Nog één keer dan, vooruit. Er kwam een moment dat we vast liepen. Met de zaak, het restaurant, en met mij. Het restaurant liep schots en scheef wat inkomen en uitgaven betreft, en mij kon het door m’n straatvrees niets schelen. Ik had dit bedrijf niet opgebouwd en had er niet zoveel feeling mee als wenselijk was. Die combinatie is niet goed. In 2005 was ik er wel klaar mee. Laat maar gaan….