Hieronder een verslag van onze rondreis door Kroatië.

We vertrokken op donderdag 11 augustus en zaterdag 3 september waren we weer thuis.

We hebben in vijf verschillende landen overnacht en hebben 4921 km gereden, daar hadden we ongeveer 500 liter diesel voor nodig wat ons rond de €995 heeft gekost.

Het land is goed bevallen, we hebben leuke/mooie/interessante dingen gezien.

De pluspunten zijn: genoeg bezienswaardigheden, goede wegen, vriendelijke bevolking, leuke steden, geen massatoerisme, goedkoop, vrij camperen doen ze in dit gebied niet moeilijk over.

Minpunten: Weinig tot geen campings en/of camperplaatsen, veel zwerfhonden, de wegen van A naar B waren nogal eentonig, veel leegstand/vervallen woningen.

Onze gereden route staat op polarsteps.

Dag 1

Borger – Passau 838 km.

Roderick zijn laatste werkdag voor de vakantie eindigt om 12 uur en om 14 uur rijden we Borger uit.
Om 19 uur stoppen we bij de autohof in Eichenzell, waar we een broodje Döner met een patatje eten, dat “je” kun je beter weglaten want we krijgen toch een bak patat en een bult vlees.
Met een hele volle maag en een volle tank dure diesel (een liter premium diesel kost €2,079) rijden we verder.
Het is niet druk op de weg en met de cruisecontrol op honderd schiet het aardig op.
Om de tijd een beetje te vullen hebben we vanaf de Duitse grens de baustellen geteld die we passeerden, wanneer we om 00:50 uur aankomen in Passau staat de teller op 21.
Morgen nog “even” Oostenrijk en Slovenië door en de Kroatië vakantie kan beginnen.
Maar eerst een drankje 

Dag 2

Passau – Kumrovec 431 km.

Omdat we gisteren best laat op bed lagen hadden we besloten om geen wekker te zetten, we zien wel hoe laat we wakker worden.
Nou dat wakker worden was dus om kwart over 8. De plaatselijke bakker kwam al toeterend het terrein oprijden, nou ja dan gelijk ook maar broodjes halen.
Na het ontbijt en de rest van het ochtendritueel rijden we om half 10 het terrein af.
We rijden al vrij vlot Oostenrijk binnen en na heel veel tunnels en saaie stukken snelweg komen we in Slovenië aan.
Vlak voor Maribor besluiten we de snelweg te verlaten om een hapje te eten.
We komen terecht bij een Gostilna in Pesnica pri Mariboru.
We eten een plate schnitzel en een bonensoep.
Hierna rijden we verder en na een klein stukje snelweg rijden we via binnendoorbergweggetjes door een Sloveens wijngebied Kroatië binnen.
Nadat we de ouderwetse grenscontroles met vlag en wimpel doorkomen komen we aan in het Hrvatsko Zagorje gebied.
Het eerste wat op het programma staat (je raadt het nooit) is een kasteel.
Aangezien het kasteel bijna dicht gaat wordt dit een bliksembezoek.
Na deze bezichtiging rijden we weer naar beneden en parkeren de camper bij het plaatselijke café.
We zitten hier goed en de camper staat ook mooi maar helaas serveren ze hier geen eten.
We rijden verder naar Kumrovec, een museumdorp wat ook op onze lijst staat.
We vinden daar een beschutte parkeerplaats waar we ook de camper neer kunnen zetten.
We zetten de stoelen buiten en schenken wat te drinken in.
Helaas begint het dan net te regenen en verhuizen we naar binnen.
Wanneer de regen stopt lopen we naar de Kroatische snackbar achter de camper.
We nemen plaats aan een tafel onder overkapping en na half uurtje Google Translate weten we wat we eten willen.
Intussen stroomt de hele zaak vol, er blijkt een pubquiz te zijn en wij zitten een beetje in de weg.  We zeggen dat we best wel ergens anders willen zitten en even later zitten we aan de andere kant van de zaak.
Terwijl wij onze Cevapi en Pljeskavica nuttigen luisteren we mee met de Pubquiz, best lastig in een andere taal.
Na de koffie en een slivovitsj gaan we terug naar de camper, vanaf nu is de vakantie echt begonnen.

Dag 3

Kumrovec – Marija Bistrica 95 km.

We beginnen de dag vandaag wat later, ten eerste omdat we al in Kumrovec zijn en ten tweede, het regent.
Wanneer de regen stopt stappen we uit bed en na het ontbijt gaan we naar het folkloristisch dorp.
Alles in dit dorp, waar ook Josip Tito is geboren, is authentiek.
Het is mooi om door heen te lopen en na het kopen van wat souvenirs en het drinken van een espresso gaan we naar de wijnstreek Zagorje.
We willen naar het landgoed Vuglec Berg, daar zit op een mooi punt een pension met een traditioneel restaurant, waar we willen lunchen.
Waarschijnlijk door de instelling van de navigatie gaat dit weer moeizamer dan gedacht.
We worden een heel smal bergweggetje opgestuurd en wanneer we met moeite boven zijn houdt de weg op en staan we voor een woning.
Dan maar een foto maken van het uitzicht, “even” draaien en weer weg.
Eenmaal beneden pakken we Google Maps er maar bij en starten opnieuw met de weg er heen.
Waar het net al niet zo soepel ging is het nu helemaal drama.
We worden we een smal bergweggetje opgestuurd maar dit keer ligt er ook overal grind op de weg, dat is voor de wegligging niet echt fijn.
En des te hoger we komen des te steiler het wordt.
Het is wat moeilijk inschatten maar we denken dat het op een gegeven moment wel een stijgingspercentage van 20% is.
En waar Roderick dan bang voor is gebeurt ook, in een steile bocht slaat de motor af.
Karin zegt meteen, Ro doe even kalm, maar Ro heeft een beetje stress.
Nadat de motor twee keer is afgeslagen komen we eindelijk met zweet in de bilnaad en een stinkende koppeling weg, pffffff.
Een paar bochten later gaat het weggetje over in een grindpad, nu is het mooi geweest, we gaan terug!
Wanneer we voor de tweede keer beneden zijn, zien we een bewegwijzeringbordje naar het landgoed, we besluiten nog 1 poging te wagen.
Het is weer een smal bergweggetje maar dit keer wel te doen en eindelijk zijn we er.
Het is een mooie locatie op een fantastische plek.
Wanneer we de kaart krijgen staan er geen lunchgerechten op en we krijgen grote ogen van de prijzen, maar goed we hebben dit ritje niet voor niks gedaan dus we laten het maar eens breed hangen.
Maar eerlijk is eerlijk, het eten is echt fenomenaal.
Tegen drie uur beginnen we weer aan de afdaling.
De volgende stop is Krapina.
In Krapina zit een Neanderthaler museum maar dat trekt ons niet zo, het moet ook een mooi oud centrum hebben dus gaan we daar maar voor.
Nadat we de camper geparkeerd hebben lopen we het centrum in, dit valt ons wat tegen en na een espresso en nog een korte wandeling rijden we weer verder.
We rijden naar onze volgende bestemming, Marija Bistrica, een bedevaartsoord, met de bedoeling om daar op het parkeerterrein te overnachten en dat kan.
We zitten nu aan een drankje en hebben de maag nog vol van vanmiddag, straks maar een soepje met brood. 

