Dag 1

Zondag 1 november

Wat heerlijk om de hele dag in je achterhoofd te hebben dat je vanavond op vakantie gaat.Tot 23:00 pak ik rustig de laatste dingetjes in en half twaalf vertrekken we richting Denemarken. (Hierna afgekort tot DK)

Door horrorverhalen over de afstand en de verkeersopstoppingen in Duitsland is de reis me alles meegevallen. Duitsland staat strak van de omleidingen en wegopbrekingen, maar door het nachtelijk uur is dit hinderlijk in plaats van irritant Tot aan Hamburg doe ik net alsof we nog hééééél ver moeten en daardoor zijn we er binnen no time. Vrienden hadden de afstand Hamburg-DK ook als zeer lang ervaren en ook hier heb ik maar een paar keer met m’n ogen geknippert. Om 5 uur waren we bij de grensovergang waar we de nacht hebben doorgebracht. De fijnste nacht van een vakantie, alles ligt nog voor je. Heerlijk.

Dag 2

Maandag 2 november

Doordat we laat op bed lagen gaan we niet meteen vroeg uit de veren. Elf uur staan we naast ons bed en zijn van plan in Tönder te gaan lunchen en de komende dagen te plannen. Ook willen we een simkaart scoren om zo mij de gelegenheid te geven het verslag dagelijks meteen te uploaden, schrijven doe ik elke vakantie, uploaden is nieuw. Natuurlijk gaat dit niet zonder slag of stoot en voor ik het simkaartje aan de wilgen kan hangen wegens tijdverspilling komt er een beetje licht aan de horizon. De telecompany’s werken uiteraard net als de providers in Nederland en de DK-KPN is geen uitzondering. De medewerkers zijn daarin tegen uitzonderlijk behulpzaam waardoor wij ons laten helpen tot we een ons wegen. Zonde van de tijd. Om niet in alle details te treden, uiteindelijk is het gelukt door aanschaf van een Deense dongel met Deense bundel;) Hebben we in NL niets meer aan, maar je wilt wat. Na dit avontuur vallen we bijna om van vermoeidheid, het zal wel een soort camper-lag zijn. Dus òp naar een camperplekje naast een Schlöss en de beentjes omhoog. We eten in de camper, lijkt treurig, maar niets is minder waar. Een maaltijd is in de camper zo bereidt en het is wel zo relaxt. Op je eigen plekje in je eigen tijd. Dat gaan we in tegenstelling tot andere vakantie’s vaker doen dit keer. Al met al niet veel bijzonders gedaan vandaag, maar productiviteit genoeg. Morgen willen we naar het grootste schiereiland van DK, Römö. Het ritme opschroeven naar negen uur opstaan dus. We zullen zien.

Dag 3

Dinsdag 3 november

Het is gelukt, we staan om negen uur op en beginnen met een verkwikkende douche in de camper. Ontbijtje, kopje koffie en rijden maar. Het is geen spetterend weer, maar zo nu en dan een waterig zonnetje is te doen. Het duurt niet lang voor we op de ‘afsluitdijk’ richting Römö rijden. We komen op een eiland wat uitgestorven is. Je voelt dat je in de zomer over de koppen kan lopen, maar nu is daar niets van te merken. Alles dicht. Toch beleven we een hoogtepuntje. Op Römö mag je op het strand rijden en het duurt dan ook niet lang voor wij met onze vier camperwielen door het goudgele zand ploeteren. Geweldig. Om van de nood een deugd te maken parkeren we de camper midden op het strand en gaan lunchen, het voordeel van een camper, je hebt altijd een uitgebreide lunch bij de hand. Dat is genieten.

Na dit hoogtepunt willen we eigenlijk voor het donker van het eiland af en rijden richting Ribe. Tenminste, dat was de bedoeling. Wij staan altijd garant voor een pechgevalletje hier en daar en het werd weer eens tijd na een paar dagen rust. Even gas tanken voor verwarming en heet water werd het slot van een deurtje naar het gascompartiment teveel. “Krak”! Afgebroken. De benzinepomp-meneer verwijst ons naar Bröns even verderop. Daar aangekomen kan de camper-meneer ons niet helpen en verwijst ons naar Lögum kloster, een half uur rijden. Geen keus natuurlijk, dus daar gaan we weer. Aan het einde van de middag komen we daar aan en maken een grote fout. We vragen meteen bij binnenkomst van het dorpje waar we moeten zijn, uiterst slim natuurlijk, maar we deden dat bij een benzinepomp die bemand werd door een vrouw. Sorry, dat moet even gezegd, ben er zelf ook één, dus ik mag het roepen. We hebben namelijk drie kwartier naar dat ding gezocht omdat mevrouw twee keer links zei en twee keer rechts bedoelde, ook was twee tot drie kilometer doorrijden uiteindelijk dik vijf kilometer. Toen we een paar potige wegwerkers gevraagd hadden verstond ik zelfs in het Deens waar we heen moesten en daarna waren we ook snel ter plaatse. Je raadt het al, camper-meneer 2 zat al uitgebreid aan zijn avondmaal en morgen zijn we de eersten. We gaan dus naarstig op zoek naar een camperplekje. Daar gingen wij de mist in. Je denkt namelijk altijd dat er om elke bocht een perfect plekje is en daardoor rij je maar door en door en…..in DK mag je vrij overnachten en daar maken we uiteraard gebruik van. Toch belanden we na een uurtje op de parkeerplaats van camper-meneer 2. Tja, dat zijn van die leermomenten, toch is het niet de eerste keer en vast niet de laatste, zoals ik al zei, er is om de hoek vast een mooi plekje, of om die bocht, of daar rechts, of daar……

We hebben even netjes aangebeld en gevraagd. We zijn welkom en slapen onder de wapperende vlaggen van Kröne Camping met windkracht acht en een semi-drukke autoweg. Maar morgen zijn we de eersten. Zou die meneer dat al eens eerder meegemaakt hebben? Dat ze in slaapzak voor de deur slapen om als eerste binnen te zijn als de winkel open gaat? * Grijns*

Woensdag 4 november

Dag 4

Ik heb zojuist even drie dagen verslag gewist! Ik was blij dat ik net alle achterstand weggewerkt had en kan dus weer opnieuw beginnen. Helaas heb ik dit al eens vaker met jullie gedeeld en ik leer niet van de vorige keren. Eerst even kopiëren Kaatje! Ik raak namelijk nogal eens uitgelogd tijdens het bloggen. Bah! Halsstarrig begin ik nu eerst met vandaag.

Vanmorgen werden we gewekt door hevige regenbuien. Nee, geen buien, gewoon aanhoudende regen. Onze eerste afspraak is dus om tien uur en we staan al voor de deur. De camper-meneer is ontzettend aardig en staat zonder morren in de regen ons kapotte deurtje te bekijken. We rijden naar zijn werkplaats achter het gebouw en nog geen half uur later is het deurtje gerepareerd. Een goed begin, op de regen na dan. We willen vandaag naar Ribe rijden en daar verder kijken wat de mogelijkheden ons bieden. Het blijft regenen en het ziet er niet naar uit dat het nog droog wordt vandaag.

