Dag 1

Vandaag vertrekken we rond haf 3 uit Borger en rijden van baustelle naar baustelle tot dat we na 605 km aankomen op onze 1e camperplek in Strullendorf, Duitsland.

Dag 2 573 km.

Van Duitsland door Oostenrijk naar Slovenië.

Dag 3 59 km

We worden wakker in Kranjska Gora. Het wordt vandaag 25 C! Fijn! Helaas komen we er snel achter dat we hier voorlopig niet kunnen vertrekken. Het is zaterdag en het dorp is afgesloten vanwege een wielerevenement. We maken van de nood een deugd. Het plaatsje verkennen. Het is in de winter een ski-oord en in de zomer wordt er volop gewandeld, gefietst en gesport. Zeer toeristisch. Roderick begint de dag meteen met een baantje rodelen. Met de skilift omhoog en rodelend de berg af. Een groot succes! Het mocht alleen wel iets harder. Iets met slome voorgangers. Maar hij is blij, het was de moeite waard. We lunchen en wandelen tot we de afzetting zien verdwijnen in het dorp. Het plan is de pas te nemen, de ”Vrsjicpas’ Deze gaat om 14 uur open. Adembenemend mooi met ontelbaar veel haarspeldbochten. We stoppen een paar keer onderweg. Onder andere bij de ‘Jasna See’. Maar met deze temperaturen lopen alle Slovenen hier rond. Geen parkeermogelijkheid en vrij snel weer verder. Op het hoogste punt genieten we van het uitzicht en is shooter aan het zoenen met een schaap. Hoezo tam. Ze lopen je gewoon omver. ‘Je staat op een mooie, sappige pol gras, kssssst!’ Maar wat een uitzicht. Wanneer we met de afdaling bezig zijn stoppen we een paar keer voor fotomomenten. En, de ‘Triglev’. Ro zoekt er al de hele dag naar. De hoogste driekliffer in de omgeving. Meer dan 2800 mtr hoog. We vinden hem, maar op het uitzichtpunt groeit er precies een boom voor. Beetje jammer. Maar, gezien! We maken de route op de pas af en stoppen aan het einde van de dag op een schitterende camping in Soka. We staan aan een stromend riviertje en genieten van de plek. Het plaatselijke restaurant serveert heerlijke Sloveense specialiteiten en we zitten tot in de late uurtjes op het gezellige terras. Wat een geweldige eerste dag!

Dag 4

Om 09:00 staan we naast ons bed. Enerzijds vanwege de vakantiepret, anderzijds vanwege de kinderen die in de vroege ochtend over de camping rennen. Geeft niets. De zon laat zich alleen nog op de toppen zien, maar het ziet er veelbelovend uit. Onverwacht komt er een busje de camping op met verse broodjes. Wat een prettig begin. We doen lekker rustig aan en gaan uitgebreid douchen. 12 uur zitten we aan de espresso op het terras van de camping en trekken ons plan. De eerste stop is een burcht in een mooie omgeving. Er zijn zelfs wat grotten waar je vrij in en uit kan lopen. Voor mij voldoende, dieper hoeft voor mij niet. De volgende stop is de grootste waterval van Slovenië. Kan bijna niet anders dan dat je ergens moet afzien. En inderdaad. Een behoorlijke klim. Niet ver, wel hoog. Als we eenmaal boven staan is het geen euforisch ‘wauh’ gevoel. We kennen ze hoger en mooier. Maar hé, je moet er geweest zijn. Spannender wordt het als we besluiten als berggeiten langs de oever beneden te lopen. Enorme keien en veel stenen. We worden uiteindelijk beloond met een voetenbad in helderblauw en ijskoud ‘drink’water. Wat een intense rust en schoonheid. Dat kan onze camera niet vangen. De dag nadert z’n einde en qua kilometers hebben we niets gedaan. Toch maar een camping opzoeken. In deze tocht belanden we nog een halve minuut per abuis in Italië. Uiteindelijk vinden we slingerend door de bergen, langs de stromende rivieren een mooie camping in Kobarid. Aangekomen op de parking vallen de eerste druppels en dondert het in de lucht. Dit houdt uiteindelijk de hele avond en begin van de nacht aan. We sluiten de dag af in een sfeervol restaurant met overdekt terras en eten heerlijk. In de camper gaan we meteen languit en doen een drankje terwijl de regen op het dak klettert. Hopelijk slapen we de regen weg en is er morgen weer zon.

Dag 5 87 km

Gelukkig worden we wakker met een waterig zonnetje. Ik trek een lange broek aan maar verruil hem rond het middaguur voor een korte. Het weer trekt dus goed bij, een gemiddelde 22 graden. Na onze espresso op de camping gaan we door de bergen naar de centrale Alpen. We willen overnachten bij het meer van Bohenj en komen onderweg weer schitterende vergezichten tegen. Het blauwe water wordt minder blauw, maar blijft kraakhelder. We lunchen in Tolmin en doen daar ook een paar boodschappen. Onderweg rijden we voornamelijk door ongerepte natuur en kleine dorpjes. We stoppen zo nu en dan voor een espresso of foto. Als we bij het meer van Bohenj aankomen zijn we nog niet aan de kant van de camping. Toch ziet het er zo gezellig uit dat we voor een tussenstop gaan. Ro vindt op deze plek z’n eerste vakantiecache. Niet omdat hij voor het eerst zoekt, maar wel voor het eerst vindt. Even later rijden we om het meer naar de camping. Één die prioriteit euro’s heeft in plaats van de gasten. Er zou voldoende plek zijn, ook aan het meer. Het enige wat gebeurd is dat Campers en busjes als sardientjes in een fuik rijden en maar her en der naast elkaar parkeren. Wij staan nog redelijk mooi door de stuurmanskunsten van manlief. Toch enigszins teleurgesteld door de ‘zoek maar een plekje’ methode die ze in Slovenië hanteren. De ene keer een zegen, vandaag een ‘straf’. Maar het mag de pret niet drukken. We gaan eten in de plaatselijke horeca en het is weer lekker. Leuke gewoonte in Slovenië. Je kan je eten overal meenemen als je het niet op krijgt. Heel normaal. Wij slaan de ‘doggybag’ voor de pizza af, beland toch in de vuilnis bij gebrek aan zin de volgende dag. Het is koud vanavond. Na het buiten eten drinken we nog een espresso bij de camper en na een krap uurtje ben ik het die de kou niet meer trekt. We gaan onder de wol en ik schrijf nog een stukje en monteer de film. Nu heerlijk slapen. Op naar de volgende dag.

