PS Wanneer je op de tekst klikt, opent die in een nieuw tabblad.
Hieronder een verslag van onze rondreis door Slowakije.
We vertrokken op donderdagavond 8 juli en zaterdag 31 juli waren we weer terug in Borger.
Het land is ons heel goed bevallen en raden dit als bestemming ook zeker aan.
De pluspunten zijn: Mooie natuur, veel bezienswaardigheden, goede wegen, vriendelijke bevolking, leuke historische steden, geen massatoerisme, goedkoop, wildcamperen is mogelijk.
Minpuntje: Weinig campings.
We hebben 4234 km gereden, onze route staat op Polarsteps.
Volgens deze app hebben we 3800 km gereden maar we kunnen dit niet controleren omdat de camper nog in Beilen staat.
Dag 1
Borger – Maagdenburg 440 km.
Vandaag, donderdag, begint na Roderick’s (halve) werkdag onze vakantie.
We hebben lang gewacht met de definitieve bestemming want we wilden graag naar Bosnië maar toen die dinsdag nog op oranje stond gingen we voor plan B, Slowakije.
Voordat we vertrekken krijgen we nog visite van Wim & Hanny en Angie, Patrick & Lynn en rond 17:30 uur vertrekken we.
De eerst stop is de Mac vlakbij Schüttorf.
Daarna rijden we, met een aantal koffiestops door naar de CP in Maagdenburg.
Een overvolle plek aan de Elbe.
Morgen naar Slowakije 
Dag 2
Magdenburg – Sekule 675 km
We willen vandaag in Slowakije aankomen dus we vertrekken meteen na het ontbijt, het is een beste rit en het wedstrijdje wegwerkzaamheden word een ruime overwinning van de Tsjechen op de Duitsers.
Ook stoppen we weer regelmatig voor een kop koffie.
Rond 19 uur komen we Slowakije binnen en rijden meteen door naar het plaatsje Sekule, daar zit een camperplaats aan een meer maar eerst stoppen we in het dorp voor een hapje eten.
Ondanks dat we lek geprikt worden doen we nog wel even een borrel aan het water.
Dag 3
Sekule – Smolenice – Dechtice – Krajne – Vrbové 146 km
We beginnen de dag met een frisse duik, heerlijk wakker worden zo 
Na een bakje yoghurt met blauwe bessen en de koffie rijden we naar Smolenice, daar is een kasteel die in juli en augustus geopend is voor bezoek.
Het is wel eerst even een wandeling maar het is de moeite waard. Eén nadeel er mogen geen honden naar binnen en de toren mag je alleen beklimmen wanneer je de rondleiding doet en die begint pas een uur later, we moeten dit dus helaas overslaan.
We rijden door richting Krajne en onderweg stoppen we in Trnava voor boodschappen. Trnava, Trnava? zegt Roderick, die staat ook op mijn ToDo lijst! Even het lijstje zoeken.
En nergens dat lijstje te vinden, hoe kan dat? Hij heeft het gisteravond nog gehad en bijgewerkt.
Nadenken, nadenken. In de prullenbak? Nee.
In de broekzak? Nee, nergens geen lijstje 
En toch moet die in de camper zijn.
We laten het rusten, tenminste Karin
Na de boodschappen zetten we de reis voort, we hebben de lunch mee maar we zien in Dechtice een leuk terras en eten daar een broodje.
De serveerster vraagt ons wat wij hier doen, op vakantie zeggen we.
Op vakantie, hier? Zegt ze verbaasd.
We krijgen meteen de tip om Klooster Katarínka ruïne te bezoeken, in haar beste Engels legt ze uit waar dat is.
Na wat rondrijden vinden we het uiteindelijk en met daarna nog een wandeling van 20 minuten zijn we ook bij het klooster.
Het is inderdaad mooi om te zien en dan zeker wanneer je bedenkt dat het helemaal gerenoveerd gaat worden.
De volgende stop is dan Krajne maar het kerkje waar we voor heen gaan kunnen we niet vinden, dan maar op zoek naar een plek voor de nacht en we komen uit in Vrbové, bij een stuwmeertje.
Het is hier druk met locals die hier vissen en drankjes doen, het voelt goed dus we schuiven aan
Dag 4
Vrbové – Slovenský dvojkríž – Kasteel Čachtický – Kasteel Beckov – Nové Mesto nad Váhom 68 km
We worden wakker van de regen die op het dak tikt, een goede reden om ons nog even om te draaien.
Na het uitslapen douchen en ontbijten we en rijden dan naar Slovenský dvojkríž, daar staat het symbool van de Slowaakse Staat, het dubbele kruis.
Tevens heb je er normaal gesproken een mooi uitzicht maar met het weer van vandaag valt dat helaas tegen. We vervolgen onze route naar de ruïne van kasteel Čachtický.
Wanneer we daar aankomen is het alleen maar harder gaan regenen maar dat weerhoudt Roderick er niet van om toch naar boven te lopen, weer een wandeling van een kleine 20 minuten berg op.
De ruïne is wederom fantastisch om te zien en helaas valt ook hier het uitzicht weg door de bewolking.
Terug bij de camper drinken we een kop koffie en gaan naar het volgende kasteel, de ruïne van Kasteel Beckov.
Dit keer gaan Karin en Cody ook mee naar boven, hoewel dit slechts een wandelingetje van 5 minuten is
Het klinkt een beetje eentonig maar dit kasteel is weer de moeite van de klim waard. Na een drankje op het terras van het kasteel rijden we naar de camping in Nové Mesto nad Váhom.
De camping ligt aan een leuk meertje en er is een beach bar bij.
We eten en drinken daar wat om daarna terug te gaan naar de camper.
Roderick wil graag de finale van het EK voetbal zien maar de WiFi is te slecht omdat in de camper te kijken dus gaat hij terug naar het terras van de dichte beach bar en gaat daar in zijn eentje op zijn de telefoon de wedstrijd kijken.
Dag 8
Bojnice – Banska Bystrica – Vlkolinec – Oravská Poruba 166 km
Naar weer een warme nacht beginnen we de dag op tijd, we gaan boodschappen doen bij de Tesco.
Nadat we de broodnodige spullen hebben ingeslagen vertrekken we naar Banska Bystrica, onderweg stoppen we op een parkeerplaats om onze meegenomen broodjes te nuttigen.
Terwijl we ons broodje opeten is het een komen en gaan van mensen met lege flessen, een zoekopdracht op Google leert ons dat er een waterbron zit en de mensen daar zonder schaamte hun lege flessen voor thuis vullen.
Net na de middag komen we aan in Banska Bystrica.
Het is een heel leuk plaatsje waar in de tweede Wereldoorlog de op één na grootste opstand tegen het nazi regime plaats vond.
Vanaf de klokkentoren heb je een mooi uitzicht over het plein, het historisch centrum en de het gedeeltelijk over gebleven kasteel.
Na een drankje op het terras staat Vlkolinec op het programma, we rijden een mooie route door het nationale park Lage Tatra en na een beste klim komen we daar aan. Vlkolinec is een dorpje waar historische tradities, huizen, gewoontes en ambachten bewaard zijn gebleven, dit dorp staat dan ook op de werelderfgoedlijst van UNESCO en het uitzicht is fantastisch.
We eten daar allebei nog een traditioneel Slowaaks gerecht en gaan daarna weer de Lage Tatra in, we gaan naar een camping in Oravská Poruba, zodat we alle benodigde dingen weer kunnen legen en vullen.
Dag 9
Oravská Poruba – Orava – 2,5 rondje Liptov meer – Malatiny 119 km
Het was vannacht minder warm en dat slaapt wel lekker (en langer).
We halen ‘s morgens eerst de was op die we gisteravond bij de receptie hebben laten doen en hangen die te drogen in de camper.
Daarna rijden we naar Orava waar weer eens een kasteel staat 
.
Maar niet zo maar een kasteel, deze is gebouwd op een rots boven de rivier de Orava in Oravský Podzámek als een soort “adelaarsnest” .
Het is een van de grootste en best bewaarde kastelen die we gezien hebben en natuurlijk is bovenin het uitzicht weer fenomenaal.
Na de bezichtiging eten we nog een klein Slowaaks lunchje en rijden we verder naar Havranok.
We zorgen er voor dat we de kleine weggetjes rijden en zo vinden weer een mooi plekje voor een koffiestop.
Wanneer we daar bijna zijn zien we heel groot meer, het Liptov meer, een groot stuwmeer.
Weet je wat we gaan doen zeggen we tegen elkaar, het is weer warm dus we zoeken hier een mooi plekje aan het water.
Zo gezegd, niet zo gedaan 
Het eerste plekje was te ver van het strand dus we volgen Google maps naar het volgende plekje maar helaas die weg is op een of andere manier afgesloten.
Dan maar de andere kant op, we vinden verschillende afritten naar het meer toe maar of er is geen plek of je kunt er niet zwemmen of de weg loopt dood.
Dan maar naar het naastgelegen meertje.
Wanneer we bijna bij het plekje zijn wat we voor ogen hebben staat ook hier een slagboom ons in de weg, we zijn er helemaal klaar mee en zoeken de dichtstbijzijnde Camperplaats op.
We komen terecht in Malatiny op camperplaats Sojka resort, zo nog even bbq-en 
Dag 10
Malatiny – Havránok – Svätý Kríž – Liptovský Mikuláš – Liptovský Ján – Štrbské Pleso 105 km
Doordat we gisteren een halve dag verpest hebben met het zinloos rondrijden voor een camperplek, beginnen we vandaag de dag op tijd.
Klein nadeeltje, de route die we gisteren twee keer gereden hebben rijden we vandaag gedeeltelijk weer, maar dat is geen straf.
De eerste stop is het Archeologisch openluchtmuseum museum Havránok.
Na een mooie wandeling in de heuvels rijden we weer een stukje terug en stoppen in Svätý Kríž, daar staat de Houten Articulaire Evangelische Kerk, een van de grootste houten gebouwen in Midden-Europa. Deze kerk heeft geen spijker of schroef gezien. Heel bijzonder.
We doen daar onze lunch en gaan daarna door naar Liptovský Mikuláš, daar staat een van de grootste synagoges van Slowakije, na een kleine bezichtiging en wat foto’s gaat de reis verder.
Onderweg zien we ineens een klein marktje met lokale specialiteiten, we stoppen daar en kopen voor Karin witte druivensap met prik en een zakje naturel chips, Roderick haalt wat worsten en schapenmelk. Verschil moet er zijn. Hij was heel nieuwsgierig naar deze lokale lekkernij, het is een erg lobbige melk en hij vind het wel lekker. Gelukkig maar, want hij moest meteen een liter kopen 
.
We rijden inmiddels het Hoge Tatra gebergte in en de volgende stop is Liptovský Ján, dit dorp is rijk aan minerale en thermale bronnen en heeft de meeste herenhuizen van het land.
We drinken er wat en gaan dan door naar Štrbské Pleso. Štrbské Pleso is een belangrijk centrum van toerisme en wintersport, het hoogste toeristische plaatsje van de Hoge Tatra.
Hoewel we niet van de toeristenmassa zijn, is dit toch onze laatste stop voor vandaag.
We zetten de camper op een betaald parkeren plek neer en lopen het plaatsje in. Het is eigenlijk een lange straat van marktkraampjes met alleen maar souveniertjes en eettentjes, maar wel met de gezelligheid van vakantie.
Roderick beklimt nog even de Tatras Tower en gaat naar beneden met de glijbaan.
Na dit alles gaan we nog Slowaaks uit eten en buiken uit voor de camper onder een heldere sterrenhemel 
Dag 11
Štrbské Pleso – Lomnický štít – Belianska jaskyňa – Ždiar 52 km
De eerste stop van vandaag is dichtbij en echt iets voor Roderick, hij gaat naar Lomnický štít, de op één na hoogste bergtop van Slowakije.
Het heeft wel wat voeten in aarde, je moet namelijk twee keer “overstappen” en bij de de tweede keer werkt het ook nog met een tijdslot.
Eenmaal boven valt het uitzicht tegen, er is heel veel bewolking.
Dan maar weer naar beneden maar zo werkt het niet, ook naar beneden werkt het met een tijdslot en dat is een van 50 minuten.
Uit nood besteld Roderick maar een biertje en gaat weer terug naar buiten, waar zo waar de bewolking zo goed als verdwenen is, dat worden dan toch weer wat leukere foto’s 
Na een dikke drie en half uur is Roderick weer beneden en na de lunch rijden we naar Belianska jaskyňa, de grootste grot van het Tatra gebergte die geopend is voor bezoekers.
De lengte van de grot is 3,5 km waarvan 1,1 km toegankelijk is en hoogteverschil is 118 meter.
Terwijl Karin in de camper blijft gaat Roderick de grot bezoeken, helaas mag je er geen foto’s maken maar neem van hem aan dat het echt een belevenis is, de tour duurt dan ook 70 minuten.
Wanneer hij weer terug is, is het ook tijd om een plek voor de nacht te zoeken, na een paar kilometer rijden komen we terecht in Ždiar, het is een echt wintersportdorp en hoort bij de Goral-gemeenschap. We staan op een algemene parkeerplaats met zicht op de bergen en aan de andere kant een restaurant, waar we ‘s avonds wat eten. Roderick neemt forel en Karin neemt een Goral specialiteit.
Na het eten neemt Roderick ook een plaatselijke delicatesse namelijk Tatransky Caj, een borreltje van 52% 
Dag 12
Ždiar – Osturňa – Podolinec – Stará Ľubovňa – Kežmarok 126 km
Onze eerste stop voor vandaag is Podolinec en omdat we nog een stukje hoge Tatra mee willen pakken stellen we Osturňa in als via punt, gewoon willekeurig.
Wanneer we door Osturňa heen rijden valt ons de huizenbouw op en via Google vinden we het bijzondere verhaal achter dit dorp. https://cycloscope-net.translate.goog/osturna-slovakia?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=nl&_x_tr_hl=nl&_x_tr_pto=ajax,nv,elem
Even later zijn we in Podolinec, dit is een oud middeleeuws stadje.
We lopen hier doorheen en doen gelijk wat boodschapjes bij de Coop.
Hierna rijden we naar Stará Ľubovňa, waar weer eens een mooi kasteel staat.
Na het kasteelbezoek eten we wat in de camper en gaan naar Kežmarok.
Halverwege de rit staat in eens al het verkeer stil, het word het tegen gehouden door een agent.
Wanneer wij bij hem zijn verteld hij ons dat de weg naar Kežmarok is afgesloten en dat we moeten omrijden.
Natuurlijk zijn we niet de enige en wanneer we in Kežmarok aankomen is het kasteel al dicht.
We drinken er nog wel wat en Roderick maakt wat foto’s van de buitenkant.
Vlakbij Kežmarok vinden we een wellness/ waterpark waar we de camper parkeren.
Karin gaat nog even kokkerellen 🧑🍳🍽
Dag 15
Demjata – Prešov 18 km
Wat een begin van de dag vandaag!
We zitten voor de camper lekker aan de koffie wanneer er 2 auto’s stoppen, het zijn waarschijnlijk medewerkers van de gemeente en ze komen met bermmaaiers het gras kortwieken.
We grappen nog wat tegen elkaar van, je had de tuinmannen toch vrij gegeven?😂
Net wanneer Roderick binnen is om een 2e bakkie in te schenken klinkt er een harde knal, Cody stoot z’n kop tegen de tafel en Karin roept, Ro wat doe je?
Blijkt er waarschijnlijk een steentje door de bermmaaier gelanceerd te zijn tegen het raam van de bijrijdersstoel.
Roderick spreekt de jongen van de maaier aan en hij belt zijn baas.
Die komt even later met zijn Engels sprekende assistente en zeggen meteen sorry, het word allemaal geregeld.
Hun bellen met de Slowaakse Carglass en regelen het zo dat we naar Presov kunnen om het raam te vervangen op hun kosten. Éen klein dingetje, we kunnen pas maandag terecht.
Intussen biedt de assistente nog haar excuses aan, want ze was hier gisteren geweest met een groep kinderen en ze vond dat het gras te hoog stond en dankzij haar waren ze dus aan het maaien.😂
Intussen zijn we aan het kijken hoe we dit allemaal gaan doen, de planning voor vandaag was naar Sabinov te gaan en dan daarna een camping op te zoeken aan het water. Daar konden we dan vrijdag de dag door brengen met mooi weer.
En een stad bezoeken lijkt ons nu niet handig met een open deurraam, dus dan maar meteen een camping op zoeken om daar vier nachten te gaan staan.😱
Net op het moment dat we weg willen rijden word mevrouw de assistente gebeld, ze hebben in Presov extra hun best gedaan en we kunnen vrijdagmorgen al terecht.
Oh wat zijn we blij, oh wat….
We gaan meteen daar heen en vragen of we de camper op het terrein neer mogen zetten om daar te blijven slapen, dat is geen probleem.
Het is 20 minuten lopen naar de stad dus besluiten we om daar maar heen te gaan.
We doen een beetje sightseeing, we shoppen wat en pakken verschillende terrasjes. Wanneer de maag begint te knorren eten we wat bij de Mexicaan en kopen daarna een ijsje. Roderick zoekt het nog even hoger op, geen toren wordt overgeslagen. En we stoppen op de terugweg nog 2x voor een espresso. Tijd om terug te gaan naar ons industriële plekje bij de ramenmeneer. Het was weer een mooi avontuur.
Dag 16
Prešov – Bžany 48 km
Na een rustig nachtje industrieterrein zijn we er op tijd uit want om 8 uur zijn we meteen aan de beurt voor een nieuw raam.
Om half 10 is de klus geklaard en via de supermarkt rijden we door naar de vodná nádrž Veľká Domaša, een stuwmeer op een uur rijden van Prešov.
We stoppen bij een camping die we op campercontact gevonden hebben, maar dat vinden we helemaal niks.
Alles staat vol met auto’s, tentjes en caravans en het ene plekje wat eventueel nog vrij is, is zo schuin dat je er niet normaal kunt staan.
We rijden weer terug want we hadden ook nog een ruime parkeerplaats met een strandje langs het meer gezien.
Nadat we de borden vertaald hebben besluiten we om hier te blijven te staan.
Op de borden staat dat je hier via een app moet betalen en de kosten voor 24 uur bedraagt €4,70, dat is ons het wel waard.
We halen de stoelen uit de camper en installeren ons op het gras.
Dag 17
Bžany – Herl’any – Košice – Vyšný Medze 139 km
Na een relaxte dag gaan we vandaag weer een stukje rijden, we willen via Herl’any naar Košice.
In Herl’any is een van de weinige koudwatergeisers ter wereld, hoewel deze maar zelden actief is gaan we toch heen en inderdaad vandaag geen activiteit.
We rijden door naar Košice, de één na grootste stad van Slowakije. (*zie extra info onderaan)
Wat een mooie stad, we zijn er de hele dag zoet met sightseeing, terrasjes en natuurlijk het beklimmen van een kerktoren😉
Aan het einde van de dag tikken we een camping in in de navigatie en we komen terecht in een prachtige boomgaard waar we de zon nog even flink meepakken.
Dag 19
Bučník – Zvolenský zámok – Hodruša Hámre 166 km
Eerst even terug naar gisteren, Roderick had nog een uitkijktoren gezien en na de bbq besloot hij om samen met Cody daar nog naar toe te gaan.
2,5 uur later is hij in het donker kapot en helemaal bezweet terug. �
We hebben in principe al de hele vakantie mooi tot soms heel warm weer en wanneer het dan regent is dat ‘s nachts. Afgelopen nacht was het goed raak, het donderde en bliksemde alsof het een lieve lust was �
We zaten allebei rechtop in bed maar eenmaal van de schrik bekomen slaapt het ook wel weer lekker.
We beseffen ons goed dat de vakantie langzaam maar zeker op zijn eind loopt en de laatste paar “To Do” dingen gaan niet allemaal lukken.
Wat we zeker willen doen is een dag Bratislava dus het is de bedoeling om daar woensdagavond aan te komen en de donderdag daar te besteden.
Tot die tijd kijken wat er op onze route komt.
Vandaag is dat het kasteel van Zvolen, we hebben de navigatie weer zo ingesteld dat we niet de snelste/kortste route rijden.
Tot aan Zvolen valt het allemaal een beetje tegen, op het terrasje van een authentiek treinstation na, maar na het bezoeken van het kasteel (die dicht was), rijden we over de door ons geliefde bos- en bergweggetjes.
We rijden naar Banská Štiavnica, we willen daar het stadje bezichtigen, maar wanneer we daar zijn is het rond de 32 graden, veeeel te warm voor ons.
We gaan op zoek naar een camperplek, via het camperforum hadden we een plekje aan het water bij een oud mijnbassin gevonden, maar daar aangekomen was het er hartstikke druk, zelfs de camper konden we er niet kwijt.
Via Campercontact vinden we op een kwartier rijden een camping met goede recensies en rijden daar heen.
Het is een leuke en simpele camping en ook vlakbij een zwemplas, voor vandaag staan we hier goed.
Dag 21
Hodruša Hámre – Banská Štiavnica – Bratislava 207 km
Na het zwemdagje beginnen we vandaag na de koffie met opruimen van de gebruikte dingen van gisteren.
Vlak voor vertrek legen en vullen we alles voor de laatste keer deze vakantie.
Vandaag word een reisdag, we willen via een “langzame” route naar Bratislava en we hebben ook nog een aantal “to see” dingen op het programma staan.
De eerste is Banská Štiavnica, volgens de campingbeheerders een van de mooiste stadjes van Slowakije.
Het is inderdaad een mooi en klein stadje, we lunchen daar en Roderick gaat nog een mini mijntje in.
Na de lunch rijden we verder maar hoe meer we afdalen, hoe minder mooi de route is. Intussen loopt de temperatuur op naar 35 graden
en de voorgenomen uitstapjes naar Nitra en Trnava slaan we over.
In plaats daar van stoppen we onderweg bij een meertje voor een kop koffie en wat verkoeling en later op de dag pauzeren we voor een zmzrlina.
Tegen 18 uur arriveren we op de camperplaats (een grote, gratis parkeerplaats) bij de Donau, in Bratislava.
Het is mooi weer en terwijl Karin de camper uitveegt zoekt Roderick een terrasje op. Aan het water is een zomers ingericht terrein met foodstands, barretjes en loungeplekken.
Wanneer Karin er ook is nemen we plaats in de strandstoelen aan het water.
We zitten echter nog geen vijf minuten of het begint een potje te waaien 
We vluchten een overdekt terras op en doen daar wat streetfood en een drankje. Na gegeten te hebben onder het genot van een enorme bries, doen we de koffie in de camper. Buiten wordt het donker. Overigens een uur eerder dan in Nederland! Roderick schiet nog wat plaatjes van de verlichte omgeving. Prachtig hier.
Dag 22
Bratislava 0 km
Doordat het gisteren eigenlijk best wel een druk,vermoeiend dagje was en we heel veel foto’s moesten uitzoeken is het verslag een dagje later
Vandaag staat een gescheiden dag Bratislava op het programma.
Karin gaat naar de shoppingmall en Roderick gaat een dagje sightseeing.
Behalve dat het een hele mooie stad is en dat de shoppingmall heel groot en goed is valt er verder weinig over deze dag te zeggen, de foto’s zeggen hopelijk genoeg.
Dag 24
Kúty – Borger 1064 km
Het is een vroeg begin van de dag want we worden wakker van een dieselmotor, het blijkt de sleepdienst te zijn.
We worden afgesleept naar hun terrein 1 km verderop.
En nu? We bellen met de alarmcentrale, we kunnen een huurauto ophalen op het vliegveld van Wenen.
De man van de sleepdienst belt een taxi die is er om kwart over 10 en brengt Roderick daar heen.
Eerst staat hij bij het inleverpunt van Sixt maar na wat ronddwalen vind hij ook het ophaalpunt.
Vanaf dat moment loopt het allemaal niet erg soepel maar na een paar keer bellen en mailen vertrekt hij met een mooie Ford Puma en is om half drie terug bij Karin.
We laden het meeste spul uit de camper in de auto en precies 24 uur na de aanrijding vertrekken we en laten we de camper achter in Slowakije.
Om de twee uur wisselen we van stoel, stoppen we voor een Duits “diner” en in 03.05 uur parkeren we de auto op de oprit.
We zijn veilig thuis, wanneer de camper er weer is horen we vanzelf.
Wat wel apart was is dat we vlak voor de aanrijding het er nog over hadden hoe goed deze camper ons bevalt en dat we er heel blij mee zijn, nu alleen maar hopen dat de schade meevalt maar we zijn er bang voor.
Het verhaal van de schadeafwikkeling staat hier!
Dag 1
Borger – Den Oever 163 km.
Nadat Roderick nog heeft gewerkt en Karin haar laatste tentamen van dit schooljaar heeft gedaan vertrekken we om 16 uur uit Borger naar Den Oever, waar we om 18 uur op de camperplek bij het Zuiderstrand aankomen.
Het is een mooie, gratis plek aan het water.
We drinken dan eerst een borrel en proosten op het begin van onze vakantie ?
Na de borrel gaat Roderick voor ons wat eten halen en hij komt thuis met een plate kibbeling en een plate scholfilet wat hij bij de haven heeft gehaald.
Het was lekker.
Dag 2
Den Oever – Den Helder 32 km.
Het is de bedoeling om de dag te beginnen met een bezoek aan de ZeeVerse Vismarkt maar wanneer de wekker gaat horen we alleen maar wind en regen, we draaien ons nog even om maar het stopt niet met waaien regenen.
Dan toch maar die kant op, de markt is overdekt en klein en met veel vis die vers voor je word schoon gemaakt.
Wij vertrekken met gerookte zalm die we in de camper opeten.
Na een kop koffie rijden we naar de Den Helder, Roderick wil naar het Marinemuseum en het reddingsmuseum, Karin gaat in de stad shoppen.
Rond 17 uur zien we elkaar weer in de camper, we staan op camperplaats Willemsoord in de haven.
Na de borrel halen we eten op bij “Foodies To Go” en sluiten af met koffie.
Dag 3
Den Helder – Huisduinen – Alkmaar – Marken 108 km.
Ondanks dat het hard waait staan we vandaag op tijd op, we douchen op de camperplek in de haven en rijden dan naar Huisduinen waar we naar Fort Kijkduin gaan.
Dit is een Napoleontisch fort met een museum en een zeeaquarium.
Nadat we hier uitgebreid hebben rond gelopen eten we op de parkeerplaats een broodje en rijden verder.
Via Julianadorp, Callantsoog, Schagen en Schoorl komen we aan in Alkmaar.
We stoppen daar voor een kleine citytrip, het is een mooie stad.
Na wat shoppen en een drankje gaan we verder, via De Rijp, Edam, Monnickendam komen we aan in Marken, waar we na een beetje sightseeing op een terrasje belanden.
We besluiten om onze verzilverde AH zegels hier om te zetten in eten.
Na de koffie sluiten we de avond af in de camper.
Dag 4
Marken – Spaarndam – IJmuiden – Lisse – Klinkenbergerplas 136 km.
We worden weer wakker met harde wind maar goed, dat zal op Marken wel vaker zo zijn ?
Roderick gaat eerst nog wandelen met de honden om zo ook nog even bij het WO2 monument en het watersnoodramp monument te kijken.
Daarna rijden we naar Spaarndam, een palingdorp waar ook het beeld staat van Hansje Brinker. Het was lastig parkeren maar hij staat op de foto.
De volgende stop is Santpoort-Zuid waar de ruïne van Brederode staat, helaas is die vandaag niet geopend. We zetten de reis voort naar IJmuiden waar we eerst naar de zeesluizen gaan en daarna naar de sluis in de haven. Na een portie kibbeling is het volgende doel Lisse maar wanneer we daar aankomen regent het pijpenstelen, we besluiten om een plek voor de nacht op te zoeken en komen terecht bij het Klinkenbergerplas.
Dag 5
Klinkenbergerplas-Katwijk aan zee-Leiden-Maassluis 67 km.
Het is zo waar mooi weer vandaag dus de korte broek aan en naar Katwijk aan zee.
We maken daar een korte strandwandeling, drinken een espresso bij een strandtent en wandelen over de boulevard, heerlijk dat mooie weer.
De volgende stop is Leiden, wat weer een mooie stad, we “beklimmen” de burcht, doen een stadswandelingetje en verzilveren onze kortingsbon van de postcodeloterij bij Tosti world.
We rijden verder en via Schipluiden en Maasland komen we terecht in Maassluis.
We stoppen hier voor een drankje en besluiten om hier maar te blijven.