In Ribe stappen we uit de camper en willen te voet het stadje verkennen, maar wat is het koud vandaag. Waterkoud. Binnen een half uurtje kunnen we amper met elkaar praten wegens verlamde lippen. Dit had voorkomen kunnen worden als we de kathedraal konden bezoeken, die is per slot van rekening open tot 17 uur. Vandaag niet! Vraag ons niet waarom, maar alle deuren zijn gesloten. We verlangen naar een binnenactiviteit en besluiten naat het Vikingmuseum te gaan. Ribe is een oud havenstadje met een vikingverleden, dat kan best spannend zijn dus. Het is dan ook een schitterend museum met indrukwekkende archeologische vondsten. Nu vind ik fossielen sowieso al iets intrigerends hebben, ik kon er mijn ei dus wel kwijt. Wat een prachtige vondsten kon je daar bewonderen. Tevens werden we getrakteerd op een expositie over Afrika en last but not least, de middeleeuwen. Het was er natuurlijk alles behalve druk en Ro en ik hebben ons even flink uitgeleefd op alle kledingstukken en hoofddeksels die er lagen. Je zult vroeger maar gevochten hebben in die oorlogen, een overwinning was natuurlijk gewenst, maar jeetje, heb je wel eens zo’n metalen helm op je hoofd gehad? Of z’on harnas aan je lijf? Dat ze überhaupt nog een stap konden verzetten met die toestanden aan het lijf. Respect!

Na Ribe hadden we zin om even een stukje hogerop te gaan na de trage gang van de afgelopen dagen. We zijn door gereden naar Esbjerg, daar is heel veel te zien en daar kunnen we morgen dus meteen aan beginnen.

Op dit moment zit ik dus voor het eerst relaxt te typen achter de laptop. Even de schade inhalen zodat ik de komende dagen niet zoveel hoef te typen. Gewoon m’n dagelijkse verslagje zoals ik elke vakantie doe. Enig verschil, hij gaat meteen online. Luxe hoor! Het ritme vroeg naar bed, vroeg opstaan begint te wennen en ik zit nu niet met de ogen half dicht, dat scheelt. Een borreltje, even lezen en dan lekker naar bedje. Morgen genoeg te zien……

Dag 5

Donderdag 5 november

Vanmorgen meteen na het broodje en douche naar het ‘fiskeri-og söfartsmuseet’, oftewel het scheepvaart en visserij museum. Het belangrijkste, er zijn zeehondjes! Helemaal Kaatje haar ding. Gelijk bij binnenkomst worden we naar de zeehondjes gestuurd, voedertijd! Wat een timing. Daarna zijn we meteen naar het zeeaquarium gelopen en ook daar was ik helemaal in mijn nopjes. Het waterbassin waar je haaitjes en roggen kon aaien heb ik bijna niet verlaten. Toen we buiten het scheepvaartgedeelte aan het bekijken waren, was ik daar al snel klaar mee, ik wilde terug naar mijn vriendjes. Ro heeft voor de goede orde het buitengedeelte netjes afgerond. Ik moet er even bij zeggen dat het vandaag weer waterkoud was. Geen buitenweer.

Na een lunch en het bekijken van de andere gedeelten zijn we buiten nog bij de inmense witte beelden gaan kijken. Ze kijken uit over zee en zijn enorm! (9 meter hoog) Ze zijn gemaakt door een kunstenaar met als thema: “De mens ontmoet de zee”. Heel mooi en wederom hééééééél koud. Dus gauw de camper in en touren…….

We zijn van plan een behoorlijk stuk van de ‘margrietroute’ te vervolgen en rijden daarom een uur tussen twee stroken water, de Noordzee en het Ringköbing Fjord. Mooie stukken, maar ook veel toeristische gedeelten. Alleen maar campings, zomerhuisjes en hotels. Daarom natuurlijk veel winkeltjes en restaurantjes die wel open zijn, maar niets te doen hebben. Je voelt echt dat je buiten het seizoen vakantie viert, dat hebben we voorgaande jaren minder gevoeld. Veel landen gaan wel aardig door, de DK-kust daarin tegen draait alleen op toerisme. Maakt niet uit, wij komen hier voor onszelf en vinden het altijd heerlijk dat het overal niet zo druk is. We verkennen Hvide Sande, wat halverwege ligt en besluiten door te rijden naar een camperplek aan het einde van de kuststrook. Oeps! Gesloten! In de campergids staat dat de plek open is, maar dat blijkt niet zo te zijn. Dit komen we wel vaker tegen en zijn niet in paniek. Gewoon op naar de volgende.

De volgende is een camping in Ulfborg. Het gaat helemaal goed, we kunnen een plekje zoeken en tevens een hapje eten in het restaurant. Toen we eenmaal het restaurantje binnen liepen was het meer een uit de hand gelopen cafetaria waar alle ‘oude van dagen’ samenkomen om de daghap te nuttigen. Het had wel iets charmants. We konden eigenlijk ook niets anders eten dan het dagmenu en de meneer in kwestie verzekerde ons een echte Deense maaltijd. En het was ècht Deens. Doorgebakken speklapjes, gekookte aardappelen, rode bietjes en groentensaus. Heel grappig, maar wel heel lekker. Tijdens een vakantie kan een ouwerwetse maaltijd welkom zijn. Wel hebben we de meneer naderhand even verteld dat het tevens een Hollandse maaltijd was. Ook hij kon daar wel om lachen en overhandigde de rekening waarna wij weer aan de beurt waren om te lachen. Het kostte geen drol en ons buikje zat vol.

Morgen beginnen we met rijden en zien wel wat we gaan doen. We zijn nu bijna Midden-Zuid Jutland uit en gaan Noord-Jutland binnen. Een mooie streek, we gaan het zien….

Dag 6

Vrijdag 6 november

Vanmorgen geen getik op ons camperdak. Droog! Omdat we geen bezichtigingsplannen hebben gaan we een behoorlijk stuk van de margrietroute rijden. Vandaag een geweldig stuk tussen de fjörden en zee. De margrietroute kun je volgen via bordjes met een, jawel, margriet. Dat is hartstikke handig, geen kaart op schoot, gewoon opletten. Om een uur of twee komen we in Lemvig, een gezellig dorpje wat in de capitool aangeduid wordt als “paradijsje”. Het heeft inderdaad iets gezelligers dan alle andere stadjes en dorpjes. Ik ga shoppen! Het is al even geleden en mijn handen begonnen een beetje te trillen. Ik heb veel ‘kijken, kijken, niet kopen’ gedaan, maar ergens rond een uur of drie kon ik mezelf niet meer bedwingen. Een heerlijke sweater kon ik nog wel gebruiken in deze kou. Ondertussen was Ro ook helemaal blij, hij had een ‘kro’* ontdekt waar je gezellig kon zitten voor een biertje en een kopje koffie. Een lekker bakkie ook nog, die hadden we hier nog niet gehad in DK. Ja, onze eigen koffie uit de ‘Bialetti’**, die is natuurlijk het lekkerst.