Dag 4

Marija Bistrica – Varaždinsko jezero 100 km.

Het beloofd een warme dag te worden dus zijn we er op tijd bij vandaag.
Het eerste wat we gaan doen is een bezoek brengen aan het bedevaartsoord, of beter gezegd attractiepark Marija Bistrica.
Waar we gisternacht nog alleen op de parkeerplaats stonden, staat vandaag alles vol.
En dat blijkt ook wanneer we bij het bedevaartsoord zelf komen.
Het is alleen maar mensen, kraampjes met eten, drinken, ijs en souvenirs.
Nu is het natuurlijk ook nog zondag, dus er is ook nog een dienst.
We lopen langzaam met de mensenmassa mee naar boven en wanneer we bij het plein zijn loopt Roderick het laatste stukje alleen verder, Karin blijft met de hondjes op het gras wachten.
En over dat naar boven lopen? Ken je dat mopje over die man die in zijn auto het nieuws luistert en hoort dat er een spookrijder is en hij zegt: 1? Volgens mij wel honderd!
Dat had Roderick dus ook.
Terwijl hij naar boven loopt, loopt iedereen naar beneden.
Eerst denkt hij nog van “ach de kerkdienst zal zo wel beginnen” maar wanneer hij zich realiseert dat hij de enige is die omhoog loopt gaat het lampje branden.
Hij houdt wel stug vol maar voor het beeldende verhaal wat aangegeven wordt tijdens deze pelgrimsroute, loopt hij dit ook nog een keer in de goede richting.
Na deze dubbele wandeling lopen we weer samen tussen de kerkgangers door terug, naar het plein waar we de kerk nog bezoeken.
En wat voor kerk, echt fantastisch mooi.
Na dit alles stappen we in de camper en gaan naar Kasteel Trakošcan, volgens de boeken/internet het mooiste kasteel van Kroatië.
En niets is minder waar, terwijl Karin met de hondjes bij de camper blijft gaat Roderick de beklimming weer aan.
En niet voor niets, het is een mooi bewaard gebleven klassiek kasteel.
Een dik uur later is hij ook weer terug bij de camper, we lunchen daar onze meegebrachte wraps en na de koffie rijden we weer verder.
We willen naar Varaždin maar omdat het zo warm is slaan we het centrum over en gaan we naar het stuwmeer, volgens park4night zitten daar voldoende camperplaatsen.
Voordat we een plekje zoeken halen we eten bij een verderop gelegen beachbar.
We rijden dan naar het meer en vinden een mooie plek vlak aan het water. Nadat we alles geïnstalleerd hebben eten we eerst de patat op en nadat de zon onder is verorberen we het vlees.
Morgen beginnen met een duik en dan maar eens kijken wat we gaan doen met deze temperaturen. 

Dag 5

Varaždinsko jezero – Prelog 112 km.

Er is warm weer voorspeld en dat is een goede reden om op tijd op te staan.
Dat lukt ook prima maar omdat we op zo’n mooi plekje staan is het lastig om uit de stoel te komen en het spul op te pakken.
Wanneer dat gelukt is rijden we naar Varazdin, de vroegere hoofdstad van Kroatië.
We willen eerst naar een soort van winkelcentrum maar die is, op de spar na, dicht.
Wel apart op maandag dicht, maar goed het zal.
Dan maar naar het centrum en ook daar is alles, op de horeca na, dicht.
Een Google moment later blijkt dat het een feestdag is, namelijk Onze Lieve Vrouwe Hemelvaart.
We drinken op een terras een espresso en doen dan nog een klein rondje sightseeing en kopen nog wat broodjes voor onderweg.
De volgende stop is Sveti Martin na Muri, volgens het internet moet je daar de warmtebronnen bezoeken maar het enige wat we daar kunnen vinden is een welnesscentrum, niet echt ons ding.
We rijden door naar de meeste noordelijke provincie, Medimurje.
Het is vandaag geen straf om in de camper te rijden, buiten is het 35* en binnen blaast de airco.
Wat we wel vreemd vinden is dat we nergens picknickplaatsen/banken tegen komen en we willen toch graag onze broodjes opeten.
Na best wel lang rijden ziet Karin een parkeerplaats bij een supermarkt, geen mooie plek maar we hebben best wel trek en het uitzicht gaat ook nog wel.
Hierna rijden we naar Cakovec, we willen een rondje door dit stadje lopen maar eerst hebben we eigenlijk water nodig. Doordat we tot nu toe nog elke keer hebben vrij gestaan is het water zo goed als op.
We moeten toch nog tanken en bij de Shell pomp vragen we in ons beste Engels of we ook water kunnen innemen.
Eerst snapt hij het niet helemaal maar wanneer hij begrijpt wat we bedoelen worden we naar de carwash gestuurd en daar gooien we de watertank vol.
We bedanken hun met 2 flesjes Maallust bier en gaan naar het centrum.
Wanneer we in het centrum zijn, is het veel te warm om door de stad te lopen.
We doen een drankje op een terras en zoeken intussen naar een plek voor de nacht.
We zien op Google Maps een grote parkeerplaats bij een zwembad maar wanneer we daar aankomen zijn daar geen schaduwplekken, dan maar weer Maps erbij.
20 minuten verderop zit een meertje en we stellen de navigatie daar dan maar op in.
Als we daar zijn zit er een leuk klein jachthaventje met restaurant, ideaal.
Nu alleen nog even vragen of we hier mogen overnachten, en dat mag, maar kost wel 60 Kuna (€8). Prima! En zo is onze eerste betaalde camperplaats een feit.