Dag 6 64 km

Ik begon de dag net als het weer, zonnig en helder. We zaten heerlijk voor de camper en Ro en Shooter namen een frisse ochtendduik in het meer. Rond elven begin het te druppelen en al gauw veranderde het mooie weer in aanhoudende regen. Ro had z’n zinnen gezet op een kabelbaantripje naar een hoge top en zelfs de regen bracht hem niet op andere gedachten. Achteraf had hij dat liever wel gehad. Het was nat, koud en geen uitzicht. Ik lag ondertussen in de camper op bed om wat te lezen maar schrok wakker toen Ro terug kwam. Het was voor mij het begin van een lusteloze dag. Ik ben niet meer bijgetrokken. Het weer ook niet trouwens. We reden richting het meer van Bled en kregen zo nu en dan een waterig zonnetje. Toch hadden we het allebei koud en namen ons voor de korte broek te verruilen voor een lange als we op de plaats van bestemming zouden zijn. Onderweg wilden we een vallei/kloof aandoen, maar die was onvindbaar. Morgen maar weer proberen. Ik wilde deze dag liever liggend doorbrengen. Eenmaal op de camping aan het meer van Bled, kroop ik meteen op bed en heb tot het eten geslapen. Eten deden we in het restaurant bij de camping. Ongezellig maar goed aangeschreven. Nu is dit troosteloze weer natuurlijk geen aanbeveling voor je sfeervolle terras en zitten we in TL-licht binnen. Dit moet vermeld. Toch had ik een ouderwetse ‘vlieg in m’n soep’. Het bestaat dus echt. Verder was het eten prima. En Hollandse prijzen, toeristische prijzen dus. Na het eten doet Ro een nachtelijk rondje meer met Shooter. Ik zet mijn vermoeiende dag voort en ga meteen richting camper. Languit op bed inderdaad. Laat het morgen alsjeblieft weer zonnig en aangenaam zijn. Trusten, over en uit…

Dag 7 0 km

We worden wakker met zon! Fijn. Ro haalt broodjes en we genieten voor de camper van de vroege ochtend. We willen graag rond het meer van Bled wandelen vandaag en melden ons bij de receptie. Graag later uitchecken aub. Maar als we eenmaal in het mooie weer rond het meer kuieren, zoveel mogelijk terrasjes aandoen, overvalt ons het gevoel van willen blijven. We gaan dus nog een tandje rustiger en doen nog meer terrasjes. Eenmaal terug op de camping is de dag ver gevorderd. Of we misschien vanwege de modder na de regen van gisteren, een droger plekje mogen uitkiezen. Hadden we beter niet kunnen doen, kost een achterlicht. Maar goed, kun je toch niets meer aan doen. We ontmoeten hierdoor aardige Nederlanders waarvan we leuke reistips krijgen. De man helpt Ro wat uit de brand door mee te kijken en rustig te blijven bij het herstellen van het achterlicht. Ro geeft hem vervolgens een echte maallust en de rust komt weer terug. We krijgen trek. Maar even wat eten bij het campingrestaurant. We zitten daar de avond uit en gaan bij thuiskomst meteen plat. Enerverend maar fijn dagje.

Dag 8 48 km

Vroeg uit de veren en wederom zon. We ontbijten in de camper en hebben vandaag een bezoek aan de kloof in de planning. Niet zover rijden, en het lijkt de moeite waard. Het is een understatement. Het is adembenemend mooi. Wat een natuurgeweld. Het water dan. Alles eromheen is zo magisch mooi. Een setting van een sprookjesbos met watervallen. Enig minpuntje, de vele toeristen, waar we zelf ook deel van uitmaken. We lopen een paar keer in rijen achter elkaar vanwege smalle stukken en tegemoet komende wandelaars. Het maakt het her en der wat minder romantisch. Toch blijven we op veel plekken onze adem inhouden. Zeer de moeite waard. We gaan weer verder. We lunchen in Bled en maken onze telefoon Slovenië-proof. Oftewel, een oude IPhone krijgt een Sloveense simkaart en wordt onze hotspot. Na Bled rijden we richting het oosten. We hebben zin in een ander Slovenië en gaan het minder toeristische gedeelte verkennen. Wanneer we aankomen in Kranj, blijkt er een perfect aangelegde camperplek te zijn met alles erop en eraan. Ook nog eens naast het ‘oude’ centrum. We zitten in de namiddag voor de camper in het zonnetje en gaan aan het begin van de avond de stad verkennen. Heel gemoedelijk en mooi. Het is ook best warm. We hebben allebei een vest aan, niet nodig. Maar gauw wat eten op een terras. We zoeken een traditioneel restaurant en eten weer geweldig. Veel voor weinig, dat ook. We zitten duidelijk weer in een niet toeristisch gedeelte. Espresso voor een euro, een tweepersoons schaal vol met vlees, groenten en friet voor 19 euro en drankjes voor 1 euro dertig bijvoorbeeld. Het heeft z’n charme, de ongerepte gebieden. Wij houden ervan. We sluiten de dag met drankje voor de camper en hebben weer genoten.