Er zijn twee gratis camperplaatsen aan de Maas, de eerste plek waar we kijken is vol maar bij de tweede kunnen we nog net het laatste plekje bemachtigen.
We zitten buiten lekker in de zon met een prachtig uitzicht op de scheepvaart.
Na het eten drinken we buiten nog een kop koffie en dan is het gebeurd met de zon en begint het te regenen. Maar onderuit in de camper met kletterende regen op het dak is ook gezellig.
Dag 6
Maassluis-Schiedam-Nieuwerkerk aan de IJssel-Nieuwpoort-Gorinchem-Drimmelen 115 km.
Waar we gisteren om 11 uur in het zonnetje op het strand liepen, lopen we vandaag rond dezelfde tijd in de regen in Schiedam wat overigens weer een leuke stad is.
We kopen bij de plaatselijke Turkse bakker voor onze lunch drie broodjes en een pizzapunt voor €6,75, we wanen onze even in het buitenland, wat we in de camper opeten.
Voldaan rijden we door naar Nieuwerkerk aan den IJssel waar het laagste punt van Nederland is.
Na een selfie gaan we terug naar de camper waar Karin bericht krijgt dat ze ook haar laatste tentamen positief heeft afgelegd, de propedeuse is binnen?
De reis gaat verder naar Nieuwpoort, een oud vestingstadje omringd door stadswallen en het heeft een beschermd dorpsgezicht maar wanneer we willen uitstappen begint het weer te plenzen.
Roderick loopt nog wel even snel naar buiten voor een paar foto’s.
Weer terug in de camper gaan we naar Gorinchem, ook dit is een vestingstad, het is gelukkig weer droog en we slenteren gezellig door de stad.
Op een terrasje vieren we Karin haar propedeuse met een borrel en een bittergarnituur.
Voordat we weer weggaan halen we bij de poelier een hele kip, die we op onze eindbestemming in Drimmelen lekker oppeuzelen.
Dag 7
Drimmelen – Biesbosch – Brielle – Oostvoorne 139 km.
Vandaag staat de Biesbosch in de planning, we wilden in eerste instantie een bootje huren maar vanwege het slechte weer zien we daar van af en we rijden naar Werkendam waar we naar het Biesbosch MuseumEiland gaan, we maken daar een mooie rondvaart en bezoeken daarna het museum.
Na een kop koffie gaan we naar Brielle, weer een leuk vestingstadje waar we door heen wandelen, we eten daar een ouderwetse pannenkoek en een broodje bal en we zetten de rit voort naar Oostvoorne daar lopen we naar het strand waar het druk is met kitesurfers .
Mooi om te zien hoe de surfers met deze harde wind spelen.
Na dit schouwspel gaan we naar de jachthaven waar we camper parkeren voor de nacht.
Dag 8
Oostvoorne – Maasvlakte- Stellendam – Goedereede- Bruinisse – Zierikzee 121 km.
We beginnen vandaag met een rondvaart over de Maasvlakte 1 & 2, wat een wereld van verschil met de rondvaart van gisteren.
Daarna gaan we naar Stellendam waar we bij de visafslag een broodje met verse paling eten.
De volgende stop is Goedereede, een mooi vestingsdorpje, het is onze laatste stop in Zuid- Holland.
We toeren over de Brouwersdam naar Zeeland waar we in de zon een drankje doen aan het grootste zoutwatermeer van Europa, het Grevelingermeer.
We rijden verder en stoppen in de jachthaven van Bruinisse, we vergapen ons aan de grote plezierjachten en in de zon gaan we op zoek naar een camperplaats maar die zit daar niet, dus gaan we naar Zierikzee.
Dag 9
Zierikzee- Neeltje Jans – Kamperland 46 km.
Wanneer we wakker worden schijnt de zon, eindelijk.
We trekken de korte broek aan en lopen van de camperplek naar Zierikzee, ook dit is weer een heel mooi vestingstadje.
We drinken een kop koffie en verkennen de stad.
We zetten de reis voort naar de Deltawerken waar we een bezoek brengen aan de Neeltje Jans, we lopen door èn over het waterverdedigingsysteem, wat een knap staaltje werk!
Daarna maken we een rondvaart over de Oosterschelde.
Hierna lopen we nog door (een)walvis expo en nemen een kijkje in het bluereef aquarium.
Wanneer we weer bij de camper zijn is de dag ook voorbij, we rijden naar Kamperland en zoeken een plekje op camperplek Zeeland in Kamperland.
Dag 10
Kamperland 0 km.
Het is mooi weer, we staan dichtbij het Veerse Meer dus we blijven hier een dagje extra staan, lekker niks doen.
Dag 11
Kamperland – Colijnsplaat – Yerseke- Vlissingen – Middelburg 110 km.
We beginnen de dag met een bezoek aan Colijnsplaat waar je een kijkje kunt nemen in de vismijn, helaas wanneer wij daar langs lopen sluiten ze net de deuren.
Dan eerst maar een kopje koffie met appeltaart.
Daarna gaan we naar de Zeelandbrug waar je vanaf onder aan de dijk een mooi droste effect hebt, nadat we dit op de foto hebben gezet rijden we verder naar Yerseke, we doen wat boodschappen bij de appie en lopen daarna door naar de haven.
Intussen begint de maag ook weer te knorren en gaan we lunchen, Roderick ziet oesters op de kaart staan dus hij heeft zijn keuze snel gemaakt.
Op naar Vlissingen, daar zit een camperplaats bij een camping vlakbij de Boulevard maar wanneer we daar aankomen is er nog maar 1 aftands plekje in de schaduw beschikbaar waar we €35 voor moeten betalen, we danken beleefd en rijden naar de volgende camping, die is vol.
Oké dan maar iets doorrijden naar een mini camping, ook vol, we stoppen nog een keer bij een boerencamping en je raadt het al, ook vol.
We besluiten om eerst maar eens wat campings te bellen voordat we verder rijden en naar drie telefoontjes en drie keer “sorry we zijn vol” besluiten we om naar Middelburg te rijden, daar zit een camperpark met 60 plaatsen en wanneer we daar aankomen is er gelukkig nog plek.
We kunnen er ook nog een was draaien, dus vanavond een schoon bedje. Karin kookt met extra veel pannen en toestanden, want we kunnen weer eens in een washok afwassen. Morgen gaan we de stad verkennen, dat kan prima met 18 graden.
Dag 12
Middelburg – Terneuzen – Retranchement – Sluis 137 km.
Omdat we er toch zijn gaan we Middelburg bezoeken en daar krijgen we geen spijt van, wat een prachtige stad.
We gaan beide onze eigen weg, Karin shoppen en Roderick sightseeing.
Na een lekkere lunch gaan we naar Terneuzen, Roderick wil graag bij het sluizencomplex kijken maar dat viel tegen aan wat er allemaal te zien was.
Door naar Retranchement waar we de verdedigingswallen en de vestinggracht willen bekijken maar daar aangekomen komt de regen met bakken uit de hemel.
Het loopt inmiddels tegen 5 uur en we besluiten om naar een camping in sluis te rijden.
Nadat we de camper hebben neer gezet lopen we naar Sluis, het is een mooi dorpje vlakbij de Belgische grens met 2000 inwoners maar er komen daar jaarlijks zo’n 5 miljoen toeristen.
Ook staat hier Nederlands enige Belfort.
Na weer wat sightseeing laten we de honden uit op de verdedigingswallen want het blijkt dat ze die hier ook hebben ?
Dag 13
Aardenburg – Zundert – Heusden – Waalwijk 212 km.
Onze eerste stop van vandaag is Aardenburg, het moet een van de oudste plaatsjes van Zeeland zijn. Na een korte wandeling en wat foto’s rijden we door België naar Zundert, daar is Vincent van Gogh geboren, we doen daar boodschappen bij de appie en zetten Vincent zijn huis op de foto.
Door naar Heusden, wat weer een fantastisch mooi vestingstadje is met een oude gezellige haven.
Inmiddels zijn we aan het einde van de dag en is het tijd om een camperplaats op te zoeken.
Karin vind op de campercontact app een plekje in de haven van Waalwijk maar die heeft maar twee plekken, we gokken het er op, gelukkig is er nog een plekje vrij en wat voor plek.
We staan aan de Bergsche Maas naast de koeien met uitzicht op de schepen die voorbij varen, hier houden we van!
Dag 14
Waalwijk – Oisterwijk – Oirschot – Heeze – Geldrop – Helmond 94 km.
Het eerste bezoek van vandaag is het plaatsje Oisterwijk, een Bourgondisch dorp met een gezellig dorpsplein.
Na een kop koffie, doen we rondje dorp inclusief een wandeling over de plaatselijke markt.
Van daaruit rijden we in de regen naar Oirschot en wanneer daar na drie gemiste afslagen aankomen is het net weer droog.
Het wordt een beetje eentonig maar ook dit is weer een heel gezellig dorp met veel horeca, ook hier lopen we wat rond en eten daar een broodje.
Ons volgende doel is Heeze, daar staat een kasteel maar het is helaas niet te bezoeken, we lopen er half om heen, maken wat foto’s en rijden door naar Geldrop.
Ook daar staat een kasteel en die is wel van binnen te bezichtigen.
Het is een mooi kasteel en van de vrijwilligers krijgen we nog wat aanvullende informatie.
Hierna gaan we naar de bijhorende kinderboerderij, zintuigentuin en de Engelse landschapstuin.
Intussen is het tijd geworden om een plekje voor de nacht te zoeken en we komen terecht in Helmond, ook hier is een kasteel maar dat zien we morgen dan wel weer?
Dag 15
Helmond – Deurne – Ommel – Grathem – Thorn – Ohé en Laak 119 km.
Het eerste wat we vandaag doen is het kasteel van Helmond bezoeken, het valt niet mee om een parkeerplaats te vinden en achteraf hadden we beter kunnen lopen vanaf de camperplaats, maar ja dat is iets met een koe en kont.
We rijden door naar Deurne, daar zit de Ossenbeemd en volgens ons boek “Nederland voor nop” hebben ze daar ook een vleermuizenburcht. Wanneer we daar zijn zit er een soort van kinderboerderij en iets van een natuurtuin, heel leuk om te zien maar geen vleermuizen.
We vragen nog een van de medewerkers maar die weet van niks, nou moeten we er wel bij vertellen dat de gids uit 2003 komt?
Ook staan er nog twee kastelen in Deurne, een “groot” en een “klein” kasteel.
Het grote kasteel is een ruïne en het kleine kasteel is niet geopend voor bezoekers, maar beide zijn ze zeer mooi.
Op naar Ommel, dat is een bedevaartsplaats en we brengen een bezoek aan de “Onze Lieve Vrouwekerk”. We maken een tussenstop bij een benzinepomp waar voorzieningen zijn voor campers, met een lege vuilwatertank, een schone wc en een volle watertank gaan we naar Grathem, Limburg.
Misschien niet zo heel verrassend maar ook hier staat een kasteel, helaas is deze ook niet geopend voor bezoekers.
Op naar het witte stadje Thorn, een historisch en toeristisch stadje gevuld met witte huizen.
We dwalen daar wat rond en daarna besluiten om een camperplek op te zoeken, we willen naar de jachthaven van Ohé en Laak maar Roderick tikt het niet goed in op de navigatie en we komen terecht in Roermond, dan daar maar naar de jachthaven maar wanneer we daar aankomen blijkt die vol te zijn.
Terug naar Ohé en Laak, achteraf blijkt dit zeer goed uit te pakken, we staan op een prachtig plekje aan het water, morgen wordt het mooi weer dus we blijven hier een extra dagje.
Dag 16
Ohé en Laak 0 km.
Vandaag een dagje niks doen, behalve een bezoekje aan de bakker. Volgens de mijnheer bij de receptie is de bakker in het dorpje 700 meter verderop dus kan Roderick daar mooi even heen lopen met de honden. Het dorpje is inderdaad 700 meter lopen maar de bakker zit aan het einde van het dorpje, dat valt dan wel tegen met slippers onder je voeten, maar goed hij komt weer terug met brood en gebak.
Op wat zwemmen na was dat dan wel weer de nodigde beweging voor vandaag, morgen weer verder.
Dag 17
Ohé en Laak 0 km.
Niets is zo veranderlijk als de mens, het is nog steeds mooi weer, we blijven nog 1 dagje en eten pannenkoeken ??
Dag 18
Ohé en Laak – Roosteren – Susteren – Born – Bunde – Maastricht 121 km.
Na 2 dagen niks doen zijn we on the move, de eerste stop is in Roosteren waar we boodschappen doen en halen warme broodjes en wat lekkers voor onderweg.
Nadat we in de camper de broodjes hebben opgepeuzeld rijden we naar Susteren, dit dorpje ligt op het smalste stuk van Nederland.
Daarna gaan we een klein stukje door Duitsland, waar we in het meest westerlijk deel van dit land komen, naar Born waar een kasteel ruïne is en in de kasteeltuin zit een kleinschalige dierentuin.
Het is een leuke dierentuin met niet de standaard dieren.
Na een paar uurtjes rond dwalen vertrekken we naar Bunde, daar begint de mergellandroute.
Het is wel een leuke route maar Roderick is niet tevreden, alle leuke dingen die hij wil zien komen we niet langs.
Na het plaatsje Mesch, het eerste bevrijde plaatsje in WO2, stoppen we voor een kop koffie en om een andere route uit te zoeken.
We zitten lekker in het zonnetje en net op het moment dat we weer verder willen rijden stopt er een auto, het zijn de oom en tante, Marjan & Geert, van Angie die daar toevallig een autoroute doen, heel apart.
Na een half uurtje kletsen nemen we afscheid en wijken van de route af richting Geulhem.
Wanneer we net rijden beseffen we ons dat het al vijf uur is geweest en we proberen een plekje voor de nacht te zoeken.
Na diverse doodlopende bospaadjes en lelijke parkeerplaatsen stoppen we onze zoektocht en rijden naar een plekje die op een besloten FB pagina staat in Maastricht, ook geen mooie plek maar het is wel goed zo.
Dag 18 Deel 2
Maastricht – Maastricht 5 km.
Tijdens het eten kwam de handhaving langs en deelde ons mee dat we hier niet mogen overnachten en werden verwezen naar een officiële camperplaats verderop.
Dag 19
Maastricht – Margraten – Gulpen – Chateau Neubourg – Wijlre – Vaals – Kelmis (België) 70 km.
Wanneer we wakker zijn en koffie willen zetten blijkt het gas op te zijn, een slechte start van de morgen ?
We rijden via een benzinepomp richting Margraten en stoppen onderweg voor een kop koffie en een broodje op een mooi plekje. In Margraten is de Amerikaanse begraafplaats van hun tweede Wereldoorlog slachtoffers.
Zeer indrukwekkend om dit te zien.
Intussen is het stralend mooi weer en in het zonnetje rijden we naar Gulpen, waar we wat drinken bij het proeflokaal van Gulpener.
Op naar Chateau Neubourg, het is bijna een ruïne maar wel mooi om te zien, via een tussenstop bij het kasteel in Waalre rijden we binnendoor een prachtig mooie route naar Vaals, het lijkt wel of we in het buitenland op vakantie zijn, waar we uiteraard het hoogste punt van Nederland en het drielandenpunt vastleggen op camera.
We eten daar nog een patatje zuurvlees en Roderick drinkt een lekkere drielanden biertje.
We besluiten dat het mooi geweest is voor vandaag en zien in de app dat er in België een gratis camperplaats is, een kwartier later staan we er, toch nog een dagje in het buitenland.
Dag 20
Kelmis (België) – Hoensbroek – Steyl – Baarlo 127 km.
Vandaag willen we binnendoor naar Arcen, best wel veel kilometers maar als de route net zo mooi is als gisteren dan is dat geen straf.
Het eerste wat op de planning staat is Hoensbroek, onderweg vinden we nog een mooi uitzichtplekje om koffie te drinken.
In Hoensbroek doen we eerst nog wat boodschappen en daarna bezoeken we het kasteel.
Door naar Arcen maar de route valt ontzettend tegen, we komen zelfs nog door een saai stukje Duitsland, zelfs zo saai dat Karin onderweg in slaap valt.
Wanneer we dichter bij de Maas komen word het wel weer mooier en we stoppen in Steyl, wat klein-Vaticaan genoemd word.
We drinken wat op een terrasje en besluiten dat we op zoek gaan naar een camperplaats en komen terecht in Baarlo.
Dag 21
Baarlo – Broekhuizen – Well 82 km.
Eerst even terug naar gisteravond, wanneer we na het eten koffie zitten te drinken komt er een mede-camperaar naar ons toe en verteld ons dat hij onze verhalen op Facebook volgt en het leuk vind om te lezen, daar zijn we best wel een beetje trots op. Ook leuk om te horen hoe we op verschillende manieren het camperen beleven.
Na de koffie besluit Roderick om nog even met Cody naar de uitkijktoren te lopen, een dik uur later en met wat foto’s van een kasteel en het uitzicht is hij terug.
Vandaag is onze eerste stop in Baarlo bij een ander kasteel en daar voeren we ook de hertjes met appels die we uit de bomen plukken.
We volgen de Maas naar Broekhuizen waar we een espresso drinken en nemen het pontje naar Arcen.
Van daaruit rijden we naar Well waar we maar weer eens een kasteel bekijken.
Wanneer we dat gedaan hebben vinden we het wel mooi geweest voor vandaag.
Het is mooi weer en we hebben deze vakantie nog niet gebarbequed, via de Jumbo rijden we naar onze camperplaats in Well. Een mooie plek midden in het bos, aan een natuur-zwemvijver. En het is een warme avond, we kunnen lekker lang voor de camper zitten.
Dag 22
Well – Wellerlooi – Gennep – Mook – Beek en Ubbergen – Huissen 110 km.
Door een reactie krijgen we een tip om de uitkijktoren te bezoeken, Roderick en uitkijktorens is wel een dingetje dus dat doen we als eerste vandaag. Volgens ons hebben we niet de goede toren maar het uitzicht is er niet minder om.
Via een mooie binnendoor route komen we terecht in Gennep.
We doen daar boodschappen en drinken er een kop koffie.
Op naar Mook, daar willen we naar de Mookerschans, daar moet je een prachtig uitzicht hebben over de Maasvallei maar wanneer we de camper parkeren begint het te regenen, jammer.
We drinken daar onder een boom nog wel een kop koffie en Karin vindt weer een nieuw vriendje ?
Door naar de dassen crèche in Beek en Ubbergen maar die is dicht.
De dag loopt inmiddels op zijn einde en we rijden in de regen naar de camperplaats in Huissen waar de zon schijnt.
Aangezien het onze laatste vakantie avond is leggen we al ons kleingeld bij elkaar om uit eten te gaan in het stadje.
We eten lekker en we buiken uit in de camper, morgen uitslapen en kalm aan naar Borger.
Dag 23
Huissen – Borger 165 km.
De vakantie zit er weer op en we hebben 2223 km gereden.
Kort samengevat: Het was een leuke vakantie met typisch Nederlands weer.
Zeeland vonden we veel te druk en Limburg heel mooi.
Onze gereden route staat op https://www.polarsteps.com/RoderickVeuger/3556406-rondje-nederland
Dag 1.
We willen dit jaar tussen Hemelvaart en Pinksteren de Romantische strasse rijden, we vertrekken de woensdag voor Hemelvaart en omdat het die dag nog heel mooi weer is besluiten we te beginnen bij een plekje aan het water. Via het camperforum krijgen we de tip om in Varik te gaan staan, dit is aan de Waal. We brengen de dag luierend in de zon door en zien de vele schepen voorbij varen.
Dag 2.
Na het ontbijt en de koffie stellen we de navigatie in op Wurzburg. We rijden de hele dag en met de gebruikelijke tussenstops komen we rond 17 uur aan op een kleine camping naast rivier de Main. We worden ontvangen door een nors aan doende barman, die bijna niet te verstaan is maar hij is heel aardig. We eten daar een lekkere schnitzel, we drinken nog een kop koffie bij de camper en sluiten de dag af met een lekkere borrel.
Dag 3.
Vandaag beginnen we dan aan de romantische strasse. We rijden rond 10 uur van de camping af en parkeren even later de camper vlakbij het Würzburger Residenz, een mooi begin van de dag. Nadat we daar 2 uur lang hebben rond gedwaald gaan we het centum verkennen, ook dit is allemaal schitterend om te zien. Vlak voor dat we wegrijden kopen we wat broodjes bij de bakker en eten die onderweg bij een picknickplaats op. Van Wurzburg rijden we door naar Wertheim en parkeren de camper alvast op camperplaats, we lopen binnen 5 minuten naar de Altstadt waar we weer onze ogen uitkijken. Terwijl Karin met de honden terug loopt gaat Roderick nog even een “bultje” beklimmen om bij een kasteel te komen. Terug bij de camper zitten we rustig bij de rivier en eten we lekkere chili con carne. Morgen weer verder maar wanneer we dit tempo aanhouden gaan we de route niet afmaken.
Dag 4.
We verlaten Wertheim en vervolgen de route. De eerste stop is Tauberbischofsheim. Ook dit is weer een mooi gezellig stadje, eigenlijk kunnen we dit wel vertellen bij elk plaatsje waar we komen dus laten we ons maar beperken tot de plaatsnamen met wat foto’s. We rijden door naar Lauda-Köningshofen, Bad Mergentheim, Weikersheim, Röttingen, Crelingen en eindigen op de camperplaats in Rothenburg Ob der Tauber. Onderweg vonden we nog mooi rustig plekje om te lunchen. Rothenburg Ob der Tauber is een oud vestingstadje, heel mooi om door heen te lopen en de sfeer te proeven echter net als Carcassonne en de mont saint Michel is het allemaal zeer toeristisch en daardoor heel commercieel. We eten er nog even wat en gaan dan terug naar de camper waar we door het mooie weer nog lang buiten kunnen zitten.
Dag 5.
We vertrekken weer mooi op tijd en rijden naar Schillingsfürst, daar is echter niet zo heel veel te zien dus rijden we weer door maar door wegopbrekingen en veel een richtingsweggetjes raken we van de route af en rijden we een binnendoor richting Feuchtwangen, onderweg vinden we wel weer een leuk plekje om een broodje te eten. We vervolgen onze route en we komen rond 14 uur aan Feuchtwangen waar op een terrasje een drankje doen, we halen nog 2 lekkere gebakjes voor onderweg en vervolgen onze route. Wanneer we onze route vervolgen komt de regen met bakken uit de hemel. We stoppen bij het volgende stadje, Dinkelsbühl, op de camperplaats met de gedachte om later het vestingstadje te bezoeken maar het houdt echter niet meer op met regenen en we besluiten om in de camper te blijven, morgen weer een dag!
Dag 6.
Wanneer we wakker worden is het droog, heerlijk! We lopen na het ontbijt meteen naar het vestingstadje Dinkelsbühl en ook dit is weer fantastisch. Na wat gewandeld te hebben gaat Karin nog even shoppen en Roderick gaat een biertje doen op het terras, wanneer Karin klaar is is het tijd om verder te gaan maar natuurlijk niet zonder een (te)lange wandeling over de stadsmuur. Het loopt al mooi tegen het einde van de middag als we in de camper stappen en dan begint het ook weer te regenen. We besluiten om naar Harburg te gaan, daar is een camperplaats aan de voet van een burcht. We staan daar helemaal alleen en Roderick besluit om nog even de burcht te gaan bezichtigen. Tijdens het rondwandelen in de verlaten burcht ziet hij een deur open staan en loopt daar naar binnen. Hij komt op de stadsmuur terecht en wandelt daar een rondje. Bij terugkomst is echter de deur op slot en na weer een half rondje lopen ziet hij een deur met daarop een bordje nooduitgang, die is gelukkig wel open. Het is intussen gestopt met regenen en zo zitten we in het zonnetje nog even van onze avondmaaltijd te genieten.
Dag 7.
We gaan weer op pad en onze eerste stop is in Donauwörth, het is weer een romantisch stadje met vele mooie gebouwen. Na het uitrijden van het stadje missen we een routebordje en we rijden een uur om, het voordeel hiervan is dat we wel weer een leuk lunchplekje vinden. Na de lunch stoppen we in Rain maar dat vonden we niet zo bijzonder. Na een half uurtje komen aan in Friedberg waar we wat drinken en een rondje langs de stadsmuur doen. We vervolgen de rit naar Augsburg maar daar is het zo druk dat we besluiten door te rijden. We eindigen de dag in Landsberg am Lech, het stafje ziet er mooi en interessant uit, morgen maar even sightseeing.
Dag 8.
Helaas we worden wakker met regen, we blijven een uurtje
langer liggen maar de regen wordt er niet minder om.
We willen wel graag Landsberg am Lech zien dus gewapend met paraplu en de
jassen gaan we die kant op.
En het is weer een mooi stadje met prachtige vakwerkhuizen en historische
gebouwen, we lopen er dik 2 uur rond, stoppen nog even bij de bakker voor wat
verse broodjes en rijden naar Hohenfurch.
Het daar niet zo bijzonder dus we vervolgen weer onze weg, nu naar Schongau.
Karin is nog koud van het vorige uitstapje en blijft in de camper, Roderick
trekt weer de jas aan loopt naar boven.
Hoewel het wat kleiner is, staan ook hier weer mooie gebouwen.
Met een kwartier is Roderick ook klaar maar omdat hij bij de verkeerde
stadsmuur de weg naar beneden neemt is hij nog een half uur langer onderweg!
De volgende stop is Rottenbuch, waar een groot klooster staat.
Niet alles is toegankelijk dus we maken wat foto’s in de kerk, drinken in het
plaatselijke cafe nog een sapje en stappen weer in de camper.
We rijden naar de Wieskirche, een prachtig mooie kerk.
Na de gebruikelijke foto’s besluiten we dat het mooi is geweest voor vandaag.
We besluiten een plek voor de nacht te zoeken en onderweg komen we een
snackwagen met gegrilde kippen tegen en we stoppen en nemen onze avondeten mee
de camper in.
10 minuten later staan we op een stil plekje onze kipjes te verorberen en heel
even gaan we in gedachten terug in de tijd
Dag 9
We staan vandaag in dubio, gaan we eerst de route afmaken of
gaan we eerst naar slot Neuschwanstein?
Terwijl we rijden zien we een bord met “slot
Hohenschwangau”, dan daar eerst maar heen.
Terwijl we de afslag nemen zien we boven op de
bergen 2 kastelen liggen, de andere blijkt dus Neuschwanstein te zijn.
We rijden een soort van dorpje binnen waar
alleen maar parkeerplaatsen, horeca, souvenirwinkels en toeristen (lees
Japanners;-) ) zitten.
En je kunt er tickets kopen voor vervoer naar beide kastelen met bus of met paard en wagen, we
kunnen ook entreekaarten kopen om beide kastelen van binnen te bekijken maar
gezien de mensenmassa en de prijs zien we daar van af.
We drinken eerst een kop koffie en gaan dan met
paard en wagen naar Hohenschwangau, we vinden het mooi en na “alles” gezien en
gefotografeerd te hebben gaan we lopend naar beneden.
Daar belonen we ons zelf met een lekker glaasje
drinken.
Voor onze “reis” naar Neuschwanstein nemen we de
bus, binnen 10 minuten zijn we boven en vanaf de Marienbrücke kunnen we een
mooie foto maken van het kasteel.
We wandelen nog een klein stukje verder en komen
dan aan bij het kasteel, van dichtbij is die mooi maar van afstand vinden het
eigenlijk. mooier.
Doordat we geen entreekaarten hebben gekocht zijn
we ook zo weer uitgekeken en besluiten om ook nu weer naar beneden te lopen
maar we hebben eerst wat energie nodig dus neemt Karin een traditionele
goulashsoep en Roderick een lekkere dunkelweizen.
Beneden aangekomen stappen we in de camper en
parkeren die even later op een (te dure) camperplek in Füssen, de romantische
strasse is nu ook officieel ten einde.
Dag 10.
De romantische strasse zit er op maar Roderick wil nog wel
graag naar het hoogste punt van Duitsland, de Zugspitze.
Een half uur later staan we in Garmisch-Partenkirchen maar daar kunnen we
alleen met het treintje omhoog en daar doet die bijna anderhalf uur over, dat
is ons iets te lang.
We vragen daar om informatie en we worden verwezen naar een plaatsje verderop
waar de skiliften omhoog gaan.
Daar aangekomen eten we eerst nog even een. broodje bij de camper, we lopen
gezamenlijk naar de ticketverkoop en zien dat een retourtje €56 kost?
Karin twijfelde nog of ze mee ging naar boven maar die twijfel was nu weg.
