Daar zijn we weer, met een staaltje keiharde puberrealiteit. Ik moet toegeven dat ik beschamende zelfkennis vanuit die periode heb waardoor ik nu weet dat ik geen poep praat als ik het bij puber neerleg. Ik sprak laatst met een vriendin die in m’n nek hijgt met aankomende pubers en we kwamen tot de conclusie dat vrouwelijke versies, zwijntjes in de dop zijn. De bevestiging kwam van een mannelijke kennis met stiefdochter. Hij vertelde verhalen die ik herkende uit duizenden. Daar moet dus even aandacht aan besteed worden dacht ik zo. Bij deze.

Juist, ik begin altijd even met mezelf. Moet dat? Ook nu? Ja! Ik weet het. Ik was ook een sloddervos en haalde het wel eens in m’n hoofd om m’n tanden niet te poetsen omdat ik anders vijf minuten eerder uit bed moest of de bus ging missen. Echt? Gatver, ik kan me er vandaag niets bij voorstellen en voel schaamte opborrelen, hoe vaak ik ook tegen mezelf zeg dat pubers andere kenniscentra in hun hoofd aanboren dan volwassenen. Ook lag er een onoverkomelijke berg kleding in een hoek van de kamer te wachten tot ze uit zich zelf de weg naar de wasmand wisten te vinden. En dan is een berg nog netjes uitgedrukt. Verspreiding van problemen geeft een opgeruimd gevoel. dus lag overal wat. Oh, en wilde ik dat leuke shirt aan en was het nog niet in de mamacirkel van wassen, drogen, strijken, in de kast, terecht gekomen? Dan sloeg ik die stappen over. Tadaaa, kijk mij eens mooi zijn in m’n onfrisse shirt volgespoten met deo en parfum. Naar vieze onderbroeken kijken is voor iedereen not done, gelukkig maar. Liggen die dan netjes in de wasmand? Nee joh! Die trappen we onder het bed. Uit het oog uit de wasmand. Dus……helaas……..ik heb er verstand van gehad.

“Heb je je tanden gepoetst?” Wanneer ik een ‘ja’ hoor weet ik dat er weer een minileugen de atmosfeer in wordt gegooid. Ro en ik hebben zo onze controlemethoden uitgevonden. Inmiddels twijfelen we wel of ze die methode heeft doorgeprikt. We moeten maar weer eens een pubervergadering houden en nieuwe ideeën verzinnen. Ook komen de vieze kleren nooit automatisch naar beneden. Dat je verrast wordt door het feit dat ze echt zelf aan de was denkt wanneer je besloten had de wasmand voor twee dagen leeg te werken. (Voorheen vier hele dagen!) Nee, ik zie truien terugkomen terwijl ze voor de vierde keer gedragen worden. En als ik ergens in een week vraag of alle was naar beneden kan dan moet ik wel wassen, anders kan ik niet eens meer bij de wasmachine komen. Dan lijkt ze het ineens wel belangrijk te vinden dat zelfs haar jas gewassen wordt. Uit zelfbescherming kom ik niet al te vaak op haar kamer en laat ik Ro de meeste controles uitvoeren. Mijn standaard van netjes ligt namelijk veel hoger dan die van hem. Laatst moest ze haar kledingkast opruimen en sorteren. En dat was aardig gelukt. Alles was gesorteerd en op stapeltjes gegooid. Ik ben dan blij dat ik het niet voor haar had gedaan. Stel je eens voor hoe boos ik was geworden als de strakke stapels na een week omver liggen. Nee, daar wordt van te voren over nagedacht. Dit is het hoogst haalbare op dit moment en daar moeten we het mee doen. Ondertussen strepen we een kalender af tot het einde van de pubertijd. Er zal ooit weer een klein beetje common sense naar binnen vallen.

Daar komt dan een gratis hygienecode bij hoop ik.