Dag 9 83 km

We starten de dag in het stadje. Kranj bij daglicht. Het is er gezellig en gisteren hadden we al de ‘sweet salons’ gespot. In Slovenië heb je horeca wat zich splitst in eten en drinken. Er zijn dus gelegenheden waar je alleen koffie, bier en frisdrank met taart en zoete broodjes kan nuttigen. Bij de anderen is een broodje weer lastig, weinig gelegenheden waar je een broodje of ‘normale’ lunch kan gebruiken. Pasta, pizza en grill is heel normaal in de middag. In elk geval begonnen wij met espresso en taart. Voor onderweg namen we hartige taart mee van het plaatselijke bakkersloket. Ook zoiets, een kiosk met allemaal brood, hartig of zoet achter glas. Alsof je de krant gaat halen. Ook heel normaal. De hartige taart heeft een speciale naam en is een taart met veel lagen filodeeg gevuld met gehakt of kaas of pizza e.d. Hadden we al eerder gehad en vooral die met gehakt is heerlijk. We laten Kranj achter ons. Vanwege het warme weer besluiten we kort te rijden en naar een meer te rijden met camping. Goede keuze. Aangekomen in Velenje gaan we meteen richting het water en liggen er tot de zon ondergaat. Vervolgens gaan we 400 mtr verderop wat eten. Het is 20 uur en al donker. Ik eet heerlijk, Ro krijgt iets anders dan besteld en twijfelt aan z’n uitspraak of het gehoor van de ober. Hij vindt het al niet zo leuk meer en we drinken onze espresso bij de open loungebar bij de camping. Daar zitten we nog een tijdje. Bijkomend voordeel, kraakheldere WiFi op dat terras. Daar doen we ons voordeel mee en wisselen foto’s en teksten uit voor de verslagen. We hebben inmiddels besloten morgen nog hier te blijven, het wordt weer mooi zonnig met hoge temperaturen. Dat wordt zwemmen en zonnen!

Dag 10 0 km

Ja hoor. Het beloofde weer. We gaan meteen na het ontbijt richting water. Bepakt en bezakt zoals een hollander hoort te doen. Paraplu voor shooter, ligbedjes, handdoeken, leesvoer, iPad, drankjes, luchtbed en…..ja, een tas vol! Het wordt na twaalven bewolkt maar niet minder warm. Aan onze huid te zien was er voldoende zon. Beide behoorlijk verkleurd. We zwemmen veel en Ro probeert het tompouce-luchtbed van de Hema uit. Hilarische taferelen. Heb je net een half uur je longen uit je lijf geblazen, wil dat ding niet onder datzelfde lijf blijven zitten. Ro doet vele pogingen maar beland elke keer met luchtbed bovenop hem terwijl hij er zelf onder hangt, luchtbed in de houdgreep, alsof die er anders vandoor gaat. Ik film en lig dubbel. Dat beloofd veel goeds voor het ‘suppen’. Ro wil een sup huren. Eerlijk is eerlijk, dat ging eigenlijk prima. Het is een surfboard waar je op gaat staan om vervolgens het meer rond te peddelen terwijl je als een echt stamhoofd staand om je heen aan het kijken bent. Dat kan hij dus wel. Alleen een uur lang?! Nee, dat lukt ‘m niet met z’n ADHD benen. Na een kwartiertje is hij er weer en een ervaring rijker. We zwemmen en zonnen tot in de avond en besluiten in de camper wat te eten. Aangezien we omringd zijn met gezellige terrasjes in loungesferen, maar de tentjes treffen zonder eten. Die helft van de horeca inderdaad. Ik trek letterlijk een blik nasi open en we bereiden ons voor op het ergste. Niet nodig, het blijkt prima te eten. Camping-cuisine. Espressootje en sigaartje. We zijn super tevreden zo in de avond. Morgen weer verder Slovenië verkennen.

Dag 11 137 km

Het zou vandaag een mindere dag worden met weinig zon. Merken we niets van. We staan op met zon en dat blijft de hele dag zo. Op het programma staat een bezoek aan de hopfarm waar een hop van Maallust vandaan komt. We worden gastvrij onthaalt en krijgen een rondleiding. We krijgen een kop koffie in de tuin van het woonhuis en zitten al gauw met een picknicktafel vol Slovenen aan de slivovitsj. Er zitten ook een paar Brouwers van een plaatselijk bier uit Maribor. Die hebben toevallig een afspraak met de hopboer. Het is zeer gezellig, maar we willen toch verder. Ro laat diverse bieren van Maallust achter en vraagt om een reactie als ze genuttigd zijn. De hopboer gaat ons contacten en later op de dag zien we een vriendschapsverzoek op Facebook, dat zit wel goed. Je kunt wereldwijd niet genoeg biervrienden hebben. Ook hebben we het telefoonnummer van de Brouwers in Maribor zodat we morgen evt. een bezoek kunnen brengen als we in Maribor zijn. We gaan naar Zalec. Daar staan bierfonteinen waar je je aangeschafte pul kan blijven bijvullen. Een leuk idee en het zit ingenieus in elkaar. Chip onderin het glas waardoor je eenmaal per fontein kan tappen. Vijf verschillende bieren en als je ze allemaal hebt gehad, doen de taps het niet meer en moet je een nieuw glas kopen. Alleen jammer dat we op zondag in Zalec terecht komen. Ro staat langer in de rij voor de taps dan een gemiddelde bar in een feesttent. Maar hoe dan ook, heel leuk om mee te maken. We willen nog even naar één van de steden van Slovenië die in de buurt ligt en als vijfde stadsrechten kreeg. Rijke historie. Celje. Omdat het zondag is kunnen we niet goed peilen waar we moeten zijn, wat het centrum is en wat we er kunnen doen. Terrasje kan altijd. Dat doen we dan maar, altijd goed. We besluiten door te rijden naar Maribor. Daar zijn we dan aan het begin van de avond en kunnen we morgen die stad verkennen. We eten in het centrum van Maribor en komen er na deze zondag achter dat eten op zondag in Slovenië niet vanzelfsprekend buiten de deur kan. Je kunt op tig plekken wat drinken, ook bij restaurants, maar de keukens zijn dicht. Als iemand ons kan vertellen wat de reden hiervan is dan horen we het graag. We speculeren zelf over geloof, geen geld uitgeven op zondag, niet werken op zondag etc. Maar we weten het echt niet. Rond tienen zijn we weer in de camper en doen ons rondje. Foto’s uitzoeken, filmpjes monteren, stukje schrijven, drankje doen en slapen. Morgen weer een dag!