Het is drie uur en het is mistig geworden, we gaan verder en willen eigenlijk om 16 uur onder dak. Maar goed, eer we een plekje kunnen vinden?! Ongemerkt rijden we toch nog een behoorlijk stuk van de margrietroute. Wel weer een kadootje: een veerboot van Thyborön naar Agger-tange.(10 min.) dat vinden wij zó leuk! Aan de andere kant gaan we verder met de zoektocht. Soms heb je verwachtingen, zo van, er zal wel een grote parkeerplaats bij het haventje zijn, of daar stopt die weg in zee, daar is vast een parkeerplaats. Dit keer rijden we nog een heel stuk door zonder resultaat. Wel weer een verrassing: veerbootje twee van Naessund naar Nees. (10 min.) Enig verschil, het is nu donker. Op het pondje komen we erachter dat we bij de afvaart van daarnet mogen overnachten. Te laat. Zal aan de andere kant ook wel een mogelijkheid zijn. Not! Waar moeten die mensen met hun auto staan als ze te voet met het pondje willen? Weer een tikkie doorrijden dus. Uiteindelijk zien we naast de weg een grote P. We rijden een klein veldje op, (naast een boerderij mams;)) daar waar een wandelroute begint. het ziet er perfect uit en we staan nog steeds.

We hebben in de camper gegeten, wel zo handig als je niets in de buurt hebt. (wel die ene boerderij dan hè? mams!) Opeens horen we “Miaauuuuuuuuuuuuuuuuuw”, ik hoor het meteen. Waarschijnlijk een beetje heimwee naar onze eigen poezebeesten. “Miaaaauuuuuuuuuuuuuuw”, hij zit echt onze aandacht te trekken. Maar met twee honden doe je niet zomaar de camperdeur open. Kaatje kan het natuurlijk niet weerstaan en gaat sneaky naar buiten. En ja hoor, een gitzwart(!) poesje komt aanlopen en wil geaaid worden. Geen probleem, dat houd ik ook wel even vol. Wanneer ik het tijd vind om naar binnen te gaan, hangt hij op mijn heup. In een split second kruipt hij langs mijn broek omhoog. Wat lieffffff! Op dit moment zit ik me te verbijten. Hij roept me om het half uur. route planner . Maar ja, hij moet maar even naar z’n eigen baasje gaan…..straks wil hij mee op vakantie.

Morgen heel verrassend: de margrietroute! We zitten nu op het schiereiland ‘Mors’. Hier is wederom veel te zien. Toch één vraagje. Een beetje zon deze kant op? We klagen niet gauw, maar een paar straaltjes?

* Kro: De Deense benaming voor een herberg. In Denemarken een absolute aanrader voor een lekker hapje of drankje, ook omdat de plaatselijke bevolking hier graag komt. Deze informatie hebben wij ingewonnen via de gidsen.

** Bialetti: Een metalen theepotje met taps toelopende onderkant. Je ziet ze vaak in keukenspeciaalzaken in de stad. Je kunt er een echt Italiaans bakkie mee zetten. Het werkt op je gaspit en door stoomvorming prutteld je koffiepotje vol.

Dag 7

Zaterdag 7 november

Het is weekend en daar merken we niets van, we zeiden vandaag tegen elkaar dat je hier wel heel weinig mensen tegen komt. Onderweg rijden we eigenlijk alleen en het geeft een rustig gevoel. Ook alsof we alleen op de wereld zijn, dat is dan weer gek. Maar goed, ze zijn er wel, de Denen. Bij elk huis staat een auto en er brand hier en daar een lampje binnen, maar verder zien we ze niet.

Vandaag rijden we het eiland Mors over. We bezoeken veel natuurreservaten en rijden door schitterende uitzichten. Het is hier wel moeilijk om een plekje te vinden om een kopje koffie te drinken of een broodje te eten. En als we dan, zoals vandaag een Kro aan zee vinden, is hij gesloten wegens een besloten partij. We stoppen bij een kwik-spar en kopen een lekker brood met vers beleg. Even broodje smeren in de camper, glas melk erbij en we hebben heerlijk gegeten.

We gaan naar een hoogtepunt van de dag. De steile rotsformatie’s in Hangklit. Het begint te regenen en dat is jammer, net nu we de camper uit willen. We komen sinds lange tijd meerdere Denen bij elkaar tegen, waarschijnlijk wandelen ze veel op zaterdag. De meeste Denen gaan meteen de grashelling op naar boven, wij gaan richting het strand onderaan de rotsen. De hondjes zijn los en daardoor komen we niet voor verrassingen te staan. Wat een mooie strandwandeling. Een kort strandje met rechts een steile helling met de mooiste lichteffecten. Hier en daar zien we een spelonkje en scherpe hoeken veranderen in ronde vormen. Zo mooi. Aan het eind van het strandje klimmen Ro en Shooter via een grashelling naar boven, Barto en ik gaan via het strandje weer terug. Toch wel weer een wandelingetje van een half uur. Onderweg veel foto’s gemaakt van krabbetjes, mosselen en kokkels. Genoten van de frisse lucht en de omgeving.

Terug in de camper is het inmiddels tijd om een plekje te zoeken voor de nacht. Bij de haven van Nyköbing is een camperplek. Daar aangekomen blijkt het geen officiële camperplek te zijn en we nemen maar weer een rustige parkeerplaats aan de haven. In de campergids staat dat het centrum van dit stadje erg gezellig is, het is vier uur, we gaan dus meteen maar even kijken. Nou ja zeg, alle winkels dicht. Blijkt dat de winkels in Denemarken al om vier uur sluiten op zaterdag. We doen waar we goed in zijn, een drankje drinken in een plaatselijke kroeg. De hondjes mogen mee naar binnen en dat is een uitzondering in DK. De hondjes mogen nergens mee naar binnen terwijl je eigenlijk continue in een strandscene rijdt. Maar wij vinden ze wel hoor, de hondenplekjes. En als het echt niet kan, dan blijven ze in de camper. Ook niets aan de hand, maar wij vinden het minder gezellig. Na de borrel halen we pizza en eenmaal in de camper zetten we de schotel op NL voor een burgerlijk avondje RTL 4. Dat kunnen we thuis natuurlijk niet…..;)

We zitten nu dus heerlijk onderuit gezakt naar de tv te kijken. Ook lekker……

Dag 8

Zondag 8 november

Vanmorgen voor het eerst lekker uitgeslapen. We hebben een punt in DK bereikt waarbij je nieuwe plannen moet maken. We besluiten links om naar boven te rijden en dan rechts af te draaien richting het oosten, maar dan eerst nog langs de kust. Begrijpen jullie het nog? Er is zoveel wat we willen zien, er zullen op een gegeven moment keuze’s gemaakt moeten worden. Op dit moment slapen we op het uiterste puntje van DK aan de linkerkant. Hanstholm. Van hieruit gaat de ferry naar Noorwegen, Ijsland en de shetlandeilanden. Maar even terug……

