Een zwak en tevens sterk punt van mij is dat ik alles onder controle wil hebben. Daar komt bij dat ik het niet alleen onder controle wil hebben, maar ook in controle wil zijn. En dat kan niet altijd. Op dit moment zit ik midden in een moeilijk moment. Ik ben niet in staat positief naar m’n leeftijd te kijken. En ouder worden heb je niet in de hand. Oncontroleerbaar. Alles wat ik zie is dat wat niet meer kan en dat wat niet meer komt. En ik weet het. Als je het kan benoemen kun je er ook iets aan doen. Maar op dit moment lukt dat niet. 

Ik kijk terug op een leven met up’s en down’s. Dat heeft ieder mens. En van niets heb ik spijt. Als er al iets is waar ik spijt van heb, dan kan ik het wegzetten onder het kopje ‘levenslessen’. Dat is het niet. Het is meer dat ik mijn hele leven heb nagejaagd wat ik wilde, en het mooie, ook gekregen. Als ik iets in m’n hoofd had dan gebeurde dat of kreeg ik dat. M’n tanden erin zetten en alles onder controle. Dat ben ik. Nu nog. 

En daar begint het nu te wankelen. Ik krijg niet meer alles wat ik wil. Ik heb voorbeelden waarbij ik moet toegeven dat de reden dat ik af moet haken, te maken heeft met leeftijd! Geen controle.  En daar baal ik zo van dat het even verwerkt moet worden. Dat ik moet gaan relativeren omdat ik nooit meer ultrajong wordt. Ik hoor mensen nu zeggen dat ik nog steeds jong ben, maar voor veel zaken ben ik te oud. En op dit moment word ik daar mee geconfronteerd. Doordat de basis van m’n leven op dit moment ‘rocksolid’ is, kan ik er even de tijd voor nemen. Denken, relativeren, huilen en weer door. Het komt goed. Dat weet ik zeker. 

Wat betreft m’n leeftijd ben ik out of control, maar ik voel dat er iets is wat me gaat laten zien dat het onbelangrijk is. Even geduld.