Ik vind deze tijd van het jaar altijd übergezellig. Al zeg ik midden in de zomer dat ik de feestdagen kan missen als kiespijn, niet waar! Ik wordt altijd enthousiast als de dagen gaan korten, wat gaan we dit jaar allemaal doen. De agenda is dus al rond. Natuurlijk geldt dat niet voor iedereen.

Zo hadden we dit jaar meer dan ooit te maken met de pietendiscussie. Ik heb er al behoorlijk wat woorden aan vuil gemaakt en ga de discussie niet opnieuw starten, maar ik kan je wel zeggen dat ik de afgelopen zaterdagen met plezier heb waargenomen dat de meeste pieten zwart als roet waren en hun best deden de kinderen te vermaken. Vooral de tweede zaterdag waarbij de intocht van sinterklaas voornamelijk in de kleine gemeenten plaats vond, waren de foto’s overduidelijk traditioneel. Dat bewijst voor mij dat een discussie hoog op kan lopen maar dat een traditie niet zo snel uit te bannen is. Gelukkig maar!

Sinterklaasavond moet nog komen en ik maak me geen zorgen meer. Dit feestje vieren we als vanouds. Met de hele familie, het sinterklaasspel en veel zelfgemaakte lekkernijen.

Maar er zijn ieder jaar mensen die deze dagen niet prettig vinden vanwege de eenzaamheid. Juist op dit soort dagen merk je dat je alleen bent en maakt haardvuur en kaarslicht plaats voor een bedroefd gevoel. In veel gevallen zijn er hele mooie herinneringen aan goedgevulde feestdagen maar door het ontbreken van iets of iemand wordt het nooit meer hetzelfde. Of het is al je hele leven een rottijd omdat iedereen om je heen uitbundig zwaait met familie en plannen en jij één of beide niet hebt. Ik ben me daar heel erg van bewust. Dat er veel mensen niet blij zijn met deze tijd. En ik gun het niemand. Maar je kunt er zo weinig aan doen. Ookal neem je iemand mee in je leven de komende maand, het gevoel van eenzaamheid zal alleen maar sterker worden. Ze komen altijd weer ’thuis’ na die gezelligheid.

Ik heb dan ook nadrukkelijk de wens dat niemand het leven té zwaar vindt worden tijdens deze korte dagen, dat er altijd iets blijft om voor te leven. En straks met kerst breng ik weer een tiental geschreven kaartjes naar het bejaardentehuis om uit te laten delen onder de mensen die geen kaartjes krijgen dit jaar. Dat kan ik dan weer wel doen.

En zo zie je dat het binnen één logje mogelijk is de pietendiscussie duizendmaal lichter te maken!