Dag 6

Prelog – Felsőszentmárton, Hongarije 193 km.

We zijn vandaag wat laat met het verslag, uiteraard wordt straks wel duidelijk waarom.
Maar we beginnen bij het begin 
Het wordt weer 33* vandaag daarom staan we op tijd op.
We zitten tijdens het ontbijt en de koffie nog lekker in de schaduw van de boom waar we onder staan maar we hebben wel een probleem(pje).
We hadden afgelopen zondag nog gezwommen bij het meertje waar we stonden en voor dat we naar bed gingen hebben we ons afgespoeld met de buitendouche.
Roderick vond toen al dat de warm/koudknop stroef draaide maar we hebben daar toen verder geen aandacht aan geschonken.
De volgende dag viel ons op dat er water lekte bij die aansluiting maar dat leek ons toen minimaal.
Echter was de volgende dag de schoonwatertank al voor een derde leeg.
Tja dan gaat het hard natuurlijk.
Dus vanmorgen maar de boel losgekoppeld en met alle bruikbare dingen in de camper de slangen afgekoppeld en zo waar, het is gelukt
We vullen het verloren water aan bij de camperplaats en rijden dan naar Ludbreg, een klein stadje die vernoemd is naar een Zwitserse arts.
Volgens zijn geografische berekening was dit het centrum van de wereld, nou dat hebben wij dan mooi even op foto staan.
De volgende stop is Durdevac en is niet ver rijden maar omdat het zo warm is doen we een toeristische, toeristische route.
Dus nog meer binnendoorweggetjes dan we al deden.
Uiteraard brengt ons dat weer op plaatsen waar we anders nooit zouden komen met bijhorende wegen en dan voornamelijk grindpadjes, maar de airco van camper maakt dat ruimschoots goed.
Halverwege de dag arriveren we bij een kasteel in Durdevac.
Het kasteel stelt niet zoveel voor maar er is wel een leuke binnenplaats met een terras en aangezien het dorstig weer is drinken we daar wat.
Durdevac staat ook bekend om het woestijnlandschap dat daar is en uiteraard moeten we dat ook zien.
Op Google Maps zien we alleen een soort van dierentuin op een zandvlakte en we denken dat dat het niet is, we lopen er nog wel heen maar er mogen geen honden naar binnen dus gaan we terug naar de camper.
Achteraf blijkt dit het wel te zijn.
We rijden door naar Virovitica, waar we foto’s maken van een mooi paleis.
Terwijl Roderick de foto’s maakt ziet Karin dat er dichtbij ook een NewYorker zit.
We parkeren de camper daar en in de tijd dat Karin dat aan het shoppen is zoekt Roderick naar een overnachtingsplek, hij vind een camping op drie kwartier rijden, maar dit is wel in Hongarije.
Oké leuk, daar zijn we nog nooit geweest.
Er blijkt een Nederlandse eigenaar op te zitten dus we bellen eerst of er nog plek is en dat is er.
Wanneer we daar aankomen nodigt Leo, de eigenaar, ons meteen uit voor een drankje.
Dat slaan we natuurlijk niet af.
En na nog een drankje en ook nog een Palinka gaan we met Leo naar het dorp.
We gaan eerst naar het plaatselijke café, hij moet nog sigaretten hebben en dat moet daar voor een bepaalde tijd.
Daarna gaan we door naar het eetcafé waar we een lekkere sjasliek met patat eten.
Volgens Leo kost dat 1600 Florint, een halve liter pils kost 400 Florint en dat is niet duur 
Na het eten lopen we terug naar de camping.
Leo gaat naar huis en wij drinken nog een kop koffie voor de camper.
Het was weer een leuke en bijzondere dag.

Dag 7

Felsőszentmárton, Hongarije 0 km.

We waren gisteren aan het twijfelen over wat we vandaag zouden doen, het wordt weer warm en er is hier een zwembadje.
Vanmorgen hakken we de knoop door, we blijven hier nog een dagje.
Roderick loopt ‘s morgens eerst naar de mini supermarkt voor ontbijt en tegen de middag nestelen we ons bij het zwembad.
Tussendoor maakt Karin ook nog even gebruik van de wasmachine.
Wanneer de zon weg is gaan we weer bij de camper zitten en Karin kookt een campermaaltijd.
Nu lekker aan de koffie, morgen weer naar Kroatië. 

Dag 8

Felsőszentmárton – Kopačevo 177 km.

Nadat we afscheid hebben genomen onze gastheer Leo rijden we weer richting Kroatië.
Maar niet voordat we nog op zoek gaan naar een Hongaarse cache.
We vinden die vrij makkelijk en zodoende hebben we weer een land erbij op onze cachekaart.
Wanneer we bij de grens zijn moeten ze deze keer alle papieren, dus ook die van de honden.
We hebben het allemaal goed voor elkaar en kunnen doorrijden naar het volgende loket.
Daar willen ze alleen onze paspoorten en het kentekenbewijs zien en we zijn weer welkom in Kroatië.
We stoppen eerst bij een supermarkt voor wat boodschappen en rijden dan de Baranja regio in die bekend staat om zijn wijngaarden.
Via een wijnroute komen we uit in Karanac, een Etno dorpje.
Roderick heeft gelezen dat in dat dorp een authentiek Etno restaurant “Baranja Kuca” zit. En als Roderick dat leest dan moeten we daar natuurlijk ook heen
De lokale gerechten die je daar kunt eten zijn allemaal bereidt op een open vuur of in de kleioven.
We kiezen voor kalfsvlees en goulash, en het is echt fantastisch maar ook heel veel, we kunnen geen boe noch bah meer zeggen.
Na een espresso lopen we nog door het achtergelegen openluchtmuseumpje en stappen daarna weer in de camper.
Ondanks dat die redelijk in de schaduw staat is het daar binnen 40*
We starten snel de motor en met de airco aan rijden we naar het natuurpark “Kopački rit”.
Onderweg stoppen we nog bij kasteel Tikves waar ook een landhuis bij zit, Roderick vindt het niet zo bijzonder dus zijn we daar snel weer weg.
Tien minuten later komen we aan bij het informatiecentrum van het natuurpark, we willen daar overnachten op de parkeerplaats zodat we morgenvroeg het park kunnen bezoeken maar helaas, er staan verbodsborden.
Drie kilometer verderop zit een camping, dan daar maar heen.
We zitten nu voor de camper, het is 19 uur en nog steeds warm 32* en we zitten nog vol van het eten van vanmiddag.
Morgen een rondvaart doen in het natuurpark.