Dag 12 0 km

Na een zeer warme nacht, waarbij tegen elkaar aan liggen niet wenselijk is, maar de camper niet waterpas staat, rollen we met wallen onder de ogen uit bed. Het beloofd weer een warme dag te worden. Toch staat voor mij shoppen op de planning. Wat moet dat moet, ik ga ervoor. Ro gaat voor cultuur en sightseeing waarbij een bezoek aan een wijnkelder en plaatselijke brouwer op het programma staat. We zien elkaar tussendoor voor lunch en terrasjes en hebben het prima naar ons zin in Maribor. Voor we het weten is het avond en gaan we eten in het centrum. Beide zere voeten van de kilometers die we in de benen hebben. Ro heeft voldoende foto’s van de wijnkelder en de bieren die hij geproefd heeft. Altijd bang dat hij te weinig foto’s maakt. Voor mij geldt hetzelfde, maar dan qua shoppen. Veel te veel, altijd bang dat ik te weinig kleding heb. Dus beide voldaan met de pootjes omhoog. Geen spannend verhaal, wel weer een fijne dag!

Dag 13 143 km

Vandaag staat een noordelijke rit op de planning. Het is warm, maar mits je niet aan het water ligt is rijden met de ramen open een goede optie. We starten in Radenci. Daar is het water uit een bron erg warm en het wordt al decennia lang bijzonder gevonden. Aangezien we met een Capitoolgids van Slovenië reizen, kunnen we er voor kiezen routes te rijden waarbij we bezienswaardigheden aandoen, soms de moeite, soms niet. Vandaag rijden we zo’n door Ro bedachte route. We rijden naar Murska Sobota, Moravske toplice, Bogojina en Lendava. In die plaatsen bezoekt Ro kerken, kasteeltjes en oude gebouwen. Ik heb het ooit geprobeerd, maar mij kan het minder boeien. ‘Oh, weer een kerk, leuk!’ Dus ik zit met Shooter steeds op een fijn plekje te wachten, kont in het gras, of een gezellig bankje. Ieder z’n ding. We komen vervolgens in Kroatië. In Pejlenica. Bij de grens ouderwetse pascontrole met de gebruikelijke starre blikken van de grenswachters. We mogen door en zijn in Kroatië. Ro vindt het leuk in elk land minimaal één cache* te vinden en hier ligt er één bij een oude olieput. En waar er in Oostenrijk en Slovenië nog geen gevonden werd, is het hier raak. Hè hè. Ro blij. We drinken nog wat in Kroatië nu we er toch zijn. Heeft toch iets meer voeten in de aarde. Ondanks dat we de grenspost bijna kunnen aanraken, is betalen met euro’s niet mogelijk en pinnen we 100 Kuna, wat ongeveer €13,80 is. Nu zijn de drankjes ook nog vrij goedkoop en zouden we in feite dronken het land weer kunnen verlaten voor dat geld. Doen we maar niet. Dan maar wat Kuna’s mee terug. We zetten de navigatie op Velika polana, een ooievaarsdorp. Je schijnt er te struikelen over ooievaars en hun nesten. Ik weet het, in dit geval slaat dat nergens op, als er één vogel hoog broedt dan is het de ooievaar wel. Maar mijn sarcasme komt door het feit dat we wel geteld één verlaten nest hebben gezien. Uiteraard begrijpen we dat het geen broedseizoen is, maar verlaten nesten kunnen altijd toch. Één dus. En door. Klaar met de dag en op zoek naar een camperplek. We eindigen op een geweldige camperplek in Ljutomer. Heerlijk rustig bij een aantal visvijvers en midden in de weilanden. Enig nadeel zijn de muggen, ze kregen ons net niet klein maar het scheelde maar weinig. Wat een ellende. We sluiten de avond buiten af met een tafel vol citronellakaarsen, spray en wax. Als je denkt dat het enigszins helpt, doet dat het ook. Wat een fijne avond met tig verschillende vogelgeluiden van nachtvogels in het naastgelegen bos. Heerlijk. * Geocachen is het zoeken naar verborgen ‘schatten’ aan de hand van coordinaten die je met een GPS probeert te vinden. Over de hele wereld liggen deze schatten en in de meeste gevallen vind je een logrol waarop je je naam kan zetten. Vervolgens zet je online dat je ‘m gevonden hebt en zo wordt je lijst steeds groter. De mensen die ze uit zetten zijn jij en ik en een vereiste is dat je iets over de vindplaats kan vertellen. Google op Geocachen en er gaat een wereld voor je open. Mocht je benieuwd zijn naar de caches die wij in beheer hebben. (Borger en omgeving) Geef een seintje en we vertellen graag meer.