Vanmorgen zijn we rond twaalf uur gaan rijden. Het eerste plaatsje wat we aan wilden doen werd met een rode ster op de kaart aangeduid. ‘Het omrijden waard’, betekend dat. Aan de westkust ligt Nörre Vorupör, een gezellig badplaatsje waar zelfs op zondag de souvenirs- en kadowinkeltjes open zijn. Het was zo’n strand waar van die blauw-witte vissersbootjes op het strand liggen. Zo’n ansichtkaartplaatje. Heerlijk even uitgewaaid en geneusd in de winkeltjes. Op een gegeven moment was Ro op het strand met de hondjes en als hij de hondjes loslaat is er een grote kans dat Barto het vrouwtje op zoekt. Dus toen de winkelmevrouw aan mij: “Eule reule hulfen or de knäckebröde” vroeg, antwoorde ik met “Nee, I don’t need help, I’m fine, Thank you!” Tot ik achter haar een zwarte hond op zag doemen die ineens zag dat hij eindelijk het vrouwtje heeft gevonden. “Oh, dat bedoelde u, sorry, he’s mine…..euhm, I’ll be back, uhum….sorry!” Snel leg ik het ansichtkaartje op de toonbank, zeg dat ik zo terug ben en loop met hond naar buiten. Barto loopt naast me en kijkt omhoog, zo van, “Daar was je dus, ik heb weer alles afgezocht…..gaan we nu samen wat leuks doen?” Wanneer ik Ro zoek zie ik hem kilometers verder op de pier lopen, jammer dan, ik doe mijn schatje wel even in de camper en ik ga weer verder met shoppen. Ik kan dit afdoen als een eenmalige ervaring, niets is minder waar. Hij heeft al veel vaker naast me gestaan in bijvoorbeeld de supermarkt, de benzinepomp en naast de camper als Ro even alleen een wandeling maakt met de hondjes. Bij de benzinepomp is misschien een beetje gek, maar als het raam zover openstaat dat hij zich erdoor kan wurmen, tja, do I need to say more? Maar goed, voor ik er een boek over ga schrijven…..we gingen verder.

De margrietroute vervolgt zich naar Hanstholm, daar waar wij nu slapen. We waren lekker op tijd, een uur of vier reden we al bij de haven. Er is geen officiële camperplek, maar in een haven kan je altijd wel staan. Onze nieuwsgierigheid brengt ons vandaag iets verder dan de haven. Omdat het een grote haven is zien we veel industrie, maar daarachter….iets verder dan we kunnen kijken ligt ineens een ruig stuk strand met wat duinpannetjes. We draaien en keren wat op een verhard stuk en staan prachtig aan zee, niets in de buurt, geen mens te zien. We gokken het erop en blijven lekker staan. Dit vinden we zo fijn, midden in de natuur.

Daardoor natuurlijk weer lekker in de camper gegeten en daarvoor hadden we onderweg de boodschappen gedaan, de meeste supers zijn hier op zondag wel open. Dat dan weer wel. Oh ja, we hebben vanavond voor het eerst ‘boer zoekt vrouw’ gekeken, volgens mij net één van de laatsten. Wel leuk voor een keer maar we blijven er niet voor thuis…

Morgen dus rechtsom langs de kust, verder weten we het nog helemaal niet, we laten ons weer verrassen door DK zelf.

Dag 9

Maandag 9 november

Vanmorgen werden we wakker met het allermooiste uitzicht ooit. Een ruige zee en een eenzame horizon. Ik heb even heerlijk met een kopje thee op bed gezeten en gekeken…..alleen maar kijken…zo mooi. Daardoor werd het ochtendritueel een beetje langer dan normaal, maar zoals ik vaker zeg, maakt niet uit, we hebben vakantie. Vandaag hadden we niets bijzonders op het programma, langs de margrietroute liggen een paar punten die we kunnen bekijken en we zien wel wat ervan komt.

Eerst moeten we even langs een toiletgebouwtje bij het strand, het toilet moet leeg en de watertank gevuld. Denemarken heeft de toiletvoorzieningen en picknickplaatsen pico bello in orde. Je kunt het plekje zo gek niet bedenken of de voorzieningen zijn er. Geweldig, kunnen wij nog wat van leren, bij ons moet je soms alleen al zoeken om een afvalbak. Vervolgens zijn we naarstig op zoek naar een benzinestation wat en gaspomp heeft, we hebben een LPG-tankje voor verwarming en boiler en die moet gevuld. In DK hebben ze helaas geen auto’s die op gas rijden, dus ook weinig vulpunten. Er staat er één in het Europees LPG-boekje op de route die we willen rijden, dus dat nemen we even mee. Daar aangekomen geen gas meer, dat hebben ze gehad, maar er zal wel geen droog brood mee te verdienen zijn daar. Dan maar een broodje bij die mevrouw eten. Ook niet verkeerd, ik had een bijzonder broodje, maar zo lekker. Ze eten hier overal rode bietjes bij en die zaten ook tussen mijn broodje, best lekker.

Wanneer we verder gaan komen we bij een vogelrots en reservaat in Bjerget. Het is koud, maar zeker de moeite waard om een wandeling te maken. Even goed inpakken en lopen. Een schitterend duingebied met ruige zee en hoge klif’s. (Kliffen?) We maken het niet te lang en gaan verder. We moeten nog wat boodschappen doen en de volgende plaats is Fjerritslev. Vrij groot en vast voorzien van een goede super.

Een leuke plaats, Fjerritslev, ook om te shoppen. Maar goed, ik kan wel altijd willen shoppen, het is ook mogelijk om het een keer niet te doen. We gaan dus naar de super. We vinden weer heerlijk vlees in de koelingen. De Denen hebben kwalitatief goed vlees. Dat is ons nu al vaak opgevallen. Wat ze niet kennen zijn de voorverpakte groenten die je zo uit de zak kan bereiden. Alleen zo nu en dan een zak sla. De warme groenten komen uit blik, vriezer of pot en vers alleen wortels, kool, en brocolli etc. Ik wil wel een beetje gemak op vakantie. Toetjes hebben ze ook bijna niet. Een paar danoontjes en bakjes op een rij en dat is het. Nee, vooral vlees en brood, dat is er genoeg. Een leuk iets zijn de saladebarretjes in een aantal supers, je schept je eigen salade in een plastic bakje, van sla, paprika, rode biet, kipreepjes, spekjes tot aardappelsalade en kippenpootjes. Die zoeken we nu al speciaal op, dat is zo lekker en je hebt allebei je eigen smaak. Dat staat dus vanavond ook weer op het menu.

We zijn uiteindelijk gestrand in Vesterby, daar staat een klooster en wij staan op hun parking. Om vier uur begint het al te schemeren en we willen het liefst om half vijf een plekje hebben. Het werd uiteindelijk 5 uur, omdat officiële camperplekken hier niet in de buurt liggen en je kunt niet zomaar ergens gaan staan natuurlijk. Dit voelt wel weer goed. We staan uit het zicht van de weg en kijken uit op de zijkant van het klooster. Moet kunnen. Ik schrijf vandaag een beetje vroeg, dat komt toevallig zo uit. Zometeen even een potje koken en dan even in een boek beginnen ofzo. Tv zit er waarschijnlijk niet in, er staan hier aardig veel bomen. Niet erg, we hebben echt geen tv nodig, kunnen een hele poos zonder hoor.

Het is nu nog even de vraag of ik dit stukje kan uploaden straks, door de bomen hebben we volgens mij niet zo’n sterke verbinding. Maar in dat geval doe ik het morgenvroeg wel even, als we weer rijden. We gaan nu even van de avond genieten met voor de verandering geen windvlaagje aan de lucht en heerlijk stil.