Dag 9

Kopačevo – Osijek 40 km.

We willen vandaag een rondvaart doen in het natuurpark “Kopački rit” en dat betekent op tijd er uit.
Roderick gaat eerst samen met de honden broodjes halen in het dorp en daarna legen we op de camping de wc en vullen we de watertank.
Om half 10 staan we met een ticket in de ene hand en een broodje in de andere hand te wachten bij het treintje wat ons naar het park toe brengt.
Het is een mooie en interessante boottocht en we hebben wat geleerd over het natuurlijke overstroom gebied van de Donau en Drava.
Hierna rijden we naar Savoyai-kastély in Bilje.
Ondanks dat het bijna op instorten staat is het een mooi kasteel.
Door naar Osijek, de hoofdstad van deze provincie.
Omdat nog steeds bloedheet is gaan we naar een grote shoppingmall aan de rand van de stad.
Nadat we eerst samen wat drinken op een terras gaat Karin het koele centrum en Roderick gaat met de honden in de schaduw voor de camper zitten.
Rond kwart over vijf is Karin klaar met winkelen rijden we naar het centrum van de stad.
We vinden daar een parkeerplaats aan de Drava naast het zwembad, hier staan we wel goed voor de nacht maar eerst nog wat eten.
We lopen naar het mooie oude centrum maar daar zitten geen eetgelegenheden, alleen maar cafés en barren.
Dan maar naar de boulevard, het blijkt nog wel een heel stuk lopen langs de Drava voordat we bij de boulevard zijn. En wanneer we daar zijn is het overgrote gedeelte weer cafés en barren.
We lopen door naar het centrum en vinden daar een American bar waar ze ook eten serveren.
We kiezen de fingerfood en dat smaakt heerlijk.
Voordat we aan de wandeling naar “huis” beginnen sluiten we af met een ijsje bij ijssalon Peter Pan.
Nu nog voor de camper aan de borrel.

Dag 10

Osijek – Ilok 151 km.

Vandaag staat er oorlog op het programma, niet letterlijk natuurlijk.
We zitten nu in een gebied waar de burgeroorlog op z’n hevigst was en daar willen wij ook bij stilstaan.
We beginnen in Osijek zelf, bij het monument “Crveni fićo”.
Het kunstwerk herdenkt symbolisch de Kroatische overwinning op het Joegoslavische volksleger en Servische indringers tijdens de slag om Osijek.
De volgende stop is wat luchtiger, we rijden naar wijndorp Erdut en bekijken daar een vervallen kasteel en een kasteelruïne.
Na een espresso bij de plaatselijke horeca gaan we naar Vukovar.
We parkeren de camper bij een kasteel aan de Donau en gaan de stad in.
Uiteraard niet zonder foto’s te hebben gemaakt van het kasteel met omliggende gebouwen en een monument aan de rivier.
Na klein hapje eten rijden we naar de watertoren, uiteraard gaat Roderick naar boven voor een mooi uitzicht over de stad.
Daarna rijden we naar spomen-park Dudik, een monument voor 455 mensen die hier geëxecuteerd werden tijdens de tweede Wereldoorlog.
Hierna rijden we via Memorijalni centar Domovinskog rata Vukovar, een Herdenkingsbegraafplaats voor een gevonden massagraf van 938 slachtoffers van de burgeroorlog naar Spomen dom Ovčara.
Spomen dom Ovčara is een herdenkingcentrum voor ongeveer 260 slachtoffers van oorlogsmisdaden.
Een kilometer verderop staat een monument voor deze slachtoffers, en nadat we dit ook bezocht hebben maken we een einde aan deze indrukwekkende dag.
We vinden een mooi plekje aan de Donau en zitten nu op een bankje aan de borrel met uitzicht op de rivier, de vissers en aan de overkant Servië, best wel bijzonder.

Dag 11

Ilok – Vladislavci 157 km.

Vladislavci – Osijek 0 km.

Osijek – overnachtingsplek Osijek 4 km.

We worden wakker met regen en niet te zuinig ook.
We blijven zelfs een uur langer liggen.
We beginnen met een bezoek aan een kasteel en een ruïne boven het plaatje Ilok.
Of we, Roderick.
Karin blijft in de camper en Roderick gaat met de paraplu boven het hoofd daar naar toe.
Het valt hem toch allemaal een klein beetje tegen maar het uitzicht was dan wel weer mooi.
Dus op naar het volgende uitzicht, Vidikovac Vukovo.
We rijden daar tussen de wijnranken door en eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over de wijnvelden, Ilok en de Donau.
We gaan verder naar Vinkovci, de oudste stad van Kroatië en naar het schijnt ook van Europa.
Maar eerst stoppen we bij de supermarkt voor een broodje en eten die daar op de parkeerplaats op.
Achteraf geen handige timing want we wanneer we het centrum in rijden begint het keihard te regenen.
We besluiten om dan maar door te rijden maar weten nog niet waar heen.
We stoppen bij een klein barretje in Tordinci om te kijken wat we gaan doen.
Aangezien het weer toch niet mooi is zoeken we maar naar een overnachtingsplek en we vinden een camping in Dakovo en dat plaatsje staat toevallig ook nog op ons lijstje.
Kunnen we morgen daar mooi verder.
Helaas doet Roderick iets niet goed met het invoeren van de navigatie want drie kwartier later rijden we weer door hetzelfde dorpje.
Na het opnieuw instellen moeten we nog een uur rijden maar naar een half uur is de rit over. In de buurt van het plaatsje Vladislavci krijgen we rechtsachter een klapband.
We zetten de camper stil op de weg en bellen de alarmcentrale van Aveco.
Ze sturen een sleepwagen en wij zetten de camper op de oprit van een naast gelegen woning waar niemand thuis lijkt.
We drinken wat koffie in de camper want het regent nog steeds en tijdens de koffie komt de heer des huizes naar buiten lopen.
We willen hem uitleggen wat er aan de hand is maar hij verstaat geen woord Engels.
Terwijl Roderick nog met handen en voeten bezig is om te vertellen wat er gebeurt is begint hij te bellen.
Even later staat zijn zoon, van ongeveer 10 jaar denken wij, naast ons.
Hij spreekt wel Engels en legt het verhaal uit aan zijn vader.
Zijn vader wil ons op allerlei manieren wel helpen maar omdat de sleepwagen al onderweg is heeft dat geen zin, maar natuurlijk ontzettend aardig.
Om kwart over 7 arriveert de sleepwagen, we hadden de melding om 17 uur gedaan en ze vertelden ons al dat het een tijdje kon duren.
Wanneer de camper er op staat krijgen we van de zoon nog een dik stuk kaas mee, waarom weten we niet, maar natuurlijk ontzettend aardig.
De sleepwagenman brengt ons naar Osijek waar hij een bekende bereidt heeft gevonden om er vandaag nog een andere band op te zetten, wel een 2e handse maar dat maakt ons niet uit. Dit hadden we absoluut niet verwacht, wat weer ontzettend aardig.
Hij laadt onze camper af bij de garage en wanneer de eigenaar er ook is rijdt hij verder.
De eigenaar heeft zijn dochter, Petra, meegenomen als vertaalster, heel handig.
Als hij de camper opkrikt blijkt dat hij toch niet de goede band heeft, maar hij belt zijn vrouw en een half uur later is de goede band er.
Intussen hebben we hele gesprekken met de familie over onze vakantie, WO2, de burgeroorlog en wat we nog moeten zien.
Wanneer de band er onder zit zegt hij dat we, wanneer we weer thuis zijn, het beste alle banden kunnen vervangen. We vragen of hij ook 4 nieuwe banden kan regelen en wat de levertijd is.
Hij stapt achter zijn pc en zegt dat hij dinsdag om 12:30 uur vier nieuwe banden binnen kan hebben.
Aangezien we het niet meer prettig vinden rijden besluiten we dit te doen.
Na nog een selfie met Petra nemen we afscheid en om 21:15 komen we op dezelfde parkeerplaats aan waar we twee nachten geleden ook stonden.
Morgen maar eens kijken wat we gaan doen.