Dag 14 35 km

Vanmorgen wisten we zeker dat we een wijnroute gingen rijden in het noord-oosten van Slovenië. Wat we nog niet wisten is dat we een geweldige gastvrije en voornamelijk traditioneel, Sloveense dag zouden hebben. Het ging allemaal vanzelf. We werden gisteren al gevraagd of we ontbijt wilden de volgende ochtend. Uiteraard. Zeer benieuwd. We beginnen inderdaad met een simpel maar lekker ontbijt. Leuk om mee te maken wat normaal is hier. We gaan meteen na het ontbijt starten met de route. Toen we in Jerusalem aankwamen, een typisch wijngebied, besloten we iets te drinken. Ro raakt in gesprek met de ober die sommelier is en vraagt of hij tips mag geven. Dat hoef je tegen Ro maar één keer te zeggen. Twintig minuten later zitten we met een kladje in de camper op weg naar de eerste tip. Die zou ook gebeld worden door z’n sommelier-vriend. We konden het niet vinden. Nummer twee was goed te vinden en daar konden we lunchen zonder dat we konden kiezen. Prima. Verras ons maar. Een grote schaal met vlees, kaas, en koude groenten met brood werd ons aangeboden. Heerlijk. In de zon, uitkijkend over de wijngaarden zaten we te eten. Wanneer we vragen of nummer één op ons lijstje bij hun bekend is wordt er lacherig gereageerd. Tuurlijk, ons kent ons. Loop maar even mee. Achter het huis op de heuvel wijst ze een huis in de verte aan, daar moeten we zijn. Hemelsbreed misschien 200 meter. Zodoende rijden we een kwartier later een klein weggetje op naar boven wat doodloopt in een klein buurtschap inclusief wijnboer. Hij hoorde ons al aankomen. Wanneer we plaats nemen aan de picknicktafel onder de druivenranken zitten we al gauw aan de wijn. Ondertussen leren we alles over het bottelproces en vooral Ro vraagt de man het hemd van het lijf. Veel herkenbare handelingen die ook bij het brouwproces komen kijken. Echt mooi om naar te luisteren. Na een kleine rondleiding willen we verder. Maar niet volgens de wijnboer. We moesten nog één bijzondere wijn proeven. Oké, we zijn makkelijk over te halen. Politie komt hier niet, die kopen ze af met wijn nadat ze in het verleden op de loer lagen na elke proeverij. Alsof dat de enige reden is dat we de wijn af willen slaan. We belanden in een gastvrije toestand van bijschenken en brood met blokjes kaas. Ook de muscaatdruif staat erbij, flinke trossen op een schaal, eergisteren geplukt. En echt, kleine minidruifjes en heerlijk zoet. Niet te vergelijken met de supermarktdruif. Daar heeft de wijnboer ook geen goed woord voor over, geteeld met water, veel water zegt hij. Wanneer we eindelijk weg mogen, na alle gastvrijheid, gaan we naar de volgende. Weer vragen we hoe te rijden en weer lopen we achter iemand aan die naast zijn huis de boerderij in de verte aanwijst. “Als de wind goed staat kunnen we met elkaar praten”, grapt de boer. We rijden weer een kwartiertje en vallen met de neus in de boter. Doordat er een bus heeft gereserveerd voor diner met wijnproeverij, kunnen ook wij aanschuiven. We hebben geen keuzevrijheid en weer laten we ons verrassen. We zitten wederom onder de druivenranken met mooi uitzicht. Het laat zich het best omschrijven als een pagode met enorm veel sfeer. We eten heerlijk en krijgen plaatselijke specialiteiten. Ik ben in tegenstelling tot Ro een lastige eter, lust niet alles. Maar de Sloveense keuken is mijn keuken. Ik vind alles lekker. Ook vanavond eten we bijvoorbeeld boekweittaart met kaas na en ik kon het best waarderen. Ook omdat het in onze gids als specialiteit stond en het dan bij voorbaat al meer credits heeft. Je moet het geprobeerd hebben. Maar dit is wel een bijzonder voorbeeld. In Slovenië stoven ze veel. Zo is een sparerib hier heel anders maar heerlijk. Ook de groenten zijn gestoofd met veel smaak. Ja, geweldige keuken! Maar hoe dan ook, Ro maakt telkens opnieuw ‘vrienden’ en ook hier zitten we gezellig met de eigenaar te kletsen en maken het gezellig laat. Ik heb teveel wijn gehad omdat ik geen ‘nee’ tegen vreemde mensen durf te zeggen en dat ik tipsie ben is een unicum. Maar eerlijk is eerlijk, het is een mooie dag. We hebben een prettige kant van Slovenië meegemaakt. En Bourgondische dag met een zilveren randje.

Dag 15 163 km

We dalen vandaag af via het oosten. Onderweg pakken we her en der wat leuke dorpjes mee. We beginnen in Ptuj. Veel terrasjes, historie en veel gezelligheid. Al gauw loopt het tegen de middag en moeten we verder. Einddoel is de warmste rivier in Slovenië en die bereiken we pas aan het einde van de middag. Helaas heb ik last van de gaperitus. Ben echt moe vandaag. Komt vast door de wijn van gisteren. Ik ben dus voor een eerdere stop vandaag. We lunchen onderweg en gaan binnendoor naar Novo Mesto. Daar is een leuke camperplek aan een rivier en we houden van water. Terwijl we rijden veranderd het landschap van landerijen en wijngaarden, in woeste riviertjes met rotsen en bos. Slovenië kent zoveel gezichten. We lijken wel ambassadeur, zo vaak vermeld ik de schoonheid van dit land. Maar het is gewoon verrassend mooi. Dat zal iedereen met ons eens zijn. Kort stukje vandaag maar ook dat komt door mijn vermoeidheid. Maar gauw slapen. Morgen weer een dag.