Dag 10

Dinsdag 10 november

Gatverdarie, vanmorgen regende het toen we de oogjes open deden. We kwamen tot de conclusie dat we nog geen zonnestraaltje gezien hebben deze vakantie. Natuurlijk rekenen we niet op mooi weer in november, maar gewoon droog is wel lekker. Dat is wel jammer, voorgaande vakantie’s gingen we in januari of begin februari, ook reden we vaak richting het zuiden, als je bijvoorbeeld in Frankrijk halverwege bent, is het al een stuk warmer dan in NL. Omdat we nu in november gingen leek het ons een uitgelezen kans om naar het noorden te trekken, het vriest nog niet en dat is in een camper wel zo praktisch. In principe is onze camper winterhard, maar dat houdt in dat je op wintersport aardig uit de voeten kunt, je staat vaak in bergen sneeuw, isolerend dus en overdag schijnt het zonnetje. Ga je naar Scandinavïe, dan moet je rekening houden met ijzige winden en voor je het weet zijn je leidingen bevroren en vervolgens stuk gevroren. Onze kans dus om dit keer Denemarken te verkennen en met dat verkennen is ook niets mis. We hebben al heel veel gezien.

Vanmorgen zijn we richting Blokhus gereden. Daar mag je ongeveer 14 kilometer op het strand rijden en dat willen we weer mee maken. Dat is zo bijzonder en tegelijkertijd voelt het heel slecht. Ze doen het daar allemaal, maar het gaat een beetje tegen onze NL opvoeding in. Het strand is natuur, dat moet schoon blijven, daar kom je niet met auto’s. Ofzo;) Toch is het geweldig. Bij Lökken gaan we pas weer van het strand en we zijn inderdaad een klein half uurtje verder.

Onze volgende stop is Rubjerg Knude, een bijzondere zandverstuiving aan zee. Er staat een vuurtoren en er is een klif die oorspronkelijk 50m hoog was, maar nu bijna een keer zo hoog vanwege de opslaande duinvorming. De vuurtoren is nog maar half zo hoog en is van hoogste punt gedegradeerd tot ‘kleuter’. Ook was er ooit, heel ironisch, een zandverstuivingsmuseum, dat is nu weg en je ziet nog net een gevelachtig iets aan de voet van de vuurtoren, je kunt zo op het denkbeeldige dak stappen. Dit is nog maar een klein stukje wat in de loop der jaren verdwenen is. Iets verderop is een compleet dorp verdwenen, alleen de kerk staat er nog, Vroeger het centrale punt van de woninkjes, nu aan zee. Heel apart om te zien, dat is de natuur. Daar hebben wij overigens ook behoorlijk mee te maken gehad, om bij de vuurtoren te komen moesten we de enorme duin opklimmen en veel stappen waren één omhoog, twee weer naar beneden. Het was net sneeuw. Eenmaal boven moest ik eerst aan het zuurstof, tel daar een ijzige, koude wind bij op en je begrijpt dat ik mij een seconde afvroeg wat ik daar ookal weer deed. Maar het was zeker de moeite waard.

Het wordt weer later en we gaan naar Hirsthals. Daar gaan we overnachten en gas tanken. Tenminste, dat stond in het LPG-boekje. Vanmorgen hoorde ik de verwarming tikken en dat betekend: gas op! Dan moet mijn skattie in actie komen, zo zielig. Stel je voor, Kaatje in een warm bed, de regen klettert op het dak. De camper wordt steeds kouder. Ro naar buiten, de LPG_tank uit het compartiment, nieuwe uit de achterbak. De juiste sleutels en ringen zoeken, het is immers een nieuw systeem voor ons. We hebben het al een tijdje, maar hij is nog nooit leeg geweest. Dan hoor je hem sleutelen, schroeven, vloeken, de deur open doen om iets te pakken, weer sleutelen, weer naar de achterbak….en dat alles met aanhoudende regen. Uiteindelijk heeft hij het voor elkaar, het kan dan ook bijna niet anders dan dat Hirsthals een LPG-pomp heeft. Een soort Murpey’s law.

En ja, Hirtshals heeft een pomp, op dezelfde plek als de camperplek. We vonden het al zo raar dat er bij de camperplek in het boekje ‘Q8’ stond, het klopt. We staan op een grasveld naast de pomp èn naast het Nordsöen Oceanarium! Daar waar we morgen heen willen. Perfect toch?!

Van de plaatselijke VVV hebben we nog een recente lijst met LPG-stations gekregen zodat we niet weer zolang zonder hoeven. Ook hebben we nog een plaatselijke Kro onveilig gemaakt en ik wat winkeltjes;) Een klein Italiaans restaurantje zag er uitnodigend uit en we besloten ons lekker te laten bedienen vanavond. Heerlijk gegeten, maar de man sprak ook alleen maar Italiaans met een vleugje Deens en hij stond zelf te kokkerellen, dat is ultiem, die weten hoe het hoort. We worden zelden teleurgesteld als we deze combinatie tegenkomen.

Morgenvroeg dus met de camperdeur het oceaanmuseum inrollen, ideaal. Maar eerst even snaveltjes dicht en oogjes toe….

Dag 11

Woensdag 11 november

Vanmorgen werd ik wakker met een dagje Oceanarium in het vooruitzicht. Hier wilde ik sowieso heen in deze vakantie. Het is het grootste in Europa en er zijn natuurlijk weer allemaal levende wezentjes die ik interessant vind. Zoals gezegd stonden we al tegenover het Oceanarium en na het douchen hoefden we alleen maar over te steken.

Natuurlijk werd er op dit moment heftig verbouwd, dat is ons dingetje, daar is het de tijd van het jaar voor. We moesten dus via een alternatieve ingang en daar waar normaal het eerste aquarium staat werd nu getimmerd en lawaai gemaakt. Het wordt wel mooi, er komt een schip met een nieuwe oceaan in het museum. Maar ja, even wachten tot Juni 2010!

Het was geweldig, de hoofdatractie is een enorm aquarium (hèt Oceanarium) ter grootte van de voorgevel van een gemiddelde woning. Zó groot. Daarvoor een tribune waarop je kan zitten en voor je uit staren terwijl de vissen, haaitjes, roggen en Sunfish’s voorbij zwemmen. Die laatste is zeer bijzonder en daar zal ik ook een foto van plaatsen. Ze hebben een paartje en een baby. Ze kunnen wel drie meter worden en 2250kg. Heel apart om te zien, maar……

Om één uur werden de vissen in het Oceanarium gevoerd. In afwachting van wat komen gaat zitten wij op de tribune. Ineens springt van boven een duiker in het water met een microfoontje. Vervolgens worden we twintig minuten getrakteerd op uitleg en unieke beelden vanuit het water door het cameraatje op zijn hoofd. Het was helaas in het Deens, maar ik kon het redelijk volgen. Heel bijzonder. Naast de zeehonden en de vissen en roggen aaien, was het een ontzettend leuke ervaring en we zijn blij dat we dit even mee genomen hebben.