Roderick gaat alleen naar boven en laat Karin alleen achter.
Het is daarboven een gezellige boel.
Na een biertje, een paar foto’s en wat pasjes in de sneeuw gaat hij weer naar
beneden.
Karin heeft intusseneen terras aan het water gevonden, we drinken daar nog wat
en beginnen dan aan de reis richting het noorden.
Na een uitgebreid diner bij de mcdonalds stoppen we aan het einde van de avond
in Kassel.
Morgen, zaterdag, zoeken we het water op en is Karin jarig.
Dag 11,12 en 13.
Het is zaterdag, het is mooi weer en Karin is jarig.
We zijn nog 300 km van huis en we besluiten om de laatste 2 dagen een plekje
bij het water te zoeken.
De keuze valt op de Twistesee, we hebben geluk want we kunnen nog op een van de
laatste vrije plekken staan, de rest van het weekend is het een komen en dan
vooral weer gaan van teleurgestelde camperaars omdat er geen plek meer is.
We delen ook nog onze plek zodat we een klein maar knus tuintje hebben.
‘S avonds gaan we ter gelegenheid van Karin haar verjaardag uit eten, we eten
heerlijk bij de plaatselijke Tapaceria.
Wanneer we terug zijn bij de camper is het al flink afgekoeld dus sluiten we de
avond binnen af.
Ook zondag is het weer fantastisch, we zitten de hele dag voor de camper.
Maandag vertrekken we op tijd, het is weer gebeurd met de pret?
Rond 18 uur zijn we thuis, we kunnen meteen aan tafel want Angie en Patrick
hebben gekookt, heerlijk!
.
Dag 1
Borger – Noisy le sec, 640 km.
De vakantie begon vol vreugde,
dankzij collega Flor had Karin een extra dag vrij.
Dat betekende dat we vrijdagmorgen om 10 al weg konden ipv vrijdag 18 uur.
De reis verloopt voorspoedig en we komen zelfs Antwerpen
zonder files voorbij.
Vlak voor Parijs belanden we wel in de file maar dat vinden we geen probleem,
we hebben toch al een dikke halve dag voorsprong op ons reisschema.
Maar wanneer we de file uitrijden hoor ik een harde plof, de camper heeft bijna
geen vermogen meer, ik kan nog net een afrit nemen maar daar stranden we voor
het stoplicht.
Shit!!! officieel sta ik dus nog op de snelweg en dat betekent 112 bellen.
Bij de alarmcentrale verstaan ze geen biet van wat ik vertel over waar ik sta
en ik moet van hun mijn verzekering bellen.
Die komen vlot in actie en na anderhalf uur is de bergingwagen er.
Hij begint wat te mompelen en zegt dat hij ons niet weg mag slepen want we
staan nog op de snelweg. Hij belt met zijn baas en zegt daarna dat hij ons snel
en stiekem wegsleept, gelukkig.
We worden naar het bergingsbedrijf gebracht, alle garages zijn dicht dus we
moeten wachten tot zaterdag.
We vragen of we in de camper mogen blijven slapen maar dat mag niet, ze willen
’s nachts geen mensen op het terrein hebben.
De verzekeringsmaatschappij gaat voor ons op zoek naar een taxi en een hotel
waar ook honden welkom zijn, het duurt even maar om half 12 zijn we in het
hotel.
We checken in en gaan op zoek naar wat te eten en stuiten op de mcdonalds,
altijd goed zou je zeggen?
Dus niet, koude hamburgers, koude kipnuggets en koude patat, bah!
Terug in het hotel blijkt dat het hotel niet in aanmerking komt voor de
“omroep Max keurmerk sticker”, maar goed we hebben een slaapplek.
Morgen weer een dag!
Dag 2
Noisy le sec – Le teich 635 km.
We worden laat wakker en ik bel meteen met de verzekeringsmaatschappij, ze zijn druk bezig om een garage te regelen.
In de loop van de middag komt het bericht dat ze een garage gevonden hebben in een dorp 24 kilometer verderop en ze willen ook meteen wel proberen om de camper te repareren. Mocht dat niet lukken dan mogen we wel in de camper slapen, we zijn blij en we lopen meteen naar het bergingsbedrijf om naar de camper te gaan.
Halverwege worden we gebeld met slecht nieuws, het bergingsbedrijf werkt niet op zaterdag.
We balen ontzettend en vragen hun of ze een hotel kunnen regelen in het plaatsje waar de camper uiteindelijk heen gaat en dat gaan ze proberen.
Ondertussen zijn we weer in de camper en drinken een kop koffie.
Ik begin me ook steeds meer af te vragen wat nu het probleem met de camper kan zijn.
Ik besluit om het mij zeer vertrouwde camperforum om hulp te vragen en binnen 5 minuten zegt iemand, is de slang van de turbo niet los?
De slang van de turbo denk ik, die is voor de vakantie nog gerepareerd omdat er een gat in zat.
Ik doe de motorkap los en ja hoor, de slang is los geschoten.
Na wat gepruts heb ik de slang weer vast en zowaar, de camper doet het weer
Rond 17 uur rijden we het terrein af, we zijn we on the move.
Onderweg schiet de slang nog een keer los en sta ik op de vluchtstrook weer onder de motorkap, ik begin er al handig in te worden
Laat in de nacht stoppen we op een camperplek op ongeveer 10 km van de snelweg, we nemen nog een borrel en gaan op bed.
*Heel veel dank gaat uit naar Aveco/Vrieling, die hebben echt hun stinkende best gedaan om het allemaal goed te regelen, jullie zijn toppers!
Ook de leden van het camperforum zijn we dankbaar, zonder hun had ik nooit bedacht wat het probleem zo zijn.
En Henry Kuil wil ik nog bedanken, hij was de hele tijd op de achtergrond aanwezig om ons te hulp te zijn.
Dag 3
Le Teich – Duruelo de la Siërra 530 km.
We vertrekken op tijd want ik wil onderweg nog een
nieuwe slangklemtje kopen, er moeten nog broodjes gehaald worden en er moet nog
getankt worden.
Na een klein stukje rijden zien we een intermarche met een benzinepomp, Karin
vind er binnen ook nog slangklemmetjes.
Terwijl Karin de honden uitlaat haal ik het oude klemmetje eraf en plaats de
nieuwe.
Met een volle tank, maag en goed vertrouwen in de slangklem zetten we onze reis
voort.
Het duurt echter niet lang of de slang laat weer los.
Ik maak de slang nu vast met 2 klemmen en controleer bij elke stop de klemmen.
We rijden het laatste stuk binnendoor en stoppen regelmatig om wat te eten,
foto en koffie momenten.
Rond 19 uur komen we aan in Duruelo de la Siërra, onze overnachtingsplek.
We gaan nog het dorp en daar blijkt het hele weekend al feest te zijn.
Vandaag is er live muziek en een optocht met vuurwerk.
Cody en Shooter vinden dit helemaal niets en worden er bang van, snel terug
naar de camper.
We drinken nog een borrel en gaan op bed, maandag gaat de vakantie echt
beginnen.
Dag 4
Duruelo de la siërra – Soria 103 km.
Vandaag begint het eigenlijk echt, omdat we de rivier
de Duero(Spanje)/Douro(Portugal) willen volgen beginnen we bij de oorsprong.
Dat blijkt een stevige bergopwaartse wandeling van dik 2,5 km te zijn en
natuurlijk ook weer bergafwaarts terug.
Aan het begin van de wandeling hebben we het behoorlijk warm van het lopen maar
des te hoger we komen des te mistiger en kouder het wordt. Dat maakt de klim
best zwaar.
Maar samen met de hondjes halen we het en we zijn weer een ervaring rijker.
Terug bij de camper drinken we koffie en eten wat gehaktballetjes in satesaus,
dat wandelen maakt wel hongerig hoor.
We zetten de navigatie op snelwegen vermijden en stellen hem in op Soria.
Via allerlei leuke binnendoorweggetjes, met foto en koffie momenten komen we
rond half 7 aan bij een camperplaats, het is een groot parkeerterrein bij het
voetbalstadion en een universiteit.
Het voelt goed dus we besluiten om hier te blijven.
We hebben intussen ook wel weer trek en lopen de stad in, het is een leuke stad
en we belanden bij een soort van tapas bar. Meer regel dan uitzondering hier.
Veel buitenbarrerjes met statafels voor je tapasborrel. De Spanjaard maakt er
gretig gebruik van, het is druk in de stad.
We moeten alleen nog even wachten tot kwart over 8 want dan gaat pas de keuken
open, kan ik mooi wat biertjes drinken en Karin is met behulp van Google de
menukaart aan het vertalen.
Rond 10 uur zijn we uitgegeten en lopen terug naar de camper.
Morgen weer verder.
Dag 5
Soria – Aranda de Duero 187 km.
We beginnen de dag op tijd want we willen nog wat
boodschappen doen dus de eerste stop is de Le Clerc, we drinken daar nog een
espresso en dan gaan we op pad.
We nemen zoveel mogelijk binnendoorweggetjes om de Duero te volgen maar dat
blijkt heel lastig.
Desondanks rijden we een mooie route met veel rust en foto momenten.
Hoogtepunt van de dag is wel een ruïne op een grote “heuvel”.
We stoppen daar voor een borrel en wat in de oven gebakken broodjes.
Het is al na 4 uur wanneer we de camper weer instappen.
We rijden weer via verlaten wegen door naar Aranda de Duero waar een camperplaats
is, we staan daar op een leuke plek met uitzicht op de Duero.
We gaan nog even het leuke stadje in voor een hapje en een drankje en buiken
uit in de camper, op naar morgen.
Dag 6
Aranda de Douro – Tordesillas 157 km.
Wakker worden, koffie drinken, eten, douchen, honden
uitlaten, vuil watertank legen, wc legen, drinkwater vullen en dan is het zo
elf uur voordat je wegrijdt.
In Penafiel stoppen we voor een klein bezoekje aan de supermercado en aan de
Chinese action waar we twee kleine stoeltjes kopen, we nuttigen nog even een
espressootje met 2 tapas en vervolgen onze route.
Onderweg komen we een imposant kasteel tegen waar volgens de reisgids ook nog
een grote ondergrondse kelder met wijnmuseum zit, daar moeten we heen!
Na een aardige klim met de camper staan we voor een dichte poort, hoewel het
nog “maar” kwart voor twee is komen we er niet meer in, ze zijn
tussen 2 en 4 gesloten ?
Intussen is de temperatuur behoorlijk op gelopen en we besluiten een camping op
te gaan zoeken zodat we het mooie weer nog meepakken.
Dat zoeken lukt wel want campings blijken schaars te zijn en na lang speuren
zien we dat er een camping in Tordesillas is. Rond 5 uur komen we daar aan.
We draaien de luifel uit, zetten de stoelen buiten en instaweather tikt 28
graden aan.
’s avonds eten we een kleinigheidje en wandelen nog even door het inmiddels
verlaten stadje. De ‘entree’ wordt bemand door een standbeeld van een
levensgrote stier. Het stikt er dan ook van de aanwijzingen dat er stierenruns
gehouden worden. Gaten in het wegdek voor de hekwerken die we her en der zien
liggen. Heel veel hotels en heel veel logo’s van stieren. Maar goed. Terug naar
de camping.
Nog een borrel onder de luifel en dan morgen weer verder met onze trip.
Dag 7
Tordesillas – Miranda do Douro 197 km.
Vandaag stonden we voor de 1e keer deze vakantie op
een camping, Karin had daar s’avonds de was gedaan en s’morgens hebben we na
het ontbijt eerst uitgebreid gedoucht.
De eerste stop was Medina del Campo waar volgens de gids een van de mooiste
kastelen van Spanje staat en dat was zeker waar.
We lopen daar vol verwondering rond en maken best veel foto’s.
Na wat te hebben gedronken bij de camper op de parkeerplaats rijden we verder
naar Toro, een monumentaal stadje, we “lunchen” daar en met een volle
maag zetten we de route voort.
We zien onderweg weer prachtige vergezichten en tegen het einde van de dag
rijden we Portugal in.
We besluiten naar een camping in Miranda do Douro te gaan zodat we nog lekker
de avond voor de camper kunnen meepakken en dat lukt goed want het is hier ook
nog een uur vroeger.
Karin warmt nog een lekker soepje en broodje op en we genieten van het mooie
verlichte stadje.
Morgen eens kijken hoe het er bij daglicht uitziet en dan rijden we verder de
Douro af.
Dag 8
Miranda do Douro – ???️ 109 km.
Vandaag beginnen we rustig aan, we staan aan het
stroom dus na het eten en douchen maken we de camper schoon en halen ons
stofzuigertje er door.
Daarna gaan we naar Miranda do Douro wat heel mooi gelegen ligt aan de Douro.
Na wat eten en een kleine boodschap zetten we de navigatie aan op coordinaten
die we gekregen hebben van één van de camperforumleden.
Dit plekje moeten we absoluut voor ons zelf houden en dat doen we dan ook.
De rit gaat niet over geplaveide wegen, op een gegeven moment moeten we een
heel krap bochtig straatje door waar we net door heen passen maar aan het einde
blijkt dat we ineens bij mensen achter het huis staan. We kunnen er ook niet
keren, dan maar heeeel langzaam achteruit dezelfde weg terug.
Rond 4 uur komen we uiteindelijk op de plaats van bestemming en het is er echt
fantastisch. De weg erheen laat veel te raden over. Desolaat en heel veel
zwartgeblakerde landerijen. Bosbranden?
Op het plekje waar we staan vliegen allemaal gieren die rond deze tijd gevoed
worden door de plaatselijke boeren zodat ze het vee met rust laten.
Wat een adembenemend gezicht, dit is niet met foto’s uit te drukken.
We genieten hiervan tot het donker wordt en zitten lang in alle stilte buiten.
Dit voelt zo alleen op de wereld. Het is inderdaad een gouden tip.
???️ – Pinhao 165 km.
Vandaag staan we op tijd op want de gieren wachten
niet op ons en zo waar, deze morgen vliegen ze nog dichterbij over ons heen.
Wanneer de gieren ons verlaten vertrekken wij ook, het was een fantastisch
plekje!
We vervolgen onze route langs de Douro en komen rond lunchtijd uit in Vila Nova
de Foz Côa, inderdaad een mond vol en dat zaten we na het eten ook.
Opvallend is de vriendelijkheid van de Portugees wanneer we te gast zijn,
zolang hij niet achter het stuur zit.
We hoeven maar even te stoppen om de kaart te lezen en de hulp komt eraan. Als
een Portugees langzaam praat is hij beter te verstaan dan een Spanjool. Dus
luisteren we gemoedelijk naar alle uitleg en doen er vervolgens niets mee. Het
is goed bedoeld.
Ook blijven we ons verbazen over de constante geur
van brandhout in de valleien. In de capitool staat dat het authentiek is voor
de noordelijke provincie, maar waarom staat er niet bij. Dat we dus verkoolde
heuvels tegenkomen en veel mistige rookluchten op afstand is en blijft het de
vraag waardoor dit komt.
Maar wat ons het meest verbaasd is de troep die ze overal achter laten, niet
normaal!
De allermooiste plekjes liggen bezaaid met afval, ze flikkeren echt alles in de
berm.
Het einde van de dag nadert en we zoeken op de navigatie een
overnachtingsplaats uit en komen terecht in Pinhôa, een aanlegplaats voor de
plaatselijke cruiseboten en dan niet de 020 bootjes maar de echte
“love” boten.
Na een wandeling door het stadje belanden we in een café/restaurant waar al het
bootpersoneel ook zit.
Onder het genot van een drankje verzinnen we wat al hun functies zijn naar
aanleiding van hun kleding.
Achteraf blijkt dat alle personeel van de verschillende boten door elkaar heen
zit.
We call it a day!
Dag 10
Pinhâo – Celorico de Basto 93 km.
Na weer een goede nachtrust hadden we vandaag een
aantal dingen in de planning staan, om te beginnen een rondvaart van 2 uur over
de Douro onder het genot van een bijhorend glaasje port.
Echter wanneer we ons melden is de 2 uur durende rondvaart al volgeboekt, de 1
uur durende tocht kon nog wel dus doen we dat maar.
Op zich was het wel leuk maar na een half uur varen keerde het bootje om en zag
je hetzelfde nog een keer maar we hebben wel over de Douro gevaren.
We eten nog een broodje in het stadje en rijden dan een stukje noordwaarts want
het is warm en daar ligt een camping aan een klein riviertje waar we kunnen
zwemmen.
We rijden een heel stuk langs de Douro met weer prachtige uitzichten.
We komen nog langs een grote stuwdam waar ook een sluis zit, zeer indrukwekkend
om te zien hoe daar een boot ongeveer 40 meter omhoog gaat.
Rond 5 uur Portugese tijd komen we via veel klimmen en dalen op de camping aan
en het begint spontaan te regenen.
Dat zwemmen laten we maar.
Morgen zakken we weer af naar de Douro en daarna langzaam richting de kust.
Dag 11
Celorico de Basto – Entre os Rios 120 km.
Vandaag een rustig dagje, we vertrekken rond 12 uur
met een volle watertank, een lege vuilwatertank, een lege wc en hebben geen
einddoel behalve dan “onze” rivier te blijven volgen.
Dit gaat vandaag niet helemaal goed omdat we navigatie niet instellen op wat
routepunten.
Daardoor rijden we bijvoorbeeld al een kwartier in de 1e versnelling achter een
tractor aan en wanneer we die rookmachine eindelijk kunnen inhalen blijken we
allang de juiste afslag gemist te hebben.
Dan is natuurlijk keren op de bochtige kringelweggetjes een hele opgave, maar
goed wanneer we eenmaal de goede route weer te pakken hebben genieten we ook
weer.
We drinken onderweg nog 4 espresso en 1 water en moeten maar liefst €3.30
betalen ?
De volgende stop is een hotel waar we, onder het genot van een prachtig
uitzicht, ook nog even een consumptie nuttigen.
Dan vervolgen we onze route via nog meer bochtige weggetjes totdat Karin in de
verte een leuk haventje ziet, na er 3 keer om heen gereden te zijn komen we er
toch terecht. (Karin zit morrend naast mij, de beste stuurlui…die doet net of
ze de weg hier kent?)
We doen bij de plaatselijke bar nog een borrel en zodra de zon wegzakt zoeken
we de camper op, morgen weer verder!
Dag 12
Entre os Rios – Moreira 15 km.
Een
heel kort ritje vandaag, we hebben namelijk op een camper app een plekje aan de
rivier met strand gezien.
Nu is het altijd afwachten of die informatie klopt maar deze keer klopte die en
om half 12 liggen we tot 7 uur te bakken in de zon, zwemmen wat en doen voor de
rest helemaal niks.
Einde verhaal 😉
Dag 13
Moreira – Porto 61 km.
Vandaag is de laatste etappe van
onze Douro trip, we volgen de N108 tot we in Porto zijn.
We rijden naar het strand en lopen over de pier waar de Douro in de zee
uitmond.
We proberen nog om de camper ergens te parkeren om de stad te verkennen maar
dat blijkt een mission impossible.
We besluiten dan maar om een camping op te zoeken en een half uurtje later
arriveren we daar.
‘S middags doen we nog een drankje bij een strandtent eenmaal op de camping
aangekomen draait Karin er nog even 2 wassen door en ik ga een poging wagen om een
duik in de zee te nemen.
Dat valt tegen, de zee is onstuimig en doordat ik ook niemand anders zie
zwemmen loop ik maar voorzichtig tot mijn middel de zee in en voel dat het
water mij probeert de zee in te trekken. De volgende golf blaast mij omver en ik
vind het dan wel mooi geweest.
Rond een uur of 8 gaan we wat eten, wandelen langs de verschillende
restaurantjes en laten de honden ook nog uitwaaien op het strand.
We drinken tussen het drogende wasgoed nog wat en gaan zo op bed, morgen een
dagje luieren.
Dag 14
Porto 0 km.
Waar we gehoopt hadden op een
dagje zon en strand krijgen we alleen maar mist.
We blijven een beetje rond de camper hangen en besluiten om ’s middags even
naar de Lidl te lopen, het is een stevige wandeling van dik 2 km maar met wat tussenstops
wil het prima en we zien zowaar nog heel even de zon.
Op de terugweg zien we een leuk uitziend restaurantje en besluiten om daar ‘s
avonds te gaan eten.
Het blijkt een Braziliaans restaurant te zijn en we hebben geluk met een hele
aardige ober, die goed Engels spreekt en een heel klein woordje Nederlands.
We nemen de specialiteit en laten ons verrassen.
Dat bleek een goede keus, op advies van de ober begonnen we met een Braziliaans
aperitiefje wat weg drink als ranja. De kok kwam met een spies met vlees bij
ons langs en sneed er dan wat vlees af op ons bord, zo kregen we in totaal 7
verschillende soorten en we mochten nog meer hebben maar we zitten dan al
bommetje vol.
We sluiten af met espresso en Roderick neemt er nog een bijhorend digestief bij.
We gaan rollend naar de camper, morgen weer on the move.
Dag 15
Porto – Barcelos 75 km.
Nadat gisteren ons stranddagje in
de mist was opgegaan trekken we vandaag weer verder, we gaan richting het
noorden.
Karin wil graag eerst nog even kijken bij een grote shopping mall en groot is
die!
Roderick maakt van de nood een deugd en brengt een bezoekje aan de kapper en
onder het mom van “doe maar een kapseltje” loopt hij tevreden weer de
deur uit.
Dan nog even Porto uit zien te rijden ?
Dat is best wel druk maar onze navigatie loost ons, ondanks een paar
wegafzetingen, binnen 3 kwartier de stad uit.
We gaan eerst naar een vissersdorpje om daar onder het genot van koffie en een
klein gebakje te beslissen waar we heen gaan.
Het wordt Barcelos, het stadje waar de geschiedenis van de Portugese haan is
ontstaan.
Het is een leuk en gezellig stadje met op elke hoek de beroemde haan.
Na een wandeling en hapje eten gaan we terug naar de camper.
Er blijkt echter een soort van feest te zijn, of dit te maken heeft met de verkiezingscampagnes
die nu gaande zijn weten we niet, maar de Portugese Jannes en Sieneke zingen
uit volle borst en alle auto’s toeteren er vrolijk op los.
Het deert ons niet en we gaan lekker op bed.
Dag 16
Barcelos – Rio Caldo 62 km.
Vandaag willen we richting het
noorden van Portugal namelijk naar Parque nacionel da peneda geres.
Wanneer we net onderweg zijn rijdt de camper niet lekker, hij stottert en houd
wat in bij het optrekken, we krijgen ook niet echt goed de kans om uit te
proberen wat het is omdat we alleen maar op kleine bergweggetjes rijden.
We rijden maar gewoon door en stoppen bij Bom Jesus op een berg vlakbij Braga.
Dit is een bedevaartsoord met een fantastisch mooie kerk, we kijken onze ogen
uit en maken heel veel foto’s.
Na de lunch vervolgen we onze weg maar het rijden gaat niet beter en na verloop
van tijd gaat er ook een lampje op het dashboard branden, via het camperforum
en app contact met onze plaatselijke garagehouder besluiten we rond 5 uur maar
een camping op te zoeken.
Maandag eerst maar een garage opzoeken om de motor uit te laten lezen.
We staan wel op een mooie plek aan het water dus als het weer gewoon mee werkt
dan hoeven we ons morgen niet te vervelen, maandag zien we wel verder.
Dag 17
Omdat we hier een dag blijven
nemen we het er ook even van, we slapen uit, we ontbijten laat , Karin maakt
nog een soepje klaar, we zonnen wat, we zwemmen iets, gaan nog uit eten en
zitten nu nog met een aangename temperatuur voor de camper.
Geen zorgen voor de dag van morgen 😉
Dag 18
Rio Caldo – Penedones 139 km.
Vandaag staat in het teken van
het brandende lampje, we staan op tijd op want we willen weten wat het probleem
is.
De campingeigenaar weet wel een garage die de motor kan uitlezen, die zit een
dorpje verderop.
Maar een dorpje verderop is in dit gebied toch wel iets anders en een uur later
zijn we bij die garage.
De motor wordt uitgelezen en er blijkt een probleem met de turbo te zijn wat
zij niet kunnen verhelpen, op naar de Ford garage in Braga.
Intussen brandt het lampje niet meer en de auto rijdt weer aardig normaal. Na
een poosje zoeken vinden we de garage maar er spreekt daar geen monteur Engels
of Duits en na het proberen uit te leggen met handen & voeten en Google
vertaal , komt er een verkoopmedewerker uit de showroom die gelukkig wel een
woordje Engels spreekt. We leggen uit wat waarschijnlijk het probleem is en er
gaat een monteur een rondje met de camper rijden om te kijken wat kan zijn.
De verkoopmedewerker komt even later uitleg geven. Hij zegt dat ze de
turboslang beter hebben vastgedraaid en wanneer we gewoon rustig aan rijden we
gewoon de vakantie af kunnen maken.
Opgelucht rijden we weer verder maar na een paar meter blijkt er geen
verbetering in te zitten en het lampje gaat ook weer branden, zucht.
We rijden maar gewoon verder, het is vandaag ook nog heel erg warm (heet!) en
besluiten maar een camping op te zoeken. Maar net als het “dorpje
verderop” is dit niet zo maar gebeurd.
We rijden gelukkig wel weer op een mooie N weg met genoeg uitzichten.
Rond 4 uur zien we een camping aan het water en we besluiten om hier te
stoppen.
Het is een camping aan een prachtig mooi stuwmeer.
We parkeren de camper en gaan eerst wat drinken bij het bijhorende restaurant.
Het is zelfs te warm om in de zon te zitten. Roderick gaat nog even zwemmen met
de honden en na het douchen gaan we terug om wat te eten.
Er komt geen menukaart op tafel, we moeten eten wat de pot schaft en dat was
echt heerlijk.
Vooraf gerookte vleeswaren, als hoofdgerecht vlees met patat, bruine bonen met
rijst en kool, een heerlijke dessert en dan ook nog koffie met een lekkere
borrel.
Intussen hebben we besloten dat we hier morgen ook nog blijven en dan woensdag
maar weer eens richting Borger gaan.
Nu genieten we nog even van de koele “zomer” avond onder het genot
van een drankje.
Dag 19
Penedones 0 km.
Het is al vroeg warm vandaag,
misschien is heet wel een beter woord.
Na het late ontbijt trekken we de waterschoenen aan, nemen broodjes en drankjes
mee en gaan naar het strandje.
We liggen daar de hele dag met de hondjes in de zon te bakken.
Rond borreltijd gaan we naar het restaurantje voor een drankje en krijgen daar
de plaatselijke lupineboontjes bij, een leuke afsluiter van de middag.
Na het douchen laten we ons daar weer verrassen voor het eten.
Als voorgerecht krijgen we gebakken worstjes met rauwe ham en het hoofdgerecht
is gestoofde vis (inktvis) met gekookte aardappelen en groene kool.
Roderick vind het allemaal erg lekker, Karin ook maar de inktvis is niet haar
favoriet.
Het nagerecht is een zoete appel met iets van kaneelstroop uit de oven en
smaakt heerlijk.
Bij de koffie krijgen we hetzelfde likeurtje als gisteren maar nu met een drank
gewekte kers erin, zelfs Roderick krijgt het hier warm van.
De ober vind dit blijkbaar leuk en we krijgen hierna nog 2 huisgemaakte
likeurtjes.
We genieten nog van de ondergaande zon en gaan daarna terug naar de camper.
Morgen maar richting het noorden.
Dag 20
Penedones – Saint Geours de Maremne 855 km.
We willen op tijd rijden vandaag
dus de wekker staat vroeg.
Maar het loopt toch weer ietsje anders, nadat we ons ontbijt op hebben staat de
camping/restaurant eigenaar bij de camper met de vraag of we nog zin hebben in
een kopje koffie?
Uiteraard slaan we dat aanbod niet af, we krijgen er zelfs nog 2 broodjes met
jam en honig bij.
Nadat Roderick als dank wat flesjes Maallust achterlaat vertrekken we.
We besluiten dan ook nog maar even naar het “dichtstbijzijnde” dorpje
te rijden voor wat boodschappen en verlaten daar met plaatselijke flessen wijn,
kip, worst en broodjes.
Onderweg stoppen we bij een stuwmeer en verorberen we de vaste lekkernijen, de
wijnen zijn voor thuis.
Rond 12 uur ’s avonds is het mooi geweest en stoppen we voor de nacht in een
dorp dichtbij de snelweg.
Morgen weer verder richting stormend Nederland.