Dag 12

Osijek – Vinkovci 67 km.

We doen rustig aan vandaag want vanwege de nieuwe banden die er dinsdag opgezet worden, moeten we in de buurt van Osijek blijven.
Na het wat langer op bed liggen, douchen en ontbijten rijden we naar “Vodenica na Dravi”, de grootste watermolen van Kroatië maar helaas is die vandaan gesloten voor publiek.
En als dank voor ons bezoek vinden we ook nog een boete, voor het niet betalen van parkeergeld onder onze ruitenwisser.
Ondanks dat de betaalautomaat moeilijk te zien was, is het toch eigen schuld, dikke bult.
We vragen aan een buurtbewoonster wat we moeten doen en zij adviseert ons om dit meteen te betalen bij het adres wat er op staat.
We weten niet waar we terecht komen maar bij het loket is het geen probleem om daar 59 Kuna achter te laten.
We gaan nu naar Vinkovci, daar waren we gisteren ook al geweest maar toen zijn we vanwege de regen daar niet gestopt.
Vlak voor dat we daar zijn zien we een carwash, dit is een goede dag om even de camper goed schoon te maken.
Na deze schoonmaakwerkzaamheden parkeren we de camper op een parkeerplaats in Vinkovci, bij een soort van winkelcentrumpje en terwijl we een espresso drinken bij het café daar, besluiten we dat we hier wel goed staan.
We lopen via het park naar de stad.
Wanneer we de rivier de Buset oversteken gaat Roderick Sightseeing en Karin Shopseeing.
We zijn daar allebei snel mee klaar, ondanks dat dit de oudste stad van Kroatië is, is er niet zo heel veel te zien en dat zelfde geldt voor het winkelaanbod.
We eten daar nog wat en lopen dan weer terug naar de camper.
We drinken nog een espresso op het terras waar we dat vanmiddag ook al deden.
We zitten er goed en drinken er ook nog een borrel.
Intussen gaat de tv aan voor Manchester-Liverpool en komen er chipjes op tafel, we blijven nog even 

Dag 13

Vinkovci – Dakovo 96 km.

We beginnen vandaag weer heel rustig aan, we kunnen pas om 12:30 uur terecht voor de nieuwe banden bij de garage in Osijek.
Na het uitslapen, halen we een broodje bij de supermarkt, verwisseld Roderick de volle wc cassette voor een lege en gaan we Kuna’s pinnen voor de nieuwe banden.
Dit gaat natuurlijk niet heel makkelijk. Je moet er sws op letten dat je kiest voor “withdrawal” en voor “without conversion”.
Dat is eerste is niet moeilijk maar die tweede staat op de automaat anders omschreven.
Wanneer we er eindelijk over uit zijn welke knoppen we moeten kiezen, weigert die geld te geven. Maar na een keer googelen blijkt dat we maar maximaal bedrag per dag kunnen pinnen.
Gelukkig hebben we onze eigen rekening en een gezamenlijke rekening dus uiteindelijk lukt het allemaal.
Nadat we ons broodje op hebben rijden we naar de garage en om kwart over twaalf zijn we daar.
Anderhalf uur later rijden we met een mooi setje nieuwe banden, een nieuw Facebookvriendinnetje; Petra, en een ervaring rijker weer weg.
We willen naar Dakovo (spreek uit als Dàkò) maar die weg is afgesloten en we komen per ongeluk terecht op de tolweg.
Normaal gesproken niet ons ding tijdens vakanties, maar aangezien we toch al laat zijn doen we het gewoon.
Onderweg komen we langs een grote parkeerplaats met voorzieningen en daar legen we onze volle wc cassette, de vuilwatertank en vullen het schone water weer aan.
Of dat allemaal de bedoeling is van deze parkeerplaats weten we niet. Maar aangezien de campings en camperplaatsen hier zeer schaars zijn doen we het gewoon. Mochten we in overtreding zijn dan horen we dat vast wel wanneer we de tolweg verlaten.
We horen niks bij het tolpoortje en na het betalen van ongeveer €3,= tol, rijden we Dakovo in.
We zetten de camper op een grote parking neer en lopen naar het centrum.
Dakovo heeft, op Rome na, het grootse plein van Europa met aangelegen een kathedraal, een aartsbisschoppelijke huis, herenhuizen en een seminarie voor de opleiding van geestelijken.
De weg naar het plein is in het midden gevuld met een lange rij van terrassen en dat ziet er natuurlijk zeer aantrekkelijk uit.
We stoppen voor een drankje en besluiten om vandaag in Dakovo te blijven.
Na alles gezien te hebben sluiten we de dag af bij een authentiek Kroatisch restaurant, die we via een tip op FB hebben gekregen.
Nu lekker uitbuiken in de camper en morgen naar Slavonski Brod.