Om een uurtje of drie zijn we doorgereden naar het hoogste topje van DK, Grenen, vlak boven Skagen. Hoger kan ook niet trouwens, het houdt in Grenen gewoon op. We hebben dit keer geluk met een camperplekje, we staan op de parking van het strand van Grenen. Heerlijk vrij en ontzettend rustig. Aangekomen gaat Ro nog even naar buiten met de hondjes en ik ga de camper even schoonmaken en ons bed verschonen. Het is weer vroeg donker, elke dag om vier uur begint het al te schemeren en het maakt de dag behoorlijk kort. Ro wil in elk geval morgen iets vroeger opstaan om de wandeling naar het hoogste punt te maken. Daar komen de Noordzee en het Kattengat bij elkaar en dat zie je aan de stroming. Ik persoonlijk weet hoe ik in de ochtend ben en zie mijzelf niet opstaan voor een fikse wandeling, dat gaat echt niet lukken. Beetje jammer maar ik bedank voor dit uitje en Ro gaat morgenvroeg dus alleen…..morgen zal ik jullie vertellen waarom dit een overweging in plaats van afwijzing waard was geweest…..zucht…dat heb ik weer. Omdat ik vandaag niet kan uploaden kan ik deze laatste zin als een heuse cliffhanger gebruiken. Ik weet tijdens dit schrijven wat er morgen gebeurd…..spannend!

Dag 12

Donderdag 12 november

Vanmorgen heb ik alleen mijn hoofd even opgetild toen Ro mijn telefoon naast mij op het kussen legde. Ergens in mijn droom bedacht ik dat hij aan de wandel ging en ik draaide me nog eens lekker om. Ik wist het, tien paarden, minimaal. Ik slaap lekker door tot Ro weer fris en doorgewaaid de camper binnen komt. Hij is ongeveer een uurtje weggeweest en het is meer dan de moeite waard geweest, en weet je waarom? Zal ik dat eens vertellen. Hij zit te graven in zijn telefoonbestanden om een filmpje te zoeken, ondertussen zegt hij: “Je raadt nooit wat ik gezien heb?” Ik raadde het meteen met mijn ogen half dicht. Ik voelde dat ik iets geweldigs gemist had en hoopte dat ik ernaast zat met mijn antwoord. Hij reageerde er ook niet op en liet mij het volgende filmpje zien:

Het is tijd om verder te gaan. We komen al na een kwartiertje bij een kerk die verdwenen is in het zand en besluiten daar even heen te wandelen. Ondertussen vraag je je natuurlijk af waar je naar gaat kijken als iets verdwenen is, maar er blijkt nog een toren fier overeind te staan en de wandeling erheen is lekker door het bos.En dan baal je! Dan vraag je jezelf af of je mee was gegaan als je dat had geweten. Ik had er geen antwoord op, ik vond het meer dan jammer, dat wel. Verdorie, ik had dat zo graag willen zien. Nu zat ik alleen maar de hele dag te denken of het wel normaal was, of het geen huiler is die daar niet hoort. Ik vraag Ro nog hoe groot hij was en zijn antwoord is verontrustend, zijn twee handen nemen een afstand van een centimeter of 40 aan, klein dus. Kan ik wat doen? Nee, ik kan me niet verstaanbaar maken als ik iemand ga bellen, het Oceanarium ofzo en mails kan ik niet versturen. Daar komt bij dat het misschien wel volkomen normaal was dat hij daar alleen was. Op dit soort momenten moet ik echt loslaten, dat is zo lastig. Anyway, het is gebeurd, ik was ergens anders en of het goed is geweest dat het kleintje daar was/lag zal ik nooit weten.

Het vervolg van de margrietroute is anders dan we gewend zijn, we rijden nu langs de oostkust en pakken meer binnenland mee. Heel heuvelachtig en sereen. Bij één afslag worden we gewaarschuwd voor een minimale hoogte van 2,5 mtr. Wij zijn hoger maar weten nog niet waar de waarschuwing voor is, we hebben het wel vaker meegemaakt en dan blijkt er een behoorlijke marche berekend te zijn voor waaghalzen. Na een kwartiertje staan we voor een tunneltje waar ik meteen ‘Makkie!’ tegen roep en Ro twee keer twijfelt. Ik stap uit en stel hem gerust, karren maar, zelfs met een bult gas kan er nog niets gebeuren. Hij wil na het tunneltje zelf even zien hoe makkelijk het was en daarvoor rij ik even achteruit voor een demonstratie. Ro maakt van de gelegenheid gebruik om snel op de passagierstoel te gaan zitten en ik rij vervolgens door naar Frederikshavn. Ook wel even lekker, een stukkie rijden.

Na een lunch en een paar winkeltjes gaan we op zoek naar een plekje voor de nacht die langs de route ligt. Nog een uurtje route rijden en dan komen we bij een Schlöss waar je met de camper mag overnachten. Mooie timing. Om vier uur staan we op het plekje en kan de avond beginnen. Op naar morgen.

Dag 13

Vrijdag 13 november (13e!)

Net wanneer je denkt dat het niet erger kan, komt er toch een trieste dag om de hoek kijken?! Wat een snertweer. Regen, regen en nog eens regen. We zoeken in de eerste instantie naar een binnenactiviteit, maar wanneer we die niet kunnen vinden besluiten we af te zakken naar Billlund. Over de snelweg. We kunnen wel binnendoor, maar dat duurt anderhalf uur langer dan over de snelweg en met dit weer maakt dat niet zoveel uit. We hebben daardoor meteen kennis gemaakt met de goede camperservice langs de snelweg. Bij elke benzinestation is een camperservicepunt. We hadden water nodig en hebben meteen de wc en vuilwatertank maar even meegenomen. Zijn we helemaal klaar. We zijn dus van plan morgen naar LEGOland te gaan, daar kun je op de parking logeren en na vandaag hebben we een paar dagen geen service nodig.

Op dit moment rijden we op de snelweg en ben ik heel luxe een blogje aan het tikken. Zei net nog tegen Ro dat het niet gekker moet worden, wie had tien jaar geleden geloofd dat je online kunt chatten terwijl je rijdt. Maar het zij zo. Ik maak er dus gebruik van. Ik ga er namelijk niet vanuit dat ik vandaag nog iets spectaculairs meemaak wat het vermelden waard is en wanneer dat wel zo is kan het altijd nog op het web.

Morgen zijn wij dus uw stralende reporters vanuit Legoland. Zin in!

Dag 14

Zaterdag 14 november

Wat een leuke dag! Echt een aanrader, Legoland! En dan hebben wij alleen nog maar een half park gezien, de rest was gesloten. Het was de tegenhanger van de winterEfteling, Legoland in kerstsfeer. Het is wel een beetje gek hoor, wij zijn uit Nederland vertrokken toen er nog wat blaadjes aan de bomen hingen en de meeste mensen net waren bijgekomen van de herfstvakantie en het uurtje van de klok. Dan kom je in DK en alles en iedereen is bezig met kerst! Etalage’s, huizen, muziek en winkels. In legoland was het helemaal compleet. Overal kerstmuziek, kerstbomen, kerstman, sleetjes op de minidaken van het ‘LegoMadurodam’, typische kerstlekkernijen bij de diverse buitenkraampjes en rode tafelkleedjes met kerststerren in de restaurants. We konden er niet omheen. Toch neem je het een beetje half-half. Het is voor ons nog wat te vroeg denk ik. We blijven onderhuids trouw aan onze Sint, al hebben we die hier nog helemaal niet gezien, dat is wel even wennen bij thuiskomst, hij schijnt al weer in het land te zijn. Dat wordt dus even omschakelen volgende week.