Dag 21
Saint Geours de Maremne – Crespin 950 km.
We liggen vandaag een uurtje
langer op bed, daarna gaat Roderick nog even naar de bakker en de slager in het
dorp.
Hij komt terug met lasagne, een witlofschotel, een pasteitje, een vers Frans
brood en een belegde stokbrood.
We ontbijten niet en rijden meteen weg.
De rit begint in de mist maar tijdens onze eerste stop schijnt de zon en
verorberen we ons stokbrood en drinken koffie in de zon.
Tegen 18 uur zijn we bijna bij Parijs en besloten we om te stoppen voor ons
diner, na een half uurtje in de oven kunnen we aan tafel, helaas moet dat voor
de eerste keer deze vakantie binnen in de camper maar het smaakt er niet minder
om.
Rond 8 uur rijden we Parijs “binnen” en het is er nog lekker druk.
Wat ons op de heenweg ook al opviel is dat de Franse automobilisten absoluut
niet bang zijn in het verkeer en dat de Franse motorrijders levensmoe zijn want
die rijden met een gang van 70/80 km kriskras tussen de file’s door.
Na de drukte kunnen we weer relaxed doorrijden.
Terwijl we dicht bij de Belgische
grens zijn vindt Karin een camperplek op de campercontact app, een kwartier
later zijn we daar.
Maar er moet ons nog 1 ding van het hart, onderweg krijgen we via FB te lezen
dat een goede vriend van ons vandaag te horen heeft gekregen dat hij
ongeneselijk ziek is.
Dat komt hard binnen, het laat ons de rest van de reis niet meer los.
Arjan wanneer je dit leest weet dat we in gedachten bij je zijn.
Karin gaat ontdaan op bed en ik drink nog een extra biertje.
“But to lose you would cut like a knife”
Morgen het laatste stukje.
Dag 22
Crespin – Borger 435 km.
We worden wakker op de parkeerplaats van een groot kerkhof in Crespin, het was er heerlijk rustig en we hebben goed geslapen ?
Roderick gaat op zoek naar de plaatselijke Carrefour voor wat lekkere broodjes maar na een half uur wandelen komt hij terug met de conclusie dat die daar niet meer zit. (Ondertussen maakte de plaatselijke bakker al toeterend kenbaar dat hij broodjes bij zich had op de CP bij Karin. Maar ja, Ro haalt al broodjes;)
We moeten toch nog tanken en we rijden dan maar naar het dichtstbijzijnde plaatsje en voordat we het in de gaten hebben doen we de boodschappen en het tanken in België.
Roderick ziet nog een bierwinkel en koopt ook nog wat biertjes voor zichzelf.
Het weer wordt er niet beter op en we rijden daarna meteen rond Brussel de file in, we nuttigen noodgedwongen onze Belgische broodjes in de camper.
Bij Antwerpen valt de drukte in het verkeer gelukkig mee maar vanaf de grens tot en met Hoogeveen is het drama met het verkeer.
Bij Zwolle worden we nog gespot en op de foto gezet door een bekende.
Om 19 uur zijn we thuis in ons mooie dorp.
Dag 1
Vandaag vertrekken we rond haf 3 uit Borger en rijden van baustelle naar baustelle tot dat we na 605 km aankomen op onze 1e camperplek in Strullendorf, Duitsland.
Dag 2 573 km.
Van Duitsland door Oostenrijk naar Slovenië.
Dag 3 59 km
We worden wakker in Kranjska Gora. Het wordt vandaag 25 C! Fijn! Helaas komen we er snel achter dat we hier voorlopig niet kunnen vertrekken. Het is zaterdag en het dorp is afgesloten vanwege een wielerevenement. We maken van de nood een deugd. Het plaatsje verkennen. Het is in de winter een ski-oord en in de zomer wordt er volop gewandeld, gefietst en gesport. Zeer toeristisch. Roderick begint de dag meteen met een baantje rodelen. Met de skilift omhoog en rodelend de berg af. Een groot succes! Het mocht alleen wel iets harder. Iets met slome voorgangers. Maar hij is blij, het was de moeite waard. We lunchen en wandelen tot we de afzetting zien verdwijnen in het dorp. Het plan is de pas te nemen, de ”Vrsjicpas’ Deze gaat om 14 uur open. Adembenemend mooi met ontelbaar veel haarspeldbochten. We stoppen een paar keer onderweg. Onder andere bij de ‘Jasna See’. Maar met deze temperaturen lopen alle Slovenen hier rond. Geen parkeermogelijkheid en vrij snel weer verder. Op het hoogste punt genieten we van het uitzicht en is shooter aan het zoenen met een schaap. Hoezo tam. Ze lopen je gewoon omver. ‘Je staat op een mooie, sappige pol gras, kssssst!’ Maar wat een uitzicht. Wanneer we met de afdaling bezig zijn stoppen we een paar keer voor fotomomenten. En, de ‘Triglev’. Ro zoekt er al de hele dag naar. De hoogste driekliffer in de omgeving. Meer dan 2800 mtr hoog. We vinden hem, maar op het uitzichtpunt groeit er precies een boom voor. Beetje jammer. Maar, gezien! We maken de route op de pas af en stoppen aan het einde van de dag op een schitterende camping in Soka. We staan aan een stromend riviertje en genieten van de plek. Het plaatselijke restaurant serveert heerlijke Sloveense specialiteiten en we zitten tot in de late uurtjes op het gezellige terras. Wat een geweldige eerste dag!
Dag 4
Om 09:00 staan we naast ons bed. Enerzijds vanwege de vakantiepret, anderzijds vanwege de kinderen die in de vroege ochtend over de camping rennen. Geeft niets. De zon laat zich alleen nog op de toppen zien, maar het ziet er veelbelovend uit. Onverwacht komt er een busje de camping op met verse broodjes. Wat een prettig begin. We doen lekker rustig aan en gaan uitgebreid douchen. 12 uur zitten we aan de espresso op het terras van de camping en trekken ons plan. De eerste stop is een burcht in een mooie omgeving. Er zijn zelfs wat grotten waar je vrij in en uit kan lopen. Voor mij voldoende, dieper hoeft voor mij niet. De volgende stop is de grootste waterval van Slovenië. Kan bijna niet anders dan dat je ergens moet afzien. En inderdaad. Een behoorlijke klim. Niet ver, wel hoog. Als we eenmaal boven staan is het geen euforisch ‘wauh’ gevoel. We kennen ze hoger en mooier. Maar hé, je moet er geweest zijn. Spannender wordt het als we besluiten als berggeiten langs de oever beneden te lopen. Enorme keien en veel stenen. We worden uiteindelijk beloond met een voetenbad in helderblauw en ijskoud ‘drink’water. Wat een intense rust en schoonheid. Dat kan onze camera niet vangen. De dag nadert z’n einde en qua kilometers hebben we niets gedaan. Toch maar een camping opzoeken. In deze tocht belanden we nog een halve minuut per abuis in Italië. Uiteindelijk vinden we slingerend door de bergen, langs de stromende rivieren een mooie camping in Kobarid. Aangekomen op de parking vallen de eerste druppels en dondert het in de lucht. Dit houdt uiteindelijk de hele avond en begin van de nacht aan. We sluiten de dag af in een sfeervol restaurant met overdekt terras en eten heerlijk. In de camper gaan we meteen languit en doen een drankje terwijl de regen op het dak klettert. Hopelijk slapen we de regen weg en is er morgen weer zon.
Dag 5 87 km
Gelukkig worden we wakker met een waterig zonnetje. Ik trek een lange broek aan maar verruil hem rond het middaguur voor een korte. Het weer trekt dus goed bij, een gemiddelde 22 graden. Na onze espresso op de camping gaan we door de bergen naar de centrale Alpen. We willen overnachten bij het meer van Bohenj en komen onderweg weer schitterende vergezichten tegen. Het blauwe water wordt minder blauw, maar blijft kraakhelder. We lunchen in Tolmin en doen daar ook een paar boodschappen. Onderweg rijden we voornamelijk door ongerepte natuur en kleine dorpjes. We stoppen zo nu en dan voor een espresso of foto. Als we bij het meer van Bohenj aankomen zijn we nog niet aan de kant van de camping. Toch ziet het er zo gezellig uit dat we voor een tussenstop gaan. Ro vindt op deze plek z’n eerste vakantiecache. Niet omdat hij voor het eerst zoekt, maar wel voor het eerst vindt. Even later rijden we om het meer naar de camping. Één die prioriteit euro’s heeft in plaats van de gasten. Er zou voldoende plek zijn, ook aan het meer. Het enige wat gebeurd is dat Campers en busjes als sardientjes in een fuik rijden en maar her en der naast elkaar parkeren. Wij staan nog redelijk mooi door de stuurmanskunsten van manlief. Toch enigszins teleurgesteld door de ‘zoek maar een plekje’ methode die ze in Slovenië hanteren. De ene keer een zegen, vandaag een ‘straf’. Maar het mag de pret niet drukken. We gaan eten in de plaatselijke horeca en het is weer lekker. Leuke gewoonte in Slovenië. Je kan je eten overal meenemen als je het niet op krijgt. Heel normaal. Wij slaan de ‘doggybag’ voor de pizza af, beland toch in de vuilnis bij gebrek aan zin de volgende dag. Het is koud vanavond. Na het buiten eten drinken we nog een espresso bij de camper en na een krap uurtje ben ik het die de kou niet meer trekt. We gaan onder de wol en ik schrijf nog een stukje en monteer de film. Nu heerlijk slapen. Op naar de volgende dag.
Dag 6 64 km
Ik begon de dag net als het weer, zonnig en helder. We zaten heerlijk voor de camper en Ro en Shooter namen een frisse ochtendduik in het meer. Rond elven begin het te druppelen en al gauw veranderde het mooie weer in aanhoudende regen. Ro had z’n zinnen gezet op een kabelbaantripje naar een hoge top en zelfs de regen bracht hem niet op andere gedachten. Achteraf had hij dat liever wel gehad. Het was nat, koud en geen uitzicht. Ik lag ondertussen in de camper op bed om wat te lezen maar schrok wakker toen Ro terug kwam. Het was voor mij het begin van een lusteloze dag. Ik ben niet meer bijgetrokken. Het weer ook niet trouwens. We reden richting het meer van Bled en kregen zo nu en dan een waterig zonnetje. Toch hadden we het allebei koud en namen ons voor de korte broek te verruilen voor een lange als we op de plaats van bestemming zouden zijn. Onderweg wilden we een vallei/kloof aandoen, maar die was onvindbaar. Morgen maar weer proberen. Ik wilde deze dag liever liggend doorbrengen. Eenmaal op de camping aan het meer van Bled, kroop ik meteen op bed en heb tot het eten geslapen. Eten deden we in het restaurant bij de camping. Ongezellig maar goed aangeschreven. Nu is dit troosteloze weer natuurlijk geen aanbeveling voor je sfeervolle terras en zitten we in TL-licht binnen. Dit moet vermeld. Toch had ik een ouderwetse ‘vlieg in m’n soep’. Het bestaat dus echt. Verder was het eten prima. En Hollandse prijzen, toeristische prijzen dus. Na het eten doet Ro een nachtelijk rondje meer met Shooter. Ik zet mijn vermoeiende dag voort en ga meteen richting camper. Languit op bed inderdaad. Laat het morgen alsjeblieft weer zonnig en aangenaam zijn. Trusten, over en uit…
Dag 7 0 km
We worden wakker met zon! Fijn. Ro haalt broodjes en we genieten voor de camper van de vroege ochtend. We willen graag rond het meer van Bled wandelen vandaag en melden ons bij de receptie. Graag later uitchecken aub. Maar als we eenmaal in het mooie weer rond het meer kuieren, zoveel mogelijk terrasjes aandoen, overvalt ons het gevoel van willen blijven. We gaan dus nog een tandje rustiger en doen nog meer terrasjes. Eenmaal terug op de camping is de dag ver gevorderd. Of we misschien vanwege de modder na de regen van gisteren, een droger plekje mogen uitkiezen. Hadden we beter niet kunnen doen, kost een achterlicht. Maar goed, kun je toch niets meer aan doen. We ontmoeten hierdoor aardige Nederlanders waarvan we leuke reistips krijgen. De man helpt Ro wat uit de brand door mee te kijken en rustig te blijven bij het herstellen van het achterlicht. Ro geeft hem vervolgens een echte maallust en de rust komt weer terug. We krijgen trek. Maar even wat eten bij het campingrestaurant. We zitten daar de avond uit en gaan bij thuiskomst meteen plat. Enerverend maar fijn dagje.
Dag 8 48 km
Vroeg uit de veren en wederom zon. We ontbijten in de camper en hebben vandaag een bezoek aan de kloof in de planning. Niet zover rijden, en het lijkt de moeite waard. Het is een understatement. Het is adembenemend mooi. Wat een natuurgeweld. Het water dan. Alles eromheen is zo magisch mooi. Een setting van een sprookjesbos met watervallen. Enig minpuntje, de vele toeristen, waar we zelf ook deel van uitmaken. We lopen een paar keer in rijen achter elkaar vanwege smalle stukken en tegemoet komende wandelaars. Het maakt het her en der wat minder romantisch. Toch blijven we op veel plekken onze adem inhouden. Zeer de moeite waard. We gaan weer verder. We lunchen in Bled en maken onze telefoon Slovenië-proof. Oftewel, een oude IPhone krijgt een Sloveense simkaart en wordt onze hotspot. Na Bled rijden we richting het oosten. We hebben zin in een ander Slovenië en gaan het minder toeristische gedeelte verkennen. Wanneer we aankomen in Kranj, blijkt er een perfect aangelegde camperplek te zijn met alles erop en eraan. Ook nog eens naast het ‘oude’ centrum. We zitten in de namiddag voor de camper in het zonnetje en gaan aan het begin van de avond de stad verkennen. Heel gemoedelijk en mooi. Het is ook best warm. We hebben allebei een vest aan, niet nodig. Maar gauw wat eten op een terras. We zoeken een traditioneel restaurant en eten weer geweldig. Veel voor weinig, dat ook. We zitten duidelijk weer in een niet toeristisch gedeelte. Espresso voor een euro, een tweepersoons schaal vol met vlees, groenten en friet voor 19 euro en drankjes voor 1 euro dertig bijvoorbeeld. Het heeft z’n charme, de ongerepte gebieden. Wij houden ervan. We sluiten de dag met drankje voor de camper en hebben weer genoten.
Dag 9 83 km
We starten de dag in het stadje. Kranj bij daglicht. Het is er gezellig en gisteren hadden we al de ‘sweet salons’ gespot. In Slovenië heb je horeca wat zich splitst in eten en drinken. Er zijn dus gelegenheden waar je alleen koffie, bier en frisdrank met taart en zoete broodjes kan nuttigen. Bij de anderen is een broodje weer lastig, weinig gelegenheden waar je een broodje of ‘normale’ lunch kan gebruiken. Pasta, pizza en grill is heel normaal in de middag. In elk geval begonnen wij met espresso en taart. Voor onderweg namen we hartige taart mee van het plaatselijke bakkersloket. Ook zoiets, een kiosk met allemaal brood, hartig of zoet achter glas. Alsof je de krant gaat halen. Ook heel normaal. De hartige taart heeft een speciale naam en is een taart met veel lagen filodeeg gevuld met gehakt of kaas of pizza e.d. Hadden we al eerder gehad en vooral die met gehakt is heerlijk. We laten Kranj achter ons. Vanwege het warme weer besluiten we kort te rijden en naar een meer te rijden met camping. Goede keuze. Aangekomen in Velenje gaan we meteen richting het water en liggen er tot de zon ondergaat. Vervolgens gaan we 400 mtr verderop wat eten. Het is 20 uur en al donker. Ik eet heerlijk, Ro krijgt iets anders dan besteld en twijfelt aan z’n uitspraak of het gehoor van de ober. Hij vindt het al niet zo leuk meer en we drinken onze espresso bij de open loungebar bij de camping. Daar zitten we nog een tijdje. Bijkomend voordeel, kraakheldere WiFi op dat terras. Daar doen we ons voordeel mee en wisselen foto’s en teksten uit voor de verslagen. We hebben inmiddels besloten morgen nog hier te blijven, het wordt weer mooi zonnig met hoge temperaturen. Dat wordt zwemmen en zonnen!
Dag 10 0 km
Ja hoor. Het beloofde weer. We gaan meteen na het ontbijt richting water. Bepakt en bezakt zoals een hollander hoort te doen. Paraplu voor shooter, ligbedjes, handdoeken, leesvoer, iPad, drankjes, luchtbed en…..ja, een tas vol! Het wordt na twaalven bewolkt maar niet minder warm. Aan onze huid te zien was er voldoende zon. Beide behoorlijk verkleurd. We zwemmen veel en Ro probeert het tompouce-luchtbed van de Hema uit. Hilarische taferelen. Heb je net een half uur je longen uit je lijf geblazen, wil dat ding niet onder datzelfde lijf blijven zitten. Ro doet vele pogingen maar beland elke keer met luchtbed bovenop hem terwijl hij er zelf onder hangt, luchtbed in de houdgreep, alsof die er anders vandoor gaat. Ik film en lig dubbel. Dat beloofd veel goeds voor het ‘suppen’. Ro wil een sup huren. Eerlijk is eerlijk, dat ging eigenlijk prima. Het is een surfboard waar je op gaat staan om vervolgens het meer rond te peddelen terwijl je als een echt stamhoofd staand om je heen aan het kijken bent. Dat kan hij dus wel. Alleen een uur lang?! Nee, dat lukt ‘m niet met z’n ADHD benen. Na een kwartiertje is hij er weer en een ervaring rijker. We zwemmen en zonnen tot in de avond en besluiten in de camper wat te eten. Aangezien we omringd zijn met gezellige terrasjes in loungesferen, maar de tentjes treffen zonder eten. Die helft van de horeca inderdaad. Ik trek letterlijk een blik nasi open en we bereiden ons voor op het ergste. Niet nodig, het blijkt prima te eten. Camping-cuisine. Espressootje en sigaartje. We zijn super tevreden zo in de avond. Morgen weer verder Slovenië verkennen.
Dag 11 137 km
Het zou vandaag een mindere dag worden met weinig zon. Merken we niets van. We staan op met zon en dat blijft de hele dag zo. Op het programma staat een bezoek aan de hopfarm waar een hop van Maallust vandaan komt. We worden gastvrij onthaalt en krijgen een rondleiding. We krijgen een kop koffie in de tuin van het woonhuis en zitten al gauw met een picknicktafel vol Slovenen aan de slivovitsj. Er zitten ook een paar Brouwers van een plaatselijk bier uit Maribor. Die hebben toevallig een afspraak met de hopboer. Het is zeer gezellig, maar we willen toch verder. Ro laat diverse bieren van Maallust achter en vraagt om een reactie als ze genuttigd zijn. De hopboer gaat ons contacten en later op de dag zien we een vriendschapsverzoek op Facebook, dat zit wel goed. Je kunt wereldwijd niet genoeg biervrienden hebben. Ook hebben we het telefoonnummer van de Brouwers in Maribor zodat we morgen evt. een bezoek kunnen brengen als we in Maribor zijn. We gaan naar Zalec. Daar staan bierfonteinen waar je je aangeschafte pul kan blijven bijvullen. Een leuk idee en het zit ingenieus in elkaar. Chip onderin het glas waardoor je eenmaal per fontein kan tappen. Vijf verschillende bieren en als je ze allemaal hebt gehad, doen de taps het niet meer en moet je een nieuw glas kopen. Alleen jammer dat we op zondag in Zalec terecht komen. Ro staat langer in de rij voor de taps dan een gemiddelde bar in een feesttent. Maar hoe dan ook, heel leuk om mee te maken. We willen nog even naar één van de steden van Slovenië die in de buurt ligt en als vijfde stadsrechten kreeg. Rijke historie. Celje. Omdat het zondag is kunnen we niet goed peilen waar we moeten zijn, wat het centrum is en wat we er kunnen doen. Terrasje kan altijd. Dat doen we dan maar, altijd goed. We besluiten door te rijden naar Maribor. Daar zijn we dan aan het begin van de avond en kunnen we morgen die stad verkennen. We eten in het centrum van Maribor en komen er na deze zondag achter dat eten op zondag in Slovenië niet vanzelfsprekend buiten de deur kan. Je kunt op tig plekken wat drinken, ook bij restaurants, maar de keukens zijn dicht. Als iemand ons kan vertellen wat de reden hiervan is dan horen we het graag. We speculeren zelf over geloof, geen geld uitgeven op zondag, niet werken op zondag etc. Maar we weten het echt niet. Rond tienen zijn we weer in de camper en doen ons rondje. Foto’s uitzoeken, filmpjes monteren, stukje schrijven, drankje doen en slapen. Morgen weer een dag!
Dag 12 0 km
Na een zeer warme nacht, waarbij tegen elkaar aan liggen niet wenselijk is, maar de camper niet waterpas staat, rollen we met wallen onder de ogen uit bed. Het beloofd weer een warme dag te worden. Toch staat voor mij shoppen op de planning. Wat moet dat moet, ik ga ervoor. Ro gaat voor cultuur en sightseeing waarbij een bezoek aan een wijnkelder en plaatselijke brouwer op het programma staat. We zien elkaar tussendoor voor lunch en terrasjes en hebben het prima naar ons zin in Maribor. Voor we het weten is het avond en gaan we eten in het centrum. Beide zere voeten van de kilometers die we in de benen hebben. Ro heeft voldoende foto’s van de wijnkelder en de bieren die hij geproefd heeft. Altijd bang dat hij te weinig foto’s maakt. Voor mij geldt hetzelfde, maar dan qua shoppen. Veel te veel, altijd bang dat ik te weinig kleding heb. Dus beide voldaan met de pootjes omhoog. Geen spannend verhaal, wel weer een fijne dag!
Dag 13 143 km
Vandaag staat een noordelijke rit op de planning. Het is warm, maar mits je niet aan het water ligt is rijden met de ramen open een goede optie. We starten in Radenci. Daar is het water uit een bron erg warm en het wordt al decennia lang bijzonder gevonden. Aangezien we met een Capitoolgids van Slovenië reizen, kunnen we er voor kiezen routes te rijden waarbij we bezienswaardigheden aandoen, soms de moeite, soms niet. Vandaag rijden we zo’n door Ro bedachte route. We rijden naar Murska Sobota, Moravske toplice, Bogojina en Lendava. In die plaatsen bezoekt Ro kerken, kasteeltjes en oude gebouwen. Ik heb het ooit geprobeerd, maar mij kan het minder boeien. ‘Oh, weer een kerk, leuk!’ Dus ik zit met Shooter steeds op een fijn plekje te wachten, kont in het gras, of een gezellig bankje. Ieder z’n ding. We komen vervolgens in Kroatië. In Pejlenica. Bij de grens ouderwetse pascontrole met de gebruikelijke starre blikken van de grenswachters. We mogen door en zijn in Kroatië. Ro vindt het leuk in elk land minimaal één cache* te vinden en hier ligt er één bij een oude olieput. En waar er in Oostenrijk en Slovenië nog geen gevonden werd, is het hier raak. Hè hè. Ro blij. We drinken nog wat in Kroatië nu we er toch zijn. Heeft toch iets meer voeten in de aarde. Ondanks dat we de grenspost bijna kunnen aanraken, is betalen met euro’s niet mogelijk en pinnen we 100 Kuna, wat ongeveer €13,80 is. Nu zijn de drankjes ook nog vrij goedkoop en zouden we in feite dronken het land weer kunnen verlaten voor dat geld. Doen we maar niet. Dan maar wat Kuna’s mee terug. We zetten de navigatie op Velika polana, een ooievaarsdorp. Je schijnt er te struikelen over ooievaars en hun nesten. Ik weet het, in dit geval slaat dat nergens op, als er één vogel hoog broedt dan is het de ooievaar wel. Maar mijn sarcasme komt door het feit dat we wel geteld één verlaten nest hebben gezien. Uiteraard begrijpen we dat het geen broedseizoen is, maar verlaten nesten kunnen altijd toch. Één dus. En door. Klaar met de dag en op zoek naar een camperplek. We eindigen op een geweldige camperplek in Ljutomer. Heerlijk rustig bij een aantal visvijvers en midden in de weilanden. Enig nadeel zijn de muggen, ze kregen ons net niet klein maar het scheelde maar weinig. Wat een ellende. We sluiten de avond buiten af met een tafel vol citronellakaarsen, spray en wax. Als je denkt dat het enigszins helpt, doet dat het ook. Wat een fijne avond met tig verschillende vogelgeluiden van nachtvogels in het naastgelegen bos. Heerlijk. * Geocachen is het zoeken naar verborgen ‘schatten’ aan de hand van coordinaten die je met een GPS probeert te vinden. Over de hele wereld liggen deze schatten en in de meeste gevallen vind je een logrol waarop je je naam kan zetten. Vervolgens zet je online dat je ‘m gevonden hebt en zo wordt je lijst steeds groter. De mensen die ze uit zetten zijn jij en ik en een vereiste is dat je iets over de vindplaats kan vertellen. Google op Geocachen en er gaat een wereld voor je open. Mocht je benieuwd zijn naar de caches die wij in beheer hebben. (Borger en omgeving) Geef een seintje en we vertellen graag meer.
Dag 14 35 km
Vanmorgen wisten we zeker dat we een wijnroute gingen rijden in het noord-oosten van Slovenië. Wat we nog niet wisten is dat we een geweldige gastvrije en voornamelijk traditioneel, Sloveense dag zouden hebben. Het ging allemaal vanzelf. We werden gisteren al gevraagd of we ontbijt wilden de volgende ochtend. Uiteraard. Zeer benieuwd. We beginnen inderdaad met een simpel maar lekker ontbijt. Leuk om mee te maken wat normaal is hier. We gaan meteen na het ontbijt starten met de route. Toen we in Jerusalem aankwamen, een typisch wijngebied, besloten we iets te drinken. Ro raakt in gesprek met de ober die sommelier is en vraagt of hij tips mag geven. Dat hoef je tegen Ro maar één keer te zeggen. Twintig minuten later zitten we met een kladje in de camper op weg naar de eerste tip. Die zou ook gebeld worden door z’n sommelier-vriend. We konden het niet vinden. Nummer twee was goed te vinden en daar konden we lunchen zonder dat we konden kiezen. Prima. Verras ons maar. Een grote schaal met vlees, kaas, en koude groenten met brood werd ons aangeboden. Heerlijk. In de zon, uitkijkend over de wijngaarden zaten we te eten. Wanneer we vragen of nummer één op ons lijstje bij hun bekend is wordt er lacherig gereageerd. Tuurlijk, ons kent ons. Loop maar even mee. Achter het huis op de heuvel wijst ze een huis in de verte aan, daar moeten we zijn. Hemelsbreed misschien 200 meter. Zodoende rijden we een kwartier later een klein weggetje op naar boven wat doodloopt in een klein buurtschap inclusief wijnboer. Hij hoorde ons al aankomen. Wanneer we plaats nemen aan de picknicktafel onder de druivenranken zitten we al gauw aan de wijn. Ondertussen leren we alles over het bottelproces en vooral Ro vraagt de man het hemd van het lijf. Veel herkenbare handelingen die ook bij het brouwproces komen kijken. Echt mooi om naar te luisteren. Na een kleine rondleiding willen we verder. Maar niet volgens de wijnboer. We moesten nog één bijzondere wijn proeven. Oké, we zijn makkelijk over te halen. Politie komt hier niet, die kopen ze af met wijn nadat ze in het verleden op de loer lagen na elke proeverij. Alsof dat de enige reden is dat we de wijn af willen slaan. We belanden in een gastvrije toestand van bijschenken en brood met blokjes kaas. Ook de muscaatdruif staat erbij, flinke trossen op een schaal, eergisteren geplukt. En echt, kleine minidruifjes en heerlijk zoet. Niet te vergelijken met de supermarktdruif. Daar heeft de wijnboer ook geen goed woord voor over, geteeld met water, veel water zegt hij. Wanneer we eindelijk weg mogen, na alle gastvrijheid, gaan we naar de volgende. Weer vragen we hoe te rijden en weer lopen we achter iemand aan die naast zijn huis de boerderij in de verte aanwijst. “Als de wind goed staat kunnen we met elkaar praten”, grapt de boer. We rijden weer een kwartiertje en vallen met de neus in de boter. Doordat er een bus heeft gereserveerd voor diner met wijnproeverij, kunnen ook wij aanschuiven. We hebben geen keuzevrijheid en weer laten we ons verrassen. We zitten wederom onder de druivenranken met mooi uitzicht. Het laat zich het best omschrijven als een pagode met enorm veel sfeer. We eten heerlijk en krijgen plaatselijke specialiteiten. Ik ben in tegenstelling tot Ro een lastige eter, lust niet alles. Maar de Sloveense keuken is mijn keuken. Ik vind alles lekker. Ook vanavond eten we bijvoorbeeld boekweittaart met kaas na en ik kon het best waarderen. Ook omdat het in onze gids als specialiteit stond en het dan bij voorbaat al meer credits heeft. Je moet het geprobeerd hebben. Maar dit is wel een bijzonder voorbeeld. In Slovenië stoven ze veel. Zo is een sparerib hier heel anders maar heerlijk. Ook de groenten zijn gestoofd met veel smaak. Ja, geweldige keuken! Maar hoe dan ook, Ro maakt telkens opnieuw ‘vrienden’ en ook hier zitten we gezellig met de eigenaar te kletsen en maken het gezellig laat. Ik heb teveel wijn gehad omdat ik geen ‘nee’ tegen vreemde mensen durf te zeggen en dat ik tipsie ben is een unicum. Maar eerlijk is eerlijk, het is een mooie dag. We hebben een prettige kant van Slovenië meegemaakt. En Bourgondische dag met een zilveren randje.
