En dan is het zondagavond 2 augustus en er wordt geklaverjast in ons café ook Ted is er en rond 23 uur gaat hij naar huis, hij moet de volgende dag weer werken.
Rond een uur of twee komt hij in zijn pyjama het café weer binnen met de vraag of wij op zijn raam geklopt hadden.
Uiteraard hadden wij dat niet gedaan, ook lopen we nog even naar buiten om te kijken of wij misschien mensen zien lopen maar dat is niet zo.
Dit was de laatste keer dat ik Ted in levende lijve heb gezien.
Maandag rond de middag worden we gebeld, Ted heeft op zijn werk een ongeluk gehad en is naar het ziekenhuis in Stadskanaal gebracht.
Wanneer we daar aankomen blijkt het zeer slecht met hem te gaan en rond drie uur ’s middags komt de arts bij ons, Ted heeft het niet gered.
Op vrijdag 7 augustus wordt hij onder grote belangstelling naar zijn laatste rustplaats in Borger gebracht.
Op Ted zijn 25e sterfdag laat ik een tattoo op mijn borst zetten, het is zijn naam, geschreven in Angie’s handschrift, in rood/zwarte letters, de opening van de e is wit ingekleurd en die is door Karin gedaan.
De rode kleur staat voor mijn liefde voor hem, zwart voor de rouw en het wit voor het lichtpunt wat hij was in mijn leven.
Zaterdag 17 augustus 2019, Ted wordt morgen 50 jaar en ik heb besloten dit niet ongemerkt voorbij te laten gaan.
Met onze gezamenlijke vrienden zitten we die zaterdag bij elkaar en proosten om middennacht op zijn verjaardag. Het was een mooie en gedenkbare avond/nacht met veel tranen maar ook met heel veel gelach, ik denk dat hij mooi zou hebben gevonden!