Dag 14

Dakovo – Sovsko Jezero 89 km.

Vandaag staat een bezoek aan Slavanski Brod op het programma.
Deze stad ligt aan rivier de Sava en aan overkant van deze rivier ligt Bosnië.
Er is daar een oud fort en via FB krijgen we een tip om daar ook de lokale markt te bezoeken.
We rijden naar het oude centrum in de veronderstelling dat de markt daar ook wel is, maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
Dan eerst maar een terrasje op de Dorzo voor een espresso.
Aangezien die markt maar tot 12 uur is vragen we via FB waar de markt is, en niet veel later krijgen we antwoord.
We zitten niet echt in de buurt dus dan maar met de camper daar heen.
Wat een belevenis om op zo’n markt te lopen.
Er zijn heel veel kraampjes met fruit, kraampjes met 2e hands kleding, met honing en met drank en als je wilt kun je hier ook nog een Nokia 3310 kopen.
We kopen bij een kraampje een broodje, drinken op het terras nog een espresso en lopen weer terug naar de camper.
De volgende stop is het oude fort, gebouwd op de oever van de Sava.
Het fort is, op een klein gerestaureerd gedeelte na, voor het grootste gedeelte vervallen.
Na een rondwandeling, wat foto’s maken en een afsluitend drankje op het terras ven het fort, verlaten we Slavanski Brod.
We rijden naar de Pozega vallei, aan de rand van deze vallei ligt het Sovsko meer, ook wel het blauwe oog genoemd.
Dit omdat zijn vorm en de donkerblauwe kleur op een oog lijkt.
Het verhaal achter dit “oog” is veelzijdig.
Velen beschouwen het als een zee-oog omdat het het enige overblijfsels is van de Pannonische zee in Kroatië.
En anderen gaan uit van de legende over Janica en haar broers Peter en Jakov.
Voor de nieuwsgierigen > https://www.turistickeprice.hr/nl/ken-je-de-legende-van-het-blauwe-oog-van-Slavoni%C3%AB/
Voor ons maakt het niet uit, we staan hier fantastisch 

Dag 15

Sovsko Jezero – Podgaric 208 km.

Na een hele stille en donkere nacht rijden we rond 10 uur bij het meer weg.
We rijden naar Kutjevo, een dorp wat bekend staat om zijn wijn en de ondergrondse wijnkelders die je vanuit het kasteel kunt bezoeken, helaas is het kasteel dicht.
We rijden verder door het Papuk natuurpark naar kasteel Ružica, helaas eindigt dit bij een dood lopende weg.
Dan maar naar het meer van Orahovica.
Maar helaas dat meer is geen meer meer  Veel ‘helaasjes’ achter elkaar dus.
Op de terugweg halen we bij de bakker in Orahovica een broodje en nuttigen die op een bankje in de zon.
We moeten dezelfde weg weer terug, een beetje jammer van de kilometers die we achteraf dus voor niks hebben gereden maar we hebben wel een mooi uitzichtpunt, dus ook 2x , gehad.
We gaan nu naar staatsstoeterij in Lipik waar ze de beroemde lippizaner paarden fokken.
Officieel zijn ze dicht maar we mogen wel even snel binnenkijken.
De paarden hebben net voer gekregen dus er was niet zoveel aandacht voor ons.
Gelukkig hadden de stalkatten wel wat tijd over.
Intussen is het al 16 uur, dus tijd om een plek voor de nacht te zoeken.
Roderick tikt de laatste bezienswaardigheid voor deze dag in op de navigatie, maar mochten we onderweg een leuk plekje zien dan stoppen we gewoon.
Met de navigatie aan het raam en de telefoon in de houder met Google Maps aan, zoeken we naar een plekje.
De eerst blauwe vlek op Maps is een droog gevallen meer.
Voor de 2e blauwe vlek wijken we een klein stukje van de route af, al rijdend over een waardeloos aan elkaar gelapt wegdek, zien we geen water maar alleen bomen.
Niet veel later geeft de navigatie aan dat we bijna bij onze bestemming zijn maar er lijkt ook weer een plas in de buurt.
Terwijl we onze volle aandacht hebben bij het water rijden we de bezienswaardigheid voorbij.
Aangekomen bij het water, wat een grote visvijver blijkt te zijn, zien we ook een restaurant.
We vragen daar of we nog wat kunnen eten en of we dan ook met de camper mogen blijven staan.
Dat is geen probleem.
Mooi want nu kunnen ook nog naar het monument* wat Roderick wil zien.
Na het eten gaan we met de honden die kant op, deze is ook weer afgevinkt.

* https://www.spomenikdatabase.org/podgarica

Dag 16

Podgaric – Jasenovac 134 km.

Na een rustige avond zonder internet rijden we vandaag na het ontbijt en de koffie naar het Brezovica bos.
In dit bos staat een herdenkingstoren op de plek waar het Joegoslavische georganiseerde verzet zijn strijd tegen de binnenvallende nazi’s begon.
https://hr.wikipedia.org/wiki/Spomen-park_Brezovica
Hierna rijden we door naar Sisak, we drinken in het centrum een kop koffie en rijden naar de spar voor een broodje.
We hebben daar ook een foto gemaakt van een monument maar we kunnen niet terug vinden waar dit voor staat.
Daarna rijden we verder door het prachtige Lonjsko Polje natuurgebied.
We eten bij een pont-oversteek ons broodje op en stoppen in het dorpje Cigoc.
Die dorp bestaat voornamelijk uit houten huizen en er wonen meer ooievaars dan mensen.
Uiteraard zien wij geen één ooievaar.
We rijden verder door dit natuurgebied en komen terecht in Jasenovac.
We doen hier nog snel wat kleine boodschappen voor het avondeten en rijden dan door naar de parkeerplaats van het bloemmonument.
Hier staat een torenhoge betonnen bloesem ter nagedachtenis aan de slachtoffers van het concentratiekamp dat hier was.
Dit kamp werd niet geëxploiteerd door het Duitse rijk maar door de toenmalige Kroatische regering.
Hier het verhaal er achter https://www.spomenikdatabase.org/jasenovec
Hoe dan ook sluiten wij de dag af vóór de camper. De 32C van vandaag zit nog behoorlijk in de lucht en het is warm.