Dag 15 163 km
We dalen vandaag af via het oosten. Onderweg pakken we her en der wat leuke dorpjes mee. We beginnen in Ptuj. Veel terrasjes, historie en veel gezelligheid. Al gauw loopt het tegen de middag en moeten we verder. Einddoel is de warmste rivier in Slovenië en die bereiken we pas aan het einde van de middag. Helaas heb ik last van de gaperitus. Ben echt moe vandaag. Komt vast door de wijn van gisteren. Ik ben dus voor een eerdere stop vandaag. We lunchen onderweg en gaan binnendoor naar Novo Mesto. Daar is een leuke camperplek aan een rivier en we houden van water. Terwijl we rijden veranderd het landschap van landerijen en wijngaarden, in woeste riviertjes met rotsen en bos. Slovenië kent zoveel gezichten. We lijken wel ambassadeur, zo vaak vermeld ik de schoonheid van dit land. Maar het is gewoon verrassend mooi. Dat zal iedereen met ons eens zijn. Kort stukje vandaag maar ook dat komt door mijn vermoeidheid. Maar gauw slapen. Morgen weer een dag.
Dag 16 168 km
We worden wakker en de zon schijnt over de rivier. Er zijn twee grijze puberzwanen die voor onze camper op het meer de stroomversnelling als glijbaan gebruiken. Steeds weer stroomopwaarts en hup, met het stroompje in hoge vaart terug. Heel leuk. Wanneer ze shooter zien beginnen ze keihard te blazen. De ouders maken zich er niet zo druk om, die zullen inmiddels wat gewend zijn. We vertrekken na het ontbijt richting de Kolparivier. In de zomer de warmste rivier van Slovenië en we verwachten er wel iets van. Aangekomen bij de rivier rijden we drie keer hetzelfde traject om een plekje te vinden waar we het water in kunnen. Volgens de gids voldoende, in onze beleving weinig tot niets. We wagen ons achter een groot groen hek met gebouwtjes en komen erachter dat we daar moeten zijn. Je kunt er zelfs lunchen. Dat doen we dan ook maar meteen. Daarna met de pootjes het water in. Nou! Warm is anders. Maar we laten ons niet kennen en na een paar minuutjes voelt het redelijk warm. Maar de zon laat zich ook niet volop zien, dat werkt ook ook tegen. Maar we kunnen het van ons lijstje afvinken. We gaan richting Ljubljana, de hoofdstad. Dan kunnen we morgen shoppen en sightseeing. Onderweg slaat het weer om en belanden we in een fikse hoosbui. Dan kunnen we net zo goed even stoppen en wat drinken. Hier in Slovenië heeft bijna elk horecabedrijf een veranda en zit je dus altijd buiten. Heerlijk. Aangekomen in Ljubljana gaan we de stad alvast verkennen en wat eten. In de avond heel erg gezellig met ontelbaar veel terrasjes. Zin om morgen de stad bij daglicht te verkennen.
Dag 17 55 km
Meteen nadat we uit bed zijn gerold richting stad. We gaan daar ontbijten en een Espressootje doen. Na het ontbijt nemen we afscheid van elkaar en gaat Ro de stad verkennen en de historische trekpleisters bekijken. Ik ga shoppen. Ook een beleving hier. Ik moet volgens de gids in het Emporium zijn en kijk m’n ogen uit. Een historisch gebouw met binnen alleen Europese merken geëtaleerd op marmer, goud en glas. Armani, Gucci, Michael Kors, Cavalli, maar ook Desiguel, Diesel en Banana Republic. Geweldig om daar rond te kijken. Ik twijfel of ik een aankoop ga doen die ik nooit zou doen, en dan bedoel ik qua prijs, maar nee. Het blijft bij kijken. Ik ga gauw naar m’n ‘eigen’ winkels, waarvan ik Zara en Pull&bear absolute toppers vind. Maar ja, die heb je bij ons ook. Na de lunch gaan we samen naar de ‘Warenmarkt’ en zien vooral sfeer. Heel veel kraampjes en veel Sloveense producten. Zoals het hier hoort, doorweven met terrasjes en daar maken we uiteraard gebruik van. We nemen nog wat historische bruggen mee, want elke brug is hier ontzettend mooi en bijzonder. Wat fijn dat de oorlog hier geen sporen heeft achter kunnen laten, die heeft maar een paar dagen geduurd. Alle gebouwen zijn geweldig om te zien. Aan het einde van de middag halen we wat broodjes voor vanavond en gaan vast rijden naar de bestemming van morgen. De grotten van Postonja. Ro wil daar morgen vroeg heen en ik blijf in de camper. Mij niet gezien. Heb engtevrees en ben claustrofobisch. Die combinatie is niet handig. Niet erg, ik hoor het wel van Ro en doe het met de foto’s. Misschien kan ik weer eens ouderwets uitslapen. We zullen zien. Ondanks dat er vandaag veel regen werd voorspelt hebben we zo nu en dan twintig druppels en is de temperatuur oké. Prima te doen
Dag 18 110 km
Vanmorgen was ik vrij! Ik kon uitslapen. Lastig hoor, als je al zo lang vroeg opstaat. Maar het is een uurtje gelukt. Ro was vroeg uit de veren en wilde met de eerste Tour mee in de grotten van Postojna. Dat werd, helaas voor hem, een uurtje later. Ro kijkt even rond en doet wat minibezichtigingen tot het zover is. Als ik hem moet geloven was het adembenemend mooi maar niet met de camera te vangen. Dus wat ik op foto en video zie is niets. Geen diepte, geen detail. Voor mij jammer, voor Ro was het uiteraard geweldig. Wel zeer commercieel met hordes toeristen. Het is ook de bekendste grot met grote ’toonzalen’ en prachtig verlichte ‘kamers’. Anyway, een mooie ochtend voor Ro, een relaxte ochtend voor mij. We gaan vlak na de ochtend rijden en belanden weer in hevige buien. In onze zoektocht naar een plek om te eten komen we in een leuk restaurant terecht waar ook veel Italianen op afkomen. Dat zien we op de parking. Ook komen we er later pas achter dat het er smoordruk is. We eten lekker en na het eten klaart het langzaam weer op. We rijden richting de kust en zijn er sneller dan verwacht. Wanneer we naar beneden kijken vanuit de bergen zien we de zee en hoe dichter we bij Portoroz komen hoe meer we het gevoel krijgen af te dalen in Monaco. Als je daar ooit hebt gereden weet je wat ik bedoel. We zien palmbomen en een decadent aantal hotels aan een drukke en gezellige boulevard, vol met terrassen en winkels. Een hele andere wereld. Ook de temperatuur voelt anders. Door een microklimaat, komen we later achter. We staan met de camper op een strontdure camperplek, maar met de neus aan de zee. Geweldig. We zitten tot in de late uurtjes buiten, met zicht op de zee. We zien de zon in de zee zakken en hebben weer een geluksmomentje. Wat is het weer fijn. Morgen die boulevard maar eens onveilig maken. Trusten!
Dag 19 9 km
Vandaag vallen we met de neus in de boter. We verwachten een paar dagen slechter weer, maar dat gaat niet gebeuren. De zon schijnt als we wakker worden en omdat het inmiddels avond is, weet ik dat hij bijna de hele dag is gebleven. Toen we vanavond het weer checkten voor de komende dagen, waren de druppels verdwenen. Huh? Dat is fijn. Dus vanmorgen begonnen met een frisse ochtendduik in zee. Bijzonder, want het water was heerlijk en het was boven water frisser. In de camper gedoucht en op naar de boulevard. Even decadent doen. De boulevard doet heel zuidelijk aan met palmbomen, casino’s, privestranden met tientallen ligbedjes, dure hotels en heel veel terrassen. We lunchen aan zee en het is rond de middag bloedjewarm. Ik ga nog even met de pootjes in het water. We lopen de boulevard heen en terug waarbij heen de zeekant aan de beurt is en terug de winkeltjes, terraskant. Wat weer een ander gezicht van Slovenië. Onze eindbestemming is Piran en vanwege het warme weer rijden we er op tijd heen. Op de camping is een privestrand en we gaan eerst een paar uur zonnen en zwemmen. Hierna kunnen we via een wandelpad langs zee naar Piran lopen. Piran staat bekend om z’n op elkaar gestapelde huisjes met zalmkleurige daken. De verbindingen tussen de huisjes zijn allemaal steegjes met enorm veel sfeer. De was hangt boven je te drogen en je kijkt zo de woningen in. Het stikt er weer van de terrassen. Op het plein, aan zee, maar ook in de steegjes. Wat een bijzondere plek. We kijken onze ogen uit. We kiezen voor een terras aan zee omdat een local vertelde waar we het best kunnen eten. Wederom lekker gegeten en we wandelen via nog niet gelopen straatjes het lange wandelpad langs zee terug naar de camping. Wat nog een heerlijk temperatuur aan zee. Lauwwarm. Waarschijnlijk ontstaat dit microklimaat omdat deze kust in een enorm grote kom ligt. Wij doen er ons voordeel mee. We zitten nog even buiten voor de camper en zoeken het bed op. We hopen op net zoveel zon als vandaag als we de ogen weer open doen. De kust verder verkennen. Zin in!
Dag 20 515 km
Vanmorgen waren we nog aan het nagenieten van het bijzondere stadje Piran. Blij dat we dit aangedaan hebben. Achteraf gezien hadden we nog een nachtje moeten blijven. Het klimaat hier is mediteraans en voor je het weet laat je het achter je. Dat gebeurde ook. We wilden nog drie plekken aan de kust bezoeken, maar dat ging in sneltreinvaart. We begonnen met Izola, havenstadje, klein, gezellig en goed voor een Sloveense lunch. Toen we naar Koper reden kwamen we erachter dat het een behoorlijke stad is. We parkeerden op een groot terrein aan de rand van de oudstad maar werden weggestuurd. Geen Campers. Aangezien de volgende mogelijkheid was dat we bij het station kunnen parkeren en vervolgens met het OV naar de stad moeten, zijn we maar doorgereden. Ankaran was het laatste plaatsje. De kleinste van alle drie. Mooie camping aan het water met alle faciliteiten. Kunnen we nog even zwemmen. Ro komt bij de receptie vandaan en we kunnen evt nog aan het water staan, zoek maar een plek en kom de plaats dan aangeven. Zo gezegd zo gedaan. Na 15 minuten op de camping rondrijden zien we een leuk plekje. Neerzetten en naar de receptie. Ik zet de stoeltjes vast buiten. Er komen een man en vrouw naar me toe, met plattegrond. Staan jullie op dit nummer? Ja, dat staan we. Nou, die was net aan hun gegeven door de receptie. Ik leg uit dat Ro daar nu is en dat hij deze plek aangeeft. Ik was in de veronderstelling dat wij het eerst waren en dus konden blijven staan. Ro komt na een tijdje weer en zegt dat we een ander plekje moeten zoeken. Huh? Ja een minuut voordat Ro de receptie inloopt was de plek aan die mensen gegeven. Inmiddels zie ik in de verte de vrouw ook weer aan komen lopen. ‘It’s our place!’ zegt ze. Ik knik en zeg dat me dat al duidelijk was geworden. Er komt toevallig een jongen van de camping bij staan en vraagt wat het probleem is. We leggen uit dat ons was gezegd dat we een plekje konden uitzoeken, gedaan, en nu dit. Hij wil wel contact opnemen met de receptie? ‘It’s our place!’ zegt de vrouw weer. Ro kijkt haar aan en vraagt wat we nu gaan doen. ‘It’s our place!’ Zegt de vrouw nogmaals. *JAAAAH, ik hoor je wel! Your place is Your house!!!! Ik irriteer me mateloos aan die vrouw, ook al weet ik dat zij er ook niets aan kan doen. Ze is haar man ook kwijt, die is op zoek naar een ander plekje. Ik vond hem ook veel aardiger, hij zei meteen dat ze wel verder gingen kijken. Ik doe de stoeltjes weer in de camper en ben er klaar mee. Met iedereen hier. Dikke doei! Ik wil ook niet op een ander plekje. Stomme lui. Bij de receptie zeggen ze nog dat we eerst moeten aangeven voor we gaan staan. Ja, ja, ja, prima. Draai er maar een punt aan, jullie blijven stom. En we gaan. En zoals altijd bijt zoiets je in de kont. In no-time rijden we de mooie, Sloveense wereld uit en vinden geen ideaal plekje voor de nacht. Om die reden gaan we maar een flink stuk rijden. Hebben we dat gehad, overmorgen moeten we echt richting huis. We moeten even zoeken welke richting we aanhouden maar al gauw rijden we op de snelweg, de nacht in. Halverwege besluiten we dat we naar de Chiemsee gaan. Die ligt aan de A10 waar we het grootste gedeelte op moeten afleggen. Laat in de avond rijden we de camperplek op en gaan na een drankje meteen slapen. We zien morgen wel waar we beland zijn.
Dag 21 0 km
We staan op en zien dat de zon z’n best doet. Hoe is het mogelijk. We hebben zo’n geluk met het weer deze vakantie. Inderdaad schijnt de zon de hele dag en kunnen we heerlijk naar buiten. We staan op een camperplek aan de Chiemsee en er zitten allemaal terrasjes. Uiteraard beginnen we daarmee en we gaan vervolgens een wandeling langs het meer maken. We maken een grote cirkel en komen halverwege de middag in het centrum van Bernau aan. We eten daar doen wat boodschappen en lopen een half uur terug naar Felden. Wat een fijne middag zo, met het weer. De hele avond zitten we voor de camper en beseffen dat het de laatste officiële vakantiedag is. Om die reden doen we een dekentje over als het frisser wordt, we willen zo lang mogelijk buiten zitten. En dan is het tijd om naar bed te gaan. Ons voorbereiden op de lange rit huiswaarts morgen. Zonder stoppen en tegenslagen, acht uur! Dat wordt een latertje morgen.
Dag 22 843 km
Vandaag stond in het teken van kilometers vreten. We zijn er niet tegen opgestaan en om elf uur vertrokken we. Op naar Nederland. Het was stralend mooi weer, te mooi om te rijden, maar dat heb je niet in de hand. Het wordt een mengeling van langzaam rijden door wegwerkzaamheden of files door wegwerkzaamheden. Uiteindelijk rijden we er dik twaalf uur over. Wat een oneindig land om doorheen te kachelen, Duitsland. Echt saai. We leuken de rit wat op met lunch, drinken, eten en koffie. We stoppen regelmatig en zijn blij als we eindelijk Nederland binnen rijden. Ro vraagt of ik een camperplek wil uitzoeken die dicht bij de grens ligt. Hij wil zo snel mogelijk stoppen, en logisch. Ik zoek een plek uit en het is ook nog een leuke, bij een slot. Niet dat het iets uitmaakt midden in de nacht, maar het idee is leuk. Vijf minuten voor we bij de camperplek zijn horen we de navigatie zeggen: “Houd links aan en neem veerboot…” Nee!!!!!!! Dat meen je niet!!!!!! Laat het een grapje zijn, een pontje? En we zijn moe, willen niet meer rijden en nu nog op zoek naar een andere plek? Voor de duidelijkheid, uiteraard gaat er rond 23 uur geen pontje meer. Ro kijkt in de campergids en vindt gelukkig nog een plek in de buurt. En nog mooier dan deze. We rijden nog een klein kwartiertje en zetten de camper snel neer om verder niemand wakker te maken. Morgen zien we wel verder. Inmiddels word ik ook best wat zenuwachtig, want morgen is ook de dag dat we Cody gaan halen. Eerst maar gauw proberen te slapen.
Dag 23 390 km
Geen haast vanmorgen. We kunnen pas om zes uur in Den haag terecht en het is heerlijk weer. We genieten van een rustige ochtend op de landelijke camperplek. Er staan best veel Campers, maar daar merk je niets van. Bij de hoeve kun je wat drinken en een tosti eten, vlak voor vertrek gaan we dus nog even daar zitten. Onderweg richting den haag moeten we nog even een hondenkussen scoren en door file besluiten we ergens rond Gouda af te slaan. We shoppen kort in Gouda en eten een kleinigheidje, het is nu onbekend hoe de dag gaat lopen met Cody namelijk. Iets later dan gepland zijn we allemaal bij het bos in Den Haag. Voor Cody is het beter dat we even met z’n allen lopen en dat hij dan in de camper gaat. Wanneer hij na de wandeling de camper in moet besluit hij vrijwel meteen dat hij onder de tafel wil liggen. Prima, hij gaat in de hondengordel en is er niet meer vandaan geweest. Wanneer we bijna thuis zijn stap ik eerder uit met de honden en loop met m’n moeder het laatste stuk. Om dezelfde reden, het is voor Cody makkelijker schakelen als hij overal zelf heen loopt. Toch is alles een drempel voor hem. Ook het binnen lopen in ons huis. Hij is angstig en onzeker. Hij zoekt mij en m’n moeder op voor back-up. Ook de katten vind hij eng. We laten hem maar een beetje met rust en zien wel. Geduld is een schone zaak. We zijn allemaal weer thuis en de vakantie zit erop in elk geval. Wat een fijne vakantie in een geweldig land. Dik drie week is mooi, voldoende. Het leven thuis mag ook weer beginnen. Nu met een nieuw gezinslid. Ook dit voelt allemaal weer fijn! Bedankt voor het volgen en eventueel tot een volgend verslag!
Dag 1
Borger – Lamotte Beuvron
Dag 2
Carcassonne
Dag 3
Carcassonne – Leucate
Dag 4
Van Frankrijk naar Spanje en de bekerfinale
Dag 5
Dag 6
Van Spanje naar Andorra
Dag 7
Andorra
Dag 8
Andorra, wandelen en weer door.
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13 + 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18 + 19
Dag 20
Dag 21
Dag 22
Zwitserland & Autopech
Dag 23
Nederland, de laatste dag
Deze camperplek is 1 van de 4 camperplekken die Haren rijk is, ligt aan de Ems, is gratis maar heeft geen voorzieningen.
Haren is een gezellig klein dorpje en leuk om te bezoeken, de omgeving is zeer geschikt om te wandelen, fietsen, varen of geocachen.
Meer informatie vind je op campercontact
Dag 1 “De lange heenreis”
Op Zondag vroeg uit de veren! Dat is wel een dingetje. Roderick werkt natuurlijk tot een uur of zes in de ochtend en om dan de wekker op acht uur te zetten is bijna gekkenwerk. We spreken af dat ik begin met rijden en dat Ro in de camper kan slapen. Dit blijkt achteraf tegen dovenmansoren, had ik kunnen weten. Hij stond om acht uur naast z’n bed, is vrolijk onder de douche door gerend en fris en fruitig al toeterend achter het stuur gaan zitten wachten op de vrouw. Om half tien rijden we. Verse koffie in de hand en blij dat we eindelijk na vier jaar weer eens écht op vakantie gaan.
Het is mooi rustig op de weg en we kunnen stevig doorrijden. Alhoewel, stevig. We komen erachter dat we het ‘ducatoprobleem’ ook onder de leden hebben. De vijfde versnelling loopt eruit als je het gas loslaat. Dus….óf geen gas loslaten, óf niet in de vijf rijden. Klein smetje op de reis en we besluiten voor morgen hulptroepen in te schakelen. Na enige oefening is er mee om te gaan en we kunnen dus lekker doorrijden zoals ik al zei. Onderweg ontbijten we in Duitsland en later op de dag snacken we her en der. Veel koffie in elk geval, al is meer dan de helft ondermaats. Maar het is cafeïne en daar doen we het goed op, Ro sowieso want die rijdt de dag zonder probleem vol. Mooi op tijd bij de boot! 19:00 om precies te zijn. 20:45 is de afvaart. Ro laat de hondjes en zichzelf even uit in de mooie en drukke haven.
Tja, en dan zit je op de boot. Een minicruiseschip. Restaurants, winkels, gokhal, bank, alles is er. We mogen niet in de camper blijven en zijn dus ook verplicht om daar te vertoeven. We hadden al besloten om op de boot te eten en komen bij ‘Catch me if you can’ terecht, inderdaad vernoemt naar de film. Een buffetrestaurant waar je voor 550 NK onbeperkt eet en drinkt met twee personen. Achteraf niet nodig, want het is stormachtig op zee en ook al is het normaal geen probleem, beide krijgen we last van misselijkheid op de maag na een uur of twee. Het voelt als enorme turbulentie met vrije val en trillingen aan één stuk door. Ook hoor je al het servies in het restaurant steeds rammelen. Geen ontkomen aan. Ineens begrijpen we waarom meer dan de helft van de honderden passagiers overal ligt te slapen. Zelfs in slaapzakken op de grond. Behalve de Noren zelf, die maken er een feestje van en drinken onbeperkt to ze er bij neervallen. Achteraf horen we van *Peter dat ze er een uitje van maken om sigaretten en drank in te slaan op de boot. Retourtje en ondertussen onbeperkt aan de zuip. Zo goedkoop drinken ze thuis niet. Grappig verhaal. Wij hebben in elk geval het laatste uur tegen elkaar aangelegen en gewacht tot we eindelijk weer in de camper mochten. Daar aangekomen waren de hondjes trouwens blij en ontspannen. Geen last van de reis in elk geval.
Gauw naar de camperplek en slapen. Helemaal klaar met vandaag, allebei. Gelukkig is plek vlakbij en pas de volgende zullen we zien hoe mooi de plek is. 1:00 is familie Veuger out!
*Peter Kirchhof is een Nederlands/Noorse vriend/kennis en al vóór de vakantie heeft Ro contact met hem over tips en trucs in Noorwegen. Hij woont in Kristiansand, de stad waar we aanmeren. Deze avond is Ro met hem aan het smsen en ze spreken morgen om 9:00 af om naar de garage te gaan. Wat lief en gastvrij van Peter. Maar zo kennen we hem ook, is het niet via onszelf dan wel door al z’n vrienden in Nederland die wij ook kennen.
Dag 2 ‘Onnodig kilometervreten’
Vanochtend staan we vroeg naast ons bedje. Om 9 uur komt Peter en we gaan kijken of we iets kunnen doen aan onze 5e versnelling. We zetten een kopje koffie en gaan eerst even kletsen over het wonen in Noorwegen, wat een leuke verhalen heeft Peter. Wat een ander land. Tegelijkertijd hebben we inside-information, want van hem horen we dat de brandstofprijzen op Zondag en Maandag lager zijn. Raar maar waar. Vandaag dus ook nog tanken. Een tijdje later rijden we achter hem aan naar een camper/caravandealer die ons weer verwijst naar een servicegarage een minuut verderop. En service dat was het. Gekeken en oké bevonden. Zo handig dat Peter er nog bij was. In het Noors deed hij het woord en wisten wij meteen wat er aan de hand was. Olie was goed en niet nodig, en verder kan het rijden op dit moment geen kwaad. In de vier in elk geval niet boven de 80 en ons wordt verteld dat we dat sowieso niet veel gaan halen in Noorwegen. Weinig tot geen snelwegen.
We nemen met een goede fles Maallust afscheid van Peter, ongeopend bedoel ik dan en krijgen nog een tip mee voor nu. Een hoogtepunt boven de stad in de bergen van Kristiansand. Dat gaan we doen. En Peter, onwijs bedankt!
Eenmaal boven is er geen woord van gelogen, wat een mooie plek. We besluiten broodjes af te bakken en koffie te zetten. Hier kunnen we wel even blijven staan. Paar mooie plaatjes geschoten en filmpje gedraaid natuurlijk. Tijdens de lunch kijken we naar de planning van de dag. De planning is Mandal en Lindesnes aanhouden. Op die manier komen we langs de kust en zien we de kleinere fjorden plaats maken voor de grotere. Ook heeft Ro via het forum diezelfde tips uitgeprint. Onnodig om uit te leggen hoe het kan dat zijn nieuwsgierigheid ervoor gezorgd heeft dat we enorm omgereden zijn. Lees, héél ver heen en datzelfde stuk weer hééélemaal terug. Maar met een korte tussenstop bij de plaatselijke ‘Kiwi’ (supermarkt) komen we uiteindelijk aan in Lindesnes. Een schiereiland wat een natuurlijk scheiding vormt tussen de kleine en de grotere fjorden. Ook komen hier Skagerrak en de Noordzee samen wat kan zorgen voor flink wat natuurgeweld aan de kust. Trouwens een onnatuurlijke stilte schijnt ook voor te komen. In elk geval is het hoogtepunt van deze plek de traditioneel rood met witte vuurtoren. Hier staan we dan ook met ons campertje en brengen we de nacht door. En volgens mij hebben de zeeën vandaag gekozen voor ruzie. Het gaat behoorlijk tekeer. Wij vinden dat wel lekker. Kun je goed op slapen. We hebben zojuist in de camper gegeten, gaan straks nog even de route voor morgen uitstippelen en dan naar bed. Allebei best moe en morgen weer een dag!
Dag 3 ‘Begin de dag met een wandeling’
Zoals gewoonlijk ging om 8 uur het wekkertje en stond Ro al vrij snel naast het bed. Ik niet. Ik ben van de snoozemomenten. Zo lang mogelijk blijven liggen. Als Ro gedoucht is begin ik me uit te rekken. Wat een mooi weer. Dat beloofd wat.
Na de ochtendcruesli met yoghurt gaan we naar buiten, op zoek naar een cache! Hemelsbreed kan ‘ie dichtbij liggen, je kan hier ook omhoog, en dat blijkt een behoorlijke klim. Apetrots op ons oude baasje Barto, die huppelt van steen naar steen en kijkt zo nu en dan achterom, “kom je nog?” Eenmaal boven heeft Ro de cache redelijk snel te pakken. We kunnen gaan afdalen. Meteen merk ik dat ik verkeerde schoenen aan heb en ga eerst naar de camper om ze te wisselen. De vuurtoren ziet er namelijk ook nogal hooggelegen uit. Beneden aan de voet van de berg waar de vuurtoren op staat wordt entree gevraagd, dit vanwege een paar musea over het stukje geschiedenis vanuit de oorlog. De Britten hebben hier een Duits vrachtschip gebombardeerd niet wetende dat er 1000 Russische krijgsgevangen op zaten. Een naar stukje geschiedenis. Wij gaan de vuurtoren beklimmen en dat ‘wij’ komt voornamelijk uit het feit dat ik bij de vuurtoren aangekomen, zag dat het een klein klimmetje bleek te zijn. Dat doe ik ook wel even. En zo geschiede, voor het eerst waag ik me aan zo’n klim. Tijd voor koffie! Na een souveniertje gekocht te hebben gaan we richting de camper. Op naar de volgende bestemming.
In Spangereid gaan we de camper verzorgen. Dit houdt in dat we diesel en water gaan tanken en het toilet gaan legen. Niet dat we er al doorheen waren, maar je weet nooit waar we terecht komen en we houden het graag bij als het toch in de buurt is. Hierna is onze eindbestemming en slaapplaats Flekkefjord. We stellen de navigatie in en gaan met die banaan.