Dag 16 168 km

We worden wakker en de zon schijnt over de rivier. Er zijn twee grijze puberzwanen die voor onze camper op het meer de stroomversnelling als glijbaan gebruiken. Steeds weer stroomopwaarts en hup, met het stroompje in hoge vaart terug. Heel leuk. Wanneer ze shooter zien beginnen ze keihard te blazen. De ouders maken zich er niet zo druk om, die zullen inmiddels wat gewend zijn. We vertrekken na het ontbijt richting de Kolparivier. In de zomer de warmste rivier van Slovenië en we verwachten er wel iets van. Aangekomen bij de rivier rijden we drie keer hetzelfde traject om een plekje te vinden waar we het water in kunnen. Volgens de gids voldoende, in onze beleving weinig tot niets. We wagen ons achter een groot groen hek met gebouwtjes en komen erachter dat we daar moeten zijn. Je kunt er zelfs lunchen. Dat doen we dan ook maar meteen. Daarna met de pootjes het water in. Nou! Warm is anders. Maar we laten ons niet kennen en na een paar minuutjes voelt het redelijk warm. Maar de zon laat zich ook niet volop zien, dat werkt ook ook tegen. Maar we kunnen het van ons lijstje afvinken. We gaan richting Ljubljana, de hoofdstad. Dan kunnen we morgen shoppen en sightseeing. Onderweg slaat het weer om en belanden we in een fikse hoosbui. Dan kunnen we net zo goed even stoppen en wat drinken. Hier in Slovenië heeft bijna elk horecabedrijf een veranda en zit je dus altijd buiten. Heerlijk. Aangekomen in Ljubljana gaan we de stad alvast verkennen en wat eten. In de avond heel erg gezellig met ontelbaar veel terrasjes. Zin om morgen de stad bij daglicht te verkennen.

Dag 17 55 km

Meteen nadat we uit bed zijn gerold richting stad. We gaan daar ontbijten en een Espressootje doen. Na het ontbijt nemen we afscheid van elkaar en gaat Ro de stad verkennen en de historische trekpleisters bekijken. Ik ga shoppen. Ook een beleving hier. Ik moet volgens de gids in het Emporium zijn en kijk m’n ogen uit. Een historisch gebouw met binnen alleen Europese merken geëtaleerd op marmer, goud en glas. Armani, Gucci, Michael Kors, Cavalli, maar ook Desiguel, Diesel en Banana Republic. Geweldig om daar rond te kijken. Ik twijfel of ik een aankoop ga doen die ik nooit zou doen, en dan bedoel ik qua prijs, maar nee. Het blijft bij kijken. Ik ga gauw naar m’n ‘eigen’ winkels, waarvan ik Zara en Pull&bear absolute toppers vind. Maar ja, die heb je bij ons ook. Na de lunch gaan we samen naar de ‘Warenmarkt’ en zien vooral sfeer. Heel veel kraampjes en veel Sloveense producten. Zoals het hier hoort, doorweven met terrasjes en daar maken we uiteraard gebruik van. We nemen nog wat historische bruggen mee, want elke brug is hier ontzettend mooi en bijzonder. Wat fijn dat de oorlog hier geen sporen heeft achter kunnen laten, die heeft maar een paar dagen geduurd. Alle gebouwen zijn geweldig om te zien. Aan het einde van de middag halen we wat broodjes voor vanavond en gaan vast rijden naar de bestemming van morgen. De grotten van Postonja. Ro wil daar morgen vroeg heen en ik blijf in de camper. Mij niet gezien. Heb engtevrees en ben claustrofobisch. Die combinatie is niet handig. Niet erg, ik hoor het wel van Ro en doe het met de foto’s. Misschien kan ik weer eens ouderwets uitslapen. We zullen zien. Ondanks dat er vandaag veel regen werd voorspelt hebben we zo nu en dan twintig druppels en is de temperatuur oké. Prima te doen

Dag 18 110 km

Vanmorgen was ik vrij! Ik kon uitslapen. Lastig hoor, als je al zo lang vroeg opstaat. Maar het is een uurtje gelukt. Ro was vroeg uit de veren en wilde met de eerste Tour mee in de grotten van Postojna. Dat werd, helaas voor hem, een uurtje later. Ro kijkt even rond en doet wat minibezichtigingen tot het zover is. Als ik hem moet geloven was het adembenemend mooi maar niet met de camera te vangen. Dus wat ik op foto en video zie is niets. Geen diepte, geen detail. Voor mij jammer, voor Ro was het uiteraard geweldig. Wel zeer commercieel met hordes toeristen. Het is ook de bekendste grot met grote ’toonzalen’ en prachtig verlichte ‘kamers’. Anyway, een mooie ochtend voor Ro, een relaxte ochtend voor mij. We gaan vlak na de ochtend rijden en belanden weer in hevige buien. In onze zoektocht naar een plek om te eten komen we in een leuk restaurant terecht waar ook veel Italianen op afkomen. Dat zien we op de parking. Ook komen we er later pas achter dat het er smoordruk is. We eten lekker en na het eten klaart het langzaam weer op. We rijden richting de kust en zijn er sneller dan verwacht. Wanneer we naar beneden kijken vanuit de bergen zien we de zee en hoe dichter we bij Portoroz komen hoe meer we het gevoel krijgen af te dalen in Monaco. Als je daar ooit hebt gereden weet je wat ik bedoel. We zien palmbomen en een decadent aantal hotels aan een drukke en gezellige boulevard, vol met terrassen en winkels. Een hele andere wereld. Ook de temperatuur voelt anders. Door een microklimaat, komen we later achter. We staan met de camper op een strontdure camperplek, maar met de neus aan de zee. Geweldig. We zitten tot in de late uurtjes buiten, met zicht op de zee. We zien de zon in de zee zakken en hebben weer een geluksmomentje. Wat is het weer fijn. Morgen die boulevard maar eens onveilig maken. Trusten!