Dag 17

Jasenovac – Banja Luka (BiH) 106 km.
+ 12 km.

Op tijd erbij vandaag, we willen Bosnië in en gisteren hadden we al gezien dat het bij de grens erg druk was.
Wanneer we vanochtend aan komen is het ook al aardig druk maar toch zijn we binnen een half uur de grens over.
We stoppen eerst aan de andere kant van de rivier waar we gisteren stonden.
Hier staat namelijk ook een monument ter nagedachtenis aan het concentratiekamp. Op naar Banja Luka, onderweg stoppen we bij een Bosnische supermarkt voor een broodje en rond de middag parkeren we de camper in het centrum.
We zoeken als eerste een terras op, we hebben zin in koffie, we heb geen Bosnisch geld en geen internet.
We vragen de ober waar we kunnen pinnen, dat is naast het terras.
Oké dan graag 2 espresso 
Terwijl Roderick gaat pinnen vraagt Karin waar we een simkaart kunnen kopen, hij wijst naar een kiosk 20 meter achter ons.
Dus de volgende stop voor Roderick is de kiosk, hij koopt voor €2 een simkaart waar 15 G tegoed op zit, niet echt duur of zo en bij het installeren van de simkaart krijgen we ook nog hulp van de bediening.
We zijn helemaal klaar voor een rondje stad.
Karin bekijkt het winkelaanbod en Roderick bezoekt het historische gedeelte.
Een kleine twee uur later hebben we het wel gezien en spreken we elkaar weer op het terras.
En wat nu?
We hebben geen zin meer om nog een stuk te rijden dus we blijven hier.
We hebben nog wel een probleempje met de koelkast, die is nogal aan het stinken.
Dat is een teken dat de uitvoer en de wokkel schoongemaakt moet worden.
Een mooi klusje voor Roderick, we rijden naar een grote shoppingmall en terwijl Roderick het spul schoonmaakt zoekt Karin daar binnen de koelte op.
Na dit alles zoeken we op Park4Night een overnachtingsplek op.
We vinden een parkeerplaats aan de rivier met daarom heen de nodige horeca, gezellig.
We dineren, bij wijze van spreken, in onze achtertuin.
Wanneer we na het eten terug zijn in de camper blijkt het toch niet zo’n goede plek te zijn.
We zitten dus middenin het uitgaansgebied en nadat er een paar keer op de camper geklopt is, zijn we er klaar mee.
We rijden wat rond om de stad en komen uiteindelijk via een weggetje omhoog terecht bij een slagboom met een bewaker.
Er zit ook een parkeerplaats bij en het ziet er rustig uit, Karin vraagt aan de bewaker of we hier mogen overnachten en dat vindt hij geen probleem.
Wel luxe, een bewaakte overnachtingsplek 

Dag 18

Banja Luka – Jajce (BiH) 88 km.

Ondanks dat we gisteren laat op de overnachtingsplek waren besluiten we om voor het slapen gaan nog wel even te douchen.
Daarna drinken we nog wat en voordat we het in de gaten hebben is het al erg laat voor ons doen, dan morgen maar wat langer liggen.
Dat langer liggen lukt bij Roderick natuurlijk niet, hij wordt wakker van parkeerende auto’s en denkt dat we vast gezet worden.
Dat blijkt mee te vallen, voor de zekerheid zet hij maar wel de stoelen naast de camper en drinkt er een kop koffie.
Wanneer we weg willen gaat ook net de auto achter ons weg, dus nu is er al helemaal geen probleem.
Vandaag rijden we naar Jajce, dit stadje staat bekend om zijn fort en de watervallen midden in het centrum.
We willen vanuit Banja Luka de rivier Vrbas volgen.
Zodra we Banja Luka uit zijn kiezen we voor de linkeroever dit blijkt, toevallig,een hele goede keuze te zijn want na een paar kilometer worden we staande gehouden door de politie.
Deze weg is afgesloten vanwege een kampioenschap kano/raften of zoiets?
We moeten een andere weg volgen. Deze weg volgt de rivier op de voet en we worden getrakteerd op prachtige vergezichten en foto momenten.
Na een rit van ongeveer 2,5 uur komen we aan Jajce, en voor 5 BAM mogen we de camper op de busparking neer zetten.
Het is allemaal wel heel toeristisch maar goed, je moet het wel gezien hebben.
Nadat we alles gezien hebben zoeken we de camping op die hier vlakbij is, het is mooi weer dus we kunnen lekker buiten zitten.
Na een drankje gaat Roderick nog even aan de wandel naar het vlakbij gelegen meer.
Daar staan 20 kleine watermolentjes, ze zijn niet meer in gebruik maar is wel erg leuk om te zien.
Wanneer Roderick terug is, begint het te onweren.
Voordat we de camper ingaan voert Karin nog snel de zwerfhonden, doen we snel alle ramen en luiken dicht en dan begint het noodweer.
Dat hebben we deze vakantie nog niet meegemaakt, zelfs de honden vinden het niet meer leuk. Na dik anderhalf uur zwaar weer, trekt het weer wat bij en kunnen we elkaar weer verstaan in de camper. Wel zo gezellig.

Dag 19

Jajce (BiH) – Otočac 243 km.