Wat weer een schitterende route door de bergen en langs de fjorden. We genieten enorm van de omgeving. Ook is het heerlijk weer, alles ziet er prachtig uit onder de warme zon. Onderweg komen we nog door een klein stadje, Lyngdal. We besluiten even uit te stappen en van het zonnetje te genieten. Horeca is er helaas niet echt, dus eten we een broodje braadworst en doen tot slot nog wat boodschappen voor vanavond. Boodschappen zijn hier ontzettend duur. Alles eigenlijk. Ik denk dat de meeste zaken minstens een keer zo duur zijn als bij ons. Uit eten gaan is dus niet elke dag een welkome optie. We zouden best kunnen, maar de goedkoopste pizza is 25 euro bijvoorbeeld, dat is vooraf al wat minder leuk ofzo. We hebben nu voor de tweede keer in de camper gegeten en dat is prima.
Wat vandaag lekker was, is dat we mooi op tijd op de plek stonden en heerlijk buiten hebben gezeten. We staan in de haven en hebben op een trap gezeten met borrel en chips. Heerlijk om de zon zijn warmte te voelen verliezen met het verstrijken van de tijd. Toen het wat frisser werd hebben we binnen gegeten en zitten nu lekker in de camper het avondritueel te volgen. Filmpjes, foto’s en dergelijke op de harde schijf, stukje schrijven en route voor morgen uitstippelen. Het was weer een mooie dag, met een pluim voor Barto, wat heeft die het goed volgehouden vandaag. Hij heeft de hele haven ook in z’n eentje verkend en had nog energie over om de eendjes te pakken en achter het vrouwtje aan te rennen. Heerlijk!
Dag 4 ‘Schipper mag ik overvaren?’
Vanmorgen kwamen we iets later op gang dan normaal. Wel de wekker om acht uur, maar alles iets relaxter denk ik. We reden in elk geval wat later. Desalnietemin is er dan nog genoeg dag over. Vandaag gaan we iets meer rijden om morgen op tijd bij de *‘preekstoel’ te kunnen zijn. Daarvoor moeten we iets meer kilometers overbruggen en we besluiten daarom iets grotere wegen te nemen. Dat heeft een ander voordeel. Je ziet veel meer stadjes.
Het eerste stadje dient zich net rond lunchtijd aan. Egersund! Een gezellig stadje met kleine straatjes en winkeltjes. Ook komen we bij een terrasje met voldoende zon, want daar moeten we van genieten zolang die er is. We eten een broodje en een enorme tompouce met koffie. We konden niet kiezen, dan maar allebei. Al heb je hier meteen een rekening waarvoor je bij ons een diner krijgt. Niet over nadenken, we gaan er niet telkens op letten. Genieten!
Een uurtje later rijden we weer. De omgeving is lichtelijk veranderd. Hogere bergen en meer rots. Ook zijn de fjorden oneindig groot. Met dit mooie weer zien die grote spiegels er indrukwekkend uit. We zeggen het vaak hardop. Wat mooi…
Rond een uur of twee komen we bij de volgende stop. Stavanger. Een grote stad met veel bekende winkels en veel terrassen. Hier willen we graag even rond kijken. We zetten de camper in de haven en beginnen op een terrasje. En verdorie, het gebeurd toch, Ro neemt geen biertje. Hij wil geen tien euro betalen voor een biertje en ik begrijp het maar het is ook jammer. Veel dingen zijn niet meer om van te genieten als je die prijzen niet gewend bent. Ik merk het ook met het shoppen. Bij H&M koop ik een bodymist omdat ik er in Nederland geen kan vinden en bij NewYorker koop ik een shirtje omdat die in verhouding nog betaalbaar was maar nog steeds 5 euro duurder dan in Euro’s. Grappig, ik dacht eerder dat je aan de kaartjes van bijvoorbeeld Esprit, Only, NewYorker kon zien wat de koersen zijn, je weet wel, alle vlaggetjes op het prijskaartje met hun eigen valuta. Nou niet dus, de prijzen verschillen dus echt. Ik zie de prijzen in euro’s en Noorse kronen en weet meteen wat ik ‘teveel’ betaal. Maar genoeg gezeurd daarover, we zijn hier ook voor heel veel andere dingen en zijn nog steeds positief onder de indruk van Noorwegen.
Na het ‘shoppen’ gaan we richting camperplek. Daarvoor
moeten we met een veerboot overvaren naar Tau. Dit duurt ongeveer een half
uurtje en is een leuke afwisseling. Bij de ‘preekstoel’ kunnen we niet staan
dus rijden we iets verder door en gaan morgen weer een tikkie terug. De plek
die we hadden uitgezocht is ten eerste moeilijk te vinden en vervolgens na het
vinden onbereikbaar. Dan maar een andere plek in Forsend en die blijkt
ontzettend leuk. Er staan nog een aantal campers en er zijn een groot aantal
stenen picknickbanken waar iedereen gezellig zit te borrelen en eten. Dat gaan
wij ook doen. Ons kopje koffie na het eten drinken we op een rots voor de
camper die uitzicht biedt over het grote fjord waar we aan staan. Do I need to
say more….
Morgen weer een dag.
*‘Preikestolen’ een enorm stenen plateau op twee uur klimmen met een adembenemend uitzicht.
Dag 5 ‘Afzien’
Vanmorgen op tijd wakker om fris en fruitig aan de dag te beginnen. Een dag die achteraf gezien ook optimaal moest beginnen, we hadden namelijk op dat moment nog geen weet van de enorme prestatie die we gingen leveren.
Laat ik bij het begin beginnen. Om ongeveer elf uur stonden we onder aan de berg waarop de Preikestolen te vinden is. De instructies staan op een groot bord aan het begin van het pad. Wandelschoenen aan, honden aan de riem, twee uur op en twee uur af. Prima, niets wat we nog niet wisten, we kunnen beginnen.
Het is maar goed dat we alles van te voren niet wisten. Wat een klim! Alles over rotsen en Kliffen. Echt klimmen alsof we berggeiten zijn, niet normaal. Soms een stuk met een houten looppad, door mensenhanden gemaakt, vervolgens weer puur natuur. We lopen hele stukken over flauwe watervallen naar boven, kleine stroompjes zijn nog aanwezig. Op driekwart van de tocht vergissen we ons nog eens in de benamingen van de routes en nemen de zwaarste, via rotsen en over de berg wel te verstaan. Het moge duidelijk zijn dat het niet onze eerste keus was. Wat een eervolle vermelding waard is, zijn de hondjes. Ze waren mee! Zes en een half uur hebben we geklommen en afgedaald en beide hebben alles gelopen. Helemaal ons oude baasje Barto! Apetrots! Het was een enorme ervaring, alleen bovenop het plateau stond zoveel wind! Niet normaal. We zijn er niet langer gebleven dan nodig. Toen we met de afdaling begonnen en een aantal mensen volgden, zagen we ook pas de ‘makkelijke’ route. Voor ons een welkome afwisseling, andere route terug;) Uiteindelijk werd het steeds zwaarder en toen we beneden waren had ondergetekende geen energie meer in de benen. Toch blij dat ik het gedaan heb, geen twijfel.
Vanwege de vermoeidheid hebben we meteen een camperplek opgezocht op een paar kilometer afstand. Lekker onderuit. Daarnaast was het ook al bijna zes uur toen we daar vertrokken, hoog tijd om op plek te gaan. Ro heeft op de camperplek nog even de moeite genomen om te kijken naar iets waar we eten konden halen. Hij kwam met een pizzakaartje terug. Te ver om weer terug te lopen, dus hebben we lekker laten bezorgen. Kost tien euro, maar dan heb je ook wat.
Moe maar voldaan schrijven we onze stukjes en legen de camera’s. Straks de planning voor morgen. Er is a.s. weekend een traditionele weekend in Bergen met veel eten en goederen uit Noorwegen. Dat lijkt ons sowieso leuk om mee te maken. Morgen maar een tikkie die kant op. Voor nu, op tijd naar bed.
Dag 6 ‘It’s raining cats & dogs’
Gatsiedarrie. Dat kan dus ook. Wakker worden met regen en onweer en hetzelfde weer nu nog steeds op je dakje krijgen. Misschien twee keer een opklarinkje, maar dan houdt het wel op. Zelf hebben we het vermoeden dat de hoogte waarop we zitten ook van invloed is. Minder leuk is het als je leest op facebook en twitter dat het in NL stralend mooi weer is. Maar bij ons in de camper werken we met halfvolle glazen, dus vandaag gaan we kilometers maken. Even een stukje opschieten. Noorwegen is zo groot, geen overbodige luxe als je zoveel op het programma hebt staan.
We starten mooi op tijd met als einddoel het natuurreservaat Hardangervidda. Het gebied met de grootste kans op een persoonlijke ontmoeting met een rendier. Verder is het een prachtig stuk natuur en we moeten nog even uitvogelen wat we er gaan doen.
Onderweg komen we veel leuke plaatsen tegen maar het is sowieso de bedoeling via de ‘zalmstudio’ te gaan in Suldal, daar zie je de zalmen tegen de stroming opzwemmen via een raam, maar die was gesloten! Jammer! Hierdoor zijn we vrij laat aan de lunch toe, we wilden in de camper pizza van gisteren gaan eten, maar we spotten een gezellig ‘cafe’ wat hier meer weg heeft van een restaurantje. Geheel tegen de planning in eten we er een Noorse lunch. Alhoewel, ik eet een Noors twaalfuurtje en Ro Noorse kost. Het heet ‘steikt comle’. Gisteren hadden ze deegballen met kruiden en suiker en…..(?)op het menu. Die worden gekookt met wortelen, zoete aardappel en worst etc. Vandaag gaan die deegballen in stukken en wordt alles gebakken in de pan. Dat is het dus….ongeveer. En Ro vond het lekker, het idee van een plaatselijk gerecht heeft bij hem altijd een streepje voor. Voor ons was dit een leuke stop op deze druilerige dag. De hondjes zijn vandaag voornamelijk in de camper maar zijn nog steeds moe van gisteren volgens mij. Ik doe ook van boven tot onder pijn. Vroeg al aan Ro of honden ook spierpijn kunnen hebben, zo ja, arme hondjes.
We vervolgens onze weg en komen aan het einde van de middag aan in Odda. Een plaatsje in het reservaat. We staan op een dure camperplek, maar hadden geen zin om nog verder te kijken na zo’n lange rit. Kr150,= per nacht, dat is E18.62 Maar goed, we staan wel mooi. Het regent nog steeds en het lijkt erop dat het vandaag ook niet meer stopt. Morgen zou het beter zijn! We duimen.
Dag 7 ‘Vallend water’
Vanmorgen stonden we op met, echt waar, regen. Een half uurtje later was het droog en dat bleef het de rest van de dag! Gelukkig! We hadden gisteren toen we hier heen reden een paar watervallen overgeslagen vanwege het weer en nu we aan een nieuwe dag wilden beginnen hadden we toch een beetje spijt. Helemaal toen we lazen dat het ging om twee watervallen met allebei een nr.1 notering. De hoogste en de ruigste van Noorwegen. Kan ons het schelen, we gaan terug. Kost een halve dag, maar dan heb je ook wat.
En inderdaad, geweldig om van dichtbij te zien. Eerst de låtefoss 165m hoog en de ruigste, daarna de langfoss 612m hoog en de hoogste. Beide goed te bereiken omdat ze langs de weg liggen. Voor de gelegenheid een parking met souvenirkiosk neergezet. Keurig geregeld en de watervallen kun je niet beschrijven, dat moet je zien en horen. Oorverdovend geweld door neerstortend water wat gepaard gaat met een natte, mistige spray en wind. Het staat op camera, maar zelfs dan zal het tekort schieten, dat weet ik nu al.
Blij dat we nog zijn teruggereden gaan we halverwege de dag richting de uiteindelijk geplande bestemming. Een stuk hoger ligt Voss en om daar te komen kun je alleen maar een schitterende natuurweg nemen, we mogen niet klagen, zelfs het twee tot drie keer rijden van een gedeelte van deze route heeft ons niet verveeld, sterker nog, soms twijfel je of je er al wel langs bent gekomen. Tijdens de lunch stoppen we bij een ‘cafe’ op een geweldige camping aan een fjord. We eten Fish&chips en zalm met aardappeltjes. Heerlijk, vanavond in de camper maar gewoon een broodje. Ergens halverwege de route is er een aantal kilometers veel fruitteelt te vinden. Appels, pruimen en peren. De weg staat bekend om z’n fruitstalletjes met vers fruit langs de weg. Natuurlijk kopen wij ook heerlijk ‘Opal’pruimen en appels.
Door een verkeerde afslag rijden we eerder dan gepland een brug over en tunnel in, die we voor morgen in de planning hadden. Een snelle berekening geeft de doorslag, we rijden door. Misschien kunnen we daardoor ergens anders weer wat tijd besteden. Twee weken is best kort voor zo’n mooi, maar vooral groot land. Einddoel wordt dus Voss.
En wat leuk, het is een sportief stadje. We staan naast een groot fjord waar ze de hele avond aan het parachutespringen zijn. Oftewel, ze springen hoog boven ons uit vliegtuigjes en komen even later voor onze neus aan de grond. Toen we aankwamen waren ze aan het parasailen, maar dat was snel voorbij. Leuk om dat allemaal van dichtbij mee te maken. Tijdens het eten nog menig parachute zien landen. De deur staat nu nog open, het is heerlijk buiten, net te koud om buiten te zitten. Maar we zijn wel bijna de hele avond buiten geweest. Fijn vakantiegevoel. En uiteraard weer zin in morgen.
Dag 8 ‘Kedengedeng’
Vanmorgen gingen we meteen een korte wandeling maken vanuit de camper voor we op pad gingen. We moesten nog een bezoek aan de kerk brengen en er lag een cache bij de kerk. Ondanks dat het tweede wat onchristelijk klinkt is dat wel gelukt en was de kerk gesloten, op Zondag! Maar goed, het blijven aparte exemplaren met al dat hout, dus toch de moeite waard.
Alsof het zo moet zijn op deze dag, hadden we ook nog het kleinste kerkje van Noorwegen op de route liggen. Daar aangekomen was ook dit kerkje gesloten en bleek zelfs in winterstop te staan. Normaal betaal je entree voor de acht vierkante meter. Alles wat commercieel wordt vinden wij iets minder leuk. Toch was ook dit iets wat je meegepikt moet hebben.
Op naar Flåm, een toeristische trekpleister. Deze plaats staat in het teken van de Flåmexpress, een ouderwets treintje wat de verbinding legt tussen het dal en het station op dik 800mtr. hoogte. Van daaruit kun je weer een trein nemen naar Bergen, de provinciehoofdstad. Wij betalen even E100,= (*Kuch!) voor twee retourtjes en houden onszelf voor dat we dit de hele vakantie al wilden doen. Het is zeker de moeite waard maar heeft een beetje het Disneygehalte. Een stem uit de speakers die in alle talen aan je uitlegt wat je links of rechts gaat zien. Ook zijn de vele souvenirwinkeltjes, restaurantjes en kiosken aan het begin en einde van de rit een teken van een toeristische goudmijn. Het wordt bevestigd door de vele tourbussen op de parkeerplaats en de horden japanners die rondrennen. En dan overdrijf ik niet. Tijdens de treinrit kun je halverwege even uit de trein bij een waterval om foto’s te maken. Alle Japanners massaal op dat platform foto’s van elkaar maken met waterval op de achtergrond. En helemaal hilarisch is de manier waarop ze foto’s maken, grote camera’s met groothoeklenzen of zelfs Ipads! Leuk om te zien. Eenmaal weer terug van de treinrit lopen we nog rond op het grote terrein. We spotten een bierbrouwerij. Leuk! Eigenlijk een soort van Maallust qua idee. Ro doet een proeverijtje, koste wat ‘t kost. Vandaag kan ons dat even niets schelen. Tijdens dit kroegbezoek doe ik nog even een rondje souvenirwinkels en ach ja, toe maar, ook maar een zak euro’s leeggegooid. Zijn nu toch bezig. Toch gaan we voldaan op zoek naar een camperplek voor de avond. Het was weer een leuke dag.
Al zoekende naar een geschikte plek doen we bij toeval twee toeristische trekkers, een vergezicht vanaf een hoge berg en nog iets hoger een groot houten gevaarte met een glazen wand waarbij je het gevoel hebt dat je boven het dal staat, met hoogtevrees geen aanrader. Doordat we op deze manier ineens op de toppen van de bergen rijden, hebben we beide het idee om hier ergens te overnachten. Bij de start van een bergwandeling spotten we een parkeerplaats en gaan staan. Wie doet ons wat. We hebben net nog een klein hapje gegeten en gaan straks weer lekker onder de wol, zo hoog in Noorwegen. (ong.1300 mtr.) Morgen weer een dag!
Dag 9 ‘Daar boven in de bergen’
Vanmorgen werden we wakker van de stilte. We stonden natuurlijk hoog en alleen. Heerlijk. We vielen ook met onze neus in de boter, want toen we wegreden klommen we nog steeds en het was een prachtig stuk natuur. Zo anders als wat we gezien hadden tot nu toe. Een soort steppen van rotsen, stukjes sneeuw en kleine meertjes. Het was er ook koud. Pas na een hele poos begonnen we aan de afdaling en we vonden het een welkome afwisseling op de afgelopen ritten. Tijdens de afdaling hadden we ook nog een ontmoeting met de plaatselijke koeien en schapen. Die lopen hier boven overal rond en we rijden ook regelmatig over een wildrooster. Soms echt even remmen, want vooral de schaapjes liggen graag in de bermen langs de weg. Super leuk!
Ro had wat punten in de navigatie gezet maar het wil vandaag niet zo lukken. Allereerst was het zalmcentrum gesloten, dit keer stond er wel in het boekje dat je in september dagelijks heen kan, erg jammer. Was hetzelfde idee als een paar dagen terug, de trek van de zalmen in beeld. Misschien komen we er de komende dagen nog weer langs. Verder zijn we het houten kerkje in Vik misgelopen. Beide niet gezien. Omdat je in de meeste fjorden met de boot naar de andere kant gaat, zitten we al gauw aan de ‘verkeerde’ kant en kunnen het kerkje wel op onze buik schrijven. Ro gaat eerst even checken wat we vandaag dan wel gaan zien! Het plaatsje Balestrand valt hem ook tegen, je hebt er uitzicht over het hele fjord en Ro vind dan dat je ook hoog moet staan. Nu zaten we op een bankje aan het enorme fjord en ik kon kijken zover als ik wilde, een mooi totaalplaatje van het Fjord, schitterend. Volgens Ro doe je dat toch het best vanaf grote hoogte. Oké, wat gaan we nu doen?
We gaan eerst de natuurroute (nr.13) vervolgen en het eindpunt, een gletsjer, proberen te bereiken. Dat is voor vandaag waarschijnlijk teveel, maar logistiek zitten we midden in het Sognefjord en dat houdt in dat we steeds op die boten terecht komen. Op zich geen ramp, maar je moet er steeds voor betalen. Ro geeft aan dat omrijden qua diesel soms nog duurder is, maar in dit geval moeten we die kant ook op voor de bezienswaardigheden. Onderweg rijden we soms weer enorme stukken omhoog en zien ook weer menig schaapje en koetje langs de kant. Rond een uur of zes willen we op stok en beginnen uit te kijken naar een plekje. Die rijden we voorbij in Vassenden, een plek met picknickbankjes en aan het Jolstravatnet, een groot water. We gaan nog even buiten borrelen en vinden het een ‘vieze’ plek. Veel troep van bbq’s e.d. Het is dat we zo naar binnen gaan, anders waren we vast doorgereden. Het haalt behoorlijk wat van de charme weg, die troep. We hebben beiden sterk het gevoel dat het de Noorse bevolking zelf is die dat gedaan heeft, onbegrijpelijk. Maar goed. Het blijft buiten dat een mooi plekje.
We hebben laat gegeten, de aardappelen wilden niet gaar worden;) We aten vers gekookte aardappelen met bietjes en hachee uit blik. Hadden we zin in. Nu straks weer lekker slapie doen. De dagen zijn lang genoeg zo.
Dag 10 ‘Oud en koud’
Vandaag weer een leuke, drukke dag gehad. Aangezien we gisteren een beetje achter de feiten aanliepen, moest er vandaag hard gewerkt worden. We begonnen aan de mooie rit naar het informatiecentrum ‘Jostedalsbreen National park’ in Oppstryn. Daar kunnen ze ons alles vertellen over de vele gletsjers die daar in de buurt liggen. Geen overbodige luxe, want er blijkt behoorlijk wat verschil te zitten tussen de loopafstanden en hoe dicht je vervolgens bij het eeuwenoude ijs staat.
De rit erheen valt voornamelijk op door het ‘blauwe’ water wat we in elk stuk water of rivier zien. Een bijna lichtgevende, turquoise kleur. Ergens hebben we gelezen dat dit komt door een algensoort, maar ik kan het even niet weer vinden. Het water is brandschoon in elk geval.
Bij het centrum aangekomen worden we geadviseerd de Bødalsbreen (1 uur heen, 1 uur terug en op honderd meter afstand van de gletsjer) of de Briksdalsbreen (45 min. heen en 45 min. terug en op 200 meter van de gletsjer) te doen. Vanwege mijn aanhoudende blessure besluiten we de Briksdalsbreen te doen. Hier naartoe zijn ook paden aangelegd en je kunt zelfs met een soort jeep naar boven en beneden. De beste optie.
Helaas moeten we om daar te komen een behoorlijk stuk terug van waar we vandaan komen. Maar zoals ik al eerder zei, hier is dat geen vervelende situatie, het is maar een paar keer dat je iets denkt te herkennen van de vorige keer. We komen voor de tweede keer door Olden en zien voor de tweede keer het enorme cruiseschip wat hier is aangemeerd en zijn passagiers massaal uitgespuugd heeft in het kleine dorpje. Duizenden toeristen op zoek naar fotomomenten en koopjes. Al zul je dat laatste niet zo gauw vinden in Noorwegen. We filmen het spektakel om het spektakel en gaan gauw weer verder.
Bij de voet van de Briksdalsbreen wapenen we ons met drinken, wandelschoenen en wandelstokken zodat we goed voorbereid kunnen beginnen. Het is een eitje vergeleken bij de Preikestolen, alleen breekt mijn conditie me op. Ik heb ontzettend moeite met het klimmen en m’n slapen kloppen van de inspanning. Ik loop door in de hoop snel de cadans te vinden. Na een tijdje loop ook ik lekker in de zon naar boven. Onderweg worden we met bordjes op de hoogte gehouden van de leeftijd van de gletsjer en zien op een bepaald punt dat er in 1920 nog gletsjer was daar, schokkend als je bedenkt dat we meer dan een kilometer van de gletsjer waren. Een kilometer in minder dan een eeuw verdwenen, foetsie. Maar we lopen wel door een prachtig schoon stuk landschap met halverwege een kudde geitjes die enthousiast met ons meelopen. Inmiddels weten we dat veel dieren met de honden meelopen. Laatst in een dierentuin liepen de alpaca’s ook met ons mee. Grappig.
Aangekomen bij de gletsjer overvalt je een enorme stilte en een vreemd gevoel dat dit ijs eeuwenoud is. Er drijven stukken in het water naast ons en dat is op de één of andere manier heel bijzonder. Het maakt je letterlijk, maar ook figuurlijk, klein. We lopen er een tijdje rond en maken veel foto’s, net als het water beneden is het ijs ook blauw, alsof er blauwe vloeistof inzit. We vertrekken als laatsten weer op weg naar beneden. Mooi hoor.
Naar alle waarschijnlijkheid mogen we op de parking overnachten, maar omdat we het niet zeker weten, stippelen we het plan voor morgen lichtjes uit, zodat we in die richting een plek voor de nacht kunnen vinden. Het wordt een parking aan het fjord bij Olden. Het cruiseschip is inmiddels vertrokken. We koken een potje en doen onze routineklusjes en gaan straks lekker onder de wol. Weer een fijne dag.
Dag 11 ‘Driving at the moon’
Wederom beloofd het een zonnige dag te worden als we opstaan. We treffen het ontzettend. Vandaag gaan we een stukje route doen via een ‘oude’ weg. Het werd eerder als doorgaande weg gebruikt maar daar is hij eigenlijk niet geschikt voor. Wat heet…..
We rijden door een maanlandschap van stenen, plassen en een minimum aan vegetatie. Maar zo mooi op z’n eigen manier. Roderick had van te voren een plek aangemerkt als tussenpunt, precies op dat weggetje. Er is namelijk halverwege een leuk hotel met regionale keuken en daar gaan we lunchen. Bovenaan de top van deze route wordt namelijk over een tijdje fanatiek geskied. Behalve een stoeltjeslift en dit hotel is er niets op deze route. Wij houden ervan. Maar lunch zei ik. Je zult het niet geloven maar ik at ‘reindeerstew’! Ro nam een Elgburger en zo aten we allebei behoorlijk regionaal. (Elg=eland) Het was ook een supergezellig ding. Toen er een bus Chinezen stopte zijn we nadat ons de bek openviel maar gauw verdergegaan met de tocht. Die Chinezen zijn best aardig, maar ze verstikken de omgeving waar ze zijn. Ze zijn ineens overal en gaan zelfs met het toilet op de foto. Zolang we er voor weg kunnen lopen is het wel grappig.
We vervolgen de route en maken het niet te laat vandaag. We stoppen in Lom. Hier zou je ook lekker kunnen eten bij een regionaal bekende kok, maar je kan niet kiezen wat je wilt eten en daar zien we vanaf. Het menu wat de chef in gedachten heeft bestaat uit voor ons bekende gerechten. We gaan dus ergens anders kijken. Dat geeft helaas ook niet zoveel keus. Doordat we in een toeristisch dorp zitten zijn het allemaal dezelfde eetgelegenheden. Zalm, gehaktballen en braadworsten in overvloed. Om nog een beetje uit de band te springen neemt Ro Elgkebab. Maar het is niet een supermaaltijd. Komt waarschijnlijk door vanmiddag, dat was uitermate geslaagd. Oh ja, de Elg en Reindeer smaken naar Lamsvlees. Niet helemaal mijn ding, maar je moet alles meegemaakt hebben toch?
We staan op een parking waarvan we niet helemaal zeker zijn van goedkeuring, maar we blijven gewoon staan. We zien wel. Ik doe dit stukje voor het eerst op de IPhone en niet op de Laptop. Valt niet tegen. Nog even een drankje en dan slapen.
Dag 12 ‘Hollanddag’
Achteraf de dag dat we veel met Nederland in contact kwamen door, inderdaad, Nederlanders. Gisteren hadden we besloten een broodje te eten bij de plaatselijke bakker. Een ultramodern gebouw in Noorse sferen met ‘open’ bakkerij. In het weekend staan ze in de rij voor het bijzonder lekkere brood. Dat wij zo goed op de hoogte zijn komt door het Nederlandse vrouwtje dat er werkt en al 7 jaar in Noorwegen woont. Toch leuk, zo kom je net iets meer te weten. Na het ontbijt buiten de deur gaan we beginnen aan de nr.55 van Lom naar Sogndal die schitterend moet zijn. En daar is weer geen woord van gelogen.
In het begin denken we dat het best wat spannender mag, maar al gauw veranderd het landschap en komen we hoger en hoger. Het hoogterecord wordt gebroken naar halverwege de 1400mtr. De Nederlanders die we gisteren ontmoet hebben rijden toevallig achter ons aan en we stoppen twee keer samen om de vergezichten vast te leggen. Na de tweede stop draaien zij om en gaan terug naar Lom. Als je voor de 11e keer in Noorwegen bent heb je andere wensen, zij komen voor de herfstkleuren dit keer. Wel krijgen we nog op het hart gedrukt dat we ontzettend blij mogen zijn met het weer. Dat realiseren we ons steeds meer inderdaad. We nemen hartelijk afscheid. Leuk!
Tijdens
deze tocht komen we veel bussen tegen dit keer. Dat betekend sowieso dat het
een bekende, mooie route is. Daarnaast zien we op één van de bussen ‘cruiseline
service’ staan en weten meteen dat we straks ‘beneden’ weer een cruiseschip
kunnen zien liggen. En inderdaad, twee stuks. Daarnaast zien we later op de
route nog één. Wat een gevaartes en wat een mensen komen er van zo’n boot. We
realiseren ons maar al te goed dat er als dorpje heel wat op je afkomt als er
zo’n schip aanmeert. Dat moet je wel weten, anders ben je zo door je
appelgebakjes heen. Tijdens het passeren van al die bussen met toeristen op de
smalle weggetjes, moet je wel eens een tikkie terug om elkaar te passeren. Dit
keer seint een bus dat hij een stukje achteruit gaat voor ons. En zo ontmoetten
we onze volgende Hollander. Hij draait z’n raampje naar beneden: “Voor die
Nederlanders doe ik nog wat!” *Grijns Ook hebben we vandaag twee
Nederlandse campers gepasseerd, vaker dan ooit, dus
vanaf de buschauffeur bombarderen Ro en ik dit als ‘HollandDag’!