Maar even terug naar Legoland. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat alles gemaakt is van legoblokjes, maar als je hier bent geloof je het soms gewoon niet. Zo mooi. Nederland was goed vertegenwoordigt in ‘miniland’. Heel Amsterdam en veel molens, koeien en een gele trein. Even thuiskomen. Verder zagen we veel meer landen en hun typische kenmerken.

Atlantis is een nieuwe atractie, we gingen met een legopoppetje in een onderzeeër naar Atlantis. Vervolgens kwamen we in een onderwaterwereld waar we de afgelopen week al meer van gezien hadden. Enig verschil, dit was de oceaan en geen Noordzee. Dus echte Nemo’s en helder blauwe visjes. Zelfs de haaien waren stukken groter. Even voor de duidelijkheid, ze waren niet van lego. Dit was een stukje ‘echt’ met een paar lego-onderzeeërs en duikers tussen de vissen. Er was ook weer een onderwatertunnel waar je letterlijk tussen de haaien staat. Maar omdat het hier een atractie betrof, we met een hele kudde door waren gelaten om aan het avontuur te beginnen, had ik in die onderwatertunnel een beetje last van bewegingsruimte. De hele tunnel stond vol en ik was blij dat ik deze week al zo’n avontuur beleefd had, ik loop wel even door…..toet, toet, mag ik er even langs? Sorry? Excuse me…..maar zeer de moeite waard. Echt!

Verder is legoland net als alle andere pretparken, veel atractie’s met snelheid, veel kraampjes met calloriëen en dure winkeltjes. Wat ik nog niet verteld heb is de regen die met bakken uit de lucht kwam, de hele dag, mede daardoor hebben we de meeste treintjes en snelheidstoestanden links laten liggen. We hebben wel een regenponcho gekocht. Ja hoor, met ‘legoland’ achterop. Daardoor konden we redelijk droog buiten blijven, daar was toch het meeste te doen.

Ter afsluiting kregen we nog een spetterend vuurwerk. Dat is altijd een succes en een duidelijk verschil met je eigen fluterdeflutpijltjes met oud en nieuw. Schitterend. Het was ook precies genoeg. Tijd om naar de camper te gaan. Het park was van 12:00 tot 19:00 open en we hebben het keurig vol gemaakt. Zonder probleem. In deze tijd zie je dan het park om 16:00 uur veranderen in een lichtjesparadijs. Dat hebben we toch maar mooi even mee gemaakt.

En morgen…..

Morgen gaan we weer verder.

Dag 15

Zondag 15 november

Nou ja zeg! Werden wij vanmorgen toch even gewekt door een stralend zonnetje?! Zo bijzonder dat we meteen een filmpje gemaakt hebben. Even afwachten hoelang hij bij ons blijft vandaag.

We gaan vandaag richting Funen, een eiland in het zuiden, dus iets dichter bij huis. Op het eiland ligt Odense en dat is de plek waar H.C. Andersen zijn leven is begonnen en zich later ontwikkelde tot de beroemdste schrijver van Denemarken. Kijk, dat wil ik allemaal wel eens zien.

Vandaag lieten we de bezienswaardigheden een beetje op ons afkomen en daardoor werd ons rijtje van musea met water en visjes mooi afgerond. Na de Noordzee en de Oceaan, gingen we nu het leven onder het Fjord bekijken in Kerteminde bij Fjord&Baelt. Dit keer kwamen er tuimelaars en kleine walvissen om de hoek kijken. De walvis hebben wij helaas niet gespot. De tuimelaars daarin tegen lieten hun kunstjes zien tijdens het voeren. De kunstjes lijken grappig, maar zijn eigenlijk bedoeld voor de dagelijkse inspectie van gebit, buik en temperatuur. Ook konden we zien hoe er oogdruppels toegediend werden op deze manier.

Tevreden na een dagje zon met een buitje hier en daar zoeken wij dan ook een illegaal plekje in Kerteminde. Gewoon tussen de auto’s van de aangrenzende bewoners staan we op een parking dichtbij het centrum. Wederom een gezellig centrum trouwens, het is alleen zondag en winkelen bij de spar is niet om over naar huis te schrijven. Dit keer halen we chinees bij de plaatselijke…, jee, wat een stomme zin. Waar zou je nu chinees halen?! Anyway, anders dan thuis maar heel lekker.

Ik ben laat met schrijven vandaag en duik dus nu meteen m’n bedje in. Het is jullie vast opgevallen dat ik niet telkens de foto’s meteen plaats. Dit heeft een reden. Eerst moet/mag Ro de foto’s downloaden van de camera en daarna moet ik ze weer uploaden voor mijn site. Dat laatste duurt zo ontzettend lang! Een foto is net zo lang onderweg als wij van hier naar huis. Soms red ik het dus niet met de accu van de laptop en moet de volgende dag verder. Ik kan wel opladen in de camper, maar dat is in ons geval een lang en ingewikkeld verhaal en daar heeft niemand wat aan.

Dus, morgen terug naar het jaar 1805……het jaar waarin Hans Christian Andersen het levenslicht zag.

Dag 16

Maandag 16 november

Toch weer een mager zonnetje vandaag, dat vinden wij uiteraard fijn. Odense it is! Het is maar een klein half uurtje rijden, dus we zijn vrij vroeg in de stad. Een gezellige, drukke stad. We besluiten eerst een espresso te drinken om te bedenken wat we willen zien. Bij de plaatselijke Info kwamen we erachter dat H.C.Andersen vandaag vrij heeft. Toch prettig dat je van de zeven dagen net in Odense bent als de H.C.Andersendingetjes allemaal dicht zijn. Hoe groot is die kans. Dus espresso…..

Ro gaat ondertussen een cache zoeken en ik zit te genieten van een lekker bakkie. Plots staat Jörgen voor me. Ongeveer 75 jaar en met een Deenstalig smoesje wurmt hij zich mijn ochtend binnen. Wanneer ik mij voorstel als Nederlands toerist steekt hij van wal. “You have to see or beautiful cathedral. It’s so nice.” Ik knik instemmend en zeg dat we dat zeker van plan zijn. Dat we hier eigenlijk voor de beroemde schrijver zijn maar dat er vandaag niets open is in zijn straatje. “I can show you his birthhouse? Do you have a map?” Voor ik het door heb hoor ik mezelf zeggen dat hij maar even moet gaan zitten. Om niet in alle details te treden, het heeft ongeveer een uurtje geduurd en ik vond het zeer vermakelijk. Mijn observatie van Jörgen bracht mij tot de volgende conclusie: Dementerend, humoristisch en belerend. Hij zei dat hij leraar is geweest, veel heeft gereisd, 22 jaar bij een vrouw is die de broek aan heeft, schildert en leeft op zijn zintuigen. De realiteit is een grappige man die een opschrijfboekje pakt om mijn gesprekje met hem te noteren. Het boekje is vol en hij wil een nieuwe halen bij de winkel. Ik voel een lichte paniek en pak meteen een nieuw boekje uit m’n tas en schenk het hem. Nu weet ik waarom dat altijd in m’n tas zat. Hij schrijft verder en Ro wandelt zo nu en dan het gesprek binnen. “Most of the time you have to watch the lady’s when they’re in the city, this time it’s you’re husband.*Grijns* Na een paar bakjes koffie wil hij nog even een foto van ons maken en we gaan allebei ons eigen weg. Hij heeft mijn kaartje en stuurt ons met kerst een brief. Mijn gevoel zegt van niet, dat is hij morgen alweer vergeten. Toch was het een interessante man. We gaan lunchen…..