Dag 19 9 km

Vandaag vallen we met de neus in de boter. We verwachten een paar dagen slechter weer, maar dat gaat niet gebeuren. De zon schijnt als we wakker worden en omdat het inmiddels avond is, weet ik dat hij bijna de hele dag is gebleven. Toen we vanavond het weer checkten voor de komende dagen, waren de druppels verdwenen. Huh? Dat is fijn. Dus vanmorgen begonnen met een frisse ochtendduik in zee. Bijzonder, want het water was heerlijk en het was boven water frisser. In de camper gedoucht en op naar de boulevard. Even decadent doen. De boulevard doet heel zuidelijk aan met palmbomen, casino’s, privestranden met tientallen ligbedjes, dure hotels en heel veel terrassen. We lunchen aan zee en het is rond de middag bloedjewarm. Ik ga nog even met de pootjes in het water. We lopen de boulevard heen en terug waarbij heen de zeekant aan de beurt is en terug de winkeltjes, terraskant. Wat weer een ander gezicht van Slovenië. Onze eindbestemming is Piran en vanwege het warme weer rijden we er op tijd heen. Op de camping is een privestrand en we gaan eerst een paar uur zonnen en zwemmen. Hierna kunnen we via een wandelpad langs zee naar Piran lopen. Piran staat bekend om z’n op elkaar gestapelde huisjes met zalmkleurige daken. De verbindingen tussen de huisjes zijn allemaal steegjes met enorm veel sfeer. De was hangt boven je te drogen en je kijkt zo de woningen in. Het stikt er weer van de terrassen. Op het plein, aan zee, maar ook in de steegjes. Wat een bijzondere plek. We kijken onze ogen uit. We kiezen voor een terras aan zee omdat een local vertelde waar we het best kunnen eten. Wederom lekker gegeten en we wandelen via nog niet gelopen straatjes het lange wandelpad langs zee terug naar de camping. Wat nog een heerlijk temperatuur aan zee. Lauwwarm. Waarschijnlijk ontstaat dit microklimaat omdat deze kust in een enorm grote kom ligt. Wij doen er ons voordeel mee. We zitten nog even buiten voor de camper en zoeken het bed op. We hopen op net zoveel zon als vandaag als we de ogen weer open doen. De kust verder verkennen. Zin in!

Dag 20 515 km

Vanmorgen waren we nog aan het nagenieten van het bijzondere stadje Piran. Blij dat we dit aangedaan hebben. Achteraf gezien hadden we nog een nachtje moeten blijven. Het klimaat hier is mediteraans en voor je het weet laat je het achter je. Dat gebeurde ook. We wilden nog drie plekken aan de kust bezoeken, maar dat ging in sneltreinvaart. We begonnen met Izola, havenstadje, klein, gezellig en goed voor een Sloveense lunch. Toen we naar Koper reden kwamen we erachter dat het een behoorlijke stad is. We parkeerden op een groot terrein aan de rand van de oudstad maar werden weggestuurd. Geen Campers. Aangezien de volgende mogelijkheid was dat we bij het station kunnen parkeren en vervolgens met het OV naar de stad moeten, zijn we maar doorgereden. Ankaran was het laatste plaatsje. De kleinste van alle drie. Mooie camping aan het water met alle faciliteiten. Kunnen we nog even zwemmen. Ro komt bij de receptie vandaan en we kunnen evt nog aan het water staan, zoek maar een plek en kom de plaats dan aangeven. Zo gezegd zo gedaan. Na 15 minuten op de camping rondrijden zien we een leuk plekje. Neerzetten en naar de receptie. Ik zet de stoeltjes vast buiten. Er komen een man en vrouw naar me toe, met plattegrond. Staan jullie op dit nummer? Ja, dat staan we. Nou, die was net aan hun gegeven door de receptie. Ik leg uit dat Ro daar nu is en dat hij deze plek aangeeft. Ik was in de veronderstelling dat wij het eerst waren en dus konden blijven staan. Ro komt na een tijdje weer en zegt dat we een ander plekje moeten zoeken. Huh? Ja een minuut voordat Ro de receptie inloopt was de plek aan die mensen gegeven. Inmiddels zie ik in de verte de vrouw ook weer aan komen lopen. ‘It’s our place!’ zegt ze. Ik knik en zeg dat me dat al duidelijk was geworden. Er komt toevallig een jongen van de camping bij staan en vraagt wat het probleem is. We leggen uit dat ons was gezegd dat we een plekje konden uitzoeken, gedaan, en nu dit. Hij wil wel contact opnemen met de receptie? ‘It’s our place!’ zegt de vrouw weer. Ro kijkt haar aan en vraagt wat we nu gaan doen. ‘It’s our place!’ Zegt de vrouw nogmaals. *JAAAAH, ik hoor je wel! Your place is Your house!!!! Ik irriteer me mateloos aan die vrouw, ook al weet ik dat zij er ook niets aan kan doen. Ze is haar man ook kwijt, die is op zoek naar een ander plekje. Ik vond hem ook veel aardiger, hij zei meteen dat ze wel verder gingen kijken. Ik doe de stoeltjes weer in de camper en ben er klaar mee. Met iedereen hier. Dikke doei! Ik wil ook niet op een ander plekje. Stomme lui. Bij de receptie zeggen ze nog dat we eerst moeten aangeven voor we gaan staan. Ja, ja, ja, prima. Draai er maar een punt aan, jullie blijven stom. En we gaan. En zoals altijd bijt zoiets je in de kont. In no-time rijden we de mooie, Sloveense wereld uit en vinden geen ideaal plekje voor de nacht. Om die reden gaan we maar een flink stuk rijden. Hebben we dat gehad, overmorgen moeten we echt richting huis. We moeten even zoeken welke richting we aanhouden maar al gauw rijden we op de snelweg, de nacht in. Halverwege besluiten we dat we naar de Chiemsee gaan. Die ligt aan de A10 waar we het grootste gedeelte op moeten afleggen. Laat in de avond rijden we de camperplek op en gaan na een drankje meteen slapen. We zien morgen wel waar we beland zijn.