We komen aan bij het zalmcentre. Eindelijk krijg ik m’n trekkende zalmen te zien. En het is inderdaad de moeite waard. Enig minpuntje is dat het een nabootsing is. De zalmen zijn niet ‘wild’. Desalniettemin zijn ze indrukwekkend en groot! Mooi om te zien hoe ze stil liggen door te blijven bewegen in de stroming. Vlak voor ons wordt in het museum een OADbus gegidst, maar die zijn aan het eind en we kunnen dus niet stiekem aanschuiven. Het maakte de Hollanddag wel weer compleet.
Wat gaan we doen. Na wat wikken wegen besluiten we uiteindelijk Kristiansand in de navigatie te zetten en langzaamaan die kant op te gaan. Eigenlijk kun je doordat er weinig wegen zijn niet zo makkelijk een nieuwe route kiezen. Enige optie is bij Kvanndat de boot nemen en bij Utne erweer af. Dan rijden we aan de andere kant van het Sørfjord langs. Dat hebben we nog niet gezien. Het lijkt me allemaal wat ingewikkeld en we laten het op ons afkomen. Maar wonder boven wonder zegt het vrouwtje van de navigatie precies wat ik wil. Op de veerboot komen we erachter dat we toevallig de gewenste route nemen. Maar goed ook. Want onderweg stoppen we bij een Kro om wat te eten, één van de weinigen die open is aan deze kant, en wanneer we binnenstappen worden we verwelkomd in het Nederlands. Vreemd hoor, heel de vakantie geen Nederlander getroffen en vandaag de één na de ander. Maar ja, het is ook HollandDag natuurlijk, dan heb je dat. Dit vrouwtje is eigenaar van de Kro en woont hier al dik 35 jaar. Getrouwd met een Noor. Weer horen we leuke weetjes en feiten over Noorwegen. We drinken bij haar en de locals nog een bakje koffie en gaan weer op pad. We blijken 3 km van een camperplek te zitten. Hopen dat het wat is.
En het blijkt een schitterend plekje. Hier kunnen we rustig op stok. Wat weer een mooie dag met veel zonneschijn. Hier doen we het voor. Laatste loodjes helaas. Nog niet aan denken.
Dag 13 ‘Bijna vrijdag de 13e’
Vandaag gaan we helaas afdalen naar Kristiansand. Iets sneller dan afgelopen week bedacht, maar we kunnen onze creativiteit niet kwijt in verschillende routes en besluiten daarom het laatste stuk sneller te doen. Het gebrek aan wegen geeft ons dezelfde route als de heenreis. Dat is meteen de reden dat hier zoveel natuur is, weinig wegen, weinig mensen.
Wederom zien we toch weer een stukje Noorwegen wat we niet kennen als we een stukje doen wat wel nieuw voor ons is. Een soort Veluwe met vennen en dennen. Alleen meer bergen, dat dan weer wel.
Verder genieten we weer als altijd en zeggen nog tegen elkaar dat de uitzichten
nog steeds niet vervelen. We eten onderweg nog bij een zeer afgelegen, maar
smoordrukke Inn. Waarschijnlijk een soort sport/natuurhotel. Er lopen veel
jongeren ala padvinder. Ro eet weer eens apart, hoe kan het ook anders.
Rømmegrøt. Het is een soort pap waar rozijnen, kaneel en suiker over kan en
veel mensen eten het om ons heen. Hij vind het niet vies, maar neemt het vast
nooit weer! Ik at het andere Noorse gerecht wat je overal kan eten, de
Kjøttkaker (Noorse gehaktballen met jus) met gekookte aardappelen en
erwtenpuree.
Aan het einde van de dag breekt het zonnetje weer door. Heerlijk. Maar telkens als we een ‘bankje’ in de zon spotten is de zon wanneer we zitten weer weg. Flauw. Als we tijdens het vallen van de avond 16 km voor Kristiansand rijden gebeurd datgene wat ons bijna een stipnotering in de ‘vrijdag de 13e lijst’ bezorgd.
Ik zit net even op de telefoon te klooien en ineens: “Karin, kijk!!!!” Ro gaat volop de rem! Ik schrik maar volg meteen zijn vinger die naar rechtsvoor wijst. Daar staat ‘ie! Een eland! Hij wilde gaan oversteken maar bedacht zich gelukkig. We hadden al gehoord dat ze zelfs bij vrachtauto’s nog naar binnen komen vanwege hun hoogte. Maar wat uniek! We hadden Nederlanders gesproken die in elf jaar Noorwegen slechts één keer een stelletje gespot hadden. Ik buig voorover en zie hem het dennenbos weer inlopen. Wat een groot en imposant dier! Ik was zo blij! De hele vakantie zei ik al bij zo’n bord:” Ro, eindelijk gaan we rendieren zien!” Tegen beter weten in. De borden betekenen hier net zoveel als bij ons de ‘reeënborden’, je ziet ze zelden. Mazzel zo op de ‘laatste’ dag!
Nu staan we weer op de camperplek waar we de eerste nacht ook stonden en gaan morgen rond 18 uur met de boot. Hopelijk iets rustiger als toen. Beide niet zo fijn gehad op de boot. Het is in elk geval veel rustiger weer de afgelopen dagen. We zullen zien. Eerst lekker slapen.
Dag 14 ‘Varen over de woelige baren’
Nou, daar is ‘ie dan. Laatste dagje Noorwegen. Vandaag slapen we uit, voor zover we dat nog kunnen. We staan al in Kristiansand en hoeven pas rond 5en met de boot. Het toeval wil dat het strontweer is. Regen, regen en nog eens regen. Wat ons beide zorgen baard is het geweld wat we zien als we naar buiten kijken. De golven in de haven slaan tegen de rotsen alsof stormt. Hebben wij weer. De hele week mooi weer en nu wij met de boot moeten stormt ’t op zee.
Gelukkig blijft het op de boot behoorlijk rustig. Het helpt ook dat het nog licht is. Maar we hebben veel momenten vergeleken en we hadden de heenreis echt rotweer. Het is veel kalmer vandaag. Het is zelfs zo dat we verrast zijn als we al naar de camper terug moeten. Huh? Dat is snel. Op de boot nog wat inkopen gedaan en wat gegeten, dan vliegt de tijd dus.
Op dit moment rijden we nog door Denemarken. Ro wil graag even een stuk rijden vanwege de rust op de weg op dit tijdstip. We zitten natuurlijk nog met het versnellingsprobleem en daar heeft hij nu weinig tot geen last van zonder medeweggebruikers. We hebben net nog een burger gehaald bij de Mc Donalds, in Noorwegen geen mc tegengekomen, dus wel even zin in. Maar even afwachten wanneer Ro op stok wil, voor nu rijden we nog wel lekker…
Dag 15 ‘Aan alles komt een eind’
Het is gebeurd! Over! Klaar! Voor nu….
We zijn weer thuis! Vandaag nog in twijfel wat we zouden gaan doen. Als we een shopdag in Duitsland hadden kunnen regelen waren we daar nog, maar helaas, in Duitsland doen ze nauwelijks aan koopzondag. Dan maar huiswaarts.
En nu zitten we op de bank. De wasmachine draait en de tv staat op voetbal. Dat krijgt Ro ook nog op z’n dakje, een beste nederlaag voor Groningen. Je kunt het allemaal maar beter gehad hebben. Morgen hebben we een vrije dag! Precies…..het glas is halfvol. Heerlijke vakantie gehad en enorm genoten, van Noorwegen, en de tijd met elkaar! Dit gaat niet weer vier jaar duren voor we weggaan. No way! Het was geweldig!
Vanavond een officieel verslag, maar nu even een test met foto! We zitten zo hoog dat er amper bereik is. Het is al laat maar het zonnetje doet het nog!
Lunchen aan het fjord!
En daar liggen ze dan. Nog net niet midden op de weg!
ZONDAG 20 Januari 2008 2:45
10˚C
DAG 1
Nou, de vakantie is eindelijk begonnen. We zijn zojuist de ‘GothardTunnel’ (17 km.) doorgekomen en voor mij is dat nogal een ervaring. Waar heb ik eigenlijk geen last van zou je denken? Dat weet ik zelf amper eigenlijk. Veel, in elk geval, maar het wordt steeds minder 😉 Maar goed, we hebben net even op de navigatie de dichtstbijzijnde camperplek opgezocht en die ligt nog 50 kilometer voor ons. Nog even een tikkie doorrijden dus. Brengt ons om plusminus 3:40 in Cannobio (IT.), Lombardije. Daar staan we aan een riviertje dus dat leek ons wel geschikt. We zijn vandaag om 16 uur vertrokken en met een paar tussenstops is het voor vandaag wel mooi geweest. Ik kan nu nog even mooi een blogje schrijven tijdens de laatste kilometers en dan straks lekker slapie, slapie doen. Morgen waarschijnlijk in 1 rukje door naar Napels. Hoor net dat we zojuist de 1000 km. gepasseerd zijn. Ja, echt genoeg voor vandaag!
MAANDAG 21 JANUARI 2008 23:28
14˚C
DAG 2
Nou, we zijn er! Paestum (IT.) Companie. Vandaag best nog een behoorlijk eind gereden. Vanmorgen vroeg op gestaan na 5 uurtjes slapen. Ro heeft goed zijn best gedaan, ik hoefde niet te rijden. Onderweg het landschap constant zien veranderen. Veel tunnels, soms erin met mist en er weer uit met een stralend zonnetje. Het heeft z’n charmes om de hele dag over de snelweg te scheuren met zo nu en dan een pauze voor een buitenlandse snack, maar nu is het genoeg geweest! Vanaf morgen gaan we op ontdekkingstocht. We zijn net op een soort camperpark aangekomen dicht bij de kust. Een zeer onaantrekkelijke Italiaan doemde op uit het donker toen we onze weg probeerden te vinden op dit park. We hebben hem netjes betaald en staan hier in elk geval tot morgen goed.(Tussen de palmbomen alsof we op de Canarische eilanden staan;))
Wat we trouwens nog even kwijt willen, een halve dag toeren op de snelweg in Italie wordt beloond met een rekeningetje van 50 euries! Wordt hoog tijd dat de toeristen in NL. ook gaan betalen voor onze snelweg. Wij doen in het buitenland niet anders!
DINSDAG 22 JANUARI 2008 22.01
14˚C
DAG 3
Een bewogen dag! Vanmorgen maakte de wekker ons om 08.00 uur wakker. Door het luxe dakraam zagen we in één oogopslag dat het niet zo’n geweldige dag zou worden dan gisteren. Wat het weer betreft dan hè? Het zag er een beetje druilerig uit. Maakt niet uit, we hebben vakantie. Heerlijk gedoucht in eigen campertje en om half 10 op weg naar de Romeinse opgraving in Paestum. Dat was zeker de moeite waard. Drie enorme tempels domineren het buitenmuseum. Daartussen kun je proberen je een voorstelling te maken van o.a. een zwembad, binnenplaats, villa en arena. Het weer was zodanig opgeknapt dat we eenmaal weer buiten de poorten een kopje koffie op het terras hebben gedronken. Moet trouwens zeggen dat alle Italianen hier overdag buiten zitten. Binnen staan in de koffiehuisjes en barretjes helemaal geen tafels en stoeltjes. Hooguit één en daar is je kopje koffie ook nog een euro duurder. Het is de gewoonte een kopje koffie staand aan de bar op te drinken en dan betaal je bijv. maar 0.90ct. Nou is zo’n kopje koffie ook zo weg…de kopjes zijn nog kleiner dan de espressokopjes in Nederland en zijn maar half vol. Die gewoonten heb je snel door, het valt nogal op wanneer je je anders gedraagt dan de gemiddelde Italiaan en opvallen doen we liever niet. Oké, een mooi begin van de dag dus. Ro had op de Garmin routes gemaakt langs de kust en daar zijn we vandaag aan begonnen.
De Almafikust is een schitterend gedeelte en er wonen veel Italianen tegen de rotsen aangeplakt! Dat moet je zien. Nadeel was dat alle bewoners ook gebruik maken van de smalle kustroute en dat hebben we geweten. Wat een getoeter! Er hingen op een gegeven moment zelfs borden met: “verboden te claxonneren”. Je moet je voorstellen dat het met een camper al een hele toer is ‘tig’ haarspeldbochten te nemen en helemaal wanneer de lijnbussen je om de oren vliegen. Daar komen de vaste bewoners nog bij en stress in de vakantie wordt de harde waarheid. Dat viel tegen. De route op zich zelf was, ‘by the way,’geweldig! Wat zouden wij Nederlanders zuinig zijn geweest op zo’n stukje eigen land. De Italiaan daarentegen gooit er liever vuilnis in de berm en bouwt ieder spelonkje om tot afvalbergplaats of autokerkhof. Nou zal het tekort aan afvalverwerking in de buurt van Napels er iets mee te maken hebben, maar feit blijft dat wij het een zootje vinden. Jammer! Toch konden wij er wel doorheen prikken en hebben onze ogen uitgekeken. Alleen het zeewater is al drie tintjes
blauwer dan onze grauwe Noordzee. Rest mij nog één storend elementje te melden. Het verkeer in de stad! Het lijkt of ik last van de zeurzak heb, maar normaal gesproken kunnen wij heel wat behappen. Vandaag hebben we met een aantal zaken kennis gemaakt en zijn gelijk ingewijd in de Italiaanse cultuur. De komende tijd zijn wij overal op voorbereid en hoor je geen wanklank meer. Het lijkt Tokio wel, hier in de stad. Scooters razen je voorbij, auto’s komen van links en rechts tegelijk en dubbelparkeren zet alles vast. Wij hebben uit frustratie maar even een spiegel van een dubbelgeparkeerde auto afgereden, dat doet ‘ie nooit weer! (dit klinkt stoerder dan, per ongeluk eraf gereden;)) Het klinkt misschien een beetje raar, maar na een paar uren toeren in de stadjes hadden we niet eens het gevoel dat we moesten stoppen voor dit incidentje. Alle auto’s zijn verrijkt met strepen en deuken en het liefst wil je maken dat je wegkomt met je mooie campertje, voor hun is een deukje meer of minder een boterham meer of minder. Het verzekeringsgeld wordt in elk geval niet gebruikt voor uitdeuken en een lakje. Genoeg hierover! Morgen gaan we naar de afgraving in Pompeï. We slapen nu al in Pompeï(IT.) op een grote camperparking net buiten de binnenstad. Morgen hopen we op meer zon! Die laat het nog een beetje afweten, maar tussen de buien door is een terrasje gauw gepakt! J
WOENSDAG 23 JANUARI 2008 23:40
15˚C
DAG 4
Ik had beloofd niet meer te zeuren, maar helaas! Ik begin gewoon met het leuke nieuws van vandaag. Om acht uur werden we wakker met een stralende zon en geen wolkje aan de lucht. Gisteravond bleek dat we in het donker, zoekende naar de camperplek, tegenover de ruïnes van Pompeï terecht waren gekomen. Ook dat was een verrassing. Niet zoeken en navigeren in de city, gewoon even oversteken. Het was zeker de moeite waard. Het was alleen zo groot dat het overzicht van de stad ver te zoeken was. Waar ben ik en waar ga ik nu heen. Ook is het een vrij commercieel gebeuren. Voor de ingang staan ‘tig’ kraampjes met allemaal dezelfde souvenirs en cityguids. Je moet er geweest zijn, maar eerlijk gezegd was Paestum gisteren wel net zo indrukwekkend. Na een broodje op het ‘souvenirplein’, met uitzicht op een rij bussen en een massa Japanners, wilden we naar de Vesuvius. Tja, waarschijnlijk hadden we dat gedroomd. Met navigatie en her en der een bordje op straat kwamen we niet verder dan het uitzicht op de Vesuvius. Zelfs een VVV was niet te bereiken door opbrekingen en kleine straatjes. We reden op een gegeven momenten tussen de wijngaarden met krotten waar mensen woonden, met amper een plek om te keren. We hebben minimaal twee uur rondgereden en gaven de moed op. Het is niet eens alleen het zoeken wat ons opbrak. Overal, echt overal liggen bergen vuilnis op straat. Soms zijn de helft van de straten niet te berijden omdat het er vol ligt met vuilinszakken en troep. Het probleem van de afvalverwerking is in Nederland uitgebreid op het nieuws geweest, maar je gelooft je ogen niet. Ik geloof nooit dat wij Nederlanders het zo ver zouden laten komen. Door de wind wordt alles ook nog een keer verspreid over de hele provincie, want zo groot is het probleem, de hele provincie. Wanneer ze het op moeten gaan ruimen krijgen ze het nooit meer schoon. Overal ligt wat. Daarbij komt dat de straten zo slecht zijn, met kuilen en kapotte stukken, dat wij klakkeloos aan hadden willen nemen dat we in een oorlogsgebied aan het rijden zijn. Vandaag hebben we drie dode honden langs de kant van de weg zien liggen en stap je uit, komen er zwerfhonden op je af, zelfs kleine puppies. Ik heb daar heel veel moeite mee. Tel daar de Italiaan in zijn gehavende auto bij op en je kan wel nagaan hoe wij ons voelen na de officiele tweede dag in het binnenland. We werden vandaag zelfs uitgetoeterd omdat we het in ons hoofd haalden voor een rood stoplicht te wachten die het niet meer deed! We hebben in principe een kustroute uitgezocht, maar direkt langs de kust rijden kan hier niet omdat echt alle steden en stadjes pal naast de zee liggen. Je wordt hoe dan ook door de drukke hoofdstraten gestuurd. Voor ons aanleiding om even na te gaan denken wat we nu gaan doen. Napels geeft de toerist van te voren al een waarschuwing wat het rijden in de stad betreft. Na onze ervaringen ook geen zin meer in. Met de trein willen we niet. Dus we gaan onze plannen even bijstellen. Wat wel grappig was. We wilden in elk geval even een hapje eten en daar ook even de tijd voor nemen. In het heetst van de strijd, wederom zoekende naar een camperplek, hielden we oren en ogen open. Allemaal Pizzeria´s! Uiteindelijk kwamen we een Mc Donalds tegen met daarnaast een enorm steakhouse. Daar zou onze dag helemaal van opknappen. Vergeten ze bij het steakhouse Ro z´n voorgerecht en er was geen frites bij, zoals beloofd. Uit pure frustratie een frietje bij de Mac gehaald en nuggets voor Barto. Toen we nog een kop koffie wilden bleek het apparaat stuk. Twee koffietenten later was er een vriendelijke Italiaan met een heerlijke bak Café Americano. Door de vriendelijkheid en de lekkere koffie gaven we hem een fooitje een een toetertje bij vertrek. We moesten allebei lachen om onze blijdschap eindelijk een vriendelijke Italiaan te treffen. Morgen moeten we echt op zoek naar gas, want ook daar kunnen we niet aan komen hier. De man van de camperplek van gisteren had een gasfles beloofd, maar het vrouwtje die er vanmorgen zat gaf eigenlijk aan dat wanneer je met een collega iets regelt, ook bij hem moet zijn voor de afhandeling. Collega in de buurt dan? Nee! Dat dan weer niet! Nou ja, het is eigenlijk jammer dat we dit jaar voor het eerst publiceren op de blog, want kan je verzekeren dat we andere jaren heel tevreden iedere avond een verslag schreven. Het valt gewoon een beetje tegen. Gaan daar snel verandering in brengen. Hebben nog een poosje! Laten ons niet gek maken. Hebben ons vandaag kranig geweerd in het verkeer en de camper zo nu en dan tussen de auto´s gedrukt. Alleen jammer dat we ons dan weer zorgen maken om onze eigen lak….de Italiaan rijdt hem er zo in. Geen probleem! Morgen waarschijnlijk weer zon en hopelijk aan het eind van de dag een heerlijk positief verslag 😉
DONDERDAG 24 JANUARI 2008 23.47
16˚C tot 18˚C
DAG 5
Alsof de Italianen alles goed wilden maken waar ze ons in teleurgesteld hadden! Vandaag was onze dag! Om acht uur wakker met een zonnetje en frisse moed. Vandaag eerst op zoek naar gas. Hadden in Nederland een fles minder mee genomen omdat in het buitenland de flessen altijd anders zijn en we vaak een fles moeten achterlaten. Dit keer niet anders. Ware het niet dat nu ook de koppeling niet goed was. Wederom een Nederlandse fles achter moeten laten in het buitenland. Toch mogen we niet klagen. De gasverkoop was na de uitleg van een vriendelijke Italiaan snel gevonden. De meneer van de gasverkoop heeft z’n uiterste best gedaan de koppeling te laten passen en ons vriendelijk een kant opgestuurd voor een passende koppeling. Eenmaal bij een verkeerde vriendelijke Italiaan aangekomen voor het geschikte onderdeel, werden wij met scooter voor de camper keurig afgezet bij een vriendelijke koppelingmeneer, die op zijn beurt weer de koppeling keurig in orde maakte. Wat een aardige Italianen vandaag, hoe zal deze dag verder verlopen? Nou, super! Per ongeluk reden we bijna tegen de ruïne aan die we vandaag onder andere wilden bezoeken en hadden daardoor de eerste stop mooi vroeg op de dag te pakken. Na een kopje koffie op het terras in de haven van Pescoli, gingen we op weg naar de vulkaan ‘Solvatara”. Moet indrukwekkender zijn dan de Vesuvius. Daar aangekomen gelijk aangesproken door een vriendelijke Italiaan die ons de parkeerplek wees en ons uitnodigde bij hem een Nederlandse gids te kopen;) Hebben we ook gedaan, tegen zoveel vriendelijkheid kunnen wij niet op na de laatste dagen. Bij de ticketverkoop stond een lief oud mannetje die ons voor 15 euro wilde begeleiden als Engelssprekende gids. Doen! Wat gebeurd er allemaal?! Dankzij dat mannetje leerden we waar de ‘aardbeienbomen’, eucalyptusbomen en verschillende struiken goed voor zijn. Waarom we de geur van rotte eieren goed in onze neus moeten opnemen, omdat zwavel gezond is. Waarom er overal om ons heen stoomdampen uit de grond komen, hoe het kan dat we midden in een krater staan, waarom onze voeten warm worden, hoe je met een brandende krant nog meer dampen op kan laten stijgen zodat we langzaam verdwijnen in een dikke mist, hoe het kan dat er midden in de krater een grote plas, dampende, borrelende, modder ligt. Waar de mensen in gaan zitten om een natuurlijke sauna te nemen, welke natuurlijke gassen er vrij komen in de stoom om ons heen en hoe heet het 3 km. onder onze voeten is. En dit is nog niet alles. Ik zal maar niet vertellen wat we hoorden toen we van hem een steen op de grond moesten laten vallen. Ik had gelijk het gevoel dat de grond onder mijn voeten een centimeter dik was. Het klonk alsof je een steen op een grote metalen container, onder een laagje zand liet vallen. Een ervaring om nooit te vergeten. Zonder de gids hadden we er ook weinig van begrepen. Helemaal toppie!
Verder stond vandaag het Amfitheater op het programma. In Pescoli zit het grootste, nog overgebleven amfitheater van Europa. Was inderdaad indrukwekkend groot. Barto was al de hele dag mee op pad en had in deze walhalla van gangetjes zijn weg helemaal gevonden. Waar wij niet in konden komen was hij zo verdwenen, om ergens aan de andere kant van het theater weer op te duiken. Ook hierna werd het weer tijd voor een borreltje op het terras in de haven van Pescoli. Het weer voelde vandaag als een warme voorjaarsdag en tot 16 uur hebben we geen jas nodig gehad.
Tot slot hadden we een beetje pech met het vinden van een camperplek. Uiteindelijk besloten, weer in Pescoli te slapen net als afgelopen nacht. Was een mooie plek en lekker rustig. Dit had zo moeten zijn, want door het rondrijden, zoekende naar een juiste plek, kwamen we langs een enorm winkelcentrum met ‘tig’ winkels in alle soorten en maten. Voor mij ook een walhalla vandaag! Even geshopt en om 21.00 uur op zoek naar een restaurant. Zouden we nog een echt restaurant vinden na al die pizza’s en Mac’s? Ook dat was vandaag helemaal geregeld. We staan voor een pandje te gluren, kunnen we hier eten of niet? Komt er wederom een vriendelijke Italiaan naar buiten, wijst ons de camperplek en vraagt of we bij hem een hapje willen eten. In een restaurant helemaal voor ons alleen wordt de één na de andere lekkernij op tafel gezet en het is duidelijk dat hij voor ons een echt Italiaans proeverijtje aan het maken is. We moeten serieus op een gegeven moment vragen om een dessert want hij blijft maar komen met allemaal gerechten. Heerlijk gegeten en een geweldige afsluiting van een geweldige dag! Ons hoor je niet klagen;)
VRIJDAG 25 JANUARI 2008 22:38
16˚C
DAG 6
Vandaag zijn we verhuisd van de ene naar de andere kust/kant van Italie. In Napels hebben we de mooiste dingen bekeken en de enorme drukte van het verkeer, in en buiten de centra, was voor ons niet echt leuk. We konden ook niet wennen aan het afvalprobleem. Ik kan me niet voorstellen dat onze regering het zover zou laten komen. Het is één grote vuilnisbelt.
Ook de hondjes problematiek kan ik persoonlijk niet aanzien. Heb daar echt moeite mee. Deed niets anders dan Barto zijn hondenkoekjes uitdelen.
Dit alles deed ons besluiten even het binnenland van Italie op te zoeken. Over een paar dagen of eerder gaan we weer oversteken naar Rome. Vannacht slapen we in een pittoresk plaatsje, Troia. Dat we in het binnenland zijn aangekomen mag door de volgende foto’s duidelijk zijn J Door de lange rit van vandaag verder niet veel te melden. Wel dat ik weet dat we véééél mooier weer hebben dan in ‘Ollanda’! Hoop gauw te kunnen uploaden, wordt een hele kluif om al deze blogs in 1 keer door te moeten lezen. Sluit af met de volgende plattelandsfoto’s….
ZATERDAG 26 JANUARI 2008 19:01
15˚C
DAG 7
Vandaag een geweldige dag. Wederom volop zon en een schitterende binnenlandse route. Onze eerste stop was aan de Adriatische kust van het schiereiland ‘Gargano’. Het plaatsje ‘Manfredonia’ is zeer toeristisch en had geweldige terrasjes aan zee. Daar moet je gebruik van maken natuurlijk. Daarna via een binnendoorroute het bedevaartsoord ‘San Giovanni Rotondo’ aangedaan. Een vreemde gewaarwording, zo’n bedevaartsoord. Er staat een enorme kathedraal waar ‘Padro Pia Da Pietralcina’ in een tombe ligt begraven. Deze heilige heeft net als Franciscus, de Stigmata (>de kruisigingwonden van Christus) gekregen. Je komt zo’n enorme kerk binnen en ziet allemaal mensen een beeld kussen. Kom je beneden in de Tombe, dan is het helemaal freaky. Er zitten tientallen mensen rondom een tombe, stil te zijn. Sommige huilen, sommige zitten met de ogen dicht en daar loop je dan tussen. Heb stiekem wat foto’s gemaakt, maar officieel mocht dat natuurlijk niet. Wel mooi om eens mee te maken. Het was er ook enorm druk. De keerzijde van dit heilige gebeuren is dat je eenmaal weer buiten, struikelt over de souvenirkraampjes. ‘San Giovanni Rotondo’ is ook meteen onze overnachtingplaats. Staan op een mooie camperplek met alle voorzieningen. Morgen verder met de route over het schiereiland.
ZONDAG 26 JANUARI 2008 21:46
17˚C Geen tot weinig zon, maar windstil en warm….
DAG 8
Vandaag weer heerlijk gereden. Schitterend weer! We wilden vandaag zoveel mogelijk buiten zijn. Toch eerst even naar, wederom een bedevaartsoord geweest. ‘Monte Sant’Angelo’ heeft een kathedraal met grot waarin St. Michael, eeuwen geleden is verschenen. Het bedevaartsoord was een hele andere dan gisteren, geen huilende en zieke mensen, maar heel veel toeristen en mensen voor een ontspannen zondag in een dorpje vol met souvenirswinkeltjes en terrasjes. Heel gezellig, maar wij willen verder. Vervolgens een route langs de kust genomen die adembenemend was. We waren erg onder de indruk van de ‘Grotte del Mare’. Allemaal inhammen in kalkstenen rotsen waar het azuurblauwe vrij spel heeft. Je ziet na elke haarspeldbocht een geweldige ansichtkaart verschijnen die letterlijk en figuurlijk, niet te filmen is. Je moet er geweest zijn en na de vakantie ga ik ook zeker deze route op de blog zetten. Voor ons was vandaag een zelfvoorzienende dag….we reden namelijk door zo’n rustige omgeving dat we besloten bij een baaitje, ala blue lagoon, te lunchen uit de bank.*Heerlijk genoten en bijna onwerkelijk, zo mooi. Ook vanavond gegeten uit de bank. We hadden zin om even ‘thuis’ te zijn. Zitten nu even lekker tv te kijken. Ro kan in Italie vrij makkelijk de satelliet stellen, dus FC Groningen kijken natuurlijk! Wederom een superdag!