Na de lunch zoeken we het geboortehuis van H.C.Andersen op en maken een foto van de buitenkant. De kathedraal blijkt ook een bezoek waard. Schitterend! Wat een kunstwerk. Doordat het allemaal midden in de stad ligt vermaken we ons een behoorlijke middag en gaan tevreden naar de camper. We waren van plan in Odense te blijven slapen, toch besluiten we wat meer richting het zuiden te rijden. We kunnen de dagen nu aftellen en het moet geen race worden om thuis te komen. We slapen daarom vannacht in Aabenraa. Een mooi plekje in de haven. Eigenlijk weten we nog niet wat we morgen gaan doen. Ro mag in elk geval zeggen wat hij woensdag wil doen. Het is zijn feestje;)

Dag 17

Dinsdag 17 november

We worden vandaag wakker in Aabenraa. Iets verderop zit een enorm winkelcentrum en we hadden gisteren al afgesproken dat we daar onze laatste kronen zouden verslinden! Wat is dat toch met vrouwen. Een laatste stuiver brandt in hun portomonee en tweehonderd euro’s blijven zitten bij gebrek aan koopwaar. Ik begrijp mezelf soms niet. Na deze shopochtend hebben we dus nog steeds kronen en het zij zo. Je kunt moeilijk maar een beetje onzin gaan kopen. (Normaal gesproken ook niet zoveel moeite mee trouwens, ik zal wel een beetje koorts hebben.)

Ro heeft vanochtend besloten dat hij zijn verjaardag in een stad wil vieren. Biertje drinken, gebouwtje bekijken en een hapje eten. Om een beetje in de richting te blijven gaan we alvast naar Duitsland. Bremen. Daar zitten we precies op de helft van de terugreis en blijft het leuk.

Aan het einde van de dag zijn we dan ook heelhuids in Bremen aangekomen. We waren even vergeten dat we op de heenreis zoveel omleidingen hadden, of dachten we dat die in twee weken wel weg zouden zijn?! Gelukkig zijn we een file van 10 kilometer gepasseerd omdat we de andere kant op reden en hebben we zelf geen moment stil gestaan. Onderweg durf je zoiets niet hardop te zeggen, nu we ter plaatse zijn kan ik het rustig melden zonder af te kloppen.

We staan op een camperplek zoals alleen Duitsland die kent. Ruim opgezet, mooi vrij en mèt buren. In Duitsland sta je praktisch nooit alleen. Mag dus na een paar slokken cola niet meer zo hard boeren, we staan niet zo heel erg ver van de buren af namelijk. Ach, waarschijnlijk kijken ze Ro er morgen op aan als hij de hondjes uitlaat;)

We zijn natuurlijk tot minimaal twaalf uur opgebleven. Nu doen we dat elke dag, maar vandaag moest het! Ro is jarig! Hij had voor zichzelf een Lego-camper gekocht en mocht hem ook niet eerder in elkaar zetten dan op zijn verjaardag. Ik heb nog een paar keer gezegd dat hij rustig mocht beginnen met bouwen, maar het enige wat ik dan hoorde was: “Waaraan? Wat bedoel je? Ik weet nog helemaal niet wat ik krijg!” Hij had het campertje in een doorzichtig plastic tasje meegekregen en als ik hem even aan het bewonderen was moest hij weer terug in het tasje, “Anders kan ik zien wat ik krijg.”

Natuurlijk had ik ook nog wat kadootjes gekocht, alleen waren het meer kleine onzindingetjes. Hij heeft alles al en iedereen om ons heen weet dat als hij iets wil, hij het zelf al heeft gekocht voor je de kans krijgt het te schenken. Zie bovenstaand verhaaltje. Er zat wel een mooie sweater bij met Homer Simpson, die wil hij morgen meteen aan, dus die is goed gekeurd.

Tot slot, mijn mams heeft namens mij een lieve en overduidelijke reaktie geplaatst over het logje van vandaag. Het was ook niet de bedoeling dat ik zou kunnen plaatsen vandaag. Maar op elke plek kijk ik altijd even of er beschikbare netwerken zijn en deze camperplek heeft een WIFI-punt. Super dus! Ik plaats dus wel en wil mijn lieve mamsie even bedanken voor de reaktie.

Dag 18

Woensdag 18 november

Vanochtend heerlijk uitgeslapen en in de eerste instantie droog weer. In de relaxte sfeer van het ochtendritueel begonnen de eerste druppels al te vallen. Aangezien we al ter plaatse waren en alleen een fikse wandeling naar het centrum van Bremen voor de boeg hadden, hebben we eerst maar even een kop koffie in de camper gezet en een gebakje gegeten. Mèt een verjaardagskaarsje voor Ro. En het wachten werd beloond, het werd droog. Lang genoeg om naar het centrum te lopen en daar een overdekt gedeelte op te zoeken. Daarna de hele dag pet, maar in NL niet anders hoorden wij.

Bremen! Geweldige stad! Ontzetten leuk shoppen en veel gezellige zit- en eetplekjes. We hebben ons prima vermaakt en ik heb toch wel een paar centjes uitgegeven. Het is een echte aanrader voor een gezellig dagje uit en het ligt maar twee uurtjes van Borger, dat kan dus in principe vaker. Ach ja, meestal komt het er niet van.

Vanavond in de stad gegeten bij een brasserie met allemaal lekkere dingetjes op de kaart. We hebben lekker lang getafeld en rustig aan gedaan. Toen het tijd was om naar huis te gaan kwam er nog steeds water uit de lucht. De wandeling naar de camper is een half uurtje en we hebben allebei niet zo heel veel loopenergie meer. Een taxistandplaats biedt uitkomst. Binnen tien minuten zijn we thuis en zijn heerlijk droog gebleven.

We hebben ons laatste avondje in de camper nog even lekker uitgezeten en gaan nu naar bedje. Morgen weer naar huis en dat is maar twee uurtjes hier vandaan. Aan al het moois komt een eind. En dat wisten we van te voren. Ik zeg altijd maar: “Je kunt niet genieten van een vakantie als je elke week op vakantie gaat.” We moeten er dus weer even tegenaan en ook dat heeft wel weer iets.

Lieve meelezers, vanaf morgen ga ik weer gewoon logjes plaatsen over leuke of oninteressante zaken, dus gewoon weer vanaf de hoofdpagina. Zie jullie daar…….

Lieve groet….