Dag 21 0 km

We staan op en zien dat de zon z’n best doet. Hoe is het mogelijk. We hebben zo’n geluk met het weer deze vakantie. Inderdaad schijnt de zon de hele dag en kunnen we heerlijk naar buiten. We staan op een camperplek aan de Chiemsee en er zitten allemaal terrasjes. Uiteraard beginnen we daarmee en we gaan vervolgens een wandeling langs het meer maken. We maken een grote cirkel en komen halverwege de middag in het centrum van Bernau aan. We eten daar doen wat boodschappen en lopen een half uur terug naar Felden. Wat een fijne middag zo, met het weer. De hele avond zitten we voor de camper en beseffen dat het de laatste officiële vakantiedag is. Om die reden doen we een dekentje over als het frisser wordt, we willen zo lang mogelijk buiten zitten. En dan is het tijd om naar bed te gaan. Ons voorbereiden op de lange rit huiswaarts morgen. Zonder stoppen en tegenslagen, acht uur! Dat wordt een latertje morgen.

Dag 22 843 km

Vandaag stond in het teken van kilometers vreten. We zijn er niet tegen opgestaan en om elf uur vertrokken we. Op naar Nederland. Het was stralend mooi weer, te mooi om te rijden, maar dat heb je niet in de hand. Het wordt een mengeling van langzaam rijden door wegwerkzaamheden of files door wegwerkzaamheden. Uiteindelijk rijden we er dik twaalf uur over. Wat een oneindig land om doorheen te kachelen, Duitsland. Echt saai. We leuken de rit wat op met lunch, drinken, eten en koffie. We stoppen regelmatig en zijn blij als we eindelijk Nederland binnen rijden. Ro vraagt of ik een camperplek wil uitzoeken die dicht bij de grens ligt. Hij wil zo snel mogelijk stoppen, en logisch. Ik zoek een plek uit en het is ook nog een leuke, bij een slot. Niet dat het iets uitmaakt midden in de nacht, maar het idee is leuk. Vijf minuten voor we bij de camperplek zijn horen we de navigatie zeggen: “Houd links aan en neem veerboot…” Nee!!!!!!! Dat meen je niet!!!!!! Laat het een grapje zijn, een pontje? En we zijn moe, willen niet meer rijden en nu nog op zoek naar een andere plek? Voor de duidelijkheid, uiteraard gaat er rond 23 uur geen pontje meer. Ro kijkt in de campergids en vindt gelukkig nog een plek in de buurt. En nog mooier dan deze. We rijden nog een klein kwartiertje en zetten de camper snel neer om verder niemand wakker te maken. Morgen zien we wel verder. Inmiddels word ik ook best wat zenuwachtig, want morgen is ook de dag dat we Cody gaan halen. Eerst maar gauw proberen te slapen.

Dag 23 390 km

Geen haast vanmorgen. We kunnen pas om zes uur in Den haag terecht en het is heerlijk weer. We genieten van een rustige ochtend op de landelijke camperplek. Er staan best veel Campers, maar daar merk je niets van. Bij de hoeve kun je wat drinken en een tosti eten, vlak voor vertrek gaan we dus nog even daar zitten. Onderweg richting den haag moeten we nog even een hondenkussen scoren en door file besluiten we ergens rond Gouda af te slaan. We shoppen kort in Gouda en eten een kleinigheidje, het is nu onbekend hoe de dag gaat lopen met Cody namelijk. Iets later dan gepland zijn we allemaal bij het bos in Den Haag. Voor Cody is het beter dat we even met z’n allen lopen en dat hij dan in de camper gaat. Wanneer hij na de wandeling de camper in moet besluit hij vrijwel meteen dat hij onder de tafel wil liggen. Prima, hij gaat in de hondengordel en is er niet meer vandaan geweest. Wanneer we bijna thuis zijn stap ik eerder uit met de honden en loop met m’n moeder het laatste stuk. Om dezelfde reden, het is voor Cody makkelijker schakelen als hij overal zelf heen loopt. Toch is alles een drempel voor hem. Ook het binnen lopen in ons huis. Hij is angstig en onzeker. Hij zoekt mij en m’n moeder op voor back-up. Ook de katten vind hij eng. We laten hem maar een beetje met rust en zien wel. Geduld is een schone zaak. We zijn allemaal weer thuis en de vakantie zit erop in elk geval. Wat een fijne vakantie in een geweldig land. Dik drie week is mooi, voldoende. Het leven thuis mag ook weer beginnen. Nu met een nieuw gezinslid. Ook dit voelt allemaal weer fijn! Bedankt voor het volgen en eventueel tot een volgend verslag!