*In de laadruimte onder de bank zitten wat boodschappen waarmee ik voor een paar dagen, onvoorziene omstandigheden een maaltijd kan verzorgen.
MAANDAG 28 JANUARI 2008 21:26
17˚C
DAG 9
Door de schitterende route van gisteren, kon het niet uitblijven dat we vandaag niet zo heel veel nieuwe indrukken op hebben kunnen doen. De route was mooi, maar geen verrassingen. Ook hadden we een kasteel op het programma staan wat, hoe kan het ook anders, op maandag gesloten is. We hebben dus eigenlijk de route afgemaakt zonder veel uit te stappen. Met schitterend weer overigens….dat kan niet op, de laatste dagen. Vandaag wederom een graad of 17, met de hele dag zon. We slapen vannacht in ‘San Salvo’ aan de Adriatische kust, vlak onder Pescara. Morgen gaan we de laars weer oversteken richting Rome. Wel op ons dooie gemakkie…haast kennen we niet!
DINSDAG 29 JANUARI 2008 20:13
17˚C
DAG 10
Vandaag begonnen aan de oversteek, met als doel een schitterende route door National Park d’Abruzzo. Het is weer kraakhelder met een warm zonnetje. Zodra we de Adriatische kust achter ons laten beginnen we al te klimmen. Veel mooie bergen met op de achtergrond de hoge besneeuwde toppen van de skigebieden in de regio. Alles wat we rijden is schitterend en om een uur of half 1 zitten we al aan een broodje en koffie op een terrasje. Het binnenland wat volgt geeft niet zo veel mogelijkheden op terrasjes, dus zitten we na een mooie rit, om een uur of 4 op een kleedje in de zon, midden in de bergen aan een Martini Prosesco. Wat wil je nog meer. Als god in Italië toch? Wanneer de dag ten einde loopt besluiten we de camperplek op te zoeken in Scanno. Hier zijn wat dingen die we willen bezichtigen en de vrouwtjes lopen nog in traditionele kleding. Kunnen we morgen mooi even gaan zien. Op weg naar Scanno stuiten we nog op een skigebied in actie. Weliswaar de laatste acties van de dag, maar altijd leuk om mensen te zien skiën wanneer je niet op wintersport bent. Natuurlijk wel even een après-ski koffie gekocht en toen weer door. Nu staan we tussen de bergen, aan een meer met ons campertje. By the way, wat een ellende, die camperplekken in Italië. Bijna alle plekken zijn onvindbaar of onbereikbaar. Iedere avond zijn we aan het zoeken. Staan nu ook onofficieel. Kan ons het schelen. Staan niemand in de weg. (Tenzij ze morgenvroeg een markt op gaan zetten op deze plek ;)) Morgen verder met de rit door National Park d’Abruzzo.
P.S. zitten hier nog ongeveer 100 bruine beren in dit natuurpark!!!! We weten dat er twee soorten bruine beren zijn in Europa, bij de één moet je schreeuwen en zwaai je met je armen wanneer je hem tegen komt, bij de andere blijf je stokstijf staan en maakt je zo klein mogelijk. Euhm…..tja.
WOENSDAG 30 JANUARI 2008 21:42
15˚C
DAG 11
Vandaag het laatste stuk van de route door Park Nationale d’Abruzzo. Door het mooie weer wederom geen straf om door zo’n prachtige omgeving te rijden. Vanmorgen zijn we begonnen met een wandeling in het eeuwenoude stadje Scanno. Wanneer je een conditie hebt van nul, is dit een ware opgave. Allemaal trappetjes en steegjes en voor ons gevoel bijna alles omhoog. Wel de moeite waard. Oude vrouwtjes in wijde lange rokken en een soort tulbandjes op hun hoofd. Echt de Italiaanse vrouwtjes van de pastareclame. Ook veel regionale winkeltjes. Slecht voor de portemonnee, alles is interessant wanneer het echt Italiaans is. We maken de dag van het oude mannetje met zijn regioproducten helemaal goed. Misschien wel zijn week! Rond de middag gaan we door met de route. Onderweg een paar stops op terrasjes in de zon. Dit weer moet je optimaal mee pikken. Indien mogelijk stoppen en in de zon zitten dus. Rond 15 uur komen we aan in Pescasseroli. Onze eindbestemming van vandaag. Toen we net bij elkaar waren hebben we een rondrit door Europa gemaakt en ook in Pescasseroli geslapen. Heel grappig om weer te zien. We konden ons nog een ijsbaan midden in het dorp herinneren, was er nu ook nog. Doet heel gemoedelijk en gezellig aan. Ook zijn we vanmiddag naar het Natuurmuseum geweest hier. Daar kun je de dieren bekijken die hier in het wild leven. Best een sneue bedoening eigenlijk. Een wolf die voor z’n hokje ligt in een kooi(-tje), een beer die een winterslaap lijkt te houden, zo stil ligt hij. Een ottertje die zo blij is ons te zien, dat hij bijna over z’n hekje heen springt. Nog een beer in rust, een steenuil die angstig naar ons zit te kijken en een soort groot hert, ook blij ons te zien. Ze zitten allemaal in kooien die in verhouding klein zijn. Wij vinden het in elk geval krapjes en hopen dat ze gewond uit de natuur zijn gehaald en niet meer terug geplaatst konden worden ofzo. Laten we daar maar vanuit gegaan. Ondertussen hebben wij die ene beer stiekem hondenkoekjes gevoerd. Hij wilde er niet voor opstaan, maar toen we later weer gingen kijken waren ze opgegeten. Toen hebben we meer over het hek gegooid en at hij ze op waar we bij waren. Zo zagen we hem in elk geval bewegen en lopen. Ach ja, waar je al niet blij mee bent. De rest van de dag Pescasseroli onveilig gemaakt. Eerst met de camper op zoek naar de camperplek….zucht, gaap…..was natuurlijk weer niet te vinden. Blijkt ook niet meer te bestaan hoorden we van iemand die wel een beetje Engels sprak. Uiteindelijk op een campinkje terecht gekomen wat als enige de poorten open had. (van de honderdendertig campings;)) Later hebben we het centrum nog een tijdje aangedaan. Echt een leuk sfeertje hier. Morgen richting Rome. Kijken of we morgen voor de verandering eens in één keer de camperplek kunnen vinden. Wordt nu echt vervelend. Niet vervelend genoeg om onze vakantie te verpesten natuurlijk! CIAO;)
DONDERDAG 31 JANUARI 22:00
10˚C bewolkt
DAG 12
Vandaag een tussendagje! Wat is een tussendagje? Nou, een dagje dat het weer niet meezit en je ook nog niet echt weet welke richting je op wilt. We twijfelen of we wel naar Rome willen. Na een paar dagen binnenland moet je echt naar de drukke stad willen. Hmmm, we willen niet! We besluiten een dagje in te lassen om de camper in bad te doen en de weblog eens proberen aan te vullen. Dus echt gericht op zoek naar een autowasserette, internetcafe, supermarkt en het liefst nog een kledingwasserette. Na wat kopjes koffie en snacks, boodschappen, campertje wassen en internetten gaan we naar de camperplek. Inmiddels later dan we gewend zijn. Maar na zoveel resultaat vandaag, rijden we bewust naar het beginpunt van een route ala Ro. Het eindpunt vandaag is Bolsena. Geweldige plek trouwens. Wederom niet officieel. De camperplek was zeer makkelijk te vinden door het volgen van de bordjes, maar je raadt het al…dicht! Maar goed, gaan gewoon op een mooie parkeerplek aan het meer staan en laat ze maar komen. Maakt ons niets meer uit. Morgen richting Saturnia. De Warmwaterbronnen. Kijk er naar uit.
VRIJDAG 01 FEBRUARI 2008 0:11
14˚C
DAG 13
Vandaag weer lekker weer. Gelukkig, waren al bang voor een omslag in het weer. Tot nu toe was het één dagje regen dus. Hopelijk blijft het daarbij. Rijden vandaag voor het eerst in Toscane en dat is te zien. Een heel andere omgeving, maar ontzettend mooi. Het is allemaal wat meer idyllisch dan waar we al geweest zijn. We zijn vandaag in een aantal “HilltopTowns” geweest. Dat zijn allemaal gezellige dorpjes die allemaal op toppen van bergen liggen en daarom ook in het centrum verschillende straatniveaus hebben. Trappetjes, pleintjes, waterpompen, kleine winkeltjes, het is allemaal aanwezig. Heel knus. We eten in één van die dorpjes en hebben voor het eerst het gevoel dat we echt Italiaans eten. Moeten van een buffetje uitzoeken en het is allemaal warm. Geen lunch, maar diner dus. Maakt het uit, wij passen ons aan. Ondertussen staat er een echte Mamaah! naast ons die ons in het Italiaans probeert uit te leggen wat ze allemaal gemaakt heeft en dat we meer op moeten scheppen. Echt lekker gegeten. Via wat andere bergtop dorpjes komen we om een uur of twee aan in Saturnia. Daar heb ik naar uitgekeken. De zwavelbaden, uit een natuurlijke bron, in de buitenlucht. We worden niet teleurgesteld! Wat mooi en wat lekker! Je kunt je er geen voorstelling van maken. De geur van rotte eieren is wat minder, maar de temperatuur van het water en het zonnetje op ons gezicht maakt alles goed. Wat een weelde. We houden dit een uurtje vol en gaan dan richting het dorpje Saturnia zelf. Een klein gehuchtje, maar zeer knus. We besluiten hier de nacht door te brengen. Na eerst op een karige camperplek gestaan te hebben, besloten we iets verder op te gaan staan waar we achteraf gezien geweldig staan. Alles aanwezig. Heerlijk. Staan voor het eerst met veel meer campers. Ook een keer leuk. Vandaag weer een zeer geslaagde dag. Morgen richting Elba. Ook zin in.
ZATERDAG 2 FEBRUARI 2008 23:10
12˚C TOT 14˚C i/d AVOND OP ELBA!
DAG 14
Vanmorgen voor het eerst een beetje uitgeslapen. We waren van plan een wasje te draaien op de camperplek, maar bij nader inzien toch niet gedaan. Er lagen nog ongeveer 4 wassen te wachten van anderen en aangezien wij niet de hele dag de tijd hebben….even afwassen, douchen, water bijvullen en toilet legen en gaan! We zitten ontzettend dicht bij de zwavelwatervallen en pikken nog net even een vergezichtje mee van de plek waar wij gisteren zo lekker lagen te baden. Zoals het nu leek vanuit de verte was het er best druk. De zon schijnt en we vervolgen onze weg in het mooie Toscane. Vandaag nog een paar ‘Hilltop Towns’ te gaan. De zon verdwijnt een beetje in de loop van de middag en we hebben zelfs hier en daar te maken met een paar druppels! Langzaam komen we in de buurt van de zee. We hebben vandaag sowieso als eindbestemming, Piombino. De plaats waar je kan overvaren naar Elba. We kijken dan wel of we nog over kunnen. Wanneer we om ongeveer 18 uur in Piombino aankomen, snappen we niet helemaal hoe het werkt in de haven. Ik ben niet zo’n held op een boot en wil eigenlijk ook wel even weten hoe ver het varen is e.d. Ik stap uit en zie een soort mega-vertrekhal. Naar binnen met portomonee en sta onmiddellijk voor een loket van MOBY, de veerbootdienst. Euhm, “Do you speak Englisch?”. Na wat uitleg, de boot doet er een uurtje over, camper kan mee, hond geen probleem, creditcard geen probleem, wordt ik wakker bij de laatste opmerking. Hij vertrekt over 7 minuten! Oh jee, geen tijd om na te denken, wil ik dit wel? Wil ik dit niet? Ik kijk Ro aan en zeg dat we dan maar snel tickets moeten kopen. Geen weg terug. Voor de Karinkenners is bovenstaande wel duidelijk denk ik. Eenmaal op de boot, op verkenning. Er zat een shop, helaas nu leegstaand. Was voor mij natuurlijk een geweldige afleiding geweest. We lopen door naar de restauratie en die is best gezellig. We nemen plaats aan het laatste tafeltje en ik bestel een wijn voor de zenuwen. Wanneer de boot vertrekt komen we tot de conclusie dat we nog nooit een boot hebben meegemaakt die zo schommelt dan deze. Sommige momenten kun je niet eens op je benen blijven staan. Toch wil ik natuurlijk een sigaretje roken en dat kan alleen op een stukje voordek. Een sigaretje in het vooruitzicht geeft je ervaren zeebenen. Ik sta buiten en laat de wind door mijn haren waaien. Dit is te doen. Al is het met de benen wijdt, anders val ik toch echt om. Eenmaal weer binnen ben ik kalm en vind het allemaal prima. Ro daarin tegen vindt het geschommel maar niets en verbaast zich over de medepassagiers. Er is werkelijk niemand die ook maar enige blijk geeft van angst of verontwaardiging richting het geschommel. Ik besluit zelfs een broodje te bestellen en loop zeer ervaren naar de counter zonder om te vallen. Wat een ervaring! Eenmaal aan vaste wal moet ik zeggen dat ik niet sta te juichen om nog veel meer van dit soort tochtjes, maar ik zou er aan kunnen wennen. Moeten morgen of overmorgen toch weer terug, daar is in elk geval geen ontkomen aan. We willen alleen wel graag terug met een beetje daglicht. Nu hebben we niets mee gekregen van de boottocht en dat is best jammer. We waren rond acht uur voorzien van een camperplek in Procchio op Elba. Om tien over zitten we bij een gezellig restaurantje en worden heerlijk verwend door de eigenaar. Drankje en dessert van het huis etc. erg leuk. Inmiddels staan we weer op de plek en tikt de regen op het dak van de camper. Zouden we dan toch nog wat slechte dagen krijgen? De temperaturen zijn in elk geval goed. Eigenlijk maakt het ook niet zoveel uit. Wanneer je vakantie hebt is voor ons een beetje regen overkomelijk. We zien wel. Morgen naar het huis van Napoleon! Leuk!
ZONDAG 03 FEBRUARI 2008 19:36
15˚C tot 20˚C in de zon
DAG 15
Op dit moment rijden we nog richting Pisa. We kwamen om 18 uur van Elba. Schitterend eiland. Vele gezichten. Zijn vanmorgen begonnen met het huis van Napoleon. Heel interessant. Al zijn meubeltjes staan er nog. Tenminste, dat zeggen ze. Hadden ook wederom schitterend weer. In de zon een graadje of 20. Heerlijk, hebben dus ook weer op menig terrasje gezeten. Om een uur of vier waren we het eiland rond en gingen we weer richting boot. Laat het nu net op dat moment zeer slecht weer worden?! Die bootreis is natuurlijk al geen pretje. Eenmaal op de boot wordt er ook regelmatig omgeroepen dat je niet op de buitendekken mag komen wegens slechte weeromstandigheden. Lekker dan. Moet eerlijk zeggen dat ik er niet veel last van had, maar Ro had toch duidelijk meer moeite met de deining. Trouwens dit keer meer mensen hoor. De boot ging soms ook tekeer, alsof hij met de boeg recht in de dikke golven aan het beuken was. Maakt niet uit, hebben we weer mee mogen maken. Met zeebenen op de vaste wal eerst naar de Mac. Die zie je zelden in Italie, dus wanneer je er één tegen komt, meteen gebruik van maken. We willen ook nog even een stukje doorscheuren naar het noorden. Hebben besloten de laatste week te gebruiken om toch langzaam terug te rijden. Een heenreis van twee dagen gaat nog, maar om dat nu weer te doen. Gaan liever op de relaxte toer. Dus rijden nu in de regen op de snelweg. Stoppen omgeveer 23:00 uur denk ik. Gaan we morgen weer iets leuks doen. Dus voor vandaag….CIAO
MAANDAG 04 FEBRUARI 2008 21:00
12˚C Regen, regen en regen
DAG 16
Soms heb je zin om je onder de rijken der aarde te begeven. Vandaag gingen wij een bezoekje brengen aan Monaco. Het lag aardig op de route en gaf ons meteen de kans een stukje Frankrijk in te rijden. Een jaar of zes geleden hadden wij al een bezoek aan dit koninkrijkje gebracht, maar het is altijd leuk het eens weer te zien. Helaas is een Monaco in stromende regen en onweer niet echt romantisch. Helemaal wanneer je in de haven staat waar de aristocratie vanaf druipt en er om je heen alleen maar koffie in de halve buitenlucht gedronken kan worden. We willen toch maar iets verder richting Frankrijk rijden. Wat moet je anders op zo’n regenachtige dag. We werden vanochtend wel wakker met een waterig zonnetje, letterlijk waterig. We stonden geweldig mooi, in Finale ligure, met uitzicht op zee. De dag begon dus met aardig weer. Halverwege de middag kwamen we in de buurt van een Centre Commercial en besloten even te gaan shoppen. Echt mooi die centra’s. Hebben we in Nederland niet. Daar vind je echt alle winkels onder één dak met als klap op de vuurpijl, een supermarkt ala Makro. Daarna toch besloten een stukje door te rijden. We beseffen ons steeds meer dat we niet al te rustig aan kunnen doen. Wanneer we dit tempo aanhouden zijn we vrijdag niet in Wormer. Vrijdag halen we meteen Angie op. Ook wel leuk, meteen nog een weekendje met die kleine meid. Maar goed, wanneer de navigatie aangeeft dat we ongeveer acht uur op de plaats van bestemming zijn, wordt het ineens ook tijd om te stoppen. We rijden inmiddels in de bergen en regen gaat over in sneeuw. De wegen worden slechter en we vragen ons bijna af of we de laatste tien minuten zelfs wel halen. Het heeft in deze omgeving waarschijnlijk de hele dag gesneeuwd, dus er ligt een halve meter sneeuw en de zwaailampen van de sneeuwschuivers en strooiwagens zijn overal. Gelukkig draaien we al snel een volgesneeuwd camperparkeerterrein op en kijken morgen wel of we hier weer weg komen. Voor nu, even de schotel op de juiste stand en de beentjes omhoog. Morgen zien we wel verder
DINSDAG 05 FEBRUARI 2008 22:29
12˚C De dag begint met een stralende zon en gaat over in regen…
DAG 17
Vanmorgen worden we wakker met een heerlijke felle zon die de sneeuw om onze camper doet schitteren. Wat een mooie onaangeroerde pak sneeuw. Of we hier zometeen zorgeloos weg rijden zien we straks wel. Er staan nog drie campers, die vertrekken nog vóór ons en rijden zo het terrein af. Ik zal jullie niet langer in spanning houden. Ook wij reden zo het terrein af. Een dikke pak sneeuw onder je banden geeft lekker veel grip. Vandaag rijden we richting Auxerre. Een behoorlijk eind, maar zoals gisteren al gezegd, zeeën van tijd hebben we niet meer. We worden door onze navigatiemevrouw eerst op bijna onbegaanbare weggetjes het gebied uit geleidt. Het moet zo zijn denk ik, want we zien in de stralende zon nog de mooiste vergezichten voor we de sneeuw verlaten. Wanneer we op de snelweg terecht komen is het naar weer en is een stuk rijden geen straf meer. Radio hard aan, kopje koffie erbij en karren maar. Om een schappelijke tijd arriveren we in Auxerre. Honderd meter van het centrum. Euhm, wanneer je het centrum buiten de stad meetelt met zijn vele kapsalons, bloemenwinkels, banken en cafeetjes. Voor mij dus geen shops, maar voor ons samen wel een paar tentjes voor een namiddagborrel. Ook leuk. We borrelen tot we kunnen gaan eten en komen erachter dat zeven uur hier in Frankrijk nog erg vroeg is. We zijn de eersten en wanneer we afrekenen zit het restaurant bijna vol. Ach ja, we kunnen ons wel helemaal aan gaan passen, maar daar hebben we niet altijd zin in. Op naar de camper en gestrekt…..nog even een CSI-tje pakken en dan slapie, slapie doen. Morgen op naar België. Had ik al gezegd dat de tijd begint te dringen?! Snif…
WOENSDAG 06 FEBRUARI 2008 12:13
12C Bewolkt en een mager zonnetje
DAG 18
Nou, het uploaden is weer eens gelukt. Bij een heuse MC Donalds. We wisten dat we bij een MC online kunnen, maar op de 1 of andere manier zijn de Italianen niet zo gek op MC. Ze zijn daar in elk geval bijna niet te vinden. Nu op de highway, van Parijs naar Belgie doen we een MC lunch en een upload in 1 adem. We zijn van plan vandaag naar Brugge te rijden. Zijn we in de buurt van Nederland en Brugge is natuurlijk ook leuk. Volgens de navigatie komen we rond een uur of vier in Brugge aan. Kunnen we nog even de stad verkennen. Vandaag hebben we trouwens redelijk weer, maar het weer van het begin van de vakantie is toch echt wel voorbij. We hebben nog een nieuwtje. Alleen mijn moeder is ervan op de hoogte. Door in Italie zoveel ellende te zien onder de zwerfhondjes, hebben we besloten eenmaal in Nederland een hondje uit het asiel een beter leven te geven. Nou waren we al van plan naast Barto weer een ander hondje te nemen, maar ons hart is iets groter geworden na het zien van al die zwerfhonden. We gaan dus a.s. weekend met Angie naar het asiel waar Barto ook vandaan komt. Barto is ook al weer 10 jaar! Gaat snel hoor. Die heeft ook een perfecte vakantie…mag veel mee en rent overal in en uit. Wij gaan nu weer de snelweg op…het uploaden doen we vanaf nu gewoon weer thuis. Zaterdag zijn we echt weer op de Kruisstraat! Is al met al behoorlijk snel gegaan, maar hebben zoveel mooie dingen gezien. Nu al een onvergetelijke vakantie……
DONDERDAG 07 FEBRUARI 2008 22:00
12C Zonnig en mooi weer
DAG 19
Vandaag een geweldig daggie! Gisteravond in Brugge terecht gekomen voor de nacht. Een schitterende camperplek met alles erop en eraan. Wel wat duur, maar meer dan waard. Naast de camperplek was een haven en er lag een schip met een aantrekkelijk restaurant erin. Dat leek ons wel wat. Achteraf een goede keuze. We hebben heerlijk gegeten. Vanmorgen eerst even Brugge in voor een ontbijt/lunchje. Bij toeval kwamen we terecht in een heel gezellig tentje met heerlijke broodjes. Tijdens het eten zagen we steeds rijtuigen voorbij komen en bij ons rees het idee om ook een ritje met paard en wagen door de stad te maken. Na wat navraag gingen we op zoek naar de rijtuigen op de grote markt. We kregen een ontzettend leuke gids met behoorlijk wat humor. Het was ook nog eens geweldig weer. Nou moet ik zeggen dat Brugge ook wel een aanrader is. Wàt een leuk stadje met ontelbaar veel historische gebouwen en hele aparte winkeltjes. Na de GrandTour vroeg Ro nog aan Christoff, onze gids, wat een absoluut moetje is vóór we Brugge verlaten. Hij verteld Ro dat de grote toren achter hem (Belfort) een uitdaging is om te beklimmen. Iedereen die Ro kent weet dat hij die uitdaging meteen aanneemt. Ka gaat shoppen, Ro gaat klimmen. Na al deze leuke acties verlaten we Brugge en gaan op weg naar Nederland. Al na een paar uurtjes gaan we de grens over en gaan in Bergen op Zoom even wat eten. Veel horeca dicht vanwege de afgelopen carnaval, maar we komen uiteindelijk in een gezellige bras terecht. Hierna de laatste loodjes naar Gorinchem. Daar slapen we vannacht. Vanwege de spits slaan we nog even af bij de outlet in Roosendaal. Aangekomen in Gorinchem nog even een hapje eten en we komen eigenlijk bij toeval in een Perzisch restaurant terecht. Heerlijk gegeten. Nog nooit eerder gehad, maar echt super! Uitgeteld en met volle maag komen we aan op de camperplek. Onderuit is de enige optie. Morgen naar Angie……ook gezellig!
P.S. Zie dat we twee keer “per toeval” in een restaurantje terecht kwamen vandaag, maar dat komt omdat we dan de camper parkeren waar plek is, dat is namelijk niet zo eenvoudig en dan is er toevallig een leuk zaakje in de buurt! Vandaag dus toevallig twee keer;)
VRIJDAG 08 FEBRUARI 2008 22:06
10˚C met een zonnetje
DAG 20
Vanmorgen even heerlijk uitgeslapen wegens, tijd teveel! We kunnen pas om half vier bij Angie zijn en hebben dus geen haast. Om een uur of twaalf rijden we richting een lunchmoment. Daarna een grandTour door Amsterdam. Onder andere even door de P.C.Hooftstraat. Toch even checken of er misschien nog een bekende NL’der loopt!;) Ach, het was meer even tijd verdrijven. Om drie uur zijn we bij angie thuis en mogen de pup aanschouwen die ze vorige week gehaald hebben. Zo lief! Floris is een BernerSennerPUP. Nou, make my day! Geef me zo’n beertje en ik ben verkocht. Toevallig natuurlijk morgen zelf ook een hondje halen. Hebben even op het net gezocht en ik ben verliefd op Yentl. 10 maanden en mooi roodbruin. Weet niet zo goed wat voor merk, maar de foto spreekt boekdelen. Nu nog afwachten of hij er nog is morgen. We zijn aan het einde van de dag met Angie naar DOOworld in Almere geweest. Daar kun je o.a. bowlen. Na het bowlen even steengrillen in het restaurant wat er bij hoort, meer het idee dan dat we steengrillen zo ontzettend leuk vinden. Daarna op naar de camperplek in Huizen. We willen nog een ijsje en rijden het centrum door op zoek naar een kopje koffie en ijsje voor we ons settelen. Op dit moment zit Angie te gamen en ronden wij de dag af op de laptop etc. We gaan nog even een filmpie doen en dan morgen vroeg op. Eerst naar stichting AAP en daarna naar ons nieuwe hondje! Ciao
ZATERDAG 09 FEBRUARI 2008 21:04
13˚C
DAG 21
Nou, de laatste dag. Angie heeft heerlijk tussen ons in geslapen en wij hebben heerlijk slecht geslapen. Het maakt niet uit, we hebben veel op het programma vandaag en moeten toch vroeg op! We rijden eerst naar Landgoed ‘de Kemphaan’ in Almere. Daar is ook Stichting AAP gevestigd. Het is heerlijk weer en we slenteren over de biologische markt met veel typerende biologische mensen en lopen relaxt over de loopbrug tussen de apen. Wanneer het tijd is om verder te gaan moeten we gaan beslissen welk asiel we aan gaan doen. We besluiten in elk geval het asiel in Beilen te bezoeken omdat het op de route ligt. Daarna zullen we wel zien. ‘Daarna’ is even later niet meer aan de orde! In Beilen zit Shoot op ons te wachten. Ik kan wel helemaal in detail gaan treden, maar laten we het er op houden dat het, wat mij betreft, liefde op het eerste gezicht is. Over Shoot is niets bekend. Drie weken geleden als zwerver binnen gebracht en lief. Barto keurt hem op het speelveldje geen blik waardig, omdat alle hondestront en geuren veel interessanter zijn. Het lijkt los te lopen en we nemen de gok. Op proef, want dat hoort zo. Dus in de loop van de middag rijden we Borger binnen met de wagen vol geladen. Angie, Barto, Shoot en wij tweetjes. Het is toch wel weer heerlijk thuiskomen hoor. Wel meteen de voorspelde troep door het hele huis, maar het voelt goed. We spreken met Be en Bea, mijn ouders en Gijs af dat we even in Bieze wat gaan eten. We hebben gezellig getafeld en bijgekletst en waren eenmaal thuis door ons vakantieritme aan bedje toe. Nog even een CSI-tje in de speler, maar het mocht niet meer baten. Beide hebben we het einde gemist. Morgen lekker opruimen en wassen! Joepie!