Vandaag nemen we afscheid van Bosnië (hier gaan we zeker terug komen) en gaan we naar de Plitvice meren.
Dit is natuurlijk een must-see wanneer je in Kroatië bent.
We hebben online kaarten gereserveerd voor 14 uur.
We vertrekken om 10 uur vanaf de camping,hebt is bijna drie uur rijden dus we hebben nog wat speling.
Uiteraard hebben we die speling wel weer nodig.
We stoppen eerst bij een supermarkt voor wat broodjes maar helaas hier geen broodjes.
Dan maar naar de pekara, daar hebben ze wel broodjes 
We eten dit onder het rijden op.
Het is wel jammer dat we op tijd staan want de route is weer mooi, daar hadden we rustig langer over willen doen.
We stoppen daarna nog een keer om te tanken, want een liter premium diesel kost hier €1,66. Daarna op naar de grens.
Helaas zitten we vanaf de pomp tot bijna bij de grens achter een vrachtwagen die niet harder gaat dan 50 km, schiet dus niet echt op.
Bij de grens gaat het vrij vlot en om kwart over twee staat Roderick bij de infobalie van het Plitvice meer.
Hij vraagt waar hij zijn voucher kan omruilen en het eerste wat de mevrouw achter de balie zegt is: “Relax you’re not too late”
Dat was net wat hij wilde horen.
Na wat grapjes over en weer geeft de mevrouw het plattegrondje aan hem en zegt erbij dat die er niet in het Nederlands is.
De mevrouw werkt er 11 jaar en kent alle accenten.
Na een drankje op een terras, beginnen we aan de wandeling.
We zijn nog maar net goed en wel bezig of we moeten al op een bootje stappen.
Aan de overkant stappen we uit maar we zien geen bordjes meer van de route (F) die we willen volgen.
Oké, Jut en Jul en hadden dus moeten overstappen in een andere boot.
Wanneer we terug lopen is die boot net weg en mogen we nog een half uur wachten.
Maar het is het dit alles meer dan waard, om half zeven zijn we terug bij de camper.
We willen morgen richting de kust en daarom gaan we op zoek naar een camperplaats richting het westen.
We vinden op campercontact een gratis plek op een camperplaats die niet meer in gebruik is.
Het ziet er ook zo uit maar het voelt wel veilig.
We rijden nog naar het dorp voor een pizza en om half negen zitten we aan het diner.
Morgen dus naar de kust maar we weten nog niet waar.
Mocht iemand nog tips hebben voor een mooi kustplaatsje met camping of CP tussen Prizna en Senj dan horen we het graag.

Dag 20

Otočac – Sveti Juraj 63 km.

Gisteravond zijn we op het internet nog op zoek geweest naar een camping/camperplaats aan de kust.
Op campercontact vinden we Camp “Ujča” https://camp-ujca.com/
De foto’s beloven veel goeds dus we gaan er voor.
Uiteraard willen we wel een leuke route en wanneer we daar naar kijken zien we het plaatsje Kutevero op de route liggen.
Waar komt die naam ons nou bekend van voor?
Wanneer we in onze reisvoorbereidingspapieren kijken zien we dat daar een berenopvang zit, leuk.
De route er heen is weer mooi en de berenopvang is heel bijzonder om te zien.
Van de negen beren die er zijn, zien we er, ondanks het warme weer, vijf.
Na een drankje op het terras kopen we nog wat souveniertjes en vervolgen de mooie route.
En wanneer we weer afdalen van de berg naar beneden krijgen we tegelijk het “wauh” moment, wat een uitzicht, en daar gaan wij heen.
Na nog veel meer van deze momenten komen we aan bij de camping.
En we zijn niet teleurgesteld, wat een leuke camping.
We hebben een van de laatst beschikbare plaatsen maar dat is zeker niet de minste plaats.
Nadat we ons geïnstalleerd hebben gaan we zwemmen in de zee en drinken een borrel voor de camper.
Morgen helemaal niks 

Dag 21

Sveti Juraj 0 km.

Gesloten!

Vandaag genieten we van een zon, zee, snorkel en stranddag.

Dag 22

Sveti Juraj – Spielfeld  298 km.

Na een stormachtige nacht worden we wakker met regen en volgens de voorspellingen houdt dat aan tot zaterdag.
Tijd om te gaan.
Het lijkt ons leuk om binnendoor naar Karlovac te rijden maar na uurtje zijn we wel klaar met het rijden in de regen en zelfs mist.
We zetten “snelwegen vermijden” uit en rijden via de tolweg naar Karlovac.
Daar kopen we boodschappen bij de interspar en halen er ook onze lunch.
Een broodje cordonbleu voor Karin en voor Roderick een halve kip.
Het weer is er intussen niet beter op geworden en we besluiten Kroatië te verlaten, we gaan naar Oostenrijk.
Daar zit net over de Sloveense grens een gratis camperplaats.
In theorie is dat een kleine twee uur rijden maar in de praktijk is dat toch weer anders.
De navigatie gaf al aan dat er anderhalf uur vertraging was maar dat leek ons wel heel sterk.
Maar zodra de Kroatische tolweg overgaat in de grensovergang naar Slovenië, staan we inderdaad bijna twee uur stil.
Het is niet anders.
Vlak voor de Oostenrijkse grens tanken we nog “goedkope” diesel en om 18 uur rijden we Spielfeld in.
De camperplaats is op de parkeerplaats van Buschenschank Zweiger.
We hadden gelezen dat je daar kunt eten en drinken en ondanks dat we niet weten wat een Buschenschank is, gaan we daar wel heen.
Het ziet er gezellig uit en de tafels zijn bezet met locals.
Meteen valt de taal op, onverstaanbaar Duits.
Zelfs de eigenaar,die bij ons aan tafel komt, kunnen we bijna niet verstaan.
Wat we wel begrijpen is dat ze alleen eten en drinken verkopen dat ze zelf maken/verbouwen, helaas voor Roderick brouwen ze geen bier.
Dan maar een rood wijntje.
Na een kleine zoekactie op Google komen we er achter wat het precies is > https://www.suedtirol.info/nl/beleven/eten-drinken/boerencafes/-hofschank-of-buschenschank-
Uiteraard bestellen we ook eten, het zijn alleen maar koude gerechten maar het smaakt heerlijk en het is weer meer dan voldoende.
Na het eten vragen we nog of ze koffie serveren, maar dat verbouwen ze blijkbaar niet dus drinken we dat in de camper.

Dag 23

Spielfeld  – Altdorf bei Nürnberg  565 km.

We zitten op het moment dat je weet dat de vakantie voorbij is, maar dat je daar eigenlijk niet aan toe wilt geven.
Hoe kunnen we de laatste dagen nog optimaal benutten?
We gaan van Spielfeld gewoon binnendoor naar Duitsland.
Dat levert weer leuke routes, stopmomenten en foto’s op.
Na ongeveer 250 km vinden we het wel mooi geweest en rijden de snelweg op.
Twee uur later passeren we de Duitse grens en volgens goede Duitse traditie staan we meteen in de file.
Onderweg dineren we bij de mcdonalds en om 21 uur stoppen we op een parkeerplaats in Altdorf bei Nürnberg.
Morgen de laatste kilometers. 

Dag 24

Altdorf bei Nürnberg  – Borger  656 km.

Een lange dag, een kort verhaal en weinig foto’s.
Vanmorgen om 9:30 uur vertrokken, eerst op de nabij gelegen camperplaats nog de wc geleegd en daarna gaan rijden.
Met de cruisecontrol op 100 km, ontelbare baustelle en verschillende stops waren we om 19 uur